Μετάβαση στο περιεχόμενο
Ακολουθήστε τη νέα μας σελίδα στο Facebook! ×

Στο «κόκκινο» βρίσκονται οι μπλε κάδοι στην Αττική


Engineer

Recommended Posts

Το πιο σωστό είναι με τα κιλά απορριμμάτων που παράγει το κάθε σπίτι - διαμέρισμα. Ναι είναι αδύνατο να μετράει κανείς τα κιλά απορριμμάτων που παράγει το κάθε σπίτι αλλά υπάρχει ένας μέσος όρος κιλών απορριμμάτων ανά κάτοικο (διαφορετικός ακόμα έστω και με μικρή διαφορά ανά πόλη). Έτσι, ανάλογα με τα πόσα άτομα κατοικούν στο σπίτι και παράγουν απορρίμματα θα υπολογίζεται το κόστος. Βέβαια, κάποιος μπορεί να φέρει την αντίρρηση ότι ενδέχεται να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερα εύπορος που παράγει μεγαλύτερη ποσότητα από τον μέσο όρο. Ακόμα και αυτό λύνεται σε μεγάλο βαθμό. Οι εύποροι ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις κατοικούν σε συγκεκριμένες περιοχές. Στην Αθήνα π.χ. Γλυφάδα, Βουλιαγμένη κτλ. Τότε υπολογίζεις έναν μέσο όρο ανά περιοχή και διαμορφώνεις διαφορετικά τέλη. Προφανώς στο σύστημα αυτό μπορούν να υπάρξουν πολλές βελτιώσεις αλλά είναι μια ιδέα πιο δίκαιη πιστεύω για τη κατανομή του κόστους διαχείρισης των απορριμμάτων.

 

Αν δεν κάνω λάθος τώρα τα δημοτικά τέλη διαμορφώνονται με τα τετραγωνικά του διαμερίσματος με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία συσχέτιση.

Link to comment
Share on other sites

  • Απαντήσεις 38
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Η μέθοδος που προτείνεις δε διαφέρει πολύ από την υφιστάμενη, διότι και πάλι είναι έμμεση - στηρίζεται σε παραδοχές που συσχετίζουν περιουσιακά στοιχεία με καταναλωτικές συνήθειες, αγνοώντας όμως και την περιβαλλοντική αγωγή που πιθανώς να είναι ανάλογη του μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου. Πχ ένας εύπορος, με πολλά παιδιά και μεγάλο σπίτι σε ακριβή συνοικία, αυτομάτως καταλήγει να είναι ο ρυπογόνος της παρέας, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να παράγει τα λιγότερα σκουπίδια, λόγω ορθής διαχείρισης του νοικοκυριού του (μπορεί να δίνει στο σκύλο όλα τα ζωικά αποφάγια, να κάνει κομπόστ τα φυτικά, να μετατρέπει τις συσκευασίες σε νέα αντικείμενα κλπ).

 

Θέλω να πω ότι η χρέωση θα πρέπει με κάποιο τρόπο να μεταβάλλεται ανάλογα με τον εξοπλισμό και την "τεχνογνωσία" κάθε νοικοκυριού στο να διαχειρίζεται τα διάφορα υλικά.

 

Μια άλλη λύση θα ήταν η χρέωση να προκύπτει από τα συνολικά ψώνια που κάνει κάποιος (πχ στην απόδειξη να ενσωματώνεται και ένας περιβαλλοντικός φόρος, ανάλογος όμως με το "αποτύπωμα" του προϊόντος και όχι με το κόστος του. Θα μου πεις, πού ξέρεις ότι αυτό που ψώνισα θα το πετάξω και δε θα το αξιοποιήσω μέχρι να γίνει σκόνη; εε πιστεύω ότι αν χρησιμοποιείς το κάθε προϊόν μέχρι τέλους, θα αγοράζεις λιγότερα καινούρια προϊόντα και θα πληρώνεις λιγότερους περιβαλλοντικούς φόρους....

 

Επίσης το αποτύπωμα κάθε προϊόντος θα πρέπει κάπως να συνδέεται και με το αποτύπωμα των εναλλακτικών του. Ένα προϊόν που μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί δευτερογενώς θα έχει μικρότερο φόρο από το αντίστοιχο που πουλιέται ειδικά για το δευτερεύοντα σκοπό. Πχ τα υλικά συσκευασίας θα πρέπει να έχουν μεγαλύτερο φόρο για να σου δίνεται κίνητρο να επαναχρησιμοποιείς τις παλιές συσκευασίες αντί να τις πετάς.

Edited by georgios_m
Link to comment
Share on other sites

Όπως βλέπεις και εσύ σε παραδοχές στηρίζεσαι ;) Απλά είναι κάτι μη μετρήσιμο και θα πρέπει να γίνουν κάποιες παραδοχές. Εγώ απλά ανέφερα έναν τρόπο που μου ήρθε εχθές το βράδυ, σαφώς και υπάρχουν καλύτεροι! Ωραίο αυτό που προτείνεις αλλά όπως είπα όλα είναι σχετικά. Π.χ. εγώ διαφωνώ με το γεγονός επειδή κάποιος έχει απλά χρήματα μπορεί να ρυπαίνει όσο θέλει, πράγμα που εφαρμόζεται στην ουσία σήμερα. Στην ουσία όλα είναι θέμα παιδείας στο επίπεδο που τα αναλύουμε.

Link to comment
Share on other sites

Συνάδελφοι όλα όσα λέτε είναι σωστά, άλλωστε δεν υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος να ανακυκλώσεις ή να διαχειριστείς τα απορρίματα.

Απλά έχω την αίσθηση ότι στην Ελλάδα η εθελοντική ανακύκλωση πάσχει και δεν θα πετύχαινε ακόμα και αν η πολιτεία παρείχε όλα όσα είναι υποχρεωμένη να παρέχει και δεν το κάνει. Δηλαδή απο προσωπική εμπειρία πιστεύω πως ακόμα και αν οι κάδοι ήταν σωστά τοποθετημένοι, καθαροί, λειτουργικοί και υπήρχε καθολική ενημέρωση των πολιτών, πάλι θα είχαμε παρόμοια εικόνα (σαφώς καλύτερη, αλλά όχι ικανοποιητική). Και γι' αυτό πολύ σωστά αναφέρει ο Απόστολος την παιδεία.

Το θέμα είναι να προσαρμόζουμε το κάθε σύστημα στην ιδιοτροπία της κάθε χώρας. Ας πούμε στην Γερμανία το πλαστικό μπουκάλι κοστίζει 10-20 λεπτά. Αν με λίγα λόγια πάρεις μια εξάδα και δεν την ανακυκλώσεις, χάνεις το λιγότερο 60 λεπτά. Στις 10 εξάδες χάνεις 6 ευρώ.

Τρόποι λοιπόν υπάρχουν πολλοί και συμφωνούμε νομίζω όλοι πως δεν χρειάζεται να ανακαλύπτουμε τον τροχό για κάθε ζήτημα που μας προκύπτει.
Το θέμα είναι να υπάρχει θέληση απο την πολιτεία (γιατί σίγουρα υπάρχει πολιτικό και οικονομικό κόστος στην αρχή) και θέληση απο τους πολίτες να συμμετέχουν.

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω με ποιο τρόπο παίρνουν πίσω το 10λεπτο οι καταναλωτές που ανακυκλώνουν μπουκάλια. Εκτός κι αν εννοείς την μείωση δημοτικών τελών, μέσω της αύξησης της ανακύκλωσης, αλλά για όλους καθώς δεν νομίζω να καταμετρούν το πόσα μπουκάλια π.χ. ανακυκλώνει ο καθένας.

 

Εδώ πάντως αυτά φαντάζουν διαστημική τεχνολογία, καθώς στη Σαλονίκη που ζω, ο δήμος βρίσκεται στο ντροπιαστικό σημείο να μην έχει φράγκα για καύσιμα. Και δώστου να μαζεύονται τα πάσης φύσεως απορρίμματα. Προσπαθώ έτσι κι αλλιώς να περιορίζω τα σκουπίδια μου σε αυτά που δεν μπορώ να αποφύγω, αλλά δεν παύει να είναι ένα χάλι η κατάσταση.

Link to comment
Share on other sites

Αν κατάλαβα σωστά το δεκάλεπτο το παίρνεις σε "δωροεπιταγή" (αν όχι και σε μετρητά) για τα επόμενα ψώνια σου, όπως ακριβώς κάνουν και τα ελληνικά σουπερμάρκετ με τα γυάλινα μπουκάλια. Κι αυτό για μένα είναι ο καλύτερος αν όχι ο μόνος τρόπος να προκόψει η ανακύκλωση.

Link to comment
Share on other sites

Ήρωνα συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες. Για την ιστορία, καθηγητής σε παρόμοια συζήτηση που είχαμε μου είχε πει στη Γαλλία χρειάστηκαν περίπου 10 χρόνια εντατικών προσπαθειών με ριζικές αλλαγές στη παιδεία των πολιτών  και συνεχής ενημέρωσης ώστε να αυξηθεί σε σημαντικά επίπεδα η ανακύκλωση σε επίπεδο χώρας.

Link to comment
Share on other sites

Αν κατάλαβα σωστά το δεκάλεπτο το παίρνεις σε "δωροεπιταγή" (αν όχι και σε μετρητά) για τα επόμενα ψώνια σου, όπως ακριβώς κάνουν και τα ελληνικά σουπερμάρκετ με τα γυάλινα μπουκάλια. Κι αυτό για μένα είναι ο καλύτερος αν όχι ο μόνος τρόπος να προκόψει η ανακύκλωση.

Ακριβώς έτσι είναι.

Κάθε είδους μπουκάλια επιστρέφονται στα μηχανήματα και παίρνεις πίσω το δεκάλεπτο σε επιταγή ή μετρητά.

Link to comment
Share on other sites

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.