Αναζήτηση στην κοινότητα

Η Διεθνής Επιτροπή Αξιολόγησης, που συγκροτήθηκε από την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, τον Απρίλιο 2022, διεξήγαγε και περάτωσε τη διαδικασία επιλογής της μελέτης του αρχιτεκτονικού προσχεδίου, δηλαδή της αρχιτεκτονικής πρότασης, σύμφωνα με την οποία ιδρύεται το Νέο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Η διαδικασία της εκπόνησης μελέτης αρχιτεκτονικού προσχεδίου, με τίτλο «Αναβάθμιση, υπόγεια επέκταση και διασύνδεση με το Ακροπόλ Ακρός του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου...» έχει εγκριθεί με απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού (αρ. 558074/17.11.2021-ΦΕΚ Β΄5352). Η Διεθνής Επιτροπή Αξιολόγησης επέλεξε, ομόφωνα, μετά από ενδελεχή και διεξοδική εξέταση των προτάσεων που υποβλήθηκαν την πρόταση των αρχιτεκτονικών γραφείων David Chipperfield Architects και Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη Α.Ε. Η επιλεγείσα πρόταση συγκεντρώνει τα στοιχεία της ευρηματικής σχέσης μεταξύ του παλαιού και του νέου κτηρίου, της ποιότητας της χωρικής εμπειρίας, της ευαισθησίας προς τις προγραμματικές και μουσειολογικές-μουσειογραφικές προκλήσεις, της πολεοδομικής ένταξης στον ιστό της πόλης και της πρωτοπόρας επίλυσης θεμάτων βιωσιμότητας και περιβαλλοντικού σχεδιασμού. Μετά την ενημέρωσή της από τον Πρόεδρο της Διεθνούς Επιτροπής Αξιολόγησης Ανδρέα Κούρκουλα, η Λίνα Μενδώνη δήλωσε: «Η πρόταση των γραφείων David Chipperfield και Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη εικονοποιεί το όραμα, δημιουργεί ένα μοναδικό τοπόσημο στον αστικό ιστό, είναι ανθρωποκεντρική. Προβάλλει την εθνική διάσταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, το οποίο συνδέει με το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Επισημαίνω, ότι όλες οι προτάσεις, που κατατέθηκαν, διακρίνονται από υψηλή ποιότητα, αισθητική και όραμα, ενώ ανταποκρίνονται πλήρως στις προδιαγραφές που θέσαμε. Ευχαριστώ όλους όσους συμμετείχαν, Ελληνες και ξένους αρχιτέκτονες. Θέλουμε ένα Μουσείο εξωστρεφές, σε διαρκή διάλογο με την κοινωνία, με δυναμική ματιά προς το μέλλον. Η επέκταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου συμβάλλει ουσιαστικά στην αναγέννηση της ευρύτερης περιοχής του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Πρόκειται για ένα από τα εμβληματικά έργα, που ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει συμπεριλάβει στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και για το οποίο έχει έντονο προσωπικό ενδιαφέρον. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τα μέλη της Διεθνούς Επιτροπής Αξιολόγησης για την εξαιρετική ποιότητα της δουλειάς τους. Ευχαριστώ τον Νικόλα και την Ειρήνη Λαιμού, καθώς το πρώτο στάδιο του έργου, ολοκληρώθηκε χάρι στην ευγενική δωρεά τους. Ευχαριστώ τα στελέχη του ΥΠΠΟΑ, μέλη της Επιτροπής Παρακολούθησης των διαδικασιών εξέλιξης του έργου της δωρεάς, για την υποστήριξη του όλου εγχειρήματος. Η παρουσίαση της πρότασης των γραφείων Chipperfield –Τομπάζη θα γίνει, εντός του επομένου μηνός, από τους αρχιτέκτονες με την παρουσία του Πρωθυπουργού». Ο David Chipperfield είναι ένας διεθνώς καταξιωμένος και πολυβραβευμένος αρχιτέκτονας. Το αρχιτεκτονικό του γραφείο διαθέτει αποδεδειγμένα μεγάλη εμπειρία στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό μουσειακών χώρων διεθνώς, μεταξύ των οποίων το Neues Museum στο Βερολίνο, το The Hepworth στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Museo Jumex στο Μεξικό. Το αρχιτεκτονικό γραφείο μελετών Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη Α.Ε. είναι αναγνωρισμένο και βραβευμένο γραφείο με εμπειρία σε μεγάλα έργα. Σύμφωνα με την ορισθείσα διαδικασία, κατόπιν σχετικής πρόσκλησης της Επιτροπής Αξιολόγησης, κατατέθηκαν προσχέδια από δέκα αρχιτεκτονικά γραφεία του εξωτερικού σε συνεργασία, αντίστοιχα, με δέκα ελληνικά αρχιτεκτονικά γραφεία. Είναι τα εξής: · David Chipperfield Architects και Γραφείο Μελετών Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη Α.Ε. · SANAA (Kazuyo Sejima + Ryue Nishizawa) και Buerger Katsota Architects · Herzog and de Meuron και ΑΕΤΕΡ Αρχιτέκτονες · Diller Scofidio + Renfro και VAP Architects και Neiheiser Argyros · Adjaye Associates και Kizi Studio · OMA και Σακελλαρίδου/Παπανικολάου Αρχιτέκτονες · Atelier Jean Nouvel και George Batzios Architects · Kengo Kuma and Associates και K-studio · Thomas Phifer και Tsolakis Architects και Καλλιόπη Κοντόζογλου · RCR Arquitectes και Παρμενίδης- Longuepee- Μάρη Tην Διεθνή Επιτροπή Αξιολόγησης –με αλφαβητική σειρά- αποτελούν τα εξής μέλη: · Γεράσιμος Γιαννόπουλος, Νομικός ·Γεώργιος Δεοδάτης, Πολιτικός Μηχανικός, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κολούμπια ·Pierre B. Ducrey, Αρχαιολόγος, Καθηγητής, π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Λωζάνης · Louis Godart, Αρχαιολόγος, Ομότιμος Καθηγητής Πολιτισμών του Αιγαίου του Πανεπιστημίου της Νάπολης Federico II, Σύμβουλος για την καλλιτεχνική κληρονομιά των Προέδρων της Ιταλικής Δημοκρατίας C. A. Ciampi και G. Napolitano. · Christopher Hudson, Ιστορικός Τέχνης και εκδότης του οίκου Lowgill Publishing, Πρόεδρος του Motovun Group of International Publishers (MGIP) · Ανδρέας Κούρκουλας, Αρχιτέκτων, Καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π. ·Meejin Yoon, Αρχιτέκτων, Κοσμήτορας του Cornell University College of Architecture, Art and Planning. Ιδρύτρια του Design Across Scales Lab. Η εκπόνηση της μελέτης του αρχιτεκτονικού προσχεδίου αποτέλεσε το αντικείμενο δωρεάς προς το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της ΑΜΚΕ «Οικογένεια ΝΣΛ» της οικογένειας Νικολάου και Ειρήνης Λαιμού. View full είδηση

To Deseen συγκέντρωσε ορισμένα από τα πιο ενδιαφέροντα και ασυνήθιστα αρχιτεκτονικά έργα που αναμένεται να ολοκληρωθούν μέσα στο 2023 και σίγουρα δεν θα αφήσουν κανένα ασυγκίνητο. Το πρώτο έργο αφορά στην "Πυραμίδα των Τιράνων". Βρίσκεται στην Αλβανία και η MVRDV έχει αναλβει να ολοκληρώσει την ανακαίνισή του μέσα στο 2023. Πρόκειται για ένα κτίριο - πυραμίδα που κατασκευάστηκε την δεκαετία του 1980 στα Τίρανα την πρωτεύουσα της χώρας. Το υπό κτίριο, θα ξανανοίξει ως κέντρο νεολαίας που θα περιλαμβάνει καφετέριες, στούντιο και αίθουσες διδασκαλίας για τους νέους που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν δωρεάν. Χτίστηκε αρχικά το 1988 ως μουσείο αφιερωμένο στον πρώην κομμουνιστή ηγέτη Ενβέρ Χότζα, αλλά έκλεισε τρία χρόνια αργότερα μετά την πτώση του κομμουνισμού στη χώρα. Ένα από τα πιο συναρπαστικά επερχόμενα έργα του αρχιτεκτονικού γραφείου Snøhetta είναι η Βιβλιοθήκη Sub-Center στο Πεκίνο, η οποία έχει σχεδιαστεί για να δίνει στους επισκέπτες την αίσθηση ότι βρίσκονται μέσα σε ένα δάσος. Τα καθίσματα σαν σε λόφο θα περιβάλλονται από δεκάδες λεπτούς στύλους, οι οποίοι ενώνονται στο επίπεδο της οροφής για να παραπέμπουν στα φύλλα ενός δέντρου gingko - το οποίο είναι ηλικίας 290 εκατομμυρίων ετών στην Κίνα. Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Adjaye Associates θα ολοκληρώσει ένα πολυθρησκειακό συγκρότημα στο Άμπου Ντάμπι που θα στεγάζει εκκλησία, τζαμί και συναγωγή. Ο ιδρυτής του στούντιο, David Adjaye, είπε ότι στόχος του έργου είναι να γιορτάσει τις τρεις θρησκείες, τον Χριστιανισμό, το Ισλάμ και τον Ιουδαϊσμό, και να τονώσει «τον διάλογο και την κατανόηση σε μια κρίσιμη στιγμή για τον κόσμο». Η SANAA αποκάλυψε για πρώτη φορά τον σχεδιασμό της πανεπιστημιούπολης για την κορυφαία σχολή design του Ισραήλ το 2013 και τελικά πρόκειται να ανοίξει τον Φεβρουάριο του 2023, έξι χρόνια αργότερα από το προγραμματισμένο. Βρίσκεται σε μια από τις παλαιότερες συνοικίες της Ιερουσαλήμ, το κτήριο θα περιλαμβάνει στούντιο σε μεγάλα χωριστά επίπεδα που είναι τρυπημένα από κενά και συνδέονται με ράμπες και σκάλες. To αμφιλεγόμενo έργο του Renzo Piano "Paddington Square" αναμένεται να ολοκληρωθεί εφέτος. Η τελική του μορφή θα είναι ένας τεράστιος γυάλινος κύβος δίπλα στο σταθμό Paddington, που θα περιέχει ένα 14όροφο κτίριο γραφείων υψωμένο σε μια εξέδρα γεμάτη με καταστήματα και εστιατόρια. Το επίμαχο σχέδιο, που αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2015, σχεδιάστηκε αρχικά ως ένας κυλινδρικός πύργος 224 μέτρων, αλλά το ύψος του μειώθηκε μετά από αντιδράσεις και καταγγελίες. Η κατασκευή του μπήκε επίσης για λίγο στον... "πάγο" μετά από αίτηση για δημόσια έρευνα για τα σχέδια. Ένα από τα πολυαναμενόμενα κτίρια που πρόκειται να ολοκληρωθούν στις ΗΠΑ το 2023 είναι το Gilder Center, μια κυματιστή επέκταση του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη. Ο σχεδιαστής Studio Gang έχει ήδη προσφέρει τα πρώτα σχέδια του κτιρίου, αφού κυκλοφόρησε μια σειρά από εικόνες τον Νοέμβριο που αποκαλύπτουν το εσωτερικό του από σκυρόδεμα που μοιάζει με σπήλαιο. Η σχεδίασή του παίρνει στοιχεία από βραχώδεις σχηματισμούς. View full είδηση

Η αρχιτεκτονική είναι πρωταρχικά η διαμόρφωση όχι ενός κτιρίου, αλλά της εμπειρίας που θα ζήσουμε μέσα σε αυτό. Αυτό είναι και το βασικό κριτήριο με το οποίο σχεδιάστηκαν αυτά τα σπίτια που αποσκοπούν όλα στο well being των κατοίκων και των επισκεπτών τους, στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενσωμάτωση στο φυσικό τοπίο, αλλά και το σεβασμό των κριτηρίων βιωσιμότητας που πλέον έχουν γίνει αναγκαία για την εφαρμογή τους σε κάθε project. Επίσης το άλλο κοινό χαρακτηριστικό όλων των projects είναι ο σεβασμός της εντοπιότητας, δηλαδή η χρήση τοπικών υλικών και συνεργείων, γεγονός που αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο των αρχών της βιωσιμότητας. Demo 2, Ψυχικό, Moustroufis architects Πρόκειται για έργο που ολοκληρώθηκε το 2021 υπό την επίβλεψη του Νίκου Μουστρούφη. Xαρακτηριστικό του έργου είναι η ενσάρκωση της ελευθερίας: Χρησιμοποιώντας το μια καθαρά μοντέρνα γλώσσα, το κτίριο σκηνοθετεί μια αλληλεπίδραση μεταξύ φωτός και σκοτεινών υλικών για να τονίσει τη δυναμική διαμόρφωση των όγκων, αφαιρώντας όλα τα εμπόδια στην ελεύθερη κυκλοφορία αλλά και στο βλέμμα. Το αρχιτεκτονικό γραφείο Moustroufis architects ιδρύθηκε το 1986 από τους αρχιτέκτονες Νίκο και Γιώργο Μουστρούφη, με αντικείμενο τις αρχιτεκτονικές μελέτες, επιβλέψεις έργων και κατασκευές. Το γραφείο έχει πραγματοποιήσει μεγάλο αριθμό έργων όπως κατοικίες, συγκροτήματα κατοικιών, κτίρια γραφείων, αθλητικές εγκαταστάσεις, βιομηχανικά κτίρια, εμπορικά καταστήματα κ.α. Σήμερα αποτελείται από ομάδα αρχιτεκτόνων μηχανικών, interior designers, σχεδιαστών, εργοδηγών και landscape designers με επικεφαλής τον Νίκο και Γιώργο Μουστρούφη. Τα τελευταία χρόνια στην ομάδα προστέθηκε και ο Δημήτρης Μουστρούφης. Wedge house, USP: Κim Powell Wedge house, Πύλος | Urban Soul Project Tο αρχιτεκτονικό γραφείο Urban Soul Project σχεδίασε μία εξοχική κατοικία λίγο έξω από τον οικισμό της Μεθώνης στην Πύλο. Ανατρέποντας την καθιερωμένη εικόνα των κατοικιών της περιοχής -ορθοκανονικών με τετράριχτη κεραμική στέγη-, η σύνθεση προκύπτει ως μία χειρονομία πλαστικής μεταχείρισης μίας επιφάνειας που λειτουργεί ως στέγη. Πιο συγκεκριμένα, η κατοικία βρίσκεται σε μακρόστενο οικόπεδο με είσοδο από το δρόμο στη στενή πλευρά που εφάπτεται του δρόμου υπό γωνία, με αποτέλεσμα η κάτοψη του οικοπέδου να είναι τραπεζοειδής. Ο σχεδιασμός της κατοικίας ακολουθεί το περίγραμμα του οικοπέδου και έτσι διατηρεί σφηνοειδή γεωμετρία, τόσο σε κάτοψη όσο και σε τομή. Kατοικίες, hiboux architecture: Γιάννης Δρακουλίδης, Γιώργος Κονιδάρης (Drone Photography) Κατοικίες, Μεγανήσι | Hiboux architecture Το έργο απέσπασε διάκριση στο διαγωνισμό για το ‘Βραβείο Αρχιτεκτονικής ΕΙΑ 2022σ ’τη διοργάνωση του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής. Αντλώντας έμπνευση από τις κατοικίες και τα υπόστεγα των βοσκών στην ύπαιθρο της Λευκάδας, το γραφείο Hiboux Architecture σχεδίασε στο Μεγανήσι μια κατοικία με 5 ξενώνες, ως ένα σύμπλεγμα από διάσπαρτους πέτρινους θολωτούς όγκους που ενοποιούνται κάτω από ένα μεταλλικό στέγαστρο, το οποίο λειτουργεί ως ένα νέο έδαφος, αιωρούμενο και φυτεμένο, ενσωματώνοντας, έτσι, τη νέα παρέμβαση στο περιβάλλον φυσικό τοπίο αποτελούμενο από ελαιόδεντρα και καμπυλόσχημες ξερολιθιές. Κατοικία στην Εύβοια, Tense architecture: Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος Κατοικία στην Εύβοια | Tense architecture network Η ομάδα του γραφείου Tense Architecture Network σχεδίασε μια κατοικία, με θέα στον Ευβοϊκό κόλπο, συνδυάζοντας έντονες γεωμετρίες, ένα αίθριο, που λειτουργεί ως εσωτερική αυλή, και έναν μεσογειακό κήπο. Oι αρχιτέκτονες του έργου συμπληρώνουν: “Το πεδίο είναι γωνιακό, επικλινές, με θέα στον Ευβοϊκό. Προκειμένου να ανοιχτεί με το βέλτιστο τρόπο τόσο στον υπαίθριο χώρο της όσο και στη θάλασσα -και με δεδομένες τις δύο όμορες οικοδομές- η κατοικία διατάσσεται κατά τη διαγώνιο, εγγραφόμενη σε τρίγωνο. Το οριζόντιο πρίσμα της αγκυρώνεται μέσω μίας καμπυλόσχημης απόληξης στη νοτιοδυτική γωνία του πεδίου, ενώ στην αντιδιαμετρική απελευθερώνεται με δυναμισμό, αιωρούμενο”. Mύκονος εστί/ Tsolakis architects: Γιώργος Σφακιανάκης Μύκονος εστί | Tsolakis architects Το γραφείο Tsolakis Architects σχεδίασε στο νησί της Μυκόνου, ένα νέο συγκρότημα παραθεριστικών κατοικιών. Το έργο “Mykonos Esti” αφορά τρεις ανεξάρτητες οικίες, τοποθετημένες στην κορυφή ενός λόφου, με ανεμπόδιστη θέα προς τη Χώρα της Μυκόνου και το Αιγαίο πέλαγος. Σκοπός του σχεδιασμού ήταν η δημιουργία ενός αυθεντικού Κυκλαδίτικου περιβάλλοντος, με στοιχεία που ακολουθούν την κλίμακα, την υλικότητα και την αισθητική των Κυκλαδίτικων οικισμών. Hourglass Coral / Deca architecture: Γιώργης Γερόλυμπος Hourglass coral | Deca architecture Το συγκεκριμένο project κέρδισε το βραβείο του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής για το 2022. Σε μια έκταση 90.000m2 στη Μήλο, το Hourglass Corral, που ολοκληρώθηκε το 2020, αλλά το βάζουμε στη λίστα σύμφωνα με τη χρονιά βράβευσης του, είναι η τελευταία προσθήκη του έργου “Voronoi’s Corrals” που ξεκίνησε πριν από 10 χρόνια ως μια συνεχής προσπάθεια προώθησης της αρμονικής συνύπαρξης της παραδοσιακής διαβίωσης, της νοικοκυροσύνης και του παραγωγικού τοπίου των νησιών με τις σύγχρονες ανάγκες και τα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά της κουλτούρας αναψυχής που προωθεί η τουριστική βιομηχανία. Ο όγκος του Hourglass Corral εναρμονίζεται με το περιβάλλον τοπίο μέσω μιας πράσινης στέγης φυτεμένης με μεσογειακά φυτικά είδη, ενώ η κατοικία ενσωματώνει βιώσιμες πρακτικές για τη μείωση της ενεργειακής της κατανάλωσης. Το κουτί που πετάει/ Μυρτώ Κιούρτη: Γιώργος Σφακιανάκης Το κουτί που πετάει | Μυρτώ Κιούρτη Την ελληνική οικοδομική πρακτική, γνωστή ως “πανωσήκωμα”, ακολούθησε στο παρακάτω έργο η αρχιτέκτονας Μυρτώ Κιούρτη, για το σχεδιασμό και την κατασκευή της κατοικίας ενός νέου ζευγαριού πάνω από το πατρικό σπίτι. Μέσω της πρακτικής αυτής, δόθηκε στους ιδιοκτήτες η ευκαιρία να διαμορφώσουν σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες το έργο, παντρεύοντας αλλά και ταυτόχρονα τηρώντας συγκεκριμένα όρια, μεταξύ παλιού και νέου, παρελθόντος και μέλλοντος. Ενα “κουτί που πετάει” άλλες φορές προστατεύει και άλλες φορές εκθέτει τη ζωή των κατοίκων μέσα σε αυτό, άλλες φορές ενισχύει την εσωστρέφεια δημιουργώντας κλειστούς εσωτερικούς κήπους και υπαίθριους χώρους και άλλες την εξωστρέφεια, προσφέροντας άπλετη θέα προς την πόλη. St. Minas house, Εύβοια | Νeiheiser Argyros: Lorenzo Zandri St. Minas house, Εύβοια | Νeiheiser Argyros Ο Neiheiser Argyros ολοκλήρωσε το St. Minas Residence, μια design κατοικία με θέα το Ευβοϊκό Πέλαγος, εκτενώς ανακαινισμένη ως ένα μείγμα πρώτων και εκλεπτυσμένων υλικών με ιδιαίτερα αναγνωρισμένες μοντερνιστικές αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1970, και ένα πολυεπίπεδο δίκτυο εξωτερικών καθιστικών που παρέχουν θέα στη θάλασσα, ενώ παράλληλα γιορτάζουν την ποικιλομορφία του περιβάλλοντος φυσικού τοπίου. Ασκιανός στη Νότια Κρήτη| Kokosalaki architecture: George Messaritakis Ασκιανός στη Νότια Κρήτη | by Kokosalaki architecture Το γραφείο Kokosalaki Architecture σχεδίασε το έργο Askianos, δύο θερινές κατοικίες, στη νότια Κρήτη, απέναντι από τον Ψηλορείτη με θέα τα ιστορικά Μάταλα και το Λιβυκό Πέλαγος, στο χωριό Λίσταρος. Σε αυτό το μοναδικό σημείο του νομού Ηρακλείου, σε ένα σημείο ψηλότερα από το χωριό, παρουσιάζουμε δύο κατοικίες διακοπών, οι οποίες σε συνδυασμό με το εντυπωσιακό τοπίο και τη θέα στη θάλασσα αποτελούν ένα γαλήνιο καταφύγιο με εμβληματικό σχεδιασμό. Θερινή κατοικία στην Αντίπαρο | 4k architects: Mariana Bisti Θερινή κατοικία στην Αντίπαρο | 4k architects Οι 4k architects σχεδίασαν μια καλοκαιρινή κατοικία στην περιοχή Κάμπος, στο νησί της Αντιπάρου, που αποτελείται από ένα συγκρότημα έξι ανεξάρτητων ξενώνων και ένα κεντρικό κτίριο, το οποίο βρίσκεται σε μια πλαγιά με δυτικό προσανατολισμό και ομαλή κλίση. Όλοι οι μονόροφοι όγκοι αναπτύσσονται κατά μήκος του οικοπέδου, ώστε να μεγιστοποιείται η θέα προς το μακρινό θαλάσσιο τοπίo. Εξοχικός κήπος με δωμάτιο στην Κέα | Αλέξανδρος Φωτάκης & Nicoletta Caputo Το έργο ‘Εξοχικός κήπος με δωμάτιο στην Κέα’ απέσπασε το ‘Βραβείο Αρχιτεκτονικής ΕΙΑ 2022’ στον διαγωνισμό του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής (ΕΙΑ). Ένας κήπος που σχεδιάζεται ως κατοικία με ταβάνι τον ουρανό, ένα δωμάτιο λιτής διαβίωσης στην ύπαιθρο που φυλάει τις μνήμες του «σταυλιού», μια νέα κατασκευαστική ηθική επιτόπιας συνεργατικής σύλληψης και κοινής νοημοσύνης αρχιτέκτονα και μάστορα: οι αρχιτέκτονες Αλέξανδρος Φωτάκης και Nicoletta Caputo σχεδίασαν και υλοποίησαν έναν ‘εξοχικό κήπο με δωμάτιο’ σε μια από τις κεντρικές κοιλάδες της Τζιάς, στα όρια ενός δάσους από βελανιδιές, εμπλουτίζοντας το αρχιτεκτονικό ιδίωμα και τον κατασκευαστικό πολιτισμό του τόπου με σύγχρονα στοιχεία και πρακτικές. Floating house, Μεσσηνία | Potiropoulos+partners Για το σχεδιασμό του “πλωτού σπιτιού” που ολοκληρώθηκε το 2021, προβλέφθηκε μια κεντρική “ζώνη”, όπως μια ξύλινη αποβάθρα που συγκεντρώνει όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές δραστηριότητες. Ακολουθώντας την εικόνα που ξεδιπλώνεται από το πανόραμα του τοπίου, η εσωτερική οργάνωση υπαγορεύει διαφορετικές προτεραιότητες απόψεων και χωρικών ρόλων. Η αρχιτεκτονική ιδέα διαπραγματεύεται τον διάλογο μεταξύ του κτιρίου και του τοπίου, κατατάσσοντας το εσωτερικό του και αντίστοιχα τον εξωτερικό του χώρο, σε εξωστρεφείς περιοχές που ανοίγονται προς τη θέα και σε εσωστρεφείς για ιδιωτικότητα. Η τελική δομή διαμορφώνεται από τη διαδραστική σχέση μεταξύ αυτών των επιμέρους συστάδων, οι οποίες διαπερνώνται από την τοπική χλωρίδα και το φυσικό φως. Ο διάλογος με τον Τόπο, όπως εκφράζεται χωρικά, υποδηλώνει την υλικότητα, την πυκνότητα, τη βαρύτητα, τη θερμοκρασία και την ακουστική ποιότητα, στοιχεία που δεν έχουν καμία σχέση με αφηρημένες έννοιες αλλά με μια ενδελεχή εμπειρία. Filothei house | A2 architects Η ιδέα της ανακαίνισης ήταν το σπίτι να αποτελέσει ένα λευκό καμβά λόγω της αγάπης της οικογένειας για τα έργα Τέχνης. Έτσι σχεδιάστηκε ένα διαμέρισμα 200 τετραγωνικών μέτρων με υλικότητες και τόνους κυρίως του λευκού καθώς το χρώμα είναι κάτι που θα προκύψει σταδιακά από τους πίνακες που θα ξεκινήσει να τοποθετεί στους τείχους του σπιτιού, η οικογένεια που το κατοικεί. Ohlive Beach Villa | 3H Architects Το Ohlive beach είναι μια μοναδική αυτόνομη παραθαλάσσια βίλα στην αμμώδη παραλία των Λιγαριών (περιοχή Κεχριά) που φιλοξενεί έως 8 άτομα. Μια αίσθηση αποκλειστικότητας περιβάλλει τους επισκέπτες από τη στιγμή που εισέρχονται στη βίλα στον πρώτο όροφο κατι στο οποίο συμβάλλει και ο καθαρός/κομψός σχεδιασμός από το χέρι του βραβευμένου αρχιτεκτονικού γραφείου 3H Architects. Τοποθετημένη σε έναν αρχαίο ελαιώνα, περιτριγυρισμένη από ένα προστατευόμενο φυσικό καταφύγιο και μπροστά στη θάλασσα, η OHLIVE Beach προσφέρει την ιδανική βίλα για χαλάρωση. Κατά τη βόλτα στην ευρύχωρη ανοιχτή βεράντα που περιλαμβάνει αιώρα και ξαπλώστρα με διάφορες επιλογές για υπαίθριο καθιστικό, θα αιχμαλωτίσει τον επισκέπτη η υπέροχη θέα στη θάλασσα και η θέα στην ηπειρωτική χώρα του Πηλίου. Στα δεξιά του έχει την πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα με άνετα καθίσματα, ενώ στα αριστερά περιμένει το καθιστικό με home cinema και τζάκι. White elegance residence, Λουτράκι | Dezone architects “Η ιδιωτική κατοικία στη τοποθεσία του Λουτρακίου μελετήθηκε και κατασκευάστηκε προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες μιας σύγχρονης οικογένειας», αναφέρει στην περιγραφή του το αρχιτεκτονικό γραφείο. Η προνομιακή θέση του οικοπέδου, με την εντυπωσιακή θέα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο προσανατολισμό και στη συνολική διαμόρφωση της κατοικίας, δημιουργώντας μία μίνιμαλ και με καθαρούς όγκους κτιριακή μορφή. Διακριτικές αρχιτεκτονικές ξύλινες λεπτομέρειες στο κέλυφος, υπόλευκοι τόνοι σε όλη τη κατασκευή και μία ελαφρώς αφαιρετική προσέγγιση στο σύνολο των επεμβάσεων δημιούργησαν ένα σύγχρονο και πολυτελές αποτέλεσμα. Το άπλετο φυσικό φως στο εσωτερικό της κατοικίας επιτεύχθηκε μέσω των μεγάλων ανοιγμάτων στις όψεις του κτιρίου, ώστε να γίνει ταυτόχρονα και η μέγιστη αξιοποίηση της προνομιακής ανεμπόδιστης θέας. Επιπλέον, κύριο μέλημα της μελέτης υπήρξε η διαμόρφωση εσωτερικών χώρων, ευρύχωρων και εργονομικών, με όσο το δυνατόν λιγότερα χωρίσματα. Το εξωτερικό και εσωτερικό του κτιρίου μελετήθηκαν ουσιαστικά με διάθεση ενοποίησης καθότι ο σκοπός ήταν να συνδέονται αρμονικά και λειτουργικά, βγάζοντας σαν τελικό αποτέλεσμα μία υψηλής αισθητικής ατμόσφαιρα πάντοτε με ιδιαίτερο και πρωτοποριακό τρόπο”. Ο Βασίλης Μπαρτζώκας ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Design Ambassador και του site Αrchisearch επιλέγει τα 15 καλύτερα σπίτια της χρονιάς. View full είδηση

Η άναρχη δόμηση της Αθήνας, το ελληνικό «εφεύρημα» της αντιπαροχής, τα δύο ποτάμια της πρωτεύουσας που δεν είναι πια ποτάμια. Πώς διαμορφώθηκε πολεοδομικά και αρχιτεκτονικά η Αθήνα και ποιες προοπτικές έχει στο μέλλον; Δύο άνθρωποι με γνώσεις και αγάπη για το ίδιο αντικείμενο «συνομιλούν», τοποθετώντας στο κέντρο της συζήτησης την Αθήνα. Ο πολιτικός μηχανικός, Δημοσθένης Αντωνόπουλος, θέτει ερωτήματα στην αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα αρχιτεκτόνων στο ΕΜΠ, Ιφιγένεια Μάρη. – Σε τι οφείλεται το καταστροφικό πέρασμα της Αθήνας του τέλους του 19ου αιώνα στην Αθήνα του σήμερα; Η ερώτηση υπαινίσσεται μια καταστροφή, μια πολιτισμική απώλεια, που συντελέστηκε μέσα σε δύο σχεδόν αιώνες. Η αναπόληση ενός χαμένου πολιτισμού μάλλον μέσα στην ιστορία είναι άκαιρη: Ο μετασχηματισμός της Αθήνας του τέλους του 19ου αιώνα στην Αθήνα του σήμερα περιλαμβάνει διάφορες σειρές γεγονότων, που προκάλεσαν την ανάδειξη απρόβλεπτων μέχρι τότε αναγκών. iStock Καταρχάς συνέβησαν δύο καταστροφικοί πόλεμοι που προκάλεσαν κύματα μεταναστεύσεων προς την πόλη, π.χ. Μικρασιατική καταστροφή, ερήμωση της υπαίθρου λόγω των αλλαγών στην οικονομία. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν μια εξαιρετική διόγκωση της πόλης με επιτακτικές ανάγκες για γρήγορη και φθηνή στέγαση. Ταυτόχρονα συνέβησαν διαδοχικές αλλαγές στην οικονομία (από την οικονομία της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, στην οικονομία της ιδιωτικής και δημόσιας παροχής υπηρεσιών, και στην τουριστική και χρηματιστηριακή οικονομία), καθώς άλλαζε ο βαθμός εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας σταδιακά από τη γερμανική, γαλλική, αγγλική, αμερικανική, ευρωπαϊκή επιρροή. Σύμφωνα με αυτές τις αλλαγές μετατοπίζονταν οι επιχειρηματικές κατευθύνσεις και ανάλογα κάθε φορά άλλαζε η εικόνα της πόλης. Σε αυτή την αλλαγή της εικόνας της πόλης συνέβαλε επιπλέον η μετατόπιση του τρόπου ζωής από τα πρότυπα ενός εκλεκτικού νεοκλασικισμού (19ος αιώνας), στη συνέχεια ενός ελληνοκεντρικού μοντερνισμού (μεσοπόλεμος), και μιας νεοελληνικής παράδοσης (μεταπολεμικά), και τέλος στα πρότυπα της ευρωπαϊκής ταυτότητας. – Ποια η γνώμη σας για το ελληνικό εφεύρημα της αντιπαροχής έναντι διαφορετικών αρχιτεκτονικών παρεμβάσεων στην ανάπτυξη των πόλεων σε άλλες χώρες; Στην Ελλάδα η ανοικοδόμηση με αντιπαροχή και με αντικείμενο την πολυκατοικία αποτέλεσε μέσο ανάπτυξης της οικονομίας χωρίς την προϋπόθεση συσσωρευμένου κεφαλαίου, και με την απασχόληση ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού. Σε μια περίοδο οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας, η πράξη του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1929 περί αναγνώρισης της οριζόντιας ιδιοκτησίας (προϋπόθεση για την ανεξάρτητη εκμετάλλευση των ορόφων και την αντιπαροχή) έδωσε μια διέξοδο στην χωρίς πόρους συγκέντρωση του πληθυσμού στην πόλη. Μια οικονομική διέξοδο που βασιζόταν στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στη μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση της γης, καθιστώντας τον γενικό σχεδιασμό της πόλης άνευ σημασίας. iStock Η αναφορά σε αυτό το πλαίσιο καθιστά κατανοητή τη διαφορά που παρουσιάζει η ανάπτυξη της Αθήνας σε σχέση με την ανάπτυξη σε πόλεις της Ευρώπης. Σε χώρες με αναπτυγμένη βιομηχανική παραγωγή, καθώς μέσα από τις αποικίες είχαν εξασφαλίσει τη διάθεση των μαζικά παραγόμενων προϊόντων, ήταν δυνατή τόσο η οικονομική ανάπτυξη όσο και η απασχόληση ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού, ανεξάρτητα από την ανοικοδόμηση με ιδιωτική πρωτοβουλία. Σε αυτό το πλαίσιο, ο γενικός σχεδιασμός των πόλεων ήταν στην Ευρώπη εφικτός σε αντιδιαστολή με ό,τι συνέβη στην Αθήνα. – Ένας μεγάλος καημός: Η απώλεια των 2 κύριων ποταμών της Αττικής-Κηφισός και Ιλισός είναι μάλλον οριστικός ή υπάρχουν ακόμα κάποιες ελπίδες ανάδειξής τους; Αν η αποκάλυψη των ποταμών συνδυαστεί με την αναπτυξιακή διάσταση της πόλης, ίσως να υπάρξει η πολιτική βούληση για την ανάδειξή τους μέσα από έναν εκ νέου γενικό σχεδιασμό της πόλης. Η Αθήνα ανασκάπτεται με το μετρό. Δημιουργούνται πολλαπλά επίπεδα σε διαφορετικές στάθμες που συναντούν τα επίπεδα των ποταμών. Ας φανταστούμε ότι αντί να κινούμαστε μόνο υπογείως με το μετρό, να ανοίγονταν σε διάφορα επίπεδα υπαίθριοι χώροι στην υφιστάμενη στάθμη των ποταμών: Δημόσιοι χώροι, πλατείες και εξώστες της πόλης σε τομή! Μια χειρουργική επέμβαση που θα συνέβαλε αφενός στη βελτίωση του μικροκλίματος στις περιοχές αποκάλυψης των ποταμών, και αφετέρου στην πρόσδοση ιδιαίτερου χαρακτήρα σε αυτές. Θα τις είχε εντάξει σε αντιληπτικές / φυσικές συνέχειες, εισάγοντας ένα νέο σύστημα προσανατολισμού και νοηματοδότησης των σημείων της πόλης. Ένα σύστημα που μέσα από την ανάδυση κενών, δημόσιων χώρων με αυξημένα ποιοτικά χαρακτηριστικά, θα ευνοούσε επιπλέον την επιχειρηματική και οικονομική ανάπτυξη νέων αστικών κέντρων σε επίπεδο γειτονιάς. iStock – Τι είναι μοντερνισμός στην αρχιτεκτονική; Ο μοντερνισμός έχει γενικά θεωρηθεί ως η έκφραση του ορθού λόγου στην καθημερινή ζωή. Ο μοντερνισμός χρησιμοποίησε τη γλώσσα της αφαίρεσης για μια διεθνή επικοινωνία και πρόβαλλε τη γεωμετρική και κατασκευαστική τυποποίηση ως συμβολική αναπαράσταση των μέσων μαζικής παραγωγής. Μέσα από αυτή τη διάσταση εκφράστηκε η ουτοπική αισιοδοξία της κατασκευής ενός μέλλοντος για όλους, σε διάφορα οικονομικά και πολιτικά συστήματα και με διάφορους επιμέρους τρόπους. – Ποιος ο ρόλος του Bauhaus; Η Σχολή εφαρμοσμένων τεχνών του Bauhaus κινήθηκε από τον μυστικισμό, στον εξπρεσιονισμό, στον ελεμενταρισμό, στην Art Deco, στον σουρεαλισμό, ως τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Μέσα από αυτή την πολυφωνία, έδειξε ότι ο μοντερνισμός είναι κάτι παραπάνω από ένα στιλ. Το Bauhaus ανέδειξε ως κοινωνική αξία τη δυνατότητα να σχεδιάζεται ενιαία το σύνολο του χώρου κατοίκησης –από την πόλη, το αρχιτεκτονικό κέλυφος μέχρι και το αντικείμενο– και να προκαθορίζονται με αυτόν τον τρόπο οι δράσεις των υποκειμένων για ένα «επιθυμητό μέλλον». – Πώς εννοούμε τη σύγχρονη πόλη; Η πόλη αλλάζει και περνάμε ίσως από την ουτοπία της κατασκευής του μέλλοντος (όπως επεδίωκε το μοντέρνο κίνημα και το Bauhaus) στην ουτοπία διαχείρισης της πολυπλοκότητας της πόλης. Μια πολυπλοκότητα που έχει αναπτυχθεί από τις πολυπολιτισμικές διαστάσεις της, τόσο με την ανάπτυξη θεσμικών ή επαγγελματικών σωμάτων με τα δικά τους ενδιαφέροντα και συμφέροντα, όσο και με τη συνεχή εισροή νέων σωμάτων με τις δικές τους καταβολές. Μια «Βαβέλ» που αισιοδοξεί ότι θα προσφέρει ως κοινά αγαθά τις προϋποθέσεις για την ομαλή συμβίωση. iStock – Πώς εννοούμε τη σύγχρονη Αθήνα; Η σύγχρονη Αθήνα είναι πολυπολιτισμική. Κατέχει μια γεωγραφικά ευαίσθητη θέση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, καθώς και μια ιστορικά ευαίσθητη θέση με τις πολλαπλές αλλαγές της ταυτότητάς της, ανάλογα με τις πολλαπλές αλλαγές της εξάρτησής της. Σε αυτό το πλαίσιο, η Αθήνα καθίσταται ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πεδίο έρευνας για τον προσδιορισμό των κοινών αγαθών που θα ευνοήσουν την ομαλή συμβίωση των πολυπολιτισμικών ομάδων που την κατοικούν. – Τι θα έπρεπε να γίνει για την Αθήνα με τα σημερινά δεδομένα; Κύριο μέλημα για τη σύγχρονη Αθήνα αποτελεί ο σχεδιασμός του δημόσιου χώρου, τόσο στο κέντρο του αστικού ιστού όσο και στις παρυφές του με τη φύση (τη θάλασσα και το βουνό), ως μια προσπάθεια αποκατάστασης της συνοχής στη ζωή της πόλης. Μιας πόλης που, όπως λέγαμε, η εικόνα της έχει προκύψει από την ιδιωτική πρωτοβουλία, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την κοινή ζωή. Ο σχεδιασμός του δημόσιου χώρου θα μπορούσε να βελτιώσει την πόλη τόσο εργονομικά (ροές, μετακινήσεις, μετασχηματισμοί, ανοιχτές προσβάσεις), όσο και διαδραστικά με την εισαγωγή κοινών μικτών χρήσεων, όπου θα αναπτύσσονταν σχέσεις συμμετοχής μεταξύ των πολιτών σε μικρές και μεγάλες κλίμακες, τοπικά και διατοπικά. Ενδεικτικά θα μπορούσαν να αναφερθούν ως πόλοι έλξης τα ανοικτά αμφιθέατρα, οι πλατείες, οι χώροι αναψυχής και οι αγορές, αλλά και τα ανοικτά πολιτισμικά κέντρα. Ένας σχεδιασμός που για να επηρεάσει όλες τις κλίμακες αναφέρεται ταυτόχρονα σε επίπεδο Δήμων και Περιφέρειας. View full είδηση

Η αρχιτεκτονική στρέφει το βλέμμα της σε μια πτυχή της νέας πραγματικότητας που στο άμεσο μέλλον θα διαμορφώσει την καθημερινή ζωή του πληθυσμού στη γη: σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΗΕ, το 2050 σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού (32,5%) θα είναι ηλικίας 65 ετών και άνω. Πρακτικά σημαίνει ότι η πληθυσμιακή γήρανση θα επηρεάσει τον σχεδιασμό των πόλεων και τους τρόπους κατοίκησής τους. Η σύγχρονη αρχιτεκτονική έχει μελετήσει τις δημογραφικές προβλέψεις για να προσεγγίσει τις χωρικές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που θα καθορίσουν τις επιλογές των ηλικιωμένων, όπως ορίζονται σε αυτό που οι σύγχρονες πολιτικές πρόβλεψης αποκαλούν «Aging in Place». Ο όρος σημαίνει ότι ένα άτομο είναι σε θέση να ζει στον τόπο της επιλογής του χωρίς να χάνει την ποιότητα ζωής του όταν φτάσει στην τρίτη ηλικία. Σύμφωνα με το archdaily.com, η κατανόηση της αρχιτεκτονικής από τη σκοπιά των «νέων ηλικιωμένων» παραπέμπει σε αλλαγή παραδείγματος. Οι αρχιτέκτονες καλούνται να σκεφτούν μια σειρά διευκολύνσεων για τις καθημερινές δραστηριότητες, ώστε να σχεδιάσουν συστήματα κατοίκησης που επιτρέπουν την προσβασιμότητα και την άνεση στις μετακινήσεις, καθώς και τις σχέσεις με τα φυσικά στοιχεία του ανέμου, του φυσικού φωτός, της βλάστησης. Πολλές μελέτες επισημαίνουν ότι η υγιής γήρανση σχετίζεται με την ιδέα να επιτραπεί στους ανθρώπους να μεγαλώνουν σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές που έχουν βιώσει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους και αυτό φαίνεται να είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει η αρχιτεκτονική, είτε προσαρμόζοντας υπάρχοντα κτίρια είτε χτίζοντας νέα. Ενα παράδειγμα αλλαγών σε υφιστάμενα κτίρια έχουν δώσει οι πολυκατοικίες στο Ommoord, μια γειτονιά στο Ρότερνταμ. Το οικιστικό συγκρότημα 30 χρόνια μετά την κατασκευή του (1968) δεν εξυπηρετούσε τους ενοίκους. Οι κάτοικοι του Ommoord είχαν μεγαλώσει ηλικιακά και το 1999 ο ολλανδός αρχιτέκτονας Χανς βαν ντερ Χάιτζντεν ανέλαβε να βρει μια αρχιτεκτονική λύση για διαφορετικά προφίλ κατοίκων μέσα από μια διαδικασία συν-σχεδιασμού, στην οποία συμμετείχαν οι ίδιοι οι ηλικιωμένοι κάτοικοι. Ετσι το ισόγειο και τα γκαράζ έγιναν χώροι υγειονομικής περίθαλψης και προστέθηκαν άλλα διαμερίσματα με θέα στον κήπο, όπως και ένα κοινοτικό κέντρο. Επίσης τοποθετήθηκαν περισσότερες σκάλες και ανελκυστήρες για να βελτιωθεί η προσβασιμότητα των διαμερισμάτων σε άνω ορόφους και για να μειωθεί το μήκος των διαδρόμων πρόσβασης. To ισπανικό παράδειγμα Παρόμοια πρωτοβουλία ανέλαβε το 2016 στην ισπανική πόλη San Andrés del Rabanedo ο αρχιτέκτονας Οσκαρ Μιγκέλ Αρες Αλβάρες, καθοδηγώντας τις ανακαινίσεις στη γειτονιά La Pinilla έτσι ώστε οι κάτοικοί της, το 30% των οποίων είναι άνω των 75 ετών, να μπορούν να παραμείνουν στα σπίτια τους, στη γειτονιά και στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Η ανακαίνιση μάλιστα 500 κατοικιών έχει υποστηριχθεί από την περιφερειακή κυβέρνηση για την προσαρμογή και τη φιλοξενία του ηλικιωμένου πληθυσμού. Για τον αρχιτέκτονα, το σπίτι για τους ηλικιωμένους πρέπει να είναι διαμορφωμένο σε τμήματα με πολύ φως και χώρους για την αποθήκευση αντικειμένων που αποτελούν μέρος της ιστορίας τους. Κυρίως όμως να είναι προσβάσιμο μέσω των αισθήσεων. Ο Αλβάρες εξηγεί ότι οι ηλικιωμένοι δεν έχουν μόνο κινητικές αλλά και αισθητηριακές δυσκολίες, γι’ αυτό και η αρχιτεκτονική μπορεί να τους κινητοποιεί μέσω του χρώματος, του φωτός και της υφής, βοηθώντας τους να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτονομία. Βραζιλία, Ιαπωνία Ωστόσο, εκτός από τις προσαρμογές, κατασκευάζονται νέα συγκροτήματα κατοίκησης που απευθύνονται σε χρήστες άνω των 60 ετών. Στη βραζιλιάνικη πόλη Κουριτίμπα ένα αρχιτεκτονικό πρόγραμμα ενεργού γήρανσης, το Bioos, που αναπτύχθηκε από τον αρχιτέκτονα Ρικάρδο Αμαράλ, περιλαμβάνει διαμερίσματα αποκλειστικά για ηλικιωμένους, χώρους για ιατρικές κλινικές και ένα υπόγειο με καταστήματα και υπηρεσίες που απευθύνονται σε αυτό το κοινό. Το πρόγραμμα επιτρέπει στη στέγαση να ενσωματώνει τεχνολογίες που διευκολύνουν την καθημερινή ζωή, χωρίς αυτοσχεδιασμούς ή προσαρμογές, αλλά και χωρίς να μοιάζει με κλινική. Και στην Ιαπωνία το αρχιτεκτονικό πρόγραμμα Jikka είναι η πρόταση γήρανσης μακριά από το αστικό χάος, με χώρους σχεδιασμένους να παραπέμπουν σε αρχέγονη καλύβα. Αφορά μια κατοικία για δύο γυναίκες περίπου εξήντα ετών με έναν κοινωνικό λειτουργό και έναν μάγειρα. © smithmicro Φαλίδα Εφη View full είδηση

Αν ρωτήσετε το μέσο άνθρωπο τι σχήμα έχει το κτίριο στο οποίο ζει, οι περισσότεροι θα σας απαντήσουν τετράγωνο. Ωστόσο, σήμερα η σύγχρονη τεχνολογία τόσο στο στάδιο του σχεδιασμού όσο και στο στάδιο της κατασκευής έδωσαν την δυνατότητα στους αρχιτέκτονες να εξερευνήσουν όλο και πιο περίεργα σχήματα στα οικιστικά έργα τους. Τα παρακάτω παραδείγματα, που συγκεντρώθηκαν από το Dezeen, χρησιμοποιούν εξεζητημένες τεχνικές κατασκευής για να διασφαλίσουν ότι θα ξεχωρίζουν στον ορίζοντα. Sluishuis, Ολλανδία, από τους BIG και την Barcode Architects Το γωνιακό μπλοκ Sluishuis, από το δανέζικο στούντιο BIG και το ολλανδικό στούντιο Barcode Architects, απλώνεται πάνω από τη λίμνη IJ στο Άμστερνταμ, πάνω σε ένα διπλό πρόβολο. Περιλαμβάνει 442 ιδιοκατοικούμενα και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα. Οι BIG είναι γνωστή για τη δημιουργία πολυκατοικιών με ασυνήθιστα σχήματα, με τη Via 57 West στο Μανχάταν σε σχήμα τετραέδρου να αποτελεί άλλο ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα του στούντιο. Fake Hills, Κίνα, από το MAD Όπως υποδηλώνει το όνομά του, το Fake Hills στην πόλη-λιμάνι του Beihai μοιάζει με έναν ορίζοντα με λόφους, χάρη στην κυματιστή γραμμή της οροφής του. Σχεδιάστηκε ως μια προσπάθεια να ξεχωρίσει από τα τυποποιημένα συγκροτήματα κατοικιών που συχνά κυριαρχούν στον κινεζικές πόλεις. Το στούντιο MAD με έδρα το Πεκίνο έχει συμπεριλάβει εγκαταστάσεις που ανταποκρίνονται στο μοναδικό σχήμα του κτιρίου, από τοίχους αναρρίχησης στις τεράστιες κοιλότητες που σχηματίζονται στην πρόσοψή του μέχρι γήπεδα τένις, κήπους και πισίνες στα πιο επίπεδα σημεία της οροφής. Ilot Queyries, Γαλλία, από τους MVRDV Οι κλίσεις των στεγών στην ανάπτυξη Ilot Queyries στο Μπορντό ποικίλλουν μεταξύ 14 μοιρών και 45 μοιρών, ανάλογα με τη σχέση τους με τον ήλιο. Αποτελούν μέρος μιας ακανόνιστης διάταξης που οργανώθηκε προσεκτικά από το ολλανδικό στούντιο MVRDV για να μεγιστοποιηθεί ο φυσικός αερισμός και το φως σε ολόκληρο το χώρο. Τα χαμηλά κτίρια στην μία άκρη του οικοπέδου ακολουθούν τα χαμηλά ύψη των γειτονικών κτιρίων ενώ σε άλλο σημείο πολυκατοικίες εννέα ορόφων εξασφαλίζουν θέα στον ποταμό Garonne. The Wave, Δανία, από τον Henning Larsen Πέντε κορυφές που τρέχουν σαν τρενάκι κατά μήκος της προκυμαίας του φιόρδ Vejle σχηματίζουν το Wave ένα εννεαώροφο κτίριο με 100 διαμερίσματα. Το κτίριο ήταν το όραμα του Δανού αρχιτέκτονα Henning Larsen, ο οποίος πέθανε το 2013 πριν ολοκληρωθεί. Το στούντιό του ολοκλήρωσε το έργο μετά από μια 11ετή διαδικασία κατασκευής, που καθυστέρησε από την οικονομική κρίση του 2008. The Building Descending the Stairs, Ιταλία, από την Elasticofarm και το Bplan Studio Το Building Descending the Stairs είναι ένα κεκλιμένο τόξο 47 διαμερισμάτων που υψώνονται πάνω από μια πλατεία σε γωνιακούς μεταλλικούς στύλους. Με θέα στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας στο Τζεσόλο, σχεδιάστηκε από τις αρχιτεκτονικές εταιρείες ElasticoFarm και Bplan Studio για να πλαισιώνει τη θέα στη θάλασσα για τους ενοίκους, χωρίς να εμποδίζει τη θέα των γειτόνων τους. L'Arbre Blanc, Γαλλία, από τους Sou Fujimoto, Nicolas Laisné, Dimitri Roussel και OXO Architectes Ο Ιάπωνας αρχιτέκτονας Sou Fujimoto συνεργάστηκε με τους Nicolas Laisné, Dimitri Roussel και OXO Architectes σε αυτό το 17όροφο κτίριο που στεγάζει 113 διαμερίσματα. Με σκοπό να ενθαρρύνει τους κατοίκους να αγκαλιάσουν την ύπαιθρο, ο σχεδιασμός της πολυκατοικίας στο Μονπελιέ έχει σαν σημείο αναφοράς το σχήμα ενός δέντρου και χαρακτηρίζεται από τα πολλά μπαλκόνια σε πρόβολο που προσομοιάζουν με φύλλα μήκους περίπου επτά μέτρων. La Muralla Roja, Ισπανία, του Ricardo Bofill Με έτος κατασκευής το 1973, τα λαμπερά χρώματα του La Muralla Roja του αείμνηστου Ισπανού αρχιτέκτονα Ricardo Bofill είναι μακράν το παλαιότερο παράδειγμα ενός ασυνήθιστα διαμορφωμένου συγκροτήματος κατοικιών. Το συγκρότημα κατοικιών, στην κορυφή ενός βράχου στην ακτή Calpe της Ισπανίας, έχει τη μορφή φρουρίου, με πολύπλοκες γεωμετρικές εσωτερικές σκάλες και μονοπάτια που θυμίζουν τους πίνακες του MC Escher. Busan Times, Νότια Κορέα, από το Moon Hoon Ένα από τα πιο ασυνήθιστα κτίρια αυτής της συλλογής, το Busan Times είναι ένα τετραώροφο τσιμεντένιο συγκρότημα κατοικιών που σχεδιάστηκε από τον Νοτιοκορεάτη αρχιτέκτονα Moon Hoon για να μοιάζει με κουκουβάγια. Ένα πλαίσιο από σκυρόδεμα που πλαισιώνει ένα μεγάλο παράθυρο στο διαμέρισμα του τελευταίου ορόφου αντιστοιχεί στο πρόσωπο του πουλιού, με τα δύο ανοίγματα εκατέρωθεν να λάμπουν σαν μάτια τη νύχτα. Τα φτερά απεικονίζονται από ένα κατακόρυφο όγκο που προεξέχει από την ανατολική πλευρά του κτιρίου. View full είδηση

Ο αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Φωτάκης απέσπασε ένα από τα Βραβεία Αρχιτεκτονικής ΕΙΑ 2022 (Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής) για το έργο του στην Κέα. Πρόκειται για τον εξοχικό κήπο με δωμάτιο στην Κέα, ένα πετρόχτιστο κτίσμα μέσα σε παραδοσιακά ελληνικό σκηνικό στη φύση. Κυρίαρχο στοιχείο της κατασκευής η πέτρα. Απόλυτα εναρμονισμένο με τo φυσικό περιβάλλον, το έργο του Φωτάκη είναι λιτό, περιεκτικό και ουσιαστικό ενώ αποτυπώνει τις ανάγκες της εποχής μέσα από το πρίσμα της κοινωνικής και πνευματικής δημιουργίας. «Σε μία εποχή κυριαρχίας της εικόνας και του αισθητισμού που εκπέμπει, όπου εκ των πραγμάτων περιθωριοποιείται η ουσιαστική χωρική εμπειρία του κτηρίου, το αποτέλεσμα ενός διαγωνισμού και ο στοχασμός γύρω από αυτό, πρέπει να συμβάλουν στην προβολή της Αρχιτεκτονικής ως πνευματικής και κοινωνικής δημιουργίας και όχι μόνο ως διαδικασία παραγωγής αισθητικών αντικειμένων» σχολιάζει η διοργανώτρια αρχή. @alinalefa Ο δημιουργός του έργου Αλέξανδρος Φωτάκης σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και στο Imperial College του Λονδίνου και αρχιτεκτονική στα ETSA Madrid και EPF Λωζάνης, όπου αποφοίτησε από τον καθηγητή Gugger. Εργάστηκε στην Dreier Frenzel Architecture and Communication και από το 2017 είναι ανεξάρτητος αρχιτέκτονας. Διδάσκει αρχιτεκτονικό έργο για το Studio Gay Menzel στο EPF της Λωζάνης και αρχιτεκτονική ιστορία και θεωρία στο HEPIA στη Γενεύη. @alinalefa @alinalefa Βραβείο αρχιτεκτονικής απέσπασε επίσης η κατοικία The hourglass corral στην Μήλο ένα έργο των DECA Αrchitecture | Διονύσης Δικέφαλος, Alison Katri, Μαρία Παππά, Αλίκη Σαμαρά Χρυσοστομίδου, Carlos Loperena, Αλέξανδρος Βαΐτσος. Η επιτροπή των βραβείων σημειώνει πως η κατοικία αποτελεί παράδειγμα διαχείρισης ενός υπόσκαφου κτίσματος με ουσιαστικούς όρους και όχι απλά ως ένα κτίσμα σκεπασμένο με χώμα. Γιώργης Γερόλυμπος Γιώργης Γερόλυμπος Γιώργης Γερόλυμπος ΕΠΑΙΝΟΙ Το κουτί που πετάει | Χαϊδάρι, Αττική Μυρτώ Κιούρτη @g_sfakianakis Κατοικία Ε | Αρτέμιδα, Αττική Buerger Katsota Architects| Stephan Buerger, Δήμητρα Κατσώτα Γιώργης Γερόλυμπος ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ Κατοικίες | Μεγανήσι, Λευκάδα Ηiboux Αrchitecture | Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, Μαριάννα Ξυνταράκη, Μαρία Τσιγάρα Yiannis Drakoulidis Patio House | Κάρπαθος, Δωδεκάνησα ΟΟΑΚ Architects | Joan Annerhed, Μαρία Παπαφίγκου, Marie Kojzar @yiorgoskordakis & @akeeson ΕΙΔΙΚΗ ΜΝΕΙΑ Agemar Headquarters | Καλλιθέα, Αττική RS Sparch | Ρένα Σακελλαρίδου @erieta_attali Διοργάνωση βραβείων: EΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ View full είδηση

Η ελληνική δημιουργικότητα και αρχιτεκτονική δεξιοτεχνία βραβεύτηκαν την Τετάρτη 5 Ιουλίου στα Βραβεία Ελληνικής Αρχιτεκτονικής 2023. Ο ανεξάρτητος φορέας σύγχρονης αρχιτεκτονικής DOMa διοργάνωσε όπως κάθε χρόνο μια ξεχωριστή εκδήλωση στο στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη, όπου αναδείχθηκαν τα ωραιότερα έργα της χρονιάς ανάμεσα σε σημαντικό αριθμό συμμετοχών. Συγκεκριμένα, στη φετινή διοργάνωση υποβλήθηκαν συνολικά 226 συμμετοχές -ακόμη περισσότερες από τις 208 της περασμένης χρονιάς -και από τις 163 ομάδες συμμετεχόντων διακρίθηκαν 40 φιναλίστ. Την κριτική επιτροπή συνέθεσαν οι Manuel Aires Mateus (AIRES MATEUS E ASSOCIADOS), Emanuel Christ & Christoph Gantenbein (CHRIST & GANTENBEIN), και Dikkie Scipio (KAAN ARCHITECTEN), ενώ στη διοργάνωση συμμετείχαν αρχιτέκτονες και άλλοι επαγγελματίες του σχεδιασμού (αρχιτέκτονες τοπίου, σχεδιαστές εσωτερικών χώρων, κ.λπ.) που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, αλλά και Έλληνες αρχιτέκτονες του εξωτερικού. DOMa Awards Επιπλέον, απονεμήθηκαν τα καθιερωμένα πλέον Βραβεία Συναδέλφων για το καλύτερο πραγματοποιημένο έργο και την καλύτερη μελέτη, που προκύπτουν από ψηφοφορία των αρχιτεκτόνων που συμμετείχαν στη διοργάνωση. Την ημέρα της εκδήλωσης κυκλοφόρησε και ο τόμος "Βραβεία Ελληνικής Αρχιτεκτονικής 2023", στον οποίο παρουσιάζονται τα έργα των φιναλίστ. Οι νικητές των Βραβείων Ελληνικής Αρχιτεκτονικής 2023 Πραγματοποιημένο έργο Το βραβείο πραγματοποιημένου έργου απονεμήθηκε στην ομάδα K-studio για το εντυπωσιακό μουσείο Liknon που βρίσκεται στο χωριό Βουρλιώτες στη Σάμο. Με έναν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, που έχει βασική του ιδέα και πυρήνα στο design του τις παραδοσιακές πεζούλες και τις αναβαθμίδες της Σάμου, ο οίκος του brand Metaxa είναι περισσότερο ένα τοπίο παρά ένα design κτίριο μέσα σε έναν αμπελώνα. Είναι, επί της ουσίας, ένα πέτρινο μονοπάτι που εκτείνεται πάνω σε μια απότομη πλαγιά, αξιοποιώντας δημιουργικά και ευφάνταστα το επικλινές έδαφος της περιοχής. Έπαινος απονεμήθηκε στους MOLD Architects για τα αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα στη Σέριφο, Homa Vagia. Φωτογραφία: Panagiotis Voumvakis Έπαινος και στο γραφείο Α31 για το Latypi Residence, μια μονώροφη κατοικία με υπόσκαφο τμήμα στη Μύκονο. Φωτογραφία: Giorgos Fakaros Νέα Αρχιτεκτονική σε Υφιστάμενο Κτίριο Στην κατηγορία της αρχιτεκτονικής σε υφιστάμενο κτίριο ισοβάθμισαν τα εξής τρία έργα: Η διαμόρφωση των εξωτερικών χώρων του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Spolia στο Ψυχικό, από την ομάδα AREA. Photography: @v_makris Η αποκατάσταση του κτηρίου ΚΑ-ΜΑ-ΡΑ στη Μάνη από το γραφείο Z-level. Φωτογραφία: @murplejane Η επέκταση της Ανωτάτης Σχολής Τεχνών και Σχεδίου της Γενεύης από τους Sujets Objets. Φωτογραφία: Sven Högger Πρώτο Έργο Νέου Αρχιτέκτονα Το Βραβείο απέσπασαν ο Αλέξανδρος Φωτάκης και η Νicoletta Caputo για τον εξοχικό κήπο με δωμάτιο στην Κέα. Φωτογραφία: Αλίνα Λέφα Έπαινος απονεμήθηκε στους Δημήτρη Γρηγοριάδη και Μαρία-Πόπη Γιαννικάκη για τον βρεφονηπιακό σταθμό στα Χανιά. Έπαινος και στους Μονόλιθους στη Μάνη από το γραφείο Desypri & Misiaris Architecture. Φωτογραφία: Γιώργος Σφακιανάκης Μελέτη Βραβείο απέσπασε το Κρεματόριο στην Πάτρα, δια χειρός Θεοκλή Καναρέλη. 3D visualization: Konstantinos Kontokostas Έπαινος στο Σπίτι διακοπών σε ελαιώνα στην Αίγινα της ομάδας OM60 Έπαινος στο Αρχαιολογικό μουσείο της πόλης των Αθηνών στην Ακαδημία Πλάτωνος από τους Tense Architecture Network Έπαινος στον Ξενώνα Δήλου, το Νέο Αναψυκτήριο στον Αρχαιολογικό χώρο της Δήλου, έργο των PKMM architects. Βραβεία Συναδέλφων Πραγματοποιημένο Έργο Homa Vagia. Αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα στη Σέριφο, Κυκλάδες, MOLD Architects Μελέτη Παλλόμενα χωρικά ανάλογα στο Πόρτο Χέλι, Αργολίδα των Αλέξανδρου Γράβαλου και Αναστασίας Νάκη View full είδηση

Χελλοου! Ειμαι πρωτοετής φοιτητρια στη σχολή αρχιτεκτόνων μηχανικών στα Γιάννενα, εχοντας συμπληρώσει 20227 μορια συνολικα στις πανελλαδικές 2021,μαζι με το σχέδιο. Δυστυχώς δεν πέρασα στην Θεσσαλονίκη που στοχευα, λογω της ΕΒΕ στο ελευθερο σχέδιο. Με 19 στο γραμμικο και 14 στο ελευθερο, αντι για 14.03, δε περασα στη Θεσσαλονίκη. Μπορω να κανω αιτηση για 10% φέτος για την αντίστοιχη σχολη στη Θεσσαλονίκη, ή δε μπορω γιατι παλι θα λειτουργεί η ΕΒΕ στο σχέδιο οποτς για τον ιδιο λογο που δεν μπορεσα περυσι, δε θα μπορεσω και φέτος να περάσω? Επισης σκεφτομαι να κανω αιτηση για μετεγγραφή, αλλά έχω μορια μονο απο τριτεκνια οπότε απιθανο το κοβω. Τι με συμβουλευετε; Πρόσθεσε τονισμό στο κείμενο της δημοσίευσής σου. Επίλεξε "επεξεργασία" (3 τελείες άνω δεξιά) και διόρθωσέ το. Διάβασε προσεκτικά τους κανόνες συμμετοχής στο φόρουμ. Pavlos33

Οταν ακούγονται οι λέξεις «αστυνομικό τμήμα», «πυροσβεστική», «στρατόπεδο» και «φυλακή», οι εικόνες που δημιουργούνται είναι πάνω-κάτω οι ίδιες. Στενόχωρα γραφεία, κιτς διακόσμηση, ανακατωσούρα, φωνές, βρωμιά ίσως, σκοτεινιά – άλλοτε, απελπισία. Ολα αυτά, τουλάχιστον για τους Ελληνες. Διότι, ήδη, σε πολλές χώρες του κόσμου, οι Αρχές, οι κοινωνιολόγοι, οι ψυχολόγοι και οι αρχιτέκτονες έχουν ενωθεί εις σάρκα μίαν και προσθέτουν νέες εικόνες κάθε φορά που ακούγονται οι παραπάνω λέξεις. Περίπου προ δεκαετίας, η Μαδρίτη απέκτησε ένα αστυνομικό τμήμα, που κατάφερε να δημιουργήσει ένα ακόμη τοπόσημο για την ισπανική πρωτεύουσα. Εξάλλου, η πόλη δεν φείδεται αρχιτεκτονικής και αυτό οι αρχιτέκτονες του γραφείου Voluar Arquitectura το έλαβαν σοβαρά υπ’ όψιν τους όσο σχεδίαζαν και υλοποιούσαν το πρότζεκτ του Α.Τ. Fuencarral-El Pardo. Με ελεύθερο δημόσιο χώρο και πλήρη προσβασιμότητα, οι νέες αστυνομικές εγκαταστάσεις αλλάζουν την παραδοσιακή αντίληψη του καφκικού τμήματος και συμφιλιώνουν τις Αρχές με τον πολίτη. Με πολλά διάφανα σημεία, σύμβολο της διαφάνειας, οι αρχιτέκτονες δημιούργησαν ένα μακρόθεν επιβλητικό κτίριο και εκ του σύνεγγυς «ελαφρύ». Με συνεχή θέα σε ολόκληρη της πόλη, το Α.Τ. Fuencarral-El Pardo επιδιώκει τη συνέχιση του διαλόγου με όλη τη Μαδρίτη, και τη νύχτα, καθώς παραμένει διαρκώς φωτισμένο – όλα στο φως! Ούτε, όμως, το στρατιωτικό κέντρο πολεμικής εκπαίδευσης στην Bure της Ελβετίας μοιάζει εκ πρώτης όψεως με αυτό που είναι. Στην άκρη μιας συστάδας δέντρων, στην πλαγιά μιας ευρύτερης στρατιωτικής βάσης, το κέντρο εκπαίδευσης χρησιμοποιεί περίτεχνα το οπλισμένο σκυρόδεμα, το διάτρητο μέταλλο και τους χρωματισμούς στους εσωτερικούς χώρους, όπως είναι το μεγάλο αμφιθέατρο, στο ισόγειο που προσφέρει εξωτερική θέα. Στα δύο επιπλέον επίπεδα έχουν κατασκευαστεί τα δωμάτια των εκπαιδευομένων στρατιωτών και τα γραφεία εκπαίδευσης, ενώ στο κέντρο όλων αυτών υπάρχει ένα εσωτερικό αίθριο ανοικτό στον ουρανό και στο φυσικό το φως. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι οι αρχιτέκτονες του γραφείου meier + associés architectes, σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα, θέλησαν να αφήσουν μια αίσθηση του ημιτελούς στην κατασκευή τους, ώστε να δίνεται η εντύπωση στους στρατιώτες ότι χτίζουν κι εκείνοι, μέσω ασφαλώς της εκπαίδευσής τους. Σαν Lego Αν τη δεις από πάνω, η πυροσβεστική υπηρεσία της επαρχίας Guizhou, στην Κίνα, μοιάζει κατασκευασμένη από Lego. Χτισμένες σε πλαγιά, οι εγκαταστάσεις μοιάζουν να είναι κι εκείνες κεκλιμένες, καταλήγοντας σε έναν πύργο, όπου γίνονται όλες οι ασκήσεις ετοιμότητας, και στη μεγάλη, λευκή κεντρική αίθουσα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση στη χρήση αυτής της αίθουσας είναι η ιερότητά της, καθώς λειτουργεί ως ηρώο για τις τελετές ανταμοιβής και παρασημοφόρησης των τολμηρών, ενισχύοντας έτσι το ηθικό της ομάδας, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες του γραφείου West-Line Studio. Τα πολλά επίπεδα δημιουργούν μια αίσθηση περιπλοκότητας, ωστόσο η σύνδεσή τους επιτυγχάνεται με την παρεμβολή υπαίθριων διαδρόμων, αλλά και χώρων χαλάρωσης, αναγνωστηρίων, αθλητικού εξοπλισμού, προς επίρρωσιν της κοινωνικοποίησης. Οι εγκαταστάσεις της πυροσβεστικής υπηρεσίας της κινεζικής επαρχίας Guizhou διαθέτουν αύλειο χώρο που επιτρέπει ομαδικά αθλήματα, ενώ προσφέρει και γωνιές απομόνωσης και στοχασμού συνοδεία του υδάτινου στοιχείου. Οι αρχιτέκτονες σημειώνουν ότι, για παράδειγμα, ενώ στην πισίνα ή στην εσωτερική αθλητική παιδική χαρά υπάρχει διάχυτο φως, στο «ηρώο» το φως δημιουργεί εικονικές σκιές, επιτείνοντας προφανώς την κατάνυξη που επιβάλλει η μεγάλη λευκή αίθουσα. Πηγή: http://www.kathimeri...exnhs-me-stoles Click here to view the είδηση

Έργο: Bare House Αρχιτεκτονικό γραφείο: Jacobs-Yaniv Architects Αρχιτέκτονες: Oshri Yaniv, Tamar Jacobs Εμβαδόν οικοπέδου: 600 τ.μ. Εμβαδόν κατοικίας: 270 τ.μ. Περιοχή: Herzliya, Ισραήλ Φωτογράφος: Amit Geron Το Bare House βρίσκεται στην όμορη πόλη του Τελ Αβίβ, Herzliya και είναι το σπίτι των αρχιτεκτόνων Oshri Yaniv και Tamar Jacobs και των δύο παιδιών τους. Ο σχεδιασμός του σπιτιού ήταν μια συνεχής διαδικασία περίπου 6 ετών. Εκείνη την εποχή οι αρχιτέκτονες έκαναν ασκήσεις επί χάρτου σε διαφορετικές μορφές, μεγέθη, υλικά και λεπτομέρειες που λόγω έλλειψης χρόνου δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν. Η μεγάλη εμπειρία που απέκτησαν οι δημιουργοί του αρχιτεκτονικού γραφείου Jacobs-Yaniv Architects από τα έργα που είχαν αναλάβει όλα αυτά τα χρόνια, σε συνδυασμό με τα ερεθίσματα που είχαν πάρει μέσα από τις συνομιλίες και τα διλήμματα των πελατών τους που αναζητούσαν λύσεις, οδήγησαν στο να οριοθετήσουν με απόλυτη ακρίβεια τις ανάγκες και τις αξίες τους, αφήνοντας στην άκρη τα επουσιώδη και επιλέγοντας τον σπαρτιατικό σχεδιασμό που καλύπτει τα ουσιώδη. Αφού έζησαν για πολλά χρόνια σε ένα μικρό σπίτι και βιώσαν τη ζωή με 2 μεγάλα πεκάν και πολλά άλλα οπωροφόρα δέντρα που είχε το οικόπεδο, γνώριζαν ότι το νέο κτίσμα θα γίνει μέρος του υπάρχοντος κήπου που υπήρχε εδώ και πολύ καιρό μπροστά από την μικρή τους κατοικία. Το πράσινο περιβάλλον, το ιδανικό φως της ημέρας και η δυτική αύρα από την κοντινή ακτή της Μεσογείου ήταν η αφετηρία του έργου. Η επιλογή των υλικών είχε αποφασιστεί από την αρχή, αφού η αγάπη των αρχιτεκτόνων είναι τα γυμνά, φυσικά και απλά υλικά. Τα ίδια δομικά υλικά χρησιμοποιήθηκαν και στους εξωτερικούς και στους εσωτερικούς χώρους, σε μία προσπάθεια να γίνουν δυσδιάκριτα τα όρια τους. Το σκυρόδεμα και τα τούβλα από κυψελωτό σκυρόδεμα είναι τα πιο κοινά οικοδομικά υλικά στο Ισραήλ. Το ύψος του σπιτιού προέρχεται από τις διαστάσεις των τετραγώνων και από μια λεπτή αναζήτηση της ισχυρής αρμονίας σε κλίμακα μεταξύ ανθρώπων και χώρου, μεταξύ του δρόμου και του σπιτιού, ανάμεσα στη γη και τα δέντρα. Μια λεπτή στέγη σκυροδέματος κρέμεται πάνω από τον κεντρικό χώρο, επιτρέποντας μια συνεχή θέαση στον ουρανό και τις κορυφές δέντρων, ενώ παράλληλα κάνει το «βαρύ υλικό» να αιωρείται. Στον κοινόχρηστο χώρο μια σιδερένια βιβλιοθήκη διπλής όψης που βρίσκεται ανάμεσα στην κουζίνα και το σαλόνι χωρίζει διακριτικά τους δύο χώρους. Ο σχεδιασμός της βιβλιοθήκης δημιουργεί σκόπιμα δύο «πύλες» μεταξύ των δύο πλευρών. Οι αρχιτέκτονες χώρισαν την περιοχή των παιδιών από την ιδιωτική τους περιοχή, τοποθετώντας τα υπνοδωμάτια στα άκρα της κατοικίας, ενώ το σημείο συνάντησης για όλους είναι στο κέντρο, όπου βρίσκεται το σαλόνι, η κουζίνα και η τραπεζαρία. Τα μεγάλα ανοίγματα προσφέρουν στο καθιστικό άμεση επαφή με τον κήπο, ενώ δίνουν την αίσθηση μίας κλειστής σκεπασμένης αυλής. Μιας επέκτασης του κήπου μέσα στο σπίτι. Κείμενο: Μίκα Παπαδοπούλου Κατηγορία: Αρχιτεκτονήματα Πηγή: jacobs-yaniv.com πηγή designhome.gr

Στα πλαίσια του Μινωικού Σεμιναρίου ο Maud Devolder (Humboldt Research Fellow (TOPOI-FU Berlin), Associate Researcher AEGIS (UCLouvain/INCAL/CEMA)) θα πραγματοποιήσει διάλεξη με θέμα: "Minoan Builders. New Research on the Scale and Organisation of Architectural Projects in Bronze Age Crete" την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015 και ώρα 18.30 στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία (Πανεπιστημίου 22, Αθήνα). Το δέος που προκαλούν τα αρχαία μνημεία συχνά εκφράζεται με ένα ερώτημα: πόσοι άνθρωποι συμμετείχαν στο αρχιτεκτονικό πρόγραμμα και ποια διάρκεια είχε αυτό; Με βάση μία συγκεκριμένη μέθοδο η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα μπορεί να δοθεί αν υπολογιστούν οι εργατοώρες κατασκευής ενός κτιρίου, λαμβάνοντας υπόψη κάθε επιμέρους εργασία του οικοδομικού προγράμματος. Αυτή η μέθοδος, η οποία διαμορφώθηκε τη δεκαετία του 1980 από τον Elliot Abrams, ονομάζεται «architectural energetic» και υπολογίζει το χρόνο που αφιερώνεται στην προμήθεια, τη μεταφορά, την κατασκευή και τη συναρμολόγηση των υλικών τα οποία συνθέτουν ένα κτίριο. Σε αυτήν την παρουσίαση η παραπάνω μέθοδος εφαρμόζεται σε 23 περιπτώσεις κτιρίων της Νεοανακτορικής περιόδου. Γίνεται εκτίμηση του χρόνου και της ανθρώπινης ενέργειας που απαιτήθηκε και τα στοιχεία συζητούνται πάνω στη βάση δύο ερευνητικών αξόνων: τις κοινωνικές επιπτώσεις τέτοιων οικοδομικών προγραμμάτων, και την απουσία ξεχωριστών κατηγοριών κτιρίων. Αρχικά εξετάζονται οι περιορισμένες κοινωνικές επιπτώσεις αυτών των οικοδομικών προγραμμάτων. Στις περισσότερες περιπτώσεις φαίνεται πιθανό ότι οι ένοικοι έχτισαν τα σπίτια τους διαθέτοντας οι ίδιοι την απαιτούμενη εργατική δύναμη για μία σύντομη οικοδομική περίοδο, πολύ πιθανόν σε μια εποχή του χρόνου χωρίς αγροτικές εργασίες. Σε μερικές όμως περιπτώσεις τα κτίρια φαίνεται να χτίστηκαν από εξειδικευμένους τεχνίτες που δεν είχαν σχέση με τα μέλη του νοικοκυριού. Αυτό φαίνεται από τον αυξημένο αριθμό εργατοωρών που απαιτήθηκε για το οικοδομικό τους πρόγραμμα, αλλά και από εξεζητημένα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά, η γνώση των οποίων ξεπερνούσε τις δυνατότητες ενός συνηθισμένου νοικοκυριού. Η ποικιλία των αρχιτεκτονικών στοιχείων και των κατασκευαστικών επιλογών είχαν ως αποτέλεσμα μια ποικιλία στις κλίμακες των οικοδομικών προγραμμάτων, αλλά τα προγράμματα αυτά δεν είχαν σημαντικές επιπτώσεις στους πληθυσμούς, καθώς ο αριθμός των ανθρώπων που απαιτούνταν για την κατασκευή των κτιρίων ήταν πολύ μικρός σε σχέση με το μέγεθος της κοινότητας. Δεύτερον, η εφαρμογή της μεθόδου των «architectural energetic» υπογραμμίζει την ύπαρξη ενός συνεχούς όσον αφορά στις χρονικές απαιτήσεις της Νεοανακτορικής αρχιτεκτονικής παραγωγής. Αυτό συμφωνεί με παρατηρήσεις άλλων ερευνητών, αλλά και δίνει πληροφορίες για την ποικιλία των οικοδομικών πρακτικών οι οποίες προκαλούν μια γραμμική κατανομή της δαπάνης ενέργειας. Η κατανομή των υπολογιζόμενων εργατοωρών δείχνει ότι δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών κτιρίων, γεγονός που ίσως αντικατοπτρίζει τη σχετικά ελεύθερη πρόσβαση σε εξειδικευμένα εργατικά χέρια. Παρόλο που μια τέτοια μαθηματική προσέγγιση στα αρχαιολογικά κατάλοιπα μερικές φορές θεωρείται ότι προσπαθεί να κατανοήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά με υπολογιστικό τρόπο, ωστόσο συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση των διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια ενός οικοδομικού προγράμματος. Για την τεκμηρίωση των παραπάνω διερευνώνται οι οικοδομικές πρακτικές, οι οποίες αφορούν στην παραγωγή και τη χρήση πηλοπλίνθων και την ανάμιξη εξειδικευμένων τεχνιτών στο σχεδιασμό του κτιρίου, καθώς και τα στοιχεία για την ύπαρξη οικοδομικών συνεργείων που εργάζονταν σε οικοδομικά προγράμματα. Το σεμινάριο θα δοθεί στα αγγλικά με δίγλωσση συζήτηση. Το Μινωικό Σεμινάριο φιλοξενείται από την Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία και οργανώνεται από τους Έφη Σαπουνά-Σακελλαράκη, Λευτέρη Πλάτωνα και Γιάννη Παπαδάτο, με τον Colin MacDonald ως γραμματέα. http://www.aegeussoc..._Eng-Gk_CFM.pdf Διαβάστε περισσότερα Ανασκαφή: Μινωίτες κτίστες. Μια νέα έρευνα για την κλίμακα και την οργάνωση των αρχιτεκτονικών προγραμμάτων στην Κρήτη της Εποχής του Χαλκού http://anaskafi.blog...l#ixzz3s720kofe Click here to view the είδηση

Η έκθεση «Η αρχιτεκτονική των βιβλιοθηκών στο δυτικό πολιτισμό. Από τη μινωική εποχή στον Μιχαήλ Άγγελο (1600 π.Χ.-1600 μ.Χ.)» φιλοξενείται στο Κεντρικό Κτήριο του Μουσείου Μπενάκη. Η έκθεση πραγματεύεται την αρχιτεκτονική εξέλιξη των θαλάμων και των κτισμάτων που χρησιμοποιήθηκαν για τη φύλαξη και διατήρηση του εγχάρακτου υλικού, δομημένη σε πέντε βασικές ενότητες: Ελληνικός κόσμος, Ρωμαϊκή εποχή, Βυζάντιο, Δύση τους Μεσαιωνικούς χρόνους και Αναγέννηση. Στον ελληνικό κόσμο, έμφαση δίνεται στο χαρακτήρα των αρχειοφυλακείων κατά τη μινωική εποχή και στην ανάδειξη των κέντρων όπου, από τα μέσα της πρώτης χιλιετίας, καλλιεργούνταν και προάγονταν τα γράμματα και οι τέχνες (Ναοί των Μουσών). Οι σπουδαιότερες οργανωμένες συλλογές βιβλίων θησαυρίζονταν στις φιλοσοφικές σχολές που άρχισαν να λειτουργούν στη Μίλητο και στη συνέχεια στον Κρότωνα (του Πυθαγόρα), στην Ακαδημία του Πλάτωνα και στο Λύκειο του Αριστοτέλη. Η τυπολογία σύμφωνα με την οποία η επίσημη αίθουσα της βιβλιοθήκης ήταν ένα ναόσχημο κτίσμα συνεχίστηκε και κατά την ελληνιστική εποχή, με την Οικουμενική Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου (δυναστεία των Ατταλιδών). Οι Ρωμαίοι, που ίδρυσαν την πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη στη Ρώμη το 43 π.Χ., ακολούθησαν την ελληνική αρχιτεκτονική παράδοση, με κάποιες όμως διαφορές: σκοπός τους ήταν να εξισώσουν τη λατινική με την αρχαία ελληνική γραμματεία και για την επίτευξη του σκοπού τους αυτού δημιούργησαν δύο ξεχωριστά μεν, αλλά πανομοιότυπα κτίσματα (διδυμία), στα οποία θησαυρίζονταν το ελληνικό και λατινικό τμήμα αντίστοιχα. Κατά τη μεσαιωνική εποχή, τόσο στο Βυζάντιο όσο και στα κράτη της δυτικής Ευρώπης, οι βιβλιοθήκες του ελληνορρωμαϊκού πολιτισμού αντιμετωπίζονταν ως «άψυχα σώματα» και πέρασαν στη λήθη. Ως επακόλουθο, το σύνολο της χριστιανικής γραμματείας αποθηκεύτηκε στα πολυάριθμα μοναστήρια που ιδρύθηκαν σε Ανατολή και Δύση. Οι θάλαμοι αυτοί, παρόλο που θησαύριζαν πολύτιμο υλικό, δεν έτυχαν καμίας αρχιτεκτονικής μέριμνας. Την περίοδο της Αναγέννησης, η σύζευξη της αρχαίας και της χριστιανικής γραμματείας είχε ως αποτέλεσμα και τη δημιουργία νέας τυπολογίας. Έτσι, οι βιβλιοθήκες ανακτούν την παλιά τους αίγλη ως ναοί της γνώσης, καθιερώνεται η ναόσχημη μορφή τους και θεωρούνται ισότιμες με τις εκκλησίες και τα καθολικά. Έκτοτε επανέρχεται και ο θεσμός της διπλοβιβλιοθήκης, η οποία περιλαμβάνει δύο ξεχωριστά τμήματα (το ελληνικό και το λατινικό) στον ίδιο χώρο. Την έκθεση επιμελήθηκε ο αρχιτέκτονας και ιστορικός του βιβλίου Κ. Σπ. Στάικος και πραγματοποιείται με αφορμή την έκδοση του ομότιτλου βιβλίου του. Πηγή: http://www.tovima.gr...cle/?aid=848331 Click here to view the είδηση

Η αρχιτεκτονική, στραμμένη προς την κοινωνία ήταν ο βασικός άξονας της φετινής Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Στο πιο σημαντικό αρχιτεκτονικό γεγονός, η συζήτηση αφορά τη χειρονομία της επιστήμης και των εφαρμογών της προκειμένου να δημιουργηθούν νέα σχήματα και σχέσεις ανάμεσα σε ένα κάτοικο, μια πόλη, μια χώρα και το κέλυφος, που δεν είναι πια μόνο αυτό. Ο φετινός επίτροπος Αλεχάνδρο Αραβένα με το Reporting from the front/ Μεταδίδοντας από το μέτωπο, έδωσε το «σήμα» στα φετινά περίπτερα που ασχολήθηκαν ως επί το πλείστον με το ρόλο κυρίως της αρχιτεκτονικής και λιγότερο με τα έργα της. Άλλωστε ο Αραβένα σε κάθε αναφορά του δεν παραλείπει να τονίζει το ρόλο της κοινωνικής κατοικίας, κάτι που επηρεάζει τους αρχιτέκτονες σε όλο τον κόσμο, καθώς τους οδηγεί να αναζητήσουν λύσει και προοπτικές μιας καλύτερης ποιότητας ζωής. Καθόλου παράξενο που τον χρυσό Λέοντα κέρδισε το ισπανικό περίπτερο, με ένα θέμα που έχει απασχολήσει όλες τις χώρες που έχουν βρεθεί σε οικονομική κρίση. Και τη δική μας ανάμεσα σε αυτές. Πρόκειται για τα ημιτελή κτίρια. Τα άδεια τσιμεντένια κελύφη, ημιτελείς κατασκευές που τις πρόλαβε η κρίση και πολλές φορές δεσπόζουν στον αρχιτεκτονικό ορίζοντα. Η Ιβηρική χερσόνησος είναι γεμάτη από αυτά. Στις πόλεις και στην εξοχή. Οι κατασκευές έχουν μείνει έτσι για χρόνια, διαβρώνονται από τον ήλιο, τον αέρα και το νερό και έχουν ελάχιστες προοπτικές να ολοκληρωθούν. Είναι η απόλυτη συνάρτηση της αρχιτεκτονικής με την κοινωνία και την οικονομία. Τα ίχνη της οικονομικής ένδειας αντικατοπτρίζονται στα απομεινάρια της αρχιτεκτονικής. Οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση έχουν ένα μεγάλο κτιριακό απόθεμα, ορατό και διαθέσιμο. Η εθνική αντιπροσωπεία του ισπανικού περιπτέρου έστησε μια κατασκευή πάνω στην οποία τοποθέτησαν φωτογραφίες της εγκατάλειψης, μια υπενθύμισή της, αλλά και ένα σήμα, ώστε να αναζητηθεί ένας τρόπος για την αξιοποίησή τους. Το έργο τους εντυπωσιακό και μελαγχολικό, εκπέμπει ένα σήμα σε όλες τις χώρες για την αξιοποίηση, τη διαχείριση μέσω μιας νέας οικονομίας, των υπολειμμάτων της ευμάρειας ή των πρώτων υλικών της έξυπνης αρχιτεκτονικής του μέλλοντος. Τίτλος του: Unfinished/Ημιτελές. Στις απονομές των βραβείων στη Βενετία, οι αξιοσημείωτες συμμετοχές και αυτές που βραβεύτηκαν είχαν να κάνουν κυρίως με τη χρήση των απλών υλικών ή την αναζήτηση λύσεων για την επαναχρησιμοποίηση των υλικών. Το γραφείο από την Παραγουάη Gabinete de Arcquitectura αξιοποιούσε την εφευρετικότητα που συνέδεε την αρχιτεκτονική με ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό σε κοινότητες με προβλήματα λειτουργίας ενώ ο Κουνλέ Αντεγιεμί κέρδισε τον Αργυρό Λέοντα για το έργο του «Πλωτό Σχολείο στο Μακόκο». Πρόκειται για μια πλωτή κοινότητα στις όχθες της λίμνης Λάγκος τη Νιγηρία και οι αρχιτέκτονες δούλεψαν το πρότζεκτ με την υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών. Η ξύλινη κατασκευή στεγάζει σχολεία και παιδότοπους και επιπλέει επάνω σε μπιτόνια που και αυτά με τη σειρά τους έχουν χρησιμοποιηθεί ξανά. Το πρόγραμμα αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, μοιάζει χρήσιμο ακόμα και για τη Βενετία που επιπλέει και αντιμετωπίζει τα προβλήματα της ανόδου της στάθμης του νερού. Ο βραζιλιάνος αρχιτεκτόνας Πάουλο Μέντες ντα Ρόκα, απέσπασσε το φετινό Χρυσό Λέοντα για το σύνολο του έργου του. Το συμπέρασμα είναι ότι στον κόσμο των μεγάλων κατασκευών, των σταρς αρχιτεκτόνων, του συναγωνισμού για τα πιο ψηλά κτίρια του κόσμου, η νέα αρχιτεκτονική που έρχεται από την πηγή μιας πρωταρχικής ανάγκης και κινείται σε ένα πνεύμα οικονομίας σε σχέση με τη φύση και το περιβάλλον είναι ό,τι πιο ελκυστικό και προκλητικό και φιλικό υπάρχει στην αρχιτεκτονική σήμερα. Πηγή: http://www.thetoc.gr...oluteles-ktirio Click here to view the είδηση