Μετάβαση στο περιεχόμενο
Newsletter: Ημερήσια τεχνική ενημέρωση από το Michanikos.gr ×
  • HoloBIM Structural
    HoloBIM Structural


  • Μηχανή του Χρόνου: Τα βρώμικα χέρια που κατεδάφισαν τον Πύργο Αθηνών


    Η ιστορία της θρυλικής βίλας με τα 32 δωμάτια και το τέλος της. Τι βλέπουμε σήμερα στη θέση της.

     

    Ο παραμυθένιος πύργος έμοιαζε με αυτόν της ωραίας Κοιμωμένης ή της Σταχτοπούτας. Οικοδομήθηκε με κόκκινη πελεκητή πέτρα στις αρχές του 1900 σε σχέδια Άγγλου αρχιτέκτονα για λογαριασμό ενός Αρμένιου, που είχε αγγλική υπηκοότητα και είχε παλαιοπωλείο Ερμού και Βουλής.

     

    Ο μεσαιωνικής έμπνευσης πύργος διέθετε 32 δωμάτια, πυργίσκους, περίτεχνες διακοσμήσεις που έμοιαζαν με πολεμίστρες, κωνικό τρούλο με αλεξικέραυνο, πυκνοφυτευμένο κήπο και πληθώρα αποθηκευτικών χώρων. «Υπερβολικό» για οίκημα, αλλά εντελώς διαφορετικό και εντυπωσιακό για το μεγάλο χωριό που λεγόταν «Αθήναι» και έκανε τα πρώτα της βήματα ως πρωτεύουσα.

     

    vila2.jpg

     

    Η αρχική έκταση του οικοπέδου ήταν 1.613 τ.μ. Σταδιακά λόγω της κυκλοφοριακής πίεσης, το κτήριο έχασε αρκετά μέτρα από τους κήπους του. (Αθήνα 20 Απριλίου 1965, Φωτογράφος: Charles W. Cushman)

     

    Αργότερα πέρασε στην ιδιοκτησία του επιχειρηματία Ευστάθιου Λάμψα, ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, ο οποίος στα πρώτα του βήματα είχε υπάρξει μάγειρας των ανακτόρων του Βασιλέως Γεωργίου Α’.

     

    Ο πύργος πήρε το όνομα της κόρης του Μαργαρίτας και τυπικά ανήκε στην σύζυγό του Παλμύρα. Όταν αυτή πέθανε το 1939, πέρασε στα χέρια της εγγονής της, Σοφίας.

    vila3.jpg

     

     

    Παρά τις προσπάθειες κατοίκων για τη διάσωσή του κτηρίου ως διατηρητέο, η κατεδάφιση δεν απεφεύχθη. Φωτογραφία της δεκαετίας 60 , του Charles W. Cushman

     

    Το 1967 απαλλοτριώθηκε τμήμα του προαυλίου χώρου ώστε να διευκολυνθεί η στροφή των αυτοκινήτων από τη Λεωφόρο Μεσογείων προς τη Βασ. Σοφίας. Τότε στο σημείο αυτό, τα αυτοκίνητα κινούνταν αντίθετα σε σχέση με τη σημερινή σημερινή ροή. Μετά τις απαλλοτριώσεις η έκταση περιορίστηκε στα 1.098 τ.μ.

     

    Έτσι, το 1970 η ιδιοκτήτρια αποφάσισε τη πώληση της. Τελικά αγοραστής ήταν η Κτηματική Τράπεζα.

     

    Η βίλα γκρεμίστηκε κατά τη διάρκεια της χούντας στις αρχές της δεκαετίας του 1970, περίπου την ίδια εποχή με τις Φυλακές Αβέρωφ που βρίσκονταν στην Λ.Αλεξάνδρας.

     

    vila4.jpg

     

    Λήψη τον Οκτώβριο 1965. Η ανοικοδόμηση κλουβιών προχωρά με εντατικούς ρυθμούς.Πλησιάζει η ώρα της βίλας…

     

    Η υπόθεση είχε προκαλέσει αναστάτωση, αλλά ο λογοκριμένος τύπος της εποχής περιορίστηκε σε μια γκρίνια εντός ορίων. Η “εξήγηση” που δόθηκε από το αρμόδιο υπουργείο ήταν ότι το κτήριο δεν έχει χαρακτηριστικά ελληνικής αρχιτεκτονικής παράδοσης και επομένως δεν χρειάζεται να χαρακτηριστεί διατηρητέο.

     

    Δεν ξέρουμε αν είχε παίξει ρόλο στην υπόθεση ο Κόλλιας, εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και πρωθυπουργός στην πρώτη Κυβέρνηση της Δικτατορίας, αλλά ο ίδιος κατοικούσε στο γωνιακό σπίτι Βασ. Σοφίας και Φειδιππίδου.

    vila5.jpg

     

    Ο πύργος έφυγε και ήρθαν οι «πύργοι» και οι τράπεζες. Σκιασμένο το 9όροφο κτήριο της Εθνικής Τράπεζας που κτίστηκε στη θέση της «ωραίας κοιμωμένης». Καλή μας νύχτα…

     

    Για να μην ξεχάσουμε με ποιους μεγαλοϊδεάτες είχαμε να κάνουμε, εκείνη την εποχή έχτισαν ακριβώς δίπλα τον γυάλινο Πύργο των Αθηνών που προφανώς «ταίριαζε» με την ελληνική παράδοση και την περίφημη αισθητική τους.

     

    Τη θέση του «εξεζητημένου» γοτθικού τύπου πύργου πήρε το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας (τότε Κτηματικής).

     

    Έτσι, η περίφημη “Βίλλα Μαργαρίτα” που βρισκόταν Βασ. Σοφίας & Μεσογείων, έγραψε τίτλους τέλους. Τώρα έχει σημασία να δούμε ή να θυμηθούμε τι υπάρχει στην θέση της…

    Πηγή: http://news247.gr/eidiseis/mixani-tou-xronou/mhxanh-toy-xronoy-ta-vrwmika-xeria-poy-katedafisan-ton-purgo-athhnwn.3231874.html





    akius

    Σχόλια Μελών

    Recommended Comments



    Πολλές φορές οι απόψεις των αρμοδίων (κυρίως αρχιτεκτόνων) διίστανται, π.χ. να γκρεμιστεί το ΦΙΞ; "Να φύγει το στοιχειό και η μαυρίλα, να αποδοθεί ο χώρος στην τοπική κοινωνία" λέγανε οι μεν, "Να διατηρηθεί αυτό το εξαιρετικό και μοναδικό βιομηχανικό μνημείο" οι δε (τελικά γκρεμίστηκε το μισό).

     

    Άρα εφόσον εγγενώς υπάρχει μία υποκειμενικότητα στην προσέγγιση του τι (πρέπει να) είναι διατηρητέο και τι όχι, παρακαλώ θεωρήστε τις παρακάτω σκέψεις απολύτως προσωπικές - και λίγο ασύνδετες. Τις δημοσιοποιώ απλώς χάριν συζήτησης.

     

    Θα μου άρεσε να είχε διατηρηθεί το κτίσμα. Θα μπορούσε να είναι σήμερα κάτι σαν τον Πύργο του Βάρσου στην Κηφισιά. Ειδικά αν είχε διατηρηθεί και ο κήπος.

     

    Αλλά η κατεδάφιση αυτού του γοτθικού τύπου 'καπρίτσιου' πόσο σημαντική είναι, μπροστά στον αφανισμό των εκατοντάδων νεοκλασικών της παλιάς Αθήνας;

     

    Όσο για τον Πύργο (τον γυάλινο), τι είναι καλύτερο από πλευράς ποιότητας ζωής: ψηλά κτήρια, σε μεγάλες αποστάσεις με πράσινο μεταξύ τους, ή αυτό το χάλι (ή χαλί, πείτε το όπως θέλετε) που έχουμε σήμερα στην Αθήνα, με τις κολλητές, σχετικά χαμηλές πολυκατοικίες; Μακάρι να είχαμε πολλούς Πύργους και πολύ πράσινο (επιτυγχάνοντας την ίδια πυκνότητα πληθυσμού με τώρα) και κρίμα που το προοδευτικό αυτό έργο έγινε - και συνδέθηκε με - την εποχή της δικτατορίας.

     

    Τέλος, σήμερα στην Αθήνα ο ουρανός ήταν διαυγέστατος. Το νέφος μας τελείωσε κάπου στο 2011-2012, λόγω κρίσης (μείωση κυκλοφορίας, αθρόες καταθέσεις πινακίδων). Ελπίζω η ηλεκτροκίνηση/υδρογονοκίνηση να έρθει γρήγορα, πριν έρθει η 'ανάπτυξη'...

     

    Καλή χρονιά σε όλους και όλες

    • Upvote 3
    Link to comment
    Share on other sites

    Πω ρε φίλε τι πήγαν και γκρέμισαν! Δεν είχα ιδέα οτι υπήρχε τέτοιο κτίριο σε εκείνο το σημείο πριν ανεγερθούν τα υπόλοιπα. Κατάθλιψη με έπιασε που διάβασα το άρθρο.

     

     

    Αλλά η κατεδάφιση αυτού του γοτθικού τύπου 'καπρίτσιου' πόσο σημαντική είναι, μπροστά στον αφανισμό των εκατοντάδων νεοκλασικών της παλιάς Αθήνας;

     

    Όλα να σωθούν συνάδελφε, μην μπαίνουμε σε συγκρίσεις, αλλά προφανώς για τις εποχές της χούντας που ισοπεδώθηκαν σχεδόν τα πάντα, από έργα του Τσίλλερ μέχρι το ξενοδοχείο Ακταίον και πολλά άλλα, αυτά είναι λεπτομέρειες.

    Link to comment
    Share on other sites

     

    Θα μου άρεσε να είχε διατηρηθεί το κτίσμα. Θα μπορούσε να είναι σήμερα κάτι σαν τον Πύργο του Βάρσου στην Κηφισιά. Ειδικά αν είχε διατηρηθεί και ο κήπος.

     

    Αλλά η κατεδάφιση αυτού του γοτθικού τύπου 'καπρίτσιου' πόσο σημαντική είναι, μπροστά στον αφανισμό των εκατοντάδων νεοκλασικών της παλιάς Αθήνας;

     

    Όσο για τον Πύργο (τον γυάλινο), τι είναι καλύτερο από πλευράς ποιότητας ζωής: ψηλά κτήρια, σε μεγάλες αποστάσεις με πράσινο μεταξύ τους, ή αυτό το χάλι (ή χαλί, πείτε το όπως θέλετε) που έχουμε σήμερα στην Αθήνα, με τις κολλητές, σχετικά χαμηλές πολυκατοικίες; 

     

    Συνάδελφε, το τελευταίο ερώτημά σου κατά τη γνώμη μου αντιφάσκει με τις δύο πρώτες παραγράφους-απόψεις σου

    Και το θεωρώ ψευδοδίλημμα (το ερώτημα) καθώς βασίζεται στην αποδοχή της υπερσυγκέντρωσης σε μια πόλη

    Θα μπορούσε (αν και είναι πια αργά) η Αθήνα να έχει παραμείνει εντός κλίμακας (max. τριώροφα) και τα διοικητικά κέντρα με όποια μορφή θέλουν να είχαν αναπτυχθεί αλλού. Κι αν η κλίμακα της πόλης-κέντρου έμενε στο 0,5-1 εκατομμύριο θα ήταν όλα καλύτερα

    Όντως οι πύργοι προσφέρουν μεγαλύτερο κενό χώρο, όμως κενό (είτε έχει πράσινο είτε όχι, βλ. τη ζωή σε αντίστοιχες πόλεις του "δυτικού" πολιτισμού)

    Αν και ανοίγω μεγάλη κουβέντα, το ερώτημά σου θα ξανατεθεί στο εγγύς μέλλον με τις "αναπλάσεις" που σχεδιάζονται και η "λύση" των πύργων στο κέντρο της Αθήνας θα επανέλθει. Η απάντηση είναι αποκέντρωση.

    Link to comment
    Share on other sites

    στις περισσότερες πρωτευουσες  τα κυβερνητικά κτίρια -διοικητικά  είναι σε μια περιοχή όλα μαζί.....

     

     

    εμείς εδώ κοιτάμε πως θα βολέψουμε τον κάθε κουμπάρο που έχει ξενοίκιαστο ακίνητο

    χωρίς προδιαγραφές, χωρίς πρόσβαση ΑΜΕΑ χωρίς ενεργειακή κατατάτξη ΤΙΠΟΤΑ

    Edited by akius
    • Upvote 4
    Link to comment
    Share on other sites

    Το χτίσιμο της Αθήνας , μιάς πόλης που από τουρκοχώρι που καταστράφηκε το 1827 , σε πρωτεύουσα ενός μικροσκοπικού πάμπτωχου κράτους το 1834 και σε πρωτεύουσα ενός σοβαρότερου κράτους πριν από 100 χρόνια , με παράλληλο πρόβλημα σεισμικότητας , είναι πολύ πιό σύνθετο από τις μεσαιωνικές και αναγεννησιακές πόλεις της Ευρώπης που θαυμάζουμε , οι οποίες όμως βίωσαν από ελάχιστα έως καθόλου τουρκοκρατία και αντίθετα υπήρξαν αυτοκρατορικές πόλεις και δεν βίωσαν μεγάλες καταστροφές , εκτός λίγων όπως το Αμβούργο , η Δρέσδη κλπ .

     

    Εμείς έπρεπε να δημιουργήσουμε πόλεις από το μηδέν , μέσα στην φτώχεια μας , με πάμπτωχο κράτος και πολλές φορές με μεγάλες ανάγκες στέγασης , λόγω προσφυγιάς η εσωτερικής μετανάστευσης .

     

    Η κριτική είναι η εύκολη λύση , αλλά τα διόρωφα και τριώροφα νεοκλασσικά δεν μπορούσαν να σωθούν με τις ανάγκες που υπήρχαν .

     

    Από την άλλη σε όλες τις πόλεις , ακόμα και εκεί που δεν υπήρχαν νεοκλασσικά να ρίξουν η αισθητική των κτιρίων πάσχει . Σιγά - σιγά περνώντας πλέον από περιφερειακούς βλέπουμε τις πόλεις μας και θλιβόμαστε . Πέρασα στις γιορτές από τους περιφερειακούς και είδα Αρτα και Λαμία .

    Είναι και το ότι είναι χτισμένες σε λόφους και επιδεινώνει το οπτικό αποτέλεσμα .

     

    Πλίνθοι κέραμοι , ατάκτως ερριμένοι .

    • Upvote 4
    Link to comment
    Share on other sites

    ΒΑΣ  χωρίς πλάκα απο άρτα είμαι τόσα χρόνια δεν κοίταξα ΠΟΤΕ προς το βουνό από τον περιφερειακό ΠΑΝΤΑ προς το  ποτάμ...

    πιθανότατα γιαυτό που λες :sad:

    Link to comment
    Share on other sites

    καλά έκαναν. Προτιμώ τα γυάλινα κλουβιά. Μακάρι να αλλάξουν οι κανονισμοί και να χτίζουμε πιό ψηλά. Να φτιάξουμε και κανα ουρανοξύστη, να δώσουμε ανάσα σε πολλούς ανθρώπους. Έτσι θα πολεμηθεί η φτώχεια.

    • Upvote 1
    • Downvote 1
    Link to comment
    Share on other sites

    Συμφωνώ στο άνοιγμα των κανονισμών αλλά είναι ανάγκη να γκρεμίσεις τα παλιά μνημειακά κτίρια για να χτίσεις τους ουρανοξύστες σου? Δε μπορείς να πας λίγο παραπέρα που είναι άχτιστο?

    • Upvote 1
    • Downvote 1
    Link to comment
    Share on other sites

    Το χτίσιμο της Αθήνας , μιάς πόλης που από τουρκοχώρι που καταστράφηκε το 1827 , σε πρωτεύουσα ενός μικροσκοπικού πάμπτωχου κράτους το 1834 και σε πρωτεύουσα ενός σοβαρότερου κράτους πριν από 100 χρόνια , με παράλληλο πρόβλημα σεισμικότητας , είναι πολύ πιό σύνθετο από τις μεσαιωνικές και αναγεννησιακές πόλεις της Ευρώπης που θαυμάζουμε , οι οποίες όμως βίωσαν από ελάχιστα έως καθόλου τουρκοκρατία και αντίθετα υπήρξαν αυτοκρατορικές πόλεις και δεν βίωσαν μεγάλες καταστροφές , εκτός λίγων όπως το Αμβούργο , η Δρέσδη κλπ .

     

    Εμείς έπρεπε να δημιουργήσουμε πόλεις από το μηδέν , μέσα στην φτώχεια μας , με πάμπτωχο κράτος και πολλές φορές με μεγάλες ανάγκες στέγασης , λόγω προσφυγιάς η εσωτερικής μετανάστευσης .

     

    Η κριτική είναι η εύκολη λύση , αλλά τα διόρωφα και τριώροφα νεοκλασσικά δεν μπορούσαν να σωθούν με τις ανάγκες που υπήρχαν .

     

    Από την άλλη σε όλες τις πόλεις , ακόμα και εκεί που δεν υπήρχαν νεοκλασσικά να ρίξουν η αισθητική των κτιρίων πάσχει . Σιγά - σιγά περνώντας πλέον από περιφερειακούς βλέπουμε τις πόλεις μας και θλιβόμαστε . Πέρασα στις γιορτές από τους περιφερειακούς και είδα Αρτα και Λαμία .

    Είναι και το ότι είναι χτισμένες σε λόφους και επιδεινώνει το οπτικό αποτέλεσμα .

     

    Πλίνθοι κέραμοι , ατάκτως ερριμένοι .

    Αν όμως υπήρχε περιφερειακή ανάπτυξη και δεν δημουργούνταν το τέρας της ΑΘήνας

    (για διάφορους λόγους, από υπαρκτούς όπως αυτοί που αναφέρεις,

    μέχρι ανύπαρκτους όπως οι κουμπάροι που είπε κάποιος άλλος)

    και αν η Αθήνα σχεδιάζονταν με γνώμονα την χωροταξία και όχι τα παραπάνω, 

    θα ήταν κι αυτή 1 - 1,5 εκ όπως το Άμστερνταμ, και θα είχε και νεοκλασικά, αφού δεν είχε μεσαιωνικά.

    Τα οποία νεοκλασικά άμα τα πας τώρα στα συμβούλια αρχιτεκτονικής,

    δεν σε αφήνουν να περάσεις ούτε την πόρτα, γιατί προσβάλουν λέει την αισθητική τους.

    Γιατί αυτοί έχουν άλλη αρχιτεκτονική παράδοση

    (προφανώς μεγάλωσαν στην Ιαπωνία ή στη Γερμανία του Bauhaus)

    και δεν αντέχουν τα δήθεν βλαχομπαρόκ νεοκλασικά.

    Ενώ οι "τούρτες" με το 0,8 μπαλκόνι περιμετρικά είναι σαφώς ανώτερης αισθητικής,

    όπως και τα δήθεν μοντέρνα σημερινά κτίρια των περιοδικών.

    Προφανώς το θέμα είναι υποκειμενικό. Αλλά στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

    Ψηφίζουμε, και γίνεται ότι θέλουν οι περισσότεροι.

    Βέβαια το αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό, όπως αποδεικνύεται από την πράξη μας.

    Δυστυχώς δεν μας φταίει ούτε καν η χούντα.

    Μόνοι μας φτιάχνουμε τα προσωπικά εκτρωματικά "παλατάκια" μας και μόνοι μας τα λουζόμαστε,

    μαζί βέβαια με όλων των υπολοίπων, που προφανώς έχουν το ίδιο δικαίωμα με εμάς

    να κάνουν ότι θέλουν όπου θέλουν όπως θέλουν κι όταν θέλουν

    (βλέπε και αυθαίρετα post 28-07-11 με δηλώσεις 4178)

    και η ζωή συνεχίζεται. Άντε και καλή δουλειά τώρα με την παράταση.

    (Άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα κάνει με τον 4178 και τα αυθαίρετα;

    Αν ο νέος ΥΠΕΚΑ είναι εμβληματικός καθηγητής νερών π.μ. ΕΜΠ όπως ακούγεται, 

    δεν ξέρω πόσο θα του αρέσει όλο το συστηματάκι που έχουμε στήσει)

    Link to comment
    Share on other sites




    Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

    Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

    Δημιουργία λογαριασμού

    Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

    Εγγραφή νέου λογαριασμού

    Σύνδεση

    Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

    Συνδεθείτε τώρα

×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.