σταματια

εγώ φίλε μου ευτυχώς για όλους εσάς ανήκω στους ρομαντικούς που ονειρευόμαστε μια μέρα να αλλάξουμε τον κόσμο. οπότε προτιμώ την αξιοπρέπεια μου το φιλότιμο μου και να έχω λίγα και καλά. σε ευχαριστώ πάντως για το παράδειγμα σου θα το κρατήσω. κάτι τέτοιοι φέραν την χώρα στο σημείο που είναι σήμερα. αλλα όλο αυτο κάπου ξεφεύγει απο το θέμα μας.

Από ότι βλέπω με μεγάλη ευκολία ορισμένοι μας στήνετε στον τοίχο και μας πυροβολείτε... Είμαι και εγώ απόφοιτη της εν λόγο σχολής και μάλιστα από τους πρώτους καθώς μπήκα τον Φεβρουάριο του 2001. Από το 2006 που επέστρεψα μόνιμα στην πόλη μου, εργάζομαι, αρχικά στον μηχανικό που έκανα την πρακτική μου εκεί το ωράριο ήταν 9-2 αλλά ποτέ δεν μπορούσα να το κρατήσω γιατί πάντα κάτι έπρεπε να τελειώσω. Έβγαζα σχέδια τοπογραφικά, αρχιτεκτονικά, μηχανολογικά (ύδρευση αποχέτευση παθητική), έκανα τις πληρωμές στις τράπεζες, διεκπεραίωνα τον φάκελο στην πολεοδομία, έκανα καταστάσεις ΙΚΑ, και όλη την διαδικασία για να πάρει ρεύμα η οικοδομή εργοταξιακό μόνιμο. Και όλα αυτά με 300,00ε τον μήνα χωρίς δώρα χωρίς ασφάλιση.εδώ και ένα χρόνο εργάζομαι σε άλλο μηχανικό με το ίδιο ωράριο το οποίο σπάνια να μην τηρηθεί, ασχολούμαι με το να βγάζω σχέδια και να διεκπεραιώνω φακέλους στην πολεοδομία. με 500,00ε το μήνα δώρα ασφάλιση και μπόνους σαφώς και είμαι καλύτερα από πριν αλλά δεν χαράμισα 4 χρόνια από την ζωή μου και 20000,00 ε για να είμαι ο παρατρεχάμενος και το παιδί για όλες τις δουλείες. Και νομίζω πως έχουμε και εμείς δικαίωμα στο όνειρο και μια θέση στον ήλιο. Και στο κάτω κάτω δεν νομίζω ότι ζητάμε πολλά, έναν αξιοπρεπή τρόπο να βγάζουμε το ψωμί μας και να μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας να φύγουμε από τις φτερούγες των γονιών μας και να ασχοληθούμε με αυτό που αγαπάμε. Αλήθεια αν βρισκόταν το δικό σας παιδί στην θέση μας τι θα κάνατε;