Αναζήτηση στην κοινότητα

Ενώνει ξανά τα Τζουμέρκα με τα Κατσανοχώρια το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων, το γεφύρι της Πλάκας στον Άραχθο ποταμό, που είχε καταρρεύσει πριν από περίπου μία πενταετία. Το ιστορικό γεφύρι είναι έτοιμο. Δοκιμάζεται πια από τον χειμωνιάτικο Άραχθο, θα δοκιμαστεί στις πιο δύσκολες συνθήκες, ώστε να μπορεί, μετά το καλοκαίρι, να παραδοθεί στο κοινό», δήλωσε ο καθηγητής της Σχολής Μηχανικών Μεταλλείων- Μεταλλουργών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, συντονιστής Διεπιστημονικής Ομάδας Έργου του ΕΜΠ για την Αναστήλωση της Γέφυρας Πλάκας, Δημήτρης Καλιαμπάκος. «Ολοκληρώθηκε πια η διαδικασία της αφαψίδωσης, αφαιρέθηκε δηλαδή ο μεταλλικός σκελετός που στήριξε κατά τη διάρκεια των εργασιών την ιστορική γέφυρα της Πλάκας», εξήγησε ο κ. Καλιαμπάκος, επισημαίνοντας πως πλέον, από εδώ και πέρα, ξεκινά η στενή παρακολούθηση της εξέλιξης του έργου από τους επιστήμονες της Ομάδας Έργου του ΕΜΠ. «Ξεκινά το μεγάλο crash test», ανέφερε χαρακτηριστικά ο καθηγητής του ΕΜΠ, μιλώντας για την «πιο μεγάλη αποκατάσταση πέτρινου γεφυριού στον κόσμο».

Το πρωί της Τετάρτης 15 Ιανουαρίου 2020 ξεκίνησε η διαδικασία της αφαψίδωσης στου κεντρικού τόξου της Ιστορικής Γέφυρας Πλάκας. Στην διαδικασία παρευρέθηκε εκ μέρους της Επιστημονικής Επιτροπής η Καθηγήτρια ΕΜΠ Ελισάβετ Βιντζηλαίου, ενώ εκ μέρους των μελετητών ήταν οι Παναγιώτης Πλαΐνης, Χ. Γιαννέλος και Χ. Τάκος. Επίσης, παρευρέθηκε ο αρμόδιος διευθυντής του ΥΠΟΜΕ Δημήτρης Τασιόπουλος, καθώς και στελέχη από την αρμόδια επιβλέπουσα υπηρεσία. Την Κυριακή 18 Ιανουαρίου επισκέφτηκε τη Γέφυρα για να ενημερωθεί για την εξέλιξη του φαινομένου ο Καθηγητής ΕΜΠ Δημήτρης Καλιαμπάκος, επικεφαλής της Ομάδας Έργου του ΕΜΠ για τη Γέφυρα Πλάκας. Η αφαψίδωση έγινε με μεγάλη προσοχή, ξεκίνησε σταδιακά από την περιοχή της κλείδας και συνεχίστηκε προς τα βάθρα ακολουθώντας επαναληπτική διαδικασία. Σε κάθε βήμα γινόταν έλεγχος των μετακινήσεων του τόξου σε χαρακτηριστικά σημεία με χρήση κατάλληλα διαμορφωμένου δικτύου μετρήσεων αλλά και ενσωματωμένους αισθητήρες. Το πρωί της Πέμπτης 16 Ιανουαρίου είχε αφαψιδωθεί το κεντρικό τόξο, καθόλο το μήκος της περιοχής με τη μεγαλύτερη καμπυλότητα (καμπούρα). Η μετρηθείσα παραμόρφωση, η οποία αντιστοιχεί στην ελαστική παραμόρφωση, ήταν μόλις 3 mm στην περιοχή της κλείδας, στα όρια δηλαδή του στατιστικού λάθους σε σχέση με αυτό που προβλεπόταν στη μελέτη της γέφυρας, συμπεριλαμβανομένου του σφάλματος της μεθοδολογίας μετρήσεων. Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό (και μια ελπιδοφόρα ένδειξη για την πορεία της κατασκευής), δεδομένου του πλήθους των αβεβαιοτήτων που υπεισέρχονται στους υπολογισμούς και της ελάχιστης εμπειρίας του σύγχρονου τεχνικού κόσμου σε κατασκευές πέτρινων γεφυριών τέτοιου μεγέθους. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η τελευταία λίθινη γέφυρα με σχετικά μεγάλο άνοιγμα ξεκαλουπώθηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Η στενή παρακολούθηση της εξέλιξης του έργου είναι καθοριστικής σημασίας στη συνέχεια, καθώς αναμένεται η εκδήλωση των χρόνιων (ερπυστικών) παραμορφώσεων και μάλιστα στις συνθήκες του άγριου χειμωνιάτικου Άραχθου. Το μεγάλο crash test ξεκίνησε, αλλά το σύνολο των εμπλεκομένων στο έργο (ερευνητές, μελετητές, κατασκευαστές) περιμένουν με αισιοδοξία τα αποτελέσματα σε ένα στοίχημα που έτσι κι αλλιώς ήταν εξαρχής πολύ δύσκολο! Το ΕΜΠ, που βρέθηκε δίπλα στο Έργο από την πρώτη στιγμή, παρακολουθεί στενά την εξέλιξη του Έργου.

Δείτε τις 10 μεγαλύτερες γέφυρες που κατασκευάστηκαν στον κόσμο με κριτήριο το ύψος τους. Το ύψος γέφυρας είναι η απόσταση της επάνω επιφάνειας (άσφαλτος, σιδηροδρομικές γραμμές κ.λπ.) έως την κατώτερη επιφάνεια του εδάφους ή της επιφάνειας του νερού. Αυτό το ύψος δεν πρέπει να συγχέεται με το κατασκευαστικό ύψος το οποίο σχετίζεται τόσο με τα γεωλογικά χαρακτηριστικά της περιοχής αλλά φυσικά με τον τύπο και την αρχιτεκτονική της γέφυρας.

Η απάντηση, βεβαίως, είναι “δεν ξέρουμε”. Κανένας φορέας δεν έχει καταγεγραμμένες όλες τις ελληνικές γέφυρες και κανένας φορέας δεν έχει τη συνολική ευθύνη παρακολούθησης και συντήρησής τους. Εκ πρώτης όψεως αυτό μπορεί να ακούγεται απίστευτο, αλλά αν λάβει κανείς υπ’ όψιν το πότε και το πώς έχουν κατασκευαστεί οι χιλιάδες γέφυρες που βρίσκονται στο πολυδαίδαλο ελληνικό οδικό δίκτυο, ίσως να μην είναι και τόσο περίεργο. Ας ξεκινήσουμε, όμως, από τους ορισμούς. “Γέφυρα” είναι μια τεχνική κατασκευή που συνδέει δύο ή περισσότερα σημεία περνώντας πάνω από φυσικά ή τεχνητά εμπόδια. Το τι ακριβώς θεωρείται γέφυρα, ωστόσο, είναι πιο θολό. Όλοι αναγνωρίζουμε τις μεγάλες γέφυρες πάνω από ποτάμια, χειμάρρους και κοιλάδες που βλέπουμε στο οδικό δίκτυο, αλλά μια ευρύτερη χρήση του ορισμού μπορεί να συμπεριλάβει ακόμα και αυτές τις μικρές διόδους κάτω από δρόμους για να περνούν οχετοί, που δεν φαίνονται καν από το δρόμο. Συχνά ως “γέφυρες” χαρακτηρίζονται τέτοια τεχνικά έργα που έχουν μήκος τουλάχιστον 6 μέτρα. Κανένας φορέας δεν έχει καταγεγραμμένες όλες τις ελληνικές γέφυρες και κανένας φορέας δεν έχει τη συνολική ευθύνη παρακολούθησης και συντήρησής τους. Σύμφωνα, ωστόσο, με εκτιμήσεις σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν 17.000 γέφυρες περίπου. Μπορεί να μην γνωρίζουμε ακριβώς πόσες είναι οι ελληνικές γέφυρες, αλλά χάρη στην κατασκευή των πολύ μεγάλων αυτοκινητοδρόμων τις τελευταίες δεκαετίες από ιδιωτικές κοινοπραξίες στη χώρα μας, οι οποίες είχαν την εκπόνηση μελετών για το ελληνικό δίκτυο ως κομμάτι του έργου που είχαν αναλάβει, έχουμε μια εκτίμηση. Από αυτές τις πηγές ξέρουμε, λοιπόν, ότι οι νέες εθνικοί οδοί περιλαμβάνουν περίπου 3.000 γέφυρες μήκους άνω των 6 μέτρων (οι μισές εκ των οποίων είναι καινούργιες, ενώ οι υπόλοιπες ήταν προϋπάρχουσες), ενώ περίπου άλλες τόσες υπολογίζεται ότι βρίσκονται στις παλιές εθνικές οδούς και το επαρχιακό δίκτυο. Αν συμπεριληφθούν και μικρότερες γέφυρες (π.χ. μήκους 2 μέτρων και άνω), ο συνολικός αριθμός των γεφυρών στην Ελλάδα εκτιμάται γύρω στις 17.000. Προφανώς, πολλές από αυτές είναι παλαιές. Αρκετοί κύριοι οδικοί άξονες στη χώρα μας κατασκευάστηκαν στις δεκαετίες του ’50 και του ’80, πράγμα που σημαίνει ότι αφενός κατασκευάστηκαν με πολύ διαφορετικές (και ανεπαρκείς) προδιαγραφές από αυτές που ισχύουν σήμερα και, αφετέρου, ότι κάποιες από αυτές πλησιάζουν το τέλος της θεωρητικής τους ζωής, δεδομένου μάλιστα ότι δεν συντηρούνται ούτε αναβαθμίζονται τακτικά. Και τα δύο θέματα είναι σημαντικά. Για παράδειγμα, οι κανονισμοί των προηγούμενων δεκαετιών δεν περιελάμβαναν σωστές προβλέψεις για τη μελλοντική εξέλιξη της κίνησης στους δρόμους και τα φορτία που θα έμελλε να εξυπηρετήσει η γέφυρα. Επιπλέον, δεν προέβλεπαν τη χρήση σκυροδέματος υψηλής ποιότητας, δεν είχαν επαρκείς προβλέψεις για τους σεισμούς, δεν είχαν προβλέψεις για έντονα καιρικά φαινόμενα, τη μελλοντική στάθμη ποταμών και χειμάρρων ή τη διάβρωση του εδάφους. Σκεφτείτε μόνο την αύξηση της κυκλοφορίας στους ελληνικούς δρόμους. Η ετήσια μέση ημερήσια κυκλοφορία στη λεωφόρο Ποσειδώνος, για παράδειγμα, εκτοξεύτηκε από 40.000 το 1971 στα 110.000 το 1995. Από το 1986 μέχρι το 2006 ο δείκτης ιδιοκτησίας ΙΧ των Ελλήνων αυξήθηκε κατά 207%. Οι γέφυρες που είχαν κατασκευαστεί τις δεκαετίες του ’60 ή του ’70 δεν είχαν στον σχεδιασμό τους προβλέψεις για τέτοια φορτία. Πρακτικά όλες οι γέφυρες που έχουν κατασκευαστεί στην Ελλάδα πριν από το 1961 δεν ακολουθούσαν κανένα συγκεκριμένο κανονιστικό πλαίσιο. Αυτές που κατασκευάστηκαν αργότερα και μέχρι και τη δεκαετία του ’80, ακολουθούσαν παρωχημένους (πια) γερμανικούς κανονισμούς και όλες οι γέφυρες που κατασκευάστηκαν πριν από το 1993 δεν είχαν επαρκείς αντισεισμικές προβλέψεις στο σχεδιασμό τους. Ακόμα και οι κανόνες του 1993 θεωρούνται παρωχημένοι σήμερα. Σήμερα, παρεμπιπτόντως, που η χώρα μας έχει ενσωματώσει πλήρως τα τελευταία ευρωπαϊκά πρότυπα, η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα πιο σύγχρονα κανονιστικά πλαίσια στον κόσμο. Αλλά με τις παλαιότερες γέφυρες υπάρχει πρόβλημα. Ακόμα σημαντικότερο, όμως, είναι το ότι δεν υπάρχει συστηματική παρακολούθηση όλων αυτών των γεφυρών ανά την Ελλάδα. Αυτές που έχουν ενταχθεί στο δίκτυο των σύγχρονων αυτοκινητοδρόμων παρακολουθούνται και μάλιστα η ανακατασκευή και η συντήρηση κάποιων -όπως της γέφυρας της Αταλάντης στην Ιονία Οδό-, περιλαμβάνονται και στη σύμβαση της κοινοπραξίας που διαχειρίζεται τον δρόμο. Όλες οι γέφυρες του επαρχιακού οδικού δικτύου και των παλαιών εθνικών οδών, όμως, δεν παρακολουθούνται και δεν συντηρούνται τακτικά. Όπως θα δούμε και παρακάτω, άλλες χώρες εφαρμόζουν μεθόδους παρακολούθησης και προγράμματα τακτικών επιθεωρήσεων και έργων συντήρησης για τις γέφυρές τους. Εμείς όχι. Στη χώρα μας εργασίες ενίσχυσης και συντήρησης γίνονται συνήθως μεμονωμένα σε εξόφθαλμα ετοιμόρροπες κατασκευές, κυρίως μετά από την πρωτοβουλία τοπικών φορέων. “Σε όλο τον κόσμο υπάρχει, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η έννοια της προληπτικής συντήρησης”, δήλωσε πέρυσι ο πρόεδρος του ΤΕΕ Γ. Στασινός. “Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε κάθε φορά να κλαίμε πάνω από ερείπια”. Άλλες χώρες εφαρμόζουν μεθόδους παρακολούθησης και προγράμματα τακτικών επιθεωρήσεων και έργων συντήρησης για τις γέφυρές τους. Στη χώρα μας εργασίες ενίσχυσης και συντήρησης γίνονται συνήθως μεμονωμένα σε εξόφθαλμα ετοιμόρροπες κατασκευές, κυρίως μετά από την πρωτοβουλία τοπικών φορέων. Τα συμβάντα που έχουμε στη χώρα μας βεβαίως δεν περιλαμβάνουν καμία τραγωδία παρόμοια της Γένοβας, αλλά δεν είναι λίγα σε αριθμό. Η έκθεση αναφέρει μια σειρά από παραδείγματα, από τη γέφυρα του Ολβιού ποταμού στο Φενεό Κορινθίας που έπεσε τον περασμένο Φεβρουάριο, μέχρι το χτισμένο το 1866 τοξωτό γεφύρι της Πλάκας στον Άραχθο, που έπεσε το 2015. Υπάρχουν δε και κάμποσα παραδείγματα γεφυρών η επικινδυνότητα των οποίων ήταν εξόφθαλμη και αντιμετωπίστηκε ή αντιμετωπίζεται, όπως οι δίδυμες γέφυρες στον Χάραδρο ή η γέφυρα του ποταμού Νέστου. Και υπάρχει και η περίπτωση της γέφυρας Γρηγορίου Λαμπράκη στον Πειραιά, η οποία εξυπηρετεί τεράστιους αριθμούς οχημάτων κάθε μέρα και πρόκειται να σηκώσει επιπλέον και το βάρος του τραμ. Η γέφυρα αυτή, που κατασκευάστηκε το 1960, μοιάζει καταπονημένη και προβληματική ακόμα και στα μάτια μη-ειδικών περαστικών. Η εταιρεία που διαχειρίζεται το τραμ ανέλαβε τη μελέτη της γέφυρας με μια σειρά από δοκιμές και μετρήσεις οι οποίες, παραδόξως, έδειξαν πως η στατική επάρκεια της γέφυρας δεν χρειάζεται καμία αναβάθμιση. Παρ’ όλα αυτά, η εταιρεία προχωρά ήδη σε εργασίες ενίσχυσης της συγκεκριμένης γέφυρας, κυρίως για να επεκτείνει και τον χρόνο ζωής της. Τι κάνουν οι άλλοι; Μετά από την κατάρρευση της γέφυρας Μοράντι στη Γένοβα, η ιταλική κυβέρνηση ξεκίνησε άμεσα ένα πρόγραμμα εγκατάστασης συστημάτων δομικής παρακολούθησης σε πολλές από τις δεκάδες χιλιάδες γέφυρες της χώρας. Ο διευθυντής μιας εταιρείας που έχει αναλάβει την επιθεώρηση και τον έλεγχο 50.000 από αυτές δήλωσε ότι όλες οι γέφυρες από σκυρόδεμα που κατασκευάστηκαν στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 στην Ιταλία έχουν φτάσει ή και ξεπεράσει το προσδόκιμο της ζωής τους. Από ό,τι έγινε γνωστό, κάθε χρόνο 15-20 γέφυρες καταρρέουν στη χώρα λόγω έλλειψης συντήρησης ή λόγω ηλικίας. Και στη Γαλλία όμως η κατάρρευση της γέφυρας Μοράντι προκάλεσε την άμεση αντίδραση της κυβέρνησης -η αρμόδια υπουργός ανακοίνωσε ένα σχέδιο ελέγχου και συντήρησης με τακτικές επιθεωρήσεις προϋπολογισμού 1 δισ. ευρώ, ενώ το υπουργείο δημοσίευσε και μια λίστα 23 μεγάλων γεφυρών που απαιτούν διορθωτικές επεμβάσεις. Στη Γερμανία, έρευνα του 2017 εκτίμησε πως το 12,4% των γεφυρών της χώρας είναι σε κακή κατάσταση, αλλά μόνο ένα αντίστοιχο ποσοστό (12,5%) είναι σε καλή κατάσταση, χωρίς κανένα πρόβλημα. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο από εκεί είναι το ότι στην ανατολική Γερμανία το πρόβλημα είναι λιγότερο έντονο, καθώς εκεί ένα μεγάλο μέρος του οδικού δικτύου ανακατασκευάστηκε μετά την ενοποίηση, ενώ στη δυτική Γερμανία τα περισσότερα μεγάλα έργα υποδομής σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν στις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Αυτό, παρεμπιπτόντως, εξηγεί και το γιατί και η δική μας χώρα ενδέχεται να βρίσκεται σε σχετικά καλύτερη κατάσταση από άλλες, πιο προηγμένες χώρες. Και εδώ μεγάλο ποσοστό των υποδομών κατασκευάστηκε σχετικά πρόσφατα, με ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις και προδιαγραφές. Μία χώρα που έχει κάνει σημαντικά βήματα στο θέμα της καταγραφής και της αντιμετώπισης του προβλήματος είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που ούτως ή άλλως αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις στο θέμα της συντήρησης των υποδομών τους. Εκεί υπάρχουν θεσμοθετημένα πρότυπα συντήρησης γεφυρών από το 1971 κιόλας, και όλες οι γέφυρες -614.387 σε αριθμό- είναι καταγεγραμμένες και καταχωρημένες σε ένα λεπτομερές μητρώο, με στοιχεία για την ηλικία τους, τα υλικά κατασκευής τους, την ημερήσια κυκλοφορία και πολλά άλλα, καθώς και με την αξιολόγηση της δομικής τους κατάστασης, η οποία προκύπτει από τα δομικά τους στοιχεία (τρόπος κατασκευής, δοκιμές, υλικά) και από τακτικές επιθεωρήσεις. Βεβαίως, μια τέτοια καταγραφή είναι χρήσιμη εφόσον οδηγεί και σε συντονισμένη ανταπόκριση στην πραγματικότητα που αποκαλύπτουν τα δεδομένα. Τα στοιχεία λένε, για παράδειγμα, πως το 9,1% των γεφυρών στις ΗΠΑ το 2016 κρίνονταν ως δομικά ανεπαρκείς. Πρόκειται για σχεδόν 56.000 γέφυρες, που έχουν 188 εκατομμύρια διελεύσεις την ημέρα. Το να επισκευαστούν ή να ανακατασκευαστούν όλες είναι ένα γιγάντιο, δύσκολο, κοστοβόρο έργο. Στις ΗΠΑ και αλλού οι μηχανικοί ήδη χρησιμοποιούν τεχνολογικές λύσεις για να κάνουν την παρακολούθηση και τη συντήρηση των γεφυρών που χτίζονται τώρα ευκολότερη και φτηνότερη, αλλά η συντήρηση πολλών χιλιάδων επισφαλών παλαιών κατασκευών παραμένει μια σημαντική και μεγάλη πρόκληση, η οποία μάλιστα όσο περνά ο καιρός θα γίνεται μεγαλύτερη. Οι περισσότερες γέφυρες στις ΗΠΑ έχουν σχεδιαστεί για να έχουν διάρκεια ζωής τα 50 χρόνια -ο μέσος όρος ζωής τους σήμερα είναι τα 43 χρόνια. Το 2012 ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα υπέγραψε νόμο για τη χρηματοδότηση έργων συντήρησης των υποδομών μεταφορών της χώρας ύψους εκατοντάδων δισ. δολαρίων. Ίσως να μην αρκούν. Στη χώρα μας η ιδέα για τη δημιουργία ενός Εθνικού Μητρώου Γεφυρών υπάρχει εδώ και μερικά χρόνια, και κάποιες κινήσεις έχουν γίνει για την δημιουργία ενός αρμόδιου φορέα. Η έκθεση τονίζει ότι πρόκειται για ένα απαραίτητο έργο (χωρίς να θεωρείται απαραίτητη η δημιουργία ενός καινούριου φορέα για να το υλοποιήσει, πάντως) το οποίο μάλιστα θα πρέπει να σχεδιαστεί με τα πιο σύγχρονα μέσα. Ένα τέτοιο μητρώο θα πρέπει να περιλαμβάνει τα πλήρη στοιχεία κάθε γέφυρας, από την ημερομηνία και τη μέθοδο κατασκευής μέχρι τα υλικά, τον όγκο διερχόμενων οχημάτων, τη σεισμικότητα της περιοχής και τυχόν επισκευές ή εργασίες συντήρησης έχουν συμβεί στο παρελθόν. Βεβαίως θα πρέπει να περιλαμβάνει και μια ενημερωμένη βαθμολόγηση της κατάστασης της κάθε γέφυρας, ώστε το Μητρώο να μην είναι μια απλή καταγραφή των γεφυρών, αλλά ένα εργαλείο με το οποίο αρμόδιοι θα μπορούν να προσδιορίζουν προτεραιότητες. Το Μητρώο θα πρέπει να είναι ενταγμένο σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα ασφάλειας για τις γέφυρες, που θα προσδιορίζει και το τι πρέπει να γίνει όταν εντοπιστεί κάθε γέφυρα που αντιμετωπίζει προβλήματα. Σύμφωνα με την Αμερικανική Κοινότητα Πολιτικών Μηχανικών, ένα πρόγραμμα ασφάλειας για τις γέφυρες θα πρέπει να περιλαμβάνει μια σειρά από απαραίτητες δράσεις, όπως: Τακτικά προγράμματα επιθεώρησης και αξιολόγησης σύμφωνα με τις πιο σύγχρονες ερευνητικές και αναλυτικές τεχνικές. Τακτικά προγράμματα συντήρησης για ολόκληρο το σύστημα. Επιβολή ορίων φορτίων και ταχύτητας σε δομικά ανεπαρκείς ή ξεπερασμένες γέφυρες. Ιεράρχηση και χρηματοδότηση της αντικατάστασης λειτουργικά ευάλωτων γεφυρών. Βεβαίως, τόσο το Μητρώο όσο και ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ασφάλειας για τις ελληνικές γέφυρες θα πάρουν πολύ καιρό για να υλοποιηθούν και να αρχίσουν να λειτουργούν. Οι ερευνητές στην έκθεσή τους τονίζουν ότι στο μεταξύ είναι επιτακτική η ανάγκη για την αξιολόγηση και τη συντήρηση ευπαθών γεφυρών που ενδέχεται να μην μπορούν να περιμένουν να ολοκληρωθεί το Μητρώο. Τα ζητούμενα για ένα τέτοιο έργο είναι δύο: Πώς γίνεται ο έλεγχος και πώς επισημαίνονται οι ευπαθείς γέφυρες στις οποίες πρέπει να γίνει έλεγχος. Για το δεύτερο πρόβλημα οι ερευνητές προτείνουν τη δημιουργία μιας πλατφόρμας (είτε στη νέα ηλεκτρονική πλατφόρμα μελών του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδος, είτε στην υπάρχουσα πλατφόρμα του Τεχνικού Επιμελητηρίου) στην οποία εθελοντές μηχανικοί θα μπορούν να καταχωρούν ευπαθείς γέφυρες της περιοχής τους οι οποίες κρίνουν ότι θα πρέπει να ελεγχθούν. Στη συνέχεια, τεχνικά κλιμάκια (που ούτως ή άλλως θα κληθούν να αξιολογήσουν γέφυρες κατά τη σύνταξη του Μητρώου) μπορούν να επιθεωρήσουν τις συγκεκριμένες γέφυρες και να τις αξιολογήσουν χρησιμοποιώντας σύγχρονες τεχνικές και εξειδικευμένες μεθοδολογίες. Και, βεβαίως, η ανάγκη παρακολούθησης, αξιολόγησης και συντήρησης θα πρέπει να προβλέπεται και κατά την κατασκευή κάθε νέου τεχνικού έργου -και γέφυρας- και στη χώρα μας, κάτι που δεν γινόταν τις προηγούμενες δεκαετίες. Η τεχνολογία προσφέρει τα κατάλληλα εργαλεία ώστε οι άνθρωποι που θα κληθούν σε 50 ή σε 70 χρόνια να αξιολογήσουν και να συντηρήσουν τις υποδομές που κατασκευάζονται σήμερα, να μην αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς. Αυτοί που σήμερα κατασκευάζουν μια νέα γέφυρα πάνω από τον ποταμό Πολσεβέρα, στη Γένοβα, στο σημείο όπου στεκόταν μέχρι πέρυσι η γέφυρα Μοράντι, ασφαλώς το έχουν και αυτό στο μυαλό τους. Η γέφυρα, σχεδιασμένη από τον αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο, θα ανοίξει στην κυκλοφορία στις αρχές του 2020. Η έκθεση: https://www.dianeosis.org/wp-content/uploads/2019/09/Gefyres_stin_ellada.pdf

Αναγνωρίστηκε και επισήμως ως η μακρύτερη γέφυρα με γυάλινο δάπεδο στον κόσμο. Με μήκος 526.14 μέτρα , στην νότια Κίνα, χαρακτηρίζεται ως "Ένας διαφανής διάδρομος στον αέρα". Το κινεζικό στούντιο UAD ολοκλήρωσε στην Huangchuan Three Gorges Scenic Area, στη νότια Κίνα, τη μήκους 526.14 μέτρων γέφυρα με υάλινο δάπεδο, την οποία η Guinness World Records έχει επισήμως αναγνωρίσει ως τη μακρύτερη γέφυρα με υάλινο δάπεδο στον κόσμο. «Ένας διαφανής διάδρομος στον αέρα» είναι η περιγραφή της γέφυρας από το κινεζικό στούντιο, του οποίου η πλήρης επωνυμία είναι Architectural Design & Research Institute of Zhejiang University Co. Ltd. και έδρα του η πόλη Χανγκζού. Γεφυρώνοντας τον ποταμό Λιαντζιάνγκ στην επαρχία Γκουνγκντόνγκ, η κρεμαστή γέφυρα ενώνει τις δύο πλευρές μιας χαράδρας, σε ύψος 201 μέτρων πάνω από την επιφάνεια του νερού. Η δυναμικότητά της ανέρχεται σε 500 άτομα. Σύμφωνα με το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, οι αρχιτέκτονες του στούντιο ελπίζουν ότι η κατασκευή του δαπέδου από γυαλί επιτρέπει στη δομή να μην είναι παραφωνία στο φυσικό περιβάλλον. «Με τη συγχώνευση της δομής στο φυσικό περιβάλλον και τη χρήση καινοτόμων μεθόδων δόμησης, η ομάδα των σχεδιαστών πραγματοποίησε μια συνεχή, απρόσκοπτη ενοποίηση της φύσης με το τεχνητό» ανέφεραν σε ανακοίνωση. Η γέφυρα αυτή είναι η τελευταία μιας σειράς γεφυρών με υάλινο δάπεδο στην Κίνα, οι οποίες κατασκευάζονται ως τουριστικές ατραξιόν (σύμφωνα με περυσινές εκτιμήσεις του BBC υπάρχουν 2.300 τέτοιες γέφυρες σε όλη την Κίνα). Ο καταιγισμός κατασκευής υάλινων γεφυρών εγκαινιάστηκε το 2016 με τη μήκους 430 μέτρων γέφυρα Zhangjiajie Grand Canyon Glass Bridge, η οποία τότε ήταν και η μακρύτερη και αυτή που ήταν σε μεγαλύτερο ύψος (το πλήθος των επισκεπτών που συνέρευσε οδήγησε, μέσα σε δύο εβδομάδες, τις αρχές σε απαγόρευση της πρόσβασης). Η γέφυρα αυτή έχασε τα σκήπτρα της το 2018 από τη μήκους 488 μέτρων κρεμαστή γέφυρα Hongyagu, η οποία είχε σχεδιαστεί με δυνατότητα ταλάντωσής της για να «αναστατώνονται» αυτοί που τη διασχίζουν.

Το έργο, συνολικού κόστους 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, προστίθεται στις άλλες τρεις γέφυρες της Κωνσταντινούπολης που συνδέουν τις δύο ηπείρους και θα επιτρέψει τη σύνδεση της Ανατολικής Θράκης με την Ανατολία παρακάμπτοντας την Κωνσταντινούπολη. Η Τουρκία εγκαινίασε σήμερα τη μεγαλύτερου μήκους κρεμαστή γέφυρα παγκοσμίως, η οποία κατασκευάστηκε πάνω από τα στενά των Δαρδανελλίων (βορειοανατολικά), φυσικό σύνορο μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας. Η "γέφυρα του Τσανάκαλε 1915", μήκους 4.608 χλμ. και έκτασης (απόσταση μεταξύ των δύο πυλώνων) 2.023 χλμ., είναι η πρώτη που εκτείνεται σε αυτό το θαλάσσιο πέρασμα των σχεδόν 60 χιλιομέτρων που συνδέει το Αιγαίο Πέλαγος με τη θάλασσα του Μαρμαρά. Τα εγκαίνιά της συμπίπτουν με την επέτειο της ναυτικής νίκης των οθωμανικών δυνάμεων στις 18 Μαρτίου 1915 κατά των συμμάχων στη μάχη των Δαρδανελλίων (ή μάχη της Καλλίπολης όπως επίσης ονομάζεται). Οι μάχες, που διήρκησαν έως τον Ιανουάριο του 1916, οδήγησαν στη νίκη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά των βρετανικών και γαλλικών στρατευμάτων. Η γέφυρα αυτή είναι "ένας τρόπος να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη των μαρτύρων του Τσανάκαλε", δήλωσε σήμερα ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην ομιλία που εκφώνησε. Εκτός από τη γέφυρα αυτή, ο Τούρκος πρόεδρος επέβλεπε από τότε που ανέλαβε την εξουσία -- αρχικά ως πρωθυπουργός από το 2003 έως το 2014, στη συνέχεια ως πρόεδρος -- την κατασκευή στην Κωνσταντινούπολη μιας σήραγγας κάτω από τον Βόσπορο, μιας τρίτης γέφυρας πάνω από τον Βόσπορο και ένα τεράστιο αεροδρόμιο. Ο Ερντογάν ξεκίνησε επίσης τον Ιούνιο την κατασκευή του έργου "Κανάλι της Κωνσταντινούπολης", ενός γιγαντιαίου καναλιού 45 χιλιομέτρων παράλληλο με τα στενά του Βοσπόρου, έργο που αποδοκιμάστηκε από την αντιπολίτευση και τους υπερασπιστές του περιβάλλοντος.

Η Λίμνη Κρεμαστών είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδας, η καθαρότερη στην Ευρώπη και η πέμπτη καθαρότερη παγκοσμίως. Δημιουργήθηκε το 1965, κατόπιν κατασκευής του φράγματος των Κρεμαστών και της συσσώρευσης των υδάτινων όγκων των ποταμών Αχελώου, Αγραφιώτη, Ταυρωπού και Τρικεριώτη. Βρίσκεται μεταξύ των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας, οι οποίοι ενώνονται μέσω της Γέφυρας Επισκοπής. Στη Λίμνη Κρεμαστών είναι επίσης και η Γέφυρα της Τατάρνας που βρίσκεται κοντά στο ομώνυμο μοναστήρι.

Μεταλλική γέφυρα στρατιωτικού τύπου "Bailey" ανοίγματος 15 μέτρων τοποθετήθηκε χθες στα Πολιτικά Ευβοίας. Όπως ανακοινώθηκε σήμερα, η τοποθέτηση της γέφυρας έγινε στο πλαίσιο της πρόληψης και της αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, έπειτα από κατευθύνσεις που έδωσε ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Χαρδαλιάς και εντολή που έδωσε ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος. Η γέφυρα "Bailey" τοποθετήθηκε σε αντικατάσταση παλαιάς με μεσόβαθρο, το οποίο εμπόδιζε τη ροή του υποκείμενου ρέματος προκαλώντας κατά το παρελθόν πλημμυρικά φαινόμενα. Η τοποθέτηση έγινε έπειτα από αίτημα του δήμου Διρφύων - Μεσσαπίων και με τη σύμφωνη γνώμη των τεχνικών υπηρεσιών της Περιφέρειας, οι οποίες και συνέδραμαν στις εργασίες. Η τοποθέτηση της γέφυρας πραγματοποιήθηκε αυθημερόν από προσωπικό του 747 Ειδικού Τάγματος Μηχανικού, υπό την εποπτεία της Μονάδας Μελετών και Κατασκευών (ΜΟΜΚΑ) του ΓΕΕΘΑ, κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες καιρικές συνθήκες. Φωτογραφίες από: https://www.defence-point.gr/news/enoples-dynameis-gefyra-stratiotikoy-typoy-bailey-sta-politika-eyvoias-pics Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Προβλήματα στη γέφυρα του επαρχιακού δρόμου Βέργης-Τριανταφυλλιάς δημιούργησε η υπερχείλιση του Κουπατσιανού στον Δήμο Βισαλτίας. https://www.ertnews.gr/wp-content/uploads/2021/10/video-1634387898.mp4 Οι έντονες βροχοπτώσεις στην περιοχή προκάλεσαν την υπερχείλιση του ποταμού δημιουργώντας μεγάλο πρόβλημα σε μέρος της γέφυρας από την μεριά της Τριανταφυλλιάς. Είναι χαρακτηριστικές οι αεροφωτογραφίες που έδωσε στην ΕΡΤ ο κάτοικος της Βέργης Στέλιος Ρίζος οι οποίες αποτυπώνουν το μέγεθος της ζημιάς. Με απόφαση του Δημάρχου Βισαλτίας, Αθανάσιου Μασλαρινού, απαγορεύτηκε η κυκλοφορία από το πρωί στις 09:00 του Σαββάτου 16 Οκτωβρίου για 48 ώρες στο οδικό δίκτυο Σησαμιάς – Βέργης, από την εκκλησία και μετά και Βέργης – Τριανταφυλλιάς, λόγω επικινδυνότητας. Μιλώντας στην ΕΡΤ Σερρών ο Αντιδήμαρχος Υποδομών, Θοδωρής Βαδικόλιας, είπε ότι χθες συνεργεία του Δήμου καθάρισαν περιοχές που αντιμετώπιζαν πρόβλημα ενώ λόγω ανόδου της στάθμης του νερού προχώρησαν προληπτικά στο κλείσιμο του επαρχιακού οδικού δικτύου Βέργης-Τριανταφυλλιάς, της γέφυρας Καστανοχωρίου στο επαρχιακό οδικό δίκτυο Καστανοχώρι – Άγιος Δημήτριος και του οδικού δικτύου Σησαμιάς – Βέργης και Βέργης – Τριανταφυλλιάς, λόγω επικινδυνότητας. Πλημμυρισμένα χωράφια Το ανάχωμα του Κοπατσιανού έσπασε με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν χωράφια στην Σησαμιά και στην Αγία Παρασκευή, ενώ ο όγκος νερού και η συσσώρευση φερτών υλικών προκάλεσαν την πτώση των κιγκλιδωμάτων στη γέφυρα στο Καστανοχώρι, χωρίς όμως να υποστεί περαιτέρω ζημιά. --- Και ορισμένα video από την περιοχή:

Επιτακτική είναι η ανάγκη για ελέγχους σε χιλιάδες γέφυρες ολόκληρης της χώρας, καθώς πολλές από αυτές δεν έχουν συντηρηθεί εδώ και χρόνια, παρουσιάζοντας προβλήματα που χρήζουν άμεσης αποκατάστασης. «Αγκάθι» αποτελεί το γεγονός ότι απουσιάζει ένα ολοκληρωμένο Εθνικό Μητρώο Γεφυρών, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συνολική εικόνα για τις συγκεκριμένες υποδομές. Του Δημήτρη Καλογερόγιαννη Από τις 17.000 γέφυρες της χώρας οι 3.000 δεν ελέγχονται συστηματικά Με αφορμή τις εικόνες εγκατάλειψης σε γέφυρες της Πάτρας, που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Αχαΐας Άρης Γκατζόγιας μίλησε στο enikos.gr και μεταξύ άλλων σχολίασε ότι «το φαινόμενο αυτό συναντάται σε όλο τον ελλαδικό χώρο». «Περίπου 17.000 γέφυρες υπάρχουν στην χώρα, σύμφωνα με πρόχειρη καταμέτρηση. Οι 3.000 εξ αυτών ανήκουν στο παλαιό οδικό δίκτυο, στο οποίο οι έλεγχοι δεν γίνονται συστηματικά», είπε. Συγκεκριμένα, ο κ. Γκατζόγιας υπογράμμισε ότι «υπάρχουν ανεπίσημα 17.000 γέφυρες στον ελλαδικό χώρο , οι 3.000 μάλιστα βρίσκονται στο επαρχιακό οδικό δίκτυο της χώρας και κατασκευάστηκαν πριν από το 1982». Γέφυρα Μόρνου, Ναύπακτος «Είναι αυτονόητο ότι για κάποιες από αυτές που κατασκευάστηκαν την περίοδο 1960 – 1970 δεν υπάρχουν ούτε αρχεία, ούτε σχέδια και κατ’ επέκταση δεν γνωρίζουμε την καταλληλότητά τους», δήλωσε στο enikos.gr και στην συνέχεια επισήμανε ότι «οι γέφυρες της χώρας- ειδικά αυτές που ανήκουν στο επαρχιακό δίκτυο- ελέγχονται μόνο σποραδικά όταν εντοπίζεται κάποιο πρόβλημα από τους τοπικούς φορείς» «Είναι ανάγκη να στραφεί η πολιτεία στα έργα υποδομών. Εδώ και χρόνια θα έπρεπε να υπάρχει επίσημος φορέας καταγραφής γεφυρών που θα εξετάζει τις γέφυρες της χώρας οργανωμένα και συντεταγμένα. Η έλλειψη φορέα καταδεικνύει τις χρόνιες παθογένειες που παρουσιάζουν οι υποδομές της χώρας. Δεν χωρούν περαιτέρω αναβολές, οι γέφυρες δεν θα πρέπει να εξετάζονται πια αποσπασματικά αλλά στο σύνολό τους», τόνισε ο πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Αχαΐας. Γεφύρι του Εμίν Αγά, Ιωάννινα Παράλληλα, σχολιάζοντας το Εθνικό (πρωτεύον) οδικό δίκτυο της χώρας ο κ. Γκατζόγιας δήλωσε ότι παρόλο που δεν υπάρχουν υποψίες για προβλήματα θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί αυτοψία σε γέφυρες στα ορεινά της Αιτωλοακαρνανίας αλλά και σε όλες τις γέφυρες στην Περιμετρική της Πάτρας. «Ακόμη κι αν δεν υπάρχει κάποιο μείζον ζήτημα όλοι μας περνάμε με δική μας ευθύνη κάτω από τις γέφυρες της χώρας, δεδομένου ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί συντήρηση, βελτίωση και αποκατάσταση σε αυτές. Ο συντονισμένος έλεγχος κρίνεται αναγκαίος και πρέπει να γίνει άμεσα. Θα είναι πολύ αργά αν ένας μεγάλος σεισμός ή κάποιο ατύχημα μας χτυπήσει το καμπανάκι», κατέληξε. «Χρειάζεται να δημιουργηθεί Εθνικό Μητρώο Γεφυροποιίας» Από την πλευρά του, o Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριος Φαρμάκης δήλωσε στο enikos.gr ότι «δίνουμε καθημερινή μάχη για να καλυφθούν υπάρχοντα ή αιφνιδίως ανακύπτοντα προβλήματα σε σχέση με συντήρηση, μελέτες και κατασκευή νέων υποδομών, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο από τις αρμόδιες υπηρεσίες επί τη βάσει των δημοσιονομικών μας δυνατότητων». Παράλληλα ο κ. Φαρμάκης εξηγεί ότι κάθε φορά που προκύπτει κάποιο ζήτημα στις υποδομές, «κατατίθεται στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας το προϊόν εργασιών των Τεχνικών Υπηρεσιών από τους κατά περίπτωση ελέγχους και κυρίως όπου οι υπηρεσίες διαπιστώνουν ανάγκη άμεσης παρέμβασης. Αυτή είτε δρομολογείται από την Περιφέρεια, αν καλύπτεται από τις οικονομικές δυνατότητές μας, είτε ζητείται η συνδρομή του κεντρικού κράτους. Όπως για παράδειγμα συνέβη με την ανακατασκευή της γέφυρας του Ευήνου που έγινε άμεσα μέσω της Κοινοπραξίας της Ιονίας Οδού υπό την εποπτεία του Υπουργείου Υποδομών. Οι υπηρεσίες μας καθημερινά με δική τους πρωτοβουλία ή από αναφορές πολιτών, προβαίνουν σε αυτοψίες όπου και αν παρίσταται ανάγκη». Φωτογραφία: dete.gr Τέλος, μιλώντας στο enikos.gr για το κόστος συντήρησης των έργων υποδομών τόνισε ότι «τα 3/4 των χρήματων των δημοσίων επενδύσεων καταναλώνονται για την οδοποιία, τις γέφυρες αλλά και σε αντιπλημμυρικά έργα», ενώ επεσήμανε την ανάγκη δημιουργίας Εθνικού Μητρώου Γεφυροποιίας για την επίλυση των ανακυπτομένων προβλημάτων «χωρίς αλληλεπικαλύψεις αρμοδιοτήτων και κυρίως για να υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα ως προς την προτεραιότητα των αναγκών», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά. «Υπό βαριά συντήρηση» τέσσερις γέφυρες στη περιμετρική της Πάτρας Είναι ενδεικτικό ότι αυτή τη στιγμή στην περιμετρική της Πάτρας βρίσκονται «υπό βαριά συντήρηση» τέσσερις γέφυρες , όπως είπε στο enikos.gr ο Αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας Χαράλαμπος Μπονάνος. «Υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις γέφυρες στην περιμετρική της Πάτρας που βρίσκονται υπό “βαριά” συντήρηση. Είχαν επισημανθεί ορατά σημεία φθοράς και η Ολυμπία Οδός ανέλαβε αμέσως την αποκατάσταση τους», ανέφερε στο enikos.gr ο κ. Μπονάνος και στη συνέχεια τόνισε ότι «σε καθεμία από τις τέσσερις γέφυρες πραγματοποιείται ανακατασκευή σε πολλά σημεία». «Αυτή την στιγμή, ωστόσο, δεν υπάρχει άλλη “επικίνδυνη” γέφυρα», υποστήριξε ο Αντιπεριφερειάρχης και επεσήμανε ότι «όποτε υπάρχει ανάγκη, η περιφέρεια παρεμβαίνει άμεσα πάντα σε επικοινωνία με τον εκάστοτε δήμο ή το υπουργείο Υποδομών και η αποκατάσταση των προβλημάτων γίνεται σταδιακά». Φωτογραφία: dete.gr

Η σιδηροδρομική γέφυρα του Γοργοποτάμου έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με ζώνη ακτίνας 500μ. πέριξ αυτής. Υπογράφθηκε η ένταξη της Πράξης: «Εκπονηση μελετών ωρίμανσης του έργου: επεμβάσεις διατήρησης, προστασίας, ανάδειξης και προβολής της χαρακτηρισμένης ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο γέφυρας του Γοργοποτάμου, στον Δ. Λαμιέων, π.ε. Φθιώτιδας» στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Στερεά Ελλάδα 2014-2020» και στον Άξονα Προτεραιότητας: «Προστασία του περιβάλλοντος και προώθηση της αποδοτικότητας των πόρων». Η σιδηροδρομική γέφυρα του Γοργοποτάμου έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με ζώνη ακτίνας 500μ. πέριξ αυτής. Αποτελεί ένα από τα εμβληματικότερα μνημεία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στον Ελλαδικό, αλλά και στον Ευρωπαϊκό χώρο. Εντάσσεται στον ανακηρυγμένο Εθνικό Δρυμό της Οίτης, ενώνοντας τις δύο πλαγιές της. Απέχει 8 χιλιόμετρα από τη Λαμία και γειτνιάζει με τον ομώνυμο οικισμό. Επίσης, το φαράγγι του Γοργοποτάμου, στην έξοδο του οποίου δεσπόζει η γέφυρα, έχει περιληφθεί στο Δίκτυο των Περιοχών «NATURA 2000». Επισημαίνεται, ότι η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας έχει διανοίξει από το 2022 το λεγόμενο «Μονοπάτι Εθνικής Αντίστασης», δηλαδή τη διαδρομή που ακολούθησαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ – ΕΔΕΣ και οι Βρετανοί σαμποτέρ, το οποίο ξεκινά από τη σπηλιά στο χωριό Στρώμη και καταλήγει στη γέφυρα Γοργοποτάμου. Η προτεινόμενη πράξη περιλαμβάνει τις απαραίτητες τεχνικές και υποστηρικτικές μελέτες που αποσκοπούν: Στον καθορισμό και σχεδιασμό εργασιών και επεμβάσεων διατήρησης και προστασίας του μνημείου. Σε στοχευμένες εργασίες ανάδειξης και προβολής του. Στην εκπόνηση σχεδίου διαχείρισης του μνημείου, υπό ένα ευρύτερο πλαίσιο αειφορίας, διασύνδεσης, branding και σύγχρονων προσεγγίσεων προώθησης για την εν γένει προβολή του. Η πράξη συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ). Η επιλέξιμη δημόσια δαπάνη ανέρχεται σε 257.255,80 ευρώ και καλύπτει πλήρως τον αρχικό προϋπολογισμό κόστους της πράξης.

Η μήκους 2,4 χιλιομέτρων γέφυρα ενώνει δύο τμήματα της κροατικής ακτογραμμής που χωρίζονται από ένα μικρό τμήμα του εδάφους της Βοσνίας Ερζεγοβίνης. Περατώθηκαν οι κατασκευαστικές εργασίες στην οδική γεφυρα Peljesac η οποία θα ενώσει δύο μέρη της Κροατίας που «χωρίστηκαν» από τον «διάδρομο» της πόλης Νέουμ, ο οποίος αποτελεί και τη μοναδική δίοδο της Βοσνίας προς τη θάλασσα. Η ολοκλήρωση των εργασιών εορτάστηκε παρουσία του πρωθυπουργού της Κροατίας, ενώ πρόκειται για ένα επενδυτικό έργο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που χρηματοδοτεί 357 εκατομμύρια ευρώ από το συνολικό κόστος των 550 εκατομμυρίων ευρώ. Η γέφυρα θα έχει μήκος 2,4 χιλιόμετρα και 55 μέτρα ύψος με τέσσερις λωρίδες για οχήματα, με τα χερσαία τούνελ και τους συνδετικούς δρόμους να μην έχουν ακόμη ολοκληρωθεί. Η κατασκευή ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2018, με την κινεζική εταιρεία China Road and Bridge Corporation (CRBC) να κερδίζει τον διεθνή διαγωνισμό. Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι σήμερα οι ταξιδιώτες που θέλουν να επισκεφθούν ορισμένους από τους πιο ελκυστικούς τουριστικούς προορισμούς της Κροατίας, όπως το τμήμα της Παλιάς Πόλης του Ντουμπρόβνικ, έπρεπε να περάσουν από δύο συνοριακά σημεία ελέγχου μεταξύ Βοσνίας και Κροατίας στο βοσνιακό παραθαλάσσιο λιμάνι Νέουμ που αποτελεί τουριστικό θέρετρο. Η γέφυρα θα ενώνει τους δύο λαούς Όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός της Κροατίας, Andrej Plenkovic, η γέφυρα «δεν θα χωρίζει αλλά θα ενώνει τους λαούς». Πάντως, το όλο έργο έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις στη Βοσνιακή πλευρά, η οποία υποστηρίζει πως η γέφυρα παραβιάζει την κυρίαρχη πρόσβαση του κράτους σε ανοιχτές θάλασσες στην Αδριατική. Η Κροατία από τη δική της μεριά έχει αποσαφηνίσει πως η θηριώδης γέφυρα δεν θα παρεμποδίζει τη πρόσβαση των μεγάλων πλοίων προς το λιμάνι Νέουμ, το μοναδικό της Βοσνίας. Για το θέμα η Βοσνία είχε καταθέσει διάβημα διαμαρτυρίας προς την ΕΕ το 2018. Σε τελευταίες δηλώσεις τους, Βόσνιοι αξιωματούχοι έκαναν λόγο για «μεγάλη αδικία» κατά της χώρας τους, ωστόσο οι κροατικής καταγωγής, πολιτικοί της χώρας, στήριξαν εξ αρχής το έργο που αρχικά ανακοινώθηκε το 2007. Σημειώνεται πως η Βοσνία έχει μόλις 24 χιλιόμετρα ακτών στον κόλπο Pelješac προς την Αδριατική.

Ο παράξενος, για πολλούς απόκοσμος και ανατριχιαστικός για άλλους απλά ενοχλητικός, ήχος που εκπέμπει η διάσημη γέφυρα του Σαν Φρανσίκο Golden Gate, έχει μετατραπεί σε «πονοκέφαλο» για τους εμπειρογνώμονες που προσπαθούν να ανακαλύψουν την «πηγή» του. Ο ήχος, που ακούγεται μόνο τις θυελλώδεις μέρες, έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως «φυσαρμόνικα-φάντασμα» και από άλλους ως «ψαλμοδίες μοναχών». Κάποιοι επίσης βρήκαν το τραγούδι της γέφυρας «χαλαρωτικό», κάποιοι «ανατριχιαστικό» ή «αφόρητο» και μία γυναίκα το απέδωσε σε... «εξωγήινους».

Η Ρωσία και η Κίνα εγκαινίασαν την πρώτη οδική γέφυρα ανάμεσα στις δύο χώρες, η οποία συνδέει πάνω από τον ποταμό Αμούρ τις πόλεις Χέιχε (επαρχία Χεϊλόνγκτζιανγκ) και Μπλαγκοβέστσενσκ (ρωσική Άπω Ανατολή). Η κατασκευή της γέφυρας είχε ολοκληρωθεί εδώ και δύο χρόνια, αλλά τα εγκαίνιά της είχαν αναβληθεί λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Η έναρξη αυτού του μακροχρόνιου σχεδίου, για το οποίο η πρώτη συμφωνία χρονολογείται από το 1995, συμβολίζει την προσέγγιση και την αύξηση του εμπορίου ανάμεσα στις δύο χώρες. Το δημόσιο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ria Novosti δημοσιοποίησε βίντεο από τα εγκαίνια της γέφυρας που είναι κόκκινη και λευκή. Η κατασκευή της γέφυρας μήκους ενός χιλιομέτρου και δύο λωρίδων κυκλοφορίας στοίχισε περίπου 19 δισεκατομμύρια ρούβλια (300 εκατομμύρια ευρώ), εκ των οποίων 14 δισεκατομμύρια για τη ρωσική πλευρά. Σύμφωνα με τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, η γέφυρα προορίζεται αποκλειστικά για μεταφορές εμπορευμάτων. Για τον πληθυσμό των δύο αυτών πόλεων των περίπου 200.000 κατοίκων, κατασκευάζεται ένα διασυνοριακό τελεφερίκ και το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2023. Η Μόσχα και το Πεκίνο, που έχουν σύνορα μήκους 4.250 χιλιομέτρων κυρίως στον ποταμό Αμούρ, βρίσκονταν σε αντιπαράθεση εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια σχετικά με την οριοθέτηση των συνόρων τους στην περιοχή. Οι εμπορικές συναλλαγές ανθίζουν μετά την εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στους δύο γίγαντες, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, αλλά πάντα προσέκρουαν στην περιοχή στην έλλειψη υποδομών για μεταφορές. Τα τελευταία χρόνια, ένα εργοστασιακό συγκρότημα δημιουργήθηκε στη ρωσική πλευρά: ένα εργοστάσιο της Gazprom, που παρουσιάστηκε ως ένα από τα πιο σημαντικά εργοστάσια επεξεργασίας φυσικού αερίου στον κόσμο και ένας κρίκος στον ρωσοκινεζικό αγωγό αερίου Power of Siberia, καθώς και ένα πετροχημικό εργοστάσιο της Sibur. Τον Απρίλιο, η κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γέφυρας επί του Αμούρ, που συνδέει την Κίνα και τη Ρωσία, ολοκληρώθηκε στην Εβραϊκή Αυτόνομη Περιφέρεια (Όμπλαστ) που έχει διοικητικό του κέντρο το Μπιρομπιτζάν, 500 χιλιόμετρα στα ανατολικά. Αυτή αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία τον Αύγουστο, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές.