Αναζήτηση στην κοινότητα

Τα απόβλητα που αφήνει ένας άνθρωπος στη διάρκεια ενός έτους φαίνεται πως αρκoύν για την παραγωγή 7 έως 11 λίτρων καυσίμων: εργαστήριο του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας ετοιμάζεται να δοκιμάσει μια τεχνική μετατρέπει τα λύματα του υπονόμου σε πολύτιμο αργό πετρέλαιο. Η τεχνολογία της «υδροθερμικής υγροποίησης» ουσιαστικά μιμείται τις γεωλογικές διαδικασίες που μετατρέπουν τις οργανικές ενώσεις σε υδρογονάνθρακες, αναφέρει το Εθνικό Εργαστήριο Pacific Northwest, το οποίο υπάγεται στο υπουργείο Ενέργειας. Το προϊόν της διαδικασίας μοιάζει με το αργό πετρέλαιο και μπορεί στη συνέχεια να διυλιστεί στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις. Σε πρώτη φάση, η λυματολάσπη που απομένει όταν τα λύματα περάσουν από εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού υποβάλλεται σε πίεση 210 κιλών ανά τετραγωνικό, σχεδόν 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι η πίεση στα ελαστικά αυτοκινήτων. Η πεπιεσμένη λυματολάσπη διοχετεύεται στη συνέχεια σε έναν σωλήνα σε θερμοκρασία 349 βαθμών Κελσίου. Λόγω της πίεσης και τις θερμοκρασίας, οι οργανικές ουσίες διασπώνται σε ένα περίπλοκο μείγμα μικρότερων μορίων, όπως συμβαίνει και στο φυσικό αργό πετρέλαιο. «Το καλύτερο με αυτή τη διαδικασία είναι η απλότητά της» καμαρώνει η ερευνήτρια Κορίν Ντρέναν. «Ο αντιδραστήρας είναι στην ουσία ένας καυτός σωλήνας υπό πίεση» εξηγεί. Αλλάζει η διαδικασία επεξεργασίας της λυματολάσπης Εκτός του ότι παράγει πετρέλαιο, η νέα τεχνολογία καταργεί την ανάγκη για επεξεργασία, μεταφορά και μόνιμη αποθήκευση της λυματολάσπης: αυτό που απομένει είναι λιγοστά στερεά υπολείμματα, τα οποία μπορούν να υποβληθούν στη συνέχεια σε περαιτέρω επεξεργασία για την απομόνωση φωσφόρου, αζώτου και άλλων συστατικών για λιπάσματα. Το μέλλον θα δείξει αν η τεχνολογία της υδροθερμικής υγροποίησης θα αποδειχθεί πρακτική και οικονομικά βιώσιμη για χρήση σε ευρεία κλίμακα. Το Εθνικό Εργαστήριο Pacific Northwest έχει ήδη αδειοδοτήσει την εταιρεία Genifuel για τη δημιουργία μιας πιλοτικής μονάδας στον Καναδά, κόστους 6,7 εκατομμυρίων δολαρίων. Δεδομένου ότι οι εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού στις ΗΠΑ επεξεργάζονται κάθε χρόνο 129 δισεκατομμύρια λίτρα λυμάτων, η παραγωγή «βιοαργού πετρελαίου» θα μπορούσε μια μέρα να φτάσει τα 30 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ανά έτος. Πηγή: tovima.gr Click here to view the είδηση

Η χώρα μας μπορεί κατά καιρούς να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις λιστών με τις πιο ωραίες παραλίες, την καλύτερη νυχτερινή ζωή ή τα ομορφότερα αξιοθέατα, και τα τοπικά προϊόντα (φέτα, ελιές, λάδι) να βραβεύονται και να διακρίνονται σε διεθνείς διαγωνισμούς, αλλά ελάχιστοι περιμένουν ότι δεν τα πάει καθόλου άσχημα και στον τομέα της τεχνολογίας. Ναι, της τεχνολογίας. Δες πέντε περιπτώσεις όπου δεν περίμενες ότι θα διακρινόταν κάποια ελληνική εταιρεία ή οργανισμός. 1. Το καλύτερο data center Το τραπεζικό τοπίο άλλαξε αρκετά μέσα στα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την Τράπεζα Πειραιώς από το να επενδύει στον σχεδιασμό των συστημάτων της προκειμένου να ολοκληρώσει ομαλά την ενοποίηση 6 τραπεζών σε μια ενιαία, λειτουργική δομή. Δεν θα περίμενες ποτέ από μια τράπεζα να διακρίνεται σε επίπεδο τεχνολογίας, κι όμως η Τράπεζα Πειραιώς έλαβε πρόσφατα πιστοποίηση κατηγορίας Tier 4 από το Διεθνές Ινστιτούτο Πιστοποίησης Uptime Institute των Ηνωμένων Πολιτειών, για το σχεδιασμό των υποδομών του νέου υπερσύγχρονου Μηχανογραφικού Κέντρου του Ομίλου (Group Data Center). Τι σημαίνει αυτό το Tier 4; Είναι η υψηλότερη βαθμίδα πιστοποίησης μηχανογραφικών κέντρων σε παγκόσμιο επίπεδο και στην ουσία πιστοποιεί ότι το data center της Τράπεζας Πειραιώς διαθέτει την τεχνολογική ετοιμότητα για να λειτουργεί χωρίς προβλήματα 24 ώρες το 24ωρο. Για παράδειγμα, η πολυβραβευμένη υπηρεσία winbank που περιλαμβάνει τα εναλλακτικά δίκτυα της Τράπεζας Πειραιώς (μεταξύ άλλων, τα Web Banking, Phone Banking, Mobile Banking, Λεφτά στο Λεπτό κ.ά.) υποστηρίζεται από το συγκεκριμένο data center. Αξίζει να σημειωθεί ότι λιγότερες από 50 τράπεζες σε όλο τον κόσμο έχουν λάβει αντίστοιχη διάκριση. Και φυσικά, είναι η μόνη ελληνική τράπεζα που την έλαβε. 2. Έξυπνη πόλη Υπάρχει μια ελληνική πόλη που στον τομέα της τεχνολογίας διαπρέπει. Τόσο πολύ μάλιστα, ώστε βρίσκεται στη λίστα του Intelligent Community Forum ανάμεσα στις 21 πιο «έξυπνες» πόλεις του πλανήτη. Μάλιστα, είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πόλη της λίστας. Δεν είναι η Αθήνα. Δεν είναι η Θεσσαλονίκη. Δεν είναι καν τα Τρίκαλα. Είναι το Ηράκλειο! Ναι, το Ηράκλειο της Κρήτης, αυτή η φοιτητούπολη, διαθέτει ευρυζωνική συνδεσιμότητα, αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες στον τομέα της εργασίας, στηρίζει την καινοτομία, επιτρέπει στους πολίτες της να χρησιμοποιούν την τεχνολογία στην καθημερινότητά τους και την αξιοποιεί για να προβληθεί ως πόλη. Όλα αυτά είναι κριτήρια που αξιολογεί το ICF, ενώ ιδιαίτερο ρόλο παίζει και ο τρόπος που ο πολιτισμός επηρεάζει τη ζωή των πολιτών και ενισχύει τις έξυπνες πρωτοβουλίες μέσα στην πόλη. Είναι η τρίτη χρονιά που το Ηράκλειο λαμβάνει τη μοναδική αυτή διάκριση, καθώς στη λίστα βρισκόταν τόσο το 2012 όσο και το 2013. 3. Μπαταρίες για βαριά χρήση… Την εταιρεία Sunlight πιθανότατα τη γνωρίζεις από τις μπαταρίες που παράγει. Αν δεν τη γνωρίζεις πιθανότατα αυτό οφείλεται στο γεγονός πως το 95% της παραγωγής της εξάγεται. Πρόκειται για μια ελληνική εταιρεία που έχει επενδύσει τεράστια ποσά (58 εκατομμύρια ευρώ μόνο μέσα στην τελευταία πενταετία) για έρευνα και ανάπτυξη, για τη δημιουργία νέων προϊόντων, για τον εκσυγχρονισμό της, αλλά και για την ανακύκλωση των μπαταριών ώστε να μη μολύνει το περιβάλλον. Οι εγκαταστάσεις της βρίσκονται στην Ξάνθη, αλλά δραστηριοποιείται με μεγάλη επιτυχία σε πολλές αγορές του εξωτερικού στην Ασία, την Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία. Πρόσφατα, λοιπόν, η εταιρεία ανακοίνωσε πως πλέον κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως στις μπαταρίες τεχνολογίας υποβρυχίων (!) και είναι ανάμεσα στις τρεις πρώτες στον τομέα βιομηχανικών μπαταριών στην Ευρώπη! 4. Ολογράμματα! Ξέρεις τι είναι οι οπτικοί κλώνοι; Είναι ολογράμματα (ναι, σαν αυτά στο Star Wars), και μάλιστα έγχρωμα, και χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο από το Ελληνικό Ινστιτούτο Ολογραφίας στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας! Τα έγχρωμα ολογράμματα, που έχουν ληφθεί in situ (δηλαδή στο σημείο όπου βρίσκεται κανονικά το έκθεμα) με τη χρήση πρότυπων φορητών συστημάτων, εκτίθενται στους χώρους του μουσείου στη θέση των πρωτότυπων τεχνουργημάτων για την περίοδο που αυτά ταξιδεύουν σε άλλα μουσεία στο εξωτερικό. Η έγχρωμη αναλογική ολογραφία αποτελεί την πλέον ρεαλιστική μορφή τρισδιάστατης απεικόνισης αντικειμένων – άλλωστε δεν λέγονται τυχαία Οπτικοί Κλώνοι (Optoclones)- και η μέθοδος λήψης in situ με ειδική ολογραφική κάμερα του ΕΙΟ αποτελεί παγκόσμια πρωτιά, καθώς μέχρι τώρα τα εκθέματα μεταφέρονταν σε εργαστήρια για να φωτογραφηθούν . Να λοιπόν ένας λόγος για να πας στο Βυζαντινό Μουσείο αυτήν την περίοδο! 5. e-learning αλά ελληνικά Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν πολλές πρωτιές. Αλλά μια πρωτιά σε πρόγραμμα e-learning μάλλον δεν την περίμενες. Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών έλαβε το 2013 το Βραβείο Καινοτομίας από τον οργανισμό πιστοποίησης Association of MBAs, έχοντας να ανταγωνιστεί πολλά άλλα προγράμματα σπουδών μεγάλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων του εξωτερικού. Η AMBA χορηγεί τα βραβεία με βάση αρκετά κριτήρια και στη συγκεκριμένη περίπτωση το MBA International του ΟΠΑ (i-MBA) θεωρήθηκε πως συνδυάζει την υψηλότερη θεωρητική και πρακτική γνώση, τις παραδοσιακές αρχές των MBA και τις νέες τεχνολογίες. Ολόκληρο το πρόγραμμα σπουδών παρέχεται online και τα μαθήματα αφορούν θέματα Search Engine Optimization (SEO), Web Analytics, social media, conversion optimization και mobile marketing. Μόλις 1% των πανεπιστημιακών προγραμμάτων παγκοσμίως έχει πιστοποιηθεί από την AMBA. Πηγή: http://www.away.gr/2...dnt-know-about/ Click here to view the είδηση

Ένα Audi TTS που έχει τροποποιηθεί ώστε να ... οδηγεί τον εαυτό του έχασε για λίγα δευτερόλεπτα έναν αγώνα ταχύτητας στην Καλιφόρνια -έφτασε όμως τα 193 χιλιομέτρων την ώρα και κατάφερε να μείνει στο δρόμο παρά τις κλειστές στροφές. Το ρομποτικό Audi, με την ονομασία «Σέλι», είναι ένα συμβατικό αυτοκίνητο παραγωγής που τροποποιήθηκε στο Εργαστήριο Έρευνας Αυτοκίνησης του Πανεπιστημίου Στάνφορντ. Απέκτησε έτσι κεντρικό υπολογιστή που χειρίζεται το τιμόνι, αισθητήρες που αντιλαμβάνονται τα όρια του δρόμου και τα εμπόδια, καθώς και αισθητήρες που μετρούν την πρόσφυση των ελαστικών ανά πάσα στιγμή. Η Σέλι αναμετρήθηκε με έναν οδηγό που είχε ήδη εξοικειωθεί με την πίστα ταχύτητας Thunderhill της Καλιφόρνια. Έφτασε στο τέρμα με καθυστέρηση μερικών δευτερολέπτων, απέδειξε όμως ότι τα αυτοκίνητα μπορούν να μάθουν από την πείρα των καλύτερων πιλότων. Οι 15 στροφές της πίστας Thunderhill δημιουργούν μια σειρά από προκλήσεις για το αυτόνομο όχημα, εξήγησε υπεύθυνος του ερευνητικού προγράμματος, μιλώντας στο φεστιβάλ επιστήμης «Big Science» που οργανώνει το περιοδικό The Atlantic. «Αυτό που κάνουν καλά οι ανθρώπινοι οδηγοί είναι να νιώθουν τα όρια του αυτοκινήτου και να το σπρώχνουν λίγο παραπέρα» σχολίασε. Για παράδειγμα, είπε, στις στροφές υψηλής ταχύτητας τα λάστιχα φτάνουν στο όριο της πρόσφυσης που μπορούν να προσφέρουν, οπότε το αυτοκίνητο δεν μπορεί να στρίψει με το τιμόνι και οι οδηγοί χρησιμοποιούν το χειρόφρενο και το γκάζι για να πάρουν τη στροφή. Πηγή : www.in.gr - ΔΟΛ Πατήστε εδώ να διαβάσετε την πλήρη παρουσίαση

Στα νοσοκομεία και στα ιατρεία δεν κυκλοφορούν μόνο πραγματικοί ιοί που μολύνουν ανθρώπους, αλλά και τεχνητοί ιοί που «μολύνουν» υπολογιστές και απεικονιστικά μηχανήματα. Ο ηλεκτρονικός ιατρικός εξοπλισμός «μολύνεται» όλο και πιο συχνά από ιούς υπολογιστών και άλλα κακόβουλα προγράμματα λογισμικού, σύμφωνα με ειδικούς σε θέματα ασφάλειας, οι οποίοι εκφράζουν πλέον φόβους ότι ο κίνδυνος μπορεί να γίνει τόσο σοβαρός, ώστε να κινδυνεύουν ακόμα και οι ασθενείς, αν και μέχρι στιγμής δεν έχει αναφερθεί κάποιο περιστατικό (που να έχει αποδοθεί συγκεκριμένα σε τέτοια αιτία) αν και κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο σίγουρος. Οι σχετικές προειδοποιήσεις, σύμφωνα με το BBC, αναφέρθηκαν σε εκδήλωση στην Ουάσιγκτον που διοργανώθηκε στο δημόσιο Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST) και παρουσιάστηκαν στο περιοδικό τεχνολογίας «Technology Review» του πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ. Ένα αμερικανικό νοσοκομείο, όπως τονίστηκε, εξουδετερώνει ιούς υπολογιστών από δύο μηχανήματα την εβδομάδα κατά μέσο όρο. Μια αιτία που αυτά τα συστήματα γίνονται ευάλωτα, είναι ότι το λογισμικό που τα ελέγχει, είναι πεπαλαιωμένο. Πηγή: www.kathimerini.gr - ΑΠΕ Click here to view the είδηση

Ζητήματα όπως η στεγαστική κρίση και η κλιματική αλλαγή ενισχύουν τις τάσεις για δημιουργία μιας νέας γενιάς πόλεων υψηλής τεχνολογίας. Παγκοσμίου φήμης αρχιτεκτονικά στούντιο προτείνουν σχέδια για τη δημιουργία φουτουριστικών αστικών κέντρων, με έμφαση στη βιωσιμότητα. The Line, Σαουδική Αραβία Η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας σχεδιάζει μια γραμμική πόλη μήκους 170 χιλιομέτρων και ύψους 500 μέτρων, που σχεδιάστηκε ως μέρος της μεγα-ανάπτυξης Neom. Παρά το μήκος της και τον αναμενόμενο πληθυσμό των εννέα εκατομμυρίων, η The Line θα έχει πλάτος μόλις 200 μέτρα και ένα σύστημα μεταφοράς που αναμένεται να συνδέει τα δύο άκρα της πόλης μέσα σε 20’. Η πόλη σχεδιάστηκε ως εναλλακτική στην παραδοσιακή κυκλική αστική διάταξη, με τον διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, να τη διαφημίζει ως «πρότυπο για τη διατήρηση της φύσης και την ενίσχυση της ανθρώπινης βιωσιμότητας». Telosa, ΗΠΑ, από τους BIG Ο Δανός αρχιτέκτονας Bjarke Ingels και το στούντιό του BIG σχεδιάζουν την Telosa, μια πόλη πέντε εκατομμυρίων που θα χτιστεί από το μηδέν σε μια άγνωστη μέχρι στιγμής τοποθεσία στην έρημο των ΗΠΑ. Το έργο είναι ιδέα του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Marc Lore, ο οποίος ελπίζει ότι θα γίνει «η πιο βιώσιμη πόλη στον κόσμο». Μέρος του οράματος του Lore είναι ότι οι αυξήσεις στην αξία της γης θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη της πόλης, με προτεραιότητα την ευημερία των κατοίκων. BiodiverCity, Μαλαισία, από τους BIG Η BIG είναι επίσης ο υπεύθυνος για το σχεδιασμό του BiodiverCity, μια ανάπτυξη έκτασης 18,21 τ.χλμ που θα αποτελείται από τριών τεχνητών νησιών χτισμένα στις ακτές του νησιού Penang της Μαλαισίας. Κάθε νησί αναμένεται να φιλοξενήσει 15.000 έως 18.000 κατοίκους και να συνδέεται με ένα αυτόνομο δίκτυο μεταφορών χωρίς αυτοκίνητα. Τα κτίρια θα κατασκευαστούν κυρίως χρησιμοποιώντας συνδυασμό μπαμπού, ξυλείας και σκυροδέματος που παράγεται από ανακυκλωμένα υλικά. Νέα Διοικητική Πρωτεύουσα, Αίγυπτος, από τους SOM Η Αίγυπτος χτίζει μια εντελώς νέα πρωτεύουσα για έως και επτά εκατομμύρια ανθρώπους, προκειμένου να ανακουφίσει τη συμφόρηση στο ταχέως αναπτυσσόμενο Κάιρο, τη σημερινή της πρωτεύουσα. Η αρχιτεκτονική εταιρεία SOM εκπόνησε ένα γενικό σχέδιο για το έργο που χρηματοδοτήθηκε από ιδιώτες, το οποίο θα καλύπτει 700 τ.χλμ. και θα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αστικά πάρκα στον κόσμο. Amaravati, Ινδία, από τους Foster + Partners Στις όχθες του ποταμού Κρίσνα, η πόλη Amaravati θα λειτουργήσει ως η νέα πρωτεύουσα για την πολιτεία Andhra Pradesh στην Ινδία. Θα αναπτυχθεί γύρω από ένα κυβερνητικό κτίριο με μυτερή οροφή, ενώ περισσότερο από το 60% της κεντρικής του περιοχής θα καταλαμβάνεται από πράσινο ή νερό. «Ο σχεδιασμός συγκεντρώνει την έρευνά μας για δεκαετίες σε βιώσιμες πόλεις, ενσωματώνοντας τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες που αναπτύσσονται επί του παρόντος στην Ινδία», δήλωσε η Foster + Partners. Smart Forest City, Μεξικό, από τον Stefano Boeri Architetti Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Stefano Boeri επεξεργάζεται σχέδια για μια δασική έξυπνη πόλη κοντά στο Κανκούν που θα περιέχει 7,5 εκατ. φυτά και δέντρα που θα απορροφούν άνθρακα, σε μια έκταση 5,57 τ.χλμ. Θα σχεδιαστεί για να στεγάσει 130.000 άτομα σε οικονομικά προσιτά, καλυμμένα με φυτά σπίτια και στοχεύει να πρωτοστατήσει σε έναν πιο βιώσιμο τρόπο ζωής στην πόλη. «Το Smart Forest City Cancun είναι ένας βοτανικός κήπος μέσα σε μια σύγχρονη πόλη, βασισμένος στην κληρονομιά των Μάγια», δήλωσε το στούντιο του Boeri. «Ένα αστικό οικοσύστημα όπου η φύση και η πόλη είναι αλληλένδετες και λειτουργούν ως ένας οργανισμός». The Orbit, Καναδάς, από τους Partizans Η Orbit είναι μια άλλη σχεδιασμένη έξυπνη πόλη, που προορίζεται να μεταμορφώσει μια καναδική αγροτική πόλη μέσω εκτεταμένης χρήσης οπτικών ινών, drones και αυτόνομων οχημάτων, με σχεδιασμό που βασίζεται σε big data. Η εταιρεία Partisans του Τορόντο στοχεύει να εξισορροπήσει τις νέες τεχνολογίες με το υπάρχον αγροτικό περιβάλλον, αυξάνοντας παράλληλα τον πληθυσμό της πόλη από 30.000 σε 150.000 κατοίκους. Maldives Floating City, Maldives, από την Waterstudio Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής σημαίνει ότι μεγάλο μέρος των Μαλδίβων αναμένεται να είναι ακατοίκητο έως το 2050. Σε απάντηση, η κυβέρνηση της χώρας συνεργάστηκε με την αρχιτεκτονική εταιρεία Waterstudio για να σχεδιάσει μια πλωτή πόλη που θα φιλοξενεί 20.000 ανθρώπους σε μια λιμνοθάλασσα κοντά στην πρωτεύουσά της. Οι αρχιτέκτονες την χαρακτηρίζουν ως την «πρώτη αληθινή πλωτή νησιωτική πόλη στον κόσμο», θα περιλαμβάνει 5.000 πλωτά σπίτια και θα χτιστεί σε μια σειρά από εξαγωνικές κατασκευές που θα ακολουθούν τη στάθμη της θάλασσας. Chengdu Future City, Κίνα, από την OMA Η ολλανδική εταιρεία αρχιτεκτονικής OMA δημιούργησε ένα masterplan χωρίς αυτοκίνητα για την πρωτεύουσα της επαρχίας Σετσουάν της Κίνας, το οποίο ισχυρίζεται ότι αμφισβητεί τα συμβατικά μοντέλα πολεοδομικού σχεδιασμού που οδηγούνται από οδικά δίκτυα ή μεγιστοποιούν την ακαθάριστη επιφάνεια δαπέδου. Το Chengdu Future City, που θα καταλαμβάνει μια τοποθεσία 4,6 τ. χλμ, θα επικεντρωθεί στην κυλιόμενη τοπογραφία της γης, με έξι διακριτές ζώνες σχεδιασμένες για να συνδυάζονται με το γύρω τοπίο. Όλα τα κτίρια σε κάθε ζώνη θα είναι προσβάσιμα με τα πόδια μέσα σε 10 λεπτά, ενώ ένα «δίκτυο έξυπνης κινητικότητας» που θα χρησιμοποιεί αυτοματοποιημένα οχήματα, θα συνδέει την πόλη με το υπόλοιπο Τσενγκντού. Innovation Park, ΗΠΑ, από την Ehrlich Yanai Rhee Chaney Architects και την Tom Wiscombe Architecture Ο μεγιστάνας των κρυπτονομισμάτων Τζέφρι Μπερνς σχεδιάζει να αναπτύξει μέρος της ερήμου της Νεβάδα σε μια έξυπνη πόλη που τροφοδοτείται από τεχνολογία blockchain. Με τη βοήθεια των αρχιτεκτονικών στούντιο Ehrlich Yanai Rhee Chaney Architects και Tom Wiscombe Architecture, σκοπεύει να μετατρέψει το οικόπεδο έκτασης 27.113 εκταρίων σε μια κοινότητα όπου οι άνθρωποι μπορούν να δραστηριοποιηθούν, να ψηφίζουν και να αποθηκεύουν δεδομένα χωρίς τη συμμετοχή κυβερνήσεων ή τρίτων. Πηγή: Dezeen View full είδηση

Για πολύ καιρό στην κοινή γνώμη κυριαρχούσε η εντύπωση ότι η ψηφιακή βιομηχανία είναι καθαρή επειδή είναι «άυλη». Μπροστά στους γίγαντες του πετρελαίου και της αυτοκινητοβιομηχανίας, η Σίλικον Βάλεϊ έμοιαζε να είναι η φυσική σύμμαχος κάθε πολιτικής κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Αυτή η ψευδαίσθηση σιγά-σιγά διαλύεται. Μια έρευνα που διεξήχθη σε διαφορετικές ηπείρους αποκαλύπτει το υπέρογκο περιβαλλοντικό κόστος της υψηλής τεχνολογίας. Προγραμματιστές της Σίλικον Βάλεϊ και κατασκευαστές ημιρυμουλκούμενων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η εταιρεία παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών ΜακΚίνσεϊ, ο Τζο Μπάιντεν και ο Σι Τζινπίνγκ, οι Βρετανοί Φιλελεύθεροι και οι Γερμανοί Πράσινοι: απέναντι στην κλιματική επείγουσα ανάγκη σχηματίστηκε μια παγκόσμια ιερή συμμαχία γύρω από μια πίστη. Την πίστη σε μια μεγάλη στροφή προς τον διαδικτυακό κόσμο για το καλό του πλανήτη. «Σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρούμε όλο και περισσότερο πως δεν θα μπορέσουμε να θέσουμε υπό έλεγχο την κλιματική αλλαγή χωρίς μια μαζική καταφυγή στην ψηφιακότητα», τονίζει η οργάνωση The Shift Project που δεν συμμερίζεται αυτή την άποψη1. Ένα καινούργιο ευαγγέλιο υπόσχεται τη σωτηρία μέσω των «έξυπνων» πόλεων, γεμάτες από αισθητήρες και αυτόνομα ηλεκτρικά οχήματα. Η ιερή αυτή πεποίθηση μπορεί να υπολογίζει στη συνδρομή μερικών πολύ αποτελεσματικών αποστόλων για τη διάδοσή της. Όπως το Global eSustainability Initiative (GeSI), ένα εργοδοτικό λόμπι με έδρα τις Βρυξέλλες για το οποίο «οι εκπομπές που αποφεύγονται με τη χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών είναι σχεδόν δέκα φορές πιο σημαντικές από εκείνες που προξενεί η εγκατάστασή τους»2. Όμως, ανεξάρτητοι ερευνητές αμφισβητούν τόσο τη γνησιότητα αυτών των μετρήσεων που αναπαράγονται παντού όσο και την αμεροληψία των δημιουργών τους. Πέρα από τις προσπάθειες του «πράσινου μάρκετινγκ» που έχουν αναπτύξει οι επιχειρηματίες και τα φερέφωνά τους, ποιος είναι ο περιβαλλοντικός αντίκτυπος των ψηφιακών εργαλείων; Είναι αυτά τα νέα δίκτυα επικοινωνίας συμβατά με την «οικολογική μετάβαση»; Έχοντας ολοκληρώσει μια έρευνα που μας οδήγησε σε δεκάδες χώρες, ιδού η πραγματικότητα: η ψηφιακή ρύπανση είναι κολοσσιαία –και μάλιστα είναι εκείνη που αυξάνεται με τους ταχύτερους ρυθμούς. «Από τη στιγμή που ανακάλυψα τα μεγέθη αυτής της ρύπανσης, είπα στον εαυτό μου: “Πώς είναι δυνατόν;”», θυμάται η Φρανσουάζ Μπερτού, ερευνήτρια σε θέματα πληροφορικής. Οι βλάβες στο περιβάλλον προέρχονται κατ’ αρχάς από δισεκατομμύρια μέσα διασύνδεσης (τάμπλετ, υπολογιστές, έξυπνα τηλέφωνα) που μας ανοίγουν την πόρτα του διαδικτύου. Προέρχονται εξίσου από τα δεδομένα που παράγουμε ανά πάσα στιγμή: καθώς μεταφέρονται, αποθηκεύονται, επεξεργάζονται μέσα σε τεράστιες εγκαταστάσεις που καταναλώνουν πόρους και ενέργεια, οι πληροφορίες αυτές θα επιτρέψουν τη δημιουργία νέου ψηφιακού περιεχομένου, για το οποίο θα απαιτούνται… διαρκώς περισσότερα μέσα διασύνδεσης! Προκειμένου να πραγματοποιήσουμε ενέργειες τόσο ανεπαίσθητες όπως η αποστολή ενός μέιλ στο Gmail, ενός μηνύματος στο WhatsApp, ενός ιμότζι στο Facebook, ενός βίντεο στο TikTok ή μιας σειράς φωτογραφιών με γατάκια στο Snapchat, έχουμε δημιουργήσει, σύμφωνα με την Greenpeace, μια υποδομή που πολύ σύντομα «πιθανώς να καταστεί η μεγαλύτερη κατασκευή του ανθρώπινου είδους»3. Οι αριθμοί είναι διαφωτιστικοί: η παγκόσμια ψηφιακή βιομηχανία καταναλώνει τόσο νερό, πρώτες ύλες και ενέργεια ώστε το αποτύπωμά της είναι τριπλάσιο εκείνου μιας χώρας όπως η Γαλλία ή το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι ψηφιακές τεχνολογίες χρησιμοποιούν σήμερα το 10% της παγκόσμιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και αποβάλλουν σχεδόν το 4% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2), δηλαδή λίγο λιγότερο από το διπλάσιο των εκπομπών της πολιτικής αεροπορίας σε ολόκληρο τον κόσμο4. «Εάν οι ψηφιακές εταιρείες αποδειχθούν πιο ισχυρές από τις αρχές που τις επιθεωρούν, υπάρχει ο κίνδυνος να μην είμαστε πλέον σε θέση να ελέγξουμε τον οικολογικό αντίκτυπό τους», προειδοποιεί ο Γιαν Ταλίν, ιδρυτής του Skype και του ινστιτούτου Future of Life, που ασχολείται με τη δεοντολογία των τεχνολογιών5. Ακόμα και σήμερα, ο Γενς Τόιμπλερ, ερευνητής στο Ινστιτούτο Βούπερταλ, θυμάται την έντονη έκπληξή του. Πριν από μερικά χρόνια, ο Γερμανός επιστήμονας συμμετείχε σε ένα συνέδριο που διεξήχθη στο ερευνητικό κέντρο με έδρα την ομώνυμη πόλη, στη Βεστφαλία της δυτικής Γερμανίας. Τότε, θυμάται, έμεινε «άναυδος μπροστά στην εικόνα ενός άνδρα που φορούσε μια βέρα και κουβαλούσε ένα τεράστιο σακίδιο στην πλάτη, το οποίο ανταποκρινόταν στο πραγματικό υλικό αποτύπωμα του μικρού χρυσού κρίκου του. Αυτή η εικόνα με σημάδεψε». Με αυτή την αναπαράσταση, το ινστιτούτο παρουσίαζε μια πρωτότυπη μέθοδο υπολογισμού της υλικής επίπτωσης του τρόπου με τον οποίο καταναλώνουμε, που αναπτύχθηκε από τους ερευνητές του κατά τη δεκαετία του 1990: το material input per service unit (MIPS), δηλαδή την ποσότητα των υλικών πόρων που απαιτούνται για τη δημιουργία ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας6. Προκειμένου να υπολογιστεί ο περιβαλλοντικός αντίκτυπος, η βιομηχανία ενδιαφέρεται κυρίως για τις εκπομπές της σε διοξείδιο του άνθρακα. Αυτή όμως η μέθοδος υπολογισμού συχνά επισκιάζει άλλες μορφές ρύπανσης όπως η επίπτωση της αποβολής χημικών προϊόντων στην ποιότητα των υδάτων. Από τη δεκαετία του 1990, το MIPS εστίαζε περισσότερο στην περιβαλλοντική υποβάθμιση που έχει να κάνει με την παραγωγή εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Ιδού μια πλήρης αντιστροφή της προοπτικής: να παρατηρούμε τι εισάγεται στη διαδικασία παραγωγής ενός αντικειμένου παρά τι εξάγεται από αυτήν. Πιο συγκεκριμένα, το MIPS υπολογίζει το σύνολο των πόρων που κινητοποιήθηκαν και μετακινήθηκαν κατά την παραγωγή, τη χρήση και την ανακύκλωση ενός ρούχου, ενός μπουκαλιού πορτοκαλάδας, ενός χαλιού, ενός smartphone… Υπολογίζονται τα πάντα: οι ανανεώσιμοι (φυτικοί) ή μη ανανεώσιμοι (ορυκτοί) πόροι, οι μεταβολές του εδάφους που προκαλούν οι γεωργικές εργασίες, το νερό και οι χημικές ουσίες που καταναλώνονται κ.ο.κ. Ας πάρουμε ένα μπλουζάκι: η παραγωγή του σε μια ινδική βιοτεχνία απαίτησε ηλεκτρισμό, ο οποίος με τη σειρά του παρήχθη από κάρβουνο, για την εξαγωγή του οποίου αποψιλώθηκε ένα πευκόδασος… Οικολογικό σακίδιο Αυτή η προσέγγιση μεταφράζεται σε έναν αριθμό, το «οικολογικό σακίδιο», δηλαδή τον συντελεστή πολλαπλασιασμού της κάθε καταναλωτικής ενέργειάς μας. Η μέθοδος δεν είναι τέλεια: «Η πλειοψηφία των δεδομένων που έχουν χρησιμοποιηθεί για τον υπολογισμό του MIPS προκύπτουν από γνώμες και εκτιμήσεις ειδικών» όπου η ανακρίβεια είναι συχνά ο κανόνας, διευκρινίζει ο Γενς Τόιμπλερ. Όπως και να έχει, δεν μπορούμε παρά να πέσουμε από τα σύννεφα μπροστά στην τρομακτική αλήθεια του: ένα δαχτυλίδι που εμπεριέχει μερικά γραμμάρια χρυσού έχει ένα MIPS… 3 τόνων! Μπορούμε επίσης να υπολογίσουμε το MIPS μιας υπηρεσίας ή μιας καταναλωτικής ενέργειας: ένα χιλιόμετρο στο αυτοκίνητο και μία ώρα τηλεόρασης χρησιμοποιούν αντιστοίχως 1 και 2 κιλά πόρων. Ένα λεπτό στο τηλέφωνο «κοστίζει» 200 γραμμάρια. Όσον αφορά ένα SMS, «ζυγίζει» 632 γραμμάρια. Για αρκετά προϊόντα, το MIPS μπορεί να παρουσιάσει μια αρκετά χαμηλή αναλογία: έτσι η κατασκευή μιας ατσάλινης ράβδου έχει ανάγκη «μονάχα» τους δεκαπλάσιους πόρους του τελικού βάρους της. Όμως, «από τη στιγμή που εμπλέκεται η τεχνολογία, το MIPS είναι υψηλότερο», εξηγεί ο Γένς Τόιμπλερ. Οι ψηφιακές τεχνολογίες είναι μια καλή απόδειξη, εάν λάβουμε υπόψη τον μεγάλο αριθμό μετάλλων που χρησιμοποιούν, ειδικά «ορισμένα σπάνια μέταλλα που εξορύσσονται δύσκολα από το υπέδαφος», συνεχίζει ο ερευνητής. Έτσι, ένας υπολογιστής 2 κιλών κινητοποιεί, ανάμεσα σε άλλα, 22 κιλά χημικών προϊόντων, 240 κιλά καυσίμων και 1,5 τόνο καθαρού νερού7. Το MIPS μιας τηλεόρασης ποικίλλει ανάμεσα στα 200 και 1000 προς 1, ενώ ενός smartphone είναι 1.200 προς 1 (183 κιλά πρώτης ύλης για 150 γραμμάρια τελικού προϊόντος). Όλα τα ρεκόρ όμως καταρρίπτει το MIPS ενός μικροτσίπ: 32 κιλά πρώτων υλών για ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα 2 γραμμαρίων, δηλαδή μια αναλογία 16.000 προς 1. «Οι άνθρωποι συχνά εκπλήσσονται από την απόκλιση ανάμεσα στην επίπτωση που νομίζουν ότι έχει η απόφασή τους να αγοράσουν ένα καταναλωτικό αγαθό και τον πραγματικό αντίκτυπό της», διαβεβαιώνει ο Γενς Τόιμπλερ. Και όχι άδικα: η γεωγραφική ζώνη που βρίσκεται στην πιο απομακρυσμένη θέση της παραγωγικής αλυσίδας είναι εκείνη που θα πληρώσει τον πιο βαρύ υλικό φόρο, πολύ μακριά από το μαγαζί πώλησης. Έτσι, η ψηφιακότητα έκανε –ανεπαίσθητα– το «υλικό αποτύπωμά» μας να εκτιναχτεί. Με δισεκατομμύρια διακομιστές (servers), κεραίες, ρούτερ και σημεία διαδικτυακής πρόσβασης να βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σε λειτουργία, οι «άυλες» τεχνολογίες δεν καταναλώνουν μόνο πρώτες ύλες: θα αποτελέσουν ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρήματα υλικής παραγωγής που έχουν ποτέ αναληφθεί. Ανάμεσα σε αυτές τις πολύ πραγματικές υποδομές, τα κέντρα δεδομένων (data centers) κατέχουν μια ξεχωριστή θέση. Αυτές οι τερατώδεις κατασκευές από μπετόν και ατσάλι, παστωμένες με διακομιστές, πολλαπλασιάζονται με τον ρυθμό του χειμάρρου των πληροφοριών που δημιουργούνται από το ψηφιακό μας σύμπαν: πέντε δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων ψηφιολέξεων (bytes) την ημέρα, δηλαδή ίσα με το σύνολο όλων των δεδομένων που παράχθηκαν από το ξεκίνημα της πληροφορικής μέχρι το 2003. Με αυτά μπορούν να γεμίσουν δέκα εκατομμύρια δίσκοι Blue Ray που, αν στοιβάζονταν ο ένας πάνω στον άλλον, θα έφταναν τέσσερις φορές το ύψος του Πύργου του Άιφελ. Κι όμως, όλα αυτά έχουν το μέγεθος ενός σπίρτου, αν συγκριθούν με όσα δεδομένα θα παράγουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια αντικείμενα με σύνδεση 5G που θα ξεχυθούν σύντομα στον κόσμο. Για να αντιληφθούμε τα γιγαντιαία αυτά μεγέθη, αρκεί να παρατηρήσουμε ένα απλό ηλεκτρικό πατίνι, από εκείνα που ενοικιάζονται μέσω μιας εφαρμογής. Πολύ λίγοι χρήστες αυτών των πατινιών γνωρίζουν πως οι εταιρείες που τα ενοικιάζουν «συλλέγουν έναν τεράστιο όγκο δεδομένων, που δημιουργούνται από τις συνήθειες μετακίνησης των χρηστών», εξηγεί ο Μοχάμεντ Τάζσαρ, δικηγόρος στην Αμερικανική Ένωση για τις Πολιτικές Ελευθερίες (ACLU). Την στιγμή που δημιουργείτε έναν λογαριασμό σε μια συγκεκριμένη εφαρμογή, μοιράζεστε το επώνυμο, το όνομα, την ηλεκτρονική διεύθυνση, τον ταχυδρομικό κώδικα, τον αριθμό τηλεφώνου, τις τραπεζικές λεπτομέρειες, το ιστορικό των πληρωμών σας κ.ο.κ. Μετά, η εταιρεία εντοπισμού θα μπορεί να συλλέξει όλες τις πληροφορίες που σχετίζονται με τις διαδρομές σας χάρη στους ανιχνευτές που βρίσκονται στα πατίνια και στα δεδομένα που μεταδίδει το κινητό τηλέφωνό σας. Ο όμιλος Bird έχει την άδεια ακόμη και να εμπλουτίσει το προφίλ σας με πληροφορίες συλλεγμένες από διαφορετικές εταιρείες που ήδη κατέχουν δικά σας δεδομένα και να διερευνήσει τη φερεγγυότητά σας στους οργανισμούς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας! Καβαλώντας αυτό το δίτροχο, δίνετε επίσης τη συγκατάθεσή σας στον πάροχο να μοιραστεί κάποια από τα δεδομένα σας «με τρίτους για λόγους έρευνας, μάρκετινγκ και για άλλους σκοπούς» δηλώνει για παράδειγμα ο όμιλος Lime, χωρίς περισσότερες διευκρινίσεις. Οι προδιαγραφές αυτές «είναι γραμμένες με ακαθόριστους και ασαφείς όρους, διότι πρέπει να παραμένουν ακατανόητες», σημειώνει ο Τάζσαρ. Αυτό το κύμα πληροφοριών, το οποίο εμπλουτίζει τα προσωπικά προφίλ που πωλούνται σε διάφορες εταιρείες σε τιμές χρυσού, αναπόφευκτα κατευθύνεται σε ένα κέντρο δεδομένων – στο cloud, το ψηφιακό «νέφος». Η συστηματική και σε παγκόσμια κλίμακα συλλογή κάθε είδους δεδομένων «δεκαπλασιάζει τις ανάγκες για κέντρα δεδομένων», αναλύει ένας επαγγελματίας της Bolt. Οι cloud cities («πόλεις-νέφη»), ειδικευμένες στην αποθήκευση δεδομένων, συνωστίζονται στην Κίνα. Εξάλλου, το μεγαλύτερο κέντρο δεδομένων του πλανήτη, στην πόλη Λανγκ Φανγκ, μία ώρα με το αυτοκίνητο νότια του Πεκίνου, εκτείνεται σε σχεδόν 600.000 τετραγωνικά μέτρα, δηλαδή σε επιφάνεια… 110 γηπέδων ποδοσφαίρου! Η κατανάλωση των κέντρων δεδομένων σε νερό και ηλεκτρισμό, απαραίτητων για την ψύξη των μηχανημάτων, αυξάνεται ακόμη περισσότερο όσο οι πάροχοι υπηρεσιών κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν εκείνο που στον κλάδο τους ονομάζουν «απόλυτο σκοτάδι»: τη γενικευμένη βλάβη εξαιτίας μιας διακοπής της ηλεκτρικής τροφοδότησης, μια διαρροής νερού στο σύστημα κλιματισμού, ενός προγραμματιστικού σφάλματος… Το 2017, για παράδειγμα, μια γιγαντιαία βλάβη σε ένα κέντρο δεδομένων της εταιρείας British Airways οδήγησε στην ματαίωση 400 πτήσεων και εγκλώβισε 75.000 επιβάτες στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου. Μια παρατεταμένη μηχανική βλάβη στους διακομιστές της Amazon θα δημιουργούσε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στη Δύση. Σε ένα αδιάκοπα πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον, πολλές εταιρείες φιλοξενίας ιστότοπων δεσμεύονται ώστε οι υποδομές τους να λειτουργούν το 99,995% του χρόνου, δηλαδή οι υπηρεσίες τους δεν είναι διαθέσιμες για μόλις 26 λεπτά ετησίως. «Όσον αφορά εκείνους που παθαίνουν συχνά μπλακ-άουτ, απλώς αφήνουν το επάγγελμα», λέει ωμά ο Φιλίπ Λους, πρόεδρος του Institut Datacenter. Για να φτάσουν στην απόλυτη διαθεσιμότητα, οι εταιρείες διακομιστών πολλαπλασιάζουν τις προφυλάξεις. Κατ’ αρχάς φροντίζουν για τον «πλεονασμό» των δικτύων διανομής ενέργειας. «Βρίσκεσαι με δύο παροχές ηλεκτρισμού, δύο γεννήτριες και δύο τεράστιες αίθουσες, μεγέθους δημόσιας βιβλιοθήκης, γεμάτες με μπαταρίες μόλυβδου, για να διασφαλίσεις τη συνέχεια της λειτουργίας μεταξύ της βλάβης και της στιγμής όπου οι γεννήτριες θα αναλάβουν την τροφοδοσία», εξηγεί ο Πολ Μπενουά της Qarnot Computing. Αυτό τo σχέδιο δράσης συνοδεύεται από μια, συχνά γιγαντιαία, αλυσίδα υλικοτεχνικής υποστήριξης. Έτσι, οι στέγες πολλών κέντρων δεδομένων, στην ίδια την καρδιά της Νέας Υόρκης, «είναι ιλιγγιώδεις αποφύσεις» που περιέχουν «πύργους ψύξης του νερού για τον κλιματισμό (…), δεξαμενές νερού για την περίπτωση διακοπής, γερανούς για να ανεβάσουν τις γεννήτριες ντίζελ από τον δρόμο… Τα υπόγειά τους είναι επενδυμένα με καλώδια, εξοπλισμένα με δεξαμενές μαζούτ αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων λίτρων για να τροφοδοτούν τις γεννήτριες», απαριθμούν η Σεσίλ Ντιγκέ και η Φανί Λοπέζ, δύο ερευνήτριες που διεξήγαγαν μια παγκόσμια έρευνα πάνω στα κέντρα δεδομένων8. Ξεκάθαρα, καταλήγει ο Φιλίπ Λους, «δεν υπάρχει κτίριο όπου το τετραγωνικό μέτρο να κοστίζει περισσότερο απ’ ό,τι σε ένα υψηλού επιπέδου κέντρο δεδομένων». «Διακομιστές ζόμπι» Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επιπροσθέτως οι εταιρείες φιλοξενίας ιστότοπων πολλαπλασιάζουν κι αυτές τα κέντρα δεδομένων, όχι όμως χωρίς προηγουμένως να έχουν διασφαλίσει πως τα αντίγραφα των δικτυακών τόπων (οι «ιστότοποι-καθρέφτες») έχουν δημιουργηθεί σε διαφορετική τεκτονική πλάκα! Έτσι, ένας σεισμός δεν θα μπορούσε να μας εμποδίσει να ποστάρουμε το περιεχόμενο του πιάτου μας στο Instagram ή να καθυστερήσει ένα ραντεβού στο Tinder. Κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου που είχε γίνει γύρω στο 2010, μηχανικοί της Google είχαν εξηγήσει πως η υπηρεσία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου Gmail αντιγραφόταν έξι φορές, ενώ ο γενικός κανόνας θέλει ένα βίντεο με γατάκια να αποθηκεύεται σε τουλάχιστον επτά κέντρα δεδομένων ανά τον κόσμο. Έτσι, ο κλάδος στοιχειώνεται από «διακομιστές ζόμπι», εξίσου λαίμαργους με τους υπόλοιπους. Τέλος, οι εταιρείες φιλοξενίας ιστότοπων υπερμεγεθύνουν τις υποδομές προκειμένου να ανταποκριθούν σε ενδεχόμενες αιχμές της κίνησης. Αποτέλεσμα: «εάν ένας δρομολογητής λειτουργεί στο 60% της ικανότητάς του, είναι το ανώτερο που μπορεί να φτάσει», εκτιμά η ερευνήτρια πληροφορικής Αν-Σεσίλ Οργκερί. Το απότοκο αυτής της υπερβολής είναι μια απίστευτη κακοδιαχείριση της ηλεκτρικής ενέργειας. Μια παλιά έρευνα των «New York Times» (22 Σεπτεμβρίου 2012) αποκάλυπτε πως ορισμένα κέντρα δεδομένων που χρησιμοποιούνταν ελάχιστα ενδεχομένως σπαταλούσαν ακόμα και το 90% του ηλεκτρισμού που κατανάλωναν. Κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου που είχε διεξαχθεί στο Παρίσι στα τέλη του 2019, στο πλαίσιο της έκθεσης Data Centre World (μίας από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των επαγγελματιών του cloud), ένα στέλεχος έκανε την εξής απίστευτη δήλωση: «Συνειδητοποιήσαμε πως τα κέντρα δεδομένων θα δεσμεύσουν το ένα τρίτο του ηλεκτρισμού της Μητροπολιτικής Περιφέρειας Παρισίων»9. Όσο για το Amazon Web Services, που έχει εγκατασταθεί από το 2017 στην περιφέρεια Ιλ ντε Φρανς, «φέρεται να έχει υπογράψει στη Γαλλία ένα συμβόλαιο παροχής 155 μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, τα οποία μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μιας πόλης πολλών εκατομμυρίων κατοίκων», αποκαλύπτει ένας ειδικός που προτιμάει να παραμείνει ανώνυμος. Ο κλάδος εκτιμάται ότι σήμερα αντιπροσωπεύει ένα ποσοστό μεταξύ 1% και 3% της παγκόσμιας κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, ένας αριθμός που, λαμβάνοντας υπόψη τον ρυθμό ανάπτυξης του cloud, θα μπορούσε να τετραπλασιαστεί ή να πενταπλασιαστεί μέχρι το 203010. Με άλλα λόγια, καταλήγουν η Σεσίλ Ντιγκέ και η Φανί Λοπέζ, τα κέντρα δεδομένων θα εμφανίζονται «ανάμεσα στους κορυφαίους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας του 21ου αιώνα»11. Και η κύρια πηγή ενέργειας που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ρεύματος δεν είναι άλλη από το κάρβουνο12. Το Διαδίκτυο διαμορφώνει ένα κόσμο όπου η ανθρώπινη δραστηριότητα με την αυστηρή έννοια δεν είναι πια η μόνη που δίνει ζωή στο ψηφιακό σύμπαν. «Οι υπολογιστές και τα διασυνδεδεμένα αντικείμενα επικοινωνούν μεταξύ τους χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Η παραγωγή δεδομένων δεν περιορίζεται πλέον από κάποια εκ μέρους μας ενέργεια», διαβεβαιώνει ο Μάικ Χάζας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ13. Το φαινόμενο αυτό δημιουργεί βεβαίως έναν περιβαλλοντικό αντίκτυπο… δίχως να είμαστε ικανοί να τον υπολογίσουμε, πόσο μάλλον να τον ελέγξουμε. Εδώ τίθεται ένα ανησυχητικό ερώτημα: σε σχέση με την ψηφιακή δραστηριότητα, μπορεί κάποτε τα ρομπότ να αφήσουν ένα οικολογικό αποτύπωμα ακόμα πιο βαθύ από εκείνο των ανθρώπων; Περισσότερο από το 40% της διαδικτυακής δραστηριότητας ήδη προέρχεται από ρομποτικά προγράμματα ή από άτομα που πληρώνονται για να προκαλέσουν επίπλαστη προσοχή. «Τρολ», «μπότνετ», και «σπάμποτ» στέλνουν ανεπιθύμητα μέιλ, μεγεθύνουν τη διάδοση φημών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή μεγαλοποιούν τη δημοτικότητα ορισμένων βίντεο. Το Διαδίκτυο των Πραγμάτων επιταχύνει βέβαια αυτή τη μη ανθρώπινη δραστηριότητα: το 2023, οι συνδέσεις μεταξύ μηχανημάτων (ονομάζεται και Μ2Μ, από το «machine to machine»), ιδίως εκείνες από τα διασυνδεδεμένα σπίτια και τα «έξυπνα» αυτοκίνητα, υπολογίζεται ότι θα αποτελούν το ήμισυ των συνδέσεων στον Παγκόσμιο Ιστό14. Όσον αφορά τα δεδομένα, το μη-ανθρώπινο στοιχείο έχει ήδη αρχίσει να παράγει περισσότερα από το ανθρώπινο –και συμβαίνει ήδη από το 2012. Είναι μόνο η αρχή, αφού στα ρομπότ από εδώ και πέρα απαντούν… άλλα ρομπότ. Από το 2014, τα «παραγωγικά ανταγωνιστικά δίκτυα» λόγου χάρη επιτρέπουν σε λογισμικά να παράγουν πλαστά βίντεο που αντικαθιστούν ένα πρόσωπο ή τροποποιούν τα λόγια μιας προσωπικότητας (τα επονομαζόμενα deepfakes). Και σε αυτά τα δίκτυα αντιτίθενται αλγόριθμοι επιφορτισμένοι με την καταστροφή τους. «Κανένας άνθρωπος δεν έγραψε τους κώδικες για τη δημιουργία τέτοιου περιεχομένου και είναι μηχανήματα που επιστρατεύονται για να ξεσκεπάσουν τα deepfakes. Είναι ένας πόλεμος μεταξύ μηχανών», συνοψίζει ο Λίαμ Νιούκομπ, Βρετανός μηχανικός, ειδικός του διαδικτύου. Άλλο παράδειγμα: προκειμένου να αντικρούσουν τους σπάμερ (που συχνά είναι επίσης ρομπότ), μια νεοζηλανδική εταιρεία δημιούργησε το Re:scam, ένα λογισμικό που ξεκινά μια ατελείωτη συνομιλία με τους αυτοματοποιημένους απατεώνες, ώστε να τους κάνει να χάσουν πολύτιμο χρόνο15. Στον χρηματοπιστωτικό τομέα, η αυτοματοποιημένη κερδοσκοπία αντιπροσωπεύει το 70% των παγκόσμιων συναλλαγών και έως το 40% της αξίας των διαπραγματευόμενων τίτλων. Περάσαμε από ένα δίκτυο που χρησιμοποιείται από και για τους ανθρώπους σε ένα Ίντερνετ το οποίο εκμεταλλεύονται οι μηχανές –ακόμα και για λογαριασμό τους. Το σύμπαν των επενδυτικών κεφαλαίων κατοικείται όλο και λιγότερο από χρηματιστές που αντιμάχονται προκειμένου να πραγματοποιήσουν τα μεγαλύτερα κέρδη. Σε αυτό τον κόσμο, υποστηρίζει ο καθηγητής Χουάν Πάμπλο Παρντό-Γκουέρρα, συγγραφέας ενός σχετικού βιβλίου, «τα άτομα παίζουν, στην καλύτερη περίπτωση, έναν περιορισμένο ρόλο»16… Ένας παλαιός αναλυτής θεωρεί πως «η απόλυτη φαντασίωση των ποσοτικών επενδυτικών κεφαλαίων είναι να μην έχουν σχεδόν καθόλου εργαζόμενους, οι οποίοι ούτως ή άλλως θα πατούν μερικά κουμπιά κάθε τόσο έτσι ώστε να λειτουργούν τα πάντα». Μαντεύουμε τη συνέχεια… «Μόλις όλη αυτή η υποδομή λειτουργήσει, δεν θέλει και πολλή φαντασία για να πεις: “Ίσως ο υπολογιστής θα μπορούσε να πάρει μόνος του την επενδυτική απόφαση”», προβλέπει ο Μάικλ Κερνς, καθηγητής της θεωρίας της πληροφορικής. Δίπλα στα επενδυτικά κεφάλαια που αποκαλούμε «ενεργητικά», όπου οι αγοραπωλησίες ακόμα διεξάγονται σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπους, πολλαπλασιάζονται και τα «παθητικά» κεφάλαια, όπου οι χρηματιστηριακές πράξεις μπαίνουν σταδιακά στον αυτόματο πιλότο. Συχνά έχει να κάνει με διαπραγματεύσιμα αμοιβαία κεφάλαια (index funds), τα οποία ακολουθούν χρηματιστηριακούς δείκτες (για παράδειγμα το S&P 500, βασισμένο στις 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις των αμερικανικών χρηματιστηρίων) και επενδύουν μακροπρόθεσμα στις εταιρείες που συμμετέχουν σε αυτούς. Εδώ συναντάμε την BlackRock, τη Vanguard, τη Renaissance Technologies ή ακόμα την Two Sigma. Οι επενδύσεις που πραγματοποιούνται από παθητικά κεφάλαια ξεπερνούν σήμερα στις ΗΠΑ εκείνες της ενεργητικής διαχείρισης 17. Με αυτόν τον τρόπο, το σύνολο της οικονομίας γίνεται, όλο και περισσότερο, ένα ζήτημα γραμμών κώδικα, αλγορίθμων και υπολογιστών. Ένα ρομπότ στο διοικητικό συμβούλιο Τα επενδυτικά κεφάλαια που κατευθύνονται από μηχανές προκαλούν πλέον μεγαλύτερες καταστροφές στο περιβάλλον από εκείνα που επιβλέπονται από ανθρώπους. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει ο Τόμας Ο’Νιλ, ένας ερευνητής που διεξήγαγε από το 2018 μια έρευνα για λογαριασμό της βρετανικής οργάνωσης InfluenceMap18. Μελετώντας ιδίως τα παθητικά επενδυτικά κεφάλαια που διαχειρίζεται η BlackRock, παρατηρεί πως το 2018 είχαν καταγράψει «μια “ένταση άνθρακα” άνω των 650 τόνων ανά εκατομμύριο δολάρια, τη στιγμή που τα ενεργητικά κεφάλαια (…) παρουσιάζουν μια πολύ κατώτερη ένταση, της τάξης των 300 τόνων ανά εκατομμύριο δολάρια». Σύμφωνα με την εκτίμηση του ερευνητή, το σύνολο των παθητικών κεφαλαίων παγκοσμίως έχει υπερεκτεθεί στα ορυκτά καύσιμα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τα ενεργητικά κεφάλαια. Προγραμματισμένα να παράγουν κέρδος και όχι να προλαμβάνουν το λιώσιμο των πάγων, τα αλγοριθμικά επενδυτικά κεφάλαια επιταχύνουν την κλιματική κρίση. Βεβαίως, με διαφορετικές ρυθμίσεις θα μπορούσαν να ευνοούν τη μείωση των εκπομπών άνθρακα – σε μια τέτοια λύση όμως, οι επικεφαλής αυτών των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων αντιπαραθέτουν τις δεσμεύσεις που έχουν απέναντι στους πελάτες τους, τους οποίους βαρύνει, όπως ισχυρίζονται, η ευθύνη των επενδύσεών τους. Σύντομα η ερώτηση ίσως να μην τίθεται καν. Το 2017, ένα επενδυτικό κεφάλαιο με βάση το Χονγκ Κονγκ, το Deep Knowledge Ventures, ανακοίνωσε τον διορισμό ενός ρομπότ ονόματι Vital στο διοικητικό συμβούλιό του19, μέχρι του σημείου καμία απόφαση να μην οριστικοποιείται χωρίς προηγουμένως να έχει ληφθεί υπόψη η ανάλυσή του. Όσο για την αμερικανική εταιρεία EquBot, θα βασίζεται από εδώ και πέρα στις υπηρεσίες μιας «τεχνητής νοημοσύνης» ξεπερνώντας «τις ψυχολογικές και συναισθηματικές αδυναμίες που παρεμποδίζουν την ανθρώπινη λογική»20, όπως δηλώνει ο ιδρυτής της εταιρείας. Ποιος θα είναι ο οικολογικός αντίκτυπος ενός κόσμου στον οποίο σμήνη από αυτόνομα αυτοκίνητα θα διασχίζουν άδεια τις κοιμισμένες πόλεις και αρμάδες λογισμικών θα συγκρούονται μεταξύ τους στο διαδίκτυο, εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, ενόσω εμείς θα ασχολούμαστε με τα χόμπι μας; Θα είναι κολοσσιαίος –πιθανότατα μεγαλύτερος από το σύνολο της ψηφιακής ρύπανσης με ανθρώπινη προέλευση. Μια ένδειξη για αυτό: πρόσφατα, ερευνητές υπολόγισαν πως η τροφοδότηση μιας τεχνητής νοημοσύνης με σημαντικούς όγκους δεδομένων μπορεί να προκαλέσει τόσες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα όσες πέντε αυτοκίνητα κατά τη διάρκεια ολόκληρου του κύκλου ζωής τους21. Πέρα από όλα αυτά, η επικέντρωση στις σημερινές επιπτώσεις της ψηφιακής συμπεριφοράς μας κινδυνεύει να αποδειχθεί μάταιη και απατηλή, καθώς ο ερχομός του 5G αλλάζει ριζικά τα δεδομένα. Οι ψηφιακές τεχνολογίες είναι ο καθρέφτης των σύγχρονων ανησυχιών μας, της καινούργιας οικολογικής αγωνίας μας. Κουβαλούν ωστόσο απίστευτες ελπίδες για την πρόοδο της ανθρωπότητας. Με τη χρήση τους, θα επιμηκύνουμε το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων, θα εξερευνήσουμε την αρχή του σύμπαντος, θα γενικεύσουμε την πρόσβαση στην εκπαίδευση και θα κατασκευάσουμε τα πρωτόκολλα αντιμετώπισης των επόμενων πανδημιών. Θα προκαλέσουν ακόμα και εξαιρετικές οικολογικές πρωτοβουλίες. Για πρώτη φορά στην ιστορία, μια γενιά κινητοποιείται για να «σώσει» τον πλανήτη, να φέρει τα κράτη ενώπιον της δικαιοσύνης για την απραξία τους μπροστά στην κλιματική κρίση και να ξαναφυτέψει δέντρα. Γονείς αναστενάζουν λέγοντας πως έχουν «τρεις Γκρέτα Τούνμπεργκ στο σπίτι», που σηκώνουν το ανάστημά τους ενάντια στην κατανάλωση κρέατος, στο πλαστικό και στα αεροπορικά ταξίδια. Ταυτόχρονα, αυτή η γενιά προσφεύγει πολύ περισσότερο από τις άλλες στο διαδικτυακό εμπόριο, στην εικονική πραγματικότητα και στα βιντεοπαιχνίδια. Ξετρελαίνεται για διαδικτυακά βίντεο και δεν γνωρίζει άλλον κόσμο πέρα από εκείνον της υψηλής τεχνολογίας. Πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε αφέλεια τη στιγμή που εμπλεκόμαστε στη μεγάλη μάχη του καινούργιου αιώνα: η ψηφιακότητα, όπως ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, στη συντριπτική πλειοψηφία της δεν τίθεται στην υπηρεσία του πλανήτη και του κλίματος. Καθώς όμως αποτελεί έναν παράγοντα σε μεταβατική φάση, είναι παραδόξως αυτή που, περισσότερο από όλους τους άλλους, θα μας εκσφενδονίσει πέρα από τα φυσικά και βιολογικά όρια του κοινού σπιτιού μας. «Lean ICT: pour une sobriété numérique», έκθεση της ομάδας υπό την διεύθυνση του Hugues Ferreboeuf για λογαριασμό του οργανισμού The Shift Project, Παρίσι, Οκτώβριος 2018. «#SMARTer2030 opportunity: ICT solutions for 21st century challenges», GeSI και Accenture Strategy, Βρυξέλλες, 2015. «Clicking clean: Who is winning the race to build a green Internet?», Greenpeace International, Άμστερνταμ, 2017. «Lean ICT: pour une sobriété numérique», ό.π. Εκτός αν ορίζεται διαφορετικά, οι δηλώσεις προέρχονται από συνεντεύξεις με τον συγγραφέα. Michael Ritthoff, Holger Rohn και Christa Liedtke, «Calculating MIPS: Resource productivity of products and services», Wuppertal Spezial 27e, Ινστιτούτο Wuppertal για το Κλίμα, το Περιβάλλον και την Ενέργεια, Ιανουάριος 2002. Frédéric Bordage, Aurélie Pontal, Ornella Trudu, «Quelle démarche Green IT pour les grandes entreprises françaises?», μελέτη του WeGreen IT σε συνεργασία με το WWF Γαλλίας, Οκτώβριος 2018. Cécile Diguet και Fanny Lopez, «L’impact spatial et énergétique des data centers sur les territoires», έκθεση της l’Agence de l’environnement et de la maîtrise de l’énergie (Ademe), Ανζέρ, Φεβρουάριος 2019. Παρέμβαση του José Guignard, στελέχους του Gaz réseau distribution France (GRDF), Data Centre World, Νοέμβριος 2019. Ben Tarnoff, «To decarbonize we must decomputerize: Why we need a Luddite revolution», «The Guardian», Λονδίνο, 18 Σεπτεμβρίου 2019. Cécile Diguet και Fanny Lopez, ό.π. Βλ. Sébastien Broca, «Τεχνολογίες του αύριο, ενέργεια του χθες: Ο ψηφιακός κόσμος δουλεύει με κάρβουνο», «Le Monde diplomatique – ελληνική έκδοση», 5 Απριλίου 2020, monde-diplomatique.gr. Mike Hazas, παρέμβαση στο συνέδριο «Drowning in data – digital pollution, green IT, and sustainable access», EuroDIG, Ταλίν (Εσθονία), 7 Ιουνίου 2017. «Cisco Annual Internet Report (2018-2023) White Paper», Σαν Χοσέ (ΗΠΑ), ενημερώθηκε στις 9 Μαρτίου 2020. James Vincent, «Send scam emails to this chatbot and it’ll waste their time for you», The Verge, Ουάσιγκτον, 10 Νοεμβρίου 2017. Juan Pablo Pardo-Guerra, «Automating Finance: Infrastructures, Engineers, and the Making of Electronic Markets», Cambridge University Press, 2019. «The passives problem and Paris goals: How index investing trends threaten climate action», έκθεση του Sunrise Project, Σάρι Χιλς (Αυστραλία), 2020. «Who owns the world of fossil fuels? A forensic look at the operators and shareholders of the listed fossil fuel reserves», InfluenceMap, Λονδίνο, Δεκέμβριος 2018 (ενημερώθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019). Nicky Burridge, «Artificial intelligence gets a seat in the boardroom», «Nikkei Asia», Tόκιο, 10 Μαΐου 2017. Conrad De Aenlle, «A.I. has arrived in investing. Humans are still dominating», «The New York Times», 12 Ιανουαρίου 2018. Karen Hao, «Training a single AI model can emit as much carbon as five cars in their lifetimes», MIT Technology Review, Στάνφορντ, ΗΠΑ, 6 Ιουνίου 2019. View full είδηση

Επενδύσεις σε ψηφιακές υποδομές, όπως δίκτυα 5G και οπτικών ινών, μέτρα για τη στήριξη της ψηφιακής μετάβασης της δημόσιας διοίκησης, καθώς και μεταρρυθμίσεις για τη στήριξη της ψηφιοποίησης των εταιρειών περιλαμβάνει το Ταμείο Ανάκαμψης. Το εθνικό Σχέδιο, που εγκρίθηκε χθες από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ύψους 30,5 δισ. ευρώ, κατευθύνει το 23% των συνολικών κονδυλίων της Ελλάδας, στην ψηφιακή μετάβαση. Τα δίκτυα 5G και οπτικών ινών, η ψηφιακή μετάβαση της δημόσιας διοίκησης, μεταρρυθμίσεις για τη στήριξη της ψηφιοποίησης των εταιρειών και δράσεις για την ψηφιακή …εκπαίδευση παιδιών και τρίτης ηλικίας συνθέτου το σχέδιο της κυβέρνησης ώστε η χώρα να αλλάξει σελίδα. Τα μέτρα περιλαμβάνουν επίσης: 231 εκατ. ευρώ για την παροχή κουπονιών για αγορά ταμπλετών/φορητών υπολογιστών σε περίπου 600.000 μαθητές και φοιτητές από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος την εγκατάσταση 40.000 διαδραστικών συστημάτων μάθησης σε σχολεία 1,3 δισ. ευρώ διατίθενται για διάφορα έργα με στόχο την ψηφιοποίηση της δημόσιας διοίκησης και τη διευκόλυνση της ανάπτυξης έξυπνων πόλεων σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ψηφιακές πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην αύξηση της αποδοτικότητας βασικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων της φορολογικής και τελωνειακής διοίκησης, της δικαιοσύνης, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της κοινωνικής πρόνοιας και των υπηρεσιών απασχόλησης. Ανάπτυξη διαστημικών τεχνολογιών και εφαρμογών για την υποστήριξη υπηρεσιών ασφαλούς συνδεσιμότητας. Επίσης, η Ελλάδα έχει προτείνει τη διάθεση 2,3 δισ. ευρώ για τη μεταρρύθμιση του συστήματος εκπαίδευσης, κατάρτισης και δια βίου μάθησης, σε συνδυασμό με επενδύσεις σε προγράμματα αναβάθμισης δεξιοτήτων και επανειδίκευσης που καλύπτουν όλο το εργατικό δυναμικό. Η Επιτροπή αξιολόγησε το σχέδιο της Ελλάδας με βάση τα κριτήρια που καθορίζονται στον κανονισμό RRF. Στην ανάλυση της Επιτροπής εξετάστηκε κατά πόσο οι επενδύσεις και οι μεταρρυθμίσεις του σχεδίου της Ελλάδας στηρίζουν την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση, συμβάλλουν στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των προκλήσεων που εντοπίζονται στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου και ενισχύουν το αναπτυξιακό δυναμικό της, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την οικονομική και κοινωνική ανθεκτικότητά της. View full είδηση

Το πρώτο εξάμηνο οι τυπικοί πάροχοι λογισμικού ή διαδικτυακών πλατφορμών επλήγησαν περισσότερο από την πτώση της αγοράς από ό,τι οι τεχνολογικές εταιρείες που σχετίζονται με κλάδους «υλικών», αναφέρει η BCM Begin Capital Markets. Ο τομέας της τεχνολογίας αντιμετωπίζει ένα από τα χειρότερα μισά του χρόνου στη μεταπολεμική ιστορία όσον αφορά τον χρηματιστηριακό τομέα, ενώ η Ευρώπη, στο σύνολό της, υφίσταται σημαντικές συνέπειες από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η εταιρεία που μέχρι πρότινος βρισκόταν στην κορυφή, ο γερμανικός κολοσσός λογισμικού SAP, «εκτοπίστηκε» από μια τεχνολογική εταιρεία που εστιάζει στην υγειονομική περίθαλψη, τη Medtronic. Αντίστοιχα, η ελβετο-σουηδική ΑΒΒ βελτίωσε τη θέση της και πλέον κατατάσσεται 4η, αποφεύγοντας τη βαθιά πτώση της κεφαλαιοποίησης της αγοράς, όπως δείχνει το σχετικό γράφημα που ενημερώθηκε μετά το πρώτο εξάμηνο του 2022. «Συγκρίνοντας τις διαφορές των διαγραμμάτων για το πρώτο εξάμηνο του έτους, φαίνεται ότι οι τυπικοί πάροχοι λογισμικού ή διαδικτυακών πλατφορμών επλήγησαν περισσότερο από την πτώση της αγοράς από ό,τι οι τεχνολογικές εταιρείες που σχετίζονται με κλάδους «υλικών», όπως η υγειονομική περίθαλψη ή τα μηχανήματα», σχολίασε ο Tomas Kolomaznik, επικεφαλής αναλυτής της BCM Begin Capital Markets, της εταιρείας που έκανε γνωστό το συγκεκριμένο γράφημα για πρώτη φορά τον περασμένο Ιανουάριο και παρουσίασε τη μελέτη της για τους ηγέτες της ευρωπαϊκής τεχνολογίας. «Ενώ τα έτη 2020 και 2021 ήταν ευνοϊκά για τον τεχνολογικό τομέα, η ανάπτυξη από την αρχή του τρέχοντος έτους κινήθηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Σε κάποιον βαθμό, αυτό οφείλεται στη σταδιακή εξασθένηση της πανδημίας του κορωνοϊού, αλλά και στην επικείμενη έναρξη μιας παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης λόγω του πληθωρισμού που έσπασε ρεκόρ, ενώ, τέλος, μεγάλο ρόλο διαδραμάτισε και ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία», πρόσθεσε ο Tomas Kolomaznik. Η κατάταξη των δέκα κορυφαίων παικτών τεχνολογίας στην Ευρώπη βασίζεται στην κεφαλαιοποίηση της αγοράς, αλλά υπάρχουν άλλοι παράγοντες που μπορούν να προστεθούν στο γράφημα, όπως η θέση της εταιρείας στο τμήμα της αγοράς και η εξέλιξη των τριμηνιαίων οικονομικών στοιχείων. Η BCM Begin Capital Markets CY Ltd εποπτεύεται και ρυθμίζεται από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου (CySEC), τον εποπτικό και ρυθμιστικό φορέα για εταιρείες επενδυτικών υπηρεσιών στην Κύπρο, με αριθμό άδειας ΚΕΠΕΥ 274/15. Προειδοποίηση κινδύνου: Τα CFD είναι πολύπλοκα μέσα και διατρέχουν υψηλό κίνδυνο γρήγορης απώλειας χρημάτων λόγω μόχλευσης. | Το 86,86% των λογαριασμών επενδυτών λιανικής χάνουν χρήματα όταν ανταλλάσσουν CFD με αυτόν τον πάροχο. | Θα πρέπει να σκεφτείτε εάν καταλαβαίνετε πώς λειτουργούν τα CFD και αν μπορείτε να αναλάβετε τον υψηλό κίνδυνο απώλειας των χρημάτων σας Σημείωση: Πηγή εσόδων και καθαρών εσόδων όλων των εισηγμένων είναι η Ετήσια Έκθεση 2021 της αντίστοιχης εταιρείας. View full είδηση

Σε εκσυγχρονισμό των υποδομών στα Κέντρα Ελέγχου Ενέργειας προχωράει ο ΑΔΜΗΕ, με βασικό ζητούμενο τον εκσυγχρονισμό του Συστήματος Ελέγχου Ενέργειας και Συστήματος Διαχείρισης Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, που είναι εγκατεστημένα και λειτουργούν στα ΚΕΕ. Το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί σε 2 χρόνια και ο συνολικός προϋπολογισμός του εκτιμάται σε 4,8 εκατ. ευρώ. Δεδομένης της ένταξης του έργου στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, υπάρχει η δυνατότητα χρηματοδότησής του από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους μέσω του ΠΔΕ σε ποσοστό 31,5%. Με την υλοποίηση του έργου, τα ΚΕΕ θα αποκτήσουν δυνατότητα απεικόνισης, παρακολούθησης, εποπτείας και ελέγχου της λειτουργίας του ΕΣΜΗΕ και της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας με υποδομές σύγχρονης τεχνολογίας. Επίσης, θα αυξηθεί η αξιοπιστία και η απόδοση των υπηρεσιών που παρέχει ο ΑΔΜΗΕ στα ΚΕΕ, ενώ παράλληλα θα επιτευχθεί και εξοικονόμηση ενέργειας. Τέλος, θα διασφαλιστούν οι ιδανικές συνθήκες λειτουργίας των πληροφοριακών συστημάτων του Συστήματος Ελέγχου Ενέργειας και του Συστήματος Διαχείρισης Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας. View full είδηση

Με έγγραφό του το ΥΠΕΝ υπενθυμίζει τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του Κανονισμού Τεχνολογίας Σκυροδέματος 2016 καθώς και την κατά πλειοψηφία έναρξη ισχύος του κανονισμού, την 02-12-2016. Συγκεκριμένα, στο έγγραφο του ΥΠΕΝ αναφέρονται τα ακόλουθα: Θέμα: «Δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του (ΚΤΣ – 2016)» Σχετ.: α) Το υπ΄αριθμ. Οικ.3460/28-6-2016 έγγραφο της Γενικής Δ/νσης Τεχνικής Υποστήριξης του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων β) Η υπ΄αριθμ. Γ.Δ.Τ.Υ./οικ.3328/12-5-2016 Απόφαση Υπουργού Υ.ΜΕ.ΔΙ. (ΦΕΚ 1561 Β΄/2-6-2016) Σας ενημερώνουμε για τη (β) σχετική Απόφαση, με την οποία εγκρίθηκε ο Κανονισμός Τεχνολογίας Σκυροδέματος 2016 (ΚΤΣ -2016), ο οποίος έχει υποχρεωτική εφαρμογή τόσο στα Δημόσια όσο και στα Ιδιωτικά έργα και ισχύει έξι μήνες μετά τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ήτοι απο την 2-12-2016. Εξαιρούνται οι παράγραφοι Β5.3.1.θ. και Β.5.10. στοιχείο 22, για τις οποίες δίδεται μεταβατική περίοδος δύο (2) ετών,ήτοι 2-6-2018, καθώς και η παράγραφος Β.5.3.1.κ, για την οπο περίοδος τριών (3) ετών, ήτοι 2-6-2019. Δείτε το ΦΕΚ με τον κανονισμό, εδώ. Πηγή: http://www.b2green.gr/el/post/40159/ Click here to view the είδηση

Οι περιορισμοί στους προϋπολογισμούς των ΗΠΑ, των ευρωπαϊκών κρατών και της Ιαπωνίας δίνουν την ευκαιρία στην Κίνα, η οποία συνεχίζει ακάθεκτη να επενδύει στον τομέα επιστήμης και τεχνολογίας, να αποκτήσει την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία έως το 2019, σύμφωνα με μια νέα έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα. Η έκθεση "OECD Science, Technology and Industry 2014" επισημαίνει ότι σταδιακά μειώνεται το ειδικό βάρος Ευρώπης, ΗΠΑ και Ιαπωνίας στην επιστημονική και τεχνολογική έρευνα, στις σχετικές εμπορικές πατέντες και στις επιστημονικές δημοσιεύσεις, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο, έτσι ώστε η Κίνα να γίνει η Νο 1 χώρα σε δαπάνες Έρευνας και Ανάπτυξης (R & D). Αυτό αναμένεται να συμβεί μέσα στην επόμενη πενταετία και πάντως πριν το 2020. Γενικότερα οι δαπάνες R & D εκ μέρους των κυβερνήσεων και των επιχειρήσεων των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών του ΟΟΣΑ εμφανίζουν μια κάμψη λόγω της οικονομικής κρίσης, με συνέπεια το μερίδιο του ΟΟΣΑ στις παγκόσμιες δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη να έχει υποχωρήσει πλέον στο 70% έναντι του 90% πριν μια δεκαετία. Ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης των δαπανών R & D στις χώρες του ΟΟΣΑ ήταν 1,6% κατά την περίοδο 2008-2012, περίπου ο μισός από ό,τι ήταν τα προηγούμενα χρόνια 2001-2008. Αντίθετα, οι δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη της Κίνας διπλασιάστηκαν μεταξύ 2008 και 2012. Το 2012 η ακαθάριστη εγχώρια δαπάνη για R & D ήταν 397 δισεκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ, 282 δισεκατομμύρια δολάρια στην ΕΕ των «28», 257 δισεκατομμύρια στην Κίνα και 134 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ιαπωνία. Η συνολική δαπάνη για R & D στις χώρες του ΟΟΣΑ ξεπέρασε το 1,1 τρισεκατομμύριο δολάρια το 2012 έναντι 330 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις ανερχόμενες χώρες "BRIICS" (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Ινδονησία, Κίνα και Νότια Αφρική). Η χώρα με την μεγαλύτερη αναλογία επενδύσεων έρευνας και ανάπτυξης είναι η Κορέα (4,36% του ΑΕΠ της το 2012) και ακολουθεί το Ισραήλ (3,93% του ΑΕΠ), ενώ ο μέσος όρος στα κράτη του ΟΟΣΑ είναι 2,40% του ΑΕΠ. Η έκθεση επισημαίνει ότι υπάρχει σημαντική «ψαλίδα» μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, καθώς μερικές (Δανία, Γερμανία κ.α.) αυξάνουν συνεχώς το πσοσοστό των δαπανών R & D στο ΑΕΠ τους, ενώ άλλες, κυρίως στον ευρωπαϊκό νότο (Πορτογαλία, Ισπανία κ.α.) χάνουν κι άλλο έδαφος. Η Ελλάδα Η έκθεση επισημαίνει την παρατεταμένη ύφεση στην Ελλάδα μετά το 2008 και την ανάγκη για διαρθρωτικές βελτιώσεις στο όλο σύστημα παραγωγής καινοτομιών στη χώρα μας. Τονίζει επίσης ότι οι ευρύτερες συνθήκες για καινοτομίες απέχουν από το να θεωρηθούν ευνοϊκές, μεταξύ άλλων λόγω έλλειψης κεφαλαίων ανάληψης επενδυτικών κινδύνων (venture capital). Παράλληλα υπογραμμίζονται οι επίμονες προσπάθειες της κυβέρνησης να βελτιώσει τις συνθήκες προώθησης καινοτομιών ως μέσο για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας, της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την έκθεση, η ακαθάριστη εγχώρια δαπάνη για R & D ήταν σχεδόν 2 δισεκατομμύρια δολάρια το 2012 (1.994 εκατομμύρια) και αποτελούσε το 0,2% της συνολικής δαπάνης στον ΟΟΣΑ. Το 15,8% αυτών των κεφαλαίων προήλθαν από εξωτερικές πηγές χρηματοδότησης, κυρίως από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ ο μέσος όρος αυτών των δαπανών (επενδύσεων) στον ΟΟΣΑ ήταν 2,40%, στην Ελλάδα ήταν 0,69%. Στον ΟΟΣΑ οι δαπάνες αυτές αυξήθηκαν με μέσο ετήσιο ρυθμό 2% κατά την περίοδο 2007-2012, αλλά στην Ελλάδα -λόγω και της οικονομικής κρίσης- υπήρξε μέση ετήσια μείωσή τους κατά 1,8% την ίδια περίοδο. Ενώ στον ΟΟΣΑ, από το συνολικό μέσο ποσοστό 2,40% των δαπανών έρευνας, το ένα τρίτο περίπου (0,77% του ΑΕΠ) χρηματοδοτείται με δημόσιους πόρους, στην Ελλάδα πάνω από το 50% (0,36% του ΑΕΠ από το συνολικό 0,69%) χρηματοδοτείται με δημόσια κεφάλαια. Αυτό επιβεβαιώνει ότι στη χώρα μας υπάρχει υστέρηση όχι μόνο των συνολικών επενδύσεων σε R & D, αλλά και ειδικότερα των ιδιωτικών επενδύσεων για έρευνα από τις ελληνικές επιχειρήσεις, πράγμα που καθιστά την χρηματοδότηση της έρευνας και ανάπτυξης στην Ελλάδα εξαρτημένη σε δυσανάλογο βαθμό από το κράτος και άλλους δημόσιους φορείς, σε σχέση με τις άλλες χώρες του ΟΟΣΑ. Ο ΟΟΣΑ αναφέρει πάντως ότι, παρά την υστέρηση σε δαπάνες R & D, η Ελλάδα εμφανίζει καλύτερη επίδοση διεθνώς σε επιστημονικές δημοσιεύσεις και σε παρουσία των ΑΕΙ της στα κορυφαία 500 πανεπιστήμια του κόσμου. Από την άλλη, επισημαίνει ότι το ελληνικό ερευνητικό σύστημα παραμένει απομονωμένο σε μεγάλο βαθμό από τον παραγωγικό τομέα. Οι δημόσιοι ερευνητικοί φορείς και τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν αξιοποιούν εμπορικά τα ερευνητικά αποτελέσματά τους, με συνέπεια να έχουν έναν υπερβολικά χαμηλό αριθμό από κατοχυρωμένες εμπορικές πατέντες για νέα προϊόντα και υπηρεσίες. Γενικότερα, τονίζεται, ότι οι δεσμοί πανεπιστημίων και επιχειρήσεων παραμένουν αδύναμοι στη χώρα μας. Επισημαίνεται επίσης ότι, λόγω των επιβεβλημένων μέτρων λιτότητας, αρκετοί πεπειραμένοι ερευνητές έχουν συνταξιοδοτηθεί πρόωρα, ενώ άλλοι νεότεροι επιστήμονες έχουν φύγει στο εξωτερικό. Πηγή:www.capital.gr Click here to view the είδηση