Αναζήτηση στην κοινότητα

Παρά τα 7,4 Ρίχτερ που χτύπησαν στις 3/4 την Ταϊβάν, ο ουρανοξύστης «Ταϊπέι 101» στο κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας έμεινε ανέπαφος, όπως ακριβώς προέβλεψε η κατασκευή του. Το ύψους 509 μέτρων κτίριο έχει στο εσωτερικό του μια ειδική κατασκευή που μειώνει τη ταλάντωσή του κατά 40% κατά την διάρκεια των σεισμών, αλλά σε ημέρες με ισχυρούς ανέμους. Δείτε στο βίντεο πώς συμπεριφέρθηκε ο ουρανοξύστης κατά τον σεισμό της 3ης Απριλίου 2024: Η κατασκευή είναι μια σφαίρα από ατσάλι βάρους 660 τόνων που είναι αναρτημένη στο εσωτερικό του κτιρίου, στον 92ο όροφο, σαν εκκρεμές. Κάθε φορά που το κτίριο κινείται προς μια κατεύθυνση, η ατσάλινη σφαίρα κινείται προς την αντίθετη και έτσι διατηρεί τη συνολική ισορροπία του κτιρίου, αναφέρει η Daily Mail. Με τον τρόπο αυτό ο ουρανοξύστης ταλαντεύεται, αλλά δεν μπορεί να γκρεμιστεί. Στο βίντεο παρακάτω βλέπετε πώς συμπεριφέρθηκε η σφαίρα κατά τον σεισμό των 6,8 Ρίχτερ το 2022. Αυτό είναι ένα «παθητικό σύστημα απόσβεσης», πράγμα που σημαίνει ότι λειτουργεί χωρίς καμία εξωτερική δύναμη ή έλεγχο, μόνο με τη βαρύτητα και την κίνηση του κτιρίου. Εν τω μεταξύ, υδραυλικά έμβολα κάτω από την τεράστια σφαίρα, απορροφούν και διαχέουν την ενέργεια ως θερμότητα. Όπως εξηγεί στη Daily Mail ο δρ Αγαθοκλής Γιαραλής, καθηγητής δομικής δυναμικής στο Σίτι του Λονδίνου, η χαλύβδινη σφαίρα του «Ταιπέι 101» λειτουργεί με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που λειτουργούν τα αμορτισέρ στις αναρτήσεις των αυτοκινήτων. Οι σύγχρονοι ουρανοξύστες είναι κατασκευασμένοι για να είναι ευέλικτοι, ειδικά όσοι βρίσκονται σε σεισμογενείς ζώνες όπως η Ταϊβάν, εξηγεί στη Daily Mail ο καθηγητής Άντονι Ντάρμπι του Πανεπιστημίου του Μπαθ. Τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένα είναι ελαστικά, δηλαδή τεντώνονται ή συστέλλονται ανάλογα με τα μεταβαλλόμενα φορτία που ασκούνται σε αυτά. Το μέγεθος της παραμόρφωσης σε ένα μεμονωμένο στοιχείο, όπως ένα δοκάρι, είναι πολύ μικρό, αλλά όταν τις αθροίσουμε για όλο το ψηλό κτίριο, μπορεί να οδηγήσουν σε σημαντικές πλευρικές μετακινήσεις. Οι κινήσεις αυτές δεν είναι επικίνδυνες για την ίδια την κατασκευή, αλλά, αν είναι υπερβολικές, μπορεί να προκαλέσουν δυσφορία τους ενοίκους. Η κατασκευή του ουρανοξύστη ξεκίνησε το 1999 και ολοκληρώθηκε πριν από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2004, οπότε και άνοιξε για το κοινό. Το σχέδιο του κτιρίου μοιάζει με βλαστό μπαμπού που υψώνεται προς τα πάνω σε οκτώ τμήματα. Σε κάθε όροφο τοποθετήθηκαν χαλύβδινα δοκάρια στήριξης που ξεκινούν από τον πυρήνα του κτιρίου και καταλήγουν στις εξωτερικές κολόνες του, ώστε να αυξηθεί η ακαμψία του πύργου. Αν και σε άλλα κτίρια οι μηχανισμοί για τους σεισμούς είναι αθέατοι, στον «Ταϊπέι 101» είναι τουριστική ατραξιόν για τους επισκέπτες από τον 88ο έως τον 92ο όροφο. View full είδηση

Στις 9 Ιουλίου 1956 σημειώθηκε ένας πολύ ισχυρός και καταστροφικός σεισμός μεγέθους 7,5 Ρίχτερ, με επίκεντρο τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Αμοργού, Ανύδρου και Ανάφης. Τα περιορισμένα μέσα της εποχής είχαν ως αποτέλεσμα οι γνώσεις μας για τον σεισμό αυτό να είναι λίγες και ο ακριβής εντοπισμός του επίκεντρου, αδύνατος. Εξήντα επτά χρόνια μετά, μια διεθνής ωκεανογραφική αποστολή επιχειρεί να εντοπίσει, με τη βοήθεια εξελιγμένου ρομπότ, πληροφορίες για αυτόν τον ισχυρότερο σεισμό της Μεσογείου τα τελευταία 200 χρόνια. Δεν ήταν μόνο ο κύριος σεισμός της 9ης Ιουλίου καταστροφικός. Τον διαδέχτηκε 13 λεπτά αργότερα ισχυρότατος μετασεισμός μεγέθους 7,2 Ρίχτερ κοντά στη Σαντορίνη, που προκάλεσε ζημιές και κόστισε πολλές ανθρώπινες ζωές. Επίσης, προκλήθηκε μεγάλο τσουνάμι που πλημμύρισε τις ακτές από τη Φολέγανδρο ως την Τουρκία, με τα κύματα να φτάνουν μέχρι και τα 20 μέτρα στην Αμοργό. Το επίκεντρο και τα ρήγματα του σεισμού δεν ήταν γνωστά και οι λίγες μελέτες που έγιναν τότε στην ξηρά και τη θάλασσα δεν αποκάλυψαν τι πραγματικά συνέβη. Κατά τη διάρκεια προηγούμενων ωκεανογραφικών αποστολών έγιναν γεωφυσικές μελέτες, όπου αποτυπώθηκε η μορφολογία του υποθαλάσσιου πυθμένα ανάμεσα στη Σαντορίνη, την Αμοργό, την Ανάφη και την Αστυπάλαια και εντοπίστηκαν σε μέγιστο βάθος 750 μέτρων τρία υποθαλάσσια ρήγματα παράλληλα το ένα με το άλλο, σε απόσταση 70 χιλιομέτρων. Μια διεθνής ομάδα εκτελεί υποθαλάσσιες έρευνες στην ίδια περιοχή τα τελευταία δύο χρόνια, για να ρίξει φως στον μηχανισμό που ενεργοποίησε τον καταστροφικό σεισμό και το επακόλουθο τσουνάμι. Στην ομάδα συμμετέχουν η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Εύη Νομικού, αλλά και επιστήμονες από ερευνητικά ιδρύματα της Γαλλίας, οι Φρεντερίκ Λεκλέρκ από το Πανεπιστήμιο Cote d’ Azur, Ναταλί Φουγιέ από το ινστιτούτο Institut du Physique du Globe του Παρισιού και Χαβιέ Εσκαρτέν από τη Σχολή Ecole Normale Superieure de Paris. Το υποθαλάσσιο ρήγμα της Αμοργού, εξηγεί η κ. Νομικού στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «είναι ένα από τα πιο ενεργά ρήγματα του ελληνικού θαλάσσιου χώρου και είναι σημαντικό να έχουμε στοιχεία για τη γεωμετρία του, αλλά και για πρώτη φορά οπτικά δεδομένα από τον “καθρέφτη” του ρήγματος, δηλαδή τη λεία επιφάνεια που δημιουργείται κατά τη μετακίνηση του εδάφους έπειτα από σεισμό. Ο στόχος μας είναι να κατανοήσουμε τον μηχανισμό γένεσης του σεισμού του 1956 και του τσουνάμι που προκλήθηκε». Ένα ρομπότ, πολύτιμος βοηθός Πολύτιμος βοηθός στην έρευνά τους είναι το ρομποτικό όχημα Ariane, το οποίο έχει τη δυνατότητα να καταδυθεί σε βάθος μέχρι 2.500 μέτρα και να παραμείνει εκεί έως και έξι ώρες σε κάθε κατάδυση. Οι 4Κ κάμερες που διαθέτει καταγράφουν τη μορφολογία του υποθαλάσσιου πυθμένα και επιτρέπουν στους ερευνητές να δουν και να μελετήσουν το ανάγλυφο με μέγιστη ταχύτητα τα 0,5 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Εξοπλισμένο με δύο μηχανικούς βραχίονες, είναι επίσης σε θέση να συλλέξει ιζήματα σε σωλήνες μήκους 30 εκατοστών που ονομάζονται πυρήνες. Οι οκτώ πυρήνες με ιζήματα που συλλέχθηκαν θα βοηθήσουν στη χρονολόγηση του υποθαλάσσιου αναγλύφου. Για τις ανάγκες της έρευνας, το Ariane καταδύθηκε εννιά φορές για συνολικά 26 ώρες και διένυσε συνολικά 13 χιλιόμετρα εξερευνώντας τη ζώνη του ρήγματος της Αμοργού και των άλλων ρηγμάτων. Τράβηξε χιλιάδες φωτογραφίες, οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή τρισδιάστατων μοντέλων που θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να μετρήσουν την παραμόρφωση του θαλάσσιου πυθμένα. Επιπλέον, στις έρευνες συμμετείχε και το γαλλικό ωκεανογραφικό πλοίο «L’ Europe», που είναι εξοπλισμένο με πολυδεσμικό σύστημα χαρτογράφησης για την καταγραφή της υποθαλάσσιας μορφολογίας σε παράκτιες περιοχές. Κατά τη διάρκεια της νύχτας αλλά και τις μέρες που επικρατούσαν θυελλώδεις άνεμοι που εμπόδιζαν το ρομποτικό σκάφος να καταδυθεί, το «L’ Europe» συγκέντρωσε βαθυμετρικά δεδομένα στην παράκτια ζώνη της Ανάφης και της Αμοργού. Τα υψηλής ανάλυσης βαθυμετρικά δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν στη μοντελοποίηση της διάδοσης του τσουνάμι του 1956, προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα ο μηχανισμός δημιουργίας του. Εξάλλου, οι ερευνητές εντόπισαν πολλές υποθαλάσσιες κατολισθήσεις που πιθανώς συνδέονται με τον σεισμό του 1956 και οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν ενισχύσει τα παλιρροϊκά κύματα. Αυτή την περίοδο είναι σε εξέλιξη η επεξεργασία και η ερμηνεία των δεδομένων, προκειμένου να σχηματιστεί καλύτερη εικόνα γι’ αυτά τα γεγονότα του παρελθόντος και να υπάρξει καλύτερη κατανόηση του μέλλοντος σε μια από τις πιο ενεργές γεωδυναμικά περιοχές του ελληνικού υποθαλάσσιου χώρου. Τα πρώτα ερευνητικά αποτελέσματα που προκύπτουν από την έρευνα, όπως αναφέρει η κ. Νομικού στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι ότι ο θαλάσσιος χώρος ανάμεσα στην Αμοργό και τη Σαντορίνη «είναι γεωδυναμικά ενεργός με πολλούς γεωκινδύνους. Έχουμε όμως, πλέον στη διάθεσή μας υψηλής ανάλυσης γεωφυσικά δεδομένα και τρισδιάστατα μοντέλα αναγλύφου, που θα μας βοηθήσουν να μελετήσουμε καλύτερα την παραμόρφωση του πυθμένα μετά τον σεισμό του 1956». View full είδηση

Ο σεισμός με επίκεντρο την Αταλάντη, μοιάζει να δημιούργησε υποχώρηση της παραλίας στην «μύτη» που σχηματιζόταν μπροστά στο Μύλο των Γιάλτρων. Αποτέλεσμα είναι η παραλία στο σημείο να έχει αλλάξει όψη και μάλιστα φαίνεται να συνεχίζεται το φαινόμενο. Το ρήγμα από το οποίο προήλθε ο σεισμός είναι, σύμφωνα με τους σεισμολόγους, ένα νέο ρήγμα που βρίσκεται σε μια περιοχή με χαμηλή σεισμικότητα που δεν είχε καταγραφεί κάποιος σεισμός από το 1900 μέχρι και χθες. «Ο σεισμός των 4,8 Ρίχτερ δεν προήλθε από το γνωστό ρήγμα της Αταλάντης και δεν έχει άμεση σχέση με αυτό. Η περιοχή έχει μια ήπια έως χαμηλή σεισμικότητα και ο σεισμός που έγινε είχε ένα μηχανισμό γένεσης εντελώς διαφορετικό από του ρήγματος της Αταλάντης», ανέφερε στο protothema.gr ο σεισμολόγος κ. Βασίλης Καραστάθης, αναπληρωτής διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου. (https://www.protothema.gr/greece/article/1379980/seismos-stin-ataladi-me-poio-rigma-sundeetai-kai-giati-to-parelthon-tis-periohis-tromazei-tous-eidikous/) Η παραλία του Μύλου δεν υπάρχει πλέον ίδια μετά το σεισμό. Άνοιξε πιθανόν ρήγμα που κατάπιε το μεγαλύτερο μέρος της παραλίας. Ο Δήμαρχος Ιστιαίας Αιδηψού Γιάννης Κοντζιάς σε ανακοίνωσή του λέει: " Με τα το σημερινό σεισμό η παραλία στο Μύλο των Γιάλτρων υπέστη καθίζηση. Συντονισμένα με τον λιμενάρχη Λ.Αιδηψού και μετά από επικοινωνία μας με το ΙΓΜΕ ενημερωθήκαμε για την ύπαρξη ρήγματος και την πιθανή υποθαλάσσια κατολίσθηση των αποθέσεων άμμου. Οι υπηρεσίες θα κάνουν αυτοψία τις επόμενες ημέρες." Από ρεπορτάζ και φωτογραφίες του Φώτη Παρακατσελάκη View full είδηση

Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΕΕ), σε συνεργασία με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) και το Ελληνικό Τμήμα Αντισεισμικής Μηχανικής (ΕΤΑΜ), διοργάνωσε την αποστολή ομάδας 17 Μηχανικών κυρίως από τον ακαδημαϊκό χώρο, στην Τουρκία, το διάστημα 21-25 Απριλίου 2023, στον απόηχο των σεισμών της 6ης Φεβρουαρίου με επίκεντρο το Kahramanmaraş. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε κατόπιν πρόσκλησης του Prof. Dr. Murat Altuğ Erberik, Προέδρου της Τουρκικής Ένωσης Σεισμολόγων Μηχανικών (Türkiye Deprem Mühendisliği Derneği), μέλος της International Association for Earthquake Engineering –I.A.E.E. Σκοπός της ελληνικής αποστολής ήταν η συλλογή παρατηρήσεων και η ανάλυση κτιρίων που κατέρρευσαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές, προκειμένου τα ευρήματα να αξιοποιηθούν για ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Παράλληλα η ευκαιρία για επιτόπια μελέτη της σεισμικής συμπεριφοράς των κατασκευών υπό σημαντικές σεισμικές επιταχύνσεις -που εν γένει ξεπέρασαν αυτές του σεισμού σχεδιασμού – θα συνεισφέρει σημαντικά ανατροφοδότηση της έρευνας για την ανάπτυξη στρατηγικών με σκοπό την ελαχιστοποίηση των καταστροφικών απωλειών από σεισμούς. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, το κλιμάκιο των Ελλήνων εμπειρογνωμόνων περιηγήθηκε σε διάφορες τοποθεσίες ενδιαφέροντος: πληγείσες περιοχές του Pazarcik, Gaziantep, Gölbaşı, Adiyaman, Kahranmanmaras, Antakya (Αντιόχεια), Iskenderun, Nurdağı, και Islahiye. Πραγματοποίησε αξιολόγηση των ζημιών που προκλήθηκαν από τους σεισμούς και μελέτησε γεωτεχνικές αστοχίες σε περίπου 500 κτήρια, σιδηροδρομικές τροχιές και βιομηχανικές κατασκευές. Η ομάδα μπόρεσε να εντοπίσει και να εξασφαλίσει φωτογραφικό και άλλο υλικό από κατασκευές ειδικού ενδιαφέροντος. Η ομάδα των Ελλήνων Μηχανικών συναντήθηκε και συνεργάστηκε στενά με την Πολιτική Προστασία του Υπουργείου Εσωτερικών της Τουρκίας (AFAD) και το Τουρκικό Τμήμα Αντισεισμικής Μηχανικής (TDMD). Οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν στον εντοπισμό τρόπων για να καταστεί η διαδικασία ανοικοδόμησης κτιρίων πιο αποδοτική και αποτελεσματική, με ιδιαίτερη έμφαση στην ενσωμάτωση αντισεισμικών χαρακτηριστικών σχεδιασμού. Με την ολοκλήρωση της επίσκεψης και την επιστροφή του κλιμακίου, το ΤΕΕ, σε συνεργασία με το ΕΜΠ και το ΕΤΑΜ, προγραμματίζει τη διοργάνωση σειράς Επιμορφωτικών Εργαστηρίων για τη μεταφορά της γνώσης και της εμπειρίας που αποκτήθηκε, ώστε αυτή να γίνει κτήμα των πολλών, πολλαπλασιάζοντας έτσι τα οφέλη της αποστολής για τους Έλληνες Μηχανικούς. Σχετικά με το θέμα, ο πρόεδρος του ΤΕΕ Γιώργος Στασινός δήλωσε: «Η Ελλάδα είναι μια σεισμογενής χώρα και οι Έλληνες Μηχανικοί προσπαθούν να βρίσκονται στην πρωτοπορία της επιστημονικής και επαγγελματικής γνώσης για τα θέματα αντισεισμικής προστασίας. Ο πρόσφατος σεισμός στην Τουρκία, τις επιπτώσεις του οποίου όλοι είδαμε αλλά έπρεπε να μελετηθούν και από κοντά, δίνει σε όλους πολύτιμες πληροφορίες και βοηθά σε αναλύσεις και την παραγωγή νέας γνώσης. Μαθαίνουμε στην πράξη. Το ΤΕΕ μαζί με το ΕΤΑΜ, το ΕΜΠ και όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα, θα συμβάλλουμε για να περάσει αυτή η γνώση σε όλους τους συναδέλφους μηχανικούς που ασχολούνται με την αντισεισμική προστασία. Είναι βασικό μας καθήκον να φτιάχνουμε ασφαλή κτίρια και να ελέγχουμε το κτιριακό απόθεμα της χώρας. Είναι κυρίως υποχρέωση της Πολιτείας που, σημειώνω, φέτος για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ξεκινά ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου δημοσίων κτιρίων». View full είδηση

Σε μία προσπάθεια για τον εντοπισμό και την διερεύνηση των αιτιών των τεράστιων καταστροφών στη Τουρκία, ο Καθηγητής Ευθύμης Λέκκας και η ερευνητική ομάδα αποτελούμενη από τους Παναγιώτη Καρύδη, Εμμανουήλ Βασιλάκη, Σπυρίδωνα Μαυρούλη, και Γιάννη Αργυρόπουλο παρουσιάζουν μέσα από εντυπωσιακές φωτογραφίες τα σεισμο-γεωδυναμικά αίτια, τα οποία δεν άφησαν κανένα περιθώριο στις τρωτές κατασκευές να ανταπεξέλθουν: 1. Η μεγάλη μετακίνηση των εκατέρωθεν τεμαχίων ξεπέρασε τα 5 μέτρα, ενώ το εύρος της ζώνης έφτασε τα 50 μέτρα σε ένα ρήγμα τεραστίων διαστάσεων που έφτασε τα 300 χλμ. σε μήκος. 2. Τα φαινόμενα του εγκλωβισμού της σεισμικής ενέργειας και της παλινδρόμησης των σεισμικών κυμάτων μέσα σε μικρές ιζηματογενείς λεκάνες με χαλαρά ιζήματα που αναπτύσσονταν πάνω σε σκληρό βραχώδες υπόβαθρο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα εξαιρετικά αρνητικό πλαίσιο για τα κτήρια των πόλεων που είναι αναπτυγμένες σε ενδοορεινες λεκάνες. 3. Το φαινόμενο της ρευστοποίησης εδαφών, δηλαδή η μετατροπή στερεού πετρώματος σε ρευστό, με αποτέλεσμα τα κτήρια να επιπλέουν, να παίρνουν μεγάλες κλίσεις και τελικά να βυθίζονται. 4. Τα φαινόμενο της κατευθυντικότητας των σεισμικών κυμάτων, δηλαδή της συγκέντρωσης και ανάπτυξης της ενέργειας μόνο προς ορισμένες κατευθύνσεις κατά μήκος του ρήγματος, κάτι αντίστοιχο με το να στοχεύει ένα πυροβόλο όπλο τα ευρισκόμενα στην επιφάνεια κτήρια. 5. Η ανάπτυξη των οικιστικών περιοχών δίπλα σε ποταμούς και πάνω σε παλαιές ποτάμιες αποθέσεις, που είναι εξαιρετικά χαλαρές και ακατάλληλες για τη θεμελίωση κτηρίων. Τα παραπάνω σεισμο-τεκτονικά αίτια συνετέλεσαν στη μεγάλη καταστροφή σε συνδυασμό με την υψηλή τρωτότητα των κτήριων, η οποία θα αναλυθεί περαιτέρω από την έρευνα που βρίσκεται σε εξελιξη. View full είδηση

Ο Αργύρης Πλέσιας, Πολιτικός Μηχανικός και Πρόεδρος του Συλλόγου Μελετητών Ελλάδος (ΣΜΕ) μοιράζεται στο Εργοληπτικόν βήμα No_133 σκέψεις, προβληματισμούς και προτάσεις για τη θωράκιση του κτηριακού αποθέματος της χώρας απέναντι στους σεισμούς. Καθώς από την παρακάτω φωτογραφία βγήκε το πόρισμα και μεταδόθηκε από πολλούς «ειδησεογραφικούς αναμεταδότες» με τον αιματηρό τίτλο «κατασκευαστικό έγκλημα – πολυκατοικία χωρίς θεμέλια», ας πούμε και μερικά σοβαρά για τους σεισμούς και την επίδρασή τους, στο ανθρωπογενές κυρίως περιβάλλον Η πολυκατοικία της φωτογραφίας έχει θεμελίωση και μάλιστα ισχυρή (κοιτόστρωση), ενώ ο μηχανισμός πτώσης με ανατροπή, δηλώνει ότι και ο φέροντας οργανισμός είχε συγκρότηση (διατήρηση κόμβων). Άλλο παράδειγμα που υποστηρίχθηκε μάλιστα από πανεπιστημιακό, ότι για τις μηδενικές απώλειες στην πόλη Ερζίν, πρέπει να δοθούν εύσημα στον δήμαρχο που τήρησε την νομιμότητα και έγιναν «καλές κατασκευές που άντεξαν». Δεν πήγε, άραγε, σε κανενός το μυαλό, ότι στην πόλη των 42.000 κατοίκων, υπήρχαν κατασκευές και προ του συγκεκριμένου δημάρχου; Δεν πήγε, άραγε, στο μυαλό του πανεπιστημιακού, ότι κάποια τοπικά χαρακτηριστικά (π.χ. έδαφος), αιτιολογούν την διαφορετική εικόνα; Οι παρατηρήσεις αυτές που προκύπτουν από την εικόνα και τα «συμπεράσματα» που ακούγονται στα ΜΜΕ, τις τελευταίες ημέρες, τα οποίαείναι και ελλιπή και εσφαλμένα, θεωρώ ότι, θέτουν μεγαλύτερες υποχρεώσεις στους μηχανικούς και απαιτούν μεγαλύτερη υπευθυνότητα από όσους έχουν αναλάβει την ενημέρωση των πολιτών. Στον απόηχο του τραγικού συμβάντος του σεισμού της Τουρκίας, οφείλουμε σαν μηχανικοί να καλλιεργήσουμε μιακουλτούρα «υπεύθυνης ενημέρωσης», ενός μηχανισμού «ψύχραιμης αντιμετώπισης», ενός επιπέδου «κατανόησης της τυχηματικότητας» των φυσικών φαινομένων και «αποδοχής του επιπέδου κινδύνου». Είναι λογικό ο πολίτης να ρωτάει αν αντέχει το σπίτι του σε ένα σεισμό σαν της Τουρκίας, είναι λογικό να επιθυμεί να νοιώσει την ασφάλεια του δικού του σπιτιού και της οικογένειάς του, έναντι των φρικτών εικόνων που θα διαρκέσουν για ένα εικοσαήμερο το πολύ (μέχρι την επόμενη συγκλονιστική είδηση), είναι λογικό να θέλει ένα «χάδι στα αυτιά» και ας ψυχανεμίζεται ότι μπορεί να μην είναι αληθινό. Είναι όμως παράλογο και ανεύθυνο, ενδεχομένως θέλοντας να καλύψουμε την άγνοια του τυχαίου γεγονότος, ενδεχομένως ορμώμενοι από την έλξη της δημοσιότητας ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο, να περιγράφουμε σενάρια τρόμου ή σενάρια εφησυχασμού, θεωρώντας ότι αν πούμε το αληθινό ΔΕΝ ΞΕΡΩ–χωρίς να ερευνήσω- (στο ερώτημα της πιθανότητας πτώσης του σπιτιού του πολίτη), θα βγάλουμε καμπούρα. Όπως υφίσταται η αποδοχή του πολίτη στην άγνοια του γιατρού στην (“αν θα νοσήσει βαριά «κάποια στιγμή στο μέλλον»”),αντίστοιχη κουλτούρα και αποδοχή πρέπει να αναπτύξει για την άγνοιά μας στην ερώτηση αν θα πέσει το σπίτι του σε «κάποιο σεισμό». Η κουλτούρα της αποδοχής των ορίων της γνώσης καλλιεργείται, όταν γίνει κατανοητή η πολυπαραμετρικότητα του φαινομένου και η πολυεπίπεδη επίδρασή του στις κατασκευές. Παράγοντες που επηρεάζουν την συμπεριφορά των κατασκευών σε ένα σεισμικό γεγονός, όπως: διάρκεια γεγονότος, βάθος γένεσης, τύπος και μορφή επιταχύνσεως κύματος, απόσταση από την θέση γένεσης του σεισμού, σύσταση εδάφους στην γραμμή του κύματος, σύσταση εδάφους έδρασης της κατασκευής, τύπος θεμελίωσης της κατασκευής, είδος δομικού συστήματος, ποιότητα και γήρανση υλικών κατασκευής, κανονιστικό πλαίσιο μελέτης (επίπεδο γνώσης), ορθότητα μελέτης, εφαρμογή μελέτης και επίβλεψη κατά την κατασκευή, παρεμβάσεις κατά την λειτουργία της κατασκευής, συντήρηση κατασκευής και πολλοί άλλοι, αποτελούν ένα απάνθισμα συνθηκών που επιδρούν στην τρωτότητα της κατασκευής έναντι ενός σεισμικού γεγονότος και στην γένεση βλαβών ή/και αστοχιών. Γίνεται κατανοητό πιστεύω, από την παραπάνω ενδεικτική αναφορά, ότι η έστω και σαφής γνώση για παράδειγμα «με ποιόν κανονισμό κατασκευάσθηκε» (δηλώνει επίπεδο γνώσης), δεν είναι δυνατόν να δώσει καμία μονοσήμαντη απάντηση στην ερώτηση και την αγωνία του πολίτη «αν θα πέσει το σπίτι του». Η διατύπωση γενικευμένων συμπερασμάτων, όπως ότι νέες κατασκευές δεν αστοχούν, δεν βοηθούν στην διαμόρφωση ώριμης γνώσης στον πολίτη. Η Πολιτεία στην Ελλάδα και ο χώρος των τεχνικών, έχει αντιμετωπίσει με ιδιαίτερη υπευθυνότητα και ψυχραιμία, τα σεισμικά γεγονότα έχει δημιουργήσει υποδομές για την αντιμετώπισή τους, έχει ενσωματώσει την τεχνική γνώση που αποκτήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην χώρα, βελτιώνοντας το ΜΕΣΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ έναντι των σεισμικών γεγονότων. Αξίζει ενδεικτικά να αναφερθούν κάποιες ενέργειες: Η συγκρότηση ομάδων διερεύνησης των μηχανισμών κατάρρευσης των κτηρίων που κατέρρευσαν και είχαν ανθρώπινα θύματα στον σεισμό της Αθήνας, αποτέλεσε μηχανισμό απόκτησης σημαντικής εμπειρίας και αποκτήθηκαν συμπεράσματα που ενσωματώθηκαν στους ισχύοντες κανονισμούςαποτίμησης και επεμβάσεων σε υφιστάμενο κτήρια, τόσο από σκυρόδεμα όσο και από τοιχοποιία (ΚΑΝΕΠΕ – ΚΑΔΕΤ). Η συστηματική καταγραφή του υφιστάμενου δομικού αποθέματος και η κατηγοριοποίησή του (ιδιωτικός και δημόσιος χώρος), με χαρακτηριστικές περιπτώσεις το πρόγραμμα ΕΠΑΝΤΥΚ, κάποιες δράσεις του ΟΣΚ που δεν ολοκληρώθηκαν καθώς και καταγραφές προσεισμικών ελέγχων (ελλειπώς αξιοποιημένες). Η δημιουργία ειδικών μονάδων με κατάλληλη εκπαίδευση και εξοπλισμό που αντιμετωπίζουν τις επιδράσεις καταστροφικών φαινομένων (πχ ΕΜΑΚ, εθελοντικές ομάδες κλπ) Έχοντας συμμετάσχει στο πρόγραμμα ΕΠΑΝΤΥΚ για την Θράκη, θεωρώ ότι η μη ολοκλήρωση και η επακόλουθη παραγωγή αποτελεσμάτων, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ελλιπή κατανόηση του προγράμματος, ως εργαλείου παρέμβασης. Ο καθηγητής Θ. Τάσιος (εμπνευστής), είχε θέσει με απλό τρόπο τους στόχους των μαζικών καταγραφών που είναι η ΒΑΘΜΟΝΟΜΗΣΗ και ΙΕΡΑΡΧΙΣΗ των κατασκευών ως προς την επάρκεια και την τρωτότητα τους ώστε να γίνονται παρεμβάσεις αναβάθμισης σε αυτές που έχουν την χαμηλότερη βαθμολογία, την υψηλότερη τρωτότητα, σε αντιστοιχία με τους διαθέσιμους πόρους. Συχνά ακούγεται στα σχετικά ρεπορτάζ περί των χιλιάδων κτηρίων που έχουν καταγραφεί ή των χιλιάδων άλλων που απομένει να καταγραφούν ενώ για τις καταγραφές αυτές δεν υπάρχει γνώση για το που και πως θα χρησιμοποιηθούν. Θεωρώ πολύ χρήσιμο να είχαν βαθμονομηθεί έστω οι 25.000 που απογράφηκαν ώστε να υπάρξει ένα πρόγραμμα επεμβάσεων (πχ 2 -3 ανά νομό), σε ετήσια βάση, ποσότητα που μπορεί να υποστηριχθεί οικονομικά. Με την διαδικασία αυτή σε μία δεκαετία θα είχαμε ανατάξει/ αναβαθμίσει περί τα 2000 κτήρια (τα πιο επικίνδυνα σύμφωνα με το αποτέλεσμα της βαθμονόμησης). Είναι, επίσης, χρήσιμο να αναφερθεί, ότι πρέπει να γίνουν κτήμα του υπεύθυνου πολίτη, έννοιες, όπως το επίπεδο ασφάλειας που θεσμοθετεί η Πολιτεία και το οποίο συναρτάται με τους εκάστοτε διαθέσιμους πόρους. Η μελέτη και η κατασκευή έργων με υψηλότερους δείκτες ασφάλειας ή η επιλογή σχεδιασμού μιας κατασκευής με υψηλότερη τιμή σεισμικής επιτάχυνσης εδάφους ΔΕΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ και ο οποιοσδήποτε πολίτης επιθυμεί να έχει σχεδιασμό με υψηλότερα standards, είναι δυνατόν να τον πληρώσει και να τον ενσωματώσει στο δόμημα του (πχ εφαρμογή σεισμικής μόνωσης κλπ.). Η Πολιτεία όμως θεωρεί (ορθώς κατά την άποψή μου), ότι οι διαθέσιμοι πόροι για την κατασκευή μίας υποδομής, οφείλουν να καλύπτουν την αντιμετώπιση φαινομένων που έχουν αποδεκτή πιθανότητα να συμβούν σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο (περίοδος επαναφοράς). Με τις πιο σύγχρονες απόψεις μάλιστα, τίθενται πρόσθετες παράμετροι με την εισαγωγή του όρου επιτελεστικότητας για την αξιολόγηση της ανεκτής πιθανότητας τόσο για την απώλεια μίας κατασκευής όσο και για την απώλεια ανθρώπινης ζωής (κριτήριο μη κατάρρευσης). Η ίδια λογική του επιπέδου ασφαλείας ισχύει για όλα τα τεχνικά έργα (υδραυλικά, συγκοινωνιακά κλπ.) και θα πρέπει να το κάνουμε απολύτως κατανοητό στον πολίτη. Επίσης, ένα άλλο εννοιολογικό στοιχείο, που οφείλουμε σαν μηχανικοί να κάνουμε κατανοητό στην κοινωνία και στους πολίτες, είναι ότι ο αναμενόμενος κύκλος ζωής των διαθέσιμων υποδομών είναι μεγάλος και δεν είναι δυνατή η ενσωμάτωση της πρόσθετης γνώσης που αποκτάται ανά δεκαετία με αυτόματο τρόπο στις υφιστάμενες κατασκευές, ιδιαίτερα με την συνεχώς επιταχυνόμενη παραγωγή γνώσεων. Με την παρατήρηση αυτή πρέπει να γίνει κατανοητό και αποδεκτό , ότι δεν έχουν όλες οι κατασκευές το ίδιο βαθμό επάρκειας όχι μόνο έναντι σεισμικών δράσεων, αλλά και έναντι άλλων ατυχηματικών(πχ πλημμύρες) φαινομένων. Εάν συμφωνηθούν ως αρχές τα παραπάνω, θεωρώ ότι θα μειωθεί η απαίτηση για προβλέψεις που δεν είναι εφικτές και θα αυξηθεί η ψυχραιμία της Πολιτείας και των Πολιτών για την αντιμετώπιση κρίσιμων καταστάσεων με αποτελεσματικότερο τρόπο. Πιστεύω ότι θα εκλείψουν φαινόμενα αποφάσεων που λαμβάνονται μπροστά στις κάμερες με εμφανέστατο τον πανικό αυτού που τις λαμβάνει (όχι για το γεγονός αλλά για την εικόνα του). Είναι χαρακτηριστική η απόφαση του τότε υπουργού περί της θεσμοθέτησης της ισόβιας ευθύνης του μηχανικού που μελέτησε / επέβλεψε ένα έργο, για κάθε αστοχία του και η οποία απόφαση λήφθηκε στα χαλάσματα του σεισμού του Αίγιου, και με την συναισθηματική φόρτιση που υπήρχε διάχυτη κατά την διάσωση μετά από 30 ώρες ενός μικρού παιδιού. Θεωρώ ότι σε μία ώριμη κοινωνία, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να θεσμοθετηθούν αποφάσεις πάνω στα ερείπια, όπως έγινε σε επόμενο χρόνο όταν η Πολιτεία αποφάσισε να δράσει ψύχραιμα και να διερευνήσει με σοβαρότητα τα αίτια των καταρρεύσεων (Αθήνα 1999). Πιστεύοντας ότι η χώρα έχει ένα υψηλό επίπεδο επάρκειας και αποτελεσματικότητας στην διαχείριση του σεισμικού κινδύνου,όπως αποδεικνύεται από την απόκριση των κατασκευών σε μια περιοχή που εκλύεται σημαντική σεισμική ενέργεια, το οποίο οφείλεται στο επίπεδο των Ελλήνων μηχανικών και της εκπαίδευσης τους, θα ήθελα να κάνω μια διευκρίνιση, να επισημάνω ένα κίνδυνο, να καταθέσω μια πρόταση και να διατυπώσω μια ευχή. ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ | Η γνώση της πολυπαραμετρικότητας των επιδράσεων σε μία κατασκευή, δεν αναιρεί την ανάγκη συντήρησης της, την διενέργεια παρεμβάσεων που την βελτιώνουν και αυξάνουν το προσδόκιμο ζωής της, αλλά και την στατική της επάρκεια, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον ανθρώπινο οργανισμό. Η πολυπαραμετρικότητα μιας ασθένειας, δεν μας αποτρέπει από το να κάνουμε προληπτικές εξετάσεις (συστάσεις της ιατρικής κοινότητας).Στο παραπάνω πλαίσιο, η εμφάνιση βλαβών σε κάθε κατασκευή (πχ ρωγμές, διαβρώσεις κλπ), θα πρέπει να αποτελούν αντικείμενο άμεσης διερεύνησης από εξειδικευμένη και έμπειρη ομάδα μηχανικών. ΚΙΝΔΥΝΟΣ | Το επίπεδο γνώσης και η διαχείριση των σύγχρονων κανονισμών έχει ξεφύγει σε γενικές γραμμές από τον ανθρώπινο έλεγχο, με αποτέλεσμα να επεκτείνεται συνεχώς η άκριτη αποδοχή των υπολογισμών του Η/Υ με συνέπεια την αύξηση κινδύνου λαθών ελλιπούς κατανόησης εξαγόμενων, άστοχων χειρισμών σε προσομοιώματα ή/και παραδοχές και αδυναμία ποιοτικών ελέγχων. Η επικινδυνότητα της υφιστάμενης εξέλιξης είναι ότι η αποδοχή αποτελεσμάτων μη ελεγχόμενης (συγκριτικής) διαδικασίας, δεν επιτρέπει την ανάπτυξη του ποιοτικού κριτηρίου ΟΡΘΟΥ και ΛΑΘΟΥΣ καθώς και του ΚΡΙΤΗΡΙΟΥ της ΤΑΞΗΣ ΜΕΓΕΘΟΥΣ (αναμενόμενο αποτέλεσμα). ΠΡΟΤΑΣΗ | Θεωρώ ότι η Πολιτεία πρέπει να λάβει μέτρα για την διατήρηση στο επιστημονικό προσωπικό (μηχανικούς), που εκπαιδεύει να υλοποιούν έργα τεχνικής υποδομής, του ποιοτικού κριτηρίου μέσα από την ανθρώπινη σκέψη. Η διενέργεια κύκλων κατάρτισης, πιστεύω ότι είναι ένα καλό πεδίο για την συνεργασία Πολυτεχνικών Σχολών και Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας ή/και Συλλόγων Μηχανικών (εάν το ΤΕΕ δεν προλαβαίνει πλέον με τα νέα του καθήκοντα), με χρηματοδότηση της Πολιτείας, μέσα από τους οποίους θα μεταφερθεί η υπάρχουσα τεχνική γνώση (πχ τάξη μεγεθών, διαδικασίες σχεδιασμού και διαδικασίες επιλογή κλπ.). Πριν θεωρηθεί η πρόταση ως ανέφικτη, θα ήθελα να πληροφορήσω ότι το ΤΕΕ Θράκης υλοποιούσε σταθερά προ δεκαετίας κύκλους κατάρτισης ανά τριετία με πολύ χρήσιμα αποτελέσματα. ΕΥΧΗ | Εύχομαι να υπάρξει ορθολογικός σχεδιασμός για την διαχείριση των προσεισμικών ελέγχων που εξαγγέλθηκαν για μια ακόμη φορά, ώστε να παραχθούν αποτελέσματα. Η διαχείριση δεκάδων χιλιάδων δημοσίων κτηρίων χωρίς βαθμονόμηση και ιεράρχηση ώστε να υπάρχει σαφής στόχευση απλά δεν είναι δυνατή. Η γνώση για ένα τέτοιο σχεδιασμό υπάρχει προ δεκαετιών. Εύχομαι να υπάρξει μια πρόβλεψη για την διαχείριση των εκατομμυρίων ιδιωτικών κατασκευών, που επίσης να είναι ορθολογική, βιώσιμη και εφικτή, καθώς η γενικευμένη απαίτηση σύνταξης μελετών στατικής επάρκειας, έχει οδηγήσει στην έκδοση βεβαιώσεων των πεντακοσίων ευρώ. πηγή: Εργοληπτικόν Βήμα Νο_133 της ΠΕΣΕΔΕ https://gobhma.gr/σεισμικοί-στοχασμοί/?fbclid=IwAR0sHjXkLett5hobNp-DcfVQwxjIuxWfFotbvJWFi5cs8hHN5vLCZCZvl6Q View full είδηση

Ξεκινά άμεσα ο προσεισμικός έλεγχος των δημόσιων κτιρίων της Ελλάδας καθώς την ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται, σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, να κατατεθεί σχετική νομοθετική ρύθμιση. Στο επίκεντρο των ελέγχων τίθενται τα δημόσια κτίρια, ενώ προτεραιότητα θα δοθεί στα σχολεία και τα νοσοκομεία, κτίρια που εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 20.000. Ο πρωτοβάθμιος έλεγχος θα είναι υποχρεωτικός και στη συνέχεια, εφόσον απαιτηθεί, θα γίνεται και δευτεροβάθμιος έλεγχος. Όταν ολοκληρωθεί ο προσεισμικός έλεγχος σε σχολεία και νοσοκομεία, θα πραγματοποιηθεί έπειτα έλεγχος σε άλλα δημόσια κτίρια που υπολογίζονται από 35- 45.000. Σκοπός των προσεισμικών ελέγχων, οι οποίοι σύμφωνα με πληροφορίες υπολογίζεται να ολοκληρωθούν σε ορίζοντα 6 έως 8 μηνών, θα είναι η καταγραφή και εκτίμηση της σεισμικής διακινδύνευσης τους προκειμένου να καθοριστούν οι προτεραιότητες σε εθνικό επίπεδο ώστε να ληφθούν περαιτέρω μέτρα, εφόσον απαιτούνται. Η υλοποίηση δράσης για τη διενέργεια του πρωτοβάθμιου και του δευτεροβάθμιου προσεισμικού ελέγχου πρόκειται να ανατεθεί στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, ενώ ο Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ) θα έχει την εποπτεία και θα συνδράμει επιστημονικά σε ό,τι του ζητηθεί. Παράλληλα, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, θα δημιουργηθεί μία ηλεκτρονική πλατφόρμα στον ΟΑΣΠ όπου θα καταχωρούνται όλοι οι έλεγχοι που διενεργούνται. Η πλατφόρμα αυτή θα χρησιμοποιήσει την ήδη υπάρχουσα βάση δεδομένων που διαθέτει ο ΟΑΣΠ για όλα τα κτίρια της χώρας. Εφόσον τα στοιχεία που θα προκύπτουν από τους ελέγχους είναι σωστά και επαρκή θα καταχωρούνται άμεσα στην ηλεκτρονική πλατφόρμα. Την ίδια ώρα, για τη διενέργεια των ελέγχων ο ΟΑΣΠ και το ΤΕΕ θα συνεργαστούν με την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), ενώ με κοινή απόφαση 6 υπουργείων θα καθοριστούν οι λεπτομέρειες σχετικά με την κατηγοριοποίηση και την ιεράρχηση προτεραιοτήτων των ελεγχόμενων κτιρίων και τη διαδικασία επιλογής και εκπαίδευσης των μηχανικών με σκοπό οι έλεγχοι να είναι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικοί. «Ο πρωτοβάθμιος έλεγχος θα γίνει μέσα σε 6-8 μήνες από εκεί που κάναμε 20 χρόνια για να ελέγξουμε το 30% των σχολείων. Το ΤΕΕ θα κάνει τους ελέγχους με την εποπτεία και την επιστημονική συνδρομή του ΟΑΣΠ, που θα έχει και τη βάση δεδομένων για όλα τα κτίρια της χώρας. Στην ηλεκτρονική πλατφόρμα που θα φτιαχτεί θα καταχωρούνται οι έλεγχοι με ηλεκτρονικό τρόπο όχι με δελτία που γίνονταν παλαιότερα. Τα στοιχεία αυτά αν είναι σωστά και επαρκή πηγαίνουν απευθείας στην πλατφόρμα του ΟΑΣΠ, αν δεν είναι δεν μπορούν να αποσταλούν για καταχώρηση», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ και καθηγητής του ΕΚΠΑ, Ευθύμης Λέκκας. Η κατασκευή των κτιρίων Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΣΠ, το 46% των υφιστάμενων κατασκευών της Ελλάδας έχουν χτιστεί από το 1959-1985 με τον αντισεισμικό κανονισμό του 1959, το 32% πριν το 1959 χωρίς αντισεισμικό κανονισμό, το 13% των κτιρίων που έχουν χτιστεί από το 1985 έως το 1995 με τον αντισεισμικό κανονισμό του 1959 και τα πρόσθετα άρθρα του 1984/85, ενώ το 9% που έχουν χτιστεί από το 1995 έως σήμερα με τον νέο αντισεισμικό κανονισμό του 1995 και τον Ελληνικό Αντισεισμικό Κανονισμό του 2000. «Το 1959 είχαμε την πρώτη απόφαση για αντισεισμικές συστάσεις. Όλα τα κτίρια μέχρι το 1985 που ήταν ο πρώτος αντισεισμικός κανονισμός χτίστηκαν με αυτές τις συστάσεις που είχαν εκδοθεί από καθηγητές του ΕΜΠ, ήταν κανονιστική διάταξη. Αυτά τα κτίρια δεν είναι επικίνδυνα αλλά είναι κτίρια που δεν είναι τόσο σύγχρονα όσο με τον αντισεισμικό κανονισμό του 1985 και 1995. Ήταν όμως και κτίρια πριν το 1959. Τα κτίρια έχουν κι αυτά μια αντισεισμικότητα διότι από το 1929 και μετά (έπειτα δηλαδή από τους σεισμούς του 1926) δόθηκαν τότε κάποιες συστάσεις κανονισμών, οπότε κι αυτά έχουν ως έναν βαθμό κάποια αντισεισμική θωράκιση», εξηγεί ο κ. Λέκκας. Επιπλέον, όπως τονίζει ο κ. Λέκκας, ο πρωτοβάθμιος έλεγχος που θα διενεργηθεί στα δημόσια κτίρια δεν θα κρίνει την καταλληλότητα ή την ακαταλληλότητα ενός κτιρίου, αλλά τη στάθμη της αντισεισμικότητας. «Ο πρωτοβάθμιος έλεγχος δεν θα λέει αν ένα κτίριο είναι κατάλληλο ή ακατάλληλο αλλά οδηγεί στη διαπίστωση μιας στάθμης κινδύνων. Τα κτίρια θα έχουν έναν χαρακτηρισμό ως προς την στάθμη της αντισεισμικότητας. Αυτή η διαδικασία του πρωτοβάθμιου και δευτεροβάθμιου ελέγχου είναι μία επιτελική διαδικασία για να δούμε τι κτιριακό απόθεμα έχουμε, που είμαστε και τι επεμβάσεις χρειάζεται να κάνουμε την κάθε φορά», προσθέτει ο κ. Λέκκας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα ο προσεισμικός έλεγχος ξεκίνησε το 2001 και μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 16.000 πρωτοβάθμιοι έλεγχοι από περίπου 80.000 στατικά ανεξάρτητα κτίρια Δημόσιας και Κοινωφελούς χρήσης (20%) και περίπου 9.000 έλεγχοι από περίπου 16.000 σχολικά κτίρια (56%), που εκτιμάται ότι υπάρχουν σε όλη την επικράτεια αντίστοιχα. Η καθυστέρηση, οφείλεται, κυρίως στο γεγονός ότι σύμφωνα με το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο δεν υπάρχει υποχρεωτική εφαρμογή. View full είδηση

Στα $84,1 δισ. υπολογίζεται το κόστος των ζημιών στις επαρχίες της Τουρκίας που χτυπήθηκαν από τον καταστροφικό σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου, ο οποίος στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 41.000 ανθρώπους ενώ υπολογίζεται ότι κατέστρεψε τουλάχιστον 118.000 κτίρια, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε το Σαββατοκύριακο από την Τουρκική Συνομοσπονδία Επιχειρήσεων. Από αυτά τα $70,8 δισ. αφορούν στην κάλυψη βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων αναγκών στέγασης εκατοντάδων χιλιάδων αστέγων, την αποκατάσταση γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και υποδομών, τα $10,4 δισ. από την απώλεια εθνικού εισοδήματος και τα $2,9 δισ. από την απώλεια εργάσιμων ημερών. Σχεδόν 13,4 εκατ. άνθρωποι ζουν στις δέκα επαρχίες που επλήγησαν από τον σεισμό, ήτοι το 15% του πληθυσμού της Τουρκίας, και παράγουν σχεδόν το 10% του ΑΕΠ. Στην περιοχή έχει ανακοινωθεί από τον Τούρκο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η κατασκευή 200.000 πολυκατοικιών στις επαρχίες της ΝΑ Τουρκίας από τις οποίες οι 130.000 θα χτιστούν στις επαρχίες Χατάι, Καχραμάνμαρας και Μαλάτια, δηλαδή στις τρεις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από τον σεισμό. View full είδηση

Επαναπαυόμαστε, γιατί θεωρούμε ότι έχουμε καλύτερες κατασκευές από την Τουρκία. Όσο κι αν αυτό αντικειμενικά ισχύει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια «γειτονιά» με υψηλή σεισμικότητα. Οι καταστροφές στην Τουρκία και στη Συρία πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα για μια «επανεκκίνηση» της αντισεισμικής πολιτικής στη χώρα μας, η οποία έχει με τα χρόνια ατονήσει. Αυτά σημειώνει ο ακαδημαϊκός, πολιτικός μηχανικός, αρθρογράφος και συγγραφέας Θεοδόσης Τάσιος στην «Κ», δηλώνοντας συντετριμμένος από τις εικόνες της καταστροφής. Κανένας αντισεισμικός κανονισμός δεν θα μπορούσε να αντέξει το θηριώδες μέγεθος αυτού του σεισμού, επισημαίνει και ζητεί να αυξηθεί άμεσα η βοήθεια από την Ελλάδα προς την Τουρκία. «Ο σεισμός χτυπάει τον φτωχό», αναφέρει. – Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που σας έρχονται στο μυαλό από τις εικόνες της καταστροφής; – Παρόλο που ασχολούμαι με το πρόβλημα σε διεθνή κλίμακα επί 50 χρόνια ως μηχανικός και ως εμπειρογνώμων της UNESCO –και ως εκ τούτου θα έπρεπε να είμαι πιο αποστασιοποιημένος– νιώθω συντετριμμένος. Αυτά τα μεγέθη σεισμών σε πυκνοκατοικημένες περιοχές είναι πάρα πολύ σπάνια, όμως ο αριθμός των θυμάτων και η έκταση των οικονομικών συνεπειών είναι τεράστια. – Τι έφταιξε, εκτός από το μέγεθος του σεισμού; – Συχνά λέμε ότι ο δομικός πολιτισμός στην Τουρκία είναι χαμηλότερης στάθμης από ό,τι ο δικός μας. Αυτό γενικά ισχύει, παρότι έχει βελτιωθεί, γιατί οι κοινωνικές συνθήκες στην Τουρκία είναι πολύ διαφορετικές. Κάποτε, τη δεκαετία του ’80, το ποσοστό της αυθαίρετης δόμησης έφθανε το 50% – και δεν μιλάμε για δύο καμαρούλες αλλά για πολυώροφα κτίρια. Υπήρχε μάλιστα τεχνικός όρος στην Τουρκία, τα έλεγαν «τα χτισίματα της νύχτας». Ομως είναι εύκολο να αποδίδουμε την καταστροφή μόνο σε αυτό. Ηταν τόσο θηριώδες το μέγεθος του σεισμού, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με τις καλύτερες κατασκευές ή τον καλύτερο κανονισμό. Η μεγαλύτερη ιδιοτυπία του ήταν η μακρότατη διάρκεια των ισχυρών ταλαντώσεων (γύρω στα 60 δευτερόλεπτα). Τούτο συνεπάγεται ένα πολύ μεγάλο πλήθος ανακυκλίσεων φόρτισης, πάνω σε δομικά στοιχεία ήδη τραυματισμένα από την πρώτη ισχυρή δόνηση. Με συνέπεια την ταχύτατη μείωση της απομένουσας αντοχής των κτιρίων, ενώ, κατά το πνεύμα των κανονισμών, η απαιτούμενη αντοχή νοείται μετά από τρεις μόνον πλήρεις ανακυκλίσεις. – Και πόσο μάλλον στη Συρία, που βγαίνει από έναν πόλεμο. Ο σεισμός χτυπάει τον φτωχό. Οι πλουσιότεροι μένουν σε περισσότερο φροντισμένα κτίρια, σε καλύτερες κατασκευές. Οι φτωχοί σε κτίρια με χαμηλής ποιότητας μελέτη και κατασκευή, τα οποία δεν συντηρούνται. – Εκεί είναι δυσκολότερα τα πράγματα γιατί δεν διαθέτουν ούτε την οργάνωση ούτε την οικονομική δύναμη που έχουν οι Τούρκοι. Ούτε βέβαια τη σημαντική επιστημονική γνώση και οργάνωση που έχουν για την αντιμετώπιση των σεισμικών φαινομένων. – Ποιες βλάβες σε ένα κτίριο οδηγούν στην κατάρρευσή του; – Αυτά που είδα στην τηλεόραση από την Τουρκία ήταν αυτά που ονομάζουμε «τυπικά»: καταστρέφεται το ισόγειο και στη συνέχεια όλο το υπόλοιπο κτίριο γέρνει και πέφτει ατόφιο. Το ίδιο έγινε και στα Σκόπια προ ετών, καταστράφηκαν από τα ισόγειά τους. Σαν να έχεις ένα κουτί επάνω σε ξύλινα ποδαράκια. – Έχει ο σεισμός ταξικά χαρακτηριστικά; – Ο σεισμός χτυπάει τον φτωχό. Οι πλουσιότεροι μένουν σε περισσότερο φροντισμένα κτίρια, σε καλύτερες κατασκευές. Οι φτωχοί σε κτίρια με χαμηλής ποιότητας μελέτη και κατασκευή, τα οποία δεν συντηρούνται. Αυτό ισχύει παντού. Και στην Αθήνα, πάρα πολλές πολυκατοικίες σε κεντρικές περιοχές έχουν μεγάλη διάβρωση των οπλισμών στα υπόγεια, λόγω της υγρασίας. Οι φθορές αυτές μειώνουν κι άλλο την αντισεισμική τους ικανότητα, η οποία δεν ελέγχεται από πουθενά, ούτε από την Πολιτεία αλλά ούτε και από τους πολίτες. Είναι σαν να αγοράζαμε ένα αυτοκίνητο και να το χρησιμοποιούσαμε για 30 χρόνια χωρίς να το πηγαίνουμε στο συνεργείο. Η αντίληψή μας για τα κτίρια ως τεχνικό αγαθό είναι προκλητική. – Πολλοί συνάδελφοί σας πάντως θεωρούν ότι αν συμβεί ένας μεγάλος σεισμός κοντά σε ένα σημαντικό αστικό κέντρο της Τουρκίας, οι συνέπειες θα είναι αδιανόητες, γιατί υπάρχουν ολόκληρες γειτονιές που έχουν χτιστεί αυθαίρετα. – Για την Κωνσταντινούπολη έχω αντίληψη γιατί είμαι επίτιμο μέλος του τουρκικού ICOMOS, συνεργαζόμουν παλαιότερα με τουρκικά πανεπιστήμια. Εχω συμμετάσχει πριν από αρκετά χρόνια σε μια συνεδρίαση που έγινε με την UNESCO για τα σενάρια ενεργοποίησης του βόρειου ρήγματος της Ανατολίας κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Μιλούσαν για μισό εκατομμύριο θύματα. Είναι τραγικό αυτό που θα μπορούσε να συμβεί με τα τεχνικά δεδομένα της παλιάς εποχής – θέλω να ελπίζω ότι στο μεταξύ οι «κατασκευές της νύχτας» θα έχουν κατεδαφιστεί. Τρέμει το φυλλοκάρδι μου βλέποντας τόση αδιαφορία – Είναι ο αντισεισμικός μας κανονισμός επαρκής; – Θα μου επιτρέψετε ένα προσωπικό σχόλιο… Αίμα έφτυσα κι εγώ και οι συνεργάτες μου και οι καθηγητές των Πολυτεχνείων για να πείσουμε για τις βαθμιαίες αλλαγές στον αντισεισμικό κανονισμό. Οι αντιδράσεις ήταν μεγάλες, ακόμα και από διακεκριμένους συναδέλφους μας. Γι’ αυτό και μια περίοδο σκεφτήκαμε να στραφούμε στην Ευρώπη, να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός κοινού κανονισμού τον οποίο στη συνέχεια η Ελλάδα υποχρεωτικά θα εφάρμοζε. Για τον λόγο αυτό, Ελληνες επιστήμονες έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των αντισεισμικών κανονισμών της Ευρώπης, σημαντικότερο από ό,τι οι Ιταλοί. Εχουμε λοιπόν σπουδαίους κανονισμούς, αλλά δεν έχουμε συντήρηση. Φτιάχνουμε κτίρια και τα εγκαταλείπουμε. Αν σκουριάσουν, αν στην πορεία αφαιρεθούν κομμάτια, αν έρθουν ηλεκτρολόγοι και μηχανικοί και σκαλίσουν τα υποστυλώματα, αν αλλάξει χρήση το ισόγειο, όλα αυτά δεν ελέγχονται από κανέναν. Ομως όλα αυτά συμβάλλουν στην τρωτότητα του κτιρίου και τη διακινδύνευση. – Έχουμε εικόνα των τρωτών σημείων των ελληνικών πόλεων; – Στην απογραφή του 2000 είχαμε συμμετάσχει με την ομάδα του Εθνικού Προγράμματος Αντισεισμικής Ενίσχυσης Υφιστάμενων Κατασκευών (ΕΠΑΝΤΥΚ) του ΤΕΕ. Προετοιμάσαμε τους καταλόγους των ερωτημάτων και εκμεταλλευτήκαμε πλήρως τα στοιχεία που συγκεντρώσαμε με τη συνεργασία των συναδέλφων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και εκδώσαμε ένα βιβλίο, που έχει σχεδόν για κάθε πόλη όλα τα αποτελέσματα που ενδιαφέρουν στη χάραξη αντισεισμικής πολιτικής. Από τι κατασκευαζόταν ο φέρων οργανισμός σε κάθε περιοχή, αν τα κτίρια είναι από μπετό, τούβλα ή πέτρα, αν έχουν πιλοτή ή όχι, πότε χτίστηκαν. Στη συνέχεια, όλο μας το υλικό παραδόθηκε στον ΟΑΣΠ. Δημιουργήθηκε ο κανονισμός επεμβάσεων (ΚΑΝΕΠΕ), πρόσφατα προστέθηκε και ο κανονισμός για τα κτίρια με τοιχοποιία (ΚΑΔΕΤ). Η πληρότητα των ελληνικών κανονισμών αναγνωρίζεται στην Ευρώπη. – Μήπως όμως επαναπαυόμαστε λόγω της ύπαρξης ενός προωθημένου αντισεισμικού πλαισίου; – Είναι σαν τον πυρετό. Μόλις μας περάσει, νομίζουμε ότι γίναμε καλά. Eτσι και με τον σεισμό. Μόλις απομακρυνθεί το διάστημα από έναν πρόσφατο σεισμό, ξεχνάμε. Oμως οι ισχυροί σεισμοί δεν θα πάψουν στη χώρα μας, είτε σε 5 μήνες είτε σε 15 χρόνια θα ξανασυμβούν. Γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να σταματά η αντισεισμική πολιτική για τις γέφυρες, για τα νοσοκομεία, για τα σχολικά κτίρια, τα δημόσια κτίρια, τις εκκλησίες, γενικά τους χώρους συνάθροισης κοινού. Αναμφισβήτητα για όλα αυτά έχουν γίνει στο παρελθόν ενέργειες. Eχω όμως την οιονεί βεβαιότητα ότι δεν είναι επαρκείς. – Πού είναι πιο ευάλωτη η Ελλάδα στην περίπτωση ενός ισχυρού σεισμού; – Στα δίκτυα και στις γέφυρες. Δεν γνωρίζω τι γίνεται με τα ξενοδοχεία, ο κλάδος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του. Εκεί που έχουν γίνει σοβαρά βήματα είναι στην ενίσχυση των σχολικών κτιρίων. Στα ιδιωτικά κτίρια υπάρχει ένα σημαντικό κενό, πρέπει το κοινωνικό κράτος να έλθει και να ενισχύσει τον έλεγχο και τις επισκευές μέσα από ένα εθνικό πρόγραμμα, να αξιοποιήσει την εμπειρία του ΟΑΣΠ. Τρέμει το φυλλοκάρδι μου βλέποντας τόση αδιαφορία για έναν πραγματικό κίνδυνο. Πρέπει οπωσδήποτε να αυξήσουμε άμεσα τη βοήθεια που θα στείλουμε αυτή τη στιγμή στην Τουρκία. Eχουμε περιθώριο από το υστέρημά μας. Δεν πρέπει να αφήσουμε να υποφέρει ένας λαός δίπλα μας. Και να θυμηθούμε ότι σε βάθος χρόνου διατρέχουμε ανάλογο κίνδυνο – ίσως όχι τον ίδιο γιατί δεν έχουμε το ίδιο μεγάλα ρήγματα. Ελπίζω ότι θα δοθεί η αφορμή να ληφθεί μια επιτελική απόφαση, με τη συναίνεση όλων των κομμάτων, ώστε να αρχίσουμε ξανά να ασχολούμαστε με την αντισεισμική προστασία των κτιρίων μας. View full είδηση

Η BuildingHow Team και η π-Systems διοργανώνουν Webinar με τίτλο "Αντισεισμική Επιμέλεια" με τον Απόστολο Κωνσταντινίδη, Πολιτικό Μηχανικό και συγγραφέα. Το webinar θα έχει ως θεματολογία την κατασκευή ενός αντισεισμικού σκελετού ενός πραγματικού κτιρίου. Πληροφορίες: Απευθύνεται σε Αρχιτέκτονες, Πολιτικούς Μηχανικούς, Εργολάβους και Τεχνίτες Μόνο με κατασκευαστικά παραδείγματα Χωρίς εξισώσεις Μια ώρα παρουσίασης Μια ώρα Q&A (για τους συμμετέχοντες μέσω της πλατφόρμας Zoom) Η εκδήλωση είναι δωρεάν και απαιτεί προεγγραφή για την συμμετοχή της μέσα από το Zoom: https://us02web.zoom.us/webinar/register/WN_h7-mNyBhQFqc5Xq2kM4itg Την εκδήλωση μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά μέσα από το παρόν θέμα στο Michanikos.gr ***Σύντομα θα ενεργοποιηθεί η προβολή μέσω Youtube*** View full είδηση

Ο Πρόεδρος του ΤΕΕ Γιώργος Στασινός, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής» με τίτλο «Τέσσερις προτάσεις για την αντισεισμική προστασία στην Ελλάδα» και αφορμή τους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία, αναφέρεται σε μέτρα που πρέπει να ληφθούν άμεσα και να φέρουν γρήγορα αποτελέσματα για την προστασία κατασκευών και κτιρίων στη χώρα μας. Το άρθρο του Γιώργου Στασινού έχει ως εξής: Τέσσερις προτάσεις για την αντισεισμική προστασία στην Ελλάδα Ο σεισμός στην Τουρκία και οι μετασεισμοί είναι ένα γεγονός που το μέγεθός του παρουσιάζεται σπάνια μέχρι σήμερα. Όσο όμως σπάνια και αν εμφανίζεται θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και οι κατασκευές μας να μπορούν να προστατεύσουν την ανθρώπινη ζωή, να παθαίνουν κάποιες βλάβες ενδεχομένως, αλλά να μην καταρρέουν. Στο πλαίσιο αυτό έχει ιδιαίτερη αξία ο ουσιαστικός και ειλικρινής δημόσιος διάλογος για το επίπεδο αντισεισμικής προστασίας της χώρας. Κατ’ αρχήν έχουμε την πλειοψηφία των κτιρίων (πάνω από το 70%) πριν από το 1985 (δεύτερη ιστορικά αλλά πρώτη ουσιαστική προσπάθεια αντισεισμικού κανονισμού), δηλαδή χωρίς κάποια ιδιαίτερη αντισεισμική προστασία. Παρόλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των κατασκευών έχουν αντέξει σε πολλούς σεισμούς μέχρι σήμερα. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα αντέξουν και στον επόμενο σεισμό που μπορεί να είναι πιο ισχυρός. Επειδή όμως είναι τόσο προφανές το πρόβλημα που υπάρχει, δε θα παραθέσω κανένα από τα πολλά στοιχεία που υπάρχουν, αλλά θα καταθέσω συγκεκριμένες εφικτές και άμεσα υλοποιήσιμες προτάσεις. Άμεσος προσεισμικός έλεγχος όλων των σχολείων και νοσοκομείων που κατασκευάστηκαν πριν το 1985 και κατόπιν των υπολοίπων. Απαλλαγή από το ΦΠΑ όλων των μελετών που γίνονται για προσεισμικό έλεγχο υφισταμένων κτιρίων και απαλλαγή από το φορολογητέο εισόδημα όσων εργασιών προβλέπουν οι αντίστοιχες μελέτες ενίσχυσης των κτιρίων. Θεσμοθέτηση ποσοστού 10% από τα πρόστιμα των αυθαιρέτων που κάθε χρόνο θα διατίθεται σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια που κατασκευάστηκαν πριν το 1985 για την ενίσχυσή τους. Πρόταση από την Ελληνική Κυβέρνηση στην Ε.Ε για τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου που θα ενισχύει την ενίσχυση κατασκευών στις χώρες που παρουσιάζεται σεισμική δράση. Είναι προφανές ότι εφόσον η Πολιτεία δείξει ενδιαφέρον το ΤΕΕ είναι έτοιμο να εξειδικεύσει τον πρακτικό τρόπο που όλα τα παραπάνω θα υλοποιηθούν. Τέλος θα ήθελα να επισημάνω δύο ζητήματα. Δεν είναι λογικό να ενισχύουμε ενεργειακά τα κτίρια με πάρα πολλά προγράμματα και πόρους και να μην έχουμε διασφαλίσει ότι είναι ασφαλή. Επίσης δεν είναι δυνατόν να γίνεται μία τεράστια προσπάθεια από πολλούς παράγοντες να δίνονται διπλώματα και πτυχία και κατόπιν επαγγελματικά δικαιώματα να κανουν μελέτες, επιβλέψεις και κατασκευές στη χώρα μας άνθρωποι που δεν έχουν την επιστημονική επάρκεια και αποτέλεσμα αυτού να είναι να διακινδυνεύουμε τις ζωές των πολιτών. Η αξιοποίηση των διεθνών επιτυχημένων πρακτικών και ο έγκαιρος σχεδιασμός αποτελούν αυτονόητες επιλογές κάθε σύγχρονης Πολιτείας. View full είδηση

Ο Βασίλης Μπαρδάκης, πρόεδρος του συλλόγου πολιτικών μηχανικών Ελλάδος, μιλάει στο newsit.gr και εξηγεί τους λόγους που τα κτίρια στην Τουρκία κατέρρευσαν σαν «χάρτινοι πύργοι» μετά τον φονικό σεισμό. Σύμφωνα με τον κ. Μπαρδάκη, η κακή ποιότητα του σκυροδέματος, η μεγάλη τρωτότητα των κατασκευών και η έλλειψη αντισεισμικών προβλέψεων είναι οι σημαντικότεροι λόγοι που έπεσαν τα πολυώροφα κτίρια στις περιοχές της Τουρκίας που χτυπήθηκαν από τον φονικό σεισμό των 7,8 Ρίχτερ. Όλα τα παραπάνω φυσικά σε συνδυασμό με το εξωπραγματικό μέγεθος της δόνησης. «Έχουμε ένα χειροπιαστό μέγεθος που είναι η επιτάχυνση εδάφους. Στον σεισμό της Τουρκίας έχουν μετρηθεί και έχουν δημοσιευθεί ότι οι τιμές της επιτάχυνσης της βαρύτητας ήταν 50% – 60%. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο μέγεθος. Είναι ένα στοιχείο που επιβεβαιώνει ότι καταπονήθηκαν πάρα πολύ έντονα τα κτίρια», σημειώνει ο Βασίλης Μπαρδάκης. Στη συνέχεια, ο πρόεδρος του συλλόγου πολιτικών μηχανικών Ελλάδος μιλάει στο newsit.gr για την ποιότητα κατασκευής των κτιρίων, επισημαίνοντας ότι τα παλιά κτίρια είναι πιο εύτρωτα, δεν τηρούν τις απαιτήσεις και όλες τις προβλέψεις που έχουν τα καινούργια. Τα συγκεκριμένα κτίρια της συγκεκριμένης περιοχής είναι πολύ πιο εύτρωτα από τα κτίρια ίδιας ηλικίας, άλλων χωρών. Φαίνεται ότι έχουν πολύ κακή ποιότητα σκυροδέματος, δεν έχουν αντισεισμικές προβλέψεις και έχουν πάρα πολλά προβλήματα. Πρέπει να τα ενισχύουμε τα παλιά κτίρια, όπως πολλά ενισχύονται στη χώρα μας. Στην Τουρκία δεν φαίνεται κάποιος να επιμελήθηκε ή να φρόντισε αυτά τα κτίρια. Στη συνέχεια, ο πολιτικός μηχανικός Βασίλης Μπαρδάκης μιλάει στο newsit.gr για το φαινόμενο που είχε σαν αποτέλεσμα διπλανά κτίρια να μην αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο στα σεισμικά κύματα. Δηλαδή, κάποια από αυτά να πέφτουν ακαριαία, ενώ κάποια άλλα να παραμένουν όρθια στη θέση τους. «Στην Τουρκία έχουμε την εικόνα ότι έχουν ταλαντωθεί τα ψηλά, τα μεσαία, αλλά και τα χαμηλά κτίρια. Υπήρχε πλούσιο συχνοτικό περιεχόμενο και επηρέασε πολλές κατασκευές. Στην περίπτωση που βλέπουμε κτίρια το ένα δίπλα στο άλλο, το ένα να έχει καταρρεύσει και το άλλο όχι, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: Το ένα από αυτά αφορά την ποιότητα της κατασκευής. Δηλαδή εκείνη που δεν έπεσε να είχε καλύτερο μπετό και καλύτερα σίδερα. Παράλληλα, σημαντικός παράγοντας είναι και το έδαφος. Το ένα κτίριο να είχε χτιστεί σε βραχώδες σημείο και το άλλο πάνω σε περιοχή με μαλακό άργιλο». «Μία καλή σύγχρονη αντισεισμική κατασκευή δεν θα κατέρρεε με τον τρόπο που είδαμε, οι καινούργιες κατασκευές έτσι όπως τις μελετάμε δεν καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι», καταλήγει ο κ. Μπαρδάκης. Ρεπορτάζ: Αναστασία Σταματοπούλου View full είδηση