Μετάβαση στο περιεχόμενο
Ακολουθήστε τη νέα μας σελίδα στο Facebook! ×

Αναζήτηση στην κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για τις ετικέτες 'ανακύκλωση'.

  • Αναζήτηση με βάση τις ετικέτες

    Πληκτρολογήστε τις ετικέτες και χωρίστε τες με κόμμα.
  • Αναζήτηση με βάση τον συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Φόρουμ

  • Ειδήσεις
    • Ειδήσεις
  • Εργασίες Μηχανικών
    • Τοπογραφικά-Χωροταξικά
    • Αρχιτεκτονικά
    • Στατικά
    • Μηχανολογικά
    • Ηλεκτρολογικά
    • Περιβαλλοντικά
    • Διάφορα
  • Εργασιακά-Διαδικαστικά
    • Άδειες-Διαδικασίες
    • Αυθαίρετα
    • Οικονομικά-Αμοιβές
    • Εργασιακά
    • Ασφαλιστικά
    • Εκπαίδευση
    • Ειδικότητες-Συλλογικά Όργανα
  • Εργαλεία
    • Προγράμματα Η/Υ
    • Εξοπλισμός
    • Διαδίκτυο
    • Showroom
  • Γενικά
    • Αγγελίες
    • Κουβέντα
    • Δράσεις-Προτάσεις προς φορείς
    • Michanikos.gr
    • Θέματα Ιδιωτών
  • Δοκιμαστικό's Θεματολογία γενική

Κατηγορίες

  • 1. Τοπογραφικά-Πολεοδομικά
    • 1.1 Λογισμικό
    • 1.2 Νομοθεσία
    • 1.3 Έντυπα
    • 1.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 1.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 2. Συγκοινωνιακά - Οδοποιίας
    • 2.1 Λογισμικό
    • 2.2 Νομοθεσία
    • 2.3 Έντυπα
    • 2.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 2.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 3. Αρχιτεκτονικά - Σχεδιαστικά
    • 3.1 Λογισμικό
    • 3.2 Νομοθεσία
    • 3.3 Έντυπα
    • 3.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 3.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 4. Στατικά - Εδαφοτεχνικά
    • 4.1 Λογισμικό
    • 4.2 Νομοθεσία
    • 4.3 Έντυπα
    • 4.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 4.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 5. Μηχανολογικά
    • 5.1 Λογισμικό
    • 5.2 Νομοθεσία
    • 5.3 Έντυπα
    • 5.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 5.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 6. Ηλεκτρολογικά
    • 6.1 Λογισμικό
    • 6.2 Νομοθεσία
    • 6.3 Έντυπα
    • 6.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 6.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 7. ΑΠΕ - Φωτοβολταϊκά
    • 7.1 Λογισμικό
    • 7.2 Νομοθεσία
    • 7.3 Έντυπα
    • 7.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 7.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 8. Περιβαλλοντικά
    • 8.1 Λογισμικό
    • 8.2 Νομοθεσία
    • 8.3 Έντυπα
    • 8.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 8.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 9. Υδραυλικά - Λιμενικά
    • 9.1 Λογισμικό
    • 9.2 Νομοθεσία
    • 9.3 Έντυπα
    • 9.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 9.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 10. Διαχείριση Έργων - Εκτιμήσεις - Πραγματογνωμοσύνες
    • 10.1 Λογισμικό
    • 10.2 Νομοθεσία
    • 10.3 Έντυπα
    • 10.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 10.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 11. Δημόσια Έργα - Ασφάλεια και Υγιεινή
    • 11.1 Λογισμικό
    • 11.2 Νομοθεσία
    • 11.3 Έντυπα
    • 11.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 11.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 12. Αμοιβές - Φορολογικά - Άδειες
    • 12.1 Λογισμικό
    • 12.2 Νομοθεσία
    • 12.3 Έντυπα - Αιτήσεις
    • 12.4 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 13. Αυθαίρετα
    • 13.1 Λογισμικό
    • 13.2 Νομοθεσία
    • 13.3 Έντυπα
    • 13.4 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 14. Διάφορα

Categories

  • Ειδήσεις
    • Νομοθεσία
    • Εργασιακά
    • Ασφαλιστικά-Φορολογικά
    • Περιβάλλον
    • Ενέργεια-ΑΠΕ
    • Τεχνολογία
    • Χρηματοδοτήσεις
    • Έργα-Υποδομές
    • Επικαιρότητα
    • Αρθρογραφία
    • Michanikos.gr
    • webTV
    • Sponsored

Κατηγορίες

  • Εξοπλισμός
  • Λογισμικό
  • Βιβλία
  • Εργασία
  • Ακίνητα
  • Διάφορα

Βρείτε αποτελέσματα...

Βρείτε αποτελέσματα που...


Ημερομηνία δημιουργίας

  • Start

    End


Τελευταία ενημέρωση

  • Start

    End


Φιλτράρισμα με βάση τον αριθμό των...

Εντάχθηκε

  • Start

    End


Ομάδα


Επάγγελμα


Ειδικότητα

  1. Στη φετινή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, ένα από τα πιο επιδραστικά γεγονότα παγκοσμίως στον τομέα, το περίπτερο της γερμανικής αντιπροσωπείας έχει μια ιδιαιτερότητα: θυμίζει λιγότερο περίπτερο σε έκθεση αρχιτεκτονικής και περισσότερο μάντρα οικοδομών. Κι αυτό γιατί στη θέση των εκθεμάτων στέκουν περήφανα ντάνες από πλακάκια, χαρτόνια, σωλήνες από PVC και ξύλινες τάβλες. Διαδικασία κατά την οποία αποσπάται ένα μέρος του τοίχου στο έργο Resource Rows στην Κοπεγχάγη. (Φωτογραφία: Rasmus Hjortshø) Αυτόν τον τρόπο βρήκαν οι επιμελητές για να στείλουν ένα μήνυμα στη βιομηχανία των κατασκευών, μια βιομηχανία που λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό με το τρίπτυχο αγοράζω-κατασκευάζω-πετάω. Και αυτά που πετάει μας κοστίζουν ακριβά. Σύμφωνα με στοιχεία του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των κτιρίων ευθύνονται για περίπου 9% των συνολικών εκπομπών CΟ2 (διοξειδίου του άνθρακα) που σχετίζονται με την ενέργεια, ενώ, σύμφωνα με δημοσίευση του ΜΙΤ (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης), ο χάλυβας και το σκυρόδεμα προκαλούν το μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς η δημιουργία τους απαιτεί θέρμανση των πρώτων υλών σε υψηλές θερμοκρασίες και η ενέργεια για να γίνει αυτό προέρχεται συνήθως από ορυκτά καύσιμα. Η παραγωγή του τσιμέντου για το σκυρόδεμα ευθύνεται για το 7% των παγκόσμιων εκπομπών CΟ2, ενώ για κάθε τόνο μετάλλου που παράγεται από χάλυβα, ελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα 2,3 τόνοι διοξείδιο του άνθρακα. Αντί για τη χωματερή Με λίγα λόγια, όσο χτίζουμε, κάνουμε κακό στο περιβάλλον. Και χτίζουμε πολύ. Μόνο ανάμεσα στο 2015 και το 2021, προστέθηκαν στη Γη χτισμένα τετραγωνικά που αντιστοιχούν στο σύνολο του κτιριακού αποθέματος της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ολλανδίας. Προσπαθώντας να μειώσουν τη βλάβη, αρχιτέκτονες και ερευνητές σε όλο τον κόσμο αναζητούν λύσεις, και μία από αυτές είναι να σχεδιάζουν και να δημιουργούν με γνώμονα τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, εφαρμοσμένες στην κατασκευή κτιρίων. Αντί να καταλήξουν στη χωματερή, υλικά όπως αυτά που διάλεξαν οι Γερμανοί για το περίπτερό τους στην Μπιενάλε χρησιμοποιούνται ξανά σε προσόψεις, τοίχους, πατώματα. Η κυκλική χρήση υλικών δεν είναι κάτι καινούργιο στον σχεδιασμό και στην κατασκευή κτιρίων και υποδομών. «Οι άνθρωποι πάντα κοιτούσαν να χρησιμοποιήσουν ό,τι έτοιμο έβρισκαν», λέει ο αρχιτέκτονας Σπύρος Γιωτάκης. «Υπήρχε μια έννοια οικονομίας χρόνου και κόπου. Για παράδειγμα, έπαιρναν κομμάτια από ναούς, όπως αρχαίες κολόνες, και τις χρησιμοποιούσαν σε βυζαντινά κτίσματα». Σήμερα, όμως, είναι συνήθως πιο οικονομικό για τους κατασκευαστές να χρησιμοποιήσουν καινούργια υλικά, τα οποία συχνά είναι ευτελέστερα, με περιορισμένο προσδόκιμο ζωής και βλαβερά για τον πλανήτη. Η χαλύβδινη πρόσοψη της επέκτασης στο Βίντερτουρ της Ελβετίας προήλθε από το κέντρο διανομής ενός σούπερ μάρκετ. Οι αρχιτέκτονες διατήρησαν το διαγώνιο σχήμα. (Φωτογραφία: Martin Zeller) «Είναι πιο εύκολο για τους ανθρώπους να σκεφτούν ότι κάτι θέλει αντικατάσταση, παρά να αλλάξουν το ήδη υπάρχον, και αυτό γιατί είναι σαφώς δυσκολότερο να επεξεργαστείς κάτι παλαιότερο», λέει ο Νικ Τζάκσον, επικεφαλής του πρότζεκτ 1 Triton Square στο Λονδίνο. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης του ευμεγέθους κτιρίου, που θα στεγάζει γραφεία για 3.500 ανθρώπους, η ομάδα του κατάφερε να εξοικονομήσει ενέργεια ισοδύναμη με την ετήσια κατανάλωση 10.000 νοικοκυριών (40.000 τόνους άνθρακα), παρά το γεγονός ότι πρόσθεσε τρεις ορόφους στο κτίσμα. Σχεδόν το μισό του όγκου που εξοικονομήθηκε οφείλεται σε τεχνικές που περιλάμβαναν την επανάχρηση υλικών: 33.400 τόνοι σκυροδέματος, 1.843 τόνοι χάλυβα, 3.300 τετραγωνικά μέτρα ασβεστόλιθου αλλά και τα παράθυρα όλης της πρόσοψης. «Από τις πρώτες ερωτήσεις που κάνουμε στους πελάτες που έρχονται είναι: “Έχετε εξετάσει τι μπορείτε να επαναχρησιμοποιήσετε; Μπορείτε να βρείτε ένα ήδη υπάρχον κτίριο και να το διαμορφώσετε με τρόπο που να ταιριάζει στις ανάγκες σας;”» λέει στο «Κ» ο Τζάκσον. Η Arup, η πολυεθνική εταιρεία που ανέλαβε τη μελέτη και την κατασκευή, υπεύθυνη μεταξύ άλλων για έργα όπως η διάσημη Όπερα του Σίδνεϊ, έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια μια στενή συνεργασία με το Ellen MacArthur Foundation, μια ΜΚΟ με αντικείμενο την κυκλική οικονομία, στο φαγητό, στη μόδα αλλά και στο δομημένο περιβάλλον. «Δεν πρέπει αυτομάτως να υποθέτουμε ότι θα γκρεμίσουμε ένα κτίριο και θα φτιάξουμε κάτι καινούργιο και γυαλιστερό απ’ την αρχή. Είναι μια άλλη νοοτροπία για τους αρχιτέκτονες, να ξεκινούν με σημείο εκκίνησης την επαναχρησιμοποίηση, όχι την αντικατάσταση», σχολιάζει ο Τζάκσον. Άνθρακας στα θεμέλια Ο μισός άνθρακας που θα εκπέμψει μια κατοικία στον κύκλο της ζωής της έχει ήδη παραχθεί πριν καν το κτίριο εγκαινιαστεί, παρ’ όλα αυτά συνήθως η προσοχή μας δίνεται στο ρεύμα, το πετρέλαιο και στο υγραέριο που θα χρειαστεί ένα κτίριο για να θερμανθεί. Εν μέρει, επειδή αυτό αγγίζει την τσέπη μας, και ό,τι αγγίζει την τσέπη μας γίνεται οδηγός των εξελίξεων. «Μόλις τα τελευταία πέντε-δέκα χρόνια μπήκε στην κουβέντα η ενέργεια που καταναλώνουν τα κτίρια για να κατασκευαστούν, αυτό που ονομάζουμε ενσωματωμένο άνθρακα. Αυτό το κομμάτι δεν είναι εμφανές, δεν αφορά άμεσα τον χρήστη, δεν το βλέπει», λέει η Μαριάμ Καψάλη, αρχιτέκτονας και καθηγήτρια στο πρόγραμμα Βιώσιμου Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού στην Architectural Association School of Architecture. «Δεν υπάρχουν καν κριτήρια ούτε στην Αγγλία ούτε γενικά στην Ευρώπη για τον υπολογισμό του πόσο είναι πολύ και πόσο λίγο. Όλη η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από την ενέργεια. Φυσικά είναι σημαντικό κομμάτι αυτό, που επηρεάζεται και από τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά δεν είναι το μόνο». Όπως επισημαίνει η κ. Καψάλη, ακόμα κι αν αυτό δεν επικρατεί μαζικά, σήμερα έχουμε τα εργαλεία να φτιάξουμε κτίρια που καταναλώνουν κατά τη χρήση τους πολύ λίγη ενέργεια, σε οποιοδήποτε σχεδόν κλίμα, με καλή μόνωση, ανανεώσιμες πηγές, αεροστεγή υλικά και διάφορες εξελιγμένες τεχνολογίες. Όμως, ακόμα η εξίσωση του ενσωματωμένου άνθρακα όχι απλώς δεν έχει λυθεί, αλλά δεν βρισκόμαστε καν κοντά. «Ομολογώ ότι είναι μια δύσκολη πίστα, ωστόσο, αν δεν λυθεί, δεν πρόκειται να φτάσουμε στους στόχους που θέτουν η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο, που λειτουργούν πλέον χωριστά, αλλά παράλληλα», λέει η κ. Καψάλη, αναφερόμενη στους στόχους για μηδενικές εκπομπές των κτιρίων μέχρι το 2050. Πόλη του Μεξικού: Οι ντόπιοι δώρισαν λίγη γη και έτσι δημιουργήθηκε μια αίθουσα μουσικής, φτιαγμένη αποκλειστικά από ανακυκλωμένα υλικά της περιοχής: τούβλα, ξύλο, μπετόν και πέτρα από το κοντινό ηφαίστειο Σαλτοκάν. (Φωτογραφία: JAIME NAVARRO) Εδώ έρχεται η ιδέα της κυκλικής οικονομίας και στην αρχιτεκτονική. Πρόσφατα, το αρχιτεκτονικό γραφείο όπου εργάζεται η ίδια, το Architype, ανέλαβε την ανακαίνιση ενός πρώην τηλεφωνικού κέντρου της δεκαετίας του 1930 το οποίο στεγάζει τα γραφεία του Ινστιτούτου Βιώσιμης Ηγεσίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Σε ένα πρότζεκτ που θεωρούν ότι λειτουργεί ως εξαιρετικό παράδειγμα ανακαίνισης με χαμηλό ανθρακικό αποτύπωμα, λειτουργώντας με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, χρησιμοποίησαν φωτιστικές εγκαταστάσεις από άλλο κτίριο του ίδιου πανεπιστημίου (έλεγξαν και επανέκδωσαν πιστοποιητικά εγγύησης σε περισσότερα από 350 φώτα LED). Αντί να κατεδαφιστεί και να ξαναχτιστεί, η πέτρινη επιφάνεια της πρόσοψης επιδιορθώθηκε σύμφωνα με τη γιαπωνέζικη μέθοδο Kintsugi, που αντιμετωπίζει τη φθορά και την επισκευή ως μέρος της ιστορίας ενός αντικειμένου που αξίζει να φαίνεται και όχι να καλύπτεται. Στον χώρο της εισόδου τοποθέτησαν ένα γραφείο που προηγουμένως βρισκόταν στις εγκαταστάσεις του Netflix στο Λονδίνο. Διατήρησαν ακόμη και τους ανελκυστήρες, οι οποίοι επισκευάστηκαν και παραδόθηκαν εκ νέου. Όσα έπιπλα δεν χρησιμοποιήθηκαν, χαρίστηκαν σε κοινότητες της περιοχής, γλιτώνοντας με αυτόν τον τρόπο 21.600 κιλά καρέκλες, τραπέζια και ντουλάπια απ’ το να καταλήξουν στη χωματερή. Όψη του περιπτέρου της Γερμανίας στη φετινή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, με σαφές συμβολικό μήνυμα. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Αυτά συμβαίνουν στη Βρετανία, μια χώρα που υπήρξε πρωτοπόρα στην ανάπτυξη νέων βιομηχανικών προϊόντων μετά τη Μεγάλη Έκθεση του 1851 και όπου τα τελευταία χρόνια μεγάλες εταιρείες όπως η Arup, αλλά και ακαδημαϊκοί, προωθούν την ιδέα της επανάχρησης υλικών. Τρία χρόνια πριν, μια ομάδα αρχιτεκτόνων –μεταξύ των οποίων 14 νικητές του βραβείου Στέρλινγκ της RΙΒΑ, της Βασιλικής Ένωσης Αρχιτεκτόνων της Μεγάλης Βρετανίας– ξεκίνησαν μια καμπάνια ευαισθητοποίησης κατά της κατεδάφισης κτιρίων, για το καλό του πλανήτη. «Πρέπει να σταματήσουμε να κατεδαφίζουμε απερίσκεπτα», λένε. «Διαβατήρια» υλικών Στην Ολλανδία, ο Τόμας Ράου, αρχιτέκτονας, έχει αναπτύξει ένα σύστημα καταγραφής υλικών σε υπάρχοντα κτίρια, καθώς και της προοπτικής που μπορεί να έχουν για να χρησιμοποιηθούν ξανά στο μέλλον. Χρησιμοποιώντας ένα ψηφιακό «διαβατήριο υλικών», καταγράφει τα ειδικά τους χαρακτηριστικά, ώστε να διευκολυνθεί στο μέλλον η ανάκτηση, η ανακύκλωση και η επαναχρησιμοποίησή τους. Η κυβέρνηση της χώρας του σύντομα αγκάλιασε την πρωτοβουλία, προσφέροντας φορολογικές ελαφρύνσεις στους κατασκευαστές για να την υιοθετήσουν. Στην Πόλη του Μεξικού, το αρχιτεκτονικό γραφείο TO Arquitectura σχεδίασε έναν χώρο εκμάθησης κιθάρας, με τη συνεργασία των μαθητών που είχαν συμμετάσχει σε πρόγραμμα δωρεάν μαθημάτων μουσικής. Η τοπική κοινότητα δώρισε ένα μικρό χωράφι, οι αρχιτέκτονες συνεργάστηκαν με τους κατοίκους και το αποτέλεσμα ήταν ένα θολωτό κτίσμα φτιαγμένο αποκλειστικά από ανακυκλωμένα υλικά της περιοχής: κόκκινα τούβλα, ξύλο, κομμάτια από μπετόν, ηφαιστειογενή πέτρα (η περιοχή βρίσκεται κοντά στο ηφαίστειο Σαλτοκάν), κόκκινους λίθους. Το βραβευμένο Enterprise Centre της Architype χαρακτηρίστηκε το «πιο πράσινο κτίριο στη Βρετανία» – στην πρόσοψη βλέπουμε αποσπώμενες επιφάνειες από ψάθα. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Στην Κοπεγχάγη, ο Άντερς Λεντάγκερ έφτιαξε το συγκρότημα 92 κατοικιών Resource Rows (υποψήφιο για το βραβείο Mies van der Rohe 2022) χρησιμοποιώντας ενιαία κομμάτια τοίχων από τούβλα τα οποία ήταν ενωμένα με κονίαμα και ήταν αδύνατο να χωριστούν, ώστε να χρησιμοποιηθούν ξανά. Προκειμένου να μην καταλήξουν στα σκουπίδια, η ομάδα του Λεντάγκερ έκοψε τους τουβλότοιχους από τα ιστορικά ζυθοποιεία της Carlsberg στην Κοπεγχάγη, από παλιά σχολεία και βιομηχανικά κτίρια σε όλη τη Δανία, σε ενιαία κομμάτια 1 επί 1 μέτρο, δημιουργώντας έτσι νέους τοίχους. Ακόμη, χρησιμοποίησε ξυλεία που προοριζόταν για πέταμα, ανακυκλωμένο τσιμέντο από μια γέφυρα και παλιά παράθυρα, εξοικονομώντας 463 τόνους απορριμμάτων και 29% σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Όπως είδαμε και πιο πάνω, η κυκλική οικονομία έχει τις ρίζες της στην ανάγκη. Μία από τους αρχιτέκτονες του βραβευμένου κτιρίου K 118 στο Βίντερτουρ της Ελβετίας, Μπάρμπαρα Μπιουζέρ, έχοντας εργαστεί στην Τανζανία και το Σουδάν, παρατήρησε πόσο πολύτιμα ήταν τα υλικά αντικείμενα που στην Δύση κατέληγαν στις χωματερές, όπως ήταν για παράδειγμα τα ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Σχεδιάζοντας με την υπόλοιπη ομάδα το K 118, μια πρώην αποθήκη που θα έχει εφεξής μεικτή χρήση (κατοικίες, εργαστήρια, χώροι συνεργατικής τηλεργασίας), κατάφεραν να προσθέσουν τρεις επιπλέον ορόφους με πάνω από το ήμισυ των δομικών υλικών να προέρχεται από ανακυκλωμένα κτίρια. Τούβλα από 90% ανακυκλωμένα υλικά οικοδομής, της εταιρείας Kenoteq. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Ολόκληρη η βασική κατασκευή από χάλυβα προήλθε από ένα κέντρο διανομής σούπερ μάρκετ σε γειτονική πόλη. Τα παράθυρα, οι προσόψεις, τα θερμαντικά σώματα και τα ξύλινα δάπεδα τα πήραν από κατεδαφισμένα κτίρια της περιοχής. Στην προηγούμενη ζωή της, η σκάλα του κτιρίου –η οποία είναι πάνω από 30 ετών– βρισκόταν σε ένα κτίριο γραφείων στη Ζυρίχη, όπως και τα 80 παράθυρα και οι πλάκες γρανίτη που επαναχρησιμοποιήθηκαν για τα δάπεδα του μπαλκονιού. Με αυτόν τον τρόπο υπολογίζουν ότι εξοικονόμησαν 500 τόνους καινούργιων υλικών. Στη Βομβάη της Ινδίας, το αρχιτεκτονικό γραφείο S+PS δημιούργησε μια πολυτελή κατοικία όπου η ανακύκλωση των υλικών μπλέκεται με την ανακύκλωση εννοιών όπως η ιστορία και η μνήμη. Η πρόσοψη είναι φτιαγμένη από παράθυρα και πόρτες κατεδαφισμένων σπιτιών, ενώ χρησιμοποιήθηκαν υλικά όπως παλιά υφασμάτινα κομμάτια, δάπεδα από παλιά δοκάρια και τελάρα, έπιπλα από την εποχή της βρετανικής αποικιοκρατίας. Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και σε άλλες χώρες, ενώ πρωτοβουλίες ξεπηδούν και στη βιομηχανία των κατασκευαστικών υλικών. Η Έλι Μπίρκχεντ από την Κορνουάλη σχεδιάζει τούβλα από προϊόντα τα οποία επιχειρήσεις της περιοχής της προόριζαν για πέταμα: τρίχες από ένα κομμωτήριο, μαλλί και κοπριά αλόγων από μια φάρμα (λειτουργεί συγκολλητικά για τον πηλό), απόβλητα σιταριού από μια ζυθοποιία, ανακυκλωμένα μπουκάλια ενός μπαρ. Αντίστοιχα, στη Σκωτία η εταιρεία Kenoteq παράγει τούβλα από 90% ανακυκλωμένα υλικά οικοδομής, ενώ η δανέζικη εταιρεία d line έχει λανσάρει ένα μοντέλο κυκλικής οικονομίας στο οποίο τα προϊόντα της (βρύσες, πόμολα κ.ά.) επισκευάζονται και μεταπωλούνται στο 60% της τιμής, εξοικονομώντας έως και 91% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, με σκοπό να επεκταθεί η περίοδος χρήσης τους έως και τα 100 χρόνια. Από τον Πικιώνη στις μπουλντόζες Πίσω στην Ελλάδα, ο Σπύρος Γιωτάκης μού θυμίζει ότι έχουμε και εδώ εμβληματικά έργα κυκλικής οικονομίας, απλώς τότε δεν τα έλεγαν έτσι. Ένα ιδιαίτερο παράδειγμα είναι η αναστήλωση του Λουμπαρδιάρη από τον μεγάλο αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, ο οποίος χρησιμοποίησε μάρμαρα, πήλινα στοιχεία, υλικά από γκρεμισμένα νεοκλασικά, ακόμη και από την κατεδάφιση της Βαρβακείου Σχολής. Σήμερα, 70 χρόνια μετά, η εικόνα είναι μάλλον διαφορετική. Σε πρόσφατο ρεπορτάζ του «Κ», σχολιάζοντας το κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ο πρόεδρος των Ελλήνων αρχιτεκτόνων, Δημήτρης Ξυνομηλάκης, υπογράμμιζε τον μεγάλο αριθμό ιστορικών κτιρίων που έχουν κατεδαφιστεί. «Η βέλτιστη λύση σε ένα δομημένο περιβάλλον δεν είναι οι κατεδαφίσεις», έλεγε. Resource Rows, Κοπεγχάγη. Χρησιμοποιήθηκαν ενιαία κομμάτια από τουβλότοιχους που ήταν αδύνατο να διαχωριστούν λόγω της συγκολλητικής ουσίας ανάμεσα στα τούβλα. (Φωτογραφία: Rasmus Hjortshøj) Ο αρχιτέκτονας Γιάννης Δουρίδας συμφωνεί: «Η μεγαλύτερη συνεισφορά που μπορεί να έχει ένας αρχιτέκτονας στην κυκλική οικονομία είναι στην πραγματικότητα να μπορεί να ανακυκλώνει τα κτίρια. Για παράδειγμα, ένα κτίριο γραφείων που φτιάχτηκε τη δεκαετία του ’80 και έχει παλαιότερες εγκαταστάσεις ενέργειας, αλλά μπορείς να το βελτιώσεις, δεν υπάρχει λόγος να το γκρεμίσεις. Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή γκρεμίζονται άπειρα κτίρια σε σχέση με πόλεις όπως η Ρώμη, όπου δεν χτίζουν, αλλά επαναχρησιμοποιούν τα κτίριά τους. Φυσικά, η γη είναι πολύ ακριβή για να το αποφύγεις εύκολα. Είχε βγάλει το Υπουργείο Περιβάλλοντος μια οδηγία που πριμοδοτεί όσους έχουν ένα οικόπεδο και για παράδειγμα θέλουν να κατεδαφίσουν ένα κτίριο που υπάρχει μέσα, ενεργοβόρο, και να φτιάξουν ένα καινούργιο, πιο βιώσιμο. Τους δίνει μπόνους τετραγωνικά. Αυτό έχει δύο αναγνώσεις. Η μία λέει ότι αυτό το χρέπι που είναι εκεί τρώει ενέργεια. Η άλλη ανάγνωση λέει: αν γκρεμίσουμε τα πάντα επειδή τα βαφτίζουμε ενεργοβόρα, τι γίνεται μετά;». «Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή γκρεμίζονται άπειρα κτίρια σε σχέση με πόλεις όπως η Ρώμη, όπου δεν χτίζουν, αλλά επαναχρησιμοποιούν τα κτίριά τους». Γιάννης Δουρίδας, αρχιτέκτονας Πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι τον τελευταίο καιρό επικρατεί «πυρετός» κατεδαφίσεων ακόμη και μονώροφων, διώροφων και τριώροφων κτιρίων του Μεσοπολέμου, αφού οι ιδιοκτήτες τους σπεύδουν να τα κατεδαφίσουν πριν χαρακτηριστούν διατηρητέα (το σχετικό πρόγραμμα κινήτρων για τη διατήρηση των κτιρίων αυτών δεν έχει τεθεί ακόμη σε εφαρμογή). Όπως εξήγησε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Νίκος Βατόπουλος στην «Κ», το όριο των 100 ετών που καθιστά πιο δύσκολο το να κατεδαφιστεί ένα οικοδόμημα παλαιότερο της εκατονταετίας, οδηγεί σε αγώνα δρόμου τους ιδιοκτήτες τους ώστε να προλάβουν να τα γκρεμίσουν και στη θέση τους να υψωθούν πολυώροφες πολυκατοικίες. To 1 Triton Square εξοικονόμησε κατά την ανακαίνισή του ενέργεια ισοδύναμη με την ετήσια κατανάλωση 10.000 νοικοκυριών. (Φωτογραφία: Simon Kennedy) Επομένως, όταν κάποιος θέλει να κοιτάξει προς το μέλλον, το βλέμμα του μάλλον θα τον οδηγήσει εκτός Ελλάδος. Στην Ευρώπη, σε αρκετές χώρες έχουν ήδη υιοθετήσει την πρόταση του Τόμας Ράου για την καταγραφή και την επανάχρηση υλικών (η πλατφόρμα του λειτουργεί σε Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο κ.α.). Σχηματικά, ίσως βρεθούμε κάποτε σε ένα μέλλον που θα μοιάζει με αυτό που περιέγραψε ο Νικ Τζάκσον: «Η επανάχρηση υλικών και συστημάτων θα αλλάξει τον τρόπο που λειτουργούν οι αρχιτέκτονες. Θα γίνουμε, σταδιακά, ένα είδος δημιουργών κολάζ, δηλαδή θα συναρμολογούμε υλικά. Θα είναι μια ενδιαφέρουσα εξίσωση». View full είδηση
  2. Στη φετινή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, ένα από τα πιο επιδραστικά γεγονότα παγκοσμίως στον τομέα, το περίπτερο της γερμανικής αντιπροσωπείας έχει μια ιδιαιτερότητα: θυμίζει λιγότερο περίπτερο σε έκθεση αρχιτεκτονικής και περισσότερο μάντρα οικοδομών. Κι αυτό γιατί στη θέση των εκθεμάτων στέκουν περήφανα ντάνες από πλακάκια, χαρτόνια, σωλήνες από PVC και ξύλινες τάβλες. Διαδικασία κατά την οποία αποσπάται ένα μέρος του τοίχου στο έργο Resource Rows στην Κοπεγχάγη. (Φωτογραφία: Rasmus Hjortshø) Αυτόν τον τρόπο βρήκαν οι επιμελητές για να στείλουν ένα μήνυμα στη βιομηχανία των κατασκευών, μια βιομηχανία που λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό με το τρίπτυχο αγοράζω-κατασκευάζω-πετάω. Και αυτά που πετάει μας κοστίζουν ακριβά. Σύμφωνα με στοιχεία του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των κτιρίων ευθύνονται για περίπου 9% των συνολικών εκπομπών CΟ2 (διοξειδίου του άνθρακα) που σχετίζονται με την ενέργεια, ενώ, σύμφωνα με δημοσίευση του ΜΙΤ (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης), ο χάλυβας και το σκυρόδεμα προκαλούν το μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς η δημιουργία τους απαιτεί θέρμανση των πρώτων υλών σε υψηλές θερμοκρασίες και η ενέργεια για να γίνει αυτό προέρχεται συνήθως από ορυκτά καύσιμα. Η παραγωγή του τσιμέντου για το σκυρόδεμα ευθύνεται για το 7% των παγκόσμιων εκπομπών CΟ2, ενώ για κάθε τόνο μετάλλου που παράγεται από χάλυβα, ελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα 2,3 τόνοι διοξείδιο του άνθρακα. Αντί για τη χωματερή Με λίγα λόγια, όσο χτίζουμε, κάνουμε κακό στο περιβάλλον. Και χτίζουμε πολύ. Μόνο ανάμεσα στο 2015 και το 2021, προστέθηκαν στη Γη χτισμένα τετραγωνικά που αντιστοιχούν στο σύνολο του κτιριακού αποθέματος της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ολλανδίας. Προσπαθώντας να μειώσουν τη βλάβη, αρχιτέκτονες και ερευνητές σε όλο τον κόσμο αναζητούν λύσεις, και μία από αυτές είναι να σχεδιάζουν και να δημιουργούν με γνώμονα τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, εφαρμοσμένες στην κατασκευή κτιρίων. Αντί να καταλήξουν στη χωματερή, υλικά όπως αυτά που διάλεξαν οι Γερμανοί για το περίπτερό τους στην Μπιενάλε χρησιμοποιούνται ξανά σε προσόψεις, τοίχους, πατώματα. Η κυκλική χρήση υλικών δεν είναι κάτι καινούργιο στον σχεδιασμό και στην κατασκευή κτιρίων και υποδομών. «Οι άνθρωποι πάντα κοιτούσαν να χρησιμοποιήσουν ό,τι έτοιμο έβρισκαν», λέει ο αρχιτέκτονας Σπύρος Γιωτάκης. «Υπήρχε μια έννοια οικονομίας χρόνου και κόπου. Για παράδειγμα, έπαιρναν κομμάτια από ναούς, όπως αρχαίες κολόνες, και τις χρησιμοποιούσαν σε βυζαντινά κτίσματα». Σήμερα, όμως, είναι συνήθως πιο οικονομικό για τους κατασκευαστές να χρησιμοποιήσουν καινούργια υλικά, τα οποία συχνά είναι ευτελέστερα, με περιορισμένο προσδόκιμο ζωής και βλαβερά για τον πλανήτη. Η χαλύβδινη πρόσοψη της επέκτασης στο Βίντερτουρ της Ελβετίας προήλθε από το κέντρο διανομής ενός σούπερ μάρκετ. Οι αρχιτέκτονες διατήρησαν το διαγώνιο σχήμα. (Φωτογραφία: Martin Zeller) «Είναι πιο εύκολο για τους ανθρώπους να σκεφτούν ότι κάτι θέλει αντικατάσταση, παρά να αλλάξουν το ήδη υπάρχον, και αυτό γιατί είναι σαφώς δυσκολότερο να επεξεργαστείς κάτι παλαιότερο», λέει ο Νικ Τζάκσον, επικεφαλής του πρότζεκτ 1 Triton Square στο Λονδίνο. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης του ευμεγέθους κτιρίου, που θα στεγάζει γραφεία για 3.500 ανθρώπους, η ομάδα του κατάφερε να εξοικονομήσει ενέργεια ισοδύναμη με την ετήσια κατανάλωση 10.000 νοικοκυριών (40.000 τόνους άνθρακα), παρά το γεγονός ότι πρόσθεσε τρεις ορόφους στο κτίσμα. Σχεδόν το μισό του όγκου που εξοικονομήθηκε οφείλεται σε τεχνικές που περιλάμβαναν την επανάχρηση υλικών: 33.400 τόνοι σκυροδέματος, 1.843 τόνοι χάλυβα, 3.300 τετραγωνικά μέτρα ασβεστόλιθου αλλά και τα παράθυρα όλης της πρόσοψης. «Από τις πρώτες ερωτήσεις που κάνουμε στους πελάτες που έρχονται είναι: “Έχετε εξετάσει τι μπορείτε να επαναχρησιμοποιήσετε; Μπορείτε να βρείτε ένα ήδη υπάρχον κτίριο και να το διαμορφώσετε με τρόπο που να ταιριάζει στις ανάγκες σας;”» λέει στο «Κ» ο Τζάκσον. Η Arup, η πολυεθνική εταιρεία που ανέλαβε τη μελέτη και την κατασκευή, υπεύθυνη μεταξύ άλλων για έργα όπως η διάσημη Όπερα του Σίδνεϊ, έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια μια στενή συνεργασία με το Ellen MacArthur Foundation, μια ΜΚΟ με αντικείμενο την κυκλική οικονομία, στο φαγητό, στη μόδα αλλά και στο δομημένο περιβάλλον. «Δεν πρέπει αυτομάτως να υποθέτουμε ότι θα γκρεμίσουμε ένα κτίριο και θα φτιάξουμε κάτι καινούργιο και γυαλιστερό απ’ την αρχή. Είναι μια άλλη νοοτροπία για τους αρχιτέκτονες, να ξεκινούν με σημείο εκκίνησης την επαναχρησιμοποίηση, όχι την αντικατάσταση», σχολιάζει ο Τζάκσον. Άνθρακας στα θεμέλια Ο μισός άνθρακας που θα εκπέμψει μια κατοικία στον κύκλο της ζωής της έχει ήδη παραχθεί πριν καν το κτίριο εγκαινιαστεί, παρ’ όλα αυτά συνήθως η προσοχή μας δίνεται στο ρεύμα, το πετρέλαιο και στο υγραέριο που θα χρειαστεί ένα κτίριο για να θερμανθεί. Εν μέρει, επειδή αυτό αγγίζει την τσέπη μας, και ό,τι αγγίζει την τσέπη μας γίνεται οδηγός των εξελίξεων. «Μόλις τα τελευταία πέντε-δέκα χρόνια μπήκε στην κουβέντα η ενέργεια που καταναλώνουν τα κτίρια για να κατασκευαστούν, αυτό που ονομάζουμε ενσωματωμένο άνθρακα. Αυτό το κομμάτι δεν είναι εμφανές, δεν αφορά άμεσα τον χρήστη, δεν το βλέπει», λέει η Μαριάμ Καψάλη, αρχιτέκτονας και καθηγήτρια στο πρόγραμμα Βιώσιμου Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού στην Architectural Association School of Architecture. «Δεν υπάρχουν καν κριτήρια ούτε στην Αγγλία ούτε γενικά στην Ευρώπη για τον υπολογισμό του πόσο είναι πολύ και πόσο λίγο. Όλη η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από την ενέργεια. Φυσικά είναι σημαντικό κομμάτι αυτό, που επηρεάζεται και από τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά δεν είναι το μόνο». Όπως επισημαίνει η κ. Καψάλη, ακόμα κι αν αυτό δεν επικρατεί μαζικά, σήμερα έχουμε τα εργαλεία να φτιάξουμε κτίρια που καταναλώνουν κατά τη χρήση τους πολύ λίγη ενέργεια, σε οποιοδήποτε σχεδόν κλίμα, με καλή μόνωση, ανανεώσιμες πηγές, αεροστεγή υλικά και διάφορες εξελιγμένες τεχνολογίες. Όμως, ακόμα η εξίσωση του ενσωματωμένου άνθρακα όχι απλώς δεν έχει λυθεί, αλλά δεν βρισκόμαστε καν κοντά. «Ομολογώ ότι είναι μια δύσκολη πίστα, ωστόσο, αν δεν λυθεί, δεν πρόκειται να φτάσουμε στους στόχους που θέτουν η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο, που λειτουργούν πλέον χωριστά, αλλά παράλληλα», λέει η κ. Καψάλη, αναφερόμενη στους στόχους για μηδενικές εκπομπές των κτιρίων μέχρι το 2050. Πόλη του Μεξικού: Οι ντόπιοι δώρισαν λίγη γη και έτσι δημιουργήθηκε μια αίθουσα μουσικής, φτιαγμένη αποκλειστικά από ανακυκλωμένα υλικά της περιοχής: τούβλα, ξύλο, μπετόν και πέτρα από το κοντινό ηφαίστειο Σαλτοκάν. (Φωτογραφία: JAIME NAVARRO) Εδώ έρχεται η ιδέα της κυκλικής οικονομίας και στην αρχιτεκτονική. Πρόσφατα, το αρχιτεκτονικό γραφείο όπου εργάζεται η ίδια, το Architype, ανέλαβε την ανακαίνιση ενός πρώην τηλεφωνικού κέντρου της δεκαετίας του 1930 το οποίο στεγάζει τα γραφεία του Ινστιτούτου Βιώσιμης Ηγεσίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Σε ένα πρότζεκτ που θεωρούν ότι λειτουργεί ως εξαιρετικό παράδειγμα ανακαίνισης με χαμηλό ανθρακικό αποτύπωμα, λειτουργώντας με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, χρησιμοποίησαν φωτιστικές εγκαταστάσεις από άλλο κτίριο του ίδιου πανεπιστημίου (έλεγξαν και επανέκδωσαν πιστοποιητικά εγγύησης σε περισσότερα από 350 φώτα LED). Αντί να κατεδαφιστεί και να ξαναχτιστεί, η πέτρινη επιφάνεια της πρόσοψης επιδιορθώθηκε σύμφωνα με τη γιαπωνέζικη μέθοδο Kintsugi, που αντιμετωπίζει τη φθορά και την επισκευή ως μέρος της ιστορίας ενός αντικειμένου που αξίζει να φαίνεται και όχι να καλύπτεται. Στον χώρο της εισόδου τοποθέτησαν ένα γραφείο που προηγουμένως βρισκόταν στις εγκαταστάσεις του Netflix στο Λονδίνο. Διατήρησαν ακόμη και τους ανελκυστήρες, οι οποίοι επισκευάστηκαν και παραδόθηκαν εκ νέου. Όσα έπιπλα δεν χρησιμοποιήθηκαν, χαρίστηκαν σε κοινότητες της περιοχής, γλιτώνοντας με αυτόν τον τρόπο 21.600 κιλά καρέκλες, τραπέζια και ντουλάπια απ’ το να καταλήξουν στη χωματερή. Όψη του περιπτέρου της Γερμανίας στη φετινή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, με σαφές συμβολικό μήνυμα. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Αυτά συμβαίνουν στη Βρετανία, μια χώρα που υπήρξε πρωτοπόρα στην ανάπτυξη νέων βιομηχανικών προϊόντων μετά τη Μεγάλη Έκθεση του 1851 και όπου τα τελευταία χρόνια μεγάλες εταιρείες όπως η Arup, αλλά και ακαδημαϊκοί, προωθούν την ιδέα της επανάχρησης υλικών. Τρία χρόνια πριν, μια ομάδα αρχιτεκτόνων –μεταξύ των οποίων 14 νικητές του βραβείου Στέρλινγκ της RΙΒΑ, της Βασιλικής Ένωσης Αρχιτεκτόνων της Μεγάλης Βρετανίας– ξεκίνησαν μια καμπάνια ευαισθητοποίησης κατά της κατεδάφισης κτιρίων, για το καλό του πλανήτη. «Πρέπει να σταματήσουμε να κατεδαφίζουμε απερίσκεπτα», λένε. «Διαβατήρια» υλικών Στην Ολλανδία, ο Τόμας Ράου, αρχιτέκτονας, έχει αναπτύξει ένα σύστημα καταγραφής υλικών σε υπάρχοντα κτίρια, καθώς και της προοπτικής που μπορεί να έχουν για να χρησιμοποιηθούν ξανά στο μέλλον. Χρησιμοποιώντας ένα ψηφιακό «διαβατήριο υλικών», καταγράφει τα ειδικά τους χαρακτηριστικά, ώστε να διευκολυνθεί στο μέλλον η ανάκτηση, η ανακύκλωση και η επαναχρησιμοποίησή τους. Η κυβέρνηση της χώρας του σύντομα αγκάλιασε την πρωτοβουλία, προσφέροντας φορολογικές ελαφρύνσεις στους κατασκευαστές για να την υιοθετήσουν. Στην Πόλη του Μεξικού, το αρχιτεκτονικό γραφείο TO Arquitectura σχεδίασε έναν χώρο εκμάθησης κιθάρας, με τη συνεργασία των μαθητών που είχαν συμμετάσχει σε πρόγραμμα δωρεάν μαθημάτων μουσικής. Η τοπική κοινότητα δώρισε ένα μικρό χωράφι, οι αρχιτέκτονες συνεργάστηκαν με τους κατοίκους και το αποτέλεσμα ήταν ένα θολωτό κτίσμα φτιαγμένο αποκλειστικά από ανακυκλωμένα υλικά της περιοχής: κόκκινα τούβλα, ξύλο, κομμάτια από μπετόν, ηφαιστειογενή πέτρα (η περιοχή βρίσκεται κοντά στο ηφαίστειο Σαλτοκάν), κόκκινους λίθους. Το βραβευμένο Enterprise Centre της Architype χαρακτηρίστηκε το «πιο πράσινο κτίριο στη Βρετανία» – στην πρόσοψη βλέπουμε αποσπώμενες επιφάνειες από ψάθα. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Στην Κοπεγχάγη, ο Άντερς Λεντάγκερ έφτιαξε το συγκρότημα 92 κατοικιών Resource Rows (υποψήφιο για το βραβείο Mies van der Rohe 2022) χρησιμοποιώντας ενιαία κομμάτια τοίχων από τούβλα τα οποία ήταν ενωμένα με κονίαμα και ήταν αδύνατο να χωριστούν, ώστε να χρησιμοποιηθούν ξανά. Προκειμένου να μην καταλήξουν στα σκουπίδια, η ομάδα του Λεντάγκερ έκοψε τους τουβλότοιχους από τα ιστορικά ζυθοποιεία της Carlsberg στην Κοπεγχάγη, από παλιά σχολεία και βιομηχανικά κτίρια σε όλη τη Δανία, σε ενιαία κομμάτια 1 επί 1 μέτρο, δημιουργώντας έτσι νέους τοίχους. Ακόμη, χρησιμοποίησε ξυλεία που προοριζόταν για πέταμα, ανακυκλωμένο τσιμέντο από μια γέφυρα και παλιά παράθυρα, εξοικονομώντας 463 τόνους απορριμμάτων και 29% σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Όπως είδαμε και πιο πάνω, η κυκλική οικονομία έχει τις ρίζες της στην ανάγκη. Μία από τους αρχιτέκτονες του βραβευμένου κτιρίου K 118 στο Βίντερτουρ της Ελβετίας, Μπάρμπαρα Μπιουζέρ, έχοντας εργαστεί στην Τανζανία και το Σουδάν, παρατήρησε πόσο πολύτιμα ήταν τα υλικά αντικείμενα που στην Δύση κατέληγαν στις χωματερές, όπως ήταν για παράδειγμα τα ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Σχεδιάζοντας με την υπόλοιπη ομάδα το K 118, μια πρώην αποθήκη που θα έχει εφεξής μεικτή χρήση (κατοικίες, εργαστήρια, χώροι συνεργατικής τηλεργασίας), κατάφεραν να προσθέσουν τρεις επιπλέον ορόφους με πάνω από το ήμισυ των δομικών υλικών να προέρχεται από ανακυκλωμένα κτίρια. Τούβλα από 90% ανακυκλωμένα υλικά οικοδομής, της εταιρείας Kenoteq. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Ολόκληρη η βασική κατασκευή από χάλυβα προήλθε από ένα κέντρο διανομής σούπερ μάρκετ σε γειτονική πόλη. Τα παράθυρα, οι προσόψεις, τα θερμαντικά σώματα και τα ξύλινα δάπεδα τα πήραν από κατεδαφισμένα κτίρια της περιοχής. Στην προηγούμενη ζωή της, η σκάλα του κτιρίου –η οποία είναι πάνω από 30 ετών– βρισκόταν σε ένα κτίριο γραφείων στη Ζυρίχη, όπως και τα 80 παράθυρα και οι πλάκες γρανίτη που επαναχρησιμοποιήθηκαν για τα δάπεδα του μπαλκονιού. Με αυτόν τον τρόπο υπολογίζουν ότι εξοικονόμησαν 500 τόνους καινούργιων υλικών. Στη Βομβάη της Ινδίας, το αρχιτεκτονικό γραφείο S+PS δημιούργησε μια πολυτελή κατοικία όπου η ανακύκλωση των υλικών μπλέκεται με την ανακύκλωση εννοιών όπως η ιστορία και η μνήμη. Η πρόσοψη είναι φτιαγμένη από παράθυρα και πόρτες κατεδαφισμένων σπιτιών, ενώ χρησιμοποιήθηκαν υλικά όπως παλιά υφασμάτινα κομμάτια, δάπεδα από παλιά δοκάρια και τελάρα, έπιπλα από την εποχή της βρετανικής αποικιοκρατίας. Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και σε άλλες χώρες, ενώ πρωτοβουλίες ξεπηδούν και στη βιομηχανία των κατασκευαστικών υλικών. Η Έλι Μπίρκχεντ από την Κορνουάλη σχεδιάζει τούβλα από προϊόντα τα οποία επιχειρήσεις της περιοχής της προόριζαν για πέταμα: τρίχες από ένα κομμωτήριο, μαλλί και κοπριά αλόγων από μια φάρμα (λειτουργεί συγκολλητικά για τον πηλό), απόβλητα σιταριού από μια ζυθοποιία, ανακυκλωμένα μπουκάλια ενός μπαρ. Αντίστοιχα, στη Σκωτία η εταιρεία Kenoteq παράγει τούβλα από 90% ανακυκλωμένα υλικά οικοδομής, ενώ η δανέζικη εταιρεία d line έχει λανσάρει ένα μοντέλο κυκλικής οικονομίας στο οποίο τα προϊόντα της (βρύσες, πόμολα κ.ά.) επισκευάζονται και μεταπωλούνται στο 60% της τιμής, εξοικονομώντας έως και 91% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, με σκοπό να επεκταθεί η περίοδος χρήσης τους έως και τα 100 χρόνια. Από τον Πικιώνη στις μπουλντόζες Πίσω στην Ελλάδα, ο Σπύρος Γιωτάκης μού θυμίζει ότι έχουμε και εδώ εμβληματικά έργα κυκλικής οικονομίας, απλώς τότε δεν τα έλεγαν έτσι. Ένα ιδιαίτερο παράδειγμα είναι η αναστήλωση του Λουμπαρδιάρη από τον μεγάλο αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, ο οποίος χρησιμοποίησε μάρμαρα, πήλινα στοιχεία, υλικά από γκρεμισμένα νεοκλασικά, ακόμη και από την κατεδάφιση της Βαρβακείου Σχολής. Σήμερα, 70 χρόνια μετά, η εικόνα είναι μάλλον διαφορετική. Σε πρόσφατο ρεπορτάζ του «Κ», σχολιάζοντας το κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ο πρόεδρος των Ελλήνων αρχιτεκτόνων, Δημήτρης Ξυνομηλάκης, υπογράμμιζε τον μεγάλο αριθμό ιστορικών κτιρίων που έχουν κατεδαφιστεί. «Η βέλτιστη λύση σε ένα δομημένο περιβάλλον δεν είναι οι κατεδαφίσεις», έλεγε. Resource Rows, Κοπεγχάγη. Χρησιμοποιήθηκαν ενιαία κομμάτια από τουβλότοιχους που ήταν αδύνατο να διαχωριστούν λόγω της συγκολλητικής ουσίας ανάμεσα στα τούβλα. (Φωτογραφία: Rasmus Hjortshøj) Ο αρχιτέκτονας Γιάννης Δουρίδας συμφωνεί: «Η μεγαλύτερη συνεισφορά που μπορεί να έχει ένας αρχιτέκτονας στην κυκλική οικονομία είναι στην πραγματικότητα να μπορεί να ανακυκλώνει τα κτίρια. Για παράδειγμα, ένα κτίριο γραφείων που φτιάχτηκε τη δεκαετία του ’80 και έχει παλαιότερες εγκαταστάσεις ενέργειας, αλλά μπορείς να το βελτιώσεις, δεν υπάρχει λόγος να το γκρεμίσεις. Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή γκρεμίζονται άπειρα κτίρια σε σχέση με πόλεις όπως η Ρώμη, όπου δεν χτίζουν, αλλά επαναχρησιμοποιούν τα κτίριά τους. Φυσικά, η γη είναι πολύ ακριβή για να το αποφύγεις εύκολα. Είχε βγάλει το Υπουργείο Περιβάλλοντος μια οδηγία που πριμοδοτεί όσους έχουν ένα οικόπεδο και για παράδειγμα θέλουν να κατεδαφίσουν ένα κτίριο που υπάρχει μέσα, ενεργοβόρο, και να φτιάξουν ένα καινούργιο, πιο βιώσιμο. Τους δίνει μπόνους τετραγωνικά. Αυτό έχει δύο αναγνώσεις. Η μία λέει ότι αυτό το χρέπι που είναι εκεί τρώει ενέργεια. Η άλλη ανάγνωση λέει: αν γκρεμίσουμε τα πάντα επειδή τα βαφτίζουμε ενεργοβόρα, τι γίνεται μετά;». «Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή γκρεμίζονται άπειρα κτίρια σε σχέση με πόλεις όπως η Ρώμη, όπου δεν χτίζουν, αλλά επαναχρησιμοποιούν τα κτίριά τους». Γιάννης Δουρίδας, αρχιτέκτονας Πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι τον τελευταίο καιρό επικρατεί «πυρετός» κατεδαφίσεων ακόμη και μονώροφων, διώροφων και τριώροφων κτιρίων του Μεσοπολέμου, αφού οι ιδιοκτήτες τους σπεύδουν να τα κατεδαφίσουν πριν χαρακτηριστούν διατηρητέα (το σχετικό πρόγραμμα κινήτρων για τη διατήρηση των κτιρίων αυτών δεν έχει τεθεί ακόμη σε εφαρμογή). Όπως εξήγησε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Νίκος Βατόπουλος στην «Κ», το όριο των 100 ετών που καθιστά πιο δύσκολο το να κατεδαφιστεί ένα οικοδόμημα παλαιότερο της εκατονταετίας, οδηγεί σε αγώνα δρόμου τους ιδιοκτήτες τους ώστε να προλάβουν να τα γκρεμίσουν και στη θέση τους να υψωθούν πολυώροφες πολυκατοικίες. To 1 Triton Square εξοικονόμησε κατά την ανακαίνισή του ενέργεια ισοδύναμη με την ετήσια κατανάλωση 10.000 νοικοκυριών. (Φωτογραφία: Simon Kennedy) Επομένως, όταν κάποιος θέλει να κοιτάξει προς το μέλλον, το βλέμμα του μάλλον θα τον οδηγήσει εκτός Ελλάδος. Στην Ευρώπη, σε αρκετές χώρες έχουν ήδη υιοθετήσει την πρόταση του Τόμας Ράου για την καταγραφή και την επανάχρηση υλικών (η πλατφόρμα του λειτουργεί σε Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο κ.α.). Σχηματικά, ίσως βρεθούμε κάποτε σε ένα μέλλον που θα μοιάζει με αυτό που περιέγραψε ο Νικ Τζάκσον: «Η επανάχρηση υλικών και συστημάτων θα αλλάξει τον τρόπο που λειτουργούν οι αρχιτέκτονες. Θα γίνουμε, σταδιακά, ένα είδος δημιουργών κολάζ, δηλαδή θα συναρμολογούμε υλικά. Θα είναι μια ενδιαφέρουσα εξίσωση».
  3. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων (ΕΤΕ) υπέγραψε συμφωνία συμμετοχής ύψους 50 εκατ. ευρώ στο Ταμείο για την Κυκλικότητα των Πλαστικών της Infinity Recycling, ένα ευρωπαϊκό ταμείο αντικτύπου που επενδύει σε εταιρείες οι οποίες αναπτύσσουν νέες διαδικασίες για την προηγμένη ανακύκλωση πλαστικών. Το ταμείο στηρίζει εταιρείες με κλιμακώσιμες τεχνολογίες που χρειάζονται χρηματοδότηση για τη βιομηχανική και εμπορική επέκταση των δραστηριοτήτων τους. Το Ταμείο για την Κυκλικότητα των Πλαστικών έχει μέγεθος-στόχο 150 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων το ένα τρίτο καλύπτεται από τη συμμετοχή του ΕΤΕ. Η επένδυση υποστηρίζεται από το πρόγραμμα InvestEU. Το Ταμείο για την Κυκλικότητα των Πλαστικών υποστηρίζει προηγμένες τεχνολογίες ανακύκλωσης, συμπεριλαμβανομένων χημικών διεργασιών που καθιστούν δυνατή την πλήρη ανακύκλωση των πλαστικών αποβλήτων στο τέλος του κύκλου ζωής τους, την παραγωγή νέων πλαστικών με ιδιότητες ισοδύναμες με αυτές των παρθένων πλαστικών και την επανεισαγωγή τους στην υπάρχουσα αξιακή αλυσίδα. Ως εκ τούτου, το Ταμείο μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία μιας πλήρως κυκλικής βιομηχανίας πλαστικών. Ο Επίτροπος Περιβάλλοντος, Ωκεανών και Αλιείας κ. Βιργκίνιους Σινκέβιτσους δήλωσε σχετικά: «Η ανακύκλωση αποτελεί ήδη αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς των περισσότερων Ευρωπαίων. Η δημιουργία μιας πραγματικής κυκλικής οικονομίας απαιτεί επίσης βιομηχανικές λύσεις που οδηγούν στην πλήρη, αποτελεσματική και πολλαπλή ανακύκλωση των πλαστικών. Η σημερινή χρηματοδότηση μέσω του InvestEU θα βοηθήσει καινοτόμες ευρωπαϊκές εταιρείες να προωθήσουν την κυκλική βιομηχανία πλαστικών, προάγοντας έτσι την πράσινη μετάβαση της ΕΕ.» Το πρόγραμμα InvestEU παρέχει μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση μέσω της μόχλευσης ιδιωτικών και δημόσιων πόρων για τη στήριξη των προτεραιοτήτων πολιτικής της ΕΕ. Στο πλαίσιο του προγράμματος, το ταμείο InvestEU υλοποιείται μέσω χρηματοδοτικών εταίρων που θα επενδύσουν σε έργα με την εγγύηση του προϋπολογισμού της ΕΕ, κινητοποιώντας έτσι τουλάχιστον 372 δισ. ευρώ σε πρόσθετες επενδύσεις. Το σχετικό δελτίο Τύπου είναι διαθέσιμο εδώ https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/ip_23_4309. View full είδηση
  4. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων (ΕΤΕ) υπέγραψε συμφωνία συμμετοχής ύψους 50 εκατ. ευρώ στο Ταμείο για την Κυκλικότητα των Πλαστικών της Infinity Recycling, ένα ευρωπαϊκό ταμείο αντικτύπου που επενδύει σε εταιρείες οι οποίες αναπτύσσουν νέες διαδικασίες για την προηγμένη ανακύκλωση πλαστικών. Το ταμείο στηρίζει εταιρείες με κλιμακώσιμες τεχνολογίες που χρειάζονται χρηματοδότηση για τη βιομηχανική και εμπορική επέκταση των δραστηριοτήτων τους. Το Ταμείο για την Κυκλικότητα των Πλαστικών έχει μέγεθος-στόχο 150 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων το ένα τρίτο καλύπτεται από τη συμμετοχή του ΕΤΕ. Η επένδυση υποστηρίζεται από το πρόγραμμα InvestEU. Το Ταμείο για την Κυκλικότητα των Πλαστικών υποστηρίζει προηγμένες τεχνολογίες ανακύκλωσης, συμπεριλαμβανομένων χημικών διεργασιών που καθιστούν δυνατή την πλήρη ανακύκλωση των πλαστικών αποβλήτων στο τέλος του κύκλου ζωής τους, την παραγωγή νέων πλαστικών με ιδιότητες ισοδύναμες με αυτές των παρθένων πλαστικών και την επανεισαγωγή τους στην υπάρχουσα αξιακή αλυσίδα. Ως εκ τούτου, το Ταμείο μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία μιας πλήρως κυκλικής βιομηχανίας πλαστικών. Ο Επίτροπος Περιβάλλοντος, Ωκεανών και Αλιείας κ. Βιργκίνιους Σινκέβιτσους δήλωσε σχετικά: «Η ανακύκλωση αποτελεί ήδη αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς των περισσότερων Ευρωπαίων. Η δημιουργία μιας πραγματικής κυκλικής οικονομίας απαιτεί επίσης βιομηχανικές λύσεις που οδηγούν στην πλήρη, αποτελεσματική και πολλαπλή ανακύκλωση των πλαστικών. Η σημερινή χρηματοδότηση μέσω του InvestEU θα βοηθήσει καινοτόμες ευρωπαϊκές εταιρείες να προωθήσουν την κυκλική βιομηχανία πλαστικών, προάγοντας έτσι την πράσινη μετάβαση της ΕΕ.» Το πρόγραμμα InvestEU παρέχει μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση μέσω της μόχλευσης ιδιωτικών και δημόσιων πόρων για τη στήριξη των προτεραιοτήτων πολιτικής της ΕΕ. Στο πλαίσιο του προγράμματος, το ταμείο InvestEU υλοποιείται μέσω χρηματοδοτικών εταίρων που θα επενδύσουν σε έργα με την εγγύηση του προϋπολογισμού της ΕΕ, κινητοποιώντας έτσι τουλάχιστον 372 δισ. ευρώ σε πρόσθετες επενδύσεις. Το σχετικό δελτίο Τύπου είναι διαθέσιμο εδώ https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/ip_23_4309.
  5. Όσο κι αν υπάρχει η γενικότερη θέληση για καθαρές ακτές, οι παραλίες είναι πάντα ένας χώρος όπου συγκεντρώνεται μεγάλο πλήθος ανθρώπων, ειδικά τα σαββατοκύριακα, και μαζί τους μοιραία συγκεντρώνονται και απορρίμματα. Γι’ αυτό και οι καθαρές ακτές αποτελούν κάθε καλοκαίρι ένα μεγάλο στοίχημα για τους δήμους, οι οποίοι κινητοποιούν προσωπικό και ενέργεια προκειμένου να το πετύχουν. Ο δήμος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και κινητοποιεί τώρα και τις "έξυπνες" εφαρμογές, ειδικά για τις δύο οργανωμένες πλαζ που διαθέτει, αυτές της Βουλιαγμένης και της Βάρκιζας. Στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών του για την προστασία του περιβάλλοντος και την ενθάρρυνση της ανακύκλωσης και σε συνεργασία με τη Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία καινοτόμων εφαρμογών Whywasteme, υποστηρίζει την πρώτη εφαρμογή στην Ελλάδα για κινητά τηλέφωνα, η οποία κατά κάποιο τρόπο προσωποποιεί τις προσπάθειες προστασίας του παράκτιου περιβάλλοντος, δίνοντας κίνητρα για τη χωριστή συλλογή πλαστικών και αλουμινένιων συσκευασιών στις ακτές του δήμου. Ουσιαστικά πρόκειται για μια εφαρμογή, που ο καθένας μπορεί να κατεβάσει στο κινητό τηλέφωνό του και η οποία έχει τη δυνατότητα να καταγράφει τις συσκευασίες που ο χρήστης διοχετεύει στην ανακύκλωση. Ταυτόχρονα, υπολογίζει πόσο διοξείδιο του άνθρακα γλιτώνει η ατμόσφαιρα κι εδώ έρχεται η ανταποδοτικότητα, καθώς η εφαρμογή επιβραβεύει τον χρήστη με δώρα και δωρεές για την προστασία των θαλασσών. Έτσι, όσοι βρεθούν σε αυτές τις δύο πλαζ, θα μπορούν να κατεβάζουν δωρεάν την εφαρμογή, να δημιουργούν το δικό τους προφίλ, να σκανάρουν τις άδειες συσκευασίες και να συγκεντρώνουν πόντους για κάθε άδειο μπουκάλι ΡΕΤ ή για κάθε κουτί αλουμινίου που απορρίπτουν στους ειδικούς κάδους της Whywasteme. Κάθε πέντε πόντοι ισοδυναμούν με 1 ευρώ, το οποίο οι χρήστες μπορούν να δωρίσουν σε τρεις άλλες ΜΚΟ, που δραστηριοποιούνται ενεργά στον καθαρισμό του βυθού και των ελληνικών ακτών. Από εκεί και πέρα, οι τρεις πρώτοι χρήστες σε επιδόσεις ανακύκλωσης, θα κερδίσουν και δώρα από ελληνικές εταιρείες βιώσιμου σχεδιασμού με υλικά από το θαλάσσιο περιβάλλον, πάνω στη λογική της επαναχρησιμοποίησης και της κυκλικής αξιοποίησης. Ο δήμαρχος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης εξηγεί: "Πρόκειται για μια πολύ ωραία πρωτοβουλία, την οποία θελήσαμε να υιοθετήσουμε. Οι ακτές μαζεύουν πάντα απορρίμματα και κυρίως πλαστικά μπουκάλια. Πολλά πλαστικά μπουκάλια. Αυτή η πρωτοβουλία λοιπόν, αποσκοπεί στο να μην πεταχτούν δεξιά και αριστερά όλα αυτά τα μπουκάλια, ώστε να προστατευτεί το περιβάλλον και παράλληλα να δώσει κίνητρο γι’ αυτό στον λουόμενο, ώστε ο καθένας να κάνει τη δική του ανακύκλωση μέσα στην ακτή. Να κατεβάσει την εφαρμογή, να σκανάρει τον μοναδικό κωδικό που έχει το κάθε μπουκάλι ή το κάθε κουτάκι και να τα ρίξει στα δοχεία υποδοχής, που έχουν τοποθετηθεί στις δύο πλαζ. Αυτομάτως, δημιουργεί ένα δικό του ‘’πορτοφόλι’’ μέσα στην εφαρμογή, όπου συγκεντρώνονται όλοι οι πόντοι για την ανακύκλωση που κάνει, όχι μόνο εδώ στον δικό μας δήμο, αλλά οπουδήποτε στην Ελλάδα γίνεται χρήση αυτής της εφαρμογής. Μπορεί δηλαδή να το συνεχίσει αυτό και στην Κέρκυρα για παράδειγμα. Έτσι, αυξάνει τον δικό του λογαριασμό και μπορεί να κάνει δωρεές σε τρεις ΜΚΟ, που δραστηριοποιούνται ειδικά στον καθαρισμό των ακτών και του βυθού. Μέχρι και "πρωτάθλημα" μπορεί να δημιουργηθεί, αφού οι χρήστες μπορούν να προσκαλέσουν άλλους λουόμενους και να δημιουργήσουν ομάδες, σ’ ένα πρωτότυπο παιχνίδι ανακύκλωσης. "Είναι μια καλομελετημένη εφαρμογή", προσθέτει στο τέλος. View full είδηση
  6. Όσο κι αν υπάρχει η γενικότερη θέληση για καθαρές ακτές, οι παραλίες είναι πάντα ένας χώρος όπου συγκεντρώνεται μεγάλο πλήθος ανθρώπων, ειδικά τα σαββατοκύριακα, και μαζί τους μοιραία συγκεντρώνονται και απορρίμματα. Γι’ αυτό και οι καθαρές ακτές αποτελούν κάθε καλοκαίρι ένα μεγάλο στοίχημα για τους δήμους, οι οποίοι κινητοποιούν προσωπικό και ενέργεια προκειμένου να το πετύχουν. Ο δήμος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και κινητοποιεί τώρα και τις "έξυπνες" εφαρμογές, ειδικά για τις δύο οργανωμένες πλαζ που διαθέτει, αυτές της Βουλιαγμένης και της Βάρκιζας. Στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών του για την προστασία του περιβάλλοντος και την ενθάρρυνση της ανακύκλωσης και σε συνεργασία με τη Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία καινοτόμων εφαρμογών Whywasteme, υποστηρίζει την πρώτη εφαρμογή στην Ελλάδα για κινητά τηλέφωνα, η οποία κατά κάποιο τρόπο προσωποποιεί τις προσπάθειες προστασίας του παράκτιου περιβάλλοντος, δίνοντας κίνητρα για τη χωριστή συλλογή πλαστικών και αλουμινένιων συσκευασιών στις ακτές του δήμου. Ουσιαστικά πρόκειται για μια εφαρμογή, που ο καθένας μπορεί να κατεβάσει στο κινητό τηλέφωνό του και η οποία έχει τη δυνατότητα να καταγράφει τις συσκευασίες που ο χρήστης διοχετεύει στην ανακύκλωση. Ταυτόχρονα, υπολογίζει πόσο διοξείδιο του άνθρακα γλιτώνει η ατμόσφαιρα κι εδώ έρχεται η ανταποδοτικότητα, καθώς η εφαρμογή επιβραβεύει τον χρήστη με δώρα και δωρεές για την προστασία των θαλασσών. Έτσι, όσοι βρεθούν σε αυτές τις δύο πλαζ, θα μπορούν να κατεβάζουν δωρεάν την εφαρμογή, να δημιουργούν το δικό τους προφίλ, να σκανάρουν τις άδειες συσκευασίες και να συγκεντρώνουν πόντους για κάθε άδειο μπουκάλι ΡΕΤ ή για κάθε κουτί αλουμινίου που απορρίπτουν στους ειδικούς κάδους της Whywasteme. Κάθε πέντε πόντοι ισοδυναμούν με 1 ευρώ, το οποίο οι χρήστες μπορούν να δωρίσουν σε τρεις άλλες ΜΚΟ, που δραστηριοποιούνται ενεργά στον καθαρισμό του βυθού και των ελληνικών ακτών. Από εκεί και πέρα, οι τρεις πρώτοι χρήστες σε επιδόσεις ανακύκλωσης, θα κερδίσουν και δώρα από ελληνικές εταιρείες βιώσιμου σχεδιασμού με υλικά από το θαλάσσιο περιβάλλον, πάνω στη λογική της επαναχρησιμοποίησης και της κυκλικής αξιοποίησης. Ο δήμαρχος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης εξηγεί: "Πρόκειται για μια πολύ ωραία πρωτοβουλία, την οποία θελήσαμε να υιοθετήσουμε. Οι ακτές μαζεύουν πάντα απορρίμματα και κυρίως πλαστικά μπουκάλια. Πολλά πλαστικά μπουκάλια. Αυτή η πρωτοβουλία λοιπόν, αποσκοπεί στο να μην πεταχτούν δεξιά και αριστερά όλα αυτά τα μπουκάλια, ώστε να προστατευτεί το περιβάλλον και παράλληλα να δώσει κίνητρο γι’ αυτό στον λουόμενο, ώστε ο καθένας να κάνει τη δική του ανακύκλωση μέσα στην ακτή. Να κατεβάσει την εφαρμογή, να σκανάρει τον μοναδικό κωδικό που έχει το κάθε μπουκάλι ή το κάθε κουτάκι και να τα ρίξει στα δοχεία υποδοχής, που έχουν τοποθετηθεί στις δύο πλαζ. Αυτομάτως, δημιουργεί ένα δικό του ‘’πορτοφόλι’’ μέσα στην εφαρμογή, όπου συγκεντρώνονται όλοι οι πόντοι για την ανακύκλωση που κάνει, όχι μόνο εδώ στον δικό μας δήμο, αλλά οπουδήποτε στην Ελλάδα γίνεται χρήση αυτής της εφαρμογής. Μπορεί δηλαδή να το συνεχίσει αυτό και στην Κέρκυρα για παράδειγμα. Έτσι, αυξάνει τον δικό του λογαριασμό και μπορεί να κάνει δωρεές σε τρεις ΜΚΟ, που δραστηριοποιούνται ειδικά στον καθαρισμό των ακτών και του βυθού. Μέχρι και "πρωτάθλημα" μπορεί να δημιουργηθεί, αφού οι χρήστες μπορούν να προσκαλέσουν άλλους λουόμενους και να δημιουργήσουν ομάδες, σ’ ένα πρωτότυπο παιχνίδι ανακύκλωσης. "Είναι μια καλομελετημένη εφαρμογή", προσθέτει στο τέλος.
  7. Κάθε Δήμος θα επιβραβεύεται, πλέον, στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών προώθησης της ανακύκλωσης, με βάση την ποσότητα των ανακτώμενων υλικών που του αναλογεί. Αυτό προβλέπεται σε Απόφαση που υπεγράφη από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Πρόκειται για την Υπουργική Απόφαση (ΥΑ), με θέμα: «Υπολογισμός ανά Ο.Τ.Α. α’ βαθμού των ποσοτήτων των αποβλήτων συσκευασιών και λοιπών ανακτώμενων υλικών, καθώς και των προσμίξεων, στο ρεύμα των εισερχομένων αποβλήτων στα Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ)». Μέσω της ΥΑ θεσπίζεται ενιαία μέθοδος δειγματοληψίας στο ρεύμα των εισερχόμενων αποβλήτων στα Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ), προκειμένου να υπολογίζεται και να αποδίδεται ανά Δήμο η ποσότητα των ανακτώμενων υλικών που του αναλογεί και προκύπτει από διαλογή στην πηγή αποβλήτων, καθώς και οι αντίστοιχες προσμίξεις (υπολείμματα). Η απόφαση ευθυγραμμίζεται με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». Αυτό σημαίνει πρακτικά, ότι οι Δήμοι θα αναλαμβάνουν το κόστος διαχείρισης των υπολειμμάτων των κάδων ανακύκλωσης, ανάλογα με το πραγματικό τους υπόλειμμα και όχι οριζόντια, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Στην Απόφαση τίθενται επιπλέον και ενιαίοι κανόνες για τη δειγματοληψία, π.χ. για τη συχνότητα, που πραγματοποιείται ανά Δήμο, αλλά και για τα χρησιμοποιούμενα πρότυπα και τους φορείς ελέγχου. Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας δήλωσε σχετικά: «Αναγνωρίζοντας την αξία της ανακύκλωσης για το περιβάλλον, εφαρμόζουμε ένα απολύτως δίκαιο σύστημα επιβράβευσης των Δήμων, με βάση την ποσότητα των ανακτώμενων υλικών που τους αναλογεί. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όλοι οι Δήμοι αποκτούν ακόμη ένα κίνητρο να καταβάλλουν προσπάθεια, προκειμένου να αυξήσουν την ποσότητα της ανακύκλωσης που γίνεται μέσα από το δίκτυο των κάδων ανακύκλωσης, χαρτιού κ.λπ.». Ο Γενικός Γραμματέας Διαχείρισης Αποβλήτων σημείωσε: «Είναι ουσιώδους σημασίας η έκδοση της σχετικής ΥΑ, δεδομένου ότι επιχειρεί να αποδώσει την πραγματική ανακύκλωση που αναλογεί σε κάθε Δήμο. Έως σήμερα, η ανακύκλωση προσδιοριζόταν με απλή αναγωγή της συνολικής ποσότητας των ανακυκλώσιμων υλικών που προκύπτουν από τη διαλογή στα ΚΔΑΥ στη βάση του ποσοστού εισόδου των αποβλήτων που αντιστοιχεί στον εκάστοτε δήμο. Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά εξομοιωνόταν ο Δήμος που έκανε καλή ανακύκλωση (μικρό ποσοστό προσμίξεων) με εκείνο που δεν είχε καλές επιδόσεις (μεγάλο ποσοστό προσμίξεων). Αυτό τώρα αλλάζει και ενθαρρύνει τους Δήμους να προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο για πετύχουν καλύτερη ποιότητα ανακύκλωσης στο δίκτυο των κάδων που συλλέγουν». View full είδηση
  8. Κάθε Δήμος θα επιβραβεύεται, πλέον, στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών προώθησης της ανακύκλωσης, με βάση την ποσότητα των ανακτώμενων υλικών που του αναλογεί. Αυτό προβλέπεται σε Απόφαση που υπεγράφη από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Πρόκειται για την Υπουργική Απόφαση (ΥΑ), με θέμα: «Υπολογισμός ανά Ο.Τ.Α. α’ βαθμού των ποσοτήτων των αποβλήτων συσκευασιών και λοιπών ανακτώμενων υλικών, καθώς και των προσμίξεων, στο ρεύμα των εισερχομένων αποβλήτων στα Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ)». Μέσω της ΥΑ θεσπίζεται ενιαία μέθοδος δειγματοληψίας στο ρεύμα των εισερχόμενων αποβλήτων στα Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ), προκειμένου να υπολογίζεται και να αποδίδεται ανά Δήμο η ποσότητα των ανακτώμενων υλικών που του αναλογεί και προκύπτει από διαλογή στην πηγή αποβλήτων, καθώς και οι αντίστοιχες προσμίξεις (υπολείμματα). Η απόφαση ευθυγραμμίζεται με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». Αυτό σημαίνει πρακτικά, ότι οι Δήμοι θα αναλαμβάνουν το κόστος διαχείρισης των υπολειμμάτων των κάδων ανακύκλωσης, ανάλογα με το πραγματικό τους υπόλειμμα και όχι οριζόντια, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Στην Απόφαση τίθενται επιπλέον και ενιαίοι κανόνες για τη δειγματοληψία, π.χ. για τη συχνότητα, που πραγματοποιείται ανά Δήμο, αλλά και για τα χρησιμοποιούμενα πρότυπα και τους φορείς ελέγχου. Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας δήλωσε σχετικά: «Αναγνωρίζοντας την αξία της ανακύκλωσης για το περιβάλλον, εφαρμόζουμε ένα απολύτως δίκαιο σύστημα επιβράβευσης των Δήμων, με βάση την ποσότητα των ανακτώμενων υλικών που τους αναλογεί. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όλοι οι Δήμοι αποκτούν ακόμη ένα κίνητρο να καταβάλλουν προσπάθεια, προκειμένου να αυξήσουν την ποσότητα της ανακύκλωσης που γίνεται μέσα από το δίκτυο των κάδων ανακύκλωσης, χαρτιού κ.λπ.». Ο Γενικός Γραμματέας Διαχείρισης Αποβλήτων σημείωσε: «Είναι ουσιώδους σημασίας η έκδοση της σχετικής ΥΑ, δεδομένου ότι επιχειρεί να αποδώσει την πραγματική ανακύκλωση που αναλογεί σε κάθε Δήμο. Έως σήμερα, η ανακύκλωση προσδιοριζόταν με απλή αναγωγή της συνολικής ποσότητας των ανακυκλώσιμων υλικών που προκύπτουν από τη διαλογή στα ΚΔΑΥ στη βάση του ποσοστού εισόδου των αποβλήτων που αντιστοιχεί στον εκάστοτε δήμο. Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά εξομοιωνόταν ο Δήμος που έκανε καλή ανακύκλωση (μικρό ποσοστό προσμίξεων) με εκείνο που δεν είχε καλές επιδόσεις (μεγάλο ποσοστό προσμίξεων). Αυτό τώρα αλλάζει και ενθαρρύνει τους Δήμους να προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο για πετύχουν καλύτερη ποιότητα ανακύκλωσης στο δίκτυο των κάδων που συλλέγουν».
  9. Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ο Υπουργός Επικρατείας και ο Γενικός Γραμματέας Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας επισκέφθηκαν το νησί της Τήλου για να συμμετάσχουν στην παρουσίαση του προγράμματος Just Go Zero Tilos, που αποσκοπεί στη δημιουργία ενός νέου υποδείγματος ολοκληρωμένης διαχείρισης στερεών αποβλήτων. Το πρόγραμμα, που υλοποιείται από τον Δήμο Τήλου, τον Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦοΔΣΑ) Νοτίου Αιγαίου και την εταιρεία Polygreen, ξεκίνησε τον περασμένο Δεκέμβριο με εντυπωσιακά έως τώρα αποτελέσματα. Οι βασικοί στόχοι του έργου είναι η μεγιστοποίηση της ανακύκλωσης και της ανάκτησης υλικών και η απαλλαγή του νησιού από την ανάγκη ταφής αποβλήτων με την οριστική διακοπή λειτουργίας του χώρου υγειονομικής ταφής. Η συλλογή των αποβλήτων γίνεται σε ειδικούς συλλέκτες που έχουν τοποθετηθεί στις κατοικίες, τις επιχειρήσεις και τα υπόλοιπα κτίρια του νησιού (δημοτικές υπηρεσίες, σχολεία κλπ), τα οποία διαχωρίζονται στην πηγή σε τρία ρεύματα: Βιοαπόβλητα. Ανακυκλώσιμα υλικά. Μη ανακυκλώσιμα υλικά. Στη συνέχεια μεταφέρονται στον χώρο όπου τα ανακυκλώσιμα υλικά διαχωρίζονται σε συγκεκριμένες κατηγορίες, δεματοποιούνται και προωθούνται προς ανακύκλωση. Από την έναρξη του έργου τον περασμένο Δεκέμβριο, το ποσοστό ανακύκλωσης έχει αυξηθεί εντυπωσιακά καθώς αγγίζει το 80%. Τα οφέλη του προγράμματος είναι σημαντικά και συνοψίζονται ως εξής: Κλείνουν οι χώροι ταφής απορριμμάτων. Το πρόγραμμα συμβάλλει στην επίτευξη του εθνικού στόχου για το 2030 που προβλέπει τον περιορισμό της υγειονομικής ταφής στο 10%. Με τη χωριστή συλλογή βιοαποβλήτων και την κομποστοποίηση εμπλουτίζονται τα εδάφη που απειλούνται με ερημοποίηση. Εξασφαλίζεται πολύ υψηλό ποσοστό ανάκτησης και ανακύκλωσης. Εξοικειώνονται οι κάτοικοι, οι μαθητές και οι επιχειρήσεις του νησιού με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας. Προάγεται ένα νέο, πιο πράσινο και πιο βιώσιμο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης. Στην Τήλο ο υπουργός συναντήθηκε με τη Δήμαρχο, Μαρία Καμμά – Αλιφέρη, τον Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου ενώ με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Polygreen, Θανάση Πολυχρονόπουλο, επισκέφθηκε κατοικία που διαθέτει τον ειδικό συλλέκτη αποβλήτων. Επίσκεψη πραγματοποίησε, επίσης, στο Κέντρο Κυκλικής Οικονομίας του νησιού, στο Δημοτικό Σχολείου Τήλου και στο Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών. Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας δήλωσε: «Για μια ακόμα φορά, το πανέμορφο νησί της Τήλου πρωτοπορεί και μας δείχνει το δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης. Είχα την ευκαιρία να δω από κοντά πως λειτουργεί το καινοτόμο πρόγραμμα Just Go Zero Tilos. Με αυτό το πιλοτικό έργο, το οποίο έχει στον πυρήνα του την ανακύκλωση και τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, η Τήλος μπορεί πολύ σύντομα να πετύχει τους στόχους του Εθνικού Σχεδιασμού για τη διαχείριση αποβλήτων, με τον περιορισμό της υγειονομικής ταφής στο 10% και την αύξηση της ανακύκλωσης σε ποσοστό 60%. Μπορεί, επίσης, να αποτελέσει ένα φωτεινό παράδειγμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση αποβλήτων για το σύνολο των μικρών νησιών της χώρας μας, τα οποία αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω της απόστασης με την ηπειρωτική χώρα και την επιβάρυνση που δέχονται από τις τουριστικές ροές το καλοκαίρι. Με το πρόγραμμα αυτό, κάνουμε ένα ακόμα βήμα για τη μετατροπή των ελληνικών νησιών σε κοιτίδες βιώσιμης ανάπτυξης και καινοτομίας, αλλά και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής». View full είδηση
  10. Η περίοδος αυτή είναι καλή για την ανακύκλωση. Τα περισσότερα υλικά είναι ευπώλητα, κάποια (όπως το ΡΕΤ, τα μέταλλα και το χαρτόνι) έχουν ιδιαίτερα καλές τιμές ως δευτερογενής πρώτη ύλη. Και η τάση αυτή θα συνεχιστεί, όσο οι εταιρείες «ωθούνται» από την ευρωπαϊκή νομοθεσία να αυξήσουν το ποσοστό του ανακυκλωμένου υλικού που χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη για τις νέες συσκευασίες. Με την έννοια αυτή, πολλά πράγματα που πριν από τρία-τέσσερα χρόνια κατέληγαν στα σκουπίδια ως αζήτητα, θα πάρουν και αυτά τον σωστό δρόμο. Όμως, είκοσι χρόνια μετά το ξεκίνημα του μπλε κάδου στη χώρα μας (που αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 90% της ανακύκλωσης συσκευασιών), ένα μεγάλο ποσοστό του περιεχομένου του εξακολουθεί να είναι κοινά σκουπίδια (συχνά πάνω από το 50%). Οι αιτίες είναι πολλές: από την έλλειψη ενημέρωσης για το τι ανακυκλώνεται και τι όχι και την απουσία επαρκών κοινών κάδων έως την αδιαφορία. Επιπλέον, μεγάλη μερίδα του κοινού είναι επιφυλακτική, ακόμα κι αν ανακυκλώνει σε τακτική βάση, καθώς δεν έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην ενημέρωση του κόσμου για τον «κύκλο» της ανακύκλωσης: το πώς τα υλικά αυτά πηγαίνουν σε μονάδες στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, πώς μετατρέπονται και πάλι σε (δευτερογενή) πρώτη ύλη, πώς επαναχρησιμοποιούνται. Πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τις επιδόσεις μας; Κατ’ αρχάς, υπάρχουν ορισμένοι γενικοί κανόνες: Καλύτερα να κατεβάζετε ανακύκλωση το βράδυ πριν από τη συλλογή της. Έτσι «προστατεύετε» τα υλικά από την επιδρομή γυρολόγων στους κάδους. Η ανακύκλωση είναι καλό να απορρίπτεται στον κάδο χύμα ή σε ανοιχτές (όχι δεμένες) σακούλες. Οι συσκευασίες πρέπει να είναι καθαρές, χωρίς υπολείμματα φαγητού και στεγνές. Όταν βρέχει, οι κάδοι ανακύκλωσης πρέπει να είναι κλειστοί, γιατί, αν βραχεί το χαρτί, δεν μπορεί πια να ανακυκλωθεί. Υλικά που συλλέγονται από τη θάλασσα ή την παραλία (λ.χ. σε καθαρισμούς) δεν θα πρέπει να απορρίπτονται στον μπλε κάδο αν έχουν μείνει καιρό έξω. Η παραμονή τους στη θάλασσα ή στον ήλιο καθιστά τα περισσότερα υλικά μη ανακυκλώσιμα. Κατά κανόνα, οι σκληρές πλαστικές συσκευασίες ανακυκλώνονται πιο εύκολα. Τα είδη του πλαστικού από τα οποία φτιάχνονται βέβαια είναι πολλά – σε χώρες όπου η ανακύκλωση είναι ανεπτυγμένη, γίνεται χωριστή συλλογή. Από εκεί και έπειτα, υπάρχουν αρκετοί επιμέρους κανόνες ή και λάθη που γίνονται συχνά από τους πολίτες. Στον μπλε κάδο δεν πρέπει να καταλήγει οτιδήποτε πλαστικό, αλλά μόνο συσκευασίες. Παιχνίδια και άλλα πλαστικά αντικείμενα (λ.χ. φαράσια, σκούπες, σωλήνες) δεν πρέπει να καταλήγουν εκεί. Καλό είναι επίσης να μην απορρίπτονται στον μπλε κάδο τα φελιζόλ, γιατί, παρότι τυπικά ανακυκλώνονται, σπάνια αυτό γίνεται. Τα πλαστικά μπουκάλια μπορούν να απορρίπτονται με το καπάκι τους και δεν χρειάζεται να τα συμπιέζει ο πολίτης. Υπάρχουν ορισμένα πλαστικά μπουκάλια (ΡΕΤ) με ετικέτα από PVC που δύσκολα ανακυκλώνονται, γιατί δεν μπορεί να γίνει διαχωρισμός των υλικών. Ο καταναλωτής μπορεί να τα ξεχωρίσει από την ετικέτα που καλύπτει ολόκληρο το μπουκάλι: πρόκειται συνήθως για συσκευασίες αναψυκτικών, σοκολατούχου γάλακτος ή κάποιων απορρυπαντικών. Αν ο καταναλωτής θέλει να μην πετάξει το μπουκάλι στα σκουπίδια, πρέπει να αφαιρέσει την ετικέτα και να ανακυκλώσει μόνο το μπουκάλι. Τα πλαστικά μπουκάλια αντισηπτικών δεν πρέπει να ρίχνονται στην ανακύκλωση. Κατ’ αρχάς, τα περισσότερα είναι από PVC, που δύσκολα ανακυκλώνεται στη χώρα μας. Επιπλέον, πολλά περιέχουν μεταλλικά τμήματα (λ.χ. κάποιο έλασμα). Οι συσκευασίες που είναι από διαφορετικά υλικά, όπως πλαστικό και χαρτόνι (π.χ. συσκευασίες από λάμπες ή μπαταρίες), μπορούν να ρίχνονται στον μπλε κάδο, αρκεί πρώτα να διαχωρίσουμε τα δύο υλικά. Άδεια γκαζάκια μπορούν να πετιούνται στον κάδο της ανακύκλωσης. Κανονικά μπορούν να απορρίπτονται γενικά τα δοχεία υπό πίεση (αεροζόλ, λακ, κ.ο.κ.), αλλά στην πραγματικότητα καλό είναι αυτό να μη γίνεται, γιατί, αν δεν είναι εντελώς άδεια, μπορεί να «σκάσουν» κατά τη συμπίεσή τους. Οι μαλακές συσκευασίες τυριών ή αλλαντικών ανακυκλώνονται δύσκολα, λόγω των υπολειμμάτων τροφής που μένουν σε αυτές. Τυπικά πρέπει να απορρίπτονται στον μπλε κάδο, οπότε προσπαθήστε να είναι όσο το δυνατόν πιο καθαρές. Συσκευασίες που έχουν εσωτερικό που δείχνει μεταλλικό (λ.χ. κουτιά ζαχαροπλαστείων, πατατάκια, κρουασάν) δεν ανακυκλώνονται εύκολα και γι’ αυτό είναι προτιμότερο να καταλήγουν στα κοινά σκουπίδια. Πρόκειται για τις λεγόμενες «πολυστρωματικές» συσκευασίες, αυτές που έχουν φτιαχτεί από διαφορετικά στρώματα υλικών. Τα κουτιά της πίτσας πρέπει να πετιούνται στα κοινά σκουπίδια αν είναι λαδωμένα. Συσκευασίες από φυτοφάρμακα δεν πρέπει να απορρίπτονται στους μπλε κάδους, ακόμα κι αν επάνω αναγράφουν ότι είναι από ανακυκλώσιμο υλικό. Υπάρχουν συζητήσεις εδώ και μία διετία για τη δημιουργία χωριστού «ρεύματος» συλλογής τους, προς το παρόν χωρίς αποτέλεσμα. Οι περισσότερες συσκευασίες φρούτων και λαχανικών, κρέατος και ψαριού είναι δύσκολο να ανακυκλωθούν στην πράξη. Τα ποτηράκια καφέ που δείχνουν χάρτινα στην πραγματικότητα δεν είναι (έχουν εσωτερικές στρώσεις από πλαστικό για να είναι αδιάβροχα) και πρέπει να απορρίπτονται στα σκουπίδια. Τα καπάκια τους όμως (μαύρα, λευκά ή διάφανα) είναι συνήθως ανακυκλώσιμα. Το ίδιο ισχύει προφανώς για τα πλαστικά ποτήρια του καφέ. Τα πλαστικά καλαμάκια δεν ανακυκλώνονται. Τυπικά από πέρυσι έχουν σταματήσει να πωλούνται – τα βρίσκεις βέβαια σχεδόν παντού, εκτός από τις μεγάλες αλυσίδες. Το ξύλο δεν ανακυκλώνεται μέσω των μπλε κάδων, ακόμα κι αν αποτελεί κομμάτι κάποιας συσκευασίας. Κομμάτια χαρτιού μικρότερα από Α4 δεν ανακυκλώνονται και καταλήγουν στο υπόλειμμα κατά τη μηχανική διαλογή των υλικών. Οι κούτες πρέπει να «ανοίγονται» πριν πεταχτούν στον κάδο (δηλαδή να αφαιρείται η ταινία που τις ενώνει). Εφημερίδες και γενικά χαρτί μπορεί κανονικά να απορρίπτεται στον μπλε κάδο. Οι κάψουλες καφέ είναι προτιμότερο να επιστρέφονται στις εταιρείες που έχουν προγράμματα συλλογής τους. Ειδάλλως πρέπει να ανοιχτούν και να καθαριστούν πριν πεταχτούν. Τα αλουμινένια καπάκια από τροφές (λ.χ. γιαούρτι) δεν ανακυκλώνονται. Στους μπλε κάδους (ή καλύτερα κώδωνες, αν υπάρχουν στην περιοχή μας) πρέπει να απορρίπτονται γυάλινες συσκευασίες (μπουκάλια, βαζάκια κ.λπ.) και όχι ποτήρια, κομμάτια γυαλιών, τζάμια, παρμπρίζ. Οι πλαστικές σακούλες μεταφοράς από σούπερ μάρκετ ή εμπορικά καταστήματα (συμπεριλαμβανομένων εκείνων των πολλαπλών χρήσεων) ανακυκλώνονται κανονικά. Όχι οι βιοδιασπώμενες, που πρέπει να καταλήγουν στα κοινά σκουπίδια. Πόσα λάθη μπορεί να βρει κανείς σε αυτή την εικόνα; Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η πιο ορθή φιλοπεριβαλλοντική συμπεριφορά είναι η μείωση των απορριμμάτων που παράγουμε. Αυτό σημαίνει πιο υπεύθυνες επιλογές, λιγότερες πλαστικές συσκευασίες, λιγότερες συσκευασίες μιας χρήσης. Στόχος της ευρωπαϊκής πολιτικής είναι οι ποσότητες μη ανακυκλώσιμων οικιακών απορριμμάτων να μειωθούν στο μισό και η ανακύκλωση να φθάσει στο 60% έως το 2030. Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στην ανακύκλωση λίγο πάνω από το 20%, οπότε ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς. Τα επόμενα χρόνια, πάντως, σταδιακά τη θέση του μπλε κάδου θα αρχίσουν να παίρνουν περισσότερα «ρεύματα», δηλαδή χωριστοί κάδοι ανά υλικό, οπότε θεωρητικά η ανακύκλωση θα γίνει ευκολότερη. Επίσης θα πρέπει να δημιουργηθούν χωριστά «ρεύματα» ανακύκλωσης για κάποιες κατηγορίες απορριμμάτων, όπως τα στρώματα, τα έπιπλα, τα γεωργικά απορρίμματα, τα αλιευτικά εργαλεία και άλλα. Πηγή: Εφημερίδα «Καθημερινή» Πηγή εικόνων: Κωστής Σωχωρίτης View full είδηση
  11. Υποχρεωτική γίνεται η κατασκευή μονάδων διαλογής ανακυκλώσιμων σε όλες τις νέες εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων. Η αλλαγή έρχεται κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία έχει εδώ και χρόνια ξεκαθαρίσει ότι σε διαφορετική περίπτωση δεν θα χρηματοδοτηθούν από το νέο ΕΣΠΑ εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων. Τις αλλαγές προανήγγειλε ο γενικός γραμματέας Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων σε ημερίδα που διοργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΕΕΔΣΑ) στη Θεσσαλονίκη. Όπως ανέφερε, οι αλλαγές πρόκειται να έρθουν μέσα από την τροποποίηση του Εθνικού Σχεδιασμού Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ), που αναθεωρήθηκε μόλις πριν από μια διετία. «Η διαβούλευση για την επικαιροποίηση του εθνικού σχεδιασμού θα γίνει προκειμένου να τον προσαρμόσουμε σε νέα δεδομένα και νέες απαιτήσεις που έχουν προκύψει τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά κυρίως έχουν προκύψει από τη συμφωνία που έχει επιτευχθεί για τη χρηματοδότηση από την Ε.Ε. των νέων μονάδων κυκλικής οικονομίας, των μονάδων ανακύκλωσης και ανάκτησης», ανέφερε. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», οι τροποποιήσεις του εθνικού σχεδιασμού (που εγκρίθηκε τον Σεπτέμβριο του 2020) πρόκειται να γίνουν για να ενσωματωθούν κατ’ αρχήν οι αλλαγές που έγιναν με τον νόμο 4821 (Ιούλιος 2021), αλλά και να «ευθυγραμμιστεί» ο σχεδιασμός με τις τελευταίες προβλέψεις τις κοινοτικής νομοθεσίας. Η σημαντικότερη αλλαγή αφορά τις «μονάδες ανακύκλωσης και ανάκτησης». Πρόκειται για τις εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων που, σύμφωνα με τον ισχύοντα σχεδιασμό, πρέπει να περιλαμβάνουν υποχρεωτικά δύο ροές αποβλήτων, τα σύμμεικτα σκουπίδια και τα προδιαλεγμένα βιοαπόβλητα. Οι μονάδες αυτές θα πρέπει τώρα να εξυπηρετούν τρεις ροές (και τη διαλογή ανακυκλώσιμων). Την αλλαγή έχει ζητήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εδώ και χρόνια, τονίζοντας ότι δεν θα χρηματοδοτήσει πλέον μονάδες που κάνουν απλά διαχείριση συμμείκτων και έχουν ως αποτέλεσμα την εξαγωγή ενός 10%-15% ανακυκλώσιμων κακής ποιότητας και τη μετατροπή του υπολοίπου σε απορριμματογενές καύσιμο. Η Επιτροπή ξεκαθάρισε και πρόσφατα στην Ελλάδα ότι οποιεσδήποτε μέθοδοι «ανάκτησης ενέργειας» πρέπει να γίνονται μόνο στο υπόλειμμα και όχι… στο μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων, όπως γίνεται σήμερα στη χώρα μας. Η προσθήκη αυτή θα έχει θετική επίδραση στην ανακύκλωση. Σήμερα, η διαλογή γίνεται κατά βάση από ιδιωτικά κέντρα διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών (ΚΔΑΥ), τα οποία όμως κατά κανόνα βρίσκονται κοντά σε μεγάλα αστικά κέντρα (δηλαδή δεν καλύπτεται μεγάλο μέρος της χώρας). Το υπουργείο Περιβάλλοντος πιθανότατα θα προσθέσει στον ΕΣΔΑ πρόβλεψη περί υποχρεωτικού εκσυγχρονισμού των όποιων δημοτικών ΚΔΑΥ, πολλά από τα οποία είναι απαρχαιωμένα. Ανάλογη πρόβλεψη (όχι υποχρεωτική, προφανώς) υπάρχει και για τα ιδιωτικά ΚΔΑΥ, με την Πολιτεία να έχει αναλάβει νομική δέσμευση ότι θα υποστηρίξει τον εκσυγχρονισμό τους. Η δεύτερη αλλαγή θα αφορά τη δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα να αναλαμβάνει από τους δήμους ή τους φορείς διαχείρισης απορριμμάτων (ΦΟΣΑ) τη διαχείριση αποβλήτων για μεταβατικό διάστημα, έως ότου κατασκευαστούν και λειτουργήσουν οι σχεδιαζόμενες μονάδες. Η δυνατότητα αυτή έχει ήδη προβλεφθεί στον ν. 4819.
  12. Ο Covid-19 ίσως να είναι η χαριστική βολή στη μάχη της ανακύκλωσης σύμφωνα με τα ανησυχητικά στοιχεία που ανέδειξε με μια ειδική έρευνα το Reuters, κάνοντας λόγο για έναν «παγκόσμιο πόλεμο ανακύκλωσης που χάνεται». Η πανδημία έχει αυξήσει σε παγκόσμιο επίπεδο της ζήτησης για μάσκες, γάντια, συσκευασίες φαγητού για πακέτο και περιτύλιγμα για online αγορές, υλικά δηλαδή που δεν μπορούν να ανακυκλωθούν όπως και τα πλαστικά απόβλητα. Ακόμη όμως, ο κορωνοϊός έχει εντείνει τον πόλεμο τιμών μεταξύ ανακυκλωμένου και νέου πλαστικού, το οποίο κατασκευάζεται από την βιομηχανία πετρελαίου, καθώς η οικονομική επιβράδυνση που προκάλεσε η πανδημία έχει επηρεάσει την ζήτηση για πετρέλαιο, με αποτέλεσμα το νέο πλαστικό να μπορεί να βρεθεί στη μισή τιμή από το πιο κοινό ανακυκλώσιμο πλαστικό. Το πλαστικό, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου δεν αποσυντίθεται, αποτελεί σημαντικό παράγοντα μόλυνσης του περιβάλλοντος. Ήδη από το 1950, ο κόσμος έχει δημιουργήσει 6,3 δισεκατομμύρια τόνους πλαστικών απορριμμάτων, το 91% των οποίων δεν έχει ανακυκλωθεί ποτέ, σύμφωνα με μελέτη του 2017 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science. Σύμφωνα με το Naftemporiki.gr, με την έλευση του Covid-19 που συνέβη σε μια περίοδο που Κίνα, ΕΕ και ΗΠΑ είχαν κάνει βήματα καταπολέμησης των απορριμμάτων από πλαστικά μιας χρήσης, ακόμη και μπουκάλια από ανακυκλωμένο πλαστικό – το πιο συχνά ανακυκλωμένο πλαστικό είδος – έχουν γίνει λιγότερο βιώσιμα. Το ανακυκλωμένο πλαστικό από το οποίο κατασκευάζονται είναι 83% έως 93% ακριβότερο από το νέο πλαστικό φιάλης, σύμφωνα με αναλυτές της αγοράς στο Independent Commodity Intelligence Services (ICIC). Αύξηση της δημιουργίας πλαστικού και αποβλήτων Σήμερα, χιλιάδες πωλητές μικρής κλίμακας στον αναπτυσσόμενο κόσμο προμηθεύουν καθημερινά αγαθά σε πλαστικές σακούλες ή φακέλους που κοστίζουν μερικά λεπτά. Οι εταιρείες καταναλωτικών αγαθών, υποστηρίζουν πως εργάζονται σκληρά για να κάνουν τη συσκευασία τους είτε ανακυκλώσιμη είτε επαναχρησιμοποιήσιμη. Οι σακούλες όμως είναι πολύ δύσκολο να ανακυκλωθούν. Είναι μόνο μια μορφή ρύπανσης που δημιουργεί προβλήματα όπως το φράξιμο των αποχετεύσεων, η ρύπανση του νερού, η ασφυξία της θαλάσσιας ζωής και η προσέλκυση τρωκτικών και εντόμων που μεταφέρουν ασθένειες. Το ίδιο ισχύει και για τις μάσκες προσώπου, οι οποίες κατασκευάζονται εν μέρει από πλαστικό. Τον Μάρτιο, η Κίνα χρησιμοποίησε 116 εκατομμύρια, 12 φορές περισσότερες από ό,τι τον Φεβρουάριο, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Η συνολική παραγωγή μασκών στην Κίνα αναμένεται να υπερβεί τα 100 δισεκατομμύρια το 2020, σύμφωνα με έκθεση της κινεζικής συμβουλευτικής iiMedia Research. Οι ΗΠΑ, δημιούργησαν ιατρικά απόβλητα ολόκληρου του έτους σε μόλις δύο μήνες στο αποκορύφωμα της πανδημίας, σύμφωνα με την συμβουλευτική εταιρεία, Frost & Sullivan. Και ενώ τα απόβλητα αυξάνονται, πολλά διακυβεύονται για τη βιομηχανία πετρελαίου. Το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε πέρυσι ότι 127 χώρες έχουν υιοθετήσει απαγορεύσεις ή άλλους νόμους για τη χρήση πλαστικής σακούλας. Ωστόσο, οι επενδύσεις στη βιομηχανία του πλαστικού συνεχίζονται. Μόνο φέτος, οι Exxon, Royal Dutch Shell Plc και BASF ανακοίνωσαν επενδύσεις σε εργοστάσια πετροχημικών στην Κίνα αξίας 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αξιοποιώντας την αυξανόμενη ζήτηση καταναλωτικών αγαθών στην πιο πυκνοκατοικημένη χώρα του κόσμου. Επιπλέον, 176 νέα εργοστάσια πετροχημικών προγραμματίζονται τα επόμενα πέντε χρόνια, εκ των οποίων το 80% θα είναι στην Ασία, λέει ο σύμβουλος ενέργειας Wood Mackenzie. Στις ΗΠΑ από το 2010, οι εταιρείες ενέργειας έχουν επενδύσει περισσότερα από 200 δισεκατομμύρια δολάρια σε 333 έργα παραγωγής πλαστικού, σύμφωνα με το Αμερικανικό Συμβούλιο Χημείας (ACC), με την βιομηχανία να υποστηρίζει ότι τα πλαστικά μιας χρήσης έχουν σώσει ζωές. Αύξηση χρησιμοποίησης πλαστικού και ο σημαντικός παράγοντας Covid-19 Η ξαφνική εμφάνιση της πανδημίας και η εξάπλωσή της, έκανε αναγκαία την χρήση πλαστικών υλικών, ιδιαίτερα σε εργαλεία νοσοκομείου και είδη υγιεινής. «Τα πλαστικά μίας χρήσης έκαναν τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας», δήλωσε στο Reuters ο Τόνι Ραντοζέβσκι, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ένωσης Βιομηχανικών Πλαστικών (PLASTICS). Πολλά εργαλεία και αναπνευστήρες χρειάζονται πλαστικά μιας χρήσης, είπε. «Φόρμες νοσοκομείου, γάντια και μάσκες είναι κατασκευασμένα από ασφαλές, πλαστικό υγιεινής». Τον Μάρτιο, η PLASTICS ζήτησε από το Υπουργείο Υγείας και Ανθρώπινων Υπηρεσιών των ΗΠΑ, την επαναφορά των απαγορευμένων σακουλών για λόγους υγείας. Ανέφερε ότι οι πλαστικές σακούλες είναι ασφαλέστερες επειδή τα μικρόβια ζουν στις επαναχρησιμοποιήσιμες και άλλες ουσίες. Σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργίας και Λοιμωδών Νοσημάτων, διαπιστώθηκε πως τον ίδιο μήνα ο Covid-19 ήταν ακόμη ενεργός στο πλαστικό μετά από 72 ώρες, σε σύγκριση με έως και 24 ώρες σε χαρτόνια και χαλκό. Η επιστολή του κλάδου ήταν μέρος μιας μακροχρόνιας εκστρατείας για το υλικό μιας χρήσης. Η ζήτηση για ανακυκλωμένο υλικό από επιχειρήσεις συσκευασίας μειώθηκε κατά 20% σε 30% στην Ευρώπη το δεύτερο τρίμηνο σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, λέει η ICIS. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι που έμειναν σπίτι δημιούργησαν περισσότερα απορρίμματα ανακύκλωσης που μετατρέπει τα ανακυκλωμένα πλαστικά σε έπιπλα εξωτερικού χώρου. Σύμφωνα με το Reuters, η εταιρεία Coca – Cola Co έχασε τον στόχο να έχει ανακυκλωμένο πλαστικό στις μισές συσκευασίες της στο Ηνωμένο Βασίλειο έως τις αρχές του 2020 λόγω καθυστερήσεων που σχετίζονται με τον Covid-19. Στις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και την Ινδία, περίπου το 80% της βιομηχανίας ανακύκλωσης δεν λειτούργησε κατά της διάρκειας της κορύφωσης της πανδημίας. Επίσης, υπήρξε πτώση της ζήτησης για ανακυκλωμένο πλαστικό κατά 50% μέσο όρο σε ολόκληρη τη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία, σύμφωνα με την Circulate Capital, επενδυτή σε ασιατικές δραστηριότητες ανακύκλωσης. «Ο συνδυασμός του αντίκτυπου του Covid-19 και των χαμηλών τιμών του πετρελαίου μοιάζει με διπλό χτύπημα για την ανακύκλωση πλαστικών», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Circulate, Ρομπ Κάμπλαν. «Διαπιστώνουμε μια μαζική διαταραχή».
  13. Υποχρεωτική θα είναι για όλες τις νέες οικοδομές η ύπαρξη χώρου για την τοποθέτηση κάδων/δοχείων ανακύκλωσης. Όπως προβλέπεται στο νομοσχέδιο για την ανακύκλωση που παρουσίασαν την Τετάρτη ο υπουργός Περιβάλλοντος Κωστής Χατζηδάκης και ο αρμόδιος γενικός γραμματέας Μανώλης Γραφάκος, για να υπάρξει νέα οικοδομική άδεια θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη για χώρο ανακύκλωσης σε ισόγεια, αυλές, πιλοτές και προσβάσιμα υπόγεια. Η απευθείας υποχρέωση αφορά τη συλλογή τεσσάρων αστικών αποβλήτων: μέταλλο, χαρτί, πλαστικό και γυαλί. Με το νέο καθεστώς, όπως σημειώνουν τα ΝΕΑ, τα απόβλητα των συσκευασιών θα συλλέγονται χωριστά ενώ δίνεται η δυνατότητα στους δήμους να χρεώνουν χαμηλότερα τέλη για όσους δημότες παράγουν λιγότερα απόβλητα ή ανακυκλώνουν περισσότερο. Επίσης από την 1η Ιανουαρίου 2021 επιβάλλεται τέλος ταφής σε όλα τα αστικά απόβλητα που οδηγούνται σε ταφή. Το τέλος ορίζεται στα 15 ευρώ ανα τόνο αποβλήτων και θα αυξάνεται ετησίως κατά 5 ευρώ τον τόνο και έως την τιμή των 35 ευρώ ανά τόνο. Το τέλος θα αποδίδεται στο Πράσινο Ταμείο και θα διατίθεται κατά 50% στους δήμους με σκοπό την ενίσχυση των δράσεων συλλογής και ανακύκλωσης, κατά 40% ως ανταμοιβή στους δήμους με υψηλές επιδόσεις στην ανακύκλωση και κατά 10% για τη χρηματοδότηση έρευνας και τεχνολογίας στη σύγχρονη διαχείριση αποβλήτων. Με το νέο νομοσχέδιο για την ανακύκλωση που από την Παρασκευή (06/11) τίθεται σε δημόσια διαβούλευση: Τα απόβλητα συσκευασιών θα συλλέγονται πλέον χωριστά (πλαστικό, χαρτί, μέταλλο, γυαλί). Δίνεται η δυνατότητα στους δήμους να χρεώνουν χαμηλότερα δημοτικά τέλη για όσους παράγουν λιγότερα απόβλητα ή/και ανακυκλώνουν περισσότερο (εισάγεται, δηλαδή, η ευρωπαϊκή αρχή «πληρώνω όσο πετάω»). Επιβάλλονται υψηλότερα τέλη ταφής στους δήμους που οδηγούν τα απόβλητά τους στην ταφή, με στόχο να αλλάξει αυτή η πρακτική. Όλα τα νέα κτίρια θα διαθέτουν χώρο συλλογής αποβλήτων για 4 χωριστά ρεύματα. Μεταφέρονται τα πρόστιμα που επιβάλλονται από την ΕΕ στους δήμους και τις επιχειρήσεις που τα προκαλούν, απαλλάσσοντας από το σχετικό βάρος τους φορολογούμενους.
  14. Η πλατφόρμα θα δίνει τη δυνατότητα υποδοχής και διαχείρισης αιτημάτων πολιτών, επιχειρήσεων και φορέων. Ολη την ανακύκλωση σε μια ...εφαρμογή φιλοδοξεί να βάλει το υπουργείο Περιβάλλοντος με στόχο τη μεγαλύτερη εξοικείωση των πολιτών και με τη διαλογή των αποβλήτων στην πηγή, αλλά και την αμεσότερη απάντηση σε ερωτήματα και την ταχύτερη αποκατάσταση βλαβών σε κάδους, κλπ. Αυτός είναι ο σκοπός του ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος εξυπηρέτησης πολιτών, επιχειρήσεων και φορέων που θα δημιουργηθεί στο πλαίσιο της πράξης «ενημέρωση των πολιτών για την ανακύκλωση και τη διαλογή στην πηγή» και θα συνοδεύεται από ψηφιακό χάρτη, στον οποίο θα αποτυπώνεται κάθε χρήσιμη πληροφορία από τους κάδους έως τα πράσινα σημεία ανακύκλωσης. Ο προυπολογισμός του έργου ανέρχεται σε 70.000 ευρώ συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ, ενώ το αντικείμενο της σύμβασης αφορά στην ανάπτυξη και εγκατάσταση μιας διαδικτυακής πλατφόρμας με ενσωματωμένο ψηφιακό χάρτη. Η πλατφόρμα θα δίνει τη δυνατότητα υποδοχής και διαχείρισης αιτημάτων πολιτών, επιχειρήσεων και φορέων καθώς και εντοπισμού, ψηφιακής απεικόνισης και διαχείρισης σημείων και περιοχών. Η εφαρμογή για την ανακύκλωση στα κινητά Το υποσύστημα των πολιτών, επιχειρήσεων και φορέων θα αποτελείται από μια εφαρμογή για έξυπνες κινητές συσκευές (smartphones, tablets), η οποία θα διατίθεται δωρεάν σε έκδοση για Android, iOS και WindowsPhone, μέσω των αντιστοίχων ApplicationStores. Οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να εγκαταστήσουν την εφαρμογή στη συσκευή τους και να τη χρησιμοποιούν προκειμένου να δηλώνουν τα προβλήματα που τους απασχολούν στα σημεία που επιθυμούν. Συγκεκριμένα, ο πολίτης, η επιχείρηση ή ο φορέας θα έχει τη δυνατότητα να εντοπίσει τη θέση του μέσω της εφαρμογής, η οποία θα διενεργεί αυτόματο έλεγχο χωροθέτησης. Η εφαρμογή θα δίνει τη δυνατότητα επιλογής κατηγορίας απορίας – προβλήματος (π.χ. ερωτήματα πολίτη σχετικά με τους κάδους ανακύκλωσης, καταγγελίες για σπασμένους ή γεμάτους κάδους, ερωτήματα επιχείρησης σχετικά με το είδος ή/και την ποσότητα ανακυκλώσιμων υλικών, ερωτήματα φορέα (π.χ. δήμου) σχετικά με την επικαιροποίηση του Τοπικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων) από έτοιμο μενού και στη συνέχεια επιλογής είδους απορίας – προβλήματος με τον ίδιο τρόπο. Στη συνέχεια θα συμπληρώνει τα στοιχεία επικοινωνίας του, ενώ θα μπορεί να εισαγάγει φωτογραφία με δυνατότητα λήψης μέσω της εφαρμογής. Επιλέγοντας «υποβολή» το σύστημα θα καταχωρεί την αίτηση και θα αποδίδει αριθμό πρωτοκόλλου, τον οποίο και θα κοινοποιεί στον πολίτη, την επιχείρηση το φορέα. Παράλληλα, θα τον ενημερώνει με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για την παραλαβή του αιτήματος. Μετά την διεκπεραίωση του αιτήματος, το σύστημα θα τους ενημερώνει εκ νέου για την επιτυχή έκβαση του αιτήματός τους. Εντοπίζει τη θέση στο χάρτη Αναφορικά με την ακρίβεια εντοπισμού θέσης, η οποία εξαρτάται και από τον τύπο της συσκευής θα δίνεται η δυνατότητα διόρθωσης της θέσης με χειροκίνητο τρόπο εντός της εφαρμογής. Συγκεκριμένα, αφού εντοπιστεί η θέση του πάνω στο χάρτη, ο πολίτης θα μπορεί να σύρει το στίγμα του και να το τοποθετήσει στο σημείο που επιθυμεί. Επιπλέον, θα υπάρχει και δυνατότητα διόρθωσης (επανεντοπισμού) της θέσης με αυτόματο τρόπο. Το νέο σύστημα, πάντως, θα λειτουργεί και σε ηλεκτρονικό υπολογιστή για την περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος επιθυμεί να δηλώσει απορία ή πρόβλημα από τον προσωπικό του υπολογιστή και όχι σε πραγματικό χρόνο. Οι δυνατότητες της desktop έκδοσης θα είναι ίδιες με αυτές του app, ενώ θα παρέχεται η δυνατότητα μετακίνησης της εντοπισμένης θέσης στο σημείο ενδιαφέροντος από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο. Από την πλευρά τους οι διαχειριστές του συστήματος θα έχουν τη δυνατότητα να εντοπίσουν και να τοποθετήσουν στον ψηφιακό χάρτη του συστήματος, όλα τα σημεία αστικού και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος (π.χ. πράσινα σημεία, κάδοι συλλογής βιοαποβλήτων κ.λπ.). Μέσω της εφαρμογής θα είναι δυνατός ο επιτόπιος εντοπισμός θέσης και η τοποθέτηση σημείων ενδιαφέροντος. Τα αιτήματα των πολιτών, φορέων ή δήμων θα ομαδοποιούνται σε κατηγορίες, ανάλογα με τη φάση διεκπεραίωσης που βρίσκονται. Κάθε φορά που θα υποβάλλεται ένα αίτημα, θα αποθηκεύεται στη λίστα των μη επεξεργασμένων αιτημάτων και θα «χρεώνεται» σε κάποιον υπάλληλο. Κυκλική οικονομία Στο μεταξύ μέσα στον επόμενο μήνα αναμένεται να παρουσιάσει τον Οδικό Χάρτη της χώρας για την Κυκλική Οικονομία το υπουργείο Περιβάλλοντος. Για το λόγο αυτό ο γενικός γραμματέας Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων, Κωνσταντίνος Αραβώσης, συγκάλεσε σήμερα -μέσω τηλεδιάσκεψης- συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Κυκλικής Οικονομίας, ζητώντας από τους συμμετέχοντες φορείς να καταθέσουν τις τελικές τους προτάσεις. Ο Οδικός Χάρτης για την «εξειδίκευση του Επιχειρησιακού Σχεδίου Δράσης για την Κυκλική Οικονομία» αναπτύσσεται στους εξής πέντε άξονες: Δράσεις για βιώσιμη παραγωγή και βιομηχανική πολιτική Δράσεις για βιώσιμη κατανάλωση Δράσεις για λιγότερα απόβλητα με μεγαλύτερη αξία Οριζόντιες δράσεις Ειδικές δράσεις για βασικά προϊόντα που πρέπει να αντιμετωπιστούν κατά προτεραιότητα. Ο ορίζοντας του υπό τελική διαμόρφωση Οδικού Χάρτη για τη Κυκλική Οικονομία εκτείνεται έως και το 2024 και σκοπός της κατάρτισής του είναι η εμπλοκή όλων των παραγωγικών φορέων της χώρας, των συναρμόδιων υπουργείων και Οργανισμών καθώς και η κινητοποίηση του ερευνητικού δυναμικού της χώρας για την περιβαλλοντικά ορθή, βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη που βασίζεται στις αρχές της Κυκλικής Οικονομίας. «Μετά από ενδελεχή διαβούλευση με όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς, οικονομικούς, περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς, φιλοδοξούμε η Ελλάδα να αποκτήσει σύντομα εκείνον τον Οδικό Χάρτη που θα την κατατάξει στις πρωτοπόρες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφορικά με την υιοθέτηση των αρχών της Κυκλικής Οικονομίας» υπογράμμισε ο κ. Αραβώσης.
  15. Το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων ανακοινώνει την προκήρυξη της Δράσης του ΕΠΑνΕΚ (ΕΣΠΑ 2014-2020) «Περιβαλλοντικές Υποδομές: Ενίσχυση Εγκαταστάσεων Διαχείρισης Αποβλήτων», με προϋπολογισμό 40 εκατ. ευρώ. H Δράση στοχεύει στην ενίσχυση υφιστάμενων και νέων Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων που θα δραστηριοποιηθούν στον τομέα της ανακύκλωσης αποβλήτων και θα προβαίνουν σε εργασίες επεξεργασίας, ανάκτησης και αξιοποίησης αποβλήτων. Επιλέξιμες είναι οι δραστηριότητες διαχείρισης αποβλήτων, στις οποίες δύναται να αποδειχτεί ότι εκτελούνται εργασίες αξιοποίησης υγρών και στερεών αποβλήτων, προκειμένου τα απόβλητα ύστερα από επεξεργασία να μπορούν να επανεισαχθούν στον κύκλο παραγωγής και να επαναχρησιμοποιηθούν ως πρώτες ύλες, υλικά ή ουσίες με σκοπό να εξυπηρετήσουν και πάλι είτε την αρχική τους χρήση είτε άλλες χρήσεις. Επιλέξιμες Δαπάνες 1. Κτίρια, εγκαταστάσεις και περιβάλλων χώρος 2. Μηχανήματα – Εξοπλισμός 3. Μεταφορικά μέσα 4. Πιστοποίηση συστημάτων και Δαπάνες εργαστηριακών δοκιμών 5. Απόκτηση, επικύρωση & προστασία διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας 6. Συμμετοχή σε εμπορικές Εκθέσεις 7. Εξειδικευμένα Λογισμικά και Υπηρεσίες Λογισμικού 8. Τεχνική/ Συμβουλευτική Υποστήριξη Υποβάλλονται επενδυτικά σχέδια από 400.000 € έως 3.000.000 € με επιδότηση 20-55% ανάλογα με το μέγεθος της επιχείρησης, την κατηγορία περιφερειών και την κατηγορία επιλέξιμων δαπανών των επενδυτικών σχεδίων. Η υποβολή αιτήσεων και δικαιολογητικών: · Γίνεται ηλεκτρονικά στο https://www.ependyseis.gr · Διαρκεί από 29/07/2020 και ώρα 17:00 μέχρι 30/09/2020 και ώρα 17:00 Η επένδυση θα πρέπει να ολοκληρωθεί σε δεκαοκτώ (18) μήνες από την ένταξη του επενδυτικού σχεδίου. Η Δράση συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από εθνικούς πόρους. Για κάθε πρόσθετη πληροφορία σχετικά με τη Δράση μπορείτε να απευθυνθείτε ή να ανατρέξετε: · στην διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου [email protected] της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης και Εφαρμογής τομέων Βιομηχανίας, Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή (ΕΥΔΕ ΒΕΚ) · στο Γραφείο Πληροφόρησης ΕΥΔ ΕΠΑνΕΚ: Δραγατσανίου 8, πλατεία Κλαυθμώνος, Αθήνα. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως και Παρασκευή από τις 10.00 π.μ. εως τις 2.00 μ.μ. · στο 801 11 36 300 (από σταθερό, με αστική χρέωση από τις 9.00 π.μ έως τις 4.30 μ.μ. · στην ιστοσελίδα της Δράσης · στην ιστοσελίδα www.espa.gr
  16. Οι Δημόσιες Συμβάσεις που αποτελούν το 17% της Ελληνικής Οικονομίας και το 14% της Ευρωπαϊκής όταν είναι Πράσινες, εκτός από την προστασία του περιβάλλοντος δημιουργούν και μια νέα αγορά και εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Στην Ολλανδία που είναι μια από τις πρωτοπόρες χώρες στον κόσμο στις Πράσινες Δημόσιες Συμβάσεις και στις Πράσινες Τεχνολογίες, ετοιμάζονται να κατασκευάσουν τους πρώτους δρόμους της χώρας τους από ανακυκλωμένα πλαστικά, τα οποία συλλέγουν στους ωκεανούς. Να θυμίσουμε ότι ήδη έχουν πρώτοι κατασκευάσει την «ηλιακή πίστα για ποδήλατα» χωρίς έξοδα στο δρόμο για τον φωτισμό. Τώρα το Ρότερνταμ και θα είναι η πρώτη πόλη που τα αυτοκίνητα δεν θα κυκλοφορούν πλέον σε άσφαλτο αλλά σε ανακυκλωμένα πλαστικά που έχουν περισυλλεγεί στους ωκεανούς. Μια ύλη εντελώς δωρεάν αφού υπάρχουν όλο και περισσότερα «αποθέματα» πλαστικών στους ωκεανούς κάθε χρόνο. Τα πλαστικά που συγκεντρώνονται θα ανακυκλώνονται και θα μεταφορφώνονται σε προκάτ μπλοκ, σαν ένα γιγαντιαίο lego. Θα μπαίνουν το ένα μέσα στο άλλο και ο δρόμος θα είναι έτοιμος! Η εταιρεία που μελέτησε το σχέδιο είναι η PlasticRoad- VolkerWessels, η οποία αναμένεται να δώσει μια νέα ζωή στα επικίνδυνα πλαστικά που «ψαρεύονται» στις θάλασσές μας. Η ιδέα πίσω από την εφεύρεση είναι να σταματήσουμε να κατασκευάζουμε δρόμους από άσφαλτο οι οποίοι προκαλούν ατμοσφαιρική μόλυνση και να περάσουμε στην αντίθετη τροχιά: κάτι μολυσμένο να προκαλεί καλό. Αυτοί οι δρόμοι από πλαστικό θα είναι πιο ανθεκτικοί και θα προσφέρουν στα αυτοκίνητα καλύτερη εφαρμογή στο έδαφος. «Το πλαστικό υλικό προσφέρει περισσότερα πλεονεκτήματα σε σχέση με τα υλικά που χρησιμοποιούσαμε ως σήμερα στην κατασκευή», δηλώνει, με ενθουσιασμό ο Rolf Mars, εκπρόσωπος της VolkerWessels, στην βρετανική εφημερίδα The Guardian. «Αυτά τα πλεονεκτήματα βρίσκονται τόσο στην ευκολία κατασκευής νέων δρόμων, όσο και στην καθημερινή τους χρήση και στην συντήρησή τους», προσθέτει. Πράγματι, οι πλαστικοί δρόμοι μπορούν να κατασκευαστούν πολύ πιο γρήγορα αφού τα κομμάτια είναι προκατασκευασμένα. Αρκεί να τα τοποθετήσει κάποιος το ένα μέσα στο άλλο. Οι δημιουργοί της PlasticRoad υπολόγισαν ότι ενώ ένας συνηθισμένος δρόμος παίρνει μήνες για να κατασκευαστεί, ένας πλαστικός δρόμος απαιτεί μόνο μερικές εβδομάδες. Ο πλαστικός δρόμος, επιπλέον, είναι πιο ανθεκτικός και στέρεος. Μπορεί να αντέξει διαφορές θερμοκρασίας, από το -40°C ως το 80°C, χωρίς να χαλάει από το κρύο ή τη ζέστη. Το υλικό είναι εύκαμπτο και είναι ευκολότερο να εφαρμόσει κάποιος σωληνώσεις και καλώδια, στο εσωτερικό του πλαστικού δρόμου. Το πιο εύκολο κομμάτι των πλαστικών δρόμων είναι η συντήρηση ή η αντικατάσταση ενός χαλασμένου κομματιού: αρκεί να αφαιρέσει κάποιος το κομμάτι και να το αντικαταστήσει με ένα καινούριο μπλοκ, μέσα σε μερικές ώρες. Η Ολλανδία δεν είναι η πρώτη χώρα που κατασκευάζει πλαστικούς δρόμους. Ηδη ο Καναδάς, η Αγγλία και η Ινδία έχουν δοκιμάσει τη μέθοδο, με επιτυχία. Εδώ, δρόμοι στο Βανκούβερ του Καναδά: Δείτε και το video View full είδηση
  17. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ανακοινώνει τις προδιαγραφές του νέου προγράμματος «Αντικατάστασης και Ανακύκλωσης Ενεργοβόρων Ηλεκτρικών Συσκευών» που θα να ξεκινήσει μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2022. Ο συνολικός προϋπολογισμός του νέου προγράμματος ανέρχεται σε 100 εκατ. ευρώ. Βασική προϋπόθεση για την υπαγωγή στη δράση είναι η ανακύκλωση των παλιών συσκευών. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την αντικατάσταση και ανακύκλωση κλιματιστικών, ψυγείων και καταψυκτών, καθώς οι συσκευές αυτές δημιουργούν τα μεγαλύτερα φορτία ηλεκτρικής ενέργειας. Τα βασικά σημεία του προγράμματος συνοψίζονται ως εξής: • Τα ωφελούμενα νοικοκυριά θα έχουν τη δυνατότητα να αντικαταστήσουν έως και τρεις (3) ηλεκτρικές συσκευές. • Από το πρόγραμμα θα ωφεληθούν 200.000 νοικοκυριά. • Τα ποσοστά επιδότησης θα κυμανθούν από 30% έως 50% ανά νοικοκυριό, ανάλογα με το ετήσιο εισόδημα. Για την αξιολόγηση των αιτήσεων θα ισχύσουν κοινωνικά και εισοδηματικά κριτήρια, με το ετήσιο εισόδημα να αποτελεί το σημαντικότερο από αυτά. Προτεραιότητα θα δοθεί σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως ΑμεΑ, μονογονεϊκές οικογένειες και σε πολύτεκνους. • Εκτιμάται ότι θα αντικατασταθούν και θα ανακυκλωθούν περισσότερες από 380.000 ενεργοβόρες συσκευές. • Η μέση εξοικονόμηση ενέργειας που θα έχει το κάθε νοικοκυριό εκτιμάται στις 1.000 KWh τον χρόνο. Αυτό σημαίνει πως ένα νοικοκυριό με μεσαία κατανάλωση, έως και 5.000 KWh τον χρόνο, αναμένεται να πετύχει έως και 25% εξοικονόμηση ενέργειας. Στις περιπτώσεις μεγαλύτερης χρήσης, το ποσοστό μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και το 40%. • Από την εξοικονόμηση αυτή, εκτιμάται ότι οι πολίτες θα δουν μείωση στους λογαριασμούς ρεύματος των νοικοκυριών τους από 150 έως 300 ευρώ τον χρόνο. Η συνολική εξοικονόμηση ηλεκτροπαραγωγής που θα πετύχει η χώρα με την εφαρμογή του προγράμματος, εκτιμάται ότι θα φτάσει τις 209.000 MWh τον χρόνο. Η Ελλάδα θα πετύχει σημαντική μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 126.000 τόνους ανά έτος. Το όφελος της ελληνικής οικονομίας από τη μείωση των εισαγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου, λόγω της εγκατάστασης νέων συσκευών, υπολογίζεται ότι θα ανέλθει στα 15 έως 27 εκατ. ευρώ το χρόνο. Η διαδικασία αίτησης υπαγωγής θα γίνεται εύκολα και γρήγορα, με ηλεκτρονική αίτηση στο πληροφοριακό σύστημα του προγράμματος, ενώ οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να υποβάλουν αίτηση και απευθείας στα καταστήματα λιανικής. Η επιδότηση θα χορηγείται στους ωφελούμενους με εκπτωτικό κουπόνι, το οποίο θα αφαιρείται από την τιμή των νέων ηλεκτρικών συσκευών. Το πληροφοριακό σύστημα θα αξιολογεί αυτόματα τις αιτήσεις των πολιτών με βάση τα εισοδηματικά και κοινωνικά κριτήρια και θα τους κατατάσσει στην αντίστοιχη κλίμακα επιδότησης. Η παράδοση και τοποθέτηση των νέων συσκευών θα γίνεται παράλληλα με τη συλλογή των παλιών για ανακύκλωση. Τα στάδια υλοποίησης της διαδικασίας θα ελέγχονται αυτόματα από την ψηφιακή πλατφόρμα. Σε περίπτωση εξάντλησης της διαθέσιμης χρηματοδότησης, προβλέπεται η δημιουργία λίστας επιλαχόντων, οι οποίοι θα μπορούν να επωφεληθούν με την εξασφάλιση επιπλέον πόρων.
  18. Ο φορέας Aegean Rebreath, σε συνεργασία με οργανώσεις, επιχειρήσεις και την τοπική αυτοδιοίκηση, έχει καταφέρει μέσω των σταθμών συλλογής θαλάσσιων απορριμμάτων να περισυλλέξει πάνω από 94.000 ανακυκλώσιμα υλικά και 16 τόνους αλιευτικών εργαλείων (διχτυών) από τις παράκτιες ζώνες και τις ελληνικές θάλασσες. Συνολικά, το δίκτυο των Μπλε Δήμων αριθμεί σήμερα 13 μέλη και 14 σταθμούς, επτά σε νησιά των Κυκλάδων, τρία στου Ιονίου, δύο στις Σποράδες και ένα στον Αργοσαρωνικό. Το επόμενο διάστημα αναμένεται να προστεθούν στο δίκτυο η Κέα και ένα νησί της Δωδεκανήσου. Το «Δίκτυο Μπλε Δήμων» αποτελεί μια πρωτοβουλία που ενώνει τις προσπάθειες της κοινωνίας των πολιτών, των τοπικών και των περιφερειακών αρχών, του ΕΛΚΕΘΕ και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Περιβάλλοντος και τη στήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Σημασία έχει όμως το γεγονός ότι στοχεύει στη διαμόρφωση προτάσεων και πρακτικών με βάση τα προβλήματα που εντοπίζονται στο πεδίο». Τα τοπικά προβλήματα αναδεικνύονται σε εθνικό επίπεδο. Oι πιο πρόσφατοι σταθμοί λειτουργούν στην Αλόννησο και τη Σκύρο. Τα υλικά που συλλέγονται καταλήγουν στις τοπικές μονάδες ανακύκλωσης ενώ τα δίκτυα καταλήγουν στη δράση της BlueCycle. Το BlueCycle, είναι το πρώτο εξειδικευμένο κέντρο για την αξιοποίηση των θαλάσσιων πλαστικών απορριμμάτων. «Η συλλογή και η αξιοποίηση των αλιευτικών εργαλείων όπως δίχτυα και σχοινιά μέσα από τη θάλασσα, τις παραλίες και τα λιμάνια έχει προφανές όφελος για το περιβάλλον. Το όφελος όμως "ελαχιστοποιείται", αν όλα αυτά καταλήξουν στα σκουπίδια και από εκεί σε κάποιον ΧΥΤΑ», επισήμανε στη Greenagenda.gr ο Γιώργος Σαρελάκος, επικεφαλής της εθελοντικής ομάδας δυτών και φίλων Aegean Rebreath. Με την πρωτοβουλία αυτή, η ομάδα Aegean Rebreath θέλει να τονίσει την απόλυτη ανάγκη προστασίας και διατήρησης του θαλάσσιου πλούτου ανεξαρτήτως τουριστικής και εμπορικής εκμετάλλευσης, υπογραμμίζουν οι εθελοντές δύτες. «Οι επιπτώσεις των θαλάσσιων πλαστικών απορριμμάτων έχουν γίνει αντιληπτές στην καθημερινή ζωή μας και η ελαχιστοποίηση ή η αξιοποίηση στις αρχές της κυκλικής οικονομίας αποτελεί μονόδρομο», σημείωσε ο κ. Σαρελάκος. Παράλληλα οι δράσεις της Aegean Rebreath θέτουν ως προτεραιότητα την ενημέρωση των κατοίκων των παράκτιων περιοχών για το πραγματικό μέγεθος της θαλάσσιας ρύπανσης, όπως και την εξοικείωση τους με το σκεπτικό της διαχείρισης και της αξιοποίησης των θαλάσσιων απορριμμάτων. Η δημιουργία σταθερών σημείων συλλογής σε όλη τη χώρα, μεταξύ άλλων προσφέρει σημαντικά συμπεράσματα ερευνητικού ενδιαφέροντος που βασίζεται στην αναλυτική καταγραφή των απορριμμάτων στο θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον.
  19. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ανακοινώνει την ένταξη επιπλέον 105.000 νοικοκυριών στο πρόγραμμα «Ανακυκλώνω – Αλλάζω Συσκευή», από την υπάρχουσα λίστα επιλαχόντων. Μετά και τη σημερινή ένταξη νέων νοικοκυριών, δίνεται η δυνατότητα συνολικά σε 541.000 δικαιούχους να αντικαταστήσουν τις παλιές ενεργοβόρες ηλεκτρικές συσκευές τους, με νέες, ενεργειακά αποδοτικότερες, αριθμός που αντιπροσωπεύει πάνω από το 61,5% όσων έχουν κάνει αίτηση στο πρόγραμμα μέχρι σήμερα. Σημειώνεται ότι ο αρχικός προϋπολογισμός του προγράμματος «Ανακυκλώνω – Αλλάζω Συσκευή», έχει σχεδόν διπλασιαστεί, με τους συνολικούς πόρους να αγγίζουν τα 287 εκατ. ευρώ. Οι νέοι ωφελούμενοι ειδοποιούνται με προσωπικό μήνυμα στα κινητά τους τηλέφωνα.
  20. Στη 14η σύνοδο του δικτύου Φορέων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦΟΔΣΑ) που πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, υψηλόβαθμα στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανακοίνωσαν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα χρηματοδοτήσει με 600 εκατ. ευρώ, μέσω του νέου ΕΣΠΑ 2021-2027, τη δημιουργία σύγχρονων μονάδων ανάκτησης και ανακύκλωσης για την επεξεργασία αποβλήτων στην Ελλάδα. Με τους ευρωπαϊκούς πόρους εξασφαλίζεται, πλέον, η χρηματοδότηση για τη δημιουργία όλων των απαραίτητων υποδομών, ώστε η Ελλάδα να ενσωματώσει τους ευρωπαϊκούς στόχους για την ανακύκλωση και την υγειονομική ταφή. Η ελληνική πλευρά πέτυχε: Να αλλάξει ο ευρωπαϊκός κανονισμός και να είναι δυνατή – την επόμενη περίοδο- η χρηματοδότηση σύγχρονων μονάδων ανάκτησης και ανακύκλωσης, αναγκαίων για την επίτευξη των κοινοτικών στόχων στη διαχείριση των αποβλήτων. Να χρηματοδοτηθούν οι μονάδες αυτές με 600 εκατ. ευρώ. Το ποσοστό της χρηματοδότησης για κάθε μια από αυτές τις μονάδες σχετίζεται με την αποτελεσματικότητα τους και μπορεί να ανέλθει σε ποσοστό άνω του 80%. Σημειώνεται ότι η χρηματοδότηση αφορά και την αναβάθμιση παλαιότερων μονάδων που είτε λειτουργούν, είτε κατασκευάζονται, σε σύγχρονες μονάδες ανάκτησης και ανακύκλωσης. Οι τελικές λεπτομέρειες για τη χρηματοδότηση θα οριστικοποιηθούν τις επόμενες ημέρες. Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας δήλωσε: «Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας εξασφάλισε από την Ευρωπαϊκή Ένωση 600 εκατ. ευρώ. για τη δημιουργία σύγχρονων μονάδων ανάκτησης κι ανακύκλωσης στην Ελλάδα. Σήμερα, κάνουμε ένα ακόμα σημαντικό βήμα για να πετύχουμε τους φιλόδοξους στόχους μας για τη βελτίωση της διαχείρισης αποβλήτων, την αύξηση της ανακύκλωσης και τη μείωση της υγειονομικής ταφής. Με στοχευμένες δράσεις, εκσυγχρονίζουμε τις υποδομές μας, εδραιώνουμε την περιβαλλοντική μας συνείδηση, βελτιώνουμε την καθημερινότητα των πολιτών και δίνουμε από κοινού τη μάχη απέναντι στην κλιματική αλλαγή». Ο Γενικός Γραμματέας Διαχείρισης Αποβλήτων δήλωσε: «Έχουν γίνει άλματα στη διαχείριση των αποβλήτων. Αυτή η σημαντική πρόοδος δημιούργησε ένα απόθεμα αξιοπιστίας για την Ελλάδα, που ήταν αναγκαίο για να πετύχουμε μια συμφωνία. Πλέον η Ελλάδα θα αποκτήσει όλες τις αναγκαίες υποδομές που θα τη βοηθήσουν να διαχειρίζεται τα απόβλητα της με περιβαλλοντική ευαισθησία, σύμφωνα με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, ώστε τελικά να υπάρχει προστασία του περιβάλλοντος και βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών».
  21. Η περίοδος αυτή είναι καλή για την ανακύκλωση. Τα περισσότερα υλικά είναι ευπώλητα, κάποια (όπως το ΡΕΤ, τα μέταλλα και το χαρτόνι) έχουν ιδιαίτερα καλές τιμές ως δευτερογενής πρώτη ύλη. Και η τάση αυτή θα συνεχιστεί, όσο οι εταιρείες «ωθούνται» από την ευρωπαϊκή νομοθεσία να αυξήσουν το ποσοστό του ανακυκλωμένου υλικού που χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη για τις νέες συσκευασίες. Με την έννοια αυτή, πολλά πράγματα που πριν από τρία-τέσσερα χρόνια κατέληγαν στα σκουπίδια ως αζήτητα, θα πάρουν και αυτά τον σωστό δρόμο. Όμως, είκοσι χρόνια μετά το ξεκίνημα του μπλε κάδου στη χώρα μας (που αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 90% της ανακύκλωσης συσκευασιών), ένα μεγάλο ποσοστό του περιεχομένου του εξακολουθεί να είναι κοινά σκουπίδια (συχνά πάνω από το 50%). Οι αιτίες είναι πολλές: από την έλλειψη ενημέρωσης για το τι ανακυκλώνεται και τι όχι και την απουσία επαρκών κοινών κάδων έως την αδιαφορία. Επιπλέον, μεγάλη μερίδα του κοινού είναι επιφυλακτική, ακόμα κι αν ανακυκλώνει σε τακτική βάση, καθώς δεν έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην ενημέρωση του κόσμου για τον «κύκλο» της ανακύκλωσης: το πώς τα υλικά αυτά πηγαίνουν σε μονάδες στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, πώς μετατρέπονται και πάλι σε (δευτερογενή) πρώτη ύλη, πώς επαναχρησιμοποιούνται. Πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τις επιδόσεις μας; Κατ’ αρχάς, υπάρχουν ορισμένοι γενικοί κανόνες: Καλύτερα να κατεβάζετε ανακύκλωση το βράδυ πριν από τη συλλογή της. Έτσι «προστατεύετε» τα υλικά από την επιδρομή γυρολόγων στους κάδους. Η ανακύκλωση είναι καλό να απορρίπτεται στον κάδο χύμα ή σε ανοιχτές (όχι δεμένες) σακούλες. Οι συσκευασίες πρέπει να είναι καθαρές, χωρίς υπολείμματα φαγητού και στεγνές. Όταν βρέχει, οι κάδοι ανακύκλωσης πρέπει να είναι κλειστοί, γιατί, αν βραχεί το χαρτί, δεν μπορεί πια να ανακυκλωθεί. Υλικά που συλλέγονται από τη θάλασσα ή την παραλία (λ.χ. σε καθαρισμούς) δεν θα πρέπει να απορρίπτονται στον μπλε κάδο αν έχουν μείνει καιρό έξω. Η παραμονή τους στη θάλασσα ή στον ήλιο καθιστά τα περισσότερα υλικά μη ανακυκλώσιμα. Κατά κανόνα, οι σκληρές πλαστικές συσκευασίες ανακυκλώνονται πιο εύκολα. Τα είδη του πλαστικού από τα οποία φτιάχνονται βέβαια είναι πολλά – σε χώρες όπου η ανακύκλωση είναι ανεπτυγμένη, γίνεται χωριστή συλλογή. Από εκεί και έπειτα, υπάρχουν αρκετοί επιμέρους κανόνες ή και λάθη που γίνονται συχνά από τους πολίτες. Στον μπλε κάδο δεν πρέπει να καταλήγει οτιδήποτε πλαστικό, αλλά μόνο συσκευασίες. Παιχνίδια και άλλα πλαστικά αντικείμενα (λ.χ. φαράσια, σκούπες, σωλήνες) δεν πρέπει να καταλήγουν εκεί. Καλό είναι επίσης να μην απορρίπτονται στον μπλε κάδο τα φελιζόλ, γιατί, παρότι τυπικά ανακυκλώνονται, σπάνια αυτό γίνεται. Τα πλαστικά μπουκάλια μπορούν να απορρίπτονται με το καπάκι τους και δεν χρειάζεται να τα συμπιέζει ο πολίτης. Υπάρχουν ορισμένα πλαστικά μπουκάλια (ΡΕΤ) με ετικέτα από PVC που δύσκολα ανακυκλώνονται, γιατί δεν μπορεί να γίνει διαχωρισμός των υλικών. Ο καταναλωτής μπορεί να τα ξεχωρίσει από την ετικέτα που καλύπτει ολόκληρο το μπουκάλι: πρόκειται συνήθως για συσκευασίες αναψυκτικών, σοκολατούχου γάλακτος ή κάποιων απορρυπαντικών. Αν ο καταναλωτής θέλει να μην πετάξει το μπουκάλι στα σκουπίδια, πρέπει να αφαιρέσει την ετικέτα και να ανακυκλώσει μόνο το μπουκάλι. Τα πλαστικά μπουκάλια αντισηπτικών δεν πρέπει να ρίχνονται στην ανακύκλωση. Κατ’ αρχάς, τα περισσότερα είναι από PVC, που δύσκολα ανακυκλώνεται στη χώρα μας. Επιπλέον, πολλά περιέχουν μεταλλικά τμήματα (λ.χ. κάποιο έλασμα). Οι συσκευασίες που είναι από διαφορετικά υλικά, όπως πλαστικό και χαρτόνι (π.χ. συσκευασίες από λάμπες ή μπαταρίες), μπορούν να ρίχνονται στον μπλε κάδο, αρκεί πρώτα να διαχωρίσουμε τα δύο υλικά. Άδεια γκαζάκια μπορούν να πετιούνται στον κάδο της ανακύκλωσης. Κανονικά μπορούν να απορρίπτονται γενικά τα δοχεία υπό πίεση (αεροζόλ, λακ, κ.ο.κ.), αλλά στην πραγματικότητα καλό είναι αυτό να μη γίνεται, γιατί, αν δεν είναι εντελώς άδεια, μπορεί να «σκάσουν» κατά τη συμπίεσή τους. Οι μαλακές συσκευασίες τυριών ή αλλαντικών ανακυκλώνονται δύσκολα, λόγω των υπολειμμάτων τροφής που μένουν σε αυτές. Τυπικά πρέπει να απορρίπτονται στον μπλε κάδο, οπότε προσπαθήστε να είναι όσο το δυνατόν πιο καθαρές. Συσκευασίες που έχουν εσωτερικό που δείχνει μεταλλικό (λ.χ. κουτιά ζαχαροπλαστείων, πατατάκια, κρουασάν) δεν ανακυκλώνονται εύκολα και γι’ αυτό είναι προτιμότερο να καταλήγουν στα κοινά σκουπίδια. Πρόκειται για τις λεγόμενες «πολυστρωματικές» συσκευασίες, αυτές που έχουν φτιαχτεί από διαφορετικά στρώματα υλικών. Τα κουτιά της πίτσας πρέπει να πετιούνται στα κοινά σκουπίδια αν είναι λαδωμένα. Συσκευασίες από φυτοφάρμακα δεν πρέπει να απορρίπτονται στους μπλε κάδους, ακόμα κι αν επάνω αναγράφουν ότι είναι από ανακυκλώσιμο υλικό. Υπάρχουν συζητήσεις εδώ και μία διετία για τη δημιουργία χωριστού «ρεύματος» συλλογής τους, προς το παρόν χωρίς αποτέλεσμα. Οι περισσότερες συσκευασίες φρούτων και λαχανικών, κρέατος και ψαριού είναι δύσκολο να ανακυκλωθούν στην πράξη. Τα ποτηράκια καφέ που δείχνουν χάρτινα στην πραγματικότητα δεν είναι (έχουν εσωτερικές στρώσεις από πλαστικό για να είναι αδιάβροχα) και πρέπει να απορρίπτονται στα σκουπίδια. Τα καπάκια τους όμως (μαύρα, λευκά ή διάφανα) είναι συνήθως ανακυκλώσιμα. Το ίδιο ισχύει προφανώς για τα πλαστικά ποτήρια του καφέ. Τα πλαστικά καλαμάκια δεν ανακυκλώνονται. Τυπικά από πέρυσι έχουν σταματήσει να πωλούνται – τα βρίσκεις βέβαια σχεδόν παντού, εκτός από τις μεγάλες αλυσίδες. Το ξύλο δεν ανακυκλώνεται μέσω των μπλε κάδων, ακόμα κι αν αποτελεί κομμάτι κάποιας συσκευασίας. Κομμάτια χαρτιού μικρότερα από Α4 δεν ανακυκλώνονται και καταλήγουν στο υπόλειμμα κατά τη μηχανική διαλογή των υλικών. Οι κούτες πρέπει να «ανοίγονται» πριν πεταχτούν στον κάδο (δηλαδή να αφαιρείται η ταινία που τις ενώνει). Εφημερίδες και γενικά χαρτί μπορεί κανονικά να απορρίπτεται στον μπλε κάδο. Οι κάψουλες καφέ είναι προτιμότερο να επιστρέφονται στις εταιρείες που έχουν προγράμματα συλλογής τους. Ειδάλλως πρέπει να ανοιχτούν και να καθαριστούν πριν πεταχτούν. Τα αλουμινένια καπάκια από τροφές (λ.χ. γιαούρτι) δεν ανακυκλώνονται. Στους μπλε κάδους (ή καλύτερα κώδωνες, αν υπάρχουν στην περιοχή μας) πρέπει να απορρίπτονται γυάλινες συσκευασίες (μπουκάλια, βαζάκια κ.λπ.) και όχι ποτήρια, κομμάτια γυαλιών, τζάμια, παρμπρίζ. Οι πλαστικές σακούλες μεταφοράς από σούπερ μάρκετ ή εμπορικά καταστήματα (συμπεριλαμβανομένων εκείνων των πολλαπλών χρήσεων) ανακυκλώνονται κανονικά. Όχι οι βιοδιασπώμενες, που πρέπει να καταλήγουν στα κοινά σκουπίδια. Πόσα λάθη μπορεί να βρει κανείς σε αυτή την εικόνα; Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η πιο ορθή φιλοπεριβαλλοντική συμπεριφορά είναι η μείωση των απορριμμάτων που παράγουμε. Αυτό σημαίνει πιο υπεύθυνες επιλογές, λιγότερες πλαστικές συσκευασίες, λιγότερες συσκευασίες μιας χρήσης. Στόχος της ευρωπαϊκής πολιτικής είναι οι ποσότητες μη ανακυκλώσιμων οικιακών απορριμμάτων να μειωθούν στο μισό και η ανακύκλωση να φθάσει στο 60% έως το 2030. Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στην ανακύκλωση λίγο πάνω από το 20%, οπότε ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς. Τα επόμενα χρόνια, πάντως, σταδιακά τη θέση του μπλε κάδου θα αρχίσουν να παίρνουν περισσότερα «ρεύματα», δηλαδή χωριστοί κάδοι ανά υλικό, οπότε θεωρητικά η ανακύκλωση θα γίνει ευκολότερη. Επίσης θα πρέπει να δημιουργηθούν χωριστά «ρεύματα» ανακύκλωσης για κάποιες κατηγορίες απορριμμάτων, όπως τα στρώματα, τα έπιπλα, τα γεωργικά απορρίμματα, τα αλιευτικά εργαλεία και άλλα. Πηγή: Εφημερίδα «Καθημερινή» Πηγή εικόνων: Κωστής Σωχωρίτης
  22. Μια νέα εποχή φαίνεται πως ανατέλλει στον τομέα των ασφαλτοστρώσεων στη χώρα μας καθώς δειλά αλλά σταδιακά γίνονται βήματα προς την κατεύθυνση της χρήσης ασφαλτομίγματος που προέρχεται από ανακυκλωμένο πλαστικό. Η πρώτη πιλοτική εφαρμογή διάστρωσης δρόμου στη Θεσσαλονίκη με αυτόν τον τύπο της πίσσας έγινε πριν από μερικές ημέρες στην οδό Μαρίνου Αντύπα, αρμοδιότητας της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης, μετά από πρόταση της τεχνικής Εταιρείας «Δρόμων Α.Κ.Τ.Ε». Η εφαρμογή έγινε σε μήκος 265 μέτρων, σε μια επιφάνεια οδοστρώματος από τη διασταύρωση με τον ισόπεδο κόμβο για Γεωργική Σχολή και έξοδο στην ΕΟ Θεσσαλονίκης – Μουδανιών προς Θεσσαλονίκη έως τη διασταύρωση με τον ισόπεδο κόμβο για έξοδο στην ΕΟ Θεσσαλονίκης – Μουδανιών προς Μουδανιά. Πώς παράγεται το ασφαλτομείγμα από ανακυκλωμένο υλικό Στο εξωτερικό η παραγωγή πίσσας από ανακυκλωμένο πλαστικό εφαρμόζεται ήδη, με τη Μεγάλη Βρετανία να είναι η πρώτη χώρα που καθιέρωσε τη χρήση της, στα δημόσια έργα. Η παραγωγή αυτού του τύπου της πίσσας γίνεται από πλαστικά αντικείμενα καθημερινής χρήσης όπως μπουκάλια, σακούλες κ.ά. Τα ανακυκλώσιμα πλαστικά τεμαχίζονται σε ειδικό μηχάνημα τύπου καταστροφέα, σε μικρά κομμάτια στο μέγεθος κόκκου. Σε δεύτερη φάση ρευστοποιείται και εν συνεχεία ομογενοποιείται με άλλα αδρανή υλικά όπως βότσαλα, άμμος κ.ά., για να προκύψει το τελικό μίγμα. Στη φάση της διάστρωσης ακολουθείται η κλασσική μέθοδος, μόνο που το υλικό χρειάζεται μικρότερη θερμοκρασία για να επιστρωθεί από ό,τι η κλασσική πίσσα. Πλεονεκτήματα Έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από την κλασική πίσσα, με πολύ μεγαλύτερη αντοχή στη χρήση και ιδιαίτερη ανθεκτικότητα στην υγρασία, στην αλμύρα, στις μέγιστες υψηλές και αρνητικές θερμοκρασίες και στη βροχή. Δεν προκαλεί θόρυβο κατά τη διέλευση των οχημάτων με συνέπεια να μειώνεται η όχληση στις κατοικημένες ζώνες ενώ δεν απελευθερώνει ρύπους κατά την παρασκευή της, εν αντιθέσει με τη γνωστή πίσσα στην οποία χρησιμοποιείται πετρέλαιο, και κοστίζει φθηνότερα καθώς παράγεται από απόβλητα και όχι ορυκτά. Ο Ελευθέριος Φαναριώτης, ο αντιπρόσωπος στην Ελλάδα του εργοστασίου της εταιρείας Macrebur Company, που έχει έδρα τη Σκωτία, στο οποίο παράγεται το ασφαλτομίγμα από ανακυκλωμένο πλαστικό, λέει στη Voria.gr: «Στο εξωτερικό δεν είναι κάτι καινούργιο, η εταιρεία μας έχει μονάδες σε Αμερική, Αυστραλία, Ασία, Αραβικά Εμιράτα, έχουν πέσει χιλιάδες χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων πίσσας από ανακυκλωμένο πλαστικό. Στην Ελλάδα είμαστε στη φάση της εναρμόνισης με τις προδιαγραφές της Ε.Ε., ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στα δημόσια έργα». Ο κ. Φαναριώτης αποκαλύπτει το ενδιαφέρον που έχουν εκδηλώσει μεγάλες ελληνικές κατασκευαστικές, ενώ διεξάγονται συζητήσεις με επενδυτές για τη δημιουργία δύο κάθετων μονάδων παραγωγής, μία στη Βόρεια και μία στη Νότια Ελλάδα, ώστε να μην υπάρχει ανάγκη εισαγωγής του ανακυκλωμένου υλικού από το εξωτερικό. «Έχουμε άπειρο πλαστικό στη χώρα μας, το οποίο, αντί να το πετάμε και να μολύνουμε για χιλιάδες χρόνια το περιβάλλον, μπορούμε να το αξιοποιήσουμε για να παράξουμε ένα προϊόν που από τη φύση του είναι φιλικό προς το περιβάλλον» επισημαίνει. Σύμφωνα με τον ίδιο, το ασφαλτομίγμα εκτός από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που παρουσιάζει έναντι της κλασικής πίσσας μπορεί να έχει και άλλες εφαρμογές πέρα από τους δρόμους, όπως σε πεζοδρόμια, ποδηλατόδρομους, ακόμη και σε πάρκα και πλατείες, και μπορεί να χρωματιστεί ώστε να δένει αρμονικά με το πράσινο και το περιβάλλον. Χαρακτηριστικό της σημασίας της πιλοτικής εφαρμογής στη χώρα μας, κατά τον κ. Φαναριώτη, είναι το ενδιαφέρον που έδειξαν μεγάλα μέσα ενημέρωσης όπως οι New York times, συνεργεία των οποίων βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και κατέγραψαν τη διαδικασία από την πρόσμειξη μέχρι την ασφαλτόστρωση. «Τα διεθνή μέσα το συνδέουν με τη σημασία που έχει η Ελλάδα ως τουριστικός προορισμός και το γεγονός ότι μπαίνει στη φιλοσοφία να αξιοποιήσει σωστά αυτό το απόβλητο, ώστε να αναβαθμίσει το παρεχόμενο προϊόν και να απαλλαγεί από τα πλαστικά που μολύνουν θάλασσες, ακτές και όχι μόνο» αναφέρει ο κ. Φαναριώτης. Η αντιπεριφερειάρχης Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης κ. Βούλα Πατουλίδου δήλωσε στη Voria.gr ότι στο πλαίσιο του εκτεταμένου προγράμματος ασφαλτοστρώσεων στη Μητροπολιτική Ενότητα Θεσσαλονίκης προγραμματίζονται στο μέλλον νέες πιλοτικές εφαρμογές. «Η πράσινη ανάπτυξη αποτελεί ένα από τα βασικά προτάγματα της εποχής μας με σημαντικές προτεραιότητες και προτεραιότητα για τη Μητροπολιτική Ενότητα Θεσσαλονίκης», είπε. Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν η εταιρεία γνωστοποίησε το προϊόν στην Ελλάδα, ο πρώτος δήμος που έδειξε ενδιαφέρον ήταν αυτός της Νέας Προποντίδας. Τον Δεκέμβριο του 2021 μάλιστα πραγματοποιήθηκε στα Μουδανιά τελετή παρουσίασης του υλικού και στη συνέχεια έγινε η πιλοτική εφαρμογή του με επίστρωση 400 μέτρων σε κεντρικό δρόμο. Η πρωτοβουλία του δήμου Ν. Προποντίδας πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την εταιρεία από τη Σκωτία, “Macrebur” (MacRebur, The Plastic Road Company), και την Τεχνική Εταιρεία “Δρόμων Α.Κ.Τ.Ε”.
  23. Μπορούμε να ανακυκλώσουμε μια ολόκληρη πόλη; Αυτή είναι η ερώτηση στην οποία αναζητούμε απάντηση στην Γένοβα της Ιταλίας. Είμαστε με τον ειδικό Ουμπέρτο Μπατίστα, που δουλεύει στην τεχνική επιχείρηση STAM. Μπορούμε να ανακυκλώσουμε όλη την πόλη, όλη την πέτρα, το γυαλί και το μέταλλο που υπάρχει γύρω μας; Ουμπέρτο Μπατίστα, STAM: Ναι. Μπορεί να μην μπορέσουμε να έχουμε 100% ανακυκλωμένα υλικά, αλλά σίγουρα μπορούμε να φτάσουμε το 90-95%. Αυτό προσπαθούμε να πετύχουμε στο ευρωπαϊκό πρότζεκτ RE4. Τζέρεμι Γουίλκς, Euronews: Εάν θέλουμε να διαλύσουμε αυτή την πόλη, να διαχωρίσουμε τα υλικά κατασκευής της. Ποια είναι τα βήματα; Ουμπέρτο Μπατίστα, STAM: Ουσιαστικά όταν διαλύεις ή όταν κατεδαφίζεις ένα κτίριο ή μια περιοχή σε μια πόλη, πρώτα απομακρύνεις όλα τα βασικά μέρη ή τα εξαρτήματα όπως παράθυρα, πλαίσια ή κομμάτια που μπορούν να αποσυναρμολογηθούν. Μετά κατεδαφίζεις όλο το κτίριο. Αυτό που μένει είναι ένα τεράστιο σύνολο από πρώτες ύλες που είναι μπερδεμένες μεταξύ τους. Το πιο δύσκολο είναι να κάνεις στη συνέχεια τη διαλογή και την ταξινόμηση των πρώτων υλών για να μπορέσεις να προχωρήσεις στην ανακύκλωση αυτών που μπορούν να ανακυκλωθούν. Τζέρεμι Γουίλκς, Euronews: Τι συμβαίνει με τα πράγματα που βλέπουμε κάτω από τα πόδια μας και μερικές φορές σε κτίρια, όπως πέτρα και μάρμαρο. Μπορούν να ανακυκλωθούν; Ουμπέρτο Μπατίστα, STAM: Εάν πρέπει να χτίσουμε ένα νέο κτίριο με τον παραδοσιακό τρόπο μπορούμε να ανακυκλώσουμε ή να επαναχρησιμοποιήσουμε τα ίδια μέρη κομμάτια, τα ίδια υλικά. Αλλά επειδή στοχεύουμε στην κατασκευή νέων κτιρίων, χρειάζεται να κόψουμε αυτά τα μέρη, τα στοιχεία, ώστε να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε με κάποιο τρόπο στα νέα υλικά που θα βάλουμε στα νέα κτίρια. Για παράδειγμα να φτιάξουμε νέα πάνελ για τους τοίχους, για τους εσωτερικούς τοίχους στα κτίρια και στις στέγες. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν μπορούμε απλά να χρησιμοποιήσουμε ξανά τα μάρμαρα ή την πέτρα, όπως βλέπετε εδώ στην πόλη. View full είδηση
  24. Υπεγράφη από τους Υπουργούς Εσωτερικών και Περιβάλλοντος & Ενέργειας και δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ (1277 Β/15.4.19) η Κοινή Υπουργική Απόφαση με την οποία καθορίζεται η νέα τιμολογιακή πολιτική για τους Δήμους, με κίνητρα για την ενίσχυση της ανακύκλωσης και της διαλογής στην πηγή από πολίτες και επαγγελματίες. Η έκδοση ΚΥΑ προβλέπεται στο νόμο για την αναβάθμιση της ανακύκλωσης (ν. 4496/2017) και είναι σε εναρμόνιση με τις διατάξεις για τον εκσυγχρονισμό λειτουργίας των Φορέων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ν. 4555/2018), το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων και το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Πρόληψης Δημιουργίας Αποβλήτων. Με βάση την ΚΥΑ από την 01/01/2020 θα εφαρμόζεται διαφορετική τιμολόγηση των υπηρεσιών των ΦΟΔΣΑ, σύμφωνα με την ιεράρχηση των δράσεων και εργασιών διαχείρισης αποβλήτων. Επιπλέον, η επίδοση κάθε ΟΤΑ στην ανακύκλωση, στη χωριστή συλλογή συσκευασιών και βιοαποβλήτων (υπολείμματα τροφών και πράσινα απόβλητα) και γενικά στην εκτροπή από την ταφή θα οδηγεί σε μείωση της εισφοράς του στον ΦΟΔΣΑ. Έτσι, το συνολικό ποσό εισφοράς κάθε ΟΤΑ προς τους ΦΟΔΣΑ, απομειώνεται από 5% έως 25%, ανάλογα με τις επιδόσεις κάθε ΟΤΑ. Επίσης, καθορίζεται νέος τρόπος διαμόρφωσης του Κανονισμού Τιμολόγησης, με την ενσωμάτωση κινήτρων για την ενθάρρυνση της σύγχρονης διαχείρισης των απορριμμάτων των Δήμων, τη μείωση του κόστους διαχείρισης προς όφελος των δημοτών και την προστασία του περιβάλλοντος. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση καλείται να υιοθετήσει και να εφαρμόσει άμεσα τις σχετικές προβλέψεις, ώστε να προκύψουν απτά αποτελέσματα για τους πολίτες και τους επαγγελματίες. Τέλος, η έκδοση της ΚΥΑ εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο δράσεων για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, με ριζικές αλλαγές στην παραγωγή και την κατανάλωση, με στόχο τη βιώσιμη διαχείριση υλικών και τη σταδιακή μείωση της υγειονομικής ταφής. Ταυτόχρονα, στοχεύει στην πρόληψη των δυσμενών επιπτώσεων που έχει στην υγεία του ανθρώπου και στο περιβάλλον η μη ορθή διαχείριση των αποβλήτων, ενώ διασφαλίζει ότι τα απόβλητα υλικά θα ανακτώνται προοδευτικά και αποτελεσματικά, εισφέροντας πολύτιμους πόρους στην οικονομία. View full είδηση
  25. Προκειμένου να εφαρμοστεί το νομοθετικό πλαίσιο για την ανακύκλωση στη χώρα μας, σχεδόν το σύνολο των επιχειρήσεων που παράγουν ή εμπορεύονται προϊόντα έχουν υποχρέωση εγγραφής στο Εθνικό Μητρώο Παραγωγών (ΕΜΠΑ), δηλώσεων ποσοτήτων και συνεργασίας με Συλλογικά ΣΕΔ. Σημειώνεται ότι το πιστοποιητικό εγγραφής στο Ε.Μ.ΠΑ. είναι αναγκαίο προαπαιτούμενο προκειμένου να διατεθεί ένα προϊόν στην ελληνική αγορά ή να διακινηθεί μέσω των αλυσίδων εφοδιασμού και να τοποθετηθεί από αυτές στην αγορά. Επίσης σημειώνεται ότι η εγγραφή στο ΕΜΠΑ είναι υποχρέωση και για τη συμμετοχή μιας επιχείρισης σε διαγωνισμούς του δημοσίου, δηλαδή για να είναι προμηθευτής του δημοσίου. Η υποχρέωση εγγραφής στο ΕΜΠΑ Ποιες επιχειρήσεις έχουν υποχρέωση εγγραφής στο Εθνικό Μητρώο Παραγωγών (Ε.Μ.ΠΑ.); Οι υπόχρεοι ορίζονται στο πλαίσιο του ν. 4496/2017, που συμπληρώνει και τροποποιεί το ν. 2939/2001 και αναλυτικότερα, για το ΕΜΠΑ σύμφωνα με τις παρ. 1, άρ. 4Β ν. 4496/17&παρ. 1, αρ. 2 και την ΥΑ 181504/16 (ΦΕΚ 2454 Β/9-8-16). Στο Εθνικό Μητρώο Παραγωγών (Ε.Μ.ΠΑ.) εγγράφονται υποχρεωτικά: Οι παραγωγοί συσκευασιών, δηλαδή εκείνοι οι "παραγωγοί συσκευασίας" (κατά την έννοια της παραγράφου 16 του άρθρου 2 του ν.2939/2001, ως ισχύει), οι οποίοι: συσκευάζουν προϊόντα ή αναθέτουν σε τρίτο τη συσκευασία προϊόντων, με σκοπό να τα διαθέσουν στην ελληνική αγορά, εισάγουν συσκευασμένα προϊόντα με σκοπό τη διάθεσή τους στην ελληνική αγορά, και οι παραγωγοί πλαστικών σακουλών μεταφοράς (σ.σ. σακούλες μεταφοράς, με ή χωρίς λαβή, από πλαστικό υλικό, οι οποίες διατίθενται στους καταναλωτές στο σημείο πώλησης εμπορευμάτων ή προϊόντων) (παρ. 2, άρθρο 4Β, Ν.2939/2001, όπως τροποποιήθηκε με τον ν. 4496/2017 και ισχύει) Οι παραγωγοί ηλεκτρικών στηλών και συσσωρευτών, δηλαδή κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο, διαθέτει, για πρώτη φορά και κατ’ επάγγελμα στην αγορά, ηλεκτρικές στήλες ή συσσωρευτές, συμπεριλαμβανομένων αυτών που είναι ενσωματωμένες σε συσκευές ή οχήματα, ανεξαρτήτως της χρησιμοποιούμενης τεχνικής πώλησης, συμπεριλαμβανομένης της εξ αποστάσεως επικοινωνίας, όπως ορίζεται στις κείμενες διατάξεις σχετικά με την προστασία των καταναλωτών κατά τις εξ αποστάσεως συμβάσεις (πωλήσεις). (παρ. 12, άρθρο 2, ΚΥΑ με αρ. 41624/2057/Ε103/10 (ΦΕΚ 1625 Β/11-10- 2010)) Οι παραγωγοί ειδών ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού (ΗΗΕ), δηλαδή οιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, το οποίο: 1. είναι εγκατεστημένο στη χώρα και κατασκευάζει ΗΗΕ με την επωνυμία ή το εμπορικό σήμα του ή αναθέτει τον σχεδιασμό ή την κατασκευή ΗΗΕ, τον οποίο διαθέτει στην αγορά με την επωνυμία ή το εμπορικό σήμα του εντός της ελληνικής επικράτειας, 2. είναι εγκατεστημένο στη χώρα και μεταπωλεί εντός της ελληνικής επικράτειας με την επωνυμία ή το εμπορικό σήμα του εξοπλισμό παραγόμενο από άλλους προμηθευτές, όπου ο μεταπωλητής δεν θεωρείται «παραγωγός» εφόσον η μάρκα του παραγωγού αναγράφεται στον εξοπλισμό σύμφωνα με το σημείο (i), 3. είναι εγκατεστημένο στη χώρα και διαθέτει στην αγορά κατ’ επάγγελμα ΗΗΕ από τρίτη χώρα ή από άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή 4. πωλεί ΗΗΕ στη χώρα μέσω εξ αποστάσεως επικοινωνίας απευθείας σε ιδιωτικά νοικοκυριά ή σε χρήστες πλην των ιδιωτικών νοικοκυριών και είναι εγκατεστημένος σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτη χώρα, ανεξάρτητα από το ποια τεχνική πωλήσεων χρησιμοποιεί, συμπεριλαμβανομένης της εξ αποστάσεως επικοινωνίας. (παρ. 1 (στ), άρθρο 3, ΚΥΑ ΗΠ 23615/651/Ε.103/2014) Οι παραγωγοί οχημάτων, δηλαδή, ο κατασκευαστής ή ο εισαγωγέας του οχήματος, αλλά και των ανταλλακτικών των οχημάτων και του καταλυτικού του μετατροπέα (παρ. 7 του αρ. 2 του ΠΔ 116/2004, όπως ισχύει) Οι παραγωγοί ελαστικών, δηλαδή, ο κατασκευαστής ή ο εισαγωγέας του ελαστικού, είτε αυτό εισάγεται / κατασκευάζεται ως αυτοτελές προϊόν είτε αποτελεί μέρος του οχήματος, συμπεριλαμβανομένων και των εισαγωγέων μεταχειρισμένων ελαστικών (παρ. 6, αρ. 2, του ΠΔ 109/2004) Οι παραγωγοί λιπαντικών ελαίων, δηλαδή, κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που παράγει λιπαντικά έλαια ή αυτός του οποίου η επωνυμία αναγράφεται στο τελικό προϊόν (παρ. 8, αρ. 2 του ΠΔ 82/2004), αλλά και αυτός που εισάγει λιπαντικά έλαια, αφού στη Διαχείριση Λιπαντικών Ελαίων περιλαμβάνεται τόσο η παραγωγή λιπαντικών ελαίων, αλλά και η διάθεση στην αγορά (εμπορία), συμπεριλαμβανομένης και της εισαγωγής λιπαντικών ελαίων προκειμένου να καταλήξουν στο χρήστη ή στο τελικό καταναλωτή. (παρ. 7, αρ. 2 του ΠΔ 82/2004) Εκτός από τους παραπάνω, στο Εθνικό Μητρώο Παραγωγών μπορεί να εγγράφονται μεταγενέστερα και οι παραγωγοί άλλων προϊόντων, εφόσον υπάρξει σχετική νομοθετική πρόβλεψη. (παρ. 4, αρ. 1, ΥΑ 181504/16 (ΦΕΚ 2454 Β/9-8-16). Η συνεργασία με τα ΣΣΕΔ - Παραδείγματα Σημειώνεται ότι οι επιχειρήσεις ενδέχεται να πρέπει να συμβληθούν με περισσότερα του ενός Συλλογικά Συστήματα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΣΕΔ). Παράδειγμα: μια εταιρεία που εισάγει ηλεκτροτεχνικές συσκευές, θα πρέπει να συμβληθεί με ένα ΣΣΕΔ διαχείρισης ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού, αλλά και ένα ΣΣΕΔ διαχείρισης συσκευασιών (π.χ. πιεσόμετρα). Πρακτικά, σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις που εισάγουν ή παράγουν οποιοδήποτε είδος προϊόντος οφείλουν να συμβληθούν με ΣΣΕΔ Συσκευασιών, καθώς όλα τα προϊόντα ακόμη και αυτά που δεν διατίθενται στον τελικό καταναλωτή συσκευασμένα, διακινούνται σε δευτερογενή (π.χ. χαρτόκουτες) ή/και τριτογενή συσκευασία. Ενδεικτικά παραδείγματα, για επιχειρήσεις που οφείλουν να εγγραφούν στο Ε.Μ.ΠΑ. και να συμβληθούν με Συλλογικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΣΕΔ): Μια επιχείρηση που εισάγει μπαταρίες αυτοκινήτων, θα πρέπει να συμβληθεί με ένα ΣΣΕΔ ηλεκτρικών συσσωρευτών (μπαταρίες) και ΣΣΕΔ συσκευασιών Μια επιχείρηση που ή κατασκευάζει ή εισάγει ή συσκευάζει λιπαντικά, θα πρέπει να συμβληθεί με ένα ΣΣΕΔ απόβλητων λιπαντικών ελαίων και ένα ΣΣΕΔ συσκευασιών λιπαντικών Μια επιχείρηση που εισάγει λάστιχα αυτοκινήτων οφείλει να συμβληθεί με ένα ΣΣΕΔ ελαστικών αυτοκινήτων και ένα ΣΣΕΔ συσκευασιών Μια επιχείρηση που εισάγει καινούργια ή μεταχειρισμένα αυτοκίνητα από το εξωτερικό (ανεξάρτητα με το εάν πρόκειται για χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης), οφείλει να συμβληθεί με ΣΣΕΔ Οχημάτων και ΣΣΕΔ ελαστικών αυτοκινήτων Μια επιχείρηση που εισάγει ενδύματα από τρίτη χώρα, σε χάρτινα κιβώτια, οφείλει να συμβληθεί με ΣΣΕΔ συσκευασιών, εφόσον τα προϊόντα που εισάγει περιέχονται π.χ. σε κούτες συσκευασίας Ένα συσκευαστήριο φρούτων που διαθέτει στην αγορά (χονδρική ή λιανική πώληση) φρούτα π.χ. σε πλαστικό κουτάκι με μεμβράνη, σε χάρτινη κούτα, σε πλαστικό διχτάκι, κλπ. οφείλει να συμβληθεί με ΣΣΕΔ συσκευασιών Ένα τυπογραφείο, χρησιμοποιεί συσκευασίες (π.χ. χαρτόκουτα, πλαστικά τσέρκια) για να διακινήσει τα προϊόντα του (βιβλία, εκτυπωμένα φυλλάδια, κλπ), θα πρέπει να συμβληθεί με ΣΣΕΔ συσκευασιών Ένας αγροτοτουριστικός συνεταιρισμός ο οποίος διαθέτει στην τοπική αγορά συσκευασμένα προϊόντα π.χ. μαρμελάδες, γλυκά, κλπ σε γυάλινες συσκευασίες και ζυμαρικά σε χάρτινες ή πλαστικές συσκευασίες, πρέπει να συμβληθεί με ένα ΣΣΕΔ συσκευασιών Ένας παραγωγός που κατασκευάζει ή εισάγει πλαστικές σακούλες πρέπει να συμβληθεί με ένα ΣΣΕΔ συσκευασιών Οι μεταπωλητές Έχει υποχρέωση εγγραφής στο Ε.Μ.ΠΑ. μια επιχείρηση που απλώς μεταπωλεί προϊόντα; Στην περίπτωση αυτή, πρόκειται για επιχείρηση που είναι απλώς διακινητής προϊόντων, και δεν έχει υποχρέωση εγγραφής στο Μητρώο. Όμως, ο διακινητής συσκευασίας και άλλων προϊόντων, οφείλει να «μη διακινεί προϊόντα, οι παραγωγοί των οποίων δεν έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις των παραγράφων 2 και 11 του άρθρου 4Β». (παρ. 1, αρ. 12 & παρ. 1, αρ. 16, ν. 2939 όπως τροποποιήθηκε με ν. 4496/2017, και ισχύει) Δηλαδή, θα πρέπει να ελέγχει τους προμηθευτές του και να επιβεβαιώνει ότι όλοι οι προμηθευτές του που θεωρούνται με το νόμο υπόχρεοι παραγωγοί, είναι εγγεγραμμένοι στο Ε.Μ.ΠΑ. όπως ορίζει ο νόμος και αναγράφουν το μοναδικό αριθμό μητρώου της επιχείρησής τους πάνω στα παραστατικά που του αποστέλλουν. Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει μια επιχείρηση που απλώς μεταπωλεί προϊόντα, σε σχέση με το ν. 4496/2017; Εάν σε έλεγχο προκύψει ότι έχει γίνει παραλαβή προϊόντων με παραστατικά που δεν αναγράφουν τον Αριθμό Μητρώου Παραγωγού και δεν υπάρχει το πιστοποιητικό ότι ο προμηθευτής συμμορφώνεται με τη νομοθεσία, υπάρχουν οι σχετικές επιπτώσεις του νόμου. Η παράβαση της συγκεκριμένης υποχρέωσης (διακίνηση προϊόντων από μη εγγεγραμμένους στο Ε.Μ.ΠΑ. παραγωγούς) επιφέρει διοικητικό πρόστιμο ύψους από 500 έως 50.000€. (παρ. 3, αρ. 20Α, ν. 2939 όπως τροποποιήθηκε με ν. 4496/2017, και ισχύει) Επίσης, διοικητικές κυρώσεις προβλέπονται και για τον έμπορο που διακινεί πλαστική σακούλα, αφού όπως σαφώς αναφέρεται στο νόμο, η μη αναγραφή των στοιχείων που πρέπει πάνω στην πλαστική σακούλα που χρησιμοποιεί ένας έμπορος (τόπος, ημερομηνία παραγωγής και αριθμός του παραγωγού) επιφέρει διοικητικό πρόστιμο ύψους από 200 έως 5.000€. (παρ. 12, αρ. 20Α, ν. 2939 όπως τροποποιήθηκε με ν. 4496/2017, και ισχύει) Αναλυτικές πληροφορίες και πλήρη κατάλογο της νομοθεσίας, μπορείτε να βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης [www.eoan.gr/el/content/17/mitroo] View full είδηση
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.