Τάσος Κονταρός

Συγνώμη. Δεν ξέρω τη γλώσσα σας των μηχανικών και τι είναι σπουδαίο και τι όχι προς αναφορά.

Δεν τα έχω σε αρχεία για να τα ανεβάσω. Θα προσπαθήσω να τα πάω να τα βγάλω σε ένα μαγαζί. Δεν έχω τις γνώσεις για τους όρους και για αυτό σας μπερδεύω. Αυτό που υπάρχει στο εσωτερικό του Γ του κτηρίου είναι κήπος και είναι κοινόχρηστος όπως αναφέρεται στην οριζόντια ιδιοκτησία. Επίσης φιλοξενεί τον λέβητα του καλοριφέρ σε ένα μικρό κτίσμα, τη δεξαμενή του πετρελαίου καθώς και ένα bbq και ένα πηγάδι. Τον αναφέρω ως κλειστό χώρο γιατί παραπλεύρως υπάρχουν τρία άλλα κτίρια (ξένες ιδιοκτησίες) που κλείνουν αυτό το το "Γ" και στην ουσία το μετατρέπουν σε κλειστό χώρο. Στην εξωτερική πλευρά του Γ υπάρχει αυλή (τσιμέντο) 6 μέτρων και από τις δύο πλευρές του Γ, και αυτός κοινόχρηστος. Ρώτησα ένα μηχανικό που έκανε μία τακτοποίηση και συμπεριέλαβε τον επίμαχο "διάδρομο" και κάποια παρακείμενα σε αυτόν δωμάτια στο μαγαζί πληρώνοντας το ανάλογο πρόστιμο (τα έκανε υγειονομικού ενδιαφέροντος - παλαιότερα ήταν γκαρσονιέρα) , και μου είπε προφορικά ότι εφόσον οι άδειες είναι προτού το '83 δεν υπάρχει δικαίωμα χρήσης από κάποιον άλλον πλην εμού εφόσον δεν αναφέρεται πουθενά σε συμβόλαια/σχέδια ως κοινόχρηστος ο διάδρομος. Τι άλλαξε το 83 άραγε;

Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι οι όλοι (και οι ενοικιαστές) έχουν δικαίωμα να επισκέπτονται τους κοινόχρηστους χώρους. Για αυτό το τελευταίο με τα δικαστήρια ρωτάω. Αν φτάσουμε εκεί, θα μπορούν να βρουν κάποιο πάτημα;

Δεν έχει κάτι άλλο η δικηγόρος. Θεωρεί ότι ως κοινόχρηστος χώρος θα πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι και εφόσον είναι η μοναδική δίοδος αυτή θα πρέπει να "βαπτιστεί" και αυτή κοινόχρηστη. Μου ανέφερε κάτι για λόγους ασφαλείας σε περίπτωση φωτιάς κλπ οι οποίοι δε στέκουν γιατί για να πας στον κοινόχρηστο (και να βρεθείς σε ένα κλειστό χώρο όπου θα κινδυνέψεις περισσότερο) θα περάσεις από ένα σημείο που με 4 βήματα έχεις βγει στην πλατεία που έχει μπροστά. Στην ουσία όλο αυτό το Γ που φτιάχνει το κτίριο στο ισόγειο είναι δική μου περιουσία οπότε εκ του ισογείου μόνο από εμένα μπορούν να περάσουν. Μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση αυτοί μόνο φτιάχνοντας κλίμακα στο πίσω μέρος. (πράγμα που για λόγους πυρασφάλειας είναι πιο ασφαλές)

Καλησπέρα σε όλους. Υπάρχει μία πολυκατοικία η οποία ανήκει σε 2 ιδιοκτήτες ενώ έχει 11 ενοίκους. Η πολυκατοικία έχει χτιστεί σε 3 άδειες με την τελευταία άδεια να είναι του 1980. Το κτίριο κάνει ένα νοητό γάμα και στο εσωτερικό του Γ υπάρχει κοινόχρηστη πρασιά. Το θέμα που έχει προκύψει είναι ότι για να πάει κάποιος στην πρασιά αυτή θα πρέπει να περάσει μέσα από την δική μου περιουσία η οποία μάλιστα είναι και ενοικιασμένη. Ο έτερος ιδιοκτήτης απαιτεί να έχει ελεύθερη πρόσβαση στη πρασιά, κάτι το οποίο καταλαβαίνω αλλά δεν γίνεται να δώσω και τα κλειδιά του ξένου μαγαζιού σε αυτόν. Ως ποιο σημείο μπορεί να με πιέσει να του "ανοίξω" δίοδο μέσα από το μαγαζί μου; Τα συμβόλαια δείχνουν την δίοδο αυτή ως δική μου περιουσία. Τα σχέδια το ίδιο, η σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας δεν αναφέρει πουθενά ως κοινόχρηστο χώρο αυτό τον "διάδρομο". Όλες οι περιουσίες θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση με εξωτερική σκάλα από τα πίσω μπαλκόνια της πολυκατοικίας. Δεν θέλουν όμως γιατί φοβούνται (και με το δίκιο τους) τους κλέφτες. Με την σύμφωνη γνώμη του ενοικιαστή (που είναι ανοικτός όλη μέρα μέχρι αργά το βράδυ) τους επιτρέπεται η διάβαση μέσω του μαγαζιού τις ώρες που είναι ανοικτό, αλλά δε τους φτάνει. Θέλουν να το χαρακτηρίσουν κοινόχρηστο αυτόν τον "διάδρομο" και να έχουν ελεύθερη πρόσβαση. Είμαι εγώ εκτεθειμένος βάσει νόμου (όπως μου είπε η δικηγόρος του) γιατί θα πρέπει όλοι να έχουν πρόσβαση στους κοινόχρηστους χώρους ή μπορώ να το παλέψω;