Δύο γειτονικά ίσα οικόπεδα (περίπου 200 τμ το καθένα) ΕΚΤΟΣ σχεδίου αγοράστηκαν από το ίδιο πρόσωπο ταυτόχρονα με ένα συμβόλαιο το 1973 πριν το σχέδιο πόλης που έγινε το 1976 και όρισε ελάχιστο εμβ. 200 τμ, πρόσωπο 10 μ, βάθος 15μ. Στο συμβόλαιο αγοράς υπάρχει ρητή γραπτή αναφορά και παραπομπή σε τοπογραφικό όπου αυτά αναφέρονται ως δύο χωριστά οικόπεδα με διαφορετικούς αριθμούς. Εκδόθηκε άδεια το 1986 δείχνοντας όμως ως οικόπεδο το ενιαίο (και τα δύο δηλαδή οικόπεδα ως ένα) και το κτίσμα στη μία άκρη να καταλαμβάνει το ένα. Πράγματι, κατασκευάστηκε διώροφη κατοικία στο ένα οικόπεδο δεσμεύοντας το σύνολο του προσώπου του ενός οικοπέδου (10 μέτρα) και δεν αφέθηκαν ανοίγματα προς την πλευρά του άλλου τμήματος. Το 1993 γίνεται σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας στη διώροφη κατοικία και δωρεές από τον ιδιοκτήτη στα παιδιά του ώστε τελικά κύριος του αδόμητου οικοπέδου γίνεται το ένα τέκνο και της κατοικίας το άλλο. Σήμερα διαπιστώθηκε ότι το αδόμητο οικόπεδο δεν έχει πρόσωπο 10 μ αλλά 9,85μ και η πολεοδομία θεωρεί ως σύσταση αυτή του 1993, θεωρεί δηλαδή ότι επρόκειτο για ενιαίο οικόπεδο μέχρι τότε, δεν δέχεται την παρέκκλιση (πρόσωπο 8μ, επιφ. 150τμ) δεν δέχεται δηλ. το αδόμητο οικόπεδο ως προϋφιστάμενο του 1976 και έτσι το θεωρεί μη άρτιο. Θεωρείτε ότι έχει λάθος στην ερμηνεία που κάνει;