q και ικανοτικός έλεγχος σε μεταλλικές κατασκευές.

[aTomGR]

Στα μικρομεσαία κτίρια νομίζω το q=1,5 είναι μονόδρομος. Ιδίως όταν έχεις να κάνεις με δίστυλα πλαίσια.

Στον ασθενή άξονα οι μεσαίες στηρίξεις μπορούν να μεταβιβάσουν ροπή σύμφωνα με το σχήμα 1.2 1993-1-8 αρκεί να μη το ζορίζουμε και πολύ. Δηλαδή να έχουμε ικανά χιαστί και οι ροπές αυτές να είναι μικρές με βίδες μόνο ανάμεσα στα πέλματα. Η τελευταία σύνδεση όμως πάντα αρθρωτή. τις τεγίδες τις κάνω πάντα αρθρωτές κι ας λέει.

Ως προς τα κύρια δοκάρια η διεθνής τάση είναι η σύνδεση δοκού υποστυλώματος να είναι συγκολλητή και μετά σε μικρή απόσταση από τη στήριξη να διαμορφώνονται συνθήκες πλαστικής άρθρωσης είτε με απομείωση των πελμάτων είτε με δημιουργία σύνδεσης που να επιτρέπει τη δημιουργία πλαστικής άρθρωσης.

Στις χώρες που κάνουν μεταλλικά πολυώροφα με σεισμό έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν κατά κόρο σύμμεικτο υποστύλωμα σε υποβοήθηση ενός άκαμπτου πυρήνα. Ιδίως μετά τις επιθέσεις στη Νέα Υόρκη εγκατέλειψαν τον μη άκαμπτο πυρήνα σχεδόν εντελώς.

Τα δύο όμως κύρια ζητήματα όταν ξεφεύγουμε από τα 2στυλα πλαίσια, που στο κάτω κάτω λύνονται και με το χέρι και υπάρχει τεράστια εμπειρία και πίνακες, είναι ότι οι Έλληνες αρχιτέκτονες δεν είναι εξοικιωμένοι με το μέταλλο και οι ξένοι με το σεισμό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να πρέπει να πείσεις τους πρώτους να σκέφτονται στατικά και τους δεύτερους ότι κουνάει πολύ.

[ngeorgal]

ΣΤΗΝ τελευταία αναβάθμιση του sτeel γίνεται ο πλάστιμος σχεδιασμός των μεταλλικών κατασκευών που συζητάτε - αφου εξασφαλίζονται όλες οι προϋποθέσεις περί μόρφωσης .