Μετάβαση στο περιεχόμενο
Ακολουθήστε τη νέα μας σελίδα στο Facebook! ×

Ανισοσταθμία πλακών - διάφραγμα


 
dora22

Recommended Posts

Βεβαίως και αυτό, αν και έχω την υποψία ότι είναι κατασκευαστικά δυσκολότερο...

Ένα ζήτημα το οποίο προσωπικά δεν έχω ξεκαθαρίσει αφορά στο μήκος αγκύρωσης στο σχήμα που παρέθεσες.

Ποιο μέρος της ράβδου μπορεί να θεωρηθεί ως αγκύρωση;

- Το αρχικό ευθύγραμμο τμήμα + το κατακόρυφο τμήμα;

- Όλο το μήκος της φουρκέτας εντός της δοκού (οριζ. + κατακόρ. + οριζ.)

- Κάτι άλλο, ακόμη μεγαλύτερο ή μικρότερο;

Link to comment
Share on other sites

Θα επιμείνω στην αρχική μου θέση. Το σχήμα του Ilias μου φαίνεται περισσότερο "εμπειρικό" αλλά σχετικά εύκολο στην πράξη. Προτιμώ την αγκύρωση μέσα στην δοκό.

Link to comment
Share on other sites

Συνάδελφοι, εκτιμώ ότι η πρώτη ¨υπόδειξη¨ του AlexisPap, είναι η ορθότερη όλων. Το μοναδικό μείον της, κατά την γνώμη μου, είναι ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν μονά τσέρκια και όχι μανδύας ή έτοιμος κλωβός.

Link to comment
Share on other sites

Οι σιδεράδες το κάνουν και με έτοιμο κλωβό. Τοποθετούν το δοκάρι παραλείποντας το πάνω αριστερά σίδερο (όπως φαίνεται στο σχήμα της σχετικής δημοσίευσης). Μετά αφαιρούν τα κατασκευαστικά "πενταράκια" που ενοχλούν από τον κλωβό, τοποθετούν τα σίδερα της πλάκας και στο τέλος συμπληρώνουν το σίδερο της δοκού. Η εργασία γίνεται εξαιρετικά εύκολη όταν το σπάσιμο αυτό γίνει αποκλειστικά στα πρόσθετα της στήριξης (καπέλα) που το μήκος τους σπάνια υπερβαίνει τα 3,5m. Φυσικά αυτό συνεπάγεται μία μικρή σπατάλη χάλυβα, της τάξης των λίγων δεκάδων κιλών. Για να γίνουν όλα τα σίδερα ίδια χρησιμοποιούμε ένα μαδέρι στο οποίο έχουμε καρφώσει εν παραλλήλω δύο κλάπες του επιθυμητού μήκους με ενδιάμεσο κενό ~1,5cm. Κατά το στράβωμα με το χέρι παράγονται "αυτομάτως" και οι καμπύλες με την σωστή διάμετρο τυμπάνου...

 

attachment.php?attachmentid=2748&stc=1&d=1280345654

post-33925-131887244595_thumb.png

Link to comment
Share on other sites

Το σχήμα του Ilias μου φαίνεται περισσότερο "εμπειρικό" αλλά σχετικά εύκολο στην πράξη.

Η τοποθέτηση φουρκετών χρησιμοποιείται συχνά και στη σύνδεση πλάκας οροφής υπογείου με τα περιμετρικά τοιχώματα υπογείου και μάλιστα το προτείνει και ο Καθηγητής Τέγος στα "Τεχνικά χρονικά Ιούλιος-Αυγουστος '96":

 

qqqqqq.jpg

 

Επίσης και ο Leonhardt το θεωρεί σαν ορθό τρόπο όπλισης για ενίσχυση των συνδέσεων.

 

 

Ποιο μέρος της ράβδου μπορεί να θεωρηθεί ως αγκύρωση;

- Το αρχικό ευθύγραμμο τμήμα + το κατακόρυφο τμήμα;

- Όλο το μήκος της φουρκέτας εντός της δοκού (οριζ. + κατακόρ. + οριζ.)

- Κάτι άλλο, ακόμη μεγαλύτερο ή μικρότερο;

 

Ο Leonhardt θεωρεί ότι η αγκύρωση μετράει από το ευθύγραμμο τμήμα και μετά, αν και στην περίπτωση που εξετάζει στο βιβλίο "Η τέχνη του οπλισμού", ο αναβολέας είναι καμπύλος.

 

Link to comment
Share on other sites

Θα προσπαθήσω να περιγράψω τον προβληματισμό μου με ένα σχήμα που παριστάνει τον κόμβο δύο καθαρά καμπτόμενων στοιχείων (αρνητικές ροπές):

Στην ιδανική περίπτωση (αριστερά) ο οπλισμός είναι μονοκόμματος και δεν τίθεται ζήτημα αγκύρωσης. Πάνω στο σκυρόδεμα του κόμβου ασκούνται και ισορροπούν οι τάσεις άντυγας και οι τάσεις του θλιβόμενου πέλματος κάθε στοιχείου (διάγραμμα ελευθέρου σώματος για τον κόμβο).

Στην περίπτωση με αναβολείς (δεξιά) υπάρχει το ζήτημα της αγκύρωσης. Αν η αγκύρωση γίνεται εντός κόμβου, μας απασχολούν οι τάσεις συνάφειας. Αν η αγκύρωση γίνεται εκτός κόμβου (όπως εικονίζεται στο σχήμα και όπως γίνεται στην προκατασκευή) δεν υπάρχουν τάσεις συνάφειας, αλλά διπλασιάζονται οι τάσεις που ασκούνται στο σκυρόδεμα του κόμβου.

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα (και σε πλειάδα άλλων) καταλήγουμε ότι όπου κι αν ακυρώνονται οι αναβολείς, η χρήση τους προκύπτει δυσμενέστερη από ότι η χρήση μονοκόμματου οπλισμού του οποίου τα άκρα αγκυρόνωνται κάπου εκτός κόμβου. Εκτός αν το ποσοστό όπλισης είναι τόσο μικρό που να μην κινδυνεύει το σκυρόδεμα του κόμβου...

 

 

attachment.php?attachmentid=2750&stc=1&d=1280410291

 

Υ.Γ: Στο δεξί σχήμα το διάγραμμα τάσεων της άντυγας αναφέρεται στην κοκκινισμένη ράβδο. Επίσης προφανώς ξέχασα να σχεδιάσω ρωγμές... :)

post-33925-131887244616_thumb.png

  • Upvote 1
Link to comment
Share on other sites

Η τοποθέτηση φουρκετών χρησιμοποιείται συχνά και στη σύνδεση πλάκας οροφής υπογείου με τα περιμετρικά τοιχώματα υπογείου και μάλιστα το προτείνει και ο Καθηγητής Τέγος στα "Τεχνικά χρονικά Ιούλιος-Αυγουστος '96":

 

Ιλιας, αν και δεν είναι ίδια με την περίπτωση μας, δεν είπα ότι μπορεί να εφαρμοστεί. Σε περιπτώσεις όπως αυτές της πλάκας υπογείου με περιμ. τοιχεία, συνήθως κατασκευάζεται "κρυφοδοκός" με άνω+κάτω οπλισμό και κανονικούς συνδετήρες.

Link to comment
Share on other sites

Ναι Πέτρο συμφωνώ, απλά σαν τρόπος όπλισης θέλω να πω ότι είναι γενικά αποδεκτός ακόμα και από το Leonhardt, για την ενίσχυση των συνδέσεων.

Link to comment
Share on other sites

Σε περιπτώσεις όπως αυτές της πλάκας υπογείου με περιμ. τοιχεία, συνήθως κατασκευάζεται "κρυφοδοκός" με άνω+κάτω οπλισμό και κανονικούς συνδετήρες.

 

Η καλύτερη λύση..αρκεί να αγκιρώνουν μες την κρυφοδοκό και ο κάθετος οπλισμός του τοιχείου....

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι θα έλεγα ότι είναι ανορθολογικός τρόπος όπλισης που δεν προκύπτει από την αναπτυσσόμενη ένταση και δεν απαντά πουθενά στην βιβλιογραφία. Χαμένος κόπος και σπατάλη χάλυβα για το τίποτα.

Link to comment
Share on other sites

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.