Muad'Dib

Η οικονομική μου κατάσταση μου επιτρέπει να κάνω αυτό που λες. Αυτό όμως δε σημαίνει πως ελαφρά τη καρδία θα πάρω μια απόφαση, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα να απομυζώ τον πατρικό κορβανά για άλλα πέντε τουλάχιστον χρόνια. Και πες ότι δε με νοιάζει αυτό, με συντηρούν άλλοι για 10 χρόνια ακόμα πχ. Κάποια στιγμή πρέπει να αποκτήσω και προϋπηρεσία. Στα 30 θα βγω για πρώτη δουλειά; Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι το Beng, B.Sc με παράλληλη απασχόληση σε συναφές αντικείμενο. Η αλήθεια είναι πως όντως, τα πράγματα άλλαξαν. Δε γνωρίζω για την αγορά εργασίας, αλλά από αυτά που μου μεταφέρονται, είναι πως όντως εκεί μικρή αξία έχει το πτυχίο, και αντίστοιχα μεγάλη η γνώση σου. Γενικά η άποψή μου συγκλίνει με τη δική σου, δηλαδή όχι άλλα στεγανά κλπ αλλά ουσιαστική ενασχόληση, όρεξη για μάθηση κλπ. Αλλά η νοοτροπία αυτή, δηλαδή γιατρός/δικηγόρος/πολυτεχνίτης ημίθεος και ΤΕΙτζής -> ανειδίκευτος εργάτης περίπου, αν και παρωχημένη, συνεχίζει να «δηλητηριάζει» τη σκέψη μου, έστω και λίγο, ακόμα και αν δεν την ασπάζομαι καθόλου. Με αποτέλεσμα, το αρχικό δίλλημα.

Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και τη συνεισφορά σου. Πριν συνεχίσω το διάλογο, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από τους διαχειριστές του forum που άνοιξα ακόμα ένα νέο θέμα με παρεμφερές περιεχόμενο με πολλά άλλα (δυστυχώς, είδα καθυστερημένα αυτό το sticky). Μπορεί αν το διαβάσει κάποιος διαχειριστής, να το μεταφέρει σε ένα ήδη υπάρχον παρόμοιο θέμα, αν το κρίνει σκόπιμο. Συνεχίζοντας, είναι μεγάλη κουβέντα το εξωτερικό. Είναι πολλοί παράγοντες. Σε ποια χώρα, σε ποιο πανεπιστήμιο θα με πάρουν; Στοχεύω σε αρκετά καλά πανεπιστήμια και νιώθω πως δεν έχω ιδιαίτερη τύχη. Ο καιρός θα το δείξει, αλλά γενικά κι εγώ συμφωνώ μαζί σου, ότι η αγάπη για το αντικείμενο υπερτερεί όλων, και από αγάπη υπάρχει πλεόνασμα. Απλώς, κακά τα ψέμματα, μεγαλώσαμε στην Ελλάδα, από πολύ έως λίγο επηρεαζόμαστε από τη νοοτροπία, και η κατωτερότητα που νιώθουμε οι περισσότεροι απόφοιτοι ΤΕΙ είναι παρούσα. Έχω τόση όρεξη για μάθηση, εμβάθυνση και εξάσκηση αυτού του αντικειμένου, και σκέφτομαι ότι ένας τίτλος ΤΕΙ θα με «κυνηγάει» πάντα, γιατί το βασικό σου πτυχίο σε χαρακτηρίζει πάντα. Όλα αυτά αν μείνω στην Ελλάδα. Για έξω δεν ξέρω πώς θα εκλαμβάνουν το πτυχίο, εσύ λες ότι θεωρείται ισότιμο με οποιοδήποτε πανεπιστημίου, εγώ πιστεύω ξέρουν τις διαφορές που υπάρχουν σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Σαφώς και είναι χαμένος χρόνος οι κατατακτήριες εν συγκρίσει με ένα M.Sc έξω, αλλά από την άλλη, όταν πραγματικά έχεις την όρεξη, την αγάπη και το μεράκι για κάτι, θες να το ξεκινήσεις με τις σωστές βάσεις. Κι ας θυσιάσεις και 5 χρόνια απ' τη ζωή σου. Ο μόνος λόγος δηλαδή που μου περνάνε απ' το μυαλό οι κατατακτήριες, είναι αυτός. Κι επιστρέφοντας στα των στερεότυπων και της νοοτροπίας, και 10 διδακτορικά να πάρω, αν γυρίσω στην πατρίδα μου θα είμαι «ΤΕΙτζής» ή ό,τι άλλος χαρακτηρισμός παίζει. Δεν ξέρω πώς θα είναι τα πράγματα σε 10 χρόνια, και σίγουρα δεν είμαι άτομο που κολλάει στο «τι θα πει ο κόσμος», αλλά σίγουρα δε θέλω να με ακολουθεί μια ρετσινιά η οποία θα παίξει άμεσο ρόλο στην επαγγελματική ζωή μου, ιδιαίτερα όταν αυτό συμβαίνει στη χώρα μου.

Καλησπέρα σας Παρακολουθώ συχνά-πυκνά το forum σας, κυρίως γιατί πολλές φορές οι αναζητήσεις μου στο Google με φέρνουν εδώ. Σκέφτηκα λοιπόν, πως είναι ένας χώρος στον οποίο μπορώ να εκθέσω κάποιους προβληματισμούς και να λάβω αξιόλογες γνώμες, αφού σε πολλά άλλα θέματα έχω δει να συμβαίνει το ανάλογο. Για να μη χρονοτριβούμε, είμαι τελειόφοιτος του ΤΕΙ Ηλεκτρονικής, το πτυχίο μου θα το πάρω το καλοκαίρι. Εδώ και δύο χρόνια περίπου, αποφάσισα πως θέλω πολύ να κάνω ένα μεταπτυχιακό σε συγκεκριμένο τομέα (ενσωματωμένα συστήματα) αφού μου αρέσει πάρα πολύ. Έτσι έδωσα γκάζια και έβγαλα τη σχολή με ταχύρρυθμη διαδικασία, αφού πριν απ’ αυτό την είχα αρκετά γραμμένη, εκεί όπου το μελάνι δεν πιάνει. Φυσικά, από τη λέξη «ΤΕΙ» και μετά, καταλαβαίνετε τον προβληματισμό μου. Είμαι πολύ παθιασμένος με το αντικείμενό μου, το αγαπώ πραγματικά. Αλλά το επίπεδο της σχολής μου δε μου επιτρέπει να κάνω όλα αυτά που ονειρεύομαι, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Γι’ αυτό υπάρχουν δύο δρόμοι: Μεταπτυχιακό στο εξωτερικό (έχω κάνει την έρευνά μου, και θα κάνω τώρα τις αιτήσεις μου) και ό,τι προκύψει από εκεί, ή να κάτσω στην Ελλάδα και να δώσω κατατακτήριες στους ΗΜΜΥ ΕΜΠ. Ο πρώτος δρόμος ήταν ο στόχος και το όνειρό μου (και παραμένει) τα τελευταία χρόνια. Η εισχώρηση των κατατακτήριων σε αυτό το πλάνο ήρθε λόγω δύο παραμέτρων: Η μία, είναι η πιο πρακτική, η πιο απτή: τα ΕΔ φυσικά. Η δεύτερη, είναι πως, επειδή ακριβώς αγαπάω το αντικείμενο αυτό, θέλω να λάβω μια πολύ καλή εκπαίδευση πάνω σε αυτό, γιατί μη γελιόμαστε, δε συγκρίνεται με το τμήμα μου. Έτσι, σκέφτομαι πως, αν πάνε όλα καλά, μπορώ να πάρω το μεταπτυχιακό και να ψαχτώ όπου πάω για κάτι περαιτέρω. Αν δώσω κατατακτήριες, κοπιάζω και αποκτώ έναν πολύ καλό τίτλο, αλλά μιλάμε για ορίζοντα 5 χρόνων οπού θα βρίσκομαι πάλι σε προπτυχιακό επίπεδο. Άρα θα αγγίξω τα 30, χωρίς προϋπηρεσία. Ποια είναι η γνώμη σας για το δρόμο που σας φαίνεται καλύτερο να ακολουθηθεί, και ποιες οι αντιπροτάσεις σας, αν υπάρχουν; Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.