Αναζήτηση στην κοινότητα

Συνταγματικό κρίθηκε τις δυο αποφάσεις της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1364 και 1365/2021) το άρθρο 48 του ν. 4685/2020 που ρυθμίζει θέματα σχετικά με τους υπό έγκριση δασικούς χάρτες. Μετά τις δυο αποφάσεις της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας το έργο μπαίνει σε τροχιά οριστικής ολοκλήρωσης καθώς ανοίγει ο δρόμος για την ανάρτηση των δασικών χαρτών που αποτελεί μία από τις πλέον εμβληματικές μεταρρυθμίσεις στην ιστορία της χώρας. Σύμφωνα με το Υπουργέιο Περιβάλλοντος, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας, έκρινε ότι δεν υφίστανται ζητήματα συνταγματικότητας όσον αφορά στα κυρίαρχα σημεία της διαδικασίας αποτύπωσης των δασικών χαρτών, όπως αυτά ορίζονται στο νόμο, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα εξής: - Δασικό είναι ό,τι καλύπτεται από δασική βλάστηση όχι μόνο σήμερα, αλλά και κατά το παρελθόν, αρκεί να μην έχει εκδοθεί διοικητική πράξη που να αλλάζει τη χρήση του, κατά βάση πριν από το Σύνταγμα του 1975 και για όσο χρόνο συνεχίζεται η επιτραπείσα χρήση. - Εκτάσεις που έχουν αφιερωθεί στη γεωργική χρήση πριν από το Σύνταγμα του 1975, αποσυνδέονται από τη δασική νομοθεσία, εφόσον εξακολουθούν να καλλιεργούνται. - Από τη δασική νομοθεσία εξαιρούνται οι περιοχές όπου έχουν εγκατασταθεί βιομηχανικές εγκαταστάσεις η τουρστικές μονάδες, ακόμα και μετά το Σύνταγμα του 1975. Βασική προϋπόθεση είναι η ίδρυσή τους να έχει επιτραπεί βάσει διοικητικών πράξεων. - Το ίδιο ισχύει και για τις περιοχές που καταλαμβάνονται από εγκεκριμένα σχέδια πόλεων ή περιλαμβάνονται εντός οικισμών. Τα βασικά σημεία της απόφασης του ΣτΕ Η αποτύπωση των δασικών εκτάσεων στους δασικούς χάρτες πρέπει να είναι αξιόπιστη και να μην περιλαμβάνει εκτάσεις, επί των οποίων δεν είναι νομικά δυνατή η εφαρμογή της δασικής νομοθεσίας. Το ίδιο ισχύει και για εκτάσεις που δεν επιτρέπεται να κηρυχθούν ως αναδασωτέες για να αποκτήσουν τη χαμένη τους βλάστηση, διότι η βλάστηση αυτή απομακρύνθηκε για κάποιο νόμιμο λόγο. Κατά το Δικαστήριο, η εμφάνιση τέτοιων εκτάσεων ως δασικών θα προκαλούσε σύγχυση ως προς το ποιος είναι ο δασικός πλούτος της χώρας και θα εμπόδιζε τη χάραξη αποτελεσματικής δημόσιας πολιτικής για τη σωτηρία των δασών. Επιπρόσθετα, η εμφάνιση αυτών των εκτάσεων ως δασικών θα ναρκοθετούσε και την ανάπτυξη των γεωργικών δραστηριοτήτων, οι οποίες ιστορικά συνέβαλαν στη μεταπολεμική ανόρθωση της χώρας. Η εξαίρεση των εκτάσεων που έχουν αποδοθεί σε άλλες χρήσεις με διοικητικές πράξεις, εξοπλισμένες με το τεκμήριο της νομιμότητας, αποσκοπεί και στην ασφάλεια δικαίου. Τί ακύρωσε το ΣτΕ Το ανώτατο δικαστήριο ακύρωσε, ως αντίθετες με το Σύνταγμα, τις διατάξεις που εξαιρούσαν από τη δασική νομοθεσία, εκτάσεις για τις οποίες είχαν εκδοθεί οικοδομικές άδειες, οι οποίες έχουν εκδοθεί πριν την έναρξη ισχύος του ν. 4030/2011 (Α’ 249), στην περίπτωση που αυτές δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί. Δεύτερον, ακύρωσε την εξαίρεση από τη δασική νομοθεσία περιοχών εντός οικισμών, που είχαν οριοθετηθεί με απρόσφορες ρυθμίσεις ή διοικητικές εγκυκλίους και όχι σύμφωνα με την πάγια σχετική νομοθεσία. Τέλος, το ΣτΕ ομόφωνα επιβεβαίωσε την ισχύουσα νομολογία του περί χρονικής προτεραιότητας του Δασολογίου έναντι του Κτηματολογίου, υπό την έννοια ότι η κτηματογράφηση πρέπει να στηρίζεται σε αξιόπιστους δασικούς χάρτες, ώστε το Δημόσιο να μπορεί αποτελεσματικά να αποκρούσει κακόπιστες διεκδικήσεις από τρίτους ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του επί δασικών εκτάσεων.

Σε συνέχεια απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) και σχετικού κειμένου που με έκπληξη είδαμε ότι έχει αναρτήσει η ΕΕΤΕΜ στην ιστοσελίδα της και έχει τύχει αναπαραγωγής από μερίδα ιστοσελίδων, το Γραφείο Τύπου του ΤΕΕ διευκρινίζει τα ακόλουθα: Η απόφαση του ΣτΕ, η οποία αόριστα αναφέρεται στα κείμενα που κυκλοφορούν, είναι η υπ’αριθμόν 1754/2021 του Δ Τμήματος του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου Στην απόφαση αυτή ουδόλως περιέχεται ο,τιδήποτε θα μπορούσε με βάση την ελληνική γλώσσα και την κοινή λογική να ερμηνευτεί σύμφωνα με τους έωλους χαρακτηρισμούς και τα ανυπόστατα επιχειρήματα που παραθέτει ένας ιδιωτικός φορέας όπως η ΕΕΤΕΜ Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, ως ο μεγαλύτερος επαγγελματικός και επιστημονικός φορέας της χώρας, επίσημος – βάσει νόμου – τεχνικός σύμβουλος της Ελληνικής Πολιτείας και νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου δια του οποίου εκπροσωπούνται συλλογικά περισσότεροι από 110 χιλιάδες Διπλωματούχοι Μηχανικοί μέλη του και ταυτόχρονα δια του οποίου εκφράζεται διαχρονικά ο τεχνικός κόσμος της χώρας, οφείλει να διευκρινίσει τα εξής: Το ΣτΕ δεν αποφάσισε ποτέ ότι η συγκρότηση Μητρώου Πτυχιούχων Μηχανικών στο Τ.Ε.Ε. είναι δήθεν παράνομη. Οποιοσδήποτε τέτοιος ισχυρισμός αποτελεί αυτονόητα διασπορά ψευδών ειδήσεων και οι ισχυριζόμενοι αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων και των λόγων τους Αντιθέτως το ΣτΕ αποδέχτηκε ότι με βάση το θεσμικό πλαίσιο του ΤΕΕ η απόφαση της ΔΕ/ΤΕΕ του 2017 για τη συγκρότηση Τμήματος Αποφοίτων Σχολών Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης στο Τ.Ε.Ε κινείται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του ΤΕΕ, έχει διακηρυκτικό χαρακτήρα και μάλιστα το ΣτΕ κρίνει ότι δεν υπήρξε λόγος ακυρώσεως και η απόφαση προσβλήθηκε απαραδέκτως, ενώ ρητώς αναφέρει ότι εξ αυτού του λόγου δεν εξετάστηκε αν το ΤΕΕ έχει το δικαίωμα ή όχι να ιδρύσει τέτοιο τμήμα Το ΣτΕ επικαλείται στο σκεπτικό του ότι θα έπρεπε της ίδρυσης Μητρώου Πτυχιούχων Μηχανικών στο ΤΕΕ να προηγηθεί η ίδρυση αντίστοιχου τμήματος σύμφωνα με τις ιδρυτικές διατάξεις του ΤΕΕ Το ΣτΕ κρίνει επίσης, με βάση το διοικητικό δίκαιο, ότι η απόφαση του ΤΕΕ για την ίδρυση του Μητρώου αυτού προς διευκόλυνση των Αποφοίτων Σχολών Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης στο Τ.Ε.Ε να χρησιμοποιούν τις συνεχώς διευρυνόμενες ηλεκτρονικές υπηρεσίες προς μηχανικούς δεν αποτελεί από μόνη της ικανή αιτιολογική βάση για τη συγκρότηση του μητρώου Με βάση κυρίως αυτούς τους δύο λόγους και εκτιμώντας ότι απαιτείται ειδική και όχι γενική διάταξη δικαίου το ΣτΕ ακυρώνει την απόφαση της ΔΕ/ΤΕΕ για τη συγκρότηση μητρώου και αντιθέτως ΔΕΝ ακυρώνει την απόφαση του 2017 που αφορά την ίδρυση Τμήματος, ανοίγοντας και νομικά, στο ανώτατο επίπεδο, το δρόμο για την συγκροτημένη νομικά προώθηση της ένταξης των Αποφοίτων Σχολών Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας Διευκρινίζεται επίσης ότι η παρεμπίπτουσα κρίση του Τμήματος του ΣτΕ για τη δυνατότητα εγγραφής ή μη φυσικών προσώπων στο Μητρώο Τεχνικών Επωνυμιών του ΤΕΕ, παράλληλα με την εγγραφή εταιρειών, δεν περιλαμβάνεται στο διατακτικό της Απόφασης του ΣτΕ και ούτως ή άλλως χρήζει περαιτέρω ερμηνείας δεδομένης της συνταγματικής ανάγκης για ισονομία μεταξύ επιχειρήσεων διαφορετικών νομικών μορφών και άλλων ρυθμίσεων της νομοθεσίας. Το ΤΕΕ, πιστό στον καταστατικό του σκοπό και τις διατάξεις της νομοθεσίας, ως οφείλει, θα συνεχίσει την προσπάθεια για τη διασφάλιση του ρόλου και του έργου των Ελλήνων Μηχανικών και τη διασφάλιση των επιπέδων τεχνικής ευθύνης που αντιστοιχούν σε όλους τους συντελεστές παραγωγής τεχνικών έργων και μελετών, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Το ΤΕΕ σεβόμενο τις Αποφάσεις της Δικαιοσύνης και προσηλωμένο στην παροχή και υποστήριξη της εργασίας όλου του Τεχνικού Κόσμου θα προσαρμόσει την δομή παροχής πρόσθετης υποστήριξης των Πτυχιούχων Μηχανικών σύμφωνα με την ανωτέρω Απόφαση. Όπως και το σκεπτικό της απόφασης του Δ Τμήματος του ΣτΕ αναφέρει, το ΤΕΕ θα εξετάσει και θα αποφασίσει στο επίπεδο της Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ και κατόπιν στη ΔΕ/ΤΕΕ την ίδρυση Τμήματος και ακολούθως Μητρώου Αποφοίτων Σχολών Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης στο Τ.Ε.Ε . Σημειώνεται μάλιστα ότι το ΤΕΕ παγίως προωθεί την καθιέρωση Μητρώων όλων των συντελεστών παραγωγής έργων και μελετών, δημοσίων και ιδιωτικών, προκειμένου να διασφαλίζεται το επίπεδο τεχνικής ευθύνης, το δημόσιο συμφέρον, η διαφάνεια και η λειτουργία της αγοράς. Το πράττει δε με πλήρη συναίσθηση του σκοπού του και της ευθύνης του απέναντι στο κράτος και τους πολίτες και ζητά από την Πολιτεία την ορθή και ταχεία καθιέρωση και λειτουργία τους. Όσον δε αφορά διάφορους άλλους έωλους χαρακτηρισμούς και ισχυρισμούς, το ΤΕΕ δεν αντιπαρατίθεται δημοσίως με ιδιωτικούς φορείς αλλά οφείλει να διευκρινίσει στην κοινή γνώμη τα εξής: Όποια ένωση, οποιονδήποτε προσώπων, προσφεύγει κατά του ΤΕΕ στο Συμβούλιο της Επικρατείας αναγνωρίζει έμπρακτα τον δημόσιο χαρακτήρα του Επιμελητηρίου και τη διοικητική του αρμοδιότητα Το ΤΕΕ δεν ασχολείται ούτε με τους σκοπούς που περιγράφονται στα καταστατικά σωματείων ή άλλων ιδιωτικών φορέων, ούτε με τις ιδιότητες των μελών που με βάση το Σύνταγμα ελευθέρως συγκροτούν τέτοιες ενώσεις, παρά μόνο ενισχύει όσο περισσότερο μπορεί τους Επιστημονικούς Συλλόγους των ειδικοτήτων των Διπλωματούχων Μηχανικών της χώρας και κάθε συλλογική προσπάθεια που προάγει την αναπτυξιακή πορεία της χώρας Κανένα δικαστήριο, ποσώς μάλλον το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, δεν έχει κρίνει περί «αρμοδιότητας» ιδιωτικών φορέων ή άλλων τέτοιων διατυπώσεων που ορισμένοι προσπαθούν να περιβληθούν ή να υπαινιχθούν, για να δείξουν ότι έχουν κάποια δημόσια εξουσία. Και δεν θα μπορούσε κάτι τέτοιο ποτέ να γίνει διότι αντιβαίνει τις βασικές αρχές του δικαίου, τις συνταγματικές και νομοθετικές διατάξεις αλλά και την κοινή λογική. Προκειμένου μάλιστα να γίνουν από όλους κατανοητά τα ανωτέρω, το ΤΕΕ – σε αντίθεση με άλλους δημοσιολογούντες – δίνει στη δημοσιότητα το κείμενο της απόφασης του ΣτΕ διά πάσα χρήση οποιουδήποτε δείχνει σχετικό ενδιαφέρον: StE_apofasi_1754_2021_ptyxioixoi_mixanikoi_mitroo_tmima_eetem_etall_keimeno

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας θα κρίνει τον τρόπο ένταξης ή όχι στους δασικούς χάρτες 700.000 σπιτιών σε αυθαίρετους οικισμούς σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στην Αττική, τη Χαλκιδική, την Εύβοια και την Κρήτη. Τμήμα του ανώτατου δικαστηρίου έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η "λύση" του ζητηματος με υπουργική απόφαση και πως πρέπει να γίνει με προεδρικό διάταγμα. Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, μόνο στην περιοχή της Αττικής υπάρχουν 150 αυθαίρετοι οικισμοί και περίπου 10.000 σπίτια. Την ....τιμητική της έχει η Δυτική και Βορειοδυτική Αττική, κατά μήκος της ακτίνας Μέγαρα – Βίλια – Οινόη, όπου υπάρχουν περί 50 οικισμοί με 1.500 αυθαίρετα. Η επίμαχη απόφαση (34844/11.7.2016 ) αφορά στις «οικιστικές πυκνότητες» εντός των δασικών εκτάσεων, δηλαδή τους οικισμους αυθαιρέτων μέσα στα δάση, οι οποίοι εξαιρούνται από τους δασικούς χάρτες. Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση οι συγκεκριμένοι οικισμοί θα φαίνονται στους χάρτες με «ιώδες περίγραμμα». Στο ΣτΕ έχει προσφύγει το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση – WWF και ζητεί την ακύρωση της επίμαχης υπουργικής απόφασης ως αντισυνταγματικής και παράνομης. Το Ε Τμήμα με την υπ΄ αριθμ. 1942/2017 απόφασή του, με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Αθανάσιο Ράντο και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Χρήστο Ντουχάνη, έστειλαν την υποθεση στην Ολομέλεια, καθώς έκριναν ομόφωνα πως είναι αντισυνταγματικό το γεγονός ότι εκδόθηκε υπουργική απόφαση και όχι προεδρικό διάταγμα για το θέμα, και κατά πλειοψηφία αντισυνταγματικό το γεγονός ότι η εν λόγω υπουργική απόφαση «περιέχει τον όρο της «οικιστικής πύκνωσης» ως περιοχή υπαγόμενη σε ειδικό νομικό καθεστώς (εξαίρεση από την διαδικασία των δασικών χαρτών, μόνιμη ή πρόσκαιρη ειδική περιβαλλοντική και πολεοδομική διαδικασία, κ.λπ.), χωρίς όμως να δίνει η ίδια η εν λόγω υπουργική απόφαση τον ορισμό της ή να εκθέτει τα ληπτέα υπόψη στοιχεία για την υπαγωγή ορισμένης περιοχής στην έννοια της «οικιστικής πύκνωσης» ή να προβλέπει, έστω σε αδρές γραμμές τα χαρακτηριστικά της, ούτε τέλος προβλέπει τη διαδικασία για το χαρακτηρισμό της». Πηγή: Το ΣτΕ αποφασίζει για την ένταξη 700.000 αυθαιρέτων στους δασικούς χάρτες | iefimerida.gr

Ανοίγει ο δρόμος για την κατασκευή της γραμμής 4 του Μετρό της Αθήνας καθώς σύμφωνα με πληροφορίες απορρίφθηκαν από το ΣτΕ οι προσφυγές εναντίον του διαγωνισμού. Μετά την πρόσφατη εξέλιξη ο διαγωνισμός θα προχωρήσει κανονικά. Αρχικά θα εξετασθούν οι τεχνικές προσφορές των δύο κοινοπραξιών που έχουν προκριθεί και στη συνέχεια οι οικονομικές τους προσφορές και να αναδειχθεί ο ανάδοχος. Το έργο διεκδικούν οι κοινοπραξίες Άκτωρ-Ansaldo-Hitachi-Rail Italy και Άβαξ-Ghella-Alstom. Εκτείνεται από το Άλσος Βεΐκου στο Γαλάτσι μέχρι το Γουδή είναι μήκους 12,8 χλμ. και περιλαμβάνει 15 υπόγειους σταθμούς: Άλσος Βεΐκου, Γαλάτσι, Ελικώνος, Κυψέλη, Δικαστήρια, Αλεξάνδρας, Εξάρχεια, Ακαδημία, Κολωνάκι, Ευαγγελισμός, Καισαριανή, Πανεπιστημιούπολη, Ιλίσια, Ζωγράφου και Γουδή. Η απόφαση του ΣτΕ αναμένεται να καθαρογραφεί το αμέσως επόμενο διάστημα.

Περίληψη (εν αναμονή καθαρογραφής) της απορριπτικής απόφασης του ΣτΕ 1882/2019 Ολομελ., στην αίτηση ακύρωσης που κατέθεσε το ΤΕΕ αναφορικά με την ένταξη των υφιστάμενων φορέων κοινωνικής ασφάλισης μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων και ελευθέρων επαγγελματιών στον ΕΦΚΑ: Δικαστήριο: Συμβούλιο της Επικρατείας Τμήμα: Ολομέλεια Κατηγορία Απόφασης: Απόφαση Αρ. Απόφασης: 1882/2019 Ημ/νία Δημοσίευσης: 04/10/2019 Κατηγορία Εισ. Δικογράφου: Αίτηση ακυρώσεως Αρ. Εισ. Δικογράφου: Ε545/2017 Σύνθεση: Ολομελείας (Μείζων) ECLI : ECLI:EL:COS:2019:1004A1882.17E545 Αιτών: ΝΠΔΔ "ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ" Καθ'ού: ΥΠ. ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΕΡΙΛΗΨΗ "Ένταξη στον ΕΦΚΑ των υφιστάμενων φορέων κοινωνικής ασφάλισης μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων και ελευθέρων επαγγελματιών Με την ΣτΕ 1882/2019 απόφασή της, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε αίτηση ακυρώσεως του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, καθώς και τεσσάρων μελών του μηχανικών με χρόνο ασφαλίσεως στο ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ, κατά α) της Φ.80000/οίκ.60871/16291/2.1.2017 αποφάσεως του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφαλίσεως και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τίτλο «Παύση από 1-1-2017 της λειτουργίας των εντασσομένων στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης- Ε.Φ.Κ.Α. φορέων, κλάδων, τομέων και λογαριασμών» (Β΄3/5.1.2017) και β) της Δ9/56379/14950/28.12.2016 αποφάσεως του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφαλίσεως και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τίτλο «Διορισμός Διοικητή, Υποδιοικητών, ορισμός Προέδρου, και μελών στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφαλίσεως (Ε.Φ.Κ.Α.)» (τ. Υ.Ο.Δ.Δ. 729/30.12.2016, διόρθωση σφάλματος τ. Υ.Ο.Δ.Δ. 13/18.1.2017). Οι πράξεις αυτές έχουν εκδοθεί κατ’ εφαρμογή διατάξεων του ν. 4387/2016, με τις οποίες συνιστάται, ως οργανισμός υποχρεωτικής κύριας κοινωνικής ασφαλίσεως, ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), στον οποίο εντάσσονται οι υφιστάμενοι φορείς κύριας κοινωνικής ασφαλίσεως και υπάγονται σ’ αυτόν δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί, μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες υπό ενιαίους κανόνες ασφαλιστικών εισφορών και παροχών. Ειδικότερα, με την πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση, εκδοθείσα κατ’ εξουσιοδότηση των άρθρων 51, 53 και των παραγράφων 1 και 2β του άρθρου 100 του ν. 4387/2016, «διαπιστώνεται» η παύση λειτουργίας των φορέων κ.λπ. που παρατίθενται στο ως άνω άρθρο 51 λόγω εντάξεώς τους στον ΕΦΚΑ, μεταξύ των οποίων και τομέας ΤΣΜΕΔΕ του ΕΤΑΑ, και η από 01.01.2017 κατάργηση των θέσεων των Διοικητών, των Υποδιοικητών, των Προέδρων των Διοικητικών Συμβουλίων, καθώς και των Διοικητικών Συμβουλίων των εντασσομένων στον ΕΦΚΑ φορέων, τομέων, κλάδων και λογαριασμών, πλην του NAT και του ΟΓΑ. Περαιτέρω, με τη δεύτερη προσβαλλόμενη διορίσθηκαν, κατ’ εφαρμογή των άρθρων 51 παρ. 1, 57 και 100 παρ. 3 περ. α΄ και ι΄ του ν. 4387/2016, συγκεκριμένα πρόσωπα στη θέση του Διοικητή και των Υποδιοικητών του ΕΦΚΑ, καθώς και τα μέλη του Διοικητικού του Συμβουλίου και οι αναπληρωτές του. Με την κρινόμενη αίτηση προβλήθηκε, μεταξύ άλλων, ότι αντίκειται στο Σύνταγμα και σε λοιπούς υπερνομοθετικής ισχύος κανόνες δικαίου η κατά τις διατάξεις του ν. 4387/2016 δημιουργία ενιαίου φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως με την υπαγωγή σ’ αυτόν μισθωτών και ελευθέρων επαγγελματιών, πραγματοποιούντων εισόδημα υπό ανόμοιες συνθήκες που δεν επιτρέπουν την ίση μεταχείριση των ασφαλισμένων και, δη, των μηχανικών, σε σχέση όχι μόνο με τους μισθωτούς αλλά και τους λοιπούς ελεύθερους επαγγελματίες, υπό ενιαίους κανόνες εισφορών και παροχών, κατά συγχώνευση υφισταμένων ασφαλιστικών φορέων με διαφορετικό επίπεδο βιωσιμότητας και χωρίς την εκπόνηση της κατάλληλης αναλογιστικής μελέτης. Το Δικαστήριο, αφού επανέλαβε τα κριθέντα με τη ΣτΕ 1880/2019 απόφασή του ως προς την έκταση της κρατικής μέριμνας για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, τα όρια του νομοθέτη κατά την εξειδίκευσή της, καθώς και την φύση των εισφορών, έκρινε ότι, εν προκειμένω, η ένταξη, με τις διατάξεις του ν. 4387/2016, όλων των υφιστάμενων φορέων κύριας κοινωνικής ασφαλίσεως μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων, ελευθέρων επαγγελματιών και αγροτών σε ένα ενιαίο φορέα και η υπαγωγή των ασφαλισμένων τους σε παρεχόμενη από τον νέο φορέα ασφάλιση δεν αντίκεινται, κατ’ αρχήν, στο Σύνταγμα από απόψεως διαφοράς είτε του βαθμού επιπέδου οικονομικής ευρωστίας και βιωσιμότητας των εντασσόμενων φορέων είτε συνθηκών απασχολήσεως των ασφαλισμένων και πραγματοποιήσεως εισοδήματος από αυτούς, απορρίπτοντας ως αβάσιμο τον λόγο ακυρώσεως, κατά τον οποίο το άρθρο 22 παρ. 5 Σ., συνδέοντας την κοινωνική ασφάλιση με την επαγγελματική απασχόληση, δεν επιτρέπει την παροχή κοινωνικής ασφαλίσεως από τον ίδιο φορέα σε ασφαλισμένους με διαφορετικά χαρακτηριστικά απασχολήσεως και ότι η μεταβίβαση περιουσίας των βιώσιμων ασφαλιστικών φορέων και των ασφαλισμένων τους, όπως ο κλάδος ΤΣΜΕΔΕ του ΕΤΑΑ, σε άλλο ασφαλιστικό φορέα αντίκειται στο άρθρο 17 Σ. και στο άρθρο 1 ΠΠΠ ΕΣΔΑ, ιδίως στο μέτρο που χρηματοδοτούνται και ασφαλισμένοι, οι οποίοι δεν έχουν συμβάλει στον σχηματισμό της. Κατά τα λοιπά, ενόψει του ότι α) με την απόφαση 1880/2019 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι αντίκειται στο άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος η δια των άρθρων 39, 40 και 41 του ν. 4387/2016 θέσπιση ασφαλιστικών εισφορών για την υπαγωγή στην ασφάλιση του ΕΦΚΑ των μη μισθωτών ασφαλισμένων στο ίδιο ποσοστιαίο ύψος με εκείνο των ασφαλιστικών εισφορών που ο νόμος προβλέπει για την ασφάλιση των μισθωτών, για τον λόγο δε αυτόν ακυρώθηκαν η 61502/3399/30-12-2016 απόφαση του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και η Φ.80000/οικ.60298/1472/23.12.2016 απόφαση του ίδιου ως άνω Υφυπουργού, β) συνεπεία της ακυρωτικής αυτής αποφάσεως, με την απόφαση 1881/2019 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας καταργήθηκε, ελλείψει αντικειμένου, η δίκη επί της αιτήσεως ακυρώσεως, την οποία οι ήδη αιτούντες είχαν ασκήσει κατά της πρώτης από τις ακυρωθείσες ως άνω πράξεις, το Δικαστήριο έκρινε ότι συντρέχουν δικονομικές περιστάσεις που καθιστούν αλυσιτελή την ακύρωση των παραδεκτώς προσβαλλομένων με την κρινόμενη αίτηση πράξεων, οι οποίες, κατά περιεχόμενο, ανάγονται στην, κατά τα εκτεθέντα, συνταγματικώς επιτρεπτή, κατ’ αρχήν, σύσταση του ΕΦΚΑ και την ένταξη σ’ αυτόν των υφιστάμενων φορέων κύριας κοινωνικής ασφαλίσεως, για τον λόγο της παραβάσεως της συνταγματικής αρχής της ισότητας συνεπεία της θεσπίσεως ενιαίων κανόνων ασφαλιστικών εισφορών για μισθωτούς και μη μισθωτούς ασφαλισμένους, δηλαδή για τον ίδιο λόγο για τον οποίο έχουν ήδη ακυρωθεί οι σχετικές με τις ασφαλιστικές εισφορές των μη μισθωτών ασφαλισμένων πράξεις. Η δε αλυσιτέλεια συνίσταται στο γεγονός ότι τυχόν ακύρωση ουδόλως θα μετέβαλλε το ήδη διαμορφωθέν πλαίσιο της υποχρεώσεως της Διοικήσεως σε συμμόρφωση προς την ανωτέρω 1880/2019 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Περαιτέρω, το Δικαστήριο έκρινε, κατά πλειοψηφία, ότι, συνεπεία της ακυρώσεως των σχετικών με τις ασφαλιστικές εισφορές των μη μισθωτών ασφαλισμένων πράξεων, αλυσιτελής καθίσταται και ο λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο πλήσσεται η επάρκεια συνταχθείσας από την Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκθέσεως, ως αναλογιστικής μελέτης, στην οποία στηρίζεται ο ΕΦΚΑ, καθ’ όσον η εν λόγω έκθεση είχε λάβει υπ’ όψη, μεταξύ άλλων, για τα συμπεράσματά της, τις εν λόγω ασφαλιστικές εισφορές." Πηγή: www.b2green.gr

Δεκτή έκανε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας την προσφυγή του τέως προέδρου του Τεχνικού Επιμελητηρίου ΕλλάδοςΓιάννη Αλαβάνου και κατοίκων της Αθήνας, που ζητούσαν να ακυρωθεί η ανάπλαση και πεζοδρόμηση της οδού Πανεπιστημίου. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού δικαστηρίου, με την υπ΄ αριθμ. 2152/2015 απόφασή της, ακύρωσε ως παράνομη την από 12.2.2014 απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος με την οποία εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για «την ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου και την επέκταση του τραμ σε συναφείς κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης του κέντρο της Αθήνας με άξονα την οδό Πανεπιστημίου». Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν μη νόμιμη την εν λόγω απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος γιατί πέραν του ότι «εκδίδεται υπό μορφή έγκρισης περιβαλλοντικών όρων έργου, ενώ αποτελεί πρωτίστως πρόγραμμα ή σχέδιο», ο σχεδιασμός της είναι μερικά αντίθετος με τον ισχύοντα κατά την έκδοση του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας και με το ισχύον Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Αθηναίων. Αναλυτικότερα, είναι σε αντίθεση με διατάξεις του νόμου 1515/1985 που ενέκρινε το ρυθμιστικό σχέδιο των Αθηνών και την υπουργική απόφαση του 1988 με την οποία εγκρίθηκε το γενικό πολεοδομικό σχέδιο του Δήμου Αθηναίων. Πηγή: http://www.ered.gr/el/content/Titloi_telous_gia_tin_Panepistimiou/#.VXV5ys_tlBc

Με μια απόφαση του ΣτΕ που αφορά 3 εκατ. συνταξιούχους, κρίνει ως αντισυνταγματικές τις περικοπές στις συντάξεις και την κατάργηση των δώρων. Όπως αποκάλυψε ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Μητρόπουλος, στον Γιώργο Παπαδάκη, το Συμβούλιο της Επικρατείας, έκρινε αντισυνταγματικές όλες τις μειώσεις συντάξεων καθώς και τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος. Η απόφαση αυτή, όπως υποστήριξε ο Αλέξης Μητρόπουλος, αφορά τους πάντες και θα ανακοινωθεί άμεσα. Βασικό της σημείο είναι ότι κρίνεται αντισυνταγματική η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος καθώς μειώνει διαρκώς τις συντάξεις. «Ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της κυβέρνησης» έκρινε την απόφαση του ΣτΕ ο Αλέξης Μητρόπουλος η οποία είναι οριστική. Τα χρήματα που θα χρειαστούν είναι πάνω από 1,2 δισ. Ο βουλευτής συνέστησε να μην προστρέξουν οι πολίτες στα δικαστήρια καθώς αφορά όλους. Η απόφαση αυτή εαν εφαρμοστεί θα αποκαταστήσει τις συντάξεις στα επίπεδα του 2012 ενώ θα επαναφέρει τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας. Πηγή: http://newpost.gr/post/459449/neo-apisteyto-sketsaki-toy-zdf-h-eyrwph-mastigwnei-to-atakto-skylaki-ton-baroyfakh

Απόφαση-βόμβα με την οποία 120.000 μηχανικοί ασφαλισμένοι στο ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ θα κληθούν να πληρώσουν αναδρομικά από τον Ιούλιο του 2011 αυξημένες εισφορές στο Ταμείο τους εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η απόφαση δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί επισήμως από το ΣτΕ αλλά ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος», την έχει στα χέρια του το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) και έχει ανάψει φωτιά σε όλο τον κλάδο των μηχανικών γιατί ουσιαστικά τους υποχρεώνει να καταβάλουν αναδρομικά τις αυξημένες εισφορές που θεσπίστηκαν με το νόμο 3986/2011, καθώς το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι είναι συνταγματικές, απορρίπτοντας την προσφυγή του ΤΕΕ που ζητούσε να μην ισχύουν οι νέες εισφορές λόγω αντισυνταγματικότητας. Σημειώνεται ότι μέχρι να τελεσιδικήσει η προσφυγή το Ταμείο των μηχανικών (ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ) πήρε απόφαση να παγώσει την εφαρμογή του νόμου από τον Απρίλιο του 2013. Παρότι η απόφαση αυτή δεν βρήκε τότε σύμφωνα όλα τα μέλη της Διοίκησης, εντούτοις η πλειοψηφία της διοικούσας επιτροπής του ΤΣΜΕΔΕ επέβαλε το «δεν πληρώνω» και ακύρωσε την εφαρμογή του νόμου. Οπως αναφέρει ο «Ελεύθερος Τύπος», σθεναρή αντίδραση στην αύξηση των εισφορών είχε προβάλει τότε, από τη θέση του προέδρου του ΤΕΕ, ο Χρήστος Σπίρτζης, ο οποίος σήμερα είναι αναπληρωτής υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το βασικό επιχείρημα ήταν ότι ο κλάδος των μηχανικών αδυνατούσε να επωμιστεί την αύξηση των εισφορών εξαιτίας της κρίσης που είχε προκαλέσει στον κατασκευαστικό τομέα η οικονομική ύφεση. Παρά ταύτα όμως, το ΣτΕ έκρινε ότι δεν υπάρχει θέμα αντισυνταγματικότητας στην αύξηση των εισφορών, απορρίπτοντας την προσφυγή του ΤΕΕ. Η επιβάρυνση για τον κάθε ασφαλισμένο αγγίζει τα 2.800 ευρώ Οι 120.000 μηχανικοί είναι πλέον αντιμέτωποι με την εφαρμογή ενός νόμου που «τους υποχρεώνει» να καταβάλουν αυξημένες τις ασφαλιστικές εισφορές 8 εξαμήνων, δεδομένου ότι οι πληρωμές στο Ταμείο τους είναι εξαμηνιαίες. Λαμβάνοντας υπόψη ότι κατά μέσο όρο η μηνιαία εισφορά είναι 350 ευρώ, προκύπτει ότι το συνολικό ποσό που θα κληθούν να καταβάλουν οι ασφαλισμένοι του ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ αγγίζει τα 336 εκατ. ευρώ, δηλαδή το κατά κεφαλήν κόστος από τις οφειλές των απλήρωτων εισφορών της περασμένης τετραετίας είναι 2.800 ευρώ στον κάθε ασφαλισμένο! Το θέμα είναι ήδη γνωστό στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και μάλιστα έχουν βολιδοσκοπηθεί πιθανές λύσεις, όπως η ένταξη των οφειλών από τη μη πληρωμή των αυξημένων εισφορών στη ρύθμιση των 100 δόσεων. Πηγή: Βόμβα ΣτΕ: 120.000 μηχανικοί θα πληρώσουν αναδρομικά από το '11 αυξήσεις στο ΤΣΜΕΔΕ | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/197875/vomva-ste-120000-mihanikoi-tha-plirosoyn-anadromika-apo-11-ayxiseis-sto-tsmede#ixzz3VIWoZ9kQ

Το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι είναι παράνομη η οικοδομή σε οικόπεδο άνω των 500 τ.μ. που ανεγείρεται σε οικισμό προϋφιστάμενο του 1923, εάν δεν τηρηθεί η υποχρεωτική απόσταση των 4 μέτρων από την οικοδομική γραμμή. Παράλληλα, το ΣτΕ επικύρωσε απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά που είχε ακυρώσει οικοδομική άδεια του 2014 η οποία επέτρεπε σε οικισμό προϋφιστάμενο του έτους 1923, την ανέγερση δύο διώροφων κτιρίων με υπόγειο σε οικόπεδο, εμβαδού 750,27 τ.μ. Σύμφωνα με την οικοδομική άδεια, τα δύο κτίρια ήταν τοποθετημένα σε απόσταση μικρότερη του ενός μέτρου από τα όρια του οικοπέδου. Όμως ιδιοκτήτης όμορης οικοδομής προέβη σε καταγγελία στην Πολεοδομία και παράλληλα ζήτησε τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης και στην συνέχεια προσέφυγε στην Δικαιοσύνη. Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ «οι διατάξεις των άρθρων 8 και 16 του Προεδρικού Διατάγματος της 2.3/13.3.1981, με τις οποίες επιβάλλεται η ανέγερση οικοδομής σε απόσταση τουλάχιστον 4 μέτρων από την οικοδομική γραμμή προκειμένου για τα οικόπεδα με εμβαδόν 500 τ.μ. και άνω των προϋφιστάμενων του έτους 1923 οικισμών που στερούνται εγκεκριμένου σχεδίου, αποτελούν ειδικές διατάξεις οι οποίες έχουν τεθεί για την προστασία αυτών των παλαιών οικισμών και διασφαλίζουν καλύτερους όρους διαβίωσης». Κατά συνέπεια σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, «οι ειδικές αυτές διατάξεις δεν καταργήθηκαν με το νόμο 1577/1985 αλλά συνεχίζουν, κατά τα λοιπά, ως προς τα οριζόμενα για την ελεύθερη τοποθέτηση του κτιρίου σε σχέση με τα πίσω και πλάγια όρια του οικοπέδου». Πηγή: http://michanikos-online.gr/news.php?aID=14785

Το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ΄ αριθμ. 65/2016 γνωμοδότηση του «μπλόκαρε» προσωρινά σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος με το οποίο επιχειρήθηκε η κατασκευή κατοικιών, αποθηκών, αναψυκτηρίων, κ.λπ. στην αρχαιολογική περιοχή «Λαμπρικά» Κορωπίου στα Μεσόγεια Αττικής. Αναλυτικότερα, κατατέθηκε στο ΣτΕ σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος με το οποίο επιχειρήθηκε η τροποποίηση παλαιότερου του 2003 που αφορά τον «καθορισμό χρήσεων γης και όρων και περιορισμών δόμησης στην εκτός ορίων και εκτός οικισμών προ του 1923 ευρύτερη περιοχή Μεσογείων νομού Αττικής». Να σημειωθεί ότι από το 1989 με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος η περιοχή «Λαμπρικά» Κορωπίου, καθώς υπάρχουν βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία (Μονή Αγίας Τριάδας, Ναός Αγίου Ιωάννη, κ.λπ.), ενώ δύο χρόνια μετά οριοθετήθηκε ο αρχαιολογικός χώρος σε δύο ζώνες και υποζώνες. Στην Α΄ ζώνη απαγορεύθηκε εντελώς η δόμηση και στη συνέχεια με άλλη υπουργική απόφαση του 1996, χαρακτηρίσθηκε ως αρχαιολογικός χώρος ολόκληρη η πεδινή έκταση των ΛαμπρικώνΚορωπίου, ενώ στη Β΄ ζώνη στην οποία επετράπη η ελεγχόμενη δόμηση υπό όρους, περιλαμβάνεται η Λεωφόρος Βάρης - Κορωπίου και μέχρι βάθους 70 μέτρων προς Βορρά από το όριο της Α΄ ζώνης. Το Ε΄ Τμήμα (πρόεδρος ο αντιπρόεδρος Αθανάσιος Ράντος και εισηγήτρια η Πάρεδρος Ελένη Μουρία) έκρινε, κατά πλειοψηφία, μη νόμιμο το επίμαχο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος. Ειδικότερα, η πλειοψηφία, επισημαίνει ότι με Προεδρικά Διατάγματα δεν μπορούν να καθοριστούν όροι δόμησης και χρήσης γης σε αρχαιολογική ζώνη προστασίας, σύμφωνα με τις διαδικασίες του νόμου 1337/1983 (επέκταση των πολεοδομικών σχεδίων, οικιστική ανάπτυξη), καθώς έχει εκδοθεί ο νεότερος νόμος 3028/2002 για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς, που απαιτεί την έκδοση απόφασης του υπουργού Πολιτισμού, κατόπιν γνωμοδότησης των αρμοδίων οργάνων (του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων, των Τοπικών Συμβουλίων Μνημείων). Σύμφωνα πάντα κατά την πλειοψηφία, η επιχειρούμενη με το ΠΔ τροποποίηση των ορίων της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου της εν λόγω περιοχής (απολύτου προστασίας στις οποίες εμπίπτουν οι αρχαιολογικές ζώνες Α΄ και Β΄), με την οποία επιτρέπονται κατοικίες, αγροτικές αποθήκες, δημόσια και δημοτικά καθιστικά και αναψυκτήρια με συγκεκριμένους όρους και περιορισμούς δομήσεως και παράλληλα θεσπίζονται χρήσεις γης και όροι δομήσεως εντός του αρχαιολογικής ζώνης Β΄, δεν είναι νόμιμη. Ο πρόεδρος του Τμήματος εξέφρασε την άποψη (μειοψηφία) ότι το επίμαχο διατάγματα είναι νόμιμο σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου1337/1983. Λόγω της σπουδαιότητας των θεμάτων που ανακύπτουν, το ζήτημα παραπέμφθηκε για οριστική επίλυση στην Ολομέλεια Πηγή: http://www.ered.gr/el/content/Kataskeui_katoikion_sta_Mesogeia_mplokare_to_StE/

Απέρριψε και πάλι ως μη νόμιμο το ΣτΕ το σχέδιο προεδρικού διατάγματος για την κατασκευή του Academy Gardens Η πρώτη απόρριψη είχε γίνει πέρυσι από το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο, το σχέδιο κατατέθηκε, και απορρίφθηκε εκ νέου από το Ε τμήμα το οποίο έκρινε μή νόμιμο ως προς το ύψος των κτιρίων. Το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με την υπ’ αριθμ. 41/2016 γνωμοδότησή του, έκρινε κατά πλειοψηφία για δεύτερη φορά, μη νόμιμο, σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος με το οποίο προβλεπόταν η τροποποίηση των όρων και περιορισμών δόμησης στα οικοδομικά τετράγωνα 124,126, 127 και 128 της περιοχής 75 του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου των Αθηνών (Ακαδημίας Πλάτωνος). Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος κρίθηκε μη νόμιμο, καθώς ως προς το ύψος των κτιρίων, τα αρμόδια υπουργεία δεν είχαν συμμορφωθεί προς το περιεχόμενο και τις υποδείξεις της γνωμοδότησης του ΣτΕ του περασμένου έτους. Ειδικότερα, κατά το περασμένο έτος το ΣτΕ με την υπ’ αριθμ. 25/2015 γνωμοδότησή του, είχε κρίνει μη νόμιμο, σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την τροποποίηση των όρων και περιορισμών δόμησης στα οικοδομικά τετράγωνα της εν λόγω περιοχής. Τώρα, κατατέθηκε και πάλι στο ΣτΕ για νομοπαρασκευαστική επεξεργασία, σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την τροποποίηση των όρων και περιορισμών δόμησης στα ίδια οικοδομικά τετράγωνα στην περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος, το οποίο προέβλεπε ότι το μέγιστο ύψος των κτιρίων θα είναι 21 μέτρα, αντί των 24 μέτρων που προέβλεπε το διάταγμα του περασμένου έτους. Όμως, το σχέδιο κρίθηκε και πάλι μη νόμιμο λόγω ύψους των κτιρίων, αλλά επειδή το πολεοδομικό ζήτημα της περιοχής της Ακαδημίας Πλάτωνος εκκρεμεί εδώ και χρόνια και οι επιπτώσεις τους είναι δυσμενείς, αφού «η περιοχή συνεχώς υποβαθμίζεται, όσο και από πλευράς διατηρητέων κτισμάτων, που καταρρέουν ή κατεδαφίζονται (συγκρότημα Μουζάκη)», πρέπει τα αρμόδια υπουργεία μέσα σε τρεις μήνες να μεριμνήσουν να συνταχθούν μελέτες σχετικά με το ύψος των κτιρίων από τη Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής, την Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων και την Διεύθυνση Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, οι οποίες θα πρέπει να συνεκτιμήσουν και τις τεκμηριωμένες θέσεις του Κεντρικού Συμβουλίου Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων και να επανυποβάλουν το σχέδιο διατάγματος για νέα επεξεργασία στο ΣτΕ. Ο πρόεδρος του Ε’ Τμήματος, αντιπρόεδρος Αθ. Ράντος, μειοψήφησε, υποστηρίζοντας ότι το επίμαχο σχέδιο διατάγματος είναι νόμιμο ως προς το επιτρεπόμενο μέγιστο ύψος των κτιρίων. Υπενθυμίζεται ότι η υπόθεση αφορά στις προσφυγές κατοίκων της Ακαδημίας Πλάτωνος κατά της κατασκευής εμπορικού και ψυχαγωγικού κέντρου Academy Gardens σε έκταση 615 στρεμμάτων επιφάνειας 55.000 τ.μ. στην έκταση του πρώην εργοστασίου της κλωστοϋφαντουργίας Μουζάκη (Λεωφόρος Κηφισού 60) από την εταιρεία Artume η οποία φέρεται να είναι ιδιοκτήτρια 19,7 στρεμμάτων στο 124 οικοδομικό τετράγωνο της επίμαχης περιοχής μπλοκάροντας την συνολική επένδυση Πηγή: http://www.ered.gr/el/content/Mplokarei_xana_to_Academy_Gardens_/#.VsQfWvmLS70

Το δρόμο για την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων της χώρας και μάλιστα με αναδρομική ισχύ από τον Μάιο του 2015 δείχνει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, έκρινε αργά το βραδύ της Τρίτης ότι η Κυβέρνηση όφειλε από την 21η Μαΐου 2015 να είχε αναπροσαρμόσει τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων της χώρας. Αμέσως μετά το τέλος της διάσκεψης η Ολομέλεια του ΣτΕ δημοσίευσε την υπ΄ αριθμ. 4446/2015 απόφασή της, το πλήρες κείμενο της οποίας αναμένεται να γνωστοποιηθεί αργά το μεσημέρι της Τετάρτης. Με την απόφασή τους οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί ουσιαστικά ακυρώνουν την παράλειψη της Κυβέρνησης να προβεί στην έκδοση υπουργικής απόφασης αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, ενώ παράλληλα όρισαν χρόνο έναρξης ισχύος της απόφασης που υποχρεούται να εκδώσει η Κυβέρνηση την 21η Μαΐου 2015. Η υπόθεση έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ύστερα από προσφυγή που 13 φορολογούμενων πολιτών οι οποίοι έχουν ακίνητα σε διάφορα σημεία της χώρας. Οι φορολογούμενοι υποστήριζαν ότι η παράλειψη της Κυβέρνησης να αναπροσαρμόσει τις αντικειμενικές αξίες μέσα στην προβλεπόμενη από την νομοθεσία διετία και η σημαντική μείωση των αξιών όλων των ακινήτων λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει ως αποτέλεσμα να καταβάλουν φόρο που δεν αντιστοιχεί στην φοροδοτική τους ικανότητας. Και αυτό γιατί ο φόρος υπολογίζεται βάσει των αντικειμενικών αξιών που καθορίστηκαν για τελευταία φορά το 2007 και για ορισμένες περιοχές το 2010 και απέχουν πολύ των πραγματικών αξιών. Πηγή : http://news.in.gr/economy/article/?aid=1500046197

«Μπλόκο» από το Συμβούλιο της Επικρατείας στη διαδικασία εκχώρησης από τους δήμους της χρήσης του αιγιαλού και των παραλιών από ιδιώτες καθώς ακύρωσε την κοινή υπουργική απόφαση του 2010 που τους έδινε τέτοιο δικαίωμα. Η 7μελής σύνθεση του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ έκρινε παράνομη την συγκεκριμένη διαδικασία θεωρώντας ότι ο αιγιαλός και η παραλία αποτελούν δημόσια κτήση και έτσι βάζει ουσιαστικά φραγή στην δυνατότητα των παράκτιων δήμων να εκμεταλλεύονται τις παραλίες αποκομίζοντας οικονομικά οφέλη από αυτή προκειμένου να τοποθετούνται καθίσματα, ομπρέλες, ξαπλώστρες, αναψυκτήρια, κανό, θαλάσσια ποδήλατα, κ.λπ.. Το δικαστήριο θεωρεί ότι αυτή η εκχώρηση δεν μπορεί να γίνεται συλλήβδην για όλη την Ελλάδα με μία μόνο υπουργική απόφαση. Το Ανώτατο Δικαστήριο με την υπ. αριθμόν 3944/2015 απόφασή του ( Αγγελική Παπαδοπούλου-Θεοφιλοπούλου και εισηγήτρια η σύμβουλος Αικατερίνη Σακελλαροπούλου ) ακυρώνει την (1038460/2439/Β0010/15.4.2009) Κοινή Απόφαση των υφυπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών περί απευθείας παραχώρησης έναντι ανταλλάγματος του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών στους ΟΤΑ α' βαθμού. Την σχετική προσφυγή στο ΣτΕ είχε κάνει πριν από 5 χρόνια ο ΔΣΑ . Στην υπόθεση είχε παρέμβει και ο Δήμος Σαρωνικού. Πάντως , αναμένεται η καθαρογραφή της απόφασης. Πηγή: http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/2030411/mploko-apo-to-ste-se-dimous-gia-egialous-ke-paralies

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκανε δεκτή την προσφυγή του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (WWF) και ακύρωσε την από 9.12.2013 απόφαση της επιτροπής συντονισμού της κυβερνητικής πολιτικής για την έγκριση τροποποίησης του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό (ΕΠΧΣΑΑΤ). Ειδικότερα η Ολομέλεια του ΣτΕ με την υπ΄ αριθμ. 3632/2105 απόφασή της ακύρωσε την εν λόγω απόφαση της επιτροπής συντονισμού της κυβερνητικής πολιτικής, λόγω μη τήρησης της νόμιμης διαδικασίας. Το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τον Τουρισμό είχε προκαλέσει θύελα αντιδράσεων από περιβαλλοντολόγους ξενοδόχους και τον τεχνικ΄κόσμο καθώς προέβλεπε την άρση των περιορισμών υπό προυποθέσεις για τις οργανωμένες τουριστικές επενδύσεις σε περιοχές "NATURA" και σε μικρά νησιά (άνω των 90 τ.χλμ.) και διευκολύνσεις για τις Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ). Πηγή: http://www.ered.gr/el/content/Kokkino_apo_StE_sto_Chorotaxiko_Schediasmo_gia_ton_Tourismo/

Το ακόλουθο άρθρο-το μεταφέρουμε αυτούσιο- είναι πολύ εύστοχο και η πραγματοποίηση από πλευράς ΣτΕ μιας τέτοιας απόφασης θα εκτονώσει και το χώρο των ακινήτων, της κατασκευής, των μελετών ιδιωτικών έργων και θα κόψει την όρεξη της εκάστωτε κυβέρνησης να "βιαιοπραγεί" κατά των ακινήτων, που εν τέλει αποτελεί και το θέμα της ύπαρξής μας επαγγελματικά... Ένα τεράστιο δημοσιονομικό κενό θα κληθεί να αντιμετωπίσει σύντομα το υπουργείο Οικονομικών, καθώς θεωρείται δεδομένο πως η επικείμενη δικαστική απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας θα υποχρεώσει την πολιτεία να μειώσει άμεσα τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων τινάζοντας στον αέρα τα νέα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ που φτάνουν στους πολίτες εντός του μήνα. Το θέμα των "φουσκωμένων" αντικειμενικών αξιών που έχουν οδηγήσει σε υπερφορολόγηση των ακινήτων συζητήθηκε ξανά την περασμένη βδομάδα στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στην σκιά μιας ήδη ειλημμένης απόφασης του ίδιου δικαστηρίου που δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Εξέπνευσε Συγκεκριμένα, η νέα δίκη κατά των φουσκωμένων αντικειμενικών έγινε αφού εξέπνευσε, χωρίς να συμμορφωθεί η πολιτεία, η 6μηνη προθεσμία που είχε δώσει το δικαστήριο για να μειωθούν οι αντικειμενικές αξίες στο επίπεδο των εμπορικών. Το δικαστήριο έχει μονόδρομο να διανύσει και αναμένεται να εκδώσει απόφαση κατά του δημοσίου, το οποίο παραλείπει να αναπροσαρμόσει από το 2007 τις αντικειμενικές αξίες, ως όφειλε. Μάλιστα, η πολιτεία όχι μόνο αγνόησε στην πράξη το "τελεσίγραφο" του ΣτΕ, αλλά σχεδιάζει να γίνουν οι αλλαγές το 2017 (!), όταν δηλαδή θα έχει συμπληρωθεί μία ολόκληρη 10ετία υπερφορολόγησης, μολονότι ο νόμος επιβάλλει τον ανά 2ετία ανακαθορισμό των αντικειμενικών αξιών. Κενό Η δυσκολία της κατάστασης φαίνεται από το γεγονός ότι το δημόσιο επιχείρησε και πάλι ανεπιτυχώς να αναβάλλει τη δίκη για ένα χρόνο οπότε και υπάρχει και μνημονιακή υποχρέωση για αναπροσαρμογή από το 2017. Αναφέρθηκε μάλιστα πως από τα ακίνητα έχουν προϋπολογιστεί έσοδα 2,65 δισ. ευρώ για το τρέχον έτος. Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται να εκδοθεί το πολύ σε δυο μήνες και θα προκαλέσει τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα για τα προϋπολογισθέντα έσοδα αλλά και "μπαράζ" προσφυγών για ακύρωση του ΕΝΦΙΑ, επιστροφές φόρων κ.λπ. Πηγή: http://www.buildnet.gr/default.asp?pid=235&la=1&catid=213&artid=16762

Μπλόκο στην κατεδάφιση του νεοκλασικού κτιρίου του στρατοπέδου «Μαθιουδάκη» στην Καστοριά βάζει με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας. Οι δικαστές έκαναν δεκτή προσφυγή πολιτιστικού Σωματείου της Καστοριάς που ζητούσε να ακυρωθούν οι σχετικές αποφάσεις, ώστε να προχωρήσει η προγραμματισμένη ανέγερση του κτιρίου της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καστοριάς. Οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν στην απόφασή τους ότι το άρθρο 24 του Συντάγματος δεν επιτρέπει επεμβάσεις στα στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς, οι οποίες συνεπάγονται την καταστροφή, την αλλοίωση ή την με οποιοδήποτε τρόπο υποβάθμισή τους. Επιπλέον αναφέρουν ότι από τις διεθνείς και ελληνικές νομοθετικές επιταγές επιβάλλεται να διατηρούνται τα στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η αστυνομία ζητούσε να μεταφερθεί εκεί ώστε να μην πληρώνει το δημόσιο ενοίκιο που άγγιζε τα 75.714 ευρώ. Τελικά, οι δικαστές επέστρεψαν την υπόθεση στο Υπουργείο Παιδείας για «νέα νόμιμη κρίση» και επέβαλαν στο Δημόσιο δικαστικά έξοδα 960 ευρώ. Πηγή: http://www.zougla.gr/greece/article/kastoria-to-ste-mplokari-tin-katedafisi-tou-stratopedou-ma8ioudaki

Αντισυνταγματική έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας υπουργική απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ του 2004 με την οποία καθορίζονται οι μικρές παραβάσεις που μπορούν να εξαιρεθούν από την κατεδάφιση του νόμου 1512/1985 περί αυθαιρέτων. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ακύρωσε την επίμαχη υπουργική απόφαση, κρίνοντας ότι δεν συνάδει με το νόμο 1512/1985, όπως αυτός τροποποιήθηκε με το νεότερο νόμο 3212/2003, καθώς δεν προβλέπει ότι της έκδοσης της πρέπει να προηγείται η γνώμη του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος. Στο ΣτΕ είχε προσφύγει η Επιστημονική Ένωση Τεχνολογικής Εκπαίδευσης Μηχανικών (ΕΕΤΕΜ), η οποία ζητούσε την ακύρωση της υπουργικής απόφασης του 2004 που αναφερόταν στις μικρές παραβάσεις για τις οποίες όπως προβλεπόταν αν προχωρούσαν σε κατεδάφισή τους «θα κατέληγε σε υπέρμετρη βλάβη του κτιρίου ή θα έθετε σε κίνδυνο την φέρουσα κατασκευή του κτιρίου ή θα ήταν σε βάρος της αισθητική εμφάνισης των κτιρίων ή θα απαιτούσε υπέρμετρες δαπάνες για την αποκατάσταση της αισθητικής, κ.λπ.». Πηγή: http://www.efsyn.gr/arthro/ste-antisyntagmatiki-ypoyrgiki-apofasi-toy-2004-gia-ta-aythaireta

Παγωμένη παραμένει η οικοδομική δραστηριότητα στην Υδρα εδώ και 14 μήνες, εξαιτίας της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας για απαγόρευση δόμησης σε οικόπεδα εντός των οικισμών με την αιτιολογία ότι έχουν μνημειακό χαρακτήρα. Μάλιστα, το γεγονός ότι αργότερα ακολούθησε και γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με την οποία προβλεπόταν το αδόμητο να επεκταθεί σε όλο το νησί, δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση σε κατοίκους και δήμο, που είναι με… δεμένα χέρια και περιμένουν την επιτροπή που συστήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού για να βρει τη χρυσή τομή. Ωστόσο, η κωλυσιεργία που υπάρχει το τελευταίο διάστημα εντείνει την ανησυχία και προκαλεί αλαλούμ, ειδικότερα τώρα που βρίσκονται εν μέσω τουριστικής περιόδου. Το παράδοξο ωστόσο της υπόθεσης είναι ότι το ΣτΕ βασίστηκε κυρίως στην υπουργική απόφαση του 1962 για την προστασία του οικισμού στη μορφή που ήταν τότε, παρότι είναι αναμενόμενο, 56 χρόνια μετά, να έχουν επέλθει σημαντικές αλλαγές. Σημειώνεται ότι ο Αρχαιολογικός Νόμος, στον οποίο επίσης βασίστηκε η απόφαση του ΣτΕ, αφορά την προστασία των αρχαιοτήτων και της πολιτιστικής κληρονομιάς και αναφέρει ότι η δόμηση επιτρέπεται μόνο εάν αποδεικνύεται ότι στο συγκεκριμένο ακίνητο προϋπήρχε κτίσμα. Απόγνωση Σύμφωνα με τα όσα σημειώνει ο δήμαρχος της Υδρας Γιώργος Κουκουδάκης στον Ελεύθερο Τύπο, το ζήτημα είναι μεγάλο και απασχολεί έντονα τους δημότες, που δεν γνωρίζουν αν θα μπορέσουν εν τέλει να κτίσουν. Σύμφωνα με το ΣτΕ, όπου δεν υπάρχει υφιστάμενο κτίσμα απαγορεύεται η ανοικοδόμηση. Ωστόσο, «πρέπει να γίνει μια δημόσια συζήτηση, σοβαρή και σε επιστημονικό επίπεδο, για το τι θεωρείται αρχαιολογική περιοχή. Δεν μπορεί η Υδρα να έχει το ίδιο δίχτυ προστασίας με την Ακρόπολη, όταν μάλιστα το νησί είναι τουριστικός προορισμός», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Κουκουδάκης. Οργισμένοι οι κάτοικοι θεωρούν πως το αδόμητο είναι μια αδικία που γίνεται στο νησί. Υπάρχουν πολίτες που έχουν εκτάσεις και δεν μπορούν να κτίσουν, ενώ άλλοι που είχαν την οικονομική δυνατότητα πριν από τις αποφάσεις του ΣτΕ κατάφεραν να οικοδομήσουν. Στο ίδιο πλαίσιο, το δημοτικό συμβούλιο της Υδρας με ομόφωνη απόφαση είχε εκφράσει την έντονη αντίθεσή του σε οποιεσδήποτε τετελεσμένες αποφάσεις και αλλαγές στο οικοδομικό καθεστώς που ισχύει για τον δήμο. Επιπλοκές Το ζήτημα βέβαια επεκτείνεται και σε άλλους τομείς, όπως για παράδειγμα τους δασικούς χάρτες. Οπως εξηγεί ο δήμαρχος, η Υδρα δεν έχει όρια οικισμού και ενώ έχει πάει η προσωρινή γνωμοδότηση του υπουργείου Περιβάλλοντος και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους έχει ζητήσει από τον Ιανουάριο να κατέβει στο νησί μια επιτροπή από το υπουργείο Πολιτισμού προκειμένου να καταθέσει τις απόψεις του, με βάση την πρόταση του ΥΠΕΝ για τα όρια οικισμού, η ομάδα δεν έχει έρθει καθόλου. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, σύμφωνα με τον κ. Κουκουδάκη, είναι να υπάρχουν σημαντικά προβλήματα που σχετίζονται με τις εκτάσεις, τα όρια οικισμού αλλά και συνολικά την οικοδομική δραστηριότητα του νησιού, ειδικά τώρα που βρίσκεται σε τουριστική περίοδο. Σημειώνεται ότι οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 2.000 ενώ το καλοκαίρι φτάνουν τις 10.000. Ερώτηση στη Βουλή Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα επανέφερε με ερώτησή του ο βουλευτής της Ν.Δ. Κώστας Κατσαφάδος στους υπουργούς Πολιτισμού και Περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλει ο κ. Κατσαφάδος, 14 μήνες μετά από αποφάσεις του ΣτΕ για τη δόμηση στο νησί, είχε συγκροτηθεί ομάδα εργασίας που επρόκειτο να ασχοληθεί με την υπόθεση και «από τα πρακτικά των δύο συνεδριάσεων της ομάδας εργασίας, όσο και από αυτά του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου όπου συζητήθηκε το θέμα της οριοθέτησης του οικισμού, δεν διαφαίνεται η πρόθεσή σας να βρεθεί μια βιώσιμη λύση για το νησί. Η ομάδα εργασίας, η οποία δεν έχει μεταβεί ούτε καν για αυτοψία στο νησί, παραμένει σε διαπιστώσεις εξ αποστάσεως». Ο κ. Κατσαφάδος ερωτά, μεταξύ άλλων, τους αρμόδιους υπουργούς για ποιο λόγο δεν έχουν μεταβεί στο νησί για αυτοψία μέλη της αρμόδιας επιτροπής για την οριοθέτηση του οικισμού, καθώς κι εάν προτίθενται να αναλάβουν πρωτοβουλία για την επίλυση του προβλήματος. ΜΑΡΙΝΑ ΞΥΠΝΗΤΟΥ

Στην έκταση των 22.000 τετραγωνικών θα ανοικοδομηθεί πολυχώρος εμπορίου και ψυχαγωγίας, που θα περιλαμβάνει εμπορικούς χώρους, καταστήματα εστίασης, κινηματογράφους Το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την έναρξη κατασκευής του εμπορικού κέντρου Academy Gardens, έκτασης 22.000 τετραγωνικών μέτρων, στην ευρύτερη περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος του Δήμου Αθηναίων, εντός της έκτασης του πρώην εργοστασίου της κλωστοϋφαντουργίας Μουζάκη (Λεωφ. Κηφισού 60, Ηρούς και Ακράγαντος). Το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ έβαλε τη σφραγίδα του για την ολοκλήρωση των όρων δόμησης στην εν λόγω έκταση, στην οποία θα ανοικοδομηθεί πολυχώρος εμπορίου και ψυχαγωγίας, που θα περιλαμβάνει εμπορικούς χώρους, καταστήματα εστίασης, κινηματογράφους, κ.λπ. Κατά το παρελθόν (2015) το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχε εγκρίνει τον καθορισμό των όρων δόμησης τεσσάρων οικοδομικών τετραγώνων (Ο.Τ. 124,126, 127 και 128) στην ευρύτερη περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος, αλλά δεν είχαν ολοκληρωθεί τότε οι όροι δόμησης στην εν λόγω περιοχή, οι οποίοι στην συνέχεια ολοκληρώθηκαν. Όμως στο μεσοδιάστημα άλλαξε ο υπουργός Περιβάλλοντος και το Προεδρικό Διάταγμα κατατέθηκε εκ νέου στο ΣτΕ λόγω αλλαγής στο πρόσωπο του προτείνοντος υπουργού. Το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ με την υπ΄ αριθμ 71/2018 γνωμοδότησή του με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Αθανάσιο Ράντο και εισηγητή τον πάρεδρο Δημήτρη Βασιλειάδη, ενέκριναν νόμιμο το νέο σχέδιο Προεδρικού διατάγματος, μόνο ως προς τον έλεγχο της αρμοδιότητας του προτείνοντος υπουργού Περιβάλλοντος. Υπενθυμίζεται ότι για την ανέγερση του mall στην Ακαδημία Πλάτωνος αντιδρούν έντονα συλλογικοί φορείς, κάτοικοι και καταστηματάρχες της ευρύτερης περιοχής.

Νέο «βραχυκύκλωμα» με τη δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές προκύπτει με νέα απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ Ολομ. 992/2023). Oι ανώτατοι δικαστές «φρενάρουν» την έκδοση οικοδομικών αδειών και την ανέγερση αγροτικών κτιρίων, κατά παρέκκλιση, βάσει Προεδρικού Διατάγματος του 1985. Ειδικότερα, έκαναν δεκτή αίτηση ακυρώσεως κατά απόφασης της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, με την οποία εγκρίθηκε παρέκκλιση από τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις περί εκτός σχεδίου δόμησης για την κατασκευή αγροτικής αποθήκης, σε μη άρτιο γήπεδο στην Νότια Εύβοια. Δεδικασμένο Από τη νέα απόφαση παράγεται δεδικασμένο που έρχεται να προστεθεί στην απόφαση 176/2023 του ΣτΕ, με την οποία το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο είχε βάλει τέλος στις οικοδομικές άδειες σε εκτός σχεδίου περιοχές της Πάτμου επειδή δεν είχαν «πρόσωπο» σε αναγνωρισμένη οδό. Μάλιστα, στην περίληψη της πρόσφατης απόφασης που δημοσίευσε το ΣτΕ αναφέρεται ότι «η δίκη διατηρεί το αντικείμενό της, ως προς την έγκριση της παρέκκλισης, η οποία δεν εξαντλείται σε μία εφαρμογή, αλλά μπορεί να εφαρμοσθεί και στο μέλλον». Σημειώνεται επίσης ότι οι παρεκκλίσεις από τους πάγιους όρους δόμησης μιας περιοχής, και όταν ακόμη αναφέρονται σε ορισμένα ακίνητα, πρέπει να εντάσσονται στην κατηγορία με την οποία συνδέονται χωρικά και έχουν κανονιστικό χαρακτήρα. Οι συγκεκριμένες αρχές ισχύουν και για τους όρους δόμησης των περιοχών εκτός σχεδίου, οι οποίοι, κατά την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν επιτρέπεται να είναι ευνοϊκότεροι των όρων εντός σχεδίου, ούτε να οδηγούν σε αλλοίωση του χαρακτήρα των εκτός σχεδίου περιοχών. Το Προεδρικό Διάταγμα Όσον αφορά στις διατάξεις του ΠΔ της 24-31.5.1985 που προβλέπουν την έγκριση παρέκκλισης από τους κατά τον κανόνα όρους της εκτός σχεδίου δόμησης, στην απόφαση αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «δεν προβλέπουν νόμιμα κριτήρια για την έγκριση της παρέκκλισης». Ειδικότερα, οι ανώτατοι δικαστές επισημαίνουν ότι, δεν προκύπτει ο λόγος δημοσίου συμφέροντος που εξυπηρετείται με την παρέκκλιση, δεν προσδιορίζονται με σαφήνεια οι υποκειμενικές και αντικειμενικές προϋποθέσεις για την έγκρισή της, ιδίως ως προς τον καθορισμό των δικαιούχων και τα ελάχιστα όρια εμβαδού, προσώπου και βάθους του γηπέδου για την έγκριση της παρέκκλισης, ενώ και όπου καθορίζονται ανώτατα ή κατώτατα όρια, το εύρος της απόκλισης είναι ανεπίτρεπτα μεγάλο. http://www.ot.gr/wp-content/uploads/2023/03/astiki_domisi-1024x666.jpg Αγροτεμάχια «Έτσι ευνοείται η δόμηση μειονεκτικών αγροτεμαχίων, η κατάτμηση των αγροτικών κλήρων και η ενδεχόμενη οικοπεδοποίησή τους. Τέλος δεν προβλέπεται κλιμάκωση των όρων δόμησης ανάλογα με τον τυχόν ιδιαίτερο χαρακτήρα της περιοχής, αλλά όλες οι περιοχές αντιμετωπίζονται ομοιόμορφα», αναφέρουν οι δικαστές του ΣτΕ, υπογραμμίζοντας ότι αυτό προφανώς οφείλεται και στο ότι οι κρίσιμες διατάξεις αναπαράγουν κατ’ ουσίαν τις ρυθμίσεις παλαιότερου ΠΔ της 6-17.10.1978, το οποίο θεσπίσθηκε πριν την αναμόρφωση της νομοθεσίας περί χωροταξίας, περιβάλλοντος και αρχαιοτήτων και δεν συντονίζεται με αυτήν. Οι πλημμέλειες του ΠΔ του 1985 «δεν θεραπεύονται κατά την αντιμετώπιση κάθε συγκεκριμένης περίπτωσης, διότι τα κριτήρια για την έγκριση της παρέκκλισης πρέπει να ορίζονται εκ των προτέρων στον νόμο και όχι να τίθενται επ’ ευκαιρία της εκάστοτε εφαρμογής του», σημειώνεται στην απόφαση. Ελλείψει δε σαφούς κανονιστικού πλαισίου και νόμιμων κριτηρίων, η έγκριση της παρέκκλισης, όπως υπογραμμίζεται, «δεν αποτελεί εφαρμογή του νόμου με την έκδοση ατομικής διοικητικής πράξης, αλλά, κατ’ ουσίαν, κανονιστικό καθορισμό όρων δόμησης για κάθε συγκεκριμένο γήπεδο από το αποφασίζον όργανο, κατ’ ενάσκηση ανεπίτρεπτα ευρείας διακριτικής ευχέρειας». Η νέα απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ ανατρέπει τα δεδομένα και στην κατά παρέκκλιση δόμηση αγροτικών κτιρίων σε εκτός σχεδίου περιοχές, οι οποίες εκδίδουν οικοδομικές άδειες με βάση το ΠΔ του 1985. Άλλωστε πάγια θέση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου είναι ότι η δόμηση δεν αποτελεί την κατά προορισμό χρήση των περιοχών εκτός σχεδίου, αλλά εξυπηρετεί τη γεωργική, κτηνοτροφική και δασοπονική εκμετάλλευση καθώς και την αναψυχή.

Ένα χρόνο μετά την συζήτηση της υπόθεσης στην Ολομέλεια, μετά τις περσινές διαρροές στον τύπο, μετά τις βεβαιώσεις του ΥΠΕΚΑ οτι δεν υπάρχει καμία ανησυχία για όσους τακτοποίησαν αυθαίρετα με τον Ν. 4014/2011, μετά την αντικατάσταση του νόμου αυτού με ένα καινούργιο ( ν.4178/2013) και την εναντίον του προσφυγή ενώπιον του ΣΤΕ, εκδόθηκε επιτέλους η απόφαση για τις αρχικές προσφυγές. Η απόφαση εκδόθηκε κατόπιν «δίκης-πιλότου» και είναι άμεσα εκτελεστή. Αυθαίρετες κατασκευές – Αναστολή επιβολής κυρώσεων ν. 4014/2011 – Χωροταξική ανάπτυξη και πολεοδομική διαμόρφωση χώρας – Αντισυνταγματικότητα διατάξεων άρθρου 24 ν. 4014/2011 -. Κρίθηκε αντισυνταγματική η διάταξη του άρθρου 24 του ν. 4014/2011 με την οποία προβλέπεται αναστολή επιβολής των προβλεπόμενων κυρώσεων για την αυθαίρετη δόμηση και επιτρέπεται κατ’ ουσίαν η επί μακρόν διατήρηση κατασκευών και χρήσεων που παραβιάζουν τις εκάστοτε ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις, με την καταβολή ειδικού προστίμου. Διάκριση αυθαίρετων κατασκευών σε παλαιές και νέες. Δυνατότητα εξαίρεσης από την κατεδάφιση των παλαιών σε αντίθεση προς τις νέες. Αντίθεση προς το άρθρο 24 Συντ. Δυσμενείς περιβαλλοντικές συνέπειες (Μειοψηφούσες απόψεις). Δίκη-πιλότος: εισαγωγή και εκδίκαση στο Συμβούλιο της Επικρατείας ένδικου βοηθήματος ή μέσου αρμοδιότητας των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, για τον λόγο ότι τίθεται ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος με συνέπειες για ευρύ κύκλο προσώπων. Ακύρωση προσβαλλόμενης άδειας οικοδομής και του σχετικού σήματος συνέχισης εργασιών με τα οποία εγκρίθηκε η εκτέλεση εργασιών αποπεράτωσης αυθαίρετης κατασκευής. Έλλειψη νόμιμου ερείσματος καθώς εκδόθηκαν κατ’ εφαρμογή των αντισυνταγματικών ρυθμίσεων του άρθρου 24 ν. 4014/2011. Η απόφαση: Αριθμός 1118/2014 
 ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ 
ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 15 Φεβρουαρίου 2013, με την εξής σύνθεση: Κ. Μενουδάκος, Πρόεδρος, Αθ. Ράντος, Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Ν. Ρόζος, Χρ. Ράμμος, Δ. Μαρινάκης, Μ. Καραμανώφ, Αικ. Σακελλαροπούλου, Μ.–Ελ. Κωνσταντινίδου, Α.–Γ. Βώρος, Π. Ευστρατίου, Ε. Νίκα, Γ. Τσιμέκας, Σπ. Μαρκάτης, Φ. Ντζίμας, Β. Καλαντζή, Μ. Παπαδοπούλου, Δ. Κυριλλόπουλος, Ό. Ζύγουρα, Β. Ραφτοπούλου, Κ. Κουσούλης, Κ. Φιλοπούλου, Θ. Αραβάνης, Κ. Πισπιρίγκος, Αντ. Χλαμπέα, Μ. Πικραμένος, Τ. Κόμβου, Β. Αναγνωστοπούλου – Σαρρή, Σύμβουλοι, Β. Πλαπούτα, Ό. Παπαδοπούλου, Ιω. Σύμπλης, Πάρεδροι. Από τους ανωτέρω οι Σύμβουλοι Κ. Κουσούλης και Κ. Πισπιρίγκος, καθώς και ο Πάρεδρος Ιω. Σύμπλης μετέχουν ως αναπληρωματικά μέλη, σύμφωνα με το άρθρο 26 παρ. 2 του ν. 3719/2008. Γραμματέας η Μ. Παπασαράντη. 
 Για να δικάσει την από 4 Απριλίου 2012 αίτηση: 
 των: 1. Χαρίκλειας χήρας Νικολάου Θεοδωρίδη, 2. Μάρκου Θεοδωρίδη του Νικολάου και 3. Κωνσταντίνου Θεοδωρίδη του Νικολάου, κατοίκων Ηγουμενίτσας (Πάργας 28), οι οποίοι παρέστησαν με το δικηγόρο Ανδρέα Παπαπετρόπουλο, που τον διόρισαν με πληρεξούσιο, 
κατά του Δήμου Ηγουμενίτσας Ν. Θεσπρωτίας, ο οποίος παρέστη με το δικηγόρο Χρυσόστομο Χήτο – Κιάμο (Α.Μ. 18261), που τον διόρισε με απόφαση η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου, 
και κατά της παρεμβαίνουσας Αγγελικής Ζωιδάκη – Γεωργαντοπούλου, κατοίκου Παπάγου Αττικής (Μπλέσσα 29), η οποία παρέστη με το δικηγόρο Απόστολο Παπακωνσταντίνου, που τον διόρισε στο ακροατήριο. 





 Η πιο πάνω αίτηση εισάγεται στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, κατόπιν της από 25 Ιουνίου 2012 πράξης της Επιτροπής του άρθρου 1 παρ. 1 του Ν. 3900/2010. 
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες επιδιώκουν να ακυρωθούν: α) η υπ’ αριθμ. 49/2012 οικοδομική άδεια του Τμήματος Έκδοσης Οικοδομικών Αδειών της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Ηγουμενίτσας, β) η υπ’ αριθμ. 661/28.3.2012 πράξη της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του ίδιου πιο πάνω Δήμου και κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως. 
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Συμβούλου Αικ. Σακελλαροπούλου. Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο των αιτούντων, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση, τον πληρεξούσιο του καθ’ ου Δήμου και τον πληρεξούσιο της παρεμβαίνουσας, οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψή της. 
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι 
 Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α 
 Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο Ν ό μ ο 1. Επειδή, λόγω κωλύματος, κατά την έννοια του άρθρου 26 του ν. 3719/2008 (Α΄ 241), των Συμβούλων Νικολάου Ρόζου και Μαρίνας – Ελένης Κωνσταντινίδου, τακτικών μελών της σύνθεσης που εκδίκασε την υπόθεση, στη διάσκεψη έλαβαν μέρος αντ’ αυτών ως τακτικά μέλη, οι Σύμβουλοι Κωνσταντίνος Κουσούλης και Κωνσταντίνος Πισπιρίγκος, αναπληρωματικά μέχρι τώρα, μέλη της σύνθεσης. 
 2. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αίτησης καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (υπ’ αριθ. 3280169 και 064664 σειράς Α΄ ειδικά έντυπα παραβόλου, 1578/21.12.12 έγγραφο του Διοικητικού Εφετείου Ιωαννίνων). 
 3. Επειδή, με την αίτηση αυτή, όπως συμπληρώθηκε με το από 15.5.2012 δικόγραφο προσθέτων λόγων, ζητείται, από τους αιτούντες, ιδιοκτήτες όμορης οικοδομής, η ακύρωση 1. της 49/27.3.2012 άδειας οικοδομής για την εκτέλεση εργασιών αποπεράτωσης αυθαίρετης κατασκευής, που χορηγήθηκε σύμφωνα με τις παρ. 17 και 18 του άρθρου 24 του ν. 4014/2011, όπως η παρ. 17 αντικαταστάθηκε με την παρ. 10 του άρθρου 49 του ν. 4030/2011 (Α΄ 249), από το Τμήμα Έκδοσης Οικοδομικών Αδειών της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Ηγουμενίτσας στο Θεόδωρο και την Αμαλία Μούρτου και 2. της 661/28.3.2012 πράξης του Διευθυντή της Πολεοδομίας του Δήμου Ηγουμενίτσας για τη συνέχιση των οικοδομικών εργασιών στην ανωτέρω οικοδομή. 
 4. Επειδή, με τις διατάξεις του ως άνω άρθρου 1 του ν. 3900/2010 εισάγεται ο θεσμός της «δίκης-πιλότου» ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας σε θέματα που, ως εκ της φύσεώς τους, έχουν γενικότερο ενδιαφέρον και, ως εκ τούτου, αναμένεται να προκαλέσουν σημαντικό αριθμό διαφορών με τον κίνδυνο να εκδοθούν αντιφατικές αποφάσεις και να υπάρξει σημαντική καθυστέρηση για τους διαδίκους ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων. Στις περιπτώσεις αυτές παρέχεται η δυνατότητα στους διαδίκους και στα διοικητικά δικαστήρια να απευθύνονται απ’ ευθείας στο Συμβούλιο της Επικρατείας ώστε αυτό να επιλύει τα σχετικά ζητήματα, διασφαλίζοντας την ενότητα της νομολογίας και την ασφάλεια δικαίου (βλ. σχετική αιτιολογική έκθεση του νόμου). Ειδικότερα, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, εφ’ όσον αίτημα διαδίκου να εισαχθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας ένδικο βοήθημα ή μέσο αρμοδιότητας των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, για τον λόγο ότι τίθεται ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος με συνέπειες για ευρύ κύκλο προσώπων, γίνει δεκτό από την προβλεπομένη από τις διατάξεις αυτές τριμελή Επιτροπή, η οποία αποφασίζει εκ των ενόντων βάσει των προβαλλομένων ισχυρισμών και των στοιχείων του φακέλου που διαθέτει, το Δικαστήριο αυτό εκδικάζει σε Ολομέλεια ή σε Τμήμα το ένδικο βοήθημα ή μέσο, εφαρμόζοντας ως προς την πληρεξουσιότητα τα οριζόμενα στις διατάξεις του άρθρου 27 του π.δ/τος 18/1989 «Κωδικοποίηση διατάξεων νόμου για το Συμβούλιο της Επικρατείας» (ΦΕΚ Α΄ και κατά τα λοιπά, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο του ενδίκου βοηθήματος ή μέσου, τις ισχύουσες για το ένδικο βοήθημα ή μέσο οικείες διατάξεις (ΣτΕ Ολομ. 601, 1971/2012). 
 5. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, με την από 25.6.2012 πράξη της τριμελούς Επιτροπής του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 3900/2010, που δημοσιεύθηκε προσηκόντως σε δύο αθηναϊκές εφημερίδες, έγινε δεκτή η από 7.6.2012 αίτηση των αιτούντων να εισαχθεί προς εκδίκαση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας η από 4.4.2012 αίτηση ακυρώσεως 
κατά του Δήμου Ηγουμενίτσας, με την οποία, κατά τα αναφερόμενα στην ως άνω πράξη της Επιτροπής, τίθεται το γενικότερου ενδιαφέροντος ζήτημα της συνταγματικότητας των παραγράφων 17 και 18 του άρθρου 24 του ν. 4014/2011 (Α΄ 209), σε συνδυασμό με τις λοιπές ρυθμίσεις του άρθρου αυτού. 
 6. Επειδή, στην πιο πάνω διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 3900/2010, προβλέπεται ότι «… η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεσμεύει τους διαδίκους της ενώπιόν του δίκης, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι παρεμβάντες. Στη δίκη ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας μπορεί να παρέμβει κάθε διάδικος σε εκκρεμή δίκη, στην οποία τίθεται το ίδιο ως άνω ζήτημα και να προβάλει τους ισχυρισμούς του σχετικά με το ζήτημα αυτό. Για την εν λόγω παρέμβαση δεν καταλογίζεται δικαστική δαπάνη …». Εν προκειμένω, στην ανοιγείσα ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας δίκη, παρεμβαίνει παραδεκτώς, κατά το εν λόγω άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 3900/2010, για να υποστηρίξει την αντισυνταγματικότητα των ανωτέρω διατάξεων, η Αγγελική Ζωιδάκη – Γεωργαντοπούλου, η οποία προβάλλει και αποδεικνύει ότι είναι διάδικος σε εκκρεμή ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Τριπόλεως δίκη, στην οποία τίθεται το αυτό νομικό ζήτημα. 7. Επειδή, το άρθρο 24 του Συντάγματος, όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6.4.2001 της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής, ορίζει ότι «1. … 2. Η χωροταξική αναδιάρθρωση της Χώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Κράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης. Οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης…». Οι επόμενες παρ. 3 και 5 του ως άνω άρθρου ορίζουν τα εξής: «3. Για να αναγνωριστεί μια περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτήτες που περιλαμβάνονται σε αυτή συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητ ες για να δημιουργηθούν δρόμοι, πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικές χρήσεις και σκοπούς … 5. Οι διατάξεις των προηγουμένων παραγράφων εφαρμόζονται και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών που ήδη υπάρχουν …». Οι συνταγματικές αυτές διατάξεις, οι οποίες τέθηκαν για πρώτη φορά με το Σύνταγμα του 1975, απευθύνουν στο νομοθέτη, τυπικό ή κανονιστικό, την επιταγή να ρυθμίσει τη χωροταξική ανάπτυξη και πολεοδομική διαμόρφωση της χώρας με βάση ορθολογικό σχεδιασμό υπαγορευόμενο από πολεοδομικά κριτήρια, σύμφωνα με την ιδιομορφία, την φυσιογνωμία και τις ανάγκες κάθε περιοχής. Ουσιώδες στοιχείο του σχεδιασμού αυτού είναι ο καθορισμός ή η τροποποίηση των όρων δόμησης και των χρήσεων γης της πόλης. Κριτήρια για την χωροταξική αναδιάρθρωση και την πολεοδομική ανάπτυξη των πόλεων και των οικιστικών εν γένει περιοχών είναι η εξυπηρέτηση της λειτουργικότητας και της ανάπτυξης των οικισμών και η εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών όρων διαβίωσης των κατοίκων (ΣτΕ 123/2007 Ολ., 1528/2003 Ολ.), δεν επιτρέπεται δε η χειροτέρευσή τους με οποιονδήποτε τρόπο, όπως με την επί το δυσμενέστερο μεταβολή της επιτρεπόμενης δόμησης και χρήσης, αν αυτή δεν επιβάλλεται από εξαιρετικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος προς εξυπηρέτηση προέχουσας σημασίας σκοπού, κατά την μετά από στάθμιση ουσιαστική εκτίμηση του νομοθέτη υποκείμενη σε δικαστικό έλεγχο, ούτε η νόθευση των πολεοδομικών κανόνων που έχουν θεσπιστεί με τα παραπάνω κριτήρια. Τούτων έπεται, ότι μέχρις ότου τεθούν για πρώτη φορά από το νομοθέτη, προς εκπλήρωση της ανωτέρω, το πρώτον επίσης τεθείσης, συνταγματικής επιταγής, οι βασικοί κανόνες πολεοδόμησης, είναι συνταγματικώς ανεκτή η πρόβλεψη της δυνατότητας εξαίρεσης από την κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών που έχουν ανεγερθεί πριν τη θέσπιση των κανόνων αυτών, οι οποίοι τίθενται εν γνώσει ακριβώς της ανωτέρω κατ’ εξαίρεση δυνατότητας, αλλά η σχετική ρύθμιση νοείται ως εξαιρετική και υπό όρους, ώστε αφενός να μην αποδυναμώνεται ουσιωδώς η αποτελεσματικότητα των θεσπιζόμενων κανόνων και, αφετέρου, να μην προκαλείται βλάβη σε φυσικά οικοσυστήματα, οικιστικά σύνολα και πολιτιστικά στοιχεία που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας. Είναι όμως αντίθετες προς την ανωτέρω συνταγματική επιταγή διατάξεις, με τις οποίες επιτρέπεται η υπό τους αυτούς όρους εξαίρεση από την κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών που ανεγείρονται μεταγενεστέρως, μετά δηλαδή τη θέσπιση των ανωτέρω πολεοδομικών κανόνων, και κατά παράβαση των διατάξεων που αφορούν τους όρους και περιορισμούς δόμησης ή τις χρήσεις γης. Και τούτο διότι η εξαίρεση αυτή από την κατεδάφιση συνεπάγεται τη νόθευση και τη συνεχή ανατροπή του σχεδιασμού, η ανατροπή δε αυτή, είτε αφορά τα κτίρια και τον τρόπο δόμησής τους είτε τη χρήση τους, έχει ως αποτέλεσμα την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης, πολλώ δε μάλλον αν οι προϋποθέσεις εξαίρεσης από την κατεδάφιση αυθαίρετης κατασκευής ή διατήρησης μη επιτρεπομένης χρήσης, δεν συναρτώνται προς την πολεοδομική επιβάρυνση της περιοχής σε σχέση με την εξαιρούμενη από την κατεδάφιση κατασκευή, αλλά και με το σύνολο των νέων αυθαίρετων κατασκευών της συγκεκριμένης περιοχής (ΣτΕ Ολομ. 3921/2010, 3500/2009). 8. Επειδή, προ του Συντάγματος του 1975, το ν.δ. 8/1973 «περί Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού» (Α΄ 124), το οποίο καταργήθηκε, στη συνέχεια, εκτός από ορισμένες διατάξεις του, με το άρθρο 31 παρ. 1 του ν. 1577/1985 «Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός» (Α΄ 210), περιείχε στο άρθρο 118 παρ. 2, όπως η παράγραφος αυτή είχε αντικατασταθεί με το άρθρο 1 παρ. 64 του ν.δ/τος 205/1974 (Α΄ 363), ορισμό της αυθαίρετης κατασκευής και στο άρθρο 119 παρ. 1 και 2, όπως η τελευταία αυτή παράγραφος είχε αντικατασταθεί με το άρθρο 1 παρ. 65 του παραπάνω ν.δ/τος 205/1974, ρύθμιση των περιπτώσεων χαρακτηρισμού αυθαίρετων κατασκευών ως κατεδαφιστέων. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 124 παρ. 3 και 4 του ΓΟΚ του 1973 (αντίστοιχη η διάταξη του άρθρου 9 παρ. 8 του ν. 1512/1985, Α´ 4), ήταν δυνατόν να εγκρίνεται, ύστερα από σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Δημοσίων Έργων, με απόφαση των Υφυπουργών Περιφερειακών Διοικητών, η εξαίρεση από την κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών, εφόσον επρόκειτο για μικρές παραβάσεις, των οποίων η καθαίρεση θα κατέληγε σε υπέρμετρη βλάβη του κτιρίου ή θα έθετε σε κίνδυνο τη φέρουσα κατασκευή αυτών ή θα έβλαπτε υπέρμετρα την αισθητική εμφάνιση του κτιρίου ή θα απαιτούσε υπέρμετρες για την αποκατάσταση της αισθητικής του δαπάνες και των οποίων η διατήρηση σε κάθε περίπτωση δεν θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια της κατασκευής ούτε θα απέβαινε υπέρμετρα σε βάρος της πόλης. Όπως κρίθηκε με την απόφαση 1876/1980 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις ως άνω διατάξεις του ΓΟΚ του 1973 αντιμετωπίζονταν, κατά τρόπο πάγιο και εξαντλητικό, οι περιπτώσεις αυθαίρετης υπέρβασης των ισχυόντων όρων και περιορισμών δόμησης και επιβαλλόταν, κατόπιν ειδικής διαδικασίας, η κατεδάφιση των αυθαίρετων κατασκευών, όταν αναφέρονταν σε ορισμένες παραβάσεις χάριν της αρμονικής και σύμμετρης πολεοδομικής ανάπτυξης των οικισμών. Προβλεπόταν δε και η εξαίρεση από την κατεδάφιση, όταν οι παραβάσεις της αυθαίρετης κατασκευής κρίνονταν από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας, με βάση αυστηρώς πολεοδομικά και κτιριολογικά κριτήρια, ως άνευ σημασίας και δυσμενών επιπτώσεων για τη λειτουργικότητα, την πολεοδομική ισορροπία και εξέλιξη της περιοχής και, ως εκ τούτου, ως μη επηρεάζουσες σοβαρά τους όρους διαβίωσης των κατοίκων της. Κρίθηκε, εξάλλου, ότι το άρθρο 24 παρ. 2 του Συντάγματος ανεχόταν, καταρχήν, την προβλεπόμενη από το ΓΟΚ του 1973, με τη συνδρομή των τιθέμενων σε αυτόν προϋποθέσεων και κριτηρίων, εξαίρεση από τον κανόνα της κατεδάφισης των κτισμάτων που οικοδομούνται, κατά παράβαση των καθορισθέντων από την Πολιτεία για την περιοχή όρων και περιορισμών δομήσεως, δεδομένου ότι η εξαίρεση αυτή ήταν δυνατή όταν οι αυθαίρετες κατασκευές οφείλονταν σε ασήμαντες από πολεοδομική άποψη παραβάσεις, οι οποίες, ως εκ του μεγέθους, της μορφής, και των επιπτώσεών τους, δεν ασκούσαν σοβαρή επιρροή στη λειτουργικότητα των οικισμών, δεν παρεμπόδιζαν την ομαλή ανάπτυξη αυτών, ούτε επιδρούσαν δυσμενώς στους όρους διαβίωσης. Ακολούθησε ο ν. 720/1977 (Α΄ 297), με το άρθρο 1 παρ. 1 του οποίου ορίστηκε ότι οι εντός και εκτός των εγκεκριμένων σχεδίων ή και εντός οικισμών προϋφιστάμενων του 1923 αυθαίρετες οικοδομές ή τμήματα αυτών, που ανεγέρθηκαν πριν από την δημοσίευση του ν. 651/1977, ο οποίος περιείχε διάταξη για τη δήλωση αυθαιρέτων, εξαιρούνται από την κατεδάφιση, έστω και αν αντίκεινται στις κείμενες πολεοδομικές διατάξεις, εφόσον οι κύριοι ή συγκύριοι αυτών υποβάλλουν εμπροθέσμως στην αρμόδια υπηρεσία Πολεοδομίας τις προβλεπόμενες από την παρ. 2 του άρθρου 2 δηλώσεις και λοιπά στοιχεία και την εισφορά του άρθρου 2 του ίδιου νόμου. Στην παρ. 9 του άρθρου 2 του ως άνω νόμου, προβλεπόταν η δυνατότητα του Υπουργού Δημοσίων Έργων, ύστερα από γνώμη της αρμόδιας αρχιτεκτονικής επιτροπής, να κηρύξει απαράδεκτη την υποβληθείσα δήλωση και να αποκλείσει από την εξαίρεση από την κατεδάφιση περιπτώσεις αυθαίρετων κατασκευών σε επίκαιρα σημεία πόλεων και οικισμών σε όλη τη χώρα εφόσον οι κατασκευές αυτές προσβάλλουν αισθητώς την εμφάνιση της περιοχής ή ιδιάζουσας σημασίας στοιχείου αυτής ή αποβαίνουν υπέρμετρα σε βάρος της πόλης. Με την ίδια ως άνω 1876/1980 απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου (βλ. και Π.Ε. 585/1978) κρίθηκε ότι με τις προπαρατεθείσες διατάξεις του ν. 720/1977, θεσπίσθηκε παρέκκλιση από την πάγια ρύθμιση του θέματος της αντιμετώπισης των αυθαιρέτων κατασκευών που είχε εισαχθεί με το άρθρο 124 παρ. 3 του ΓΟΚ του 1973, καθώς, αντίθετα με τις τελευταίες αυτές διατάξεις, με το άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 720/1977, προβλεπόταν η εξαίρεση από την κατεδάφιση των μέχρι ορισμένη ημερομηνία σε όλη την επικράτεια ανεγερθεισών και υφιστάμενων αυθαίρετων κατασκευών, με την απλή δήλωση του ενδιαφερομένου, τελούσε δε σε εξάρτηση από μόνο το συμπτωματικό γεγονός της ύπαρξης της κατασκευής, που παραβίαζε τους ισχύοντες όρους και περιορισμούς δόμησης σε ορισμένη χρονική στιγμή. Αυτή η διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 720/1977, που εξαιρούσε αυτομάτως από την κατεδάφιση κάθε αυθαίρετη κατασκευή υφιστάμενη σε ορισμένη χρονική στιγμή, χωρίς να εξαρτά την εξαίρεση αυτή από το μέγεθος, το είδος ή τη σημασία της κατασκευής ή τις επιπτώσεις επί του περιβάλλοντος χώρου, με μόνη τη δήλωση του ενδιαφερομένου και χωρίς προηγούμενη κρίση της διοίκησης, που να διαμορφώνεται βάσει πολεοδομικών κριτηρίων, κρίθηκε αντίθετη στην παρ. 2 του άρθρου 24 του Συντάγματος και, ως εκ τούτου, ανίσχυρη, ενώ η παρεχομένη από το άρθρο 2 παρ. 9 του ν. 720/1977 δυνατότητα επανόδου στον κανόνα της κατεδάφισης, με την εκ των υστέρων επέμβαση της Διοίκησης, δεν αρκούσε για να καταστήσει τη διάταξη συνταγματικώς έγκυρη. 
 9. Επειδή, ακολούθως, προς εκπλήρωση της διατυπούμενης στο προαναφερόμενο άρθρο 24 παρ. 2 συνταγματικής επιταγής, εκδόθηκαν οι ν. 947/1979 «Περί οικιστικών περιοχών» (Α΄ 169) και 1337/1983 «Επέκταση των πολεοδομικών σχεδίων, οικιστική ανάπτυξη και σχετικές ρυθμίσεις» (Α΄ 33). Με τον τελευταίο αυτό νόμο ο πολεοδομικός σχεδιασμός τέθηκε σε νέα βάση και προβλέφθηκε ότι περιλαμβάνει δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο συντάσσεται το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (Γ.Π.Σ.), που αποτελεί τη γενική πρόταση πολεοδομικής οργάνωσης και περιέχει γενικούς ορισμούς και κατευθύνσεις, βασικό δε στοιχείο αυτού αποτελεί ο καθορισμός χρήσεων γης, και σε δεύτερο επίπεδο εκπονείται η πολεοδομική μελέτη, που εναρμονίζεται με τις γενικές κατευθύνσεις του γενικού πολεοδομικού σχεδίου και εξειδικεύει τις προτάσεις και τα προγράμματά του. Παραλλήλως, ο ν. 1337/1983, στο πλαίσιο των αρχών και κανόνων πολεοδομικού σχεδιασμού τους οποίους θέσπισε, με τα άρθρα 15 έως 22 ρύθμισε θέματα σχετικά με την τύχη των αυθαίρετων κατασκευών, προέβη δε σε διαχωρισμό αυτών, ανάλογα με το χρόνο ανέγερσής τους, σε παλαιά αυθαίρετα, δηλαδή σε εκείνα που είχαν ανεγερθεί μέχρι 31.1.1983 και σε νέα αυθαίρετα, ανεγερθέντα ή ανεγειρόμενα μετά την 31.1.1983. Ειδικότερα, με την παρ. 1 του άρθρου 15 του ν. 1337/1983 ορίστηκε ότι «Αναστέλλεται η κατεδάφιση των αυθαιρέτων κτισμάτων που έχουν ανεγερθεί μέχρι 31.1.1983 και που βρίσκονται σε περιοχές εντός ή εκτός σχεδίου πόλης ή εντός οικισμών που υπάρχουν πριν από το έτος 1923, αν οι ιδιοκτήτες τους υποβάλλουν εμπρόθεσμα τις δηλώσεις που προβλέπονται από τις παρ. 4 και 5 του άρθρου αυτού» και, περαιτέρω, ότι «Η αναστολή ισχύει μέχρις ότου κριθεί η οριστική διατήρηση ή μη κάθε συγκεκριμένου αυθαιρέτου» (όπως το εδάφιο αυτό αντικαταστάθηκε αρχικώς με το άρθρο 8 παρ. 6 του ν. 1512/1985, Α΄ 4, και τελικώς με την παρ. 4 του άρθρου 2 του ν. 1772/1988, Α΄ 91). Επιπλέον δε ορίζεται ότι «Επίσης αναστέλλεται η κατεδάφιση των κτισμάτων που ανεγείρονται με άδεια που εκδόθηκε μετά από έλεγχο της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής και που μεταγενέστερα ανακαλείται για οποιοδήποτε λόγο, εκτός αν η ανάκληση οφείλεται σε υποβληθέντα αναληθή στοιχεία ή σε ανακριβείς αποτυπώσεις της υπάρχουσας πραγματικής κατάστασης. Η αναστολή από την κατεδάφιση ισχύει μέχρις ότου κριθεί η οριστική διατήρηση ή όχι του κτίσματος, που γίνεται με απόφαση του νομάρχη, με σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος του νομού, το οποίο λαμβάνει υπόψη του και τις περιπτ. α, β και γ της παρ. 1 του άρθρου 16 του νόμου αυτού. Για τα αυθαίρετα αυτά έχουν εφαρμογή μόνον οι παρ. 2 και 3 του παρόντος άρθρου 15» (όπως τα ανωτέρω τρία εδάφια της παρ. 1 του άρθρου 15 αυτού προστέθηκαν με το άρθρο 8 παρ. 7 του ν. 1512/1985). Στις παρ. 2 και 3 του ίδιου άρθρου 15 ορίζεται ότι «2. Δεν υπάγονται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου και κατεδαφίζονται κατά τις ισχύουσες διατάξεις τα κτίσματα που βρίσκονται α) σε κοινόχρηστους χώρους της πόλης … β) μέσα στη ζώνη ασφαλείας των διεθνών, εθνικών, επαρχιακών και δημοτικών ή κοινοτικών οδών … γ) μέσα στον αιγιαλό και τη ζώνη παραλίας … δ) σε δημόσια κτήματα, ε) σε δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις, στ) σε αρχαιολογικούς χώρους και ζ) σε ρέματα. 3. Με απόφαση του Υπουργού Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος είναι δυνατό να εξαιρεθούν από την εφαρμογή της παρ. 1 του άρθρου αυτού περιοχές ή κτίσματα για λόγους ασφαλείας ή που αποβαίνουν σε βάρος του πολιτιστικού ή φυσικού περιβάλλοντος ή, προκειμένου περί περιοχών σχεδίων πόλεων ή οικισμών προ του έτους 1923, που αποβαίνουν υπέρμετρα σε βάρος της πόλης ή του οικισμού, ή στοιχείου της πόλης ή του οικισμού που έχει ιδιάζουσα σημασία …». Περαιτέρω, στο άρθρο 16 του αυτού ν. 1337/1983 ορίζεται ότι: «1. Τα εκτός σχεδίου πόλεων … αυθαίρετα κτίσματα της παρ. 1 του άρθρου 15 που εντάσσονται σε πολεοδομικό σχέδιο και βρίσκονται σε δομήσιμους χώρους μπορεί να εξαιρούνται οριστικά της κατεδάφισης, έστω και αν αντιβαίνουν στους όρους και περιορισμούς δόμησης της περιοχής εφ’ όσον ταυτόχρονα: α) δεν παραβλάπτουν υπέρμετρα την πόλη ή τον οικισμό ή στοιχείο αυτών που έχει ιδιάζουσα σημασία, με σημαντική υπέρβαση του συντελεστή δόμησης και των ακάλυπτων χώρων ή με αύξηση του ύψους, β) δεν παραβλάπτουν το άμεσο ή πλατύτερο περιβάλλον γενικά ή με την ειδική χρήση που έχουν και γ) δεν είναι επικίνδυνα από στατική άποψη … 2. Δεν περιλαμβάνονται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου και κατεδαφίζονται τα αυθαίρετα κτίσματα που αναφέρονται στην παρ. 2 του άρθρου 15. 3. Η απόφαση για την εξαίρεση από την κατεδάφιση εκδίδεται από το νομάρχη με σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας … 7. Οι παρ. 1, 2 και 3 του άρθρου αυτού εφαρμόζονται ανάλογα και για τα αυθαίρετα κτίσματα της παρ. 1 του άρθρου 15 που βρίσκονται μέσα σε εγκεκριμένα σχέδια πόλεων: …» (όπως η παρ. 7 αναριθμήθηκε από 6 με την παρ. 8 του άρθρου 8 του ν. 1512/1985). Ως προς τα νέα δε αυθαίρετα στο άρθρο 17 προβλέπεται ότι «1. Τα αυθαίρετα κτίσματα ή κατασκευές εν γένει που ανεγείρονται μετά την 31.1.1983 εντός ή εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων … καθώς και όσα δεν εξαιρούνται σύμφωνα με το άρθρο 15 του νόμου αυτού κατεδαφίζονται υποχρεωτικά από τους κυρίους ή συγκυρίους τους, έστω και αν έχει αποπερατωθεί η κατασκευή ή αν το κτίσμα κατοικείται ή χρησιμοποιείται με οποιοδήποτε τρόπο. 2. …». Τέλος, με το άρθρο 22 του Γ.Ο.Κ. του 1985 (ν. 1577/1985, Α΄ 210), ορίστηκε ότι «1. Για την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας δόμησης εντός ή εκτός οικισμού απαιτείται οικοδομική άδεια της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας. Τέτοιες εργασίες είναι ιδίως … η ανέγερση, επισκευή, διαρρύθμιση … κτιρίων … 2. … 3. Κάθε κατασκευή που εκτελείται α) χωρίς την άδεια της παρ. 1 ή β) καθ’ υπέρβαση της άδειας ή γ) με βάση άδεια που ανακλήθηκε ή δ) κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων, είναι αυθαίρετη και υπάγεται στις σχετικές με τα αυθαίρετα διατάξεις του ν. 1337/1983 όπως ισχύουν. Αυθαίρετη κατά το προηγούμενο εδάφιο κατασκευή, η οποία όμως δεν παραβιάζει τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις ή αυτές που ίσχυαν κατά το χρόνο κατασκευής της, είναι δυνατόν να νομιμοποιηθεί ύστερα από έκδοση ή αναθεώρηση οικοδομικής αδείας. Μετά την έκδοση ή αναθεώρηση της παραπάνω οικοδομικής άδειας η κατασκευή παύει να είναι κατεδαφιστέα και επιβάλλονται μόνο τα πρόστιμα (όπως τα δύο τελευταία εδάφια αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 19 παρ. 3 του ν. 2831/2000) …». Όπως κρίθηκε με τις αποφάσεις 3500/2009 και 3921/2010 της Ολομελείας του Δικαστηρίου, από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων συνάγονται τα ακόλουθα: Ως προς τις παλαιές αυθαίρετες κατασκευές διατηρήθηκε ο σύμφωνος με τη συνταγματική επιταγή του άρθρου 24 παρ. 2 κανόνας της κατεδάφισης, με παράλληλη πρόβλεψη της δυνατότητας εξαίρεσής τους από την κατεδάφιση, η οποία, συνιστά, πάντως, απόκλιση από τον ανωτέρω κανόνα. Κατά συνέπεια, είναι στενώς ερμηνευτέες οι προαναφερόμενες διατάξεις, με τις οποίες επιτρέπεται η εξαίρεση εάν υποβληθεί προς τούτο σχετική δήλωση και ύστερα από κρίση της πολεοδομικής αρχής ότι για τη συγκεκριμένη κατασκευή πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις και δεν συντρέχουν τα αντικειμενικά και απόλυτα κωλύματα που προβλέπονται για την εξαίρεση στις διατάξεις αυτές. Ειδικότερα δε, για τις κατασκευές που βρίσκονται σε περιοχές εκτός σχεδίου πόλης, η κρίση για την οριστική εξαίρεση από την κατεδάφιση είναι επιτρεπτή μόνο εάν προηγηθεί ένταξη της περιοχής αυτής σε πολεοδομικό σχέδιο, διότι διαφορετικά το αποτέλεσμα θα ήταν η γενικευμένη νομιμοποίηση αυθαιρέτων που θα καθιστούσε αδύνατο ή λίαν δυσχερή τον ορθολογικό σχεδιασμό κατά τους ανωτέρω κανόνες. Ως προς τις νέες αυθαίρετες κατασκευές, επί των οποίων δεν εφαρμόζονται οι ανωτέρω διατάξεις της παρ. 7 του άρθρου 8 του ν. 1512/1985 και των οποίων η διατήρηση επίσης θα συνεπήγετο τη χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης με τη νόθευση του ήδη εγκεκριμένου πολεοδομικού σχεδίου ή θα επηρέαζε την εφαρμογή των αρχών πολεοδομικού σχεδιασμού κατά την εκπόνηση, βάσει των νέων κανόνων που τίθενται με τις διατάξεις αυτές, νέων σχεδίων για τα οποία κατά τα ανωτέρω μπορούν να ληφθούν υπόψη μόνον οι δυνάμενες επιτρεπτώς να εξαιρεθούν της κατεδάφισης υφιστάμενες παλαιές κατασκευές που παραβιάζουν τους όρους δόμησης και οι επιτρεπτώς δυνάμενες να διατηρηθούν χρήσεις, ισχύει, σύμφωνα με την αυτή συνταγματική επιταγή, ο κανόνας της κατεδάφισης χωρίς την προαναφερόμενη εξαίρεση. Ο κανόνας δε αυτός επαναλαμβάνεται και από τον εισαχθέντα μετά το Σύνταγμα του 1975 Γ.Ο.Κ. του 1985, ο οποίος μάλιστα επιβάλλει την κατεδάφιση των αυθαίρετων κατασκευών ακόμα και αν δεν παραβιάζουν τις πολεοδομικές διατάξεις, εκτός αν οι ενδιαφερόμενοι μεριμνήσουν για την έκδοση ή την αναθεώρηση των οικοδομικών αδειών, δυνάμει των οποίων θα έπρεπε να είχαν κατασκευαστεί τα σχετικά κτίσματα. 
 10. Επειδή, στη συνέχεια, με την παρ. 5 του άρθρου 8 του ν. 3044/2002 (Α΄ 197), προστέθηκε στο άρθρο 17 του ν. 1337/1983, το οποίο δεν επιτρέπει την εξαίρεση από την κατεδάφιση των νέων αυθαιρέτων κατασκευών, παρ. 14, με την οποία επετράπη η εξαίρεση από την κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών εντός ή εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων ή οικισμών, καθώς και η κατ’ εξαίρεση διατήρηση ανεπίτρεπτων χρήσεων, που ανεγέρθηκαν ή εγκαταστάθηκαν μετά τις 31.1.1983, αλλά και θα ανεγείρονται ή θα εγκαθίστανται στο μέλλον, χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό, εφόσον έχουν ανεγερθεί ή εγκατασταθεί βάσει οικοδομικής άδειας, η οποία εκδόθηκε ύστερα από έλεγχο της πολεοδομικής αρχής και μεταγενέστερα ανακλήθηκε ή ακυρώθηκε για λόγο που δεν σχετίζεται με την υποβολή ανακριβών στοιχείων για την έκδοσή της. Με τις μνημονευθείσες 3500/2009 και 3921/2010 αποφάσεις της Ολομέλειας του Δικαστηρίου κρίθηκε ότι η ως άνω διάταξη αντίκειται: α) στο άρθρο 24 παρ. 2 του Συντάγματος, για το λόγο ότι με τη ρύθμιση αυτή ανατρέπεται ή επηρεάζεται δυσμενώς ο πολεοδομικός σχεδιασμός, αποδυναμώνεται η εφαρμογή των όρων δόμησης και των περιορισμών χρήσης και επέρχεται επιδείνωση των όρων διαβίωσης, στην εξασφάλιση των οποίων αποβλέπει το πολεοδομικό σχέδιο, β) στις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος) και του σεβασμού και προστασίας της αξίας του ανθρώπου (άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος), εφόσον θεμελιώδης επιδίωξη του Κράτους δικαίου είναι η πραγμάτωση του Δικαίου στην Πολιτεία, που πρωτίστως επιτυγχάνεται με τη διαφύλαξη του κύρους του νόμου, και γ) στη συνταγματική αρχή της ισότητας, διότι θέτει σε μειονεκτική μοίρα τους νομοταγείς πολίτες που έχουν ιδιοκτησία στην ίδια περιοχή, έναντι εκείνων των οποίων οι ανεγερθείσες ή διαρρυθμισθείσες οικοδομές είναι αυθαίρετες λόγω παραβίασης των ισχυόντων όρων δομήσεως και χρήσεων γης, αλλά εν τούτοις εξαιρούνται από την κατεδάφιση. 11. Επειδή, με τις διατάξεις του ν. 4014/2011 «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Περιβάλλοντος» (Α΄ 209/21.9.2011) ρυθμίσθηκαν εκ νέου τα θέματα της αυθαίρετης δόμησης και ορίστηκαν τα ακόλουθα: Στο άρθρο 23 παρ. 1 έως 3, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 49 του ν. 4030/2011 (Α΄ 249) και ίσχυε κατά την έκδοση των προσβαλλόμενων αποφάσεων, προβλέπεται ότι «1. Από τη δημοσίευση του παρόντος απαγορεύεται και είναι απολύτως άκυρη η μεταβίβαση ή η σύσταση εμπράγματου δικαιώματος σε ακίνητο, στο οποίο έχει εκτελεστεί αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης, όπως ειδικότερα ορίζεται στα άρθρα 5 παρ. 2 και 22 παρ. 3 του ν. 1577/1985 (Α΄ 210). Στην παραπάνω απαγόρευση εμπίπτει και η εισφορά ακινήτου σε εταιρεία. 2. Από τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εξαιρούνται τα ακίνητα, στα οποία έχουν εκτελεστεί αυθαίρετες κατασκευές ή έχουν εγκατασταθεί αυθαίρετες χρήσεις: α) που υφίστανται προ του 1955 ή β) που έχουν εξαιρεθεί από την κατεδάφιση με το ν. 1337/1983 (Α΄ 33) ή γ) που έχουν νομιμοποιηθεί με τις διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 16 του ν. 1337/1983 ή της παρ. 3 του άρθρου 22 του ν. 1577/1985, της παρ. 8 και παρ. 10 του άρθρου 9 του ν. 1512/1985 (Α΄ 4) ή δ) των οποίων έχει ανασταλεί η κατεδάφιση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 15, 16, 17, 20 και 21 του ν. 1337/1983 (Α΄ 33), όπως ισχύουν, χωρίς όμως να έχει απορριφθεί με απόφαση του αρμοδίου κατά περίπτωση οργάνου η αίτηση για την εξαίρεση από την κατεδάφιση ή ε) για τις οποίες έχει περατωθεί η διαδικασία διατήρησης κατά τις διατάξεις του ν. 3775/2009 (Α΄ 122) ή του ν. 3843/2010 (Α΄ 62) και για το χρονικό διάστημα που προβλέπεται σε αυτές ή στ) για τις οποίες έχει περατωθεί η διαδικασία καταβολής του ενιαίου ειδικού προστίμου, όπως προβλέπεται στην παράγραφο 6 του επόμενου άρθρου και για το χρονικό διάστημα που προβλέπεται στον παρόντα νόμο. 3. Δεν υπάγεται στις εξαιρέσεις της περίπτωσης στ΄ της προηγούμενης παραγράφου η μεταβίβαση αυτοτελούς ιδιοκτησίας ή σύσταση εμπράγματου δικαιώματος σε ακίνητο στο οποίο έχει εκτελεστεί αυθαίρετη κατασκευή ή έχει εγκατασταθεί αυθαίρετη χρήση, άλλη από τις αναφερόμενες στην παράγραφο 2 και εφόσον: α) η αυθαίρετη κατασκευή ή χρήση βρίσκεται: αα) σε εγκεκριμένο κοινόχρηστο χώρο της πόλης, ββ) στη ζώνη ασφαλείας των διεθνών, εθνικών, επαρχιακών ή δημοτικών ή κοινοτικών οδών κατά τη νομοθεσία περί μέτρων για την ασφάλεια της υπεραστικής συγκοινωνίας που ίσχυαν κατά την εκτέλεση ή εγκατάστασή τους, γγ) σε δημόσιο κτήμα, δδ) σε δάσος, σε δασική ή αναδασωτέα έκταση, στον αιγιαλό ή τη ζώνη παραλίας, εε) σε αρχαιολογικό χώρο, ιστορικό τόπο, ιστορικό διατηρητέο οικισμό και περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, εφόσον απαγορευόταν η δόμηση κατά το χρόνο εκτέλεσης της αυθαίρετης κατασκευής ή εγκατάστασης της αυθαίρετης χρήσης, στστ) σε παραδοσιακό οικισμό με την επιφύλαξη της παρ. 24 του άρθρου 24 και σε οικιστικό σύνολο που έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, ζζ) σε ρέμα, κρίσιμη παράκτια ζώνη, κατά την έννοια των άρθρων 2 περίπτωση 10 και 20 παρ. 8α του ν. 3937/2011 (Α΄ 60), ή προστατευόμενη περιοχή του άρθρου 19 του ν. 1650/1986, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 5 του ν. 3937/2011, εφόσον απαγορευόταν η δόμηση κατά το χρόνο εκτέλεσης της αυθαίρετης κατασκευής ή εγκατάστασης της αυθαίρετης χρήσης, β) η αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης έχει εκτελεστεί ή εγκατασταθεί σε κηρυγμένο διατηρητέο κτίριο ή κτίριο που είναι αρχαίο ή κηρυγμένο νεότερο μνημείο, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3028/2002 (Α΄ 153) ή γ) η αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης έχει εκτελεστεί ή εγκατασταθεί σε κτίσμα, ευρισκόμενο εκτός σχεδίου πόλεως ή εκτός ορίων οικισμού το ανώτατο ύψος του οποίου βρίσκεται λιγότερο από είκοσι μέτρα κάτω από το ύψος της κορυφογραμμής (υδατοκρίτης) ή δ) η αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης που έχει εκτελεστεί ή εγκατασταθεί στο εντός του εύρους του εξώστη τμήμα πάνω από κοινόχρηστο χώρο της πόλης». Περαιτέρω, στην παρ. 1 του άρθρου 24 του ίδιου νόμου όπως το άρθρο αυτό ίσχυε αρχικώς, πριν τροποποιηθεί με το ανωτέρω άρθρο 49 του ν. 4030/2011 και με το άρθρο 7 παρ. 2 του ν. 4051/2012 (Α΄ 40), ορίστηκε ότι «1. α. Αναστέλλεται για τριάντα (30) χρόνια η επιβολή κυρώσεων μετά την καταβολή ενιαίου ειδικού προστίμου, το ύψος και η διαδικασία καταβολής του οποίου καθορίζεται στο παρόν άρθρο, ανάλογα με την κατηγορία παράβασης, για κτίρια των οποίων έχει ολοκληρωθεί ο φέρων οργανισμός και χρήσεων, που έχουν εγκατασταθεί, μέχρι την ημερομηνία κατάθεσης του παρόντος στη Βουλή, 28.7.2011, και έχουν ανεγερθεί καθ’ υπέρβαση είτε της οικοδομικής άδειας είτε των όρων ή περιορισμών δόμησης του ακινήτου, είτε χωρίς οικοδομική άδεια, εφόσον η χρήση τους δεν απαγορεύεται από τις πολεοδομικές διατάξεις για τις χρήσεις γης που ισχύουν στην περιοχή του ακινήτου ή δεν απαγορευόταν κατά το χρόνο έκδοσης της οικοδομικής άδειας ή κατά το χρόνο κατασκευής ή εγκατάστασης της αυθαίρετης χρήσης και εφόσον το ακίνητο, η αυθαίρετη κατασκευή ή η αυθαίρετη α λλαγή χρήσης δεν εμπίπτουν στις περιπτώσεις της παραγράφου 3 του προηγούμενου άρθρου. β. Εντός προθεσμίας δέκα (10) ετών από την έναρξη ισχύος του παρόντος πρέπει να ολοκληρωθεί ο πολεοδομικός σχεδιασμός με την έγκριση ή αναθεώρηση ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ ή άλλου τύπου σχεδιασμό και την αναθεώρηση των εγκεκριμένων σχεδίων πόλης, όπου απαιτείται, σε όλους τους δήμους στους οποίους δηλώνονται αυθαίρετες κατασκευές και χρήσεις κατά τις διατάξεις του παρόντος. Με τα παραπάνω σχέδια καθορίζονται στις εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών περιοχές οι ζώνες, όπου επιτρέπεται η δόμηση. γ. …», στη δε παρ. 2 του ίδιου άρθρου 24, όπως ίσχυε κατά την έκδοση των προσβαλλόμενων αποφάσεων, ορίστηκαν, όσον αφορά τα απαιτούμενα για τη ρύθμιση της αυθαίρετης κατασκευής ή της αυθαίρετης αλλαγής χρήσης δικαιολογητικά, καθώς και τη διαδικασία υποβολής τους, τα εξής: «Ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης ή συνιδιοκτήτης του ακινήτου, στο οποίο έχει εκτελεστεί η αυθαίρετη κατασκευή ή έχει εγκατασταθεί αυθαίρετη χρήση ή ο νομίμως εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος, υποβάλλει στην αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία φάκελο, στον οποίο περιλαμβάνονται τα εξής: α. Αίτηση. β. Υπεύθυνη δήλωση του ν. 1599/1986, στην οποία περιλαμβάνονται … ο αριθμός και το έτος της οικοδομικής αδείας όπου υπάρχει, το εμβαδόν και η χρήση της κατασκευής… η ημερομηνία ολοκλήρωσης της κατασκευής ή εγκατάστασης της χρήσης… . Η υπεύθυνη δήλωση θα συνοδεύεται από δημόσια έγγραφα ή αεροφωτογραφίες, από τα οποία θα αποδεικνύεται ο χρόνος ολοκλήρωσης της κατασκευής ή εγκατάστασης της χρήσης. Στην περίπτωση κτιρίων που δεν έχουν χρήση κατοικίας… γ. Παράβολο / αποδεικτικό είσπραξης υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 500 ευρώ για αυθαίρετη κατασκευή/χρήση μέχρι 50 τ.μ. … και 6.000 ευρώ για κτίριο/χρήση μεγαλύτερη των 2.000 τ.μ. επί ποινή απαραδέκτου, για κάθε αυτοτελή ιδιοκτησία, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν επιστρέφεται, αλλά συμψηφίζεται με το ειδικό πρόστιμο που προβλέπεται στο παρόν άρθρο. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής καθορίζεται η διαδικασία είσπραξης των ανωτέρω ποσών και η δυνατότητα κατάθεσής τους σε συμβεβλημένες τράπεζες. δ) Έντυπο υπολογισμού του ειδικού προστίμου της δηλούμενης κατασκευής, όπως ορίζεται στην παράγραφο 6 … 3. Η υποβολή των παραπάνω α΄, γ΄ και δ΄ δικαιολογητικών γίνεται είτε απευθείας είτε με συστημένη επιστολή στην αρμόδια Πολεοδομική Υπηρεσία ή στο ΚΕΠ του Δήμου α