Μετάβαση στο περιεχόμενο
Ακολουθήστε τη νέα μας σελίδα στο Facebook! ×

Αναζήτηση στην κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για τις ετικέτες 'αρχιτέκτονας'.

  • Αναζήτηση με βάση τις ετικέτες

    Πληκτρολογήστε τις ετικέτες και χωρίστε τες με κόμμα.
  • Αναζήτηση με βάση τον συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Φόρουμ

  • Ειδήσεις
    • Ειδήσεις
  • Εργασίες Μηχανικών
    • Τοπογραφικά-Χωροταξικά
    • Αρχιτεκτονικά
    • Στατικά
    • Μηχανολογικά
    • Ηλεκτρολογικά
    • Περιβαλλοντικά
    • Διάφορα
  • Εργασιακά-Διαδικαστικά
    • Άδειες-Διαδικασίες
    • Αυθαίρετα
    • Οικονομικά-Αμοιβές
    • Εργασιακά
    • Ασφαλιστικά
    • Εκπαίδευση
    • Ειδικότητες-Συλλογικά Όργανα
  • Εργαλεία
    • Προγράμματα Η/Υ
    • Εξοπλισμός
    • Διαδίκτυο
    • Showroom
  • Γενικά
    • Αγγελίες
    • Κουβέντα
    • Δράσεις-Προτάσεις προς φορείς
    • Michanikos.gr
    • Θέματα Ιδιωτών
  • Δοκιμαστικό's Θεματολογία γενική

Κατηγορίες

  • 1. Τοπογραφικά-Πολεοδομικά
    • 1.1 Λογισμικό
    • 1.2 Νομοθεσία
    • 1.3 Έντυπα
    • 1.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 1.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 2. Συγκοινωνιακά - Οδοποιίας
    • 2.1 Λογισμικό
    • 2.2 Νομοθεσία
    • 2.3 Έντυπα
    • 2.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 2.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 3. Αρχιτεκτονικά - Σχεδιαστικά
    • 3.1 Λογισμικό
    • 3.2 Νομοθεσία
    • 3.3 Έντυπα
    • 3.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 3.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 4. Στατικά - Εδαφοτεχνικά
    • 4.1 Λογισμικό
    • 4.2 Νομοθεσία
    • 4.3 Έντυπα
    • 4.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 4.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 5. Μηχανολογικά
    • 5.1 Λογισμικό
    • 5.2 Νομοθεσία
    • 5.3 Έντυπα
    • 5.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 5.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 6. Ηλεκτρολογικά
    • 6.1 Λογισμικό
    • 6.2 Νομοθεσία
    • 6.3 Έντυπα
    • 6.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 6.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 7. ΑΠΕ - Φωτοβολταϊκά
    • 7.1 Λογισμικό
    • 7.2 Νομοθεσία
    • 7.3 Έντυπα
    • 7.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 7.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 8. Περιβαλλοντικά
    • 8.1 Λογισμικό
    • 8.2 Νομοθεσία
    • 8.3 Έντυπα
    • 8.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 8.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 9. Υδραυλικά - Λιμενικά
    • 9.1 Λογισμικό
    • 9.2 Νομοθεσία
    • 9.3 Έντυπα
    • 9.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 9.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 10. Διαχείριση Έργων - Εκτιμήσεις - Πραγματογνωμοσύνες
    • 10.1 Λογισμικό
    • 10.2 Νομοθεσία
    • 10.3 Έντυπα
    • 10.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 10.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 11. Δημόσια Έργα - Ασφάλεια και Υγιεινή
    • 11.1 Λογισμικό
    • 11.2 Νομοθεσία
    • 11.3 Έντυπα
    • 11.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 11.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 12. Αμοιβές - Φορολογικά - Άδειες
    • 12.1 Λογισμικό
    • 12.2 Νομοθεσία
    • 12.3 Έντυπα - Αιτήσεις
    • 12.4 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 13. Αυθαίρετα
    • 13.1 Λογισμικό
    • 13.2 Νομοθεσία
    • 13.3 Έντυπα
    • 13.4 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 14. Διάφορα

Categories

  • Ειδήσεις
    • Νομοθεσία
    • Εργασιακά
    • Ασφαλιστικά-Φορολογικά
    • Περιβάλλον
    • Ενέργεια-ΑΠΕ
    • Τεχνολογία
    • Χρηματοδοτήσεις
    • Έργα-Υποδομές
    • Επικαιρότητα
    • Αρθρογραφία
    • Michanikos.gr
    • webTV
    • Sponsored

Κατηγορίες

  • Εξοπλισμός
  • Λογισμικό
  • Βιβλία
  • Εργασία
  • Ακίνητα
  • Διάφορα

Βρείτε αποτελέσματα...

Βρείτε αποτελέσματα που...


Ημερομηνία δημιουργίας

  • Start

    End


Τελευταία ενημέρωση

  • Start

    End


Φιλτράρισμα με βάση τον αριθμό των...

Εντάχθηκε

  • Start

    End


Ομάδα


Επάγγελμα


Ειδικότητα

  1. Στον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Ρίκεν Γιαμαμότο το βραβείο Pritzker. Αναδείχθηκε κορυφαίος αρχιτέκτονας για το 2024. Στον Ιάπωνα Ρίκεν Γιαμαμότο, απονεμήθηκε σήμερα (05/03) το βραβείο Pritzker, η ανώτατη τιμητική διάκριση παγκοσμίως στην αρχιτεκτονική. Πρόκειται για τον άνθρωπο που φημίζεται για της αρχιτεκτονικής με τις κοινωνικές και κοινωνιολογικές ανησυχίες, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο οργανισμός, που έχει την έδρα του στο Σικάγο. «Ο Ρίκεν Γιαμαμότο, αρχιτέκτονας και κοινωνικός ακτιβιστής εργάζεται για αρμονικές κοινωνίες παρά τις διαφορετικές ταυτότητες, οικονομίες, πολιτικές, υποδομές και κατοικίες, τονίζουν σε ανακοίνωση οι διοργανωτές του θεσμού. Το Pritzker είναι το βραβείο που συχνά αποκαλείται το «βραβείο Νόμπελ Αρχιτεκτονικής». «Για μένα η αναγνώριση (της ύπαρξης) ενός χώρου είναι η αναγνώριση μιας ολόκληρης κοινότητας», δήλωσε ο Ιάπωνας που γεννήθηκε το 1945 στο Πεκίνο και μετανάστευσε στη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. «Η σημερινή προσέγγιση της αρχιτεκτονικής δίνει έμφαση στην ιδιωτικότητα, και παράλληλα αρνείται την ανάγκη για κοινωνικές σχέσεις. Μπορούμε ωστόσο να συνεχίσουμε να σεβόμαστε την ελευθερία του κάθε ατόμου ζώντας μαζί σε έναν αρχιτεκτονικό χώρο, όπως μια Δημοκρατία που σφυρηλατεί την αρμονία μεταξύ των πολιτισμών και των σταδίων της ζωής», δήλωσε ο Γιαμαμότο. Ο Γιαμαμότο επιλέχθηκε «πρωτίστως γιατί μας υπενθυμίζει ότι στην αρχιτεκτονική, όπως και στη δημοκρατία, οι χώροι πρέπει να δημιουργούνται με τον προσδιορισμό των πληθυσμών», δήλωσε η κριτική επιτροπή του μεγάλου βραβείου. Τα εύσημα στον Ιάπωνα αρχιτέκτονα «Η αρχιτεκτονική του εκφράζει ξεκάθαρα την πίστη του στις αρθρωτές δομές και την απλότητα των μορφών της. (Η αρχιτεκτονική του) δεν υπαγορεύει τίποτα αλλά επιτρέπει στους ανθρώπους να διαμορφώσουν τη ζωή τους σε συγκροτήματα κατοικιών με κομψότητα, κανονικότητα, ποίηση και χαρά», τονίστηκε επίσης. Ο Ιάπωνας αρχιτέκτονας είναι γνωστός για τα έργα του σε κατοικίες και δημόσια κτίρια -σχολεία, βιβλιοθήκες, κτίρια δημοτικών υπηρεσιών - των οποίων ο σχεδιασμός ευνοεί τη φιλική ατμόσφαιρα και τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Τα περισσότερα έργα και αρχιτεκτονικά σύνολα του Γιαμαμότο βρίσκονται στην Ιαπωνία (μουσείο Τέχνης της Γιοκοσούκα που χρονολογείται από το 2006) αλλά και στην Κίνα (βιβλιοθήκη της Τιαντζίν το 2012) και στην Ελβετία (συνοικία του Κύκλου στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης το 2020).
  2. Στον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Ρίκεν Γιαμαμότο το βραβείο Pritzker. Αναδείχθηκε κορυφαίος αρχιτέκτονας για το 2024. Στον Ιάπωνα Ρίκεν Γιαμαμότο, απονεμήθηκε σήμερα (05/03) το βραβείο Pritzker, η ανώτατη τιμητική διάκριση παγκοσμίως στην αρχιτεκτονική. Πρόκειται για τον άνθρωπο που φημίζεται για της αρχιτεκτονικής με τις κοινωνικές και κοινωνιολογικές ανησυχίες, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο οργανισμός, που έχει την έδρα του στο Σικάγο. «Ο Ρίκεν Γιαμαμότο, αρχιτέκτονας και κοινωνικός ακτιβιστής εργάζεται για αρμονικές κοινωνίες παρά τις διαφορετικές ταυτότητες, οικονομίες, πολιτικές, υποδομές και κατοικίες, τονίζουν σε ανακοίνωση οι διοργανωτές του θεσμού. Το Pritzker είναι το βραβείο που συχνά αποκαλείται το «βραβείο Νόμπελ Αρχιτεκτονικής». «Για μένα η αναγνώριση (της ύπαρξης) ενός χώρου είναι η αναγνώριση μιας ολόκληρης κοινότητας», δήλωσε ο Ιάπωνας που γεννήθηκε το 1945 στο Πεκίνο και μετανάστευσε στη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. «Η σημερινή προσέγγιση της αρχιτεκτονικής δίνει έμφαση στην ιδιωτικότητα, και παράλληλα αρνείται την ανάγκη για κοινωνικές σχέσεις. Μπορούμε ωστόσο να συνεχίσουμε να σεβόμαστε την ελευθερία του κάθε ατόμου ζώντας μαζί σε έναν αρχιτεκτονικό χώρο, όπως μια Δημοκρατία που σφυρηλατεί την αρμονία μεταξύ των πολιτισμών και των σταδίων της ζωής», δήλωσε ο Γιαμαμότο. Ο Γιαμαμότο επιλέχθηκε «πρωτίστως γιατί μας υπενθυμίζει ότι στην αρχιτεκτονική, όπως και στη δημοκρατία, οι χώροι πρέπει να δημιουργούνται με τον προσδιορισμό των πληθυσμών», δήλωσε η κριτική επιτροπή του μεγάλου βραβείου. Τα εύσημα στον Ιάπωνα αρχιτέκτονα «Η αρχιτεκτονική του εκφράζει ξεκάθαρα την πίστη του στις αρθρωτές δομές και την απλότητα των μορφών της. (Η αρχιτεκτονική του) δεν υπαγορεύει τίποτα αλλά επιτρέπει στους ανθρώπους να διαμορφώσουν τη ζωή τους σε συγκροτήματα κατοικιών με κομψότητα, κανονικότητα, ποίηση και χαρά», τονίστηκε επίσης. Ο Ιάπωνας αρχιτέκτονας είναι γνωστός για τα έργα του σε κατοικίες και δημόσια κτίρια -σχολεία, βιβλιοθήκες, κτίρια δημοτικών υπηρεσιών - των οποίων ο σχεδιασμός ευνοεί τη φιλική ατμόσφαιρα και τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Τα περισσότερα έργα και αρχιτεκτονικά σύνολα του Γιαμαμότο βρίσκονται στην Ιαπωνία (μουσείο Τέχνης της Γιοκοσούκα που χρονολογείται από το 2006) αλλά και στην Κίνα (βιβλιοθήκη της Τιαντζίν το 2012) και στην Ελβετία (συνοικία του Κύκλου στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης το 2020). View full είδηση
  3. Το 84% των βρετανικών στούντιο αρχιτεκτονικής θέλουν να αντιστρέψουν την «καταστροφή» του Brexit, σύμφωνα με το Dezeen. Συντριπτικά αρνητικές οι απαντήσεις των 50 αρχιτεκτονικών γραφείων τις Μεγάλης Βρετανίας, οι οποίες κλήθηκαν να σχολιάσουν τον αντίκτυπο του Brexit στην επαγγελματική τους δραστηριότητα. Οι απαντήσεις υποδεικνύουν, μεταξύ άλλων, υψηλότερο κόστος κατασκευής, δυσκολίες προσέλκυσης ευρωπαϊκών ταλέντων και πρόσθετο διοικητικό φόρτο. Έρευνα διεξήγαγε τo Dezeen, τρία χρόνια μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, με συμμετέχοντες 50 αρχιτεκτονικά στούντιο που κυμαίνονταν από μικρά γραφεία με λιγότερους από 15 υπαλλήλους έως μεγαλύτερες εταιρείες με περισσότερους από εκατό υπαλλήλους και επιχειρήσεις με παγκόσμια παρουσία, όπως οι Foster + Partners και η BDP. Χαρακτηριστικό της ιδιαίτερα αρνητικής αντίληψης του αντίκτυπου του Brexit είναι το γεγονός ότι το 84% των στούντιο δηλώνουν την επιθυμία επανεισδοχής στην ΕΕ, εφόσον τους δινόταν η επιλογή. Ένα και μοναδικό στούντιο (2%) απάντησε αρνητικά στο ενδεχόμενο, με το υπόλοιπο 14% να μην απαντά. Συνολικά, το 90% των στούντιο που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσε ότι το Brexit τα έχει επηρεάσει αρνητικά, με το 66% να πιστεύει ότι ο αντίκτυπος ήταν «κάπως αρνητικός» και το 24% να επικαλείται «πολύ αρνητικό» αντίκτυπο. Το υπόλοιπο 10% θεώρησε ότι δεν υπήρξε διακριτός αντίκτυπος, που συνεπάγεται ότι κανένας από τους ερωτηθέντες δεν πιστεύει ότι το Brexit είχε θετικό αντίκτυπο στην πρακτική τους. Τα στούντιο μπόρεσαν να μοιραστούν σχόλια σχετικά με τις εμπειρίες τους από τη ζωή εκτός ΕΕ σε διάφορα σημεία της έρευνας. Αγώνας για την πρόσληψη και τη διατήρηση του προσωπικού της ΕΕ Οι απώλειες προσωπικού της ΕΕ μετά το Brexit και η δυσκολία στρατολόγησης από τα κράτη-μέλη ήταν επίσης εμφανή προβλήματα στις απαντήσεις. Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες στην έρευνα (56%) δήλωσαν ότι τα στούντιο τους υπέστησαν απώλεια προσωπικού της ΕΕ. Ερωτηθείς εάν το Brexit έχει δυσκολέψει τη στρατολόγηση ατόμων από χώρες της ΕΕ, το 70% απάντησε «σίγουρα», ενώ ένα επιπλέον 10% απάντησε «μόνο λίγο». Επιπλέον, ένας σημαντικός αριθμός ερωτηθέντων θεωρεί το ζήτημα του προσωπικού βασικό ζήτημα. Αυξανόμενο κόστος υλικών και εργασίας Λίγο λιγότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες (το 48%) θεώρησαν ότι το Brexit είχε αντίκτυπο στα τρέχοντα σχέδιά τους. Από τους υπόλοιπους, το 20% θεώρησε ότι δεν επηρεάζεται και το 32% δήλωσε αβέβαιο. Συγκεκριμένα, πολλά στούντιο ανέφεραν αυξανόμενο κόστος υλικών και πιο αργές αλυσίδες εφοδιασμού, με μεγάλο μέρος των δομικών υλικών του Ηνωμένου Βασιλείου να παράγονται σε χώρες της ΕΕ. Ένα άλλο επαναλαμβανόμενο θέμα ήταν η έλλειψη ειδικευμένων εργατών στις κατασκευές που φέρεται να διακυβεύει την ποιότητα κατασκευής και να αυξάνει το κόστος εργασίας. Σε συνδυασμό, αυτά τα ζητήματα περιορίζουν τους προϋπολογισμούς, με έναν μικρό αριθμό ερωτηθέντων να αναφέρουν περιπτώσεις όπου τα έργα έχουν ακυρωθεί εντελώς λόγω ανησυχιών σχετικά με τη βιωσιμότητα. Τα χειρότερα έρχονται Στην ερώτηση για την περιγραφή θετικών επιπτώσεων του Brexit, οι περισσότεροι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι δεν μπορούν να εντοπίσουν σχετικά επιχειρήματα. Ορισμένοι ανέφεραν ότι το Brexit τους ενθάρρυνε να επεκταθούν στο εξωτερικό ή ότι, λόγω της ήδη εδραιωμένης παρουσίας τους στην ΕΕ, κατάφεραν να ξεπεράσουν τις μικρότερες εταιρείες της Μ.Β. Παράλληλα, υπάρχουν ενδείξεις ότι τα στούντιο του Ηνωμένου Βασιλείου προσπαθούν να διατηρήσουν δεσμούς με την Ευρώπη, παρά τις δυσκολίες που σχετίζονται με το Brexit, με ένα σημαντικό ποσοστό των ερωτηθέντων να δαπανούν πόρους για να έχουν μεγαλύτερη παρουσία στην ΕΕ. πηγή: DEZEEN
  4. Το 84% των βρετανικών στούντιο αρχιτεκτονικής θέλουν να αντιστρέψουν την «καταστροφή» του Brexit, σύμφωνα με το Dezeen. Συντριπτικά αρνητικές οι απαντήσεις των 50 αρχιτεκτονικών γραφείων τις Μεγάλης Βρετανίας, οι οποίες κλήθηκαν να σχολιάσουν τον αντίκτυπο του Brexit στην επαγγελματική τους δραστηριότητα. Οι απαντήσεις υποδεικνύουν, μεταξύ άλλων, υψηλότερο κόστος κατασκευής, δυσκολίες προσέλκυσης ευρωπαϊκών ταλέντων και πρόσθετο διοικητικό φόρτο. Έρευνα διεξήγαγε τo Dezeen, τρία χρόνια μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, με συμμετέχοντες 50 αρχιτεκτονικά στούντιο που κυμαίνονταν από μικρά γραφεία με λιγότερους από 15 υπαλλήλους έως μεγαλύτερες εταιρείες με περισσότερους από εκατό υπαλλήλους και επιχειρήσεις με παγκόσμια παρουσία, όπως οι Foster + Partners και η BDP. Χαρακτηριστικό της ιδιαίτερα αρνητικής αντίληψης του αντίκτυπου του Brexit είναι το γεγονός ότι το 84% των στούντιο δηλώνουν την επιθυμία επανεισδοχής στην ΕΕ, εφόσον τους δινόταν η επιλογή. Ένα και μοναδικό στούντιο (2%) απάντησε αρνητικά στο ενδεχόμενο, με το υπόλοιπο 14% να μην απαντά. Συνολικά, το 90% των στούντιο που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσε ότι το Brexit τα έχει επηρεάσει αρνητικά, με το 66% να πιστεύει ότι ο αντίκτυπος ήταν «κάπως αρνητικός» και το 24% να επικαλείται «πολύ αρνητικό» αντίκτυπο. Το υπόλοιπο 10% θεώρησε ότι δεν υπήρξε διακριτός αντίκτυπος, που συνεπάγεται ότι κανένας από τους ερωτηθέντες δεν πιστεύει ότι το Brexit είχε θετικό αντίκτυπο στην πρακτική τους. Τα στούντιο μπόρεσαν να μοιραστούν σχόλια σχετικά με τις εμπειρίες τους από τη ζωή εκτός ΕΕ σε διάφορα σημεία της έρευνας. Αγώνας για την πρόσληψη και τη διατήρηση του προσωπικού της ΕΕ Οι απώλειες προσωπικού της ΕΕ μετά το Brexit και η δυσκολία στρατολόγησης από τα κράτη-μέλη ήταν επίσης εμφανή προβλήματα στις απαντήσεις. Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες στην έρευνα (56%) δήλωσαν ότι τα στούντιο τους υπέστησαν απώλεια προσωπικού της ΕΕ. Ερωτηθείς εάν το Brexit έχει δυσκολέψει τη στρατολόγηση ατόμων από χώρες της ΕΕ, το 70% απάντησε «σίγουρα», ενώ ένα επιπλέον 10% απάντησε «μόνο λίγο». Επιπλέον, ένας σημαντικός αριθμός ερωτηθέντων θεωρεί το ζήτημα του προσωπικού βασικό ζήτημα. Αυξανόμενο κόστος υλικών και εργασίας Λίγο λιγότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες (το 48%) θεώρησαν ότι το Brexit είχε αντίκτυπο στα τρέχοντα σχέδιά τους. Από τους υπόλοιπους, το 20% θεώρησε ότι δεν επηρεάζεται και το 32% δήλωσε αβέβαιο. Συγκεκριμένα, πολλά στούντιο ανέφεραν αυξανόμενο κόστος υλικών και πιο αργές αλυσίδες εφοδιασμού, με μεγάλο μέρος των δομικών υλικών του Ηνωμένου Βασιλείου να παράγονται σε χώρες της ΕΕ. Ένα άλλο επαναλαμβανόμενο θέμα ήταν η έλλειψη ειδικευμένων εργατών στις κατασκευές που φέρεται να διακυβεύει την ποιότητα κατασκευής και να αυξάνει το κόστος εργασίας. Σε συνδυασμό, αυτά τα ζητήματα περιορίζουν τους προϋπολογισμούς, με έναν μικρό αριθμό ερωτηθέντων να αναφέρουν περιπτώσεις όπου τα έργα έχουν ακυρωθεί εντελώς λόγω ανησυχιών σχετικά με τη βιωσιμότητα. Τα χειρότερα έρχονται Στην ερώτηση για την περιγραφή θετικών επιπτώσεων του Brexit, οι περισσότεροι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι δεν μπορούν να εντοπίσουν σχετικά επιχειρήματα. Ορισμένοι ανέφεραν ότι το Brexit τους ενθάρρυνε να επεκταθούν στο εξωτερικό ή ότι, λόγω της ήδη εδραιωμένης παρουσίας τους στην ΕΕ, κατάφεραν να ξεπεράσουν τις μικρότερες εταιρείες της Μ.Β. Παράλληλα, υπάρχουν ενδείξεις ότι τα στούντιο του Ηνωμένου Βασιλείου προσπαθούν να διατηρήσουν δεσμούς με την Ευρώπη, παρά τις δυσκολίες που σχετίζονται με το Brexit, με ένα σημαντικό ποσοστό των ερωτηθέντων να δαπανούν πόρους για να έχουν μεγαλύτερη παρουσία στην ΕΕ. πηγή: DEZEEN View full είδηση
  5. Παρουσίαση της αρχιτεκτονικής μελέτης του Τύμβου Καστά Αμφίπολης. Το προτεινόμενο εξωτερικό κέλυφος του Χώρου 1 του Ταφικού Μνημείου, έχει ως στόχο: - τη μόνιμη προστασία του χώρου αυτού, στον οποίο δεν σώζεται το προστώο και η στέγη, από την υγρασία και τις εξωτερικές καιρικές συνθήκες, καθώς οι τοίχοι του έχουν ευαίσθητα επιχρίσματα και χρώματα. - τη συμβολή στην εξασφάλιση σταθερών συνθηκών θερμοκρασίας και υγρασίας, με την επιπρόσθετη τοποθέτηση ηλεκτρομηχανολογικής εγκατάστασης για ολόκληρο το Ταφικό Μνημείο, συμπεριλαμβανομένου του φωτισμού και της δυνατότητας κλιματισμού των χώρων. Η κατασκευή του προτεινόμενου κελύφους, σχεδιάστηκε, ώστε να αναφέρεται στην γεωμετρία και τις διαστάσεις του αρχαίου προστώου χωρίς να το αντιγράφει, με απολύτως αφαιρετικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. Στόχος είναι η αρμονική παρουσία του στον χώρο σε σχέση με το μνημειακό σύνολο, εξυπηρετώντας παράλληλα λειτουργικές ανάγκες, όπως η προσβασιμότητα και η θέαση από τον επισκέπτη. Οι μελέτη εκπονήθηκε από τον Μιχάλη Λεφαντζή, Δρ. Αρχιτέκτονα Μηχανικό του ΥΠΠΟΑ, Προϊστάμενο Αρχαιολογικών Έργων και Μελετών στην ΕΦΑ Πόλης Αθηνών και μελετητή / επιβλέποντα των εργασιών αποκατάστασης του μνημείου από την ανακάλυψη του Ταφικού Μνημείου ως σήμερα. View full είδηση
  6. Παρουσίαση της αρχιτεκτονικής μελέτης του Τύμβου Καστά Αμφίπολης. Το προτεινόμενο εξωτερικό κέλυφος του Χώρου 1 του Ταφικού Μνημείου, έχει ως στόχο: - τη μόνιμη προστασία του χώρου αυτού, στον οποίο δεν σώζεται το προστώο και η στέγη, από την υγρασία και τις εξωτερικές καιρικές συνθήκες, καθώς οι τοίχοι του έχουν ευαίσθητα επιχρίσματα και χρώματα. - τη συμβολή στην εξασφάλιση σταθερών συνθηκών θερμοκρασίας και υγρασίας, με την επιπρόσθετη τοποθέτηση ηλεκτρομηχανολογικής εγκατάστασης για ολόκληρο το Ταφικό Μνημείο, συμπεριλαμβανομένου του φωτισμού και της δυνατότητας κλιματισμού των χώρων. Η κατασκευή του προτεινόμενου κελύφους, σχεδιάστηκε, ώστε να αναφέρεται στην γεωμετρία και τις διαστάσεις του αρχαίου προστώου χωρίς να το αντιγράφει, με απολύτως αφαιρετικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. Στόχος είναι η αρμονική παρουσία του στον χώρο σε σχέση με το μνημειακό σύνολο, εξυπηρετώντας παράλληλα λειτουργικές ανάγκες, όπως η προσβασιμότητα και η θέαση από τον επισκέπτη. Οι μελέτη εκπονήθηκε από τον Μιχάλη Λεφαντζή, Δρ. Αρχιτέκτονα Μηχανικό του ΥΠΠΟΑ, Προϊστάμενο Αρχαιολογικών Έργων και Μελετών στην ΕΦΑ Πόλης Αθηνών και μελετητή / επιβλέποντα των εργασιών αποκατάστασης του μνημείου από την ανακάλυψη του Ταφικού Μνημείου ως σήμερα.
  7. Η αισθητική των αρχιτεκτόνων φτάνει στην πραγματικότητα πέρα από τα κτήριά τους. Οι περισσότεροι επιλέγουν να τοποθετηθούν ακόμη και στο χαρτί με έναν πιο συναισθηματικό, στυλιζαρισμένο τρόπο εκφρασμένη με σκίτσα. Κάθε αρχιτέκτονας έχει το προσωπικό του στυλ και ύφος. Το ελεύθερο αρχιτεκτονικό σκίτσο είναι ο παραδοσιακός αλλά και πιο συνηθισμένος τρόπος για την παράσταση νέων αρχιτεκτονικών συνθέσεων ή προτάσεων οργανώσεως του χώρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρ’ όλη την μεγάλη ποικιλία των εικαστικών μέσων παραστάσεως (γραμμικό αρχιτεκτονικό σχέδιο, κατασκευή και φωτογράφιση προπλασμάτων, μηχανική σχεδίαση προοπτικών και αξονομετρικών σχεδίων με υπολογιστή συντεταγμένων), η δημιουργική σύλληψη του αρχιτεκτονικού εκφράζεται πηγαία, (σήμερα ακόμη όπως και στην αναγέννηση), με το ιδιόχειρο σκίτσο. Ρίξτε μια ματιά σε δέκα από τα αγαπημένα μας σκίτσα διάσημων αρχιτεκτόνων, συμπεριλαμβανομένου του Fallingwater του Frank Lloyd Wright και του Ludwig Mies van der Rohe για το σχεδιασμό ενός ιδιωτικού σπιτιού. Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Frank Gehry draw – Guggenheim Museum Bilbao Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Zaha Hadid – The Peak Leisure Club, Hong Kong.Photo: © 2018 Zaha Hadid Πηγή εικόνας: www.dezeen.com 1560, Michelangelo Buonarroti, Porta Pia.Photo: © 2018. Photo Scala, Florence Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Ludwig Mies van der Rohe’s 1923 – Piet Mondrian. Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Renzo Piano and Richard Rogers – Pompidou Centre.Photo: © Rogers Stirk Harbour + Partners Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Vladimir Tatlin, who was a pivotal figure in the Constructivism movement in Russia, drew this Monument to the Third International in 1920, but the structure was never built.Photo: Courtesy of the Museum of Modern Art, New York/Scala, Florence Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Ettore Sottsass’s Progetto di architettura monumentale per la conservazione delle memorie nazional-popolari, 1976, Bologna, Italy.Photo: © ADAGP, Paris and DACS, London Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Renzo Piano c,London’s Shard – 2004.Photo: Courtesy of Renzo Piano Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Chamberlin, Powell and Bon – London’s Barbican Centre in 1970.Photo: Courtesy of John Maltby / RIBA Collections Πηγές: www.dezeen.com, www.blogeikastika.gr
  8. Η αισθητική των αρχιτεκτόνων φτάνει στην πραγματικότητα πέρα από τα κτήριά τους. Οι περισσότεροι επιλέγουν να τοποθετηθούν ακόμη και στο χαρτί με έναν πιο συναισθηματικό, στυλιζαρισμένο τρόπο εκφρασμένη με σκίτσα. Κάθε αρχιτέκτονας έχει το προσωπικό του στυλ και ύφος. Το ελεύθερο αρχιτεκτονικό σκίτσο είναι ο παραδοσιακός αλλά και πιο συνηθισμένος τρόπος για την παράσταση νέων αρχιτεκτονικών συνθέσεων ή προτάσεων οργανώσεως του χώρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρ’ όλη την μεγάλη ποικιλία των εικαστικών μέσων παραστάσεως (γραμμικό αρχιτεκτονικό σχέδιο, κατασκευή και φωτογράφιση προπλασμάτων, μηχανική σχεδίαση προοπτικών και αξονομετρικών σχεδίων με υπολογιστή συντεταγμένων), η δημιουργική σύλληψη του αρχιτεκτονικού εκφράζεται πηγαία, (σήμερα ακόμη όπως και στην αναγέννηση), με το ιδιόχειρο σκίτσο. Ρίξτε μια ματιά σε δέκα από τα αγαπημένα μας σκίτσα διάσημων αρχιτεκτόνων, συμπεριλαμβανομένου του Fallingwater του Frank Lloyd Wright και του Ludwig Mies van der Rohe για το σχεδιασμό ενός ιδιωτικού σπιτιού. Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Frank Gehry draw – Guggenheim Museum Bilbao Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Zaha Hadid – The Peak Leisure Club, Hong Kong.Photo: © 2018 Zaha Hadid Πηγή εικόνας: www.dezeen.com 1560, Michelangelo Buonarroti, Porta Pia.Photo: © 2018. Photo Scala, Florence Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Ludwig Mies van der Rohe’s 1923 – Piet Mondrian. Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Renzo Piano and Richard Rogers – Pompidou Centre.Photo: © Rogers Stirk Harbour + Partners Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Vladimir Tatlin, who was a pivotal figure in the Constructivism movement in Russia, drew this Monument to the Third International in 1920, but the structure was never built.Photo: Courtesy of the Museum of Modern Art, New York/Scala, Florence Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Ettore Sottsass’s Progetto di architettura monumentale per la conservazione delle memorie nazional-popolari, 1976, Bologna, Italy.Photo: © ADAGP, Paris and DACS, London Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Renzo Piano c,London’s Shard – 2004.Photo: Courtesy of Renzo Piano Πηγή εικόνας: www.dezeen.com Chamberlin, Powell and Bon – London’s Barbican Centre in 1970.Photo: Courtesy of John Maltby / RIBA Collections Πηγές: www.dezeen.com, www.blogeikastika.gr View full είδηση
  9. 17 Αρχιτεκτονικά Γραφεία, 51 Νέοι Αρχιτέκτονες, 3 Ημέρες Παρουσίασης, 5 Αρχιτεκτονικές Ξεναγήσεις, Εκθέσεις, Συζητήσεις 13-15 Μαΐου, ένα τριήμερο διαφυγής. Το Arch Points αποτελεί μια πρωτοβουλία για την προβολή της δραστηριότητας των νέων Ελλήνων αρχιτεκτόνων, με κοινό θεματικό άξονα τη #διαφυγή. Τι είναι η διαφυγή; Πώς την εντοπίζουμε στο χώρο και την αρχιτεκτονική; Από τις 13 έως τις 15 Μαΐου, 17 αρχιτεκτονικά γραφεία ανοίγουν τις πόρτες τους για πρώτη φορά στο κοινό και 5 αρχιτεκτονικές ξεναγήσεις μας προσκαλούν σε μία εναλλακτική περιήγηση στο κέντρο της Αθήνας! Για τρεις ημέρες, οι χώροι εργασίας των αρχιτεκτόνων γίνονται σημεία συνάντησης της αρχιτεκτονικής με το κοινό. Δεκαεπτά διαφορετικά γραφεία, καθένα με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, μας υποδέχονται σε διαφορετικές γειτονιές του κέντρου της Αθήνας και παρουσιάζουν το έργο τους στο χώρο δημιουργίας και γέννησης της κάθε ιδέας! Κτίρια, συγκροτήματα κατοικιών, έργα μικρής και μεγάλης κλίμακας, σχεδιασμός επίπλων και αντικειμένων, πειραματικές εφαρμογές νέας τεχνολογίας, καθώς και προτάσεις που παραμένουν στη σφαίρα της φαντασίας, συνθέτουν τη δυναμική των νέων Ελλήνων αρχιτεκτόνων, που δημιουργούν σήμερα σε πείσμα της κρίσης. Οι αρχιτέκτονες προτείνουν μία άλλη διαχείριση της αρχιτεκτονικής και παρουσιάζουν υλοποιημένες ή ουτοπικές προτάσεις ως οάσεις και σχέδια #διαφυγής από το γενικευμένο περιβάλλον της κρίσης, ιδιαίτερα αισθητό στην πόλη της Αθήνας. Ταυτόχρονα, 5 νέοι αρχιτέκτονες και θεωρητικοί μας ξεναγούν σε αρχιτεκτονικά προσανατολισμένους περιπάτους, αποκαλύπτοντάς μας μυστικές γωνιές και νέες αστικές αναγνώσεις της πόλης που ζούμε. Μαζί τους, εξερευνούμε το εμπορικό τρίγωνο και γνωρίζουμε τους νέους κατοίκους του, αναζητούμε τον ορίζοντα από τους λόφους της Αθήνας και ανακαλύπτουμε τα υπόγειά της, επαναπροσεγγίζοντας έτσι την πόλη που ζούμε καθημερινά, μέσα από μία σύγχρονη αρχιτεκτονική ματιά. ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ Την Παρασκευή 13/5 το Arch Points υποδέχεται το κοινό στον Κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134, Θησείο) και παρουσιάζει το πρόγραμμα και τη θεματική του τριημέρου: τη #διαφυγή. Το κοινό θα έρθει σε πρώτη επαφή με τους συμμετέχοντες αρχιτέκτονες και θα πληροφορηθεί αναλυτικά από τους ξεναγούς σχετικά με τις αρχιτεκτονικές διαδρομές που θα πραγματοποιηθούν τις δύο επόμενες ημέρες. Το Σάββατο 14/5 και την Κυριακή 15/5, από τις 11:00 έως τις 19:00 όλα τα γραφεία που συμμετέχουν στο Arch Points 2016 θα έχουν ανοιχτές τις πόρτες τους και θα υποδέχονται το κοινό. Οι επισκέπτες των γραφείων θα έχουν τη δυνατότητα να έρθουν σε προσωπική επαφή με τους δημιουργούς, να συζητήσουν μαζί τους και να γνωρίσουν τη δουλειά τους στον χώρο όπου παράγεται. Παράλληλα, οι αρχιτέκτονες θα παρουσιάζουν το δικό τους πρωτότυπο έργο που δημιουργήθηκε για το Arch Points με θέμα τη #διαφυγή. Τις ίδιες ημέρες θα πραγματοποιηθούν 5 αρχιτεκτονικές διαδρομές στο κέντρο της Αθήνας. Η κάθε μία έχει το δικό της θέμα, το οποίο βασίζεται στη #διαφυγή. Το κοινό θα ακολουθήσει μαζί με τους αρχιτέκτονες-ξεναγούς τις ειδικά διαμορφωμένες διαδρομές και θα ξαναγνωρίσει την πόλη που ζούμε, τις κρυφές της γωνιές και τα σημεία αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος που έχει επιλέξει ο κάθε ξεναγός. Click here to view the είδηση
  10. 17 Αρχιτεκτονικά Γραφεία, 51 Νέοι Αρχιτέκτονες, 3 Ημέρες Παρουσίασης, 5 Αρχιτεκτονικές Ξεναγήσεις, Εκθέσεις, Συζητήσεις 13-15 Μαΐου, ένα τριήμερο διαφυγής. Το Arch Points αποτελεί μια πρωτοβουλία για την προβολή της δραστηριότητας των νέων Ελλήνων αρχιτεκτόνων, με κοινό θεματικό άξονα τη #διαφυγή. Τι είναι η διαφυγή; Πώς την εντοπίζουμε στο χώρο και την αρχιτεκτονική; Από τις 13 έως τις 15 Μαΐου, 17 αρχιτεκτονικά γραφεία ανοίγουν τις πόρτες τους για πρώτη φορά στο κοινό και 5 αρχιτεκτονικές ξεναγήσεις μας προσκαλούν σε μία εναλλακτική περιήγηση στο κέντρο της Αθήνας! Για τρεις ημέρες, οι χώροι εργασίας των αρχιτεκτόνων γίνονται σημεία συνάντησης της αρχιτεκτονικής με το κοινό. Δεκαεπτά διαφορετικά γραφεία, καθένα με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, μας υποδέχονται σε διαφορετικές γειτονιές του κέντρου της Αθήνας και παρουσιάζουν το έργο τους στο χώρο δημιουργίας και γέννησης της κάθε ιδέας! Κτίρια, συγκροτήματα κατοικιών, έργα μικρής και μεγάλης κλίμακας, σχεδιασμός επίπλων και αντικειμένων, πειραματικές εφαρμογές νέας τεχνολογίας, καθώς και προτάσεις που παραμένουν στη σφαίρα της φαντασίας, συνθέτουν τη δυναμική των νέων Ελλήνων αρχιτεκτόνων, που δημιουργούν σήμερα σε πείσμα της κρίσης. Οι αρχιτέκτονες προτείνουν μία άλλη διαχείριση της αρχιτεκτονικής και παρουσιάζουν υλοποιημένες ή ουτοπικές προτάσεις ως οάσεις και σχέδια #διαφυγής από το γενικευμένο περιβάλλον της κρίσης, ιδιαίτερα αισθητό στην πόλη της Αθήνας. Ταυτόχρονα, 5 νέοι αρχιτέκτονες και θεωρητικοί μας ξεναγούν σε αρχιτεκτονικά προσανατολισμένους περιπάτους, αποκαλύπτοντάς μας μυστικές γωνιές και νέες αστικές αναγνώσεις της πόλης που ζούμε. Μαζί τους, εξερευνούμε το εμπορικό τρίγωνο και γνωρίζουμε τους νέους κατοίκους του, αναζητούμε τον ορίζοντα από τους λόφους της Αθήνας και ανακαλύπτουμε τα υπόγειά της, επαναπροσεγγίζοντας έτσι την πόλη που ζούμε καθημερινά, μέσα από μία σύγχρονη αρχιτεκτονική ματιά. ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ Την Παρασκευή 13/5 το Arch Points υποδέχεται το κοινό στον Κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134, Θησείο) και παρουσιάζει το πρόγραμμα και τη θεματική του τριημέρου: τη #διαφυγή. Το κοινό θα έρθει σε πρώτη επαφή με τους συμμετέχοντες αρχιτέκτονες και θα πληροφορηθεί αναλυτικά από τους ξεναγούς σχετικά με τις αρχιτεκτονικές διαδρομές που θα πραγματοποιηθούν τις δύο επόμενες ημέρες. Το Σάββατο 14/5 και την Κυριακή 15/5, από τις 11:00 έως τις 19:00 όλα τα γραφεία που συμμετέχουν στο Arch Points 2016 θα έχουν ανοιχτές τις πόρτες τους και θα υποδέχονται το κοινό. Οι επισκέπτες των γραφείων θα έχουν τη δυνατότητα να έρθουν σε προσωπική επαφή με τους δημιουργούς, να συζητήσουν μαζί τους και να γνωρίσουν τη δουλειά τους στον χώρο όπου παράγεται. Παράλληλα, οι αρχιτέκτονες θα παρουσιάζουν το δικό τους πρωτότυπο έργο που δημιουργήθηκε για το Arch Points με θέμα τη #διαφυγή. Τις ίδιες ημέρες θα πραγματοποιηθούν 5 αρχιτεκτονικές διαδρομές στο κέντρο της Αθήνας. Η κάθε μία έχει το δικό της θέμα, το οποίο βασίζεται στη #διαφυγή. Το κοινό θα ακολουθήσει μαζί με τους αρχιτέκτονες-ξεναγούς τις ειδικά διαμορφωμένες διαδρομές και θα ξαναγνωρίσει την πόλη που ζούμε, τις κρυφές της γωνιές και τα σημεία αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος που έχει επιλέξει ο κάθε ξεναγός.
  11. Σε αντίθεση με όσα απαράδεκτα και μαζί τραγελαφικά βιώνουμε επί σειρά ετών στη χώρα μας με πρωταγωνιστή το ελληνικό Δημόσιο, σε άλλα κράτη η επίσημη Πολιτεία δίνει το καλό παράδειγμα. Π.χ., στο χώρο της αρχιτεκτονικής. Ή ακόμη, σε επίπεδο πολεοδομικού και αστικού σχεδιασμού. Αναφέρομαι στην Ολλανδία, παραθέτοντας επί τη ευκαιρία μία ενδεικτική σειρά φωτογραφιών από κτίρια του ευρύτερου δημόσιου τομέα της. Θεωρώ ότι η όποια προσπάθεια συγκριτικής αξιολόγησης σε σχέση με τα αντίστοιχα δικά μας θα απέβαινε μάταιη – δεν θα το επιχειρήσω καν. Αξίζει να περιηγηθούμε για λίγο στη χώρα όπου ανθίζει η αρχιτεκτονική, τόσο η δημόσια όσο και η ιδιωτική. «Οι σύγχρονοι Ολλανδοί αρχιτέκτονες κτίζουν, μιλούν και γράφουν πολλά και όλα αυτά πολύ γρήγορα. Είναι οι πρώτοι που από πολύ νωρίς υιοθέτησαν συλλογικά και διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό μια νέα, σχεδόν άυλη, εικονογραφική γλώσσα αρχιτεκτονικής δημιουργίας», διαβάζω σε παλαιότερο κείμενο του Αναστάσιου Τέλλιου. Διαθέτοντας η Ολλανδία τη βούληση για μεγαλόπνοες αρχιτεκτονικές χειρονομίες, και ταυτόχρονα όντας έτοιμη να εμπιστευτεί τις καινοτόμες ιδέες των νέων και λιγότερο νέων αρχιτεκτόνων, στη χώρα των Vincent van Gogh και Piet Mondrian οι αρχιτέκτονες μπορούν και συνθέτουν με εξαιρετικά αυξημένη ελευθερία. Τι σημαίνουν, όμως, όλα αυτά στην πράξη; Ας δούμε το παράδειγμα του Ρότερνταμ, από τις πλέον πολυπολιτισμικές ευρωπαϊκές πόλεις και παγκοσμίως γνωστή για την υψηλού επιπέδου σύγχρονη αρχιτεκτονική της. Διόλου τυχαία το μεγάλο αυτό λιμάνι αποτελεί κέντρο της αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας εδώ και χρόνια. Στην πιο μοντέρνα πόλη της Ολλανδίας, εύκολα κάποιος αντιλαμβάνεται τι σημαίνει επένδυση στο μέλλον. Η νέα περίοδος της πόλης χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, όταν αποφασίστηκε η εκτεταμένη ανάπλαση της ζώνης του λιμανιού, η οποία μοιάζει σήμερα με γιγάντια έκθεση επώνυμης σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Η νέα εποχή συμπαρέσυρε ολόκληρο το πολεοδομικό συγκρότημα, το οποίο αναδεικνύεται σε μοντέλο-πρότυπο ανάπτυξης και, παράλληλα, σε πεδίο αέναου αρχιτεκτονικού πειραματισμού. Rem Koolhaas, Alvaro Siza, Renzo Piano, MVRDV, Benthem Crouwel Architects, Norman Foster, MVSA Architects, είναι μερικά μόνον από τα «βαριά» ονόματα που έχουν βάλει εδώ την υπογραφή τους. Δεν είναι, όμως, μόνον το Ρότερνταμ ή και το Άμστερνταμ. Οι ολλανδικές πόλεις γενικότερα ξεχειλίζουν από σύγχρονες αρχιτεκτονικές πραγματοποιήσεις, οι οποίες θυμίζουν ευφάνταστα «σλόγκαν» διάσπαρτα στο αστικό τοπίο. Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση της κίνησης προς το μέλλον παντού στην Ολλανδία – ο παρατηρητής είναι εδώ αποδέκτης μιας βαθιάς αλλαγής στον τρόπο που γίνεται αντιληπτή η αρχιτεκτονική και η παραγωγή της. Η μορφή στην ολλανδική αρχιτεκτονική παραπέμπει στο ιδεατό, στο εικονογραφημένο, σε ορισμένες περιπτώσεις στο ουτοπικό. Τα ζητήματα που απασχολούν τον αρχιτεκτονικό και πολεοδομικό σχεδιασμό στην Ολλανδία απέχουν παρασάγγας από τις αντιλήψεις των δικών μας αρμοδίων. Εξετάζουν σε βάθος τα μετρήσιμα στοιχεία, όπως είναι η οικιστική μονάδα, η πυκνότητα, η σχέση ανάμεσα στην πόλη και τη φύση. Και προωθούν τους νέους αρχιτέκτονες. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος με αυτήν την προσέγγιση, πρόκειται πάντως για ένα πολύπλοκο και συνάμα «προκλητικό» για ορισμένους, και πολύ ενδιαφέρον θα πρόσθετα εγώ, νοηματικό και σχεδιαστικό «παιχνίδι». Για έναν άρρηκτο συνδυασμό του πραγματικού με το εικονικό, όπου το σύνηθες και το καθημερινό μεταμορφώνονται σε κάτι απρόσμενο, απογειώνοντας την αστική εμπειρία. «Ο πραγματικός κόσμος δημιουργείται κομμάτι-κομμάτι και όχι συνολικά», υποστηρίζει ο Winy Maas του ολλανδικού αρχιτεκτονικού γραφείου MVRDV. «Ο καθένας μπορεί να γίνει συν-δημιουργός της πόλης, βασική προϋπόθεση όμως είναι να υπάρχει διαφάνεια σε όλη τη διαδικασία παραγωγής και στη διαχείριση της πληροφορίας. Αυτή η τακτική επιτρέπει σε όλους την πρόσβαση και έλλογη επέμβαση στο περιβάλλον που τους αφορά». Και, συνεχίζοντας, αναρωτιέται: «Ίσως η εξοικονόμηση χώρου μπορεί να βρεθεί στην καθ’ ύψος ανάπτυξη της πόλης. Μπορεί, όμως, η αύξηση της πυκνότητας του πληθυσμού σε μια χώρα όπως η Ολλανδία να συνδυαστεί με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής; Και ποιος θα είναι ο ρόλος της φύσης;» Στα έργα τους, οι MVRDV διαπραγματεύονται τη σχέση του τεχνητού με το φυσικό περιβάλλον, προβάλλουν τα κτίριά τους ως συνέχεια του τοπίου, ως προέκταση ενός εσωτερικού χώρου χωρίς τέλος. Δεν πρόκειται για προτάσεις αισθητικής, κάθε άλλο, το διακύβευμα είναι πολύ βαθύτερο. Ο θεωρητικός των MVRDV Winy Maas, μέσα από μια σειρά διαλέξεων και ειδικών εκδόσεων, συμπληρώνει το έργο του γραφείου γύρω από τη σύγχρονη αρχιτεκτονική αντίληψη, ενώ επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στα κρίσιμα προβλήματα της πόλης του 21ου αι. Οι προβληματισμοί του και οι προτάσεις του, όπως και πολλών άλλων ταλαντούχων Ολλανδών αρχιτεκτόνων και θεωρητικών της αρχιτεκτονικής, βρίσκουν όμως ευήκοα ώτα σε αυτούς που διαχειρίζονται τα κοινά. Αντίστροφα δηλαδή από ό,τι συμβαίνει στην ελληνική πραγματικότητα. Τα ζητήματα που απασχολούν τον αρχιτεκτονικό και πολεοδομικό σχεδιασμό στην Ολλανδία, την ίδια την κεντρική της διοίκηση, απέχουν παρασάγγας από τις παρωχημένες αντιλήψεις και τους ρηχούς προβληματισμούς των δικών μας αρμοδίων. Εξετάζουν σε βάθος τα πραγματικά και μετρήσιμα στοιχεία, όπως είναι η αστική οικιστική μονάδα, η αστική πυκνότητα, η σχέση ανάμεσα στην πόλη και τη φύση. Επίσης, προωθούν τους νέους αρχιτέκτονες, ενόσω οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί είναι σε ημερήσια διάταξη, συντάσσουν οικοδομικούς κανονισμούς έτσι ώστε να επιτρέπεται στις αρχιτεκτονικές ιδέες να εξελίσσονται σε τολμηρές προτάσεις που βρίσκουν τη θέση τους στον πραγματικό χώρο. Σε τελική ανάλυση αυτό είναι και το ζητούμενο. Οι Ολλανδοί το έχουν αντιληφθεί, εμείς; Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/...es-xeironomies/ ] Click here to view the είδηση
  12. Σε αντίθεση με όσα απαράδεκτα και μαζί τραγελαφικά βιώνουμε επί σειρά ετών στη χώρα μας με πρωταγωνιστή το ελληνικό Δημόσιο, σε άλλα κράτη η επίσημη Πολιτεία δίνει το καλό παράδειγμα. Π.χ., στο χώρο της αρχιτεκτονικής. Ή ακόμη, σε επίπεδο πολεοδομικού και αστικού σχεδιασμού. Αναφέρομαι στην Ολλανδία, παραθέτοντας επί τη ευκαιρία μία ενδεικτική σειρά φωτογραφιών από κτίρια του ευρύτερου δημόσιου τομέα της. Θεωρώ ότι η όποια προσπάθεια συγκριτικής αξιολόγησης σε σχέση με τα αντίστοιχα δικά μας θα απέβαινε μάταιη – δεν θα το επιχειρήσω καν. Αξίζει να περιηγηθούμε για λίγο στη χώρα όπου ανθίζει η αρχιτεκτονική, τόσο η δημόσια όσο και η ιδιωτική. «Οι σύγχρονοι Ολλανδοί αρχιτέκτονες κτίζουν, μιλούν και γράφουν πολλά και όλα αυτά πολύ γρήγορα. Είναι οι πρώτοι που από πολύ νωρίς υιοθέτησαν συλλογικά και διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό μια νέα, σχεδόν άυλη, εικονογραφική γλώσσα αρχιτεκτονικής δημιουργίας», διαβάζω σε παλαιότερο κείμενο του Αναστάσιου Τέλλιου. Διαθέτοντας η Ολλανδία τη βούληση για μεγαλόπνοες αρχιτεκτονικές χειρονομίες, και ταυτόχρονα όντας έτοιμη να εμπιστευτεί τις καινοτόμες ιδέες των νέων και λιγότερο νέων αρχιτεκτόνων, στη χώρα των Vincent van Gogh και Piet Mondrian οι αρχιτέκτονες μπορούν και συνθέτουν με εξαιρετικά αυξημένη ελευθερία. Τι σημαίνουν, όμως, όλα αυτά στην πράξη; Ας δούμε το παράδειγμα του Ρότερνταμ, από τις πλέον πολυπολιτισμικές ευρωπαϊκές πόλεις και παγκοσμίως γνωστή για την υψηλού επιπέδου σύγχρονη αρχιτεκτονική της. Διόλου τυχαία το μεγάλο αυτό λιμάνι αποτελεί κέντρο της αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας εδώ και χρόνια. Στην πιο μοντέρνα πόλη της Ολλανδίας, εύκολα κάποιος αντιλαμβάνεται τι σημαίνει επένδυση στο μέλλον. Η νέα περίοδος της πόλης χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, όταν αποφασίστηκε η εκτεταμένη ανάπλαση της ζώνης του λιμανιού, η οποία μοιάζει σήμερα με γιγάντια έκθεση επώνυμης σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Η νέα εποχή συμπαρέσυρε ολόκληρο το πολεοδομικό συγκρότημα, το οποίο αναδεικνύεται σε μοντέλο-πρότυπο ανάπτυξης και, παράλληλα, σε πεδίο αέναου αρχιτεκτονικού πειραματισμού. Rem Koolhaas, Alvaro Siza, Renzo Piano, MVRDV, Benthem Crouwel Architects, Norman Foster, MVSA Architects, είναι μερικά μόνον από τα «βαριά» ονόματα που έχουν βάλει εδώ την υπογραφή τους. Δεν είναι, όμως, μόνον το Ρότερνταμ ή και το Άμστερνταμ. Οι ολλανδικές πόλεις γενικότερα ξεχειλίζουν από σύγχρονες αρχιτεκτονικές πραγματοποιήσεις, οι οποίες θυμίζουν ευφάνταστα «σλόγκαν» διάσπαρτα στο αστικό τοπίο. Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση της κίνησης προς το μέλλον παντού στην Ολλανδία – ο παρατηρητής είναι εδώ αποδέκτης μιας βαθιάς αλλαγής στον τρόπο που γίνεται αντιληπτή η αρχιτεκτονική και η παραγωγή της. Η μορφή στην ολλανδική αρχιτεκτονική παραπέμπει στο ιδεατό, στο εικονογραφημένο, σε ορισμένες περιπτώσεις στο ουτοπικό. Τα ζητήματα που απασχολούν τον αρχιτεκτονικό και πολεοδομικό σχεδιασμό στην Ολλανδία απέχουν παρασάγγας από τις αντιλήψεις των δικών μας αρμοδίων. Εξετάζουν σε βάθος τα μετρήσιμα στοιχεία, όπως είναι η οικιστική μονάδα, η πυκνότητα, η σχέση ανάμεσα στην πόλη και τη φύση. Και προωθούν τους νέους αρχιτέκτονες. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος με αυτήν την προσέγγιση, πρόκειται πάντως για ένα πολύπλοκο και συνάμα «προκλητικό» για ορισμένους, και πολύ ενδιαφέρον θα πρόσθετα εγώ, νοηματικό και σχεδιαστικό «παιχνίδι». Για έναν άρρηκτο συνδυασμό του πραγματικού με το εικονικό, όπου το σύνηθες και το καθημερινό μεταμορφώνονται σε κάτι απρόσμενο, απογειώνοντας την αστική εμπειρία. «Ο πραγματικός κόσμος δημιουργείται κομμάτι-κομμάτι και όχι συνολικά», υποστηρίζει ο Winy Maas του ολλανδικού αρχιτεκτονικού γραφείου MVRDV. «Ο καθένας μπορεί να γίνει συν-δημιουργός της πόλης, βασική προϋπόθεση όμως είναι να υπάρχει διαφάνεια σε όλη τη διαδικασία παραγωγής και στη διαχείριση της πληροφορίας. Αυτή η τακτική επιτρέπει σε όλους την πρόσβαση και έλλογη επέμβαση στο περιβάλλον που τους αφορά». Και, συνεχίζοντας, αναρωτιέται: «Ίσως η εξοικονόμηση χώρου μπορεί να βρεθεί στην καθ’ ύψος ανάπτυξη της πόλης. Μπορεί, όμως, η αύξηση της πυκνότητας του πληθυσμού σε μια χώρα όπως η Ολλανδία να συνδυαστεί με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής; Και ποιος θα είναι ο ρόλος της φύσης;» Στα έργα τους, οι MVRDV διαπραγματεύονται τη σχέση του τεχνητού με το φυσικό περιβάλλον, προβάλλουν τα κτίριά τους ως συνέχεια του τοπίου, ως προέκταση ενός εσωτερικού χώρου χωρίς τέλος. Δεν πρόκειται για προτάσεις αισθητικής, κάθε άλλο, το διακύβευμα είναι πολύ βαθύτερο. Ο θεωρητικός των MVRDV Winy Maas, μέσα από μια σειρά διαλέξεων και ειδικών εκδόσεων, συμπληρώνει το έργο του γραφείου γύρω από τη σύγχρονη αρχιτεκτονική αντίληψη, ενώ επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στα κρίσιμα προβλήματα της πόλης του 21ου αι. Οι προβληματισμοί του και οι προτάσεις του, όπως και πολλών άλλων ταλαντούχων Ολλανδών αρχιτεκτόνων και θεωρητικών της αρχιτεκτονικής, βρίσκουν όμως ευήκοα ώτα σε αυτούς που διαχειρίζονται τα κοινά. Αντίστροφα δηλαδή από ό,τι συμβαίνει στην ελληνική πραγματικότητα. Τα ζητήματα που απασχολούν τον αρχιτεκτονικό και πολεοδομικό σχεδιασμό στην Ολλανδία, την ίδια την κεντρική της διοίκηση, απέχουν παρασάγγας από τις παρωχημένες αντιλήψεις και τους ρηχούς προβληματισμούς των δικών μας αρμοδίων. Εξετάζουν σε βάθος τα πραγματικά και μετρήσιμα στοιχεία, όπως είναι η αστική οικιστική μονάδα, η αστική πυκνότητα, η σχέση ανάμεσα στην πόλη και τη φύση. Επίσης, προωθούν τους νέους αρχιτέκτονες, ενόσω οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί είναι σε ημερήσια διάταξη, συντάσσουν οικοδομικούς κανονισμούς έτσι ώστε να επιτρέπεται στις αρχιτεκτονικές ιδέες να εξελίσσονται σε τολμηρές προτάσεις που βρίσκουν τη θέση τους στον πραγματικό χώρο. Σε τελική ανάλυση αυτό είναι και το ζητούμενο. Οι Ολλανδοί το έχουν αντιληφθεί, εμείς; Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/apopsi/ollandiko-paradeigma-kai-architektonikes-xeironomies/ ]
  13. Ο πρωτοπόρος έλληνας αρχιτέκτονας, Δημήτρης Πικιώνης, συνήθιζε να λέει ότι αυτό που καλούνται να κάνουν οι δημιουργοί είναι «να δείξουν λίγο περισσότερη ανθρωπιά, βαθύτερη νόηση και ψυχική ευαισθησία και αλλάζουν όλα: από την αρχική στάση ως τις λεπτομέρειες». Ο χιλιανός αρχιτέκτονας, Αλεχάντρο Αραβένα, δεν είναι συγκαιρινός του Πικιώνη, δεν τον συνάντησε ποτέ και ενδεχόμενα να μην τον γνωρίζει καν. Κι όμως, η αισθητική του προσέγγιση στα κτίρια είναι ακριβώς η ίδια. Ανθρωπιά σε συνδυασμό με λειτουργικότητα. Αυτές οι παράμετροι (… και άλλες πολλές) αποτέλεσαν την αιτία για να κατακτήσει το φημισμένο βραβείο Pritzker (κάτι αντίστοιχο με τα Νομπέλ). Ο Αραβένα έχει επικεντρωθεί στην κατασκευή κτιρίων που απευθύνονται σε ανθρώπους χαμηλού εισοδήματος και ανακατασκευής πόλεων έπειτα από φυσικές καταστροφές. Στο εμβριθές ρεπορτάζ της εφημερίδας Νew York Times, αναφέρεται πως είναι η πρώτη φορά που ένας αρχιτέκτονας από τη Χιλή φτάνει σε αυτό το ύπατο βραβείο, τη στιγμή που ομόλογοί του εστιάζουν την προσοχή τους στο σχεδιασμό κτιρίων με υλικά του κάθε τόπου. Ο Τομ Πρίτζκερ, πρόεδρος του Hyatt Foundation και χρηματοδότης του βραβείου που φέρει και το όνομά του, εξηγώντας το σκεπτικό της απόφασης, τόνισε: «Η δουλειά του Αραβένα δίνει την οικονομική δυνατότητα σε λιγότερο προνομιούχους και μειώνει τις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών. Είναι ένας συνδυασμός έμπνευσης και πρωτοπορίας και δείχνει πως η αρχιτεκτονική μπορεί να βελτιώσει τις ζωές των ανθρώπων». Οντως, ο 48χρονος Αραβένα βλέπει την αρχιτεκτονική από τη σκοπιά της κοινωνικής χρησιμότητας και λιγότερο της αισθητικής απόλαυσης. Σε πρόσφατη συνέντευξή του είχε επισημάνει: «Πολλές φορές η λύση είναι η δημιουργία ενός οικονομικού κτιρίου. Κάποιες άλλες φορές υπάρχει η ανάγκη να επικεντρώσεις τη φαντασία των ανθρώπων στην αρχιτεκτονική. Η μέγιστη πρόκληση είναι να αναλύσεις, με ψυχρό τρόπο, την εξίσωση και να δημιουργήσεις κάτι ενδιάμεσο». Καίτοι ο Αλεχάντρο Αραβένα δεν θεωρείται «σταρ της αρχιτεκτονικής», έχει να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες τα τελευταία χρόνια. Είναι ο διευθυντής της επόμενης Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, ενώ το 2014 έκανε αίσθηση με μια ομιλία του στην TED. H εταιρεία του Αραβένα, Elemental, έχει έδρα στο Σαντιάγο και στηρίζεται στη θεωρία «σχεδόν ένα έτοιμο σπίτι». Μια πρωτοποριακή σκέψη που επιτρέπει στους κατοίκους να ολοκληρώσουν το σπίτι τους, σύμφωνα με τις ανάγκες τους λαμβάνοντας ενεργό ρόλο. Η εταιρεία προώθησε το σχέδιο το 2003 στη βόρεια Χιλή, χτίζοντας σπίτια για 100 οικογένειες έναντι μικρού τιμήματος (6.800 ευρώ), με την κυβέρνηση να προσφέρει επιδότηση για την κατασκευή τους. Η έμπνευση του Αραβένα έλκει την καταγωγή της από τις φαβέλες και την παραγκουπόλεις που «ανθούν» στη Λατινική Αμερική, με στόχο όμως αυτές οι μικρές οικίες να έχουν τη δυνατότητα επέκτασης σύμφωνα με τις ανάγκες των κατοίκων. Ακολούθησε την ίδια στρατηγική και το 2010, έπειτα από τους σεισμούς που έπληξαν τη Χιλή. Η Elemental χρειάστηκε μόλις 100 ημέρες για να επεξεργαστεί ένα πλάνο που περιλάμβανε κτίρια και υποδομές με την αρωγή των κατοίκων της πόλης Κοστιτουσιόν που είχε πληγεί καίρια από τους σεισμούς και το τσουνάμι. Ο Τομ Πρίτζκερ επιδαψιλεύει ουκ ολίγα εγκώμια στον Αραβένα: «Αντιλαμβάνεται τις δομές και τα υλικά, αλλά και τη σημασία της ποίησης με τη δύναμη της αρχιτεκτονικής έτσι ώστε να επικοινωνήσει με διαφορετικούς τρόπους». Για πολλούς, η κατάκτηση ενός ύψιστου βραβείου γίνεται βάρος που δεν μπορούν να σηκώσουν. Ο Αραβένα αποκλείει αυτό το παράδοξο για τον εαυτό του: «Θεωρώ πως από εδώ και πέρα δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν. Αντίθετα, νιώθουμε περισσότερο ενθαρρυμένοι να εισέλθουμε σε πεδία που εμπεριέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο αποτυχίας. Αντί για ευθύνη ή βάρος, αυτό το βραβείο με κάνει να νιώθω ελαφρύτερος και να είμαι έτοιμος να ξεκινήσω τρέξιμο». Πηγή: http://www.protagon....xwn-44341025105 Click here to view the είδηση
  14. Ο πρωτοπόρος έλληνας αρχιτέκτονας, Δημήτρης Πικιώνης, συνήθιζε να λέει ότι αυτό που καλούνται να κάνουν οι δημιουργοί είναι «να δείξουν λίγο περισσότερη ανθρωπιά, βαθύτερη νόηση και ψυχική ευαισθησία και αλλάζουν όλα: από την αρχική στάση ως τις λεπτομέρειες». Ο χιλιανός αρχιτέκτονας, Αλεχάντρο Αραβένα, δεν είναι συγκαιρινός του Πικιώνη, δεν τον συνάντησε ποτέ και ενδεχόμενα να μην τον γνωρίζει καν. Κι όμως, η αισθητική του προσέγγιση στα κτίρια είναι ακριβώς η ίδια. Ανθρωπιά σε συνδυασμό με λειτουργικότητα. Αυτές οι παράμετροι (… και άλλες πολλές) αποτέλεσαν την αιτία για να κατακτήσει το φημισμένο βραβείο Pritzker (κάτι αντίστοιχο με τα Νομπέλ). Ο Αραβένα έχει επικεντρωθεί στην κατασκευή κτιρίων που απευθύνονται σε ανθρώπους χαμηλού εισοδήματος και ανακατασκευής πόλεων έπειτα από φυσικές καταστροφές. Στο εμβριθές ρεπορτάζ της εφημερίδας Νew York Times, αναφέρεται πως είναι η πρώτη φορά που ένας αρχιτέκτονας από τη Χιλή φτάνει σε αυτό το ύπατο βραβείο, τη στιγμή που ομόλογοί του εστιάζουν την προσοχή τους στο σχεδιασμό κτιρίων με υλικά του κάθε τόπου. Ο Τομ Πρίτζκερ, πρόεδρος του Hyatt Foundation και χρηματοδότης του βραβείου που φέρει και το όνομά του, εξηγώντας το σκεπτικό της απόφασης, τόνισε: «Η δουλειά του Αραβένα δίνει την οικονομική δυνατότητα σε λιγότερο προνομιούχους και μειώνει τις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών. Είναι ένας συνδυασμός έμπνευσης και πρωτοπορίας και δείχνει πως η αρχιτεκτονική μπορεί να βελτιώσει τις ζωές των ανθρώπων». Οντως, ο 48χρονος Αραβένα βλέπει την αρχιτεκτονική από τη σκοπιά της κοινωνικής χρησιμότητας και λιγότερο της αισθητικής απόλαυσης. Σε πρόσφατη συνέντευξή του είχε επισημάνει: «Πολλές φορές η λύση είναι η δημιουργία ενός οικονομικού κτιρίου. Κάποιες άλλες φορές υπάρχει η ανάγκη να επικεντρώσεις τη φαντασία των ανθρώπων στην αρχιτεκτονική. Η μέγιστη πρόκληση είναι να αναλύσεις, με ψυχρό τρόπο, την εξίσωση και να δημιουργήσεις κάτι ενδιάμεσο». Καίτοι ο Αλεχάντρο Αραβένα δεν θεωρείται «σταρ της αρχιτεκτονικής», έχει να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες τα τελευταία χρόνια. Είναι ο διευθυντής της επόμενης Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, ενώ το 2014 έκανε αίσθηση με μια ομιλία του στην TED. H εταιρεία του Αραβένα, Elemental, έχει έδρα στο Σαντιάγο και στηρίζεται στη θεωρία «σχεδόν ένα έτοιμο σπίτι». Μια πρωτοποριακή σκέψη που επιτρέπει στους κατοίκους να ολοκληρώσουν το σπίτι τους, σύμφωνα με τις ανάγκες τους λαμβάνοντας ενεργό ρόλο. Η εταιρεία προώθησε το σχέδιο το 2003 στη βόρεια Χιλή, χτίζοντας σπίτια για 100 οικογένειες έναντι μικρού τιμήματος (6.800 ευρώ), με την κυβέρνηση να προσφέρει επιδότηση για την κατασκευή τους. Η έμπνευση του Αραβένα έλκει την καταγωγή της από τις φαβέλες και την παραγκουπόλεις που «ανθούν» στη Λατινική Αμερική, με στόχο όμως αυτές οι μικρές οικίες να έχουν τη δυνατότητα επέκτασης σύμφωνα με τις ανάγκες των κατοίκων. Ακολούθησε την ίδια στρατηγική και το 2010, έπειτα από τους σεισμούς που έπληξαν τη Χιλή. Η Elemental χρειάστηκε μόλις 100 ημέρες για να επεξεργαστεί ένα πλάνο που περιλάμβανε κτίρια και υποδομές με την αρωγή των κατοίκων της πόλης Κοστιτουσιόν που είχε πληγεί καίρια από τους σεισμούς και το τσουνάμι. Ο Τομ Πρίτζκερ επιδαψιλεύει ουκ ολίγα εγκώμια στον Αραβένα: «Αντιλαμβάνεται τις δομές και τα υλικά, αλλά και τη σημασία της ποίησης με τη δύναμη της αρχιτεκτονικής έτσι ώστε να επικοινωνήσει με διαφορετικούς τρόπους». Για πολλούς, η κατάκτηση ενός ύψιστου βραβείου γίνεται βάρος που δεν μπορούν να σηκώσουν. Ο Αραβένα αποκλείει αυτό το παράδοξο για τον εαυτό του: «Θεωρώ πως από εδώ και πέρα δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν. Αντίθετα, νιώθουμε περισσότερο ενθαρρυμένοι να εισέλθουμε σε πεδία που εμπεριέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο αποτυχίας. Αντί για ευθύνη ή βάρος, αυτό το βραβείο με κάνει να νιώθω ελαφρύτερος και να είμαι έτοιμος να ξεκινήσω τρέξιμο». Πηγή: http://www.protagon.gr/epikairotita/o-arxitektonas-twn-ftwxwn-44341025105
  15. «Ποιητής του μπετόν», «Απόστολος της καμπύλης», «Αρχιτέκτονας του αισθησιασμού»... Τα προσωνύμια δεν λείπουν για να περιγράψουν τον Oscar Niemeyer, ιερό τέρας της αρχιτεκτονικής του 20ου αι., ο οποίος έσβησε σε ηλικία σχεδόν 105 ετών. Η ορθή γωνία δεν τον έλκυε, ούτε η ευθεία γραμμή, «σκληρή, άκαμπτη, μια επινόηση του ανθρώπου», όπως έλεγε. Σημείο αντιδικίας με τον Le Corbusier, με τον οποίο είχε δουλέψει σε νεαρή ηλικία και του οποίου αναγνώριζε την επίδραση πάνω του. Και τούμπαλιν, υπογράμμιζε. Ο Oscar Niemeyer ξεχώρισε εξαιτίας της ελευθερίας των μορφών του, σχεδιασμένων με μονοκονδυλιές. Ήταν εραστής της καμπύλης, «ελεύθερης και αισθησιακής», της καμπύλης που συναντούσε στα βουνά της Βραζιλίας, στα ποτάμια της, τις ακτές της και «στα κορμιά των γυναικών της». Από αστική οικογένεια, το πλήρες όνομά του ήταν Oscar Ribeiro de Almeida de Niemeyer Soares. Τα “Ribeiro” και “Soares” είναι πορτογαλικής προέλευσης. Το “Almeida” είναι αραβικό και το “Niemeyer” γερμανικό. Πίστευε πως έτρεχε ακόμα λίγο μαύρο και λίγο ινδιάνικο αίμα στις φλέβες του. Ισχυριζόταν, με κείνη την απαράμιλλη γοητεία του, ότι η γερμανική καταγωγή του δεν είχε καμιά επίδραση στο χαρακτήρα του. Εκτός ίσως σε επίπεδο αποτελεσματικότητας: 600 έργα σε 70 χρόνια καριέρας. Εκ των οποίων, ακόμα και σήμερα, 20 είναι εργοτάξια. Αποτελεσματικότητα που ανέδειξε αυτόν το θαυμαστό μουσικό του οπλισμένου σκυροδέματος σε θεμελιωτή το 1960 -μαζί με τον μέγα Lucio Costa και τον Roberto Burle Marx- της Brasilia, της νέας πρωτεύουσας στη θέση της γενέτειράς του, του Ρίο ντε Τζανέιρο. Τη μέρα που ο Le Corbusier είπε στον Niemeyer ότι «η αρχιτεκτονική είναι επινόηση», ο Βραζιλιάνος έκανε τη ρήση του πυξίδα. Ταυτόχρονα, θεωρούσε την αρχιτεκτονική του φίλου του θλιβερά λετουργική. Ήθελε μια αρχιτεκτονική πιο ελεύθερη, πιο ανάλαφρη, που να διαθέτει τη χάρη των παλιών αποικιακών εκκλησιών. Έτσι έγινε σύμβολο ενός νέου μοντερνισμού, ιδεολογικοποιημένου. Έγινε μύθος. Η Brasilia, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστιστικής κληρονομιάς από το 1987, δημιουργήθηκε εκ του μηδενός, στη γεωγραφική καρδιά της χώρας, το Planalto Central. Τη «χαρά» τού την έδωσε ο μέλλον Πρόεδρος Juscelino Kubitschek. Ήταν το 1940. Στον Υπουργό Αμύνης που τον ρωτά αν αυτό που θα αναλάβει θα είναι μοντέρνο ή κλασικό, ο φίλος μας απαντά «Σε περίπτωση πολέμου, θα θέλατε όπλα μοντέρνα ή κλασικά;» Το πραξικόπημα του 1964, ξαποστέλνει τον Niemeyer στη Γαλλία. Είναι καλοδεχούμενος τόσο από τον Malraux όσο κι απ’ τον de Gaulle. Μια σειρά εμβληματικά κτίρια ακολουθούν. Για την έδρα του κομμουνιστικού κόμματος π.χ. ο Ζορζ Πομπιντού σχολιάζει: «Το μόνο καλό πράγμα που έκαναν οι κομμουνιστές». Ήταν το 1965. Από τα πιο διάσημα κτίσματά του, η Γραμματεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Το Pritzker, το αντίστοιχο Νόμπελ Αρχιτεκτονικής, του απονεμήθηκε το 1988. Ο γοητευτικός αυτός άνθρωπος, με την τεράστια προσωπικότητα και την αστείρευτη ζωτικότητα, απολάμβανε στη χώρα του το status του σταρ, παρόμοιο με κείνο ενός ποδοσφαιριστή ή ενός τραγουδιστή. Πράγμα αδιανόητο για αρχιτέκτονα. Αλλά δεν ήταν μόνο αρχιτέκτονας. Με το αριστοκρατικό του κεφάλι με το αχανές μέτωπο και τα μάτια από πυρακτωμένο κάρβουνο, απέκτησε το όνομα ενός δίκαιου ανθρώπου, γνωστού για την αφιλοκέρδεια και την αδιαπραγμάτευτη πίστη του στο ιδανικό της κοινωνικής δικαιοσύνης. «Δύο κομμουνιστές έχουν απομείνει στον κόσμο, ο Όσκαρ και εγώ», δήλωνε ο Φιντέλ Κάστρο το 1995. Το 1928, ο Niemeyer παντρεύεται την Annita Bildo, με την οποία απέκτησε ένα κοριτσάκι. Η σχέση τους θα διαρκέσει 76 χρόνια. Στα 98 του, παντρεύεται την 60χρονη γραμματέα του. Στο ατελιέ του στην Κοπακαμπάνα, μια φράση δεσπόζει στον τοίχο, μαζί μ’ ένα χέρι που κρατάει ένα λουλούδι: «Por um mundo melhor». Για έναν καλύτερο κόσμο. Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/...luterou-kosmou/ ] Click here to view the είδηση
  16. «Ποιητής του μπετόν», «Απόστολος της καμπύλης», «Αρχιτέκτονας του αισθησιασμού»... Τα προσωνύμια δεν λείπουν για να περιγράψουν τον Oscar Niemeyer, ιερό τέρας της αρχιτεκτονικής του 20ου αι., ο οποίος έσβησε σε ηλικία σχεδόν 105 ετών. Η ορθή γωνία δεν τον έλκυε, ούτε η ευθεία γραμμή, «σκληρή, άκαμπτη, μια επινόηση του ανθρώπου», όπως έλεγε. Σημείο αντιδικίας με τον Le Corbusier, με τον οποίο είχε δουλέψει σε νεαρή ηλικία και του οποίου αναγνώριζε την επίδραση πάνω του. Και τούμπαλιν, υπογράμμιζε. Ο Oscar Niemeyer ξεχώρισε εξαιτίας της ελευθερίας των μορφών του, σχεδιασμένων με μονοκονδυλιές. Ήταν εραστής της καμπύλης, «ελεύθερης και αισθησιακής», της καμπύλης που συναντούσε στα βουνά της Βραζιλίας, στα ποτάμια της, τις ακτές της και «στα κορμιά των γυναικών της». Από αστική οικογένεια, το πλήρες όνομά του ήταν Oscar Ribeiro de Almeida de Niemeyer Soares. Τα “Ribeiro” και “Soares” είναι πορτογαλικής προέλευσης. Το “Almeida” είναι αραβικό και το “Niemeyer” γερμανικό. Πίστευε πως έτρεχε ακόμα λίγο μαύρο και λίγο ινδιάνικο αίμα στις φλέβες του. Ισχυριζόταν, με κείνη την απαράμιλλη γοητεία του, ότι η γερμανική καταγωγή του δεν είχε καμιά επίδραση στο χαρακτήρα του. Εκτός ίσως σε επίπεδο αποτελεσματικότητας: 600 έργα σε 70 χρόνια καριέρας. Εκ των οποίων, ακόμα και σήμερα, 20 είναι εργοτάξια. Αποτελεσματικότητα που ανέδειξε αυτόν το θαυμαστό μουσικό του οπλισμένου σκυροδέματος σε θεμελιωτή το 1960 -μαζί με τον μέγα Lucio Costa και τον Roberto Burle Marx- της Brasilia, της νέας πρωτεύουσας στη θέση της γενέτειράς του, του Ρίο ντε Τζανέιρο. Τη μέρα που ο Le Corbusier είπε στον Niemeyer ότι «η αρχιτεκτονική είναι επινόηση», ο Βραζιλιάνος έκανε τη ρήση του πυξίδα. Ταυτόχρονα, θεωρούσε την αρχιτεκτονική του φίλου του θλιβερά λετουργική. Ήθελε μια αρχιτεκτονική πιο ελεύθερη, πιο ανάλαφρη, που να διαθέτει τη χάρη των παλιών αποικιακών εκκλησιών. Έτσι έγινε σύμβολο ενός νέου μοντερνισμού, ιδεολογικοποιημένου. Έγινε μύθος. Η Brasilia, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστιστικής κληρονομιάς από το 1987, δημιουργήθηκε εκ του μηδενός, στη γεωγραφική καρδιά της χώρας, το Planalto Central. Τη «χαρά» τού την έδωσε ο μέλλον Πρόεδρος Juscelino Kubitschek. Ήταν το 1940. Στον Υπουργό Αμύνης που τον ρωτά αν αυτό που θα αναλάβει θα είναι μοντέρνο ή κλασικό, ο φίλος μας απαντά «Σε περίπτωση πολέμου, θα θέλατε όπλα μοντέρνα ή κλασικά;» Το πραξικόπημα του 1964, ξαποστέλνει τον Niemeyer στη Γαλλία. Είναι καλοδεχούμενος τόσο από τον Malraux όσο κι απ’ τον de Gaulle. Μια σειρά εμβληματικά κτίρια ακολουθούν. Για την έδρα του κομμουνιστικού κόμματος π.χ. ο Ζορζ Πομπιντού σχολιάζει: «Το μόνο καλό πράγμα που έκαναν οι κομμουνιστές». Ήταν το 1965. Από τα πιο διάσημα κτίσματά του, η Γραμματεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Το Pritzker, το αντίστοιχο Νόμπελ Αρχιτεκτονικής, του απονεμήθηκε το 1988. Ο γοητευτικός αυτός άνθρωπος, με την τεράστια προσωπικότητα και την αστείρευτη ζωτικότητα, απολάμβανε στη χώρα του το status του σταρ, παρόμοιο με κείνο ενός ποδοσφαιριστή ή ενός τραγουδιστή. Πράγμα αδιανόητο για αρχιτέκτονα. Αλλά δεν ήταν μόνο αρχιτέκτονας. Με το αριστοκρατικό του κεφάλι με το αχανές μέτωπο και τα μάτια από πυρακτωμένο κάρβουνο, απέκτησε το όνομα ενός δίκαιου ανθρώπου, γνωστού για την αφιλοκέρδεια και την αδιαπραγμάτευτη πίστη του στο ιδανικό της κοινωνικής δικαιοσύνης. «Δύο κομμουνιστές έχουν απομείνει στον κόσμο, ο Όσκαρ και εγώ», δήλωνε ο Φιντέλ Κάστρο το 1995. Το 1928, ο Niemeyer παντρεύεται την Annita Bildo, με την οποία απέκτησε ένα κοριτσάκι. Η σχέση τους θα διαρκέσει 76 χρόνια. Στα 98 του, παντρεύεται την 60χρονη γραμματέα του. Στο ατελιέ του στην Κοπακαμπάνα, μια φράση δεσπόζει στον τοίχο, μαζί μ’ ένα χέρι που κρατάει ένα λουλούδι: «Por um mundo melhor». Για έναν καλύτερο κόσμο. Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/oscar-niemeyer-o-architektonas-enos-kaluterou-kosmou/ ]
  17. Το σημαντικότερο βραβείο για τις εικαστικές τέχνες απονεμήθηκε στην ομάδα Assemble για την ανάπλαση μιας υποβαθμισμένης περιοχής στο Λίβερπουλ. Η πρώτη είδηση για την φετινή απονομή των βραβείων Τέρνερ που έγιναν στη Γλασκώβη, είναι ότι η Assemble, μια αρχιτεκτονική κολεκτίβα κέρδισε το βραβείο το Βραβείο Τέρνερ 2015 για τη σύγχρονη εικαστική τέχνη, με την ανάπλαση των βικτωριανών σπιτιών στην υποβαθμισμένη συνοικία Toxteth στο Λίβερπουλ, το οποίο έπεσε σε παρακμή μετά τις εντάσεις μεταξύ της μαύρης κοινότητας και της αστυνομίας ξέσπασε σε ταραχές το 1981. Στην Assemble είναι όλοι λίγο μεγαλύτεροι από 20 ετών, και ξεκίνησαν να δουλεύουν μαζί ως φίλοι στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Συνεργάστηκαν με τους κατοίκους της περιοχής για την ανάπλασή της και έχουν δημιουργήσει εκεί ένα εργαστήριο, ώστε οι νέοι να μάθουν να κάνουν μόνοι τους τον εξοπλισμό και την επίπλωση των κατοικιών. Ποτέ άλλοτε τα Τέρνερ δεν είχαν μια τόσο μεγάλη ομάδα υποψηφίων και η νίκη τους δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη από όσο η υποψηφιότητά τους, αφού το έργο τους έχει τις ρίζες του στον τομέα της αρχιτεκτονικής, και όχι σε μια παραδοσιακή καλλιτεχνική κατηγορία. Οι τέσσερις υποψηφιότητες φέτος, έδειξαν την σαφή τάση της ανάδειξης της πολιτικής και κοινωνικής τέχνης. Η κολεκτίβα Assemble για παράδειγμα δημιουργεί προηγούμενο για τους επόμενους υποψηφίους. Η συμμετοχή τους πήρε προβάδισμα, αμέσως μόλις ανακοινώθηκε. Τα μέλη της κολεκτίβας μοιράζονται ένα στούντιο στο ανατολικό Λονδίνο και αποδέχθηκαν την υποψηφιότητα μόνο μετά από συνεδρίαση της ομάδας. Είναι μια συλλογική κοινωνική δράση, στην οποία δεν πρωταγωνιστεί μια και μόνο ιδιοφυΐα. Τα έργα τους θα εκτεθούν αφού ο σκοπός του βραβείου είναι να «προωθήσει τη δημόσια συζήτηση για τις νέες εξελίξεις στη βρετανική τέχνη". Στη θυελλώδη ιστορία του θεσμού, αυτή είναι η πρώτη χρονιά που η συζήτηση για την πολιτική και την κοινωνία άνοιξε με το καλημέρα! Το δεύτερο αξιοσημείωτο γεγονός για το βραβείο που είναι συνδεδεμένο με την καλλιτεχνική ελευθερία και ένα από τα πιο μεγάλα εικαστικά βραβεία παγκοσμίως είναι το γεγονός, ότι φέτος στην βραχεία λίστα υπήρχαν 3 γυναίκες και μια αρχιτεκτονική κολεκτίβα. Οι φετινοί υποψήφιοι κάνουν πολιτική τέχνη με κοινωνική συνείδηση. Όλοι θυμήθηκαν ότι το περσινό βραβείο Turner ήταν πολύ σκοτεινό, πολύ απόκρυφο, πολύ ακατανόητο. "Σε μια εποχή όπου οτιδήποτε μπορεί να είναι τέχνη, γιατί να μην είναι ένα συγκρότημα κατοικιών;» δήλωσε τον περασμένο Μάιο όταν ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες, το μέλος της κριτικής επιτροπής των Τέρνερ και διευθυντής του Ινστιτούτου Τέχνης Μίντλεσμπρο, Alistair Hudson. Το βραβείο, λένε πολλοί, παρασοβάρεψε. Έχασε την πλευρά του εντυπωσιασμού που είχε παλιότερα. Αυτό δεν είναι υποχρεωτικά κακό. Σημαίνει ότι η ποιότητα της συζήτησης γύρω από την τέχνη έχει αναβαθμιστεί, δεν είναι τόσο απλοϊκή πια. Αυτοί οι καλλιτέχνες σήμερα, θέτουν ερωτήσεις που είναι δύσκολες για όλους μας. Άλλωστε, σκοπός του βραβείου είναι να προωθήσει τη δημόσια συζήτηση για τις νέες εξελίξεις στη σύγχρονη βρετανική τέχνη και γιαυτό το λόγο αναγνωρίζεται ευρέως ως ένα από τα πιο σημαντικά και σημαντικά βραβεία για τις ευρωπαϊκές εικαστικές τέχνες. Το βραβείο Τέρνερ είναι 40.000 λίρες. 25.000 λίρες για τον νικητή και 5.000 λίρες για τον καθένα από τους άλλους καλλιτέχνες που επελέγησαν. Το βραβείο, που θεσπίστηκε το 1984, απονέμεται σε έναν Βρετανό καλλιτέχνη κάτω των πενήντα για μια εξαιρετική έκθεση ή άλλη παρουσίαση του έργου τους κατά το δωδεκάμηνο μέχρι τον Απρίλιο της κάθε χρονιάς. Το Τέρνερ έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί δείχνει την τάση στον κόσμο της τέχνης, αλλά εξίσου συχνά χλευάζεται από τους κριτικούς. Και οι τέσσερις φετινοί υποψήφιοι εργάζονται μακριά από την τέχνη που σημαίνει ψυχαγωγία. Η κριτική επιτροπή τους παρομοιάζει με όσους έχουν ζήλο να αλλάξουν τον κόσμο, τους προραφαηλίτες ή το κίνημα Bauhaus. Η Bonnie Camplin σε ένα στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα στο νότιο Λονδίνο δημιούργησε ένα είδος αρχείου σε ένα δωμάτιο όπου κάλεσε τους ανθρώπους να εξερευνήσουν τα θέματα γύρω από την "συναινετική πραγματικότητα", ιδίως όσον αφορά την ψυχική υγεία. Η Janice Kerbel κάνει μια οπερατική απόδοση για έναν χαρακτήρα που ονομάζεται Doug που βιώνει εννέα καταστροφικά γεγονότα και η Nicole Wermers, καρέκλες με γούνινα παλτό ραμμένες επάνω τους. «Πώς κρίνουμε τα πράγματα και με τι μοιάζουν»? είναι το θέμα της. Πηγή: http://www.thetoc.gr...o-fetino-terner Click here to view the είδηση
  18. Το σημαντικότερο βραβείο για τις εικαστικές τέχνες απονεμήθηκε στην ομάδα Assemble για την ανάπλαση μιας υποβαθμισμένης περιοχής στο Λίβερπουλ. Η πρώτη είδηση για την φετινή απονομή των βραβείων Τέρνερ που έγιναν στη Γλασκώβη, είναι ότι η Assemble, μια αρχιτεκτονική κολεκτίβα κέρδισε το βραβείο το Βραβείο Τέρνερ 2015 για τη σύγχρονη εικαστική τέχνη, με την ανάπλαση των βικτωριανών σπιτιών στην υποβαθμισμένη συνοικία Toxteth στο Λίβερπουλ, το οποίο έπεσε σε παρακμή μετά τις εντάσεις μεταξύ της μαύρης κοινότητας και της αστυνομίας ξέσπασε σε ταραχές το 1981. Στην Assemble είναι όλοι λίγο μεγαλύτεροι από 20 ετών, και ξεκίνησαν να δουλεύουν μαζί ως φίλοι στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Συνεργάστηκαν με τους κατοίκους της περιοχής για την ανάπλασή της και έχουν δημιουργήσει εκεί ένα εργαστήριο, ώστε οι νέοι να μάθουν να κάνουν μόνοι τους τον εξοπλισμό και την επίπλωση των κατοικιών. Ποτέ άλλοτε τα Τέρνερ δεν είχαν μια τόσο μεγάλη ομάδα υποψηφίων και η νίκη τους δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη από όσο η υποψηφιότητά τους, αφού το έργο τους έχει τις ρίζες του στον τομέα της αρχιτεκτονικής, και όχι σε μια παραδοσιακή καλλιτεχνική κατηγορία. Οι τέσσερις υποψηφιότητες φέτος, έδειξαν την σαφή τάση της ανάδειξης της πολιτικής και κοινωνικής τέχνης. Η κολεκτίβα Assemble για παράδειγμα δημιουργεί προηγούμενο για τους επόμενους υποψηφίους. Η συμμετοχή τους πήρε προβάδισμα, αμέσως μόλις ανακοινώθηκε. Τα μέλη της κολεκτίβας μοιράζονται ένα στούντιο στο ανατολικό Λονδίνο και αποδέχθηκαν την υποψηφιότητα μόνο μετά από συνεδρίαση της ομάδας. Είναι μια συλλογική κοινωνική δράση, στην οποία δεν πρωταγωνιστεί μια και μόνο ιδιοφυΐα. Τα έργα τους θα εκτεθούν αφού ο σκοπός του βραβείου είναι να «προωθήσει τη δημόσια συζήτηση για τις νέες εξελίξεις στη βρετανική τέχνη". Στη θυελλώδη ιστορία του θεσμού, αυτή είναι η πρώτη χρονιά που η συζήτηση για την πολιτική και την κοινωνία άνοιξε με το καλημέρα! Το δεύτερο αξιοσημείωτο γεγονός για το βραβείο που είναι συνδεδεμένο με την καλλιτεχνική ελευθερία και ένα από τα πιο μεγάλα εικαστικά βραβεία παγκοσμίως είναι το γεγονός, ότι φέτος στην βραχεία λίστα υπήρχαν 3 γυναίκες και μια αρχιτεκτονική κολεκτίβα. Οι φετινοί υποψήφιοι κάνουν πολιτική τέχνη με κοινωνική συνείδηση. Όλοι θυμήθηκαν ότι το περσινό βραβείο Turner ήταν πολύ σκοτεινό, πολύ απόκρυφο, πολύ ακατανόητο. "Σε μια εποχή όπου οτιδήποτε μπορεί να είναι τέχνη, γιατί να μην είναι ένα συγκρότημα κατοικιών;» δήλωσε τον περασμένο Μάιο όταν ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες, το μέλος της κριτικής επιτροπής των Τέρνερ και διευθυντής του Ινστιτούτου Τέχνης Μίντλεσμπρο, Alistair Hudson. Το βραβείο, λένε πολλοί, παρασοβάρεψε. Έχασε την πλευρά του εντυπωσιασμού που είχε παλιότερα. Αυτό δεν είναι υποχρεωτικά κακό. Σημαίνει ότι η ποιότητα της συζήτησης γύρω από την τέχνη έχει αναβαθμιστεί, δεν είναι τόσο απλοϊκή πια. Αυτοί οι καλλιτέχνες σήμερα, θέτουν ερωτήσεις που είναι δύσκολες για όλους μας. Άλλωστε, σκοπός του βραβείου είναι να προωθήσει τη δημόσια συζήτηση για τις νέες εξελίξεις στη σύγχρονη βρετανική τέχνη και γιαυτό το λόγο αναγνωρίζεται ευρέως ως ένα από τα πιο σημαντικά και σημαντικά βραβεία για τις ευρωπαϊκές εικαστικές τέχνες. Το βραβείο Τέρνερ είναι 40.000 λίρες. 25.000 λίρες για τον νικητή και 5.000 λίρες για τον καθένα από τους άλλους καλλιτέχνες που επελέγησαν. Το βραβείο, που θεσπίστηκε το 1984, απονέμεται σε έναν Βρετανό καλλιτέχνη κάτω των πενήντα για μια εξαιρετική έκθεση ή άλλη παρουσίαση του έργου τους κατά το δωδεκάμηνο μέχρι τον Απρίλιο της κάθε χρονιάς. Το Τέρνερ έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί δείχνει την τάση στον κόσμο της τέχνης, αλλά εξίσου συχνά χλευάζεται από τους κριτικούς. Και οι τέσσερις φετινοί υποψήφιοι εργάζονται μακριά από την τέχνη που σημαίνει ψυχαγωγία. Η κριτική επιτροπή τους παρομοιάζει με όσους έχουν ζήλο να αλλάξουν τον κόσμο, τους προραφαηλίτες ή το κίνημα Bauhaus. Η Bonnie Camplin σε ένα στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα στο νότιο Λονδίνο δημιούργησε ένα είδος αρχείου σε ένα δωμάτιο όπου κάλεσε τους ανθρώπους να εξερευνήσουν τα θέματα γύρω από την "συναινετική πραγματικότητα", ιδίως όσον αφορά την ψυχική υγεία. Η Janice Kerbel κάνει μια οπερατική απόδοση για έναν χαρακτήρα που ονομάζεται Doug που βιώνει εννέα καταστροφικά γεγονότα και η Nicole Wermers, καρέκλες με γούνινα παλτό ραμμένες επάνω τους. «Πώς κρίνουμε τα πράγματα και με τι μοιάζουν»? είναι το θέμα της. Πηγή: http://www.thetoc.gr/politismos/article/mia-kolektiba-arxitektonwn-kerdizei-to-fetino-terner
  19. Εκατοντάδες μικρά και μεγάλα όργανα σχεδιάσεως, κομψοτεχνήματα εξαιρετικής ποιότητας, χειροποίητα κοσμήματα από ατσάλι και χαλκό, πολυτελή και ποιοτικά αρχιτεκτονικά εργαλεία κατασκευασμένα από τεχνίτες με μεράκι, συνθέτουν την έκθεση με τίτλο «Το εργαστήριο του αρχιτέκτονα» που παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη από σήμερα, Πέμπτη, και μέχρι τις 10 Ιανουαρίου 2016. Η έκθεση πραγματοποιείται με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την ίδρυση των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, τα οποία έχουν συγκεντρώσει πάνω από 100 αρχιτεκτονικά αρχεία: από το σχέδιο πόλης της Αθήνας των Σταμάτη Κλεάνθη και Εδουάρδου Σάουμπερτ και τον Λύσανδρο Καυταντζόγλου, μέχρι τους Ερνέστο Τσίλλερ και Αναστάση Μεταξά, από τους εκλεκτικιστές, Αλέξανδρο Νικολούδη και Εμμανουήλ Λαζαρίδη, έως τον Δημήτρη Πικιώνη, τον Αριστοτέλη Ζάχο και τον Νικόλαο Μητσάκη, από τους αρχιτέκτονες του ’50 Εμμανουήλ Βουρέκα και Κωσταντίνο Καψαμπέλη, έως τους Άρη Κωνσταντινίδη, Κωσταντίνο Δεκαβάλλα, Νίκο Βαλσαμάκη, Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη και Κυριάκο Κρόκο. Όλη η ιστορία της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής Ανάμεσα στα αρχιτεκτονικά τους αρχεία εντοπίστηκαν εκατοντάδες τεκμήρια που εικονογραφούν με τον πιο ουσιαστικό τρόπο τα εργαλεία της δουλειάς τους. Τρίγωνα και καμπυλόγραμμα, πολύτιμες κασετίνες οργάνων από ξύλο και βελούδο, που περιέχουν διαβήτες, διαστημόμετρα και γραμμοσύρτες, με λαβές από ελεφαντόδοντο και έβενο, κλιμακόμετρα από ελεφαντόδοντο και ξύλο βελανιδιάς, μολυβδοκόνδυλα και κρετοκόνδυλα του 19ου αιώνα, κονδυλοφόρους, αλλά και πλάκες σινικής μελάνης σε στερεά μορφή με χρυσά κινέζικα ιδεογράμματα. Πρόκειται για μια σειρά από όργανα που πολλά από αυτά ήταν άγνωστα ακόμα και στους επιμελητές των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής. Ανάμεσα τους πρωταγωνιστεί το μολύβι: Από τον πρώτο ακιδογράφο στο ξύλινο και στο μηχανικό μολύβι. Η έκθεση αποδεικνύει πώς ένα χρηστικό εργαλείο μπορεί να έχει εξαιρετικές αισθητικές και διακοσμητικές αρετές. Παράλληλα, το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής και η πρεσβεία της Ελβετίας στην Αθήνα παρουσιάζουν στο Μουσείο Μπενάκη την έκθεση «Swiss Now. Σύγχρονες Ελβετικές προσεγγίσεις στην αρχιτεκτονική». Τα τμήματα της έκθεσης Το πρώτο μέρος της έκθεσης αφορά στη θεωρία και ιστορία της αρχιτεκτονικής τοπίου. Ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί την επιρροή της ιστορίας των κήπων και το ρόλο των πρωτοπόρων, στον συγκεκριμένο τομέα, ελβετών αρχιτεκτόνων. Το δεύτερο μέρος, «Οι πρωταγωνιστές», εξερευνά τη δουλειά των πιο γνωστών ατελιέ που ασχολούνται με τη συγκεκριμένη θεματική. Το τελευταίο μέρος της έκθεσης, που ονομάζεται «Νouvelle vague», παρουσιάζει το έργο μιας νέας γενιάς επαγγελματιών της αρχιτεκτονικής τοπίου. Επίσης παρουσιάζονται 33 έργα «Ελβετικές θέσεις - 33 λήψεις για βιώσιμες προσεγγίσεις στην κατασκευή» που έχουν αναφορές στο θέμα της βιώσιμης ανάπτυξης, καθώς η ελβετική αρχιτεκτονική και τα ευρύτερα τεχνικά έργα της χώρας είναι γνωστά όχι μόνο για την ποιότητα και τον σχεδιασμό τους, αλλά και για την αύξηση της συνειδητοποίησης και της κοινωνικής ευθύνης όσον αφορά τη βιώσιμη ανάπτυξη. Στο πλαίσιο της έκθεσης, τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου (ώρα 18:30) θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη της οδού Πειραιώς, ημερίδα με τίτλο: «Μοντέλα αρχιτεκτονικής παραγωγής, παράλληλοι κόσμοι». Πηγή: http://news.in.gr/cu...?aid=1500042070 Click here to view the είδηση
  20. Εκατοντάδες μικρά και μεγάλα όργανα σχεδιάσεως, κομψοτεχνήματα εξαιρετικής ποιότητας, χειροποίητα κοσμήματα από ατσάλι και χαλκό, πολυτελή και ποιοτικά αρχιτεκτονικά εργαλεία κατασκευασμένα από τεχνίτες με μεράκι, συνθέτουν την έκθεση με τίτλο «Το εργαστήριο του αρχιτέκτονα» που παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη από σήμερα, Πέμπτη, και μέχρι τις 10 Ιανουαρίου 2016. Η έκθεση πραγματοποιείται με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την ίδρυση των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, τα οποία έχουν συγκεντρώσει πάνω από 100 αρχιτεκτονικά αρχεία: από το σχέδιο πόλης της Αθήνας των Σταμάτη Κλεάνθη και Εδουάρδου Σάουμπερτ και τον Λύσανδρο Καυταντζόγλου, μέχρι τους Ερνέστο Τσίλλερ και Αναστάση Μεταξά, από τους εκλεκτικιστές, Αλέξανδρο Νικολούδη και Εμμανουήλ Λαζαρίδη, έως τον Δημήτρη Πικιώνη, τον Αριστοτέλη Ζάχο και τον Νικόλαο Μητσάκη, από τους αρχιτέκτονες του ’50 Εμμανουήλ Βουρέκα και Κωσταντίνο Καψαμπέλη, έως τους Άρη Κωνσταντινίδη, Κωσταντίνο Δεκαβάλλα, Νίκο Βαλσαμάκη, Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη και Κυριάκο Κρόκο. Όλη η ιστορία της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής Ανάμεσα στα αρχιτεκτονικά τους αρχεία εντοπίστηκαν εκατοντάδες τεκμήρια που εικονογραφούν με τον πιο ουσιαστικό τρόπο τα εργαλεία της δουλειάς τους. Τρίγωνα και καμπυλόγραμμα, πολύτιμες κασετίνες οργάνων από ξύλο και βελούδο, που περιέχουν διαβήτες, διαστημόμετρα και γραμμοσύρτες, με λαβές από ελεφαντόδοντο και έβενο, κλιμακόμετρα από ελεφαντόδοντο και ξύλο βελανιδιάς, μολυβδοκόνδυλα και κρετοκόνδυλα του 19ου αιώνα, κονδυλοφόρους, αλλά και πλάκες σινικής μελάνης σε στερεά μορφή με χρυσά κινέζικα ιδεογράμματα. Πρόκειται για μια σειρά από όργανα που πολλά από αυτά ήταν άγνωστα ακόμα και στους επιμελητές των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής. Ανάμεσα τους πρωταγωνιστεί το μολύβι: Από τον πρώτο ακιδογράφο στο ξύλινο και στο μηχανικό μολύβι. Η έκθεση αποδεικνύει πώς ένα χρηστικό εργαλείο μπορεί να έχει εξαιρετικές αισθητικές και διακοσμητικές αρετές. Παράλληλα, το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής και η πρεσβεία της Ελβετίας στην Αθήνα παρουσιάζουν στο Μουσείο Μπενάκη την έκθεση «Swiss Now. Σύγχρονες Ελβετικές προσεγγίσεις στην αρχιτεκτονική». Τα τμήματα της έκθεσης Το πρώτο μέρος της έκθεσης αφορά στη θεωρία και ιστορία της αρχιτεκτονικής τοπίου. Ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί την επιρροή της ιστορίας των κήπων και το ρόλο των πρωτοπόρων, στον συγκεκριμένο τομέα, ελβετών αρχιτεκτόνων. Το δεύτερο μέρος, «Οι πρωταγωνιστές», εξερευνά τη δουλειά των πιο γνωστών ατελιέ που ασχολούνται με τη συγκεκριμένη θεματική. Το τελευταίο μέρος της έκθεσης, που ονομάζεται «Νouvelle vague», παρουσιάζει το έργο μιας νέας γενιάς επαγγελματιών της αρχιτεκτονικής τοπίου. Επίσης παρουσιάζονται 33 έργα «Ελβετικές θέσεις - 33 λήψεις για βιώσιμες προσεγγίσεις στην κατασκευή» που έχουν αναφορές στο θέμα της βιώσιμης ανάπτυξης, καθώς η ελβετική αρχιτεκτονική και τα ευρύτερα τεχνικά έργα της χώρας είναι γνωστά όχι μόνο για την ποιότητα και τον σχεδιασμό τους, αλλά και για την αύξηση της συνειδητοποίησης και της κοινωνικής ευθύνης όσον αφορά τη βιώσιμη ανάπτυξη. Στο πλαίσιο της έκθεσης, τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου (ώρα 18:30) θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη της οδού Πειραιώς, ημερίδα με τίτλο: «Μοντέλα αρχιτεκτονικής παραγωγής, παράλληλοι κόσμοι». Πηγή: http://news.in.gr/culture/article/?aid=1500042070
  21. 45 νέοι Έλληνες αρχιτέκτονες παρουσιάζουν έργα από όλο τον κόσμο, αποκαλύπτοντας τη δική τους αφετηρία έμπνευσης και δημιουργίας στην Ημερίδα ΔΟΜΕΣ INDEX 3 | ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ το Σάββατο 24/10 στο Μουσείο Μπενάκη, ΠΕΙΡΑΙΩΣ 138 10:30-20:00, με ελεύθερη είσοδο. Πρόκειται για ένα μαραθώνιο αρχιτεκτονικών παρουσιάσεων, από όλο τον κόσμο, από τις αρχές του 1900 μέχρι σήμερα, που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και αφετηρία δικής τους δημιουργίας. Πώς προσλασβάνονται τα έργα μεγάλων αρχιτεκτόνων, όπως του Gerrit Rietveld, του Mies van der Rohe, του Alvaro Siza, του Toyo Ito και του Τάκη Ζενέτου από την νέα γενιά Ελλήνων αρχιτεκτόνων; Τα κτήρια που θα παρουσιαστούν προέρχονται από την Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία έως το ουτοπικό. Καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα χρήσεων: ιδιωτικές κατοικίες, κτήρια γραφείων, κήποι, σιδηροδρομικοί σταθμοί, αθλητικά κέντρα, εργοστάσια, εμπορικά καταστήματα, βιβλιοθήκες, δημόσια κτήρια, μνημεία και μουσεία. Η ημερίδα είναι ανοιχτή στο κοινό. Απευθύνεται σε αρχιτέκτονες, σχεδιαστές εσωτερικού χώρου και τοπίου, φοιτητές, καλλιτέχνες, πολιτικούς μηχανικούς και σε όσους ασχολούνται με την αρχιτεκτονική και το design. 'Εργα και συμμετέχοντες Νεκροταφείο Skogskyrkogarden - Woodland, Gunnar Asplund & Sigurd Lewerentz, Στοκχόλμη - Σουηδία, 1915-1940 Studio 2Pi Architecture - Παναγιώτης Παπασωτηρίου Κατοικία Schroder, Gerrit Rietveld, Ουτρέχτη - Ολλανδία, 1924 Μυρτώ Κιούρτη Villa Tugendhat, Mies van der Rohe, Brno - Τσεχία, 1929-1930 Κώστας Τσιαμπάος Χρόνος για χασμουρητό - Tempe a Pailla, Eileen Gray, Castellar - Γαλλία, 1931 Οι αρχιτέκτονες της Φάλαινας - Ίρις & Λήδα Λυκουριώτη Παιδότοποι στο Άμστερνταμ, Aldo van Eyck, Άμστερνταμ - Ολλανδία, 1947-1978 draftworks* - Χριστιάνα Ιωάννου, Χρίστος Παπαστεργίου Ο κήπος των γλυπτών - Giardino delle sculture, Carlo Scarpa, Βενετία - Ιταλία, 1952 Petras Architecture Studio - Τσαμπίκος Πετράς Κατοικία του μέλλοντος - Έκθεση Daily Mail Ideal Home, Alison & Peter Smithson, Λονδίνο - Ηνωμένο Βασίλειο, 1955-1956 griik architects- Κωνσταντίνος Γρίβας, Νατάσα Κυριακίδη Εργοστάσιο Φιξ, Τάκης Ζενέτος, Αθήνα - Ελλάδα, 1957-1963 Στέλιος Γιαμαρέλος No-Stop City, Archizoom Associati, 1966-1972 Πλάτων Ησαΐας Πισίνες, Alvaro Siza Vieira, Leca da Palmeira - Πορτογαλία, 1966 Κωσταντής Κίζης Railway Sleeper House, Shin Takasuga, Miyakejima - Ιαπωνία, 1970-1980 Κώστας Πουλόπουλος Splitting, Gordon Matta-Clark, New Jersey - ΗΠΑ, 1974 askarchitects - Αλεξάνδρα Στράτου, Στέλλα Κωνσταντινίδη The Lightning Field, Walter De Maria, Catron County - New Mexico - ΗΠΑ, 1977 Στέλλα Παντελιά Τοπιακή διαμόρφωση και μνημείο για τον Walter Benjamin - Passages, Dani Karavan, Portbou - Ισπανία, 1990-1994 Αριάδνη Βοζάνη Κατάστημα επίπλων στη Νέα Κηφισιά, Κυριάκος Κρόκος, Αθήνα - Ελλάδα, 1990-1996 Γεωργία Δασκαλάκη, Γιάννης Παπαδόπουλος Κτήριο γραφείων της Red Electrica de Espana, Mariano Bayon, Σεβίλλη - Ισπανία, 1992 mab architects - Franky Antimisiaris, Branko m. Berlic (Νεκρο )ταφείο Furstenwald, Kienast & Vogt Landschaftsarchitekten, Chur - Ελβετία, 1992-1996 Δέσποινα Ζαβράκα Μετατροπή βυρσοδεψείου σε κατοικία και γραφείο, Μάριος - Αλέξανδρος Νικηφοριάδης - Δανάη Σκαράκη, Χανιά - Ελλάδα, 1994 Αγάπη Πρώιμου Sendai Mediatheque, Toyo Ito, Sendai - Ιαπωνία, 1995-2001 K&K Architects - Κατερίνα Κοτζιά, Κορίνα Φιλοξενίδου Αθλητικό κέντρο - Palestra Polivalente, Livio Vacchini, Losone - Ελβετία, 1995-1997 AVW-Architecture - Αγγελική Αθανασιάδου, Κατερίνα Βασιλάκου Εθνικό περίπτερο της Πορτογαλίας - Expo '98, Alvaro Siza Vieira, Λισαβόνα - Πορτογαλία, 1998 0-2 - Βάλια Φούφα Μουσείο εθνικής τεκμηρίωσης της διαλέκτου NyNorsk - Ivar Aasen-tunet, Sverre Fehn, Orsta - Νορβηγία, 2000 aaiko arkitekter - Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, Ισιδώρα-Αγγελική Κόλια Chilean House 1, Smiljan Radic, Rancagua - Χιλή, 2006 SOUTH architecture - Χρυσόστομος Θεοδωρόπουλος, Ελένη Λιβάνη N House, Sou Fujimoto, Oita - Ιαπωνία, 2008 314 Architecture Studio - Παύλος Χατζηαγγελίδης Κατοικία για ένα νεαρό ζευγάρι, Junya Ishigami + associates, Τόκιο - Ιαπωνία, 2010 Αλέξανδρος Γερούσης, Κατίτα Χρυσανθοπούλου Σιδηροδρομικοί σταθμοί στο Κατάρ - QIRP, UNStudio, Ντόχα - Κατάρ, 2012-2019 Svstudio - Σίμος Βαμβακίδης Κατοικία στα Ιωάννινα, Παύλος Βλαστός, Ιωάννινα - Ελλάδα, 2012 vp architectural studio - Βίκη Πορίκη Ξενώνας Wa Shan, Amateur Architecture Studio, Xiangshan - Κίνα, 2013-2014 Σταύρος Μαρτίνος Διαμέρισμα, Σπυρίδων Πανταζής - Ελένη Μαργαριτίδου, Ιωάννινα - Ελλάδα, 1987 Topotheque - Ιάσων Πανταζής Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ: http://domesindex.com/afetiries/ Πηγή: http://www.buildnet....205&artid=16907 Click here to view the είδηση
  22. 45 νέοι Έλληνες αρχιτέκτονες παρουσιάζουν έργα από όλο τον κόσμο, αποκαλύπτοντας τη δική τους αφετηρία έμπνευσης και δημιουργίας στην Ημερίδα ΔΟΜΕΣ INDEX 3 | ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ το Σάββατο 24/10 στο Μουσείο Μπενάκη, ΠΕΙΡΑΙΩΣ 138 10:30-20:00, με ελεύθερη είσοδο. Πρόκειται για ένα μαραθώνιο αρχιτεκτονικών παρουσιάσεων, από όλο τον κόσμο, από τις αρχές του 1900 μέχρι σήμερα, που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και αφετηρία δικής τους δημιουργίας. Πώς προσλασβάνονται τα έργα μεγάλων αρχιτεκτόνων, όπως του Gerrit Rietveld, του Mies van der Rohe, του Alvaro Siza, του Toyo Ito και του Τάκη Ζενέτου από την νέα γενιά Ελλήνων αρχιτεκτόνων; Τα κτήρια που θα παρουσιαστούν προέρχονται από την Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία έως το ουτοπικό. Καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα χρήσεων: ιδιωτικές κατοικίες, κτήρια γραφείων, κήποι, σιδηροδρομικοί σταθμοί, αθλητικά κέντρα, εργοστάσια, εμπορικά καταστήματα, βιβλιοθήκες, δημόσια κτήρια, μνημεία και μουσεία. Η ημερίδα είναι ανοιχτή στο κοινό. Απευθύνεται σε αρχιτέκτονες, σχεδιαστές εσωτερικού χώρου και τοπίου, φοιτητές, καλλιτέχνες, πολιτικούς μηχανικούς και σε όσους ασχολούνται με την αρχιτεκτονική και το design. 'Εργα και συμμετέχοντες Νεκροταφείο Skogskyrkogarden - Woodland, Gunnar Asplund & Sigurd Lewerentz, Στοκχόλμη - Σουηδία, 1915-1940 Studio 2Pi Architecture - Παναγιώτης Παπασωτηρίου Κατοικία Schroder, Gerrit Rietveld, Ουτρέχτη - Ολλανδία, 1924 Μυρτώ Κιούρτη Villa Tugendhat, Mies van der Rohe, Brno - Τσεχία, 1929-1930 Κώστας Τσιαμπάος Χρόνος για χασμουρητό - Tempe a Pailla, Eileen Gray, Castellar - Γαλλία, 1931 Οι αρχιτέκτονες της Φάλαινας - Ίρις & Λήδα Λυκουριώτη Παιδότοποι στο Άμστερνταμ, Aldo van Eyck, Άμστερνταμ - Ολλανδία, 1947-1978 draftworks* - Χριστιάνα Ιωάννου, Χρίστος Παπαστεργίου Ο κήπος των γλυπτών - Giardino delle sculture, Carlo Scarpa, Βενετία - Ιταλία, 1952 Petras Architecture Studio - Τσαμπίκος Πετράς Κατοικία του μέλλοντος - Έκθεση Daily Mail Ideal Home, Alison & Peter Smithson, Λονδίνο - Ηνωμένο Βασίλειο, 1955-1956 griik architects- Κωνσταντίνος Γρίβας, Νατάσα Κυριακίδη Εργοστάσιο Φιξ, Τάκης Ζενέτος, Αθήνα - Ελλάδα, 1957-1963 Στέλιος Γιαμαρέλος No-Stop City, Archizoom Associati, 1966-1972 Πλάτων Ησαΐας Πισίνες, Alvaro Siza Vieira, Leca da Palmeira - Πορτογαλία, 1966 Κωσταντής Κίζης Railway Sleeper House, Shin Takasuga, Miyakejima - Ιαπωνία, 1970-1980 Κώστας Πουλόπουλος Splitting, Gordon Matta-Clark, New Jersey - ΗΠΑ, 1974 askarchitects - Αλεξάνδρα Στράτου, Στέλλα Κωνσταντινίδη The Lightning Field, Walter De Maria, Catron County - New Mexico - ΗΠΑ, 1977 Στέλλα Παντελιά Τοπιακή διαμόρφωση και μνημείο για τον Walter Benjamin - Passages, Dani Karavan, Portbou - Ισπανία, 1990-1994 Αριάδνη Βοζάνη Κατάστημα επίπλων στη Νέα Κηφισιά, Κυριάκος Κρόκος, Αθήνα - Ελλάδα, 1990-1996 Γεωργία Δασκαλάκη, Γιάννης Παπαδόπουλος Κτήριο γραφείων της Red Electrica de Espana, Mariano Bayon, Σεβίλλη - Ισπανία, 1992 mab architects - Franky Antimisiaris, Branko m. Berlic (Νεκρο )ταφείο Furstenwald, Kienast & Vogt Landschaftsarchitekten, Chur - Ελβετία, 1992-1996 Δέσποινα Ζαβράκα Μετατροπή βυρσοδεψείου σε κατοικία και γραφείο, Μάριος - Αλέξανδρος Νικηφοριάδης - Δανάη Σκαράκη, Χανιά - Ελλάδα, 1994 Αγάπη Πρώιμου Sendai Mediatheque, Toyo Ito, Sendai - Ιαπωνία, 1995-2001 K&K Architects - Κατερίνα Κοτζιά, Κορίνα Φιλοξενίδου Αθλητικό κέντρο - Palestra Polivalente, Livio Vacchini, Losone - Ελβετία, 1995-1997 AVW-Architecture - Αγγελική Αθανασιάδου, Κατερίνα Βασιλάκου Εθνικό περίπτερο της Πορτογαλίας - Expo '98, Alvaro Siza Vieira, Λισαβόνα - Πορτογαλία, 1998 0-2 - Βάλια Φούφα Μουσείο εθνικής τεκμηρίωσης της διαλέκτου NyNorsk - Ivar Aasen-tunet, Sverre Fehn, Orsta - Νορβηγία, 2000 aaiko arkitekter - Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, Ισιδώρα-Αγγελική Κόλια Chilean House 1, Smiljan Radic, Rancagua - Χιλή, 2006 SOUTH architecture - Χρυσόστομος Θεοδωρόπουλος, Ελένη Λιβάνη N House, Sou Fujimoto, Oita - Ιαπωνία, 2008 314 Architecture Studio - Παύλος Χατζηαγγελίδης Κατοικία για ένα νεαρό ζευγάρι, Junya Ishigami + associates, Τόκιο - Ιαπωνία, 2010 Αλέξανδρος Γερούσης, Κατίτα Χρυσανθοπούλου Σιδηροδρομικοί σταθμοί στο Κατάρ - QIRP, UNStudio, Ντόχα - Κατάρ, 2012-2019 Svstudio - Σίμος Βαμβακίδης Κατοικία στα Ιωάννινα, Παύλος Βλαστός, Ιωάννινα - Ελλάδα, 2012 vp architectural studio - Βίκη Πορίκη Ξενώνας Wa Shan, Amateur Architecture Studio, Xiangshan - Κίνα, 2013-2014 Σταύρος Μαρτίνος Διαμέρισμα, Σπυρίδων Πανταζής - Ελένη Μαργαριτίδου, Ιωάννινα - Ελλάδα, 1987 Topotheque - Ιάσων Πανταζής Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ: http://domesindex.com/afetiries/ Πηγή: http://www.buildnet.gr/default.asp?pid=224&la=1&catid=205&artid=16907
  23. Τρεις νέοι Έλληνες αρχιτέκτονες, ο Στρατής Σκοπελίτης, η Μαρία Χριστούλια και ο Αλέξανδρος Βαλσαμίδης, κέρδισαν το πρώτο βραβείο σε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Οι τρεις αρχιτέκτονες εμπνεύστηκαν από ένα φλέγον ζήτημα της ελληνικής πραγματικότητας, αυτό της αστεγίας, και η λύση που πρότειναν έλαβε την πρώτη θέση. «Πώς μπορεί η Αρχιτεκτονική να απευθυνθεί στους άστεγους;» ήταν το κύριο ερώτημα του διαγωνισμού με τίτλο «Tiny Home Community Competition», που προκήρυξε ο αμερικανικός οργανισμός «Activate14», μια πρωτοβουλία του Αμερικάνικου Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής και του Κέντρου για την Αρχιτεκτονική και το Ντιζάιν, με στόχο την ενίσχυση του κοινωνικού ρόλου της Αρχιτεκτονικής. Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, το θέμα του διαγωνισμού αφορούσε στη δημιουργία ενός τύπου κατοικιών με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (προκατασκευασμένες, βιώσιμες, οικονομικά προσιτές λύσεις) που θα φιλοξενήσουν τους άστεγους της πόλης Ράλεϊ, στη Βόρεια Καρολίνα. Ζητήθηκε δε από τους συμμετέχοντες να καταθέσουν ιδέες για τον σχεδιασμό δώδεκα μικρών σπιτιών, έκτασης δώδεκα τετραγωνικών μέτρων το καθένα, σε ένα οικόπεδο που βρίσκεται στα περίχωρα του Ράλεϊ. Η φιλοσοφία του διαγωνισμού ήταν, ότι τα σπίτια αυτά θα έχουν μεταβατικό χαρακτήρα, προκειμένου να είναι ο ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στην αστεγία και στη μόνιμη διαμονή, και άρα να στεγάσουν όσους δεν έχουν πού να μείνουν, συμβάλλοντας παράλληλα στην αποκατάσταση των σχέσεων των αστέγων με τον κοινωνικό ιστό. Η Μαρία Χριστούλια, ο Αλέξανδρος Βαλσαμίδης και ο Στρατής Σκοπελίτης, συνιδρυτές της αρχιτεκτονικής ομάδας «Riza3architects» και μέλη της εταιρείας «ΑΕΝΑΟΣ Α.Τ.Ε.», υπέβαλαν συμμετοχή και κατάφεραν να λάβουν το πρώτο βραβείο ανάμεσα σε 100 και πλέον προτάσεις από όλον τον κόσμο. Όπως ανέφερε η κριτική επιτροπή για την ελληνική πρόταση, «αυτό ήταν ένα έργο που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά». Και αναλύοντας το σκεπτικό της επισήμαινε: «Αυτό το πρότζεκτ είχε τον καλύτερο συνδυασμό της οργάνωσης του χώρου, της χρήσης των κατάλληλων κατασκευαστικών μεθόδων και υλικών και του άρτιου σχεδιασμού των μονάδων κατοικίας. Η προσέγγιση του θέματος ήταν ευαίσθητη στην κλίμακα και τη σύσταση της κοινότητας και σκεφτήκαμε ότι θα τονώσει τη γειτονιά. Οι σχεδιαστές παρουσίασαν μια ισχυρή αίσθηση αστικής ευαισθησίας στις ανάγκες του ατόμου και της κοινωνίας». «Στην Ελλάδα βλέπουμε καθημερινά το ζήτημα της αστεγίας που έθιγε ο διαγωνισμός και γι' αυτό επιλέξαμε να δηλώσουμε συμμετοχή και να δουλέψουμε επάνω σε ένα πρόβλημα σοβαρό σε ελληνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο» παρατηρεί μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Στρατής Σκοπελίτης. Οι αρχιτέκτονες δεν είχαν τη δυνατότητα να επισκεφθούν το Ράλεϊ, ωστόσο μέσα από τη διερεύνηση της ιστορίας, των τοπικών παραδόσεων, της κοινωνικής δομής και των κλιματολογικών συνθηκών της περιοχής διαπίστωσαν ότι παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με την Ελλάδα. Και μπορεί ο διαγωνισμός να αφορούσε στη δημιουργία μιας κοινότητας αστέγων στη Βόρεια Καρολίνα, ωστόσο, όπως εξηγεί ο κ. Σκοπελίτης, η νικητήρια πρόταση θα μπορούσε να έχει εφαρμογή και στην Ελλάδα και να δώσει λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα της χώρας. Η ελληνική πρόταση Οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν μια κοινότητα που ανοίγεται στην κοντινή γειτονιά και υποστηρίζει τη σύνδεση με τον αστικό ιστό. Η κοινότητα απαρτίζεται από τέσσερις γειτονιές, με τρία σπίτια η κάθε μία. Το κοινόχρηστο κτίριο τοποθετείται κεντρικά στο οικόπεδο και στεγάζει μια κουζίνα, ένα χώρο δραστηριότατων, ένα χώρο μελέτης - βιβλιοθήκη, αποδυτήρια και μπάνια. Γύρω από τα κτίρια βρίσκονται περιβόλια, την καλλιέργεια των οποίων θα αναλάβουν οι κάτοικοι. Ο σχεδιασμός ενός περάσματος που διατρέχει όλο το οικόπεδο, περνώντας δίπλα από τα περιβόλια και διαπερνώντας το κοινόχρηστο κτίριο, σε συνδυασμό με τον προσανατολισμό των σπιτιών, που βλέπουν στο δρόμο, δημιουργούν το απαραίτητο άνοιγμα της κοινότητας προς την πόλη. Το πέρασμα και το κοινόχρηστο κτίριο αρθρώνονται κατά τρόπο τέτοιο που καλεί τους κατοίκους να συναθροίζονται, συνδιοργανώνοντας κοινωνικές δραστηριότητες. Ταυτόχρονα η διάταξη των κοινόχρηστων χώρων του κτιρίου καθώς και η σχέση τους με το δρόμο είναι τέτοια, ώστε να εξισσοροπεί την έκθεση στο δημόσιο μάτι και να προστατεύει τους χρήστες από το να θεωρηθούν ως ιδρυματοποιημένος πληθυσμός. Πηγή: http://www.lifo.gr/now/greece/76708 Click here to view the είδηση
  24. Τρεις νέοι Έλληνες αρχιτέκτονες, ο Στρατής Σκοπελίτης, η Μαρία Χριστούλια και ο Αλέξανδρος Βαλσαμίδης, κέρδισαν το πρώτο βραβείο σε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Οι τρεις αρχιτέκτονες εμπνεύστηκαν από ένα φλέγον ζήτημα της ελληνικής πραγματικότητας, αυτό της αστεγίας, και η λύση που πρότειναν έλαβε την πρώτη θέση. «Πώς μπορεί η Αρχιτεκτονική να απευθυνθεί στους άστεγους;» ήταν το κύριο ερώτημα του διαγωνισμού με τίτλο «Tiny Home Community Competition», που προκήρυξε ο αμερικανικός οργανισμός «Activate14», μια πρωτοβουλία του Αμερικάνικου Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής και του Κέντρου για την Αρχιτεκτονική και το Ντιζάιν, με στόχο την ενίσχυση του κοινωνικού ρόλου της Αρχιτεκτονικής. Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, το θέμα του διαγωνισμού αφορούσε στη δημιουργία ενός τύπου κατοικιών με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (προκατασκευασμένες, βιώσιμες, οικονομικά προσιτές λύσεις) που θα φιλοξενήσουν τους άστεγους της πόλης Ράλεϊ, στη Βόρεια Καρολίνα. Ζητήθηκε δε από τους συμμετέχοντες να καταθέσουν ιδέες για τον σχεδιασμό δώδεκα μικρών σπιτιών, έκτασης δώδεκα τετραγωνικών μέτρων το καθένα, σε ένα οικόπεδο που βρίσκεται στα περίχωρα του Ράλεϊ. Η φιλοσοφία του διαγωνισμού ήταν, ότι τα σπίτια αυτά θα έχουν μεταβατικό χαρακτήρα, προκειμένου να είναι ο ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στην αστεγία και στη μόνιμη διαμονή, και άρα να στεγάσουν όσους δεν έχουν πού να μείνουν, συμβάλλοντας παράλληλα στην αποκατάσταση των σχέσεων των αστέγων με τον κοινωνικό ιστό. Η Μαρία Χριστούλια, ο Αλέξανδρος Βαλσαμίδης και ο Στρατής Σκοπελίτης, συνιδρυτές της αρχιτεκτονικής ομάδας «Riza3architects» και μέλη της εταιρείας «ΑΕΝΑΟΣ Α.Τ.Ε.», υπέβαλαν συμμετοχή και κατάφεραν να λάβουν το πρώτο βραβείο ανάμεσα σε 100 και πλέον προτάσεις από όλον τον κόσμο. Όπως ανέφερε η κριτική επιτροπή για την ελληνική πρόταση, «αυτό ήταν ένα έργο που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά». Και αναλύοντας το σκεπτικό της επισήμαινε: «Αυτό το πρότζεκτ είχε τον καλύτερο συνδυασμό της οργάνωσης του χώρου, της χρήσης των κατάλληλων κατασκευαστικών μεθόδων και υλικών και του άρτιου σχεδιασμού των μονάδων κατοικίας. Η προσέγγιση του θέματος ήταν ευαίσθητη στην κλίμακα και τη σύσταση της κοινότητας και σκεφτήκαμε ότι θα τονώσει τη γειτονιά. Οι σχεδιαστές παρουσίασαν μια ισχυρή αίσθηση αστικής ευαισθησίας στις ανάγκες του ατόμου και της κοινωνίας». «Στην Ελλάδα βλέπουμε καθημερινά το ζήτημα της αστεγίας που έθιγε ο διαγωνισμός και γι' αυτό επιλέξαμε να δηλώσουμε συμμετοχή και να δουλέψουμε επάνω σε ένα πρόβλημα σοβαρό σε ελληνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο» παρατηρεί μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Στρατής Σκοπελίτης. Οι αρχιτέκτονες δεν είχαν τη δυνατότητα να επισκεφθούν το Ράλεϊ, ωστόσο μέσα από τη διερεύνηση της ιστορίας, των τοπικών παραδόσεων, της κοινωνικής δομής και των κλιματολογικών συνθηκών της περιοχής διαπίστωσαν ότι παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με την Ελλάδα. Και μπορεί ο διαγωνισμός να αφορούσε στη δημιουργία μιας κοινότητας αστέγων στη Βόρεια Καρολίνα, ωστόσο, όπως εξηγεί ο κ. Σκοπελίτης, η νικητήρια πρόταση θα μπορούσε να έχει εφαρμογή και στην Ελλάδα και να δώσει λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα της χώρας. Η ελληνική πρόταση Οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν μια κοινότητα που ανοίγεται στην κοντινή γειτονιά και υποστηρίζει τη σύνδεση με τον αστικό ιστό. Η κοινότητα απαρτίζεται από τέσσερις γειτονιές, με τρία σπίτια η κάθε μία. Το κοινόχρηστο κτίριο τοποθετείται κεντρικά στο οικόπεδο και στεγάζει μια κουζίνα, ένα χώρο δραστηριότατων, ένα χώρο μελέτης - βιβλιοθήκη, αποδυτήρια και μπάνια. Γύρω από τα κτίρια βρίσκονται περιβόλια, την καλλιέργεια των οποίων θα αναλάβουν οι κάτοικοι. Ο σχεδιασμός ενός περάσματος που διατρέχει όλο το οικόπεδο, περνώντας δίπλα από τα περιβόλια και διαπερνώντας το κοινόχρηστο κτίριο, σε συνδυασμό με τον προσανατολισμό των σπιτιών, που βλέπουν στο δρόμο, δημιουργούν το απαραίτητο άνοιγμα της κοινότητας προς την πόλη. Το πέρασμα και το κοινόχρηστο κτίριο αρθρώνονται κατά τρόπο τέτοιο που καλεί τους κατοίκους να συναθροίζονται, συνδιοργανώνοντας κοινωνικές δραστηριότητες. Ταυτόχρονα η διάταξη των κοινόχρηστων χώρων του κτιρίου καθώς και η σχέση τους με το δρόμο είναι τέτοια, ώστε να εξισσοροπεί την έκθεση στο δημόσιο μάτι και να προστατεύει τους χρήστες από το να θεωρηθούν ως ιδρυματοποιημένος πληθυσμός. Πηγή: http://www.lifo.gr/now/greece/76708
  25. Πριν μερικές μέρες ολοκληρώθηκε στο Μινσκ της Λευκορωσίας η «6η Διεθνής Μπιενάλε Νέων Αρχιτεκτόνων – LEONARDO 2015». Η Μπιενάλε διοργανώθηκε υπό την αιγίδα της «Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων (UIA)» και σε αυτήν συμμετείχαν 151 έργα από 20 διαφορετικές χώρες. Ανάμεσα στις ελληνικές συμμετοχές υπήρξε και μία πρόταση από το αρχιτεκτονικό γραφείο «to the point architects» με έδρα τη Λάρισα. Η πρόταση των τριών αρχιτεκτόνων που απαρτίζουν το γραφείο (Χ. Κυπριτζής, Δ. Παυλίδου, Ν. Κανέλλος) έλαβε την τρίτη θέση στην κατηγορία μελετών: «Μονοκατοικίες – χαμηλά κτίρια» ενώ βραβεύθηκε και με ειδική μνεία από την Ένωση Αρχιτεκτόνων της Λευκορωσίας. Η μελέτη του λαρισαϊκού γραφείου αφορά μία εκτός σχεδίου εξοχική κατοικία στην Κάτω Αιγάνη σύμμικτης κατασκευής από μεταλλικό σκελετό και ανεπίχριστο σκυρόδεμα. Η πρόταση διακρίνεται από καθαρή γεωμετρία και έντονα μορφολογικά στοιχεία. Χαρακτηριστικός είναι ο μεγάλος πρόβολος που σηματοδοτεί την διάθεση του κτηρίου να στραφεί προς τη θέα. Οι κύριες λειτουργίες της κατοικίας φιλοξενούνται στο επίπεδο του ισογείου ενώ με την σωστή εκμετάλλευση της υπάρχουσας κλίσης του εδάφους δημιουργείται υπόσκαφος χώρος ξενώνα και γραφείου μειώνοντας τον όγκο του κτηρίου με στόχο την καλύτερη προσαρμογή του στο περιβάλλον. Πηγή: http://www.larissane...iethni-bienale/ Click here to view the είδηση
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.