Αναζήτηση στην κοινότητα

Η αποφάση λήφθηκε με αφορμή καταγγελία, αφού ο γείτονας σε οικόπεδο άνω των 500 τ.μ. προχώρησε στην ανέγερση δύο διώροφων κτιρίων με υπόγειο Παράνομη είναι η οικοδομή σε οικόπεδο άνω των 500 τ.μ. που ανεγείρεται σε οικισμό προϋφιστάμενο του 1923, εάν δεν τηρηθεί η υποχρεωτική απόσταση των τεσσάρων μέτρων από την οικοδομική γραμμή. Αυτό έκρινε το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας και επικύρωσε απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά που είχε ακυρώσει οικοδομική άδεια του 2014 η οποία επέτρεπε σε οικισμό προϋφιστάμενο του έτους 1923, την ανέγερση δύο διώροφων κτιρίων με υπόγειο σε οικόπεδο, εμβαδού 750,27 τ.μ. Σύμφωνα με την οικοδομική άδεια, τα δύο κτίρια ήταν τοποθετημένα σε απόσταση μικρότερη του ενός μέτρου από τα όρια του οικοπέδου. Ο γείτονας προέβη σε καταγγελία και παράλληλα ζήτησε τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης. Στην συνέχεια ο γείτονας προσέφυγε στη Διοικητική Δικαιοσύνη. Ειδικότερα, οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι «οι διατάξεις των άρθρων 8 και 16 του Προεδρικού Διατάγματος της 2.3/13.3.1981, με τις οποίες επιβάλλεται η ανέγερση οικοδομής σε απόσταση τουλάχιστον 4 μέτρων από την οικοδομική γραμμή προκειμένου για τα οικόπεδα με εμβαδόν 500 τ.μ. και άνω των προϋφιστάμενων του έτους 1923 οικισμών που στερούνται εγκεκριμένου σχεδίου, αποτελούν ειδικές διατάξεις οι οποίες έχουν τεθεί για την προστασία αυτών των παλαιών οικισμών και διασφαλίζουν καλύτερους όρους διαβίωσης». Συνεπώς, συνεχίζει οι απόφαση του ΣτΕ, «οι ειδικές αυτές διατάξεις δεν καταργήθηκαν με το νόμο 1577/1985 αλλά συνεχίζουν, κατά τα λοιπά, ως προς τα οριζόμενα για την ελεύθερη τοποθέτηση του κτιρίου σε σχέση με τα πίσω και πλάγια όρια του οικοπέδου». Πηγή: http://www.protothema.gr/greece/article/459622/ste-paranomes-oi-oikodomikes-adeies-ean-den-tirithei-to-orio-ton-4-metron/

Το Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με την υπ' αριθμ. 106/2015 γνωμοδότησή του έκρινε νόμιμο το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ) του υπηρεσιακού υπουργού Δικαιοσύνης Δ.Παπαγγελόπουλου. Το εν λόγω σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος ρυθμίζει τη διαδικασία δημοσίευσης που θα ακολουθούν οι συμβολαιογράφοι και δικαστικοί επιμελητές των στοιχείων στην ιστοσελίδα του ΕΤΑΑ-ΤΑΝ. Υπενθυμίζεται ότι με τον νόμο 4335/20154 έγιναν αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και ειδικά στο κεφάλαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης και καθιερώθηκε η δημοσίευση στην ιστοσελίδα δημοσιεύσεων πλειστηριασμών του ΕΤΑΑ-ΤΑΝ, δικαστικών αποφάσεων, εκθέσεων, πράξεων και δηλώσεων της διαδικασίας πλειστηριασμού κινητών, ακινήτων, πλοίων και αεροσκαφών. Επιπλέον, με το συγκεκριμένο Προεδρικό Διάταγμα ρυθμίζεται ο τρόπος πρόσβασης στο πληροφοριακό σύστημα και η καταχώρηση των στοιχείων του πλειστηριασμού από τους χρήστες δικαστικούς επιμελητές και συμβολαιογράφους. Πηγή: http://www.buildnet.gr/default.asp?pid=235&la=1&catid=213&artid=16575

Η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να κατεδαφίζει τις αυθαίρετες κατασκευές δάση, δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις, ανεξάρτητα από το πόσες δεκαετίες έχουν περάσει από την ανέγερσή τους, εάν έχουν περάσει στα χέρια άλλου ιδιοκτήτη ή αν χρησιμοποιούνται ως κατοικία ή για κάποιο άλλο σκοπό αποφάσισε το Συμβούλιο της Επικράτειας (ΣτΕ). Με το σκεπτικό αυτό το ΣτΕ, απέρριψε αίτηση που είχε κατατεθεί ενώπιον του, που επιδίωκε να ανατραπεί η απόφαση του Γενικού Γραμματέα περιφέρειας Αττικής με την οποία διατάχθηκε το 2007 η κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών σε δημόσια δασική έκταση 350 τετραγωνικών μέτρων στην Αττική. Η συγκεκριμένη έκταση είχε κηρυχθεί αναδασωτέα το 2005 και οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες τους στα τέλη της δεκαετίας του '80 προχώρησαν -σύμφωνα με έκθεση αυτοψίας- σε κατάληψη και αλλαγή χρήσης της έκτασης κατασκευάζοντας οικία 116 τ.μ με περίφραξη και τσιμεντόστρωση πάρκινγκ. Αξίζει να σημειωθεί πως από αεροφωτογραφίες προέκυπτε ότι το διάστημα 1937 έως 1962 η συγκεκριμένη έκταση ήταν δασική και αργότερα άρχισε να απομακρύνεται η βλάστηση με εμφάνιση των πρώτων κατασκευών στις αρχές του '90. Το ΣτΕ επικυρώνοντας σχετική απόφαση του προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου για την κατεδάφιση δέχθηκε ότι αποτελεί δέσμια υποχρέωση της Πολιτείας και των οργάνων της να προχωρούν στην κατεδάφιση κτισμάτων σε τέτοιες εκτάσεις (δάσος, δασική έκταση, αναδασωτέες, κ.ά), αφού προηγουμένως κληθεί ο ενδιαφερόμενος σε ακρόαση. Επιπλέον οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν ότι οι αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων που επιλύουν αμφισβητήσεις σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς δεν περιλαμβάνουν κρίσεις δεσμευτικές για τον χαρακτήρα της έκτασης ως δασικής, ο οποίος κρίθηκε με την πράξη αναδάσωσης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Αττικής. Πηγή: http://tvxs.gr/news/ellada/ste-katedafistea-ta-aythaireta-se-dasikes-ektaseis

Δεκτή εν μέρει έκανε το Συμβούλιο της Επικρατείας την προσφυγή 14 κατοίκων της περιοχής του Μακρυγιάννη, που ζητούσαν την ακύρωση της ανέγερσης 9όροφου ξενοδοχείου στην οδό Μισαραλιώτου. Την ίδια ώρα, αναρτήθηκε στην Διαύγεια η Απόφαση του υπουργείου Περιβάλλοντος με την οποία προβλέπεται η σύσταση και η συγκρότηση Ομάδας Εργασίας για την επανεξέταση των όρων δόμησης της ευρύτερης περιοχής που περιβάλει την Ακρόπολη και ειδικότερα της περιοχής Μακρυγιάννη/Κουκάκι. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η Απόφαση, η δεύτερη φάση του έργου της Ομάδας, διαρκείας τριών μηνών, θα περιλαμβάνει τη διατύπωση πρότασης σχετικά με νέους όρους δόμησης στην περιοχή Μακρυγιάννη. Με την ολοκλήρωση της φάσης αυτής θα γίνει γραπτή ενημέρωση του υφυπουργού ΥΠΕΝ Δημήτρη Οικονόμου (σε συνεργασία με τον οποίο προωθείται το θέμα) ώστε ενδεχομένως να υπάρξουν συμπληρωματικές κατευθύνσεις πριν την ολοκλήρωση του έργου της. Η υπόθεση είχε προκαλέσει μεγάλη συζήτηση και στην κοινή γνώμη, σχετικά με τις οικοδομικές άδειες αλλά και το μέγεθος των υπό ανέγερση οικισμάτων στην ευρύτερη περιοχή της Ακρόπολης, με τους κατοίκους της περιοχής να διαμαρτύρονται, λόγω των κτισμάτων που έκρυβαν το ιστορικό μνημείο. Οι προσφεύγοντες πλέον δικαιώθηκαν για τυπικούς λόγους, αφού το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ακύρωσε την σχετική προέγκριση οικοδομικής άδειας. Πριν τη προέγκριση της οικοδομικής άδειας, είχε χορηγηθεί έγκριση από το υπουργείο Πολιτισμού, μετά από γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ. Ωστόσο, κατόπιν των αντιδράσεων η έγκριση αυτή ανακλήθηκε, μετά από νεότερη γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ., για λόγους νομιμότητας. Κατόπιν αυτών, οι σύμβουλοι Επικρατείας ακύρωσαν την προέγκριση της οικοδομικής άδειας, καθώς κρίθηκε ότι είχε «απωλέσει το νόμιμο έρεισμά της». Άκυρη κρίθηκε επίσης και η άδεια για την επισκευή διώροφου διατηρητέου κτιρίου στη συμβολή των οδών Τσάμη Καρατάσου και Μισαραλιώτου, με το ίδιο σκεπτικό. Η απόφαση αυτή του ΣτΕ μπορεί να ελήφθη για τυπικούς λόγους, ωστόσο έχει μεγάλη σημασία, αφού πλέον με την ανυπαρξία οικοδομικής άδειας, οι αρμόδιες αρχές οφείλουν να επιληφθούν του θέματος, εναρμονιζόμενοι με την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου. Η έλλειψη οικοδομικής άδειας σημαίνει πως δεν μπορεί να γίνει ανέγερση του κτιρίου πέρα από τα όρια που έθεσε το ΣτΕ, ενώ σε περίπτωση που έχουν αναγερθεί περισσότεροι όροφοι, αυτοί δεν μπορούν πλέον να υφίστανται. Πάντως, στην αυτοψία που είχαν πραγματοποιήσει στις 4 Μαρτίου τα μέλη του Κ.Α.Σ. στην περιοχή, είχε διαπιστωθεί ότι η ανέγερση του κτιρίου θα προκαλέσει οπτική βλάβη στην Ακρόπολη, λόγω του όγκου και του ύψους του. Τότε, είχαν τονίσει ότι συντρέχει και λόγος δημοσίου συμφέροντος γιατί εκτός από σποραδική κεραμική στο οικόπεδο βρέθηκαν και άλλες αρχαιότητες όπως τμήμα αρχαίου τείχους και οδοστρώματος. Στο οικόπεδο πραγματοποιούνται από τότε εκτεταμένες ανασκαφικές έρευνες, ενώ το υπουργείο Περιβάλλοντος είχε αναλάβει την υποχρέωση να καθορίσει τους ειδικούς όρους δόμησης για το διώροφο διατηρητέο κτίριο που ήδη υπάρχει. Η Απόφαση Με την 2102/2019 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας έγινε εν μέρει δεκτή αίτηση ακυρώσεως κατοίκων της περιοχής Μακρυγιάννη και ακυρώθηκε η 24/2019 άδεια δόμησης της υπηρεσίας δόμησης του Δήμου Αθηναίων, για την αναθεώρηση οικοδομικής άδειας δεκαώροφου ξενοδοχείου ύψους 33 μ. με τρία υπόγεια, φυτεμένο δώμα και ασκεπή πισίνα στην οδό Φαλήρου 5 της ίδιας περιοχής, εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου της πόλεως των Αθηνών. Η αναθεώρηση αφορούσε, μεταξύ άλλων, την εκτέλεση οικοδομικών εργασιών στο φυτεμένο δώμα, οι οποίες συνεπάγονται την αύξηση του ύψους του κτιρίου. Το Δικαστήριο, ερμηνεύοντας τις διατάξεις των άρθρων 24 παράγρ. 1 και 6 του Συντάγματος, 10, 14 και 50 του αρχαιολογικού νόμου (ν. 3028/2002), επανέλαβε κατ’ αρχάς την πάγια νομολογία του, κατά την οποία επεμβάσεις πλησίον μνημείου επιτρέπονται μόνο κατόπιν εγκρίσεως του Υπουργού Πολιτισμού, μετά από γνωμοδότηση του αρμόδιου συμβουλίου. Ειδικά ως προς τις οικοδομικές εργασίες, εξετάζεται αν το κτίσμα, εν όψει των διαστάσεων, της μορφής και της απόστασής του από το μνημείο, δύναται να επιφέρει άμεση ή έμμεση βλάβη στο μνημείο και στον περιβάλλοντα χώρο του. Προστατευόμενο δε στοιχείο των μνημείων και του περιβάλλοντος αυτά χώρου συνιστά και η ανεμπόδιστη θέασή τους, καθώς και ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία της ευρύτερης περιοχής, η οποία τελεί σε άμεση οπτική επαφή με τα μνημεία και είναι αναγκαία για την ανάδειξή τους. Ειδικά για την Ακρόπολη των Αθηνών επισημάνθηκε ότι, εν όψει της σημασίας των μνημείων της (Παρθενώνας, Προπύλαια, Ναός Απτέρου Νίκης, Ερέχθειο) για τον κλασικό πολιτισμό, έχει τύχει ειδικής κρατικής προστασίας, περιλαμβάνεται δε στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Περαιτέρω κρίθηκε ότι ο Υπουργός Πολιτισμού, με γνώμονα την αποτελεσματική προστασία των μνημείων, δύναται είτε να απαγορεύσει τη δόμηση, αν κρίνει ότι οι δυσμενείς επιπτώσεις για το μνημείο δεν αντιμετωπίζονται με άλλα μέτρα, είτε να την επιτρέψει υπό όρους, μεταξύ των οποίων και η μείωση του ύψους και του αριθμού των ορόφων του της οικοδομής. Κατά την άσκηση της αρμοδιότητας αυτής τα οικεία συμβούλια και ο Υπουργός δεν δεσμεύονται από τους γενικούς ή τους τυχόν ειδικούς όρους δόμησης της περιοχής. Τέλος, καθ’ ερμηνεία των ανωτέρω διατάξεων και αυτών της δομικής νομοθεσίας, κρίθηκε ότι η απαιτούμενη κατά περίπτωση έγκριση ή άδεια του Υπουργού Πολιτισμού προηγείται κάθε πράξης διοικητικής αρχής που αφορά τη δόμηση του ακινήτου, όπως η προέγκριση, η άδεια δόμησης και η αναθεώρηση αυτών, εφ’ όσον επηρεάζει τη μορφή ή τις διαστάσεις του κτιρίου. Με τα δεδομένα αυτά, το Δικαστήριο ακύρωσε την προσβληθείσα αναθεώρηση διότι εκδόθηκε χωρίς να έχει ληφθεί προηγουμένως η έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού μετά από γνώμη του οικείου συμβουλίου, εν προκειμένω του Κ.Α.Σ., δεδομένου ότι η Ακρόπολη είναι μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η έλλειψη αυτή κρίθηκε ότι δεν αναπληρώνεται από προηγούμενες εγκρίσεις της Εφορείας Αρχαιοτήτων και του Υπουργού Πολιτισμού, διότι αυτές αφορούσαν είτε την τύχη των αρχαιοτήτων που βρέθηκαν κατά τις εκσκαφές, είτε προγενέστερα αιτήματα για την ανέγερση οικοδομών, και μάλιστα αισθητά χαμηλότερων. Κατά την απόφαση, η ανάγκη ελέγχου της δόμησης ήταν εν προκειμένω επιτακτικότερη διότι η Διοίκηση, παρά την πάροδο μακρού χρόνου από την ένταξη της περιοχής, η οποία ευρίσκεται στις παρυφές του Ιερού Βράχου, στον αρχαιολογικό χώρο των Αθηνών (2004), δεν μερίμνησε για τη θέσπιση ειδικών όρων δόμησης αυτής, με αποτέλεσμα την ελλιπή προστασία του σημαντικότερου μνημείου του κλασικού πολιτισμού.

Νέα δεδομένα στο πεδίο των δασικών χαρτών φέρνει η υπ’ αριθμόν 1411/2019 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία κρίθηκε παράνομη η μερική κύρωση δασικού χάρτη στη Λάρισα, επειδή δεν εξετάστηκαν από τις Επιτροπές Αντιρρήσεων οι αιτήσεις των πολιτών (9 πρόδηλα σφάλματα). Η απόφαση αυτή δημιουργεί δεδικασμένο για όλες τις περιοχές της χώρας, σε περίπτωση που κάποιος θέλει να κάνει ανάλογη προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Κάνοντας χρήση των εργαλείων που τους δίνει ο νόμος, πολίτες υπέβαλαν αιτήματα διόρθωσης πρόδηλων σφαλμάτων, υποστηρίζοντας ότι οι εκτάσεις τους αποτυπώνονται λανθασμένα στους χάρτες ως δασικές, με ευθύνη της Πολιτείας ( λάθος όρια, λάθος έγγραφα κλπ). Σε περίπτωση απόρριψης των αιτημάτων αυτών, οι αρμόδιες επιτροπές αντιρρήσεων πρέπει να τα εξετάσουν ως αντιρρήσεις. Όμως κάποιες διευθύνσεις δασών έκλεισαν τις υποθέσεις χωρίς να εξεταστεί το θέμα από την αρμόδια Επιτροπή Αντιρρήσεων και χωρίς να κληθεί ο πολίτης να παραστεί και να υποστηρίξει το αίτημα του. Ένας από τους πολίτες προσέφυγε στο ΣτΕ, υποστηρίζοντας πως ο δασικός χάρτης εμπεριέχει λάθη που θεωρούνται πρόδηλα σφάλματα και η διοίκηση μέσω της αρμόδιας Διεύθυνσης Δασών απέρριψε το αίτημα του και προχώρησε στην κύρωση του δασικού χάρτη χαρακτηρίζοντας τη συγκεκριμένη έκταση δασική. Σύμφωνα με το ε’ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, η αρμόδια Αρχή αφού αρχικά έκρινε πως τα σφάλματα του δασικού χάρτη δεν είναι πρόδηλα, θα έπρεπε στη συνέχεια να παραπέμψει την αίτηση για διόρθωση πρόδηλου σφάλματος στην αρμόδια Επιτροπή Αντιρρήσεων, προκειμένου να κρίνει εάν η αίτηση κατατέθηκε εντός της προθεσμίας υποβολής αντιρρήσεων. Η παράλειψη της διαβίβασης της αίτησης στην αρμόδια Επιτροπή Αντιρρήσεων οδήγησε το ΣτΕ στην απόφαση να κάνει δεκτή την αίτηση του πολίτη και να ζητήσει την ακύρωση του εν λόγω δασικού χάρτη. Περίληψη της απόφασης – Στις ειδικές περιπτώσεις, στις οποίες αναρτηθείς δασικός χάρτης εμπεριέχει πρόδηλα σφάλματα, όπως αυτά ορίζονται στην 153394/919/2017 απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ο ενδιαφερόμενος έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει την ειδικώς διαγραφόμενη στην εν λόγω υπουργική απόφαση, διαδικασία διόρθωσης προδήλου σφάλματος, χωρίς, μάλιστα, να έχει υποχρέωση καταβολής του ειδικού τέλους άσκησης αντιρρήσεων. Οι ειδικές αυτές περιπτώσεις απαριθμούνται περιοριστικώς στην προαναφερόμενη Υπουργική Απόφαση. Σε αυτές δε περιλαμβάνεται και η παράλειψη απεικόνισης πράξεων της Διοίκησης πριν την κύρωση του δασικού χάρτη (σχέδιο πόλης, πράξη χαρακτηρισμού, έγγραφα πληροφοριακού χαρακτήρα που προβλέπονται στην παρ. 10 του άρθρου 14 του ν. 998/1979, κλήρος εποικισμού κλπ.). Στις ως άνω δε εξαιρετικές περιπτώσεις, τα σφάλματα του δασικού χάρτη πρέπει να προκύπτουν ευθέως και αμέσως από τα προσκομιζόμενα από τον ενδιαφερόμενο στοιχεία, κατά τρόπο βέβαιο και αδιαμφισβήτητο, ώστε να μη χωρεί περαιτέρω κρίση επί του περιεχομένου τους εκ μέρους της Διοίκησης. Εξάλλου, στις περιπτώσεις που τα προσκομιζόμενα στοιχεία δεν πληρούν τις αναφερόμενες στην ανωτέρω υπουργική απόφαση προϋποθέσεις, όπως και σε κάθε περίπτωση, ο ενδιαφερόμενος έχει παράλληλα την ευχέρεια υποβολής αντιρρήσεων κατά του αναρτηθέντος δασικού χάρτη. Ειδικότερα, αμφισβητήσεις του περιεχομένου του δασικού χάρτη, τόσο της γεωγραφικής θέσης της αποτύπωσης, όσο και του χαρακτήρα των εμφανιζομένων στο χάρτη εκτάσεων, όπως ο χάρτης διαμορφώνεται στο ενδιάμεσο στάδιο της διαδικασίας που προηγείται της κύρωσης, μπορεί ή πρέπει, κατά περίπτωση, να προβάλλονται με τη διαδικασία των αντιρρήσεων με την καταβολή του ειδικού τέλους, στην περίπτωση δε αυτή η ανταπόδειξη εκ μέρους του ενδιαφερομένου χωρεί επί τη βάσει τόσο τεχνικών στοιχείων όσο και δημόσιων εγγράφων που εμπεριέχουν κρίση περί του δασικού ή μη χαρακτήρα της έκτασης. Ανάλογα δε με την τήρηση της διαδικασίας διόρθωσης πρόδηλου σφάλματος ή της διαδικασίας των αντιρρήσεων, διαμορφώνονται αντιστοίχως, αφενός μεν η εξέλιξη της διαδικασίας κύρωσης του δασικού χάρτη κατά το άρθρο 17 ή κατά το άρθρο 19 του ν. 3889/2010, αφετέρου δε, η έκταση και το περιεχόμενο της δικαστικής προστασίας που δύναται στη συνέχεια να επιδιώξει ο ενδιαφερόμενος. Εφόσον δε εναπόκειται στη Διοίκηση η κρίση περί του αν η ανταπόδειξη κατά αναρτηθέντος δασικού χάρτη δύναται να χωρήσει είτε με την εξαιτερική διαδικασία του πρόδηλου σφάλματος, είτε με τη διαδικασία των αντιρρήσεων, σε περίπτωση που εντός προθεσμίας των αντιρρήσεων, ασκηθεί αίτηση διόρθωσης προδήλου σφάλματος, χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις της ως άνω 153394/2017 απόφασης του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, δηλαδή επί ζητήματος, το οποίο δεν περιλαμβάνεται στα περιοριστικώς αναφερόμενα στην ως άνω υπουργική απόφαση, τότε, κατά την έννοια των αυτών διατάξεων, η Υπηρεσία στην οποία υποβλήθηκε η αίτηση οφείλει είτε να την εξετάσει ως αίτηση αντιρρήσεων, είτε, αν δεν είναι αρμόδια, να τη διαβιβάσει στην αρμόδια προς εξέταση των αντιρρήσεων αρχή, προκειμένου αυτή, κατά περίπτωση, είτε να την εξετάσει αυτοτελώς, είτε να την συνεξετάσει με τυχόν ήδη υποβληθείσες αντιρρήσεις, εφόσον, βεβαίως, καταβληθεί το ειδικό τέλος, εάν συντρέχει περίπτωση. Εάν, όμως, η εν λόγω έκταση έχει συμπεριληφθεί στον κυρωθέντα κατά το άθρο 17 του ν. 3889/2010 δασικό χάρτη με πράσινο περίγραμμα και πράσινη διαγράμμιση, δηλαδή ως δασική, ο χάρτης πάσχει κατά τούτο, δεδομένου ότι εμπεριέχει την άρνηση της Διοίκησης να διαβιβάσει, όπως υποχρεούνταν, κατά τα προεκτεθέντα, την αίτηση διόρθωσης σφάλματος στην αρμόδια για τις αντιρρήσεις αρχή και περαιτέρω να περιλάβει την έκταση αυτή στον χάρτη με τον ειδικό υπομνηματισμό των εκτάσεων, για τις οποίες εκκρεμούν αντιρρήσεις. Η κρίση της Διοίκησης (του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Δασών Λάρισας) ότι οι επίμαχες εκτάσεις δεν εμπίπτουν σε κάποια από τις κατηγορίες της 153394/2017 υπουργικής απόφασης περί του τρόπου και της διαδικασίας διόρθωσης πρόδηλων σφαλμάτων κατά την κατάρτιση των δασικών αρχών είναι νόμιμη. Τούτο δε διότι το επικληθέν έγγραφο του Δασάρχη Λάρισας δεν αποτελεί έγγραφο πληροφοριακού χαρακτήρα που χαρακτηρίζει τελεσίδικα μια περιοχή ως μη δασική και δεν επιτρέπει την επανεξέταση του χαρακτήρα της, καθώς δεν παραπέμπει σε τοπογραφικό διάγραμμα, στο οποίο να αποτυπώνεται ορθώς το εμβαδόν και τα όρια της έκτασης με τρόπο να μην καταλείπεται αμφιβολία για την ταυτότητα της επίμαχης έκτασης. Συνέπεια δε της έλλειψης αυτής το περιεχόμενο του ως άνω εγγράφου αμφισβητείται από τη Διοίκηση και δεν δύναται να θεωρηθεί ότι η προσβαλλόμενη κρίση της επίμαχης έκτασης ως δασικής συνιστά “ειδικό σφάλμα που οφείλεται σε παράλειψη απεικόνισης πράξεων της διοίκησης πριν την κύρωση του δασικού χάρτη” κατά τα οριζόμενα στην υπουργική απόφαση 153394/2017. Εξάλλου, ούτε ως αναγνωρισμένη ένταντι του Δημοσίου ιδιωτική χορτολιβαδική έκταση δύναται να θεωρηθεί η επίμαχη έκταση, ώστε να εξαιρεθεί αυτομάτως της εφαρμογής των διατάξεων της δασικής νομοθεσίας κατά την 153394/2017 υπουργική απόφαση, διότι η απόδειξη της κυριότητας των δικαιοπαρόχων του αιτούντος βάσει ιδιωτικών συμβολαιογραφικών εγγράφων που αναφέρονται αορίστως στο χαρακτήρα της περιοχής ως μη δασικού-αγροτικού, έστω και αν στηρίζεται στην προηγούμενη έκδοση αποφάσεων του Υπουργού Γεωργίας και του Νομάρχη Λάρισας περί μεταβιβάσεως αγροτικού κλήρου δεν αποτελεί ευθεία απόδειξη και για το χορτολιβαδικό-μη δασικό χαρακτήρα της περιοχής αλλά επιβάλλει την εκφορά περαιτέρω κρίσεων εκ μέρους της Διοίκησης για το χαρακτήρα της έκτασης (ταυτοποίηση της έκτασης, αντιπαραβολή και σύγκριση των δεδομένων αυτών με άλλα στοιχεία του φακέλου, διαχρονική εξέταση αεροφωτογραφιών, έκδοση αδειών εκχέρσωσης κλπ.), με συνέπεια η προσβαλλόμενη συμπερίληψη της επίμαχης έκτασης στο δασικό χάρτη της περιοχής να μη δύναται να διορθωθεί με τήρηση της διαδικασίας διόρθωσης λόγω πρόδηλου σφάλματος. Κατόπιν των ανωτέρω και λαμβανομένων υπόψη ότι και οι λοιποί προβαλλόμενοι ισχυρισμοί του αιτούντος κατέτειναν στην απόδειξη του χαρακτήρα των ενδίκων εκτάσεων ως αγροτικών-μη δασικών, η Διοίκηση (ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασών Λάρισας) όφειλε, εφόσον έκρινε -νομίμως κατά τα προαναφερθέντα- ότι τα προβαλλόμενα από τον αιτούντα ως “σφάλματα” του δασικού χάρτη δεν είναι πρόδηλα, να παραπέμψει τις αιτήσεις για διόρθωση πρόδηλου σφάλματος στην αρμόδια Επιτροπή Αντιρρήσεων, με καταβολή, βεβαίως, του σχετικού παραβόλου, προκειμένου η εν λόγω Επιτροπή να κρίνει, κατά πρώτον, εάν οι ως άνω αιτήσεις κατατέθηκαν εντός της προθεσμίας υποβολής αντιρρήσεων, σε καταφατική δε περίπτωση και εφόσον πληρούνται οι αντίστοιχες νόμιμες προϋποθέσεις, να τις εξετάσει ως αντιρρήσεις. Μη πράττοντας δε τούτο η Διοίκηση έσφαλε και για το λόγο αυτό η παράλειψή της να διαβιβάσει τις αιτήσεις του αιτούντος στην αρμόδια Επιτροπή Αντιρρήσεων, όπως αυτή εμπεριέχεται στην προσβαλλόμενη κύρωση του δασικού χάρτη της Π.Ε Λάρισας είναι νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί.

Νέα αναβολή δόθηκε στην εκδίκαση από την ολομέλεια του ΣτΕ που αφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών και το ΠΔ 99/2018. Υπενθυμίζουμε πως κατά του εν λόγω προεδρικού διατάγματος είχαν προσφύγει σχεδον όλοι οι φορείς των μηχανικών. Σε σχετική ανακοίνωσή του ο ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ σημειώνει τα εξής: Σας ενημερώνουμε ότι η δικάσιμος της προσφυγής του ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) ενάντια στο ΠΔ 99/2018 (ΦΕΚ 187Α/2018) «Ρύθμιση του επαγγέλματος του μηχανικού με καθορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων για κάθε ειδικότητα», που είχε οριστεί εξ αναβολής την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2019 στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, με μείζονα σύνθεση, λόγω της όλως εξαιρετικής σπουδαιότητάς της, αναβλήθηκε εκ νέου. Η νέα ημερομηνία για τη δικάσιμο δεν έχει καθοριστεί ακόμα.

Δυο μήνες μετά την κρίση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία κρίθηκε νόμιμο και συνταγματικό το προεδρικό διάταγμα και έγιναν μόνο κάποιες παρατηρήσεις, η υπόθεση επιστρέφει και πάλι στο ΣτΕ μετά την προσφυγή των κατοίκων και φόρεων της περιοχής. Τη νέα προσφυγή υπέβαλλαν 507 κάτοικοι της περιοχής του Ελληνικού (Κάτω και Άνω Ελληνικό, Άγιος Κοσμάς, Αργυρούπολης και όμοροι Δήμοι),και 4 νομικά πρόσωπα (Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών -Τμήμα Αττικής, Ελληνικό Δίκτυο Φίλοι της Φύσης, Ινστιτούτο για την Ενδογενή Παραγωγική Ανασυγκρότηση και Σύλλογος Κατοίκων Κάτω Ελληνικού). Με αυτή ζητούν να ακυρωθεί το προεδρικό διάταγμα γιατί βλάπτει ανεπανόρθωτα την ποιότητα ζωής τους και το φυσικό περιβάλλον της περιοχής, αφού δημιουργεί μια νέα πόλη μέσα στον πυκνοδομημένο αστικό ιστό των Αθηνών, που μπορεί να υπερβεί τους 44.000 κατοίκους, με συντελεστή δόμησης προσαυξημένο κατά 70%, ενώ επιτρέπει τη δημιουργία 3 νέων τουριστικών ζωνών συνολικής έκτασης 1.092 στρεμμάτων. Οπως λένε παραβιάζεται η αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης (άρθρο 24 Συντάγματος), καθώς έχουν ξεπεραστεί τα ανεκτά όρια της φέρουσας ικανότητας του Λεκανοπεδίου της Αττικής και της ισορροπίας μεταξύ δομημένων και αδόμητων κοινόχρηστων εκτάσεων. Οι κάτοικοι ισχυρίζονται πως η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων εκπονήθηκε εκ των υστέρων, ενώ η ειδική μελέτη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, δεν εξέτασε τις επιπτώσεις απο την ανέγερση πληθώρας κτιρίων, αδιευκρίνιστου αριθμού, τα οποία μπορεί να φθάσουν και τα 60 μέτρα από την επιφάνεια του εδάφους, όπως και από τη δημιουργία 6 ουρανοξυστών (ο ένας θα έχει και καζίνο 15.000 τ.μ.). Τέλος, επικαλούνται βλάβη της περιουσίας τους καθώς, όπως υποστηρίζουν, οι ουρανοξύστες θα εμποδίζουν τη θέα προς τη θάλασσα και θα υποβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής των κατοίκων και την αξία των ακινήτων τους. Η απόφαση του ΣτΕ που άναβε «πράσινο φως» για την επένδυση του Ελληνικού Υπενθυμίζεται, ότι τον περασμένο Φεβρουάριο, η Ολομέλεια του ΣτΕ είχε κρίνει νόμιμο το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος για το Ελληνικό. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχε αποφανθεί ότι το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος δεν προσκρούει στο Σύνταγμα, έκανε ωστόσο παρατηρήσεις νομοτεχνικού περιεχομένου υπογραμμίζοντας ότι θα πρέπει να τηρηθούν ευλαβικά όλες οι περιβαλλοντικές, πολεοδομικές και νομοθετικές προβλέψεις. Οι Σύμβουλοι της Επικρατείας άναψαν «πράσινο φως» και για τους προβλεπόμενους ουρανοξύστες κρίνοντας ότι δικαιολογούνται για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος. Υπενθυμίζεται ότι η επένδυση στο Ελληνικό ήταν ένα από τα δύο προαπαιτούμενα των Θεσμών για την έγκριση της τελευταίας δόσης. Το δημόσιο συμφέρον «συνίσταται στη δημιουργία μητροπολιτικού πόλου πολλαπλών λειτουργιών εθνικής εμβέλειας και διεθνούς αναφοράς, στην κατασκευή και συντήρηση μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου και αναψυχής στην Αττική και στην ίδρυση μητροπολιτικού πόλου ανάπτυξης στην περιοχή, με πολλαπλούς ειδικότερους στόχους που αφορούν, μεταξύ άλλων, την αντιμετώπιση της οξείας οικονομική κρίσης, την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, την αύξηση της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας, την καταπολέμηση της φτώχειας, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, τη μείωση του δημοσίου χρέους, την ανάδειξη της Αθήνας σε πολιτιστική μητρόπολη, σε τουριστικό πόλο διεθνούς ακτινοβολίας, σε σημαντικό κέντρο οικονομικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας κ.ά.». Σε άλλο σημείο της πολυσέλιδης γνωμοδότησης αναφορικά με την κατασκευή υψηλών κτιρίων, η ολομέλεια αναφέρει ότι «με την ανέγερση υψηλών κτιρίων βελτιώνεται η ποιότητα ζωής λόγω της μείωσης της κάλυψης, της αύξησης ελεύθερου χώρου και πρασίνου και τη βελτίωση του φωτισμού και ηλιασμού» και κατά συνέπεια είναι νόμιμες οι σχετικές διατάξεις του σχεδίου διατάγματος. Επίσης, νόμιμες είναι και οι προβλεπόμενες «ήπιες επεμβάσεις στην ακτή, η αναβάθμιση της παραλίας και η δυνατότητα κατασκευής ενυδρείου, σε συνδυασμό άλλωστε και με την ευρύτερη ανάπλαση του Φαληρικού όρμου που έχει εγκριθεί». Οι αρχαιολογικοί χώροι και η προσταςία τους απασχόληςαν εκτενώς τους δικαστές, οι οποίοι σημειώνουν ότι " η αρχαιολογική έρευνα και η λήψη μέτρων προστασίας και συντήρησης των μνημείων, όπου αυτά κρίνονται αναγκαία, προηγούνται της ενάρξεως οποιουδήποτε τεχνικού έργου και ολοκληρώνονται εντός ευλόγου χρόνου με γνώμονα την έγκαιρη υλοποίηση του έργου». Ακόμη, αναφέρεται ότι παρά το υπέρμετρο ύψος ορισμένων κτιρίων (ουρανοξύστες) που προβλέπεται να κατασκευαστούν, με τις ισχύουσες νομοθετικές διατάξεις, επιδιώκεται, επαρκώς, η προστασία των αρχαιοτήτων και μνημείων και η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς διασφαλίζεται πλήρως με το εν λόγω σχέδιο διατάγματος.

Διορία έξι μηνών δίνει το Συμβούλιο της Επικρατείας στην Πολιτεία, προκειμένου να ολοκληρώσει τις διαδικασίες κύρωσης των δασικών χαρτών και να μην κινδυνεύσει να βρεθεί «στον αέρα» μεγάλο τμήμα των κτηματογραφήσεων. «Τελεσίγραφο» προς την πολιτεία για τους δασικούς χάρτες και εμμέσως για το Κτηματολόγιο στέλνει το Συμβούλιο της Επικρατείας, υποδεικνύοντας να γίνει όσο το δυνατόν ταχύτερα και με νόμιμες διαδικασίες η κύρωσή τους, αλλιώς θα κινδυνεύσει να βρεθεί «στον αέρα» μεγάλο τμήμα των κτηματογραφήσεων αλλά και να χαθεί ταυτόχρονα για το Δημόσιο σημαντικό τμήμα της ακίνητης περιουσίας του (δασικής) από επίδοξους καταπατητές. Επικρίνοντας την επί δεκαετίες αδικαιολόγητη αδράνεια της πολιτείας να καταρτίσει Δασολόγιο, το ΣτΕ υπογραμμίζει ότι είναι συνταγματικά επιβεβλημένο να έχει ολοκληρωθεί η κύρωση των δασικών χαρτών κάθε περιοχής πριν περαιωθούν η κτηματογράφηση και η ένταξή της στο Κτηματολόγιο. Το δικαστήριο θεωρεί μεν συνταγματικά ανεκτό να κινούνται παράλληλα οι δύο διαδικασίες (κτηματογράφηση, κατάρτιση δασικών χαρτών), αλλά θεωρεί ότι δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς αν δεν έχει προηγηθεί η κύρωση των δασικών χαρτών και ότι μπορεί να κινδυνεύσουν ο δασικός πλούτος, η ασφάλεια των συναλλαγών και η δημόσια πίστη. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι μπορεί να απειληθεί μεγάλο μέρος των εδώ και χρόνια εξελισσόμενων κτηματογραφήσεων στο πλαίσιο μιας εξαιρετικά σημαντικής δίκης, στην οποία επιδιώκεται η ακύρωση των κτηματογραφήσεων 107 περιοχών που ξεκίνησαν προ 10ετίας, επειδή έγιναν χωρίς να έχει προηγουμένως καταρτιστεί Δασολόγιο ή γιατί κάποιοι δασικοί χάρτες μπορεί να καταρτίσθηκαν με γνώμονα τον λιγότερο προστατευτικό ορισμό του δάσους, που έδωσε ο ν. 3208/03, ο οποίος κατέρρευσε αργότερα ως αντισυνταγματικός. Πηγή: http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/telesigrafo_ste_gia_tous_dasikous_xartes-65146117/

Το Β' τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), έκρινε ότι τα ακίνητα, τα οποία αποκτώνται μετά από χρησικτησία (μετά από χρήση 20 ετών) δεν υπόκεινται σε φορολογία, καθώς δεν καταβάλλονται χρήματα για την απόκτησή τους, δεν επέρχεται προσαύξηση του φορολογητέου εισοδήματος, αλλά ούτε και η κυριότητα τους αποτελεί τεκμαρτή δαπάνη. Αναλυτικότερα, το ΣτΕ αναφέρει ότι, σύμφωνα με τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, το θεσπιζόμενο τεκμήριο φορολογητέου εισοδήματος, λόγω δαπάνης για την αγορά ακινήτου, εφαρμόζεται μόνο στις περιπτώσεις, που ο φορολογούμενος καταβάλλει πράγματι χρηματικό ποσό για την αγορά ακινήτου. Κατόπιν αυτού, σε περίπτωση «απόκτησης ακινήτου με έκτακτη χρησικτησία, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 1045 του Αστικού Κώδικα, ήτοι με άσκηση νομής επί εικοσαετία, για την οποία δεν συντρέχει η προϋπόθεση της πραγματικής καταβολής χρηματικού ποσού, το πιο πάνω τεκμήριο (σ.σ.: φορολογητέου εισοδήματος) δεν εφαρμόζεται». Πριν φθάσει η υπόθεση στο ΣτΕ, το Διοικητικό Εφετείο ερμηνεύοντας τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, είχε δεχθεί ότι λογίζεται ως αγορά ακινήτου και η περίπτωση μεταγραφής ακινήτου, με δικαστική απόφαση, με την οποία αναγνωρίζεται η κυριότητα ακινήτου λόγω συμπλήρωσης των όρων της «χρησικτησίας». Αντίθετα, το ΣτΕ έκρινε ότι το Διοικητικό Εφετείο δεν αιτιολογεί νόμιμα την απόφαση του και την αναίρεσε. Ειδικότερα, μετά την έκδοση απόφασης τοπικού Ειρηνοδικείου με την οποία περιήλθε κατόπιν «έκτακτης χρησικτησίας» ακίνητο έκτασης 7.021τ.μ. σε ζευγάρι, η αρμόδια ΔΟΥ προσδιόρισε το φορολογητέο εισόδημα του επίμαχου ζευγαριού. Στο σύζυγο προσδιόρισε το ποσό των 325.500,16 ευρώ και στην σύζυγο των 403.026,43 ευρώ, αντί των δηλωθέντων από αυτούς ποσών των 10.987,04 και 6.521,92 ευρώ, αντίστοιχα. Τέλος, καταλογίσθηκε σε βάρος τους διαφορά κυρίου φόρου εισοδήματος 133.979,06 ευρώ και 154.201,57 ευρώ, αντίστοιχα, καθώς και πρόσθετος φόρος για ανακριβή δήλωση 259.439,85 ευρώ. Δηλαδή, συνολικά τους καταλογίστηκε το ποσό των 547.831,62 ευρώ. Μετά την απόφαση του ΣτΕ τα εν λόγω ποσά δεν πρέπει να καταβληθούν στην ΔΟΥ. Πηγή: http://mobile.in.gr/category/economy/article/1500132714

Το πράσινο φως άναψε το Συμβούλιο της Επικρατείας για την συνέχιση των εργασιών για την κατασκευή του ισλαμικού Τεμένους στην περιοχή του Βοτανικού του Δήμου Αθηναίων. Το Δ' Τμήμα του ΣτΕ απέρριψε ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς που προέβαλαν 111 κάτοικοι της περιοχής οι οποίοι, επικαλούμενοι την ιδιότητα των Χριστιανών Ορθοδόξων Ελλήνων Πολιτών, ζητούσαν να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η δημοπράτηση του έργου. Έτσι, ανοίγει ο δρόμος για την κατασκευή Τεμένους έκτασης 850 τ.μ. και χωρητικότητας 300 ανδρών και 50 γυναικών που θα κατασκευαστεί σε έκταση 17 στρεμμάτων στην περιοχή του Ναυτικού Οχυρού στον Βοτανικό, με σκοπό την κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων που διαμένουν στην Αττική. Οι σύμβουλοι Επικρατείας στην απόφαση τους αναφέρουν ότι για την ανέγερση ναών και λατρευτικών χώρων δεν απαιτείται να τηρείται η διαδικασία εκτίμησης των επιπτώσεων στο περιβάλλον και τονίζουν πως η ανέγερσή τους δεν συνιστά επιδείνωση του περιβάλλοντος της περιοχής ή ρύθμιση μη συμβατή με τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Όπως υπογραμμίζουν οι δικαστές, σε χώρους που έχουν χαρακτηριστεί ως χώροι «κοινωνικών και πολιτιστικών λειτουργιών σε ποσοστό μέχρι 5%» μπορεί να ανεγείρονται ναοί και λατρευτικοί χώροι. Επιπλέον, απαντώντας σε σχετικές αιτιάσεις επισημαίνουν ότι «η ανέγερση δεν αντιβαίνει στο νέο Οικοδομικό Κανονισμό, ενώ η τήρηση ή όχι των όρων δόμησης μπορεί να ελεγχθεί σε επόμενο στάδιο και συγκεκριμένα κατά το στάδιο έκδοσης της οικοδομικής άδειας». Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ΣτΕ είχε προσφύγει κατά της κατασκευής του Τεμένους και ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο οποίος κατά την συζήτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο δεν εκπροσωπήθηκε, με αποτέλεσμα η αίτηση του να απορριφθεί ως ανομιμοποίητη. Υπενθυμίζεται ότι κάτοικοι είχαν προσφύγει στο ΣτΕ και το 2013 ζητώντας την ακύρωση της χρηματοδότησης του έργου, ωστόσο η Ολομέλεια απέρριψε και τότε την προσφυγή τους. Πηγή: http://www.news.gr/ellada/koinonia/article/271934/to-ste-anavei-to-prasino-fos-gia-to-temenos-ston.html

Να ακυρωθούν ως αντισυνταγματικές και παράνομες οι αποφάσεις του Υπουργού Περιβάλλοντος, σύμφωνα με τις οποίες εγκρίνονται οι τεχνικές προδιαγραφές για την ανάθεση συμβάσεων μελετών κτηματογράφησης με σκοπό τη δημιουργία εθνικού κτηματολογίου σε περιοχές που δεν υπάρχει, ζητεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας η Πανελλήνια Κίνηση Δασολόγων. Όπως επισημαίνεται στην προσφυγή, με τις επίμαχες υπουργικές αποφάσεις κινείται η διαδικασία ολοκλήρωσης της κτηματογράφησης στις υπόλοιπες (εκτός των ήδη κτηματογραφημένων) περιοχές της χώρας, χωρίς όμως προηγουμένως να έχει ολοκληρωθεί η σύνταξη δασικών χαρτών και δασολογίου, η οποία είναι υποχρεωτική σύμφωνα με τις επιταγές του άρθρου 24 του Συντάγματος, την ισχύουσα νομοθεσία και νομολογία. Ακόμη, αναφέρουν ότι η διαδικασία που ακολουθείται θα έχει ως συνέπεια τη μη καταγραφή ή την ελλιπή καταγραφή των δασών και δασικών εκτάσεων, που υπάρχουν στις υπό κτηματογράφηση περιοχές, λόγω της έλλειψης ορθής και ακριβούς αποτύπωσης των εκτάσεων σε δασικούς χάρτες. Τέλος, οι δασολόγοι αναφέρονται στην υπ΄ αριθμ. 2818/1997απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ που επέκρινε την μη κατάρτιση εθνικού δασολογίου και υπεδείχθη στην Πολιτεία η υποχρέωση της να καταρτισθεί άμεσα και να τεθεί σε εφαρμογή το δασολόγια της χώρας, ενώ σε άλλο σημείο της ίδιας επίμαχης απόφασης, αναφέρεται ότι «η αποτελεσματική προστασία των δασών και δασικών εκτάσεων συνδέεται αρρήκτως με την κατάρτιση ειδικού δασολογίου». Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/734876

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με την υπ΄ αριθμ. 3341/2013 απόφασή της έκρινε αντισυνταγματική την τακτοποίηση των αυθαιρέτων νέας γενιάς με «πάγωμα» της κατεδάφισής τους για 30 χρόνια (αφού καταβληθεί το σχετικό πρόστιμο), όπως επίσης έκρινε αντισυνταγματικό στο σύνολό του το νόμο 4014/2011 για την περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, την δημιουργία του «Πράσινου Ταμείου», κ.λπ. Να σημειωθεί ότι και κατά το πρόσφατο παρελθόν η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει κρίνει αντισυνταγματική την παλαιότερη προσπάθεια (παλαιό νομοθετικό πλαίσιο) νομιμοποίησης των αυθαιρέτων. Ειδικότερα, η Ολομέλεια των συμβούλων της Επικρατείας (πρόεδρος ο Κ. Μενουδάκος και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου) έκρινε κατά πλειοψηφία ότι ο Ν. 4014/2011 είναι αντίθετος στο άρθρο 24 παράγραφος 2 του Συντάγματος που προστατεύει το περιβάλλον, τον ορθολογικό πολεοδομικό σχεδιασμό, το οικιστικό περιβάλλον, κ.λπ. Συγκεκριμένα, οι δικαστές έκριναν ότι οι ρυθμίσεις του επίμαχου άρθρου 24 του νόμου 4014/2011 έχουν ως συνέπεια «να ανατρέπεται και σε κάθε περίπτωση να νοθεύεται, ο επιβαλλόμενος από το άρθρο 24 του Συντάγματος ορθολογικός πολεοδομικός σχεδιασμός και να επέρχεται αλλοίωση της λειτουργικότητας των οικισμών και επιδείνωση των όρων διαβιώσεως των κατοίκων, δεδομένου ότι η αναστολή αυτή επέρχεται με μόνη την υποβολή αίτησης του ενδιαφερομένου και των σχετικών δικαιολογητικών και την καταβολή του οριζόμενου στο νόμο ποσού ειδικού προστίμου, χωρίς την ειδική για κάθε αυθαίρετο κρίση του αρμοδίου οργάνου της διοίκησης, ύστερα από εκτίμηση πολεοδομικών και κτιριολογικών κριτηρίων, που εξαρτώνται από το μέγεθος, τη χρήση, το είδος και τη σημασία της αυθαίρετης κατασκευής, καθώς και από τις επιπτώσεις στο χώρο που την περιβάλλει, δηλαδή τη συνολική επιβάρυνση της περιοχής». Ακόμη, επισημαίνουν οι δικαστές ότι δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις που δημιουργούνται από το Ν. 4014/2011 δεν αναιρούνται από την πρόβλεψη ότι το ειδικό πρόστιμό που επιβάλλεται για το «πάγωμα» της κατεδάφισής τους περιέρχεται στο «Πράσινο Ταμείο». Και αυτό γιατί, μόνο το 25% των πόρων του «Πράσινου Ταμείου» διατίθενται «αποκλειστικά για τις λειτουργικές του ανάγκες και την εκπλήρωση των σκοπών του», ενώ για το υπόλοιπο ποσοστό μπορεί με υπουργικές αποφάσεις να περιέλθει «στο κρατικό προϋπολογισμό, προδήλως εν όψει της οικονομικής κρίσης της χώρας». Εξάλλου, συνεχίζει η Ολομέλεια του ΣτΕ, «οι εισπρακτικοί και λοιποί σκοποί δεν θα ήταν δυνατόν να θεμελιώσουν λόγο δημοσίου συμφέροντος που θα δικαιολογούν τη θέσπιση ρυθμίσεων με ευρύτερες συνέπειες σε βάρος του περιβάλλοντος όπως είναι οι ρυθμίσεις» του επίμαχου νόμου. Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχαν προσφύγει κάτοικοι του Αμαρουσίου Αττικής, της Φθιώτιδος, Θεσπρωτίας, κ.λπ. επικαλούμενοι, μεταξύ των άλλων, ότι θίγονται με τον αντισυνταγματικό Ν. 4014/2011 που προβλέπει την διαδικασία νομιμοποίησης των αυθαιρέτων και την επιβολή ειδικού προστίμου υπέρ του «Πράσινου Ταμείου». Ακόμη, ζητούσαν την ακύρωση των υπουργικών αποφάσεων που καθορίζουν τις διαδικασίες είσπραξης και απόδοσης του ειδικού παραβόλου-προστίμου στο «Πράσινο Ταμείο», προσδιορίζουν τον τρόπο υποβολής των απαραίτητων δικαιολογητικών και εγγράφων, κ.λπ. Πηγή: http://www.enikos.gr/society/177696,Den_taktopoioyntai_ta_nea_ay8aireta.html

Ανυπέρβλητα «εμπόδια» στη δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές όπου υπάρχει άναρχη οικιστική ανάπτυξη και αυθαίρετα, βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας, επιμένοντας στη θέση ότι οι αυθαίρετες κατασκευές που ανεγέρθηκαν μετά τις 31-1-83 εκτός οικιστικών περιοχών είναι καταδαφιστέες. Σύμφωνα με το ΣτΕ, σε μία τέτοια περιοχή (όπου αναπτύχθηκε και «νέα γενιά αυθαιρέτων, δεν μπορεί να θεμελιωθεί δικαίωμα για τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες να κτίσουν και αυτοί, επειδή το κράτος για μεγάλο χρονικό διάστημα έδειξε ανοχή στην άναρχη οικοδομική δραστηριότητα ούτε επειδή υπάρχουν τέτοιες περιοχές που εξυπηρετήθηκαν από οδικό δίκτυο και δίκτυα φωτισμού, ύδρευσης κ.λπ. Η μακρόχρονη κρατική αδράνεια δεν μπορεί να στηρίξει την προσδοκία ότι μια τέτοια περιοχή θα μετεξελιχθεί νόμιμα σε οικιστική. Το κράτος -κατά το ΣτΕ- μπορεί νόμιμα να παρέμβει σε αυτές τις περιπτώσεις περιορίζοντας σημαντικά τη δόμηση, γιατί η μακρόχρονη ανοχή του δεν σημαίνει ότι υπάρχει υποχρέωση να διατηρηθεί η πραγματική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί αλλά ούτε ότι επιβάλλεται να διαιωνιστούν τυχόν ευνοϊκές ρυθμίσεις για εκτός σχεδίου ακίνητα. Αξιώσεις Από την άλλη, το δικαστήριο κρίνει ότι θα μπορούσαν οι ιδιοκτήτες να αξιώσουν αποζημίωση σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις όπου στερούνται ουσιωδώς τη χρήση της ιδιοκτησίας τους (σε σχέση με τον προορισμό της), εφόσον αποδείξουν με αγωγή στα δικαστήρια ότι το βάρος του περιορισμού που τους επιβάλλεται ξεπερνά το εύλογο όριο ανοχής και αλληλεγγύης, που δέχεται το Σύνταγμα. Παράλληλα το ΣτΕ επιμένει ότι για τα αυθαίρετα που κτίστηκαν πριν από τις 31-1-83, η κρίση για οριστική εξαίρεσή τους, από την κατεδάφιση θα ήταν επιτρεπτή μόνο εάν είχε προηγηθεί ένταξη της περιοχής όπου βρίσκονται σε πολεοδομικό σχέδιο και είχε επομένως καταστεί οικιστική, γιατί διαφορετικά το αποτέλεσμα θα ήταν η γενικευμένη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, που θα καθιστούσε πολύ δυσχερή ή και αδύνατο τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Στη συγκεκριμένη υπόθεση κρίθηκε σύμφωνο με το Σύνταγμα, Προεδρικό Διάταγμα για την περιοχή των Μεσογείων, κατά το σκέλος που πρόβλεψε τη ένταξη τμήματος της Ραφήνας σε ζώνη πρασίνου («μπλοκάροντας» έτσι τη δόμηση) με στόχο να διατηρηθούν άθικτα τα σημεία σε δασικές περιοχές γύρω από την οικιστική ζώνη και να αποτραπεί η περαιτέρω υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Ιδιοκτήτες ακινήτων προσέφυγαν στη δικαιοσύνη υποστηρίζοντας ότι τέθηκαν υπέρμετροι περιορισμοί στην ιδιοκτησία τους που παραβιάζουν τις συνταγματικές διατάξεις που προστατεύουν την ιδιοκτησία, την ισότητα, την αναλογικότητα καθώς και το 1ο πρόσθετο πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) για την κατοχύρωση περιουσιακών δικαιωμάτων. Μεταξύ άλλων υποστήριξαν ότι η επίμαχη ιδιωτική έκταση έχει αποκτήσει οικιστικό χαρακτήρα με ανάπτυξη κατοικιών και δίκτυα ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ. και οι περιορισμοί δόμησης παραβιάζουν τη δικαιολογημένη προσδοκία τους για μελλοντική ένταξη της περιοχής στο σχέδιο πόλης, αφού το κράτος (με πράξεις και παραλείψεις) επέτρεψε ή ανέχθηκε για πολλά χρόνια τη δημιουργία οικισμού. Ενταξη Το ΣτΕ δέχθηκε, όμως, ότι η εκτεταμένη οικοδομική δραστηριότητα μιας περιοχής εκτός σχεδίου, δεν συνεπάγεται υποχρέωση του κράτους για διατήρηση της δημιουργηθείσας πραγματικής κατάστασης ούτε για ένταξή της στο σχέδιο πόλης, έστω και αν η οικιστική ανάπτυξη έγινε ανεκτή για μακρό χρονικό διάστημα. Ούτε όμως επιβάλλεται για το κράτος η διαιώνιση ευνοϊκών ρυθμίσεων ούτε η ιδατήρηση και νομιμοποίηση αυθαίρετων οικιστικών συνόλων, ιδίως όταν η ένταξή τους στο σχέδιο δεν εναρμονίζεται με τον ευρύτερο χωροταξικό σχεδιασμό Πηγή Εφημερίδα Ημερησία: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=27198&subid=2&pubid=113054838

Συνταγματικό, νόμιμο και σύμφωνο με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) έκρινε το «κούρεμα» (PSI) των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου, που έγινε τον Μάρτιο του 2012, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις υπ' αριθμ' 1116 και 1117/2014 αποφάσεις της. Η Ολομέλεια του ΣτΕ απέρριψε κατά πλειοψηφία (31 υπέρ και 7 ή 8 κατά, ανάλογα με το νομικό ζήτημα που τέθηκε προς ψηφοφορία) όλους τους ισχυρισμούς των περίπου 7.000 ομολογιούχων (φυσικά πρόσωπα, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων, ΕΔΟΕΑΠ, φαρμακευτικές εταιρείες, ΤΕΙ Καβάλας, κ.λπ.) οι οποίοι υποστήριζαν ότι με το PSI είχαν απώλεια κεφαλαίου 53,5%. Η Ολομέλεια αναφέρει ότι ο νόμος 4050/2012 για τη διαδικασία «αντικατάστασης των τίτλων εκδόσεως ή εγγυήσεως του ελληνικού Δημοσίου με νέους τίτλους» προβλέφθηκε για λογούς δημοσίου συμφέροντος και με αυτήν την αντικατάσταση μειώθηκε το δημόσιο χρέος, ενώ ο εν λόγω νόμος δεν θεσπίστηκε «κατά τρόπο αυθαίρετο από το νομοθέτη, αλλά σύμφωνα με τα διεθνή συναλλακτικά ήθη, όπως αυτά εξελίσσονται». Οι σύμβουλοι Επικρατείας δεν παραλείπουν να αναφέρουν ότι η περιουσιακή απώλεια των ομολογιούχων ήταν «ιδιαιτέρως σοβαρή» αλλά «δεν προκύπτει ότι ήταν απρόσφορη ή μη αναγκαία ή υπέρμετρη» έτσι ώστε «να κριθεί απαγορευμένη» από τα άρθρα 17 και 25 του Συντάγματος και την ΕΣΔΑ. Σύμφωνα με τους δικαστές, η πράξη υπουργικού συμβουλίου 5/2012, με την οποία καθορίστηκαν οι όροι ανταλλαγής των ομολόγων, εκδόθηκε καθώς διαπιστώθηκε η επιτακτική και άμεση ανάγκη μείωσης του δημοσίου χρέους και επαναφορά του σε πορεία βιωσιμότητας. Δηλαδή, για την αποφυγή της στάσης των πληρωμών (γι' αυτό το θέμα μειοψήφησαν οκτώ δικαστές). Επίσης, κρίθηκε ότι το κούρεμα των ομολόγων δεν προσκρούει στο άρθρο 25 παράγραφος 1 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει την αρχή του κράτους δικαίου, στην έννοια του οποίου περιλαμβάνεται η ασφάλεια του δικαίου στις οικονομικές συναλλαγές, ούτε στο άρθρο 5 του Συνταγματικού Χάρτη που κατοχυρώνει το δικαίωμα των πολιτών να συμμετέχουν ελεύθερα στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας. Ακόμη, δεν προσκρούει στη συνταγματική αρχή της ισότητας (άρθρο 4), γιατί ήταν γενική η ρύθμιση που έγινε, όπως αναφέρει η Ολομέλεια του ΣτΕ, αλλά ούτε στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ, ούτε στο άρθρο 17 του Συντάγματος που προστατεύουν την περιουσία. Στις δικαστικές αποφάσεις υπογραμμίζεται ότι από τα στοιχεία που είχαν στα χέρια τους προκύπτει πως «η αγοραία αξία των νέων τίτλων των ομολογιούχων, αν και υπολείπεται της ονομαστικής αξίας τους, έχει τάση σαφώς ανοδική» και ότι εάν οι προσφεύγοντες στο ΣτΕ «παρά την ανοδική αυτή τάση, αποφάσισαν να ρευστοποιήσουν τους νέους τίτλους στις 8.2.2013 θα αποκόμιζαν το 29,246% της ονομαστικής αξίας των ακυρωθέντων τίτλων και όχι το 21,3%, όπως ισχυρίζονται». Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει χιλιάδες ομολογιούχοι (φυσικά πρόσωπα, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων, ΕΔΟΕΑΠ, φαρμακευτικές εταιρείες, ΤΕΙ Καβάλας, κ.λπ.) και στρέφονταν κατά των πράξεων του υπουργικού συμβουλίου (5 και 10/2012), των αποφάσεων του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, με τις οποίες υλοποιήθηκε το PSI. Πηγή: http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231305371

Τέλος στην καταπάτηση δημόσιων εκτάσεων με τη «μέθοδο της καλλιέργειας». Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική τη διάταξη που προβλέπει την παραχώρηση της κυριότητας δημοσιών εποικιστικών εκτάσεων που έχουν καταληφθεί αυθαίρετα με τη διαβόητη «μέθοδο της καλλιέργειας». Το επίμαχο άρθρο 5 του νόμου 3147/2003 προβλέπει ότι αυθαίρετοι κάτοχοι δημόσιας κοινόχρηστης εποικιστικής έκτασης, η οποία δεν έχει την μορφή δάσους ή δασικής έκτασης, ή δεν έχει κηρυχτεί αναδασωτέα, μπορούν να υποβάλλουν αίτηση για την εξαγορά της έκτασης, εφόσον την καλλιεργούν συστηματικά με αμπέλια, ελιές ή οπωροφόρα δένδρα, τα οποία πρέπει να έχουν ηλικία δέκα ετών, ή να έχουν οικοδομήσει κτίσματα τουλάχιστον μια δεκαετία νωρίτερα. Η εξαγορά γίνεται σύμφωνα με την αντικειμενική αξία της έκτασης, ή σύμφωνα με την αγοραία αξία της, ενώ αν ο «κάτοχος» της δημόσιας έκτασης έχει ανεγείρει και κτίσμα ή κατέχει την επίμαχη έκταση επί 25ετία, τότε το τίμημα της εξαγοράς μειώνεται κατά 20%. Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι η διάταξη είναι αντίθετη στις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου. Σύμφωνα με τους δικαστές,, η επίμαχη ρύθμιση «πάσχει» επίσης κατά το σκέλος εκείνο που αφορά την παραχώρηση εκτάσεων που έχουν καλλιεργηθεί συστηματικά επί δεκαετία, αφού μετά την εξαγορά της έκτασης οι ιδιοκτήτες μπορούν απλά να ξεριζώνουν τα δέντρα. Και αυτό γιατί για την παραχώρηση «προβλέπεται απλώς η καταβολή τμήματος χωρίς να επιβάλλονται όροι και προϋποθέσεις, οι οποίες θα διασφαλίσουν την εξυπηρέτηση του σκοπού του δημοσίου συμφέροντος και ως εκ τούτου θα καθιστούσαν συνταγματικώς ανεκτή την πρόβλεψη περί παραχωρήσεως των καλλιεργούμενων εκτάσεων αυθαιρέτως κατέχοντες, όπως είναι η επιβολή της υποχρεώσεως να παραμείνουν καλλιεργούμενες στο διηνεκές ή τουλάχιστον επί χρονικό διάστημα επαρκές». Πηγή: http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231294472

H Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι η ανέγερση και κατασκευή του εμπορικού κέντρου «The Mall» στο Μαρούσι Αττικής είναι αντισυνταγματική και παράνομη. Όπως έλεγαν δικαστές, τα προβλήματα αυτά μπορούν να ξεπεραστούν με νεότερες αποφάσεις της Πολιτείας, προκειμένου να αποφευχθεί η κατεδάφισή του. Η δικαστική περιπέτεια ανέγερσης του εμπορικού κέντρου άρχισε το 2006, απασχόλησε το Ε' Τμήμα του ΣτΕ, την Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και επανήλθε πάλι στην Ολομέλεια του ΣτΕ η οποία εξέδωσε την οριστική απόφασή της. Αναλυτικότερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι για την ανέγερση του Mall δεν υπήρχε προβλεπόμενη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και οι πολεοδομικές ρυθμίσεις έγιναν με μελέτη που δεν ήταν επαρκώς αιτιολογημένη. Παράλληλα, όμως δεν υπήρξε ούτε ειδική αιτιολογία, όπως απαιτεί η νομοθεσία, για τον υπερδιπλάσιο του μέσου συντελεστή δόμησης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της περιοχής που χρησιμοποιήθηκε κατά την ανέγερση του εμπορικού κέντρου στο Μαρούσι. Οι δικαστές έκριναν ότι το άρθρο 6 του νόμου 3207/2003 που προβλέπει υπερδιπλάσιο του επιτρεπόμενου συντελεστή δόμησης είναι σε αντίθεση με το άρθρο 24 του Συντάγματος, ενώ σημειώνουν ότι δεν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες από την Ευρωπαϊκή οδηγία 85/337ΕΟΚ προϋποθέσεις σύνταξης μελέτης, καθώς συντάχθηκε μια απλή μελέτη από αρχιτέκτονα-πολεοδόμο, η οποία δεν καλύπτει τις Ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Ακόμη, η Ολομέλεια του ΣτΕ ακύρωσε την οικοδομική άδεια για την κατασκευή του επίμαχου εμπορικού κέντρου, καθώς κρίθηκε ότι δεν υπήρχε η απαιτούμενη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Οι δικαστές μετά τη δημοσίευση της επίμαχης απόφασης επισημαίνουν ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ για να ξεπεράσει τα συνταγματικά και νομικά ζητήματα που ανέκυψαν μπορεί να επανέλθει με νεότερες αποφάσεις του οι οποίες θα περιλαμβάνουν Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του όλου έργου και θα αιτιολογούν την αναγκαιότητα μεγαλύτερου (υπερδιπλάσιου) συντελεστή δόμησης για την ανέγερση του Mall. Υπενθυμίζεται ότι στο ΣτΕ είχαν προσφύγει η «Παρέμβαση Πολιτών Αμαρουσίου» και κάτοικοι του Αμαρουσίου οι οποίοι ζητούσαν να ακυρωθεί ο νόμος του 2003 περί «Ολυμπιακής προετοιμασίας», με τον οποίο χορηγήθηκε οικοδομική άδεια για την κατασκευή του Mall. Πηγή: http://www.tovima.gr/society/article/?aid=561822

Η αυξημένη, επταμελής σύνθεση του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ΄ αριθμ. 3354/2014 απόφασή της υπογραμμίζει ότι «τα αυθαίρετα κτίσματα ανεγειρόμενα εν μέρει ή εν όλω εντός του αιγιαλού ή εντός της θάλασσας, κατεδαφίζονται υποχρεωτικώς». Οι ειδικές διατάξεις περί αυθαιρέτων κατασκευών, αναφέρουν οι σύμβουλοι Επικρατείας σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, «αποσκοπούν στην άμεση και αποτελεσματική προστασία του αιγιαλού και του θαλασσίου χώρου και επιβάλλουν την αποκατάσταση της μορφής τους, η οποία έχει αλλοιωθεί με την χωρίς άδεια ανέγερση πάσης φύσεως τεχνικού έργου, κτίσματος ή κατασκευάσματος». Τα αυθαίρετα κτίσματα σημειώνουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, που ανεγέρθηκαν χωρίς την προβλεπόμενη από τη νομοθεσία περί αιγιαλού διοικητική άδεια πρέπει, κατ' αρχήν, να κατεδαφίζονται οποτεδήποτε και αν έχει λάβει χώρα ανέγερσή τους, ακόμη δηλαδή και αν αυτά έχουν ανεγερθεί πριν από την οριοθέτηση του αιγιαλού με διοικητική πράξη, καθώς «ο αιγιαλός δεν δημιουργείται με σχετική πράξη της Πολιτείας, αλλά προκύπτει από φυσικά φαινόμενα, δηλαδή τις μεγαλύτερες αλλά συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων, η δε προβλεπόμενη στον νόμο διαδικασία καθορισμού των ορίων του δεν αποσκοπεί παρά στη διαπίστωση του πραγματικού αυτού γεγονότος». Παράλληλα, σημειώνει το ΣτΕ ότι η οριοθέτηση του αιγιαλού δεν δημιουργείται με νόμους και υπουργικές αποφάσεις, αλλά προκύπτει από φυσικά φαινόμενα, ενώ το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο κάνει σαφές ότι τα αυθαίρετα κτίσματα που βρίσκονται στον αιγιαλό χωρίς περιστροφές θα κατεδαφίζονται υποχρεωτικά και άμεσα. Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, η κτηματική υπηρεσία Κυκλάδων στηριζόμενη σε έκθεση αυτοψίας του Λιμεναρχείου Σερίφου εξέδωσε πρωτόκολλο κατεδάφισης αυθαίρετου κτίσματος στον αιγιαλό οικισμού της Σερίφου. Παράλληλα, κάλεσε την ιδιοκτήτρια του ακινήτου να το κατεδαφίσει μέσα σε 15 ημέρες όπως προβλέπει η νομοθεσία. Το επίμαχο κτίσμα για το οποίο διατάχθηκε η κατεδάφιση του ανεγέρθηκε το 1960 ως αποθήκη με άδεια της τότε Χωροφυλακής Σερίφου και το 1993 με άδεια του Πολεοδομικού γραφείου Μήλου, επετράπη η αλλαγή χρήσης του από αποθήκη σε κατάστημα, όπου και λειτούργησε ως «μίνι μάρκετ». Η ιδιοκτήτρια του καταστήματος προσέφυγε στην Δικαιοσύνη και ζητούσε να ακυρωθεί το πρωτόκολλο κατεδάφισης. Στην συνέχεια κατέθεσε αίτηση στην Κτηματική Υπηρεσία για επανακαθορισμό του αιγιαλού κατά τρόπο ώστε να εξαιρείται το επίμαχο κτίσμα, καθώς έχει αναγερθεί με νόμιμη άδεια. Όμως, το αίτημα για επανακαθορισμό του αιγιαλού απερρίφθη. Παρ΄ όλα αυτά η προσφυγή του ιδιοκτήτη του κτίσματος έγινε δεκτή, για καθαρά τυπικούς λόγους. Οι δικαστές έκαναν δεκτή την αίτηση ακύρωσης με το σκεπτικό ότι η άδεια ανέγερσης του επίμαχου κτίσματος είχε εκδοθεί πριν από την οριοθέτηση του αιγιαλού που έγινε το 1983 από την Νομαρχία Κυκλάδων, ενώ προσθέτουν ότι ούτε η άδεια ανέγερσης είχε ανακληθεί από την αρμόδια Πολεοδομική υπηρεσία. Πηγή: http://www.topontiki.gr/article/85194/StE-I-oriothetisi-tou-aigialou-den-dimiourgeitai-me-nomous

«Φωτιές» εξακολουθεί να ανάβει η υπόθεση της εκτροπής του Αχελώου. Παρά την πέμπτη ακύρωση του έργου από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας τον περασμένο Ιανουάριο, τα υπουργεία Υποδομών και Περιβάλλοντος δρομολογούν και πάλι, το καθένα από τη δική του σκοπιά, τις διαδικασίες για την επανέναρξη των έργων, την ολοκλήρωση του φράγματος της Συκιάς και της σήραγγας εκτροπής. Το γεγονός έφερε σε σύγκρουση την προηγούμενη εβδομάδα τους Οικολόγους Πράσινους με το ΤΕΕ και το ΓΕΩΤΕΕ της Θεσσαλίας και, όπως φαίνεται, έπεται συνέχεια. Αφορμή για την «αναζωπύρωση» των εντάσεων ήταν μια δήλωση του υπουργού Υποδομών Μιχ. Χρυσοχοΐδη στα τέλη Ιουνίου υπέρ της ολοκλήρωσης του φράγματος της Συκιάς ως υδροηλεκτρικού έργου. «Αποτελεί εγκληματική αμέλεια το γεγονός ότι δεν γίνονται τα υδροηλεκτρικά έργα της Μεσοχώρας και της Συκιάς», ανέφερε. «Στον τόπο αυτό υπάρχουν δικαστήρια τα οποία σταμάτησαν για 20 χρόνια το έργο αυτό. Τα δικαστήρια έχουν βγάλει μια απόφαση, την οποία οφείλουμε να σεβαστούμε. Ως αρμόδιος υπουργός για τις υποδομές πολύ γρήγορα θα έχω πρόταση για τη Μεσοχώρα και τη Συκιά, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας». Διαχειριστικό σχέδιο Προηγήθηκε η δημοσιοποίηση του διαχειριστικού σχεδίου για το υδατικό διαμέρισμα της Θεσσαλίας. Το διαχειριστικό σχέδιο ταυτίζεται αρκετά με τη νέα επιχειρηματολογία της πολιτείας υπέρ της ολοκλήρωσης της εκτροπής. Μιλά για ένα μικρότερο έργο (έως 250 εκατ. κυβικά νερού ετησίως, παρότι ο σχεδιασμός της σήραγγας εκτροπής έχει γίνει για 600 εκατ. κυβικά ετησίως), τονίζει την ενεργειακή διάσταση της εκτροπής (και όχι την κάλυψη αρδευτικών αναγκών). Και εμφανίζει τα φαραωνικά έργα της εκτροπής ως ευεργετικά για το περιβάλλον! Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) του έργου, «η βιοποικιλότητα δύναται να ωφεληθεί από την υλοποίηση των ειδικών αυτών μέτρων. Είναι σίγουρο ότι θα επηρεαστεί στις θέσεις όπου κατασκευάζονται ή θα κατασκευαστούν τα διάφορα έργα. Προκαταρκτικά, όμως, δεν φαίνεται να επηρεάζεται κατάντη του Φράγματος της Συκιάς (...). Επίσης, αναμένεται να υπάρχει ωφέλεια στη λεκάνη απορροής του Πηνειού βάσει της σταδιακής αποκατάστασης και επαναφοράς της καλής κατάστασης των υδατικών στοιχείων, από την αύξηση των ροών των επιφανειακών υδάτων». Η ΣΜΠΕ και το διαχειριστικό σχέδιο είναι υπό έγκριση από τον υπουργό Περιβάλλοντος και μάλλον κανείς δεν αμφιβάλλει για το ποια θα είναι η εξέλιξη. Η συζήτηση σχετικά με τη χρησιμότητα της εκτροπής «άναψε» και πάλι. «Πόσες ακυρωτικές αποφάσεις πρέπει να βγάλει ακόμη το ΣτΕ για να πειστούν οι υπέρμαχοι της εκτροπής να εγκαταλείψουν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους και να συνειδητοποιήσουν ότι το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας οφείλεται στην κακοδιαχείριση των υδατικών της πόρων και η επίλυσή του βρίσκεται στην εξοικονόμηση νερού και στη ριζική αναδιάρθρωση των καλλιεργειών;» σχολίασαν στα τέλη Ιουνίου οι Οικολόγοι Πράσινοι. Παρέμβαση του ΤΕΕ Ακολούθησε παρέμβαση του ΤΕΕ Θεσσαλίας και του ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Ελλάδας. Οπως υποστηρίζουν, η παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας είναι απολύτως σημαντική στη χώρα μας, ενώ «κάθε καθυστέρηση στην κατασκευή και λειτουργία των υδροηλεκτρικών έργων του Ανω Αχελώου (Μεσοχώρα, Συκιά κ.λπ.) αντικειμενικά εξυπηρετεί την επίτευξη συγκεκριμένων επιχειρηματικών στόχων». «Οι προτάσεις για το γεωργικό μοντέλο της χώρας πρέπει να είναι συγκεκριμένες, συμβατές με τις ανάγκες της χώρας, ενώ θα πρέπει να συνυπολογίζουν την υφιστάμενη πραγματικότητα, αλλά και τις προοπτικές στη ζωή των ανθρώπων που ζουν στην ύπαιθρο», καταλήγουν. «Η τοποθέτηση των προέδρων ανακατεύει ανακρίβειες με χιλιοειπωμένα επιχειρήματα, με τα οποία έχουν τροφοδοτηθεί επί δεκαετίες οι αγρότες του κάμπου, σε μια προσπάθεια να εξυπηρετηθεί ένα στρεβλό και καταδικασμένο σύστημα “ανάπτυξης” στον κάμπο της Θεσσαλίας», απάντησαν προ ημερών οι Οικολόγοι. «Ο Αχελώος λειτούργησε στο παρελθόν ως η μεγάλη, μυθικών διαστάσεων, υπόσχεση, επάνω στην οποία στηρίχτηκε ιδεολογικά η αδιέξοδη αγροτική ανάπτυξη στη Θεσσαλία. Σήμερα, το συγκεκριμένο έργο –όπως και αντίστοιχα γιγαντιαία υδραυλικά έργα παγκοσμίως– έχει ξεπεραστεί τόσο ως φορέας μίας παρελθούσας πολιτικής αντίληψης για το περιβάλλον και την ανάπτυξη όσο και από τα ίδια τα στοιχεία». Ολα δείχνουν ότι έπεται συνέχεια... Οι αποφάσεις του ΣτΕ και οι νέες μελέτες Η εκτροπή του Αχελώου παραβιάζει ευθέως την αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης. Σε αυτό το ισχυρό νομικά συμπέρασμα κατέληξε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στην απόφαση με την οποία τον Ιανουάριο του 2014 ακύρωσε το έργο. Πρόκειται για την πέμπτη φορά: οι περιβαλλοντικοί όροι του έργου ακυρώθηκαν το 1994 με δύο αποφάσεις του ΣτΕ, κατόπιν το 2000, το 2005 και το 2006. Παρ’ όλα αυτά και παρά την τεράστια σπατάλη χρημάτων ανά τα έτη (υπολογίζεται ότι έχουν ήδη ξοδευτεί περί τα 600 εκατ. ευρώ), την άνοιξη του 2013 το υπουργείο Υποδομών ξεκίνησε νέα προσπάθεια να παρακαμφθούν οι αντιδράσεις του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου, αναθέτοντας οικολογική μελέτη για την περιοχή του έργου και μελέτη για τον τρόπο μείωσης του όγκου και των επιπτώσεων του φράγματος της Συκιάς. Την ίδια στιγμή, το ΥΠΕΚΑ «χτίζει» την οικολογική διάσταση της εκτροπής με μια νέα επιχειρηματολογία υπέρ της ολοκλήρωσης του έργου. Πού βρίσκεται όμως το έργο; Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, το φράγμα της Συκιάς θα είχε ύψος 165 μ. και χωρητικότητα 530 εκατ. κ.μ. νερού. Η κατασκευή του διεκόπη το 2010 με απόφαση του ΣτΕ, όταν τα έργα βρίσκονταν ακόμα σε πρώιμο στάδιο. Το φράγμα είχε σχεδιαστεί να γεμίζει με νερό μέσω σήραγγας από το φράγμα Μεσοχώρας (που έχει κατασκευαστεί, αλλά δεν λειτουργεί) και κατόπιν να στέλνει νερό μέσω της σήραγγας εκτροπής στη Θεσσαλία. Η σήραγγα προς το φράγμα της Συκιάς έχει μήκος 17,4 χλμ., ξεκινά από δύο μέτωπα (τη Δρακότρυπα και το Ανθηρό) και καταλήγει στη Θεσσαλία, στο Πετρωτό. Το μεγαλύτερο μέρος της σήραγγας είχε ολοκληρωθεί, ωστόσο σε δύο σημεία της (συνολικά 5 χιλιόμετρα) δεν έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή της τελικής επένδυσης. Το υπουργείο Υποδομών έχει πετύχει να εκτελεστούν έργα στήριξης της σήραγγας. Πηγή: http://www.kathimerini.gr/776834/article/epikairothta/perivallon/anazwpyrwnetai-h-diamaxh-gyrw-apo-thn-ektroph-toy-axelwoy

Με την υπ΄ αριθμ. 2307/2014 απόφασή της, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικό το Μνημόνιο ΙΙ (νόμος 4046/2012) μόνο κατά το σκέλος που αφορά την κατάργηση της δυνατότητας των σωματείων να καταφεύγουν μονομερώς σε διαιτησία, μετά την αποτυχία να συναφθεί συλλογική σύμβαση εργασίας. Αντίθετα η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι δεν είναι αντίθετα στο Σύνταγμα, τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) τα άλλα μέτρα που προβλέφθηκαν για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα από το Μνημόνιο ΙΙ, όπως είναι η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών, η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η κατάργηση της υπογραφής των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (κατώτερες αποδοχές) μετά από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων (ΣΕΒ-ΓΣΕΕ), η λεγόμενη «μετενέργεια», κ.λπ. Οι Σύμβουλοι Επικρατείας απέρριψαν ως αβάσιμους για «λόγους υπέρτερου κοινωνικού συμφέροντος» όλους τους ισχυρισμούς της Γ.Σ.Ε.Ε., της Ο.Τ.Ο.Ε., των άλλων Οργανώσεων, κ.λπ. που είχαν προσφύγει στο ΣτΕ, εκτός από αυτούς που αφορούν την διαιτησία. Ειδικότερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η κατάργηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία για την επίλυση εργασιακών θεμάτων (αύξηση αποδοχών, επιδόματα, άδειες, αργίες, κ.λπ.). Αναλυτικότερα, κρίθηκε ότι το άρθρο 3 της Π.Υ.Σ. 6/2012 με το οποίο ορίσθηκε ότι «η προσφυγή στην διαιτησία προϋποθέτει σε κάθε περίπτωση συμφωνία των μερών, αντίκειται στο άρθρο 22 παράγραφος 2 του Συντάγματος και ως εκ τούτου είναι ακυρωτέα». Αντίθετα, με την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ επανήλθε η διαιτησία στο παλαιό νομοθετικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο μπορούσαν να πηγαίνουν στην διαιτησία προς επίλυση όλα τα θέματα των εργασιακών σχέσεων και όρων (μισθοί, επιδόματα, άδειες, κ.λπ.). Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν αντισυνταγματική τη ρύθμιση τόσο της Π.Υ.Σ. 6/2012, όσο και του νόμου 3899/2010 που περιόριζε τη διαιτησία αποκλειστικά μόνο στον καθορισμό του βασικού μισθού και ημερομισθίου. Να σημειωθεί ότι η διαιτησία είναι ένας μηχανισμός επίλυσης συλλογικών διαφορών εργασίας σε περίπτωση αποτυχίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Συγκεκριμένα, με την προϊσχύουσα νομοθεσία, αν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ οργανώσεων εργοδοτών και εργαζομένων δεν κατέληγαν σε κοινή συμφωνία, οποιοδήποτε από τα δύο μέρη είχε τη δυνατότητα να ενεργοποιήσει τη διαδικασία διαιτητικής επίλυσης της διαφοράς ώστε να ρυθμιστούν οι όροι αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων, είτε του κλάδου, τον οποίο αφορούσε η διαφορά, είτε του συνόλου των εργαζομένων, αν αντικείμενο της διαφοράς ήταν η σύναψη εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Με την 6/2012 Π.Υ.Σ. καταργήθηκε η δυνατότητα αυτή έτσι ώστε, σε περίπτωση κατά την οποία η συλλογική διαφορά δεν κατέληγε σε συμφωνία, δεν υπήρχε δυνατότητα να επιβληθούν γενικοί όροι εργασίας, υποχρεωτικοί για τους εργοδότες. Η ακύρωση της σχετικής διάταξης της Π.Υ.Σ. έχει ως συνέπεια να επανέρχεται σε ισχύ το παλαιότερο καθεστώς ως προς το θέμα αυτό. Υπενθυμίζεται ότι τον Ιανουάριο του 2012 είχαν προσφύγει στο ΣτΕ μεταξύ των άλλων, η Γ.Σ.Ε.Ε., η Ο.Τ.Ο.Ε., η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.Σ.Υ.), Σύλλογοι τραπεζοϋπαλλήλων (Γενικής Τραπέζης Ελλάδος, Τράπεζας Αττικής και στη Marfin-Εγνατία Τράπεζα), καθώς και άλλα σωματεία εργαζομένων από διάφορους χώρους. Στη συνέχεια στις 7 Δεκεμβρίου 2012 συζητήθηκε η υπόθεση ενώπιον της Ολομέλειας του ΣτΕ. Πρόεδρος ήταν ο Κωνσταντίνος Μενουδάκος, εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Ηρακλής Τσακόπουλος και συμμετείχαν συνολικά 31 δικαστές. Εξ αυτών, δύο ήταν αντιπρόεδροι (Αθανάσιος Ράντος και Δημοσθένης Πετρούλιας), τρεις ήταν πάρεδροι χωρίς δικαίωμα ψήφου και δύο σύμβουλοι Επικρατείας ήταν αναπληρωματικοί. Τον Απρίλιο του 2013 πραγματοποιήθηκε η διάσκεψη των δικαστών κεκλεισμένων των θυρών. Η υπόθεση έμεινε στα χέρια του εισηγητή 19 μήνες και σήμερα δημοσιεύθηκε η επίμαχη απόφαση. Να σημειωθεί ότι στην απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ για το Μνημόνιο Ι (απόφαση 668/2012) συμμετείχαν 55 δικαστές. Πηγή: http://www.zougla.gr/greece/article/vomva-apo-to-ste-sintagmatikes-i-perikopes-mis8on

Μάθαμε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας με την 117/2015 απόφαση του απέρριψε την προσφυγή του ΤΕΕ ενάντια στις αυξήσεις εισφορών του ΤΣΜΕΔΕ. Η απόρριψη έγινε για τυπικούς λόγους, η απόφαση δεν έχει αναρτηθεί ακόμα στο site του ΣτΕ και προστίθεται και αυτή σε μια ολόκληρη σειρά αντίστοιχων αποφάσεων ,όπως η συνταγματικότητα του τέλους επιτηδεύματος, των χαρατσιών και πολλών ακόμα. Η απόφαση πλέον είναι καθαρά πολιτική και βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης να φέρει άμεσα νομοθετική ρύθμιση για τις εισφορές. Πηγή: http://synelefsimixanikon.espivblogs.net/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%85%CE%BE%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9/

Ο λόγος είναι η προσφυγή που κατέθεσαν τοπικοί φορείς της Κρήτης στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούν να ακυρωθεί η από 27.10.2011 απόφαση της διυπουργικής επιτροπής αναδιαρθρώσεων και αποκρατικοποιήσεων με την οποία παραχωρήθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ το δικαίωμα παραχώρησης σε τρίτους μέσω συμβάσεων (διοίκησης, διαχείρισης, επέκτασης, συντήρησης και εκμετάλλευσης) όλων των κρατικών αεροδρομίων και ειδικά αυτό του αεροδρομίου των Χανίων Κρήτης. Οι τοπικοί φορείς υποστηρίζουν ότι με την ιδιωτικοποίηση θα δημιουργηθεί ιδιωτικό μονοπώλιο και θα αυξηθεί το κόστος αερομεταφορών, αλλά θα αυξηθεί και η τιμή των εισιτηρίων, ενώ θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην τουριστική κίνηση της Κρήτης. Παράλληλα, υποστηρίζουν ότι με την παραχώρηση παραβιάζονται σωρεία συνταγματικών διατάξεων, αλλά και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία Επίσης, η προσφυγή, βασίζεται σε νομικά επιχειρήματα που έχουν να κάνουν με την παραβίαση θεμελιωδών συνταγματικών διατάξεων, όπως η οικονομική ελευθερία και η δημόσια ασφάλεια, ενώ επίσης τεκμηριώνονται ζητήματα παραβίασης του ελεύθερου ανταγωνισμού (δημιουργώντας μονοπωλιακό καθεστώς) και της διμερούς σύμβασης Ελλάδας - Αμερικής σχετικά με την χρήση του Αεροδρομίου της Σούδας. Τέλος, στο ΣτΕ προσέφυγαν οι Δήμοι Χανιών, Πλατανιά, Κισσάμου, Αποκορώνου, Σφακιών, Καντάνου-Σελίνου, Γαύδου, Ρεθύμνου, Αμαρίου, Μυλοποτάμου, Αγίου Βασιλείου και Ανωγείων, η περιφερειακή ενότητα Χανιών και Ρεθύμνου, οι Δικηγορικού Σύλλογοι Χανίων και Ρεθύμνου, καθώς και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Χανιών και Ρεθύμνου. Πηγή: http://www.ered.gr/content/Dikastiko_mploko_stin_parachorisi_ton_12_aerodromion/