Αναζήτηση στην κοινότητα

Εντυπωσιακές εικόνες από τον Άρη κατέγραψε το ρομποτικό όχημα Curiosity rover της NASA, με τα σύννεφα στον ουρανό του «κόκκινου πλανήτη». Η κάμερα του οχήματος συνέλαβε τα σύννεφα, τα οποία είναι γεμάτα με κρύσταλλα πάγου που φαίνεται να λαμπυρίζουν επειδή διασκορπίζουν το φως του ήλιου. Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, αυτά τα σύννεφα σχηματίζονται σε υψηλότερο και πιο κρύο υψόμετρο, οπότε είναι ουσιαστικά κατασκευασμένα από ξηρό πάγο (δηλαδή κατεψυγμένο διοξείδιο του άνθρακα). Οι έγχρωμες εικόνες που τραβήχτηκαν από την κάμερα του rover της NASA, είναι ακόμα πιο εντυπωσιακές μετά το ηλιοβασίλεμα, αποκαλύπτοντας τα λαμπερά σύννεφα. «Εάν δείτε ένα σύννεφο με ένα λαμπερό παστέλ σύνολο χρωμάτων σε αυτό, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα σωματίδια σύννεφων είναι σχεδόν πανομοιότυπα σε μέγεθος», δήλωσε ο Mαρκ Λέμον, ένας ατμοσφαιρικός επιστήμονας στο Ινστιτούτο Διαστημικής Επιστήμης στο Μπόουλντερ του Κολοράντο. Αυτό συμβαίνει συνήθως αμέσως μετά τη δημιουργία των σύννεφων και όλα έχουν αυξηθεί με τον ίδιο ρυθμό. «Πάντα θαυμάζω τα χρώματα που εμφανίζονται: κόκκινα και πράσινα και μπλε και μοβ», είπε ο Λέμον. «Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις κάτι να λάμπει με πολύ χρώμα στον Άρη».

Η NASA εγκαινίασε ένα νέο διαδραστικό εργαλείο που δείχνει τον Άρη με εξαιρετική λεπτομέρεια και σας επιτρέπει να ταξιδέψετε μεταξύ των σημείων ενδιαφέροντος με το πάτημα ενός ποντικιού. Το εξαιρετικό Global CTX Mosaic του Άρη περιλαμβάνει 110.000 εικόνες που έχουν ληφθεί από την Context Camera (CTX) του Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) της NASA. Σε ανάρτηση στον ιστότοπό της, η NASA περιγράφει το ψηφιδωτό ως "την υψηλότερης ανάλυσης παγκόσμια εικόνα του κόκκινου πλανήτη που έχει δημιουργηθεί ποτέ". Για να δώσει έμφαση στην ανακοίνωση, προσθέτει: "Αν εκτυπώνονταν, αυτό το μωσαϊκό των 5,7 τρισεκατομμυρίων pixel (ή 5,7 terapixel) θα ήταν αρκετά μεγάλο για να καλύψει το στάδιο Rose Bowl στη California". Χρειάστηκαν έξι χρόνια και δεκάδες χιλιάδες ώρες για την ανάπτυξή του από το Εργαστήριο Bruce Murray του Caltech για την Οπτικοποίηση Πλανητών. Με μια πρώτη επίσκεψη στο ψηφιδωτό, θα σας παρουσιαστεί μια οπτική γωνία που βρίσκεται αρκετά πάνω από την επιφάνεια του Άρη. Στο κάτω μέρος της οθόνης, θα βρείτε μια σειρά από προτάσεις για μέρη που μπορείτε να επισκεφθείτε. Μπορείτε να ξεκινήσετε επιλέγοντας τον κρατήρα Jezero, την αρχαία αποξηραμένη κοίτη λίμνης όπου το Perseverance rover της NASA αναζητά στοιχεία μικροβιακής ζωής τα τελευταία δύο χρόνια, και το σημείο όπου το ελικόπτερο Ingenuity έχει πραγματοποιήσει πολλές πτήσεις. Αφού ρίξετε μια καλή ματιά τριγύρω, χρησιμοποιώντας τα κουμπιά ή το ποντίκι για μεγέθυνση και σμίκρυνση, μπορείτε να πάρετε μια εξαιρετική ιδέα της τεράστιας απόστασης μεταξύ του Perseverance και του άλλου λειτουργικού rover της NASA, του Curiosity, επιλέγοντας το κουμπί για το παλαιότερο όχημα. Καθώς το κάνετε αυτό, η προβολή θα ανυψώνεται ήπια και θα σαρώνει ομαλά το έδαφος με παρόμοιο τρόπο όπως το Google Earth μετακινείται μεταξύ των τοποθεσιών. Αν ανακαλύψετε κάτι ενδιαφέρον από μόνοι σας και θέλετε να επιστρέψετε σε αυτό αργότερα, μπορείτε να βάλετε έναν σελιδοδείκτη στην τοποθεσία χρησιμοποιώντας ένα από τα κουμπιά στην αριστερή πλευρά της οθόνης. Ο Jay Dickson, ο επιστήμονας επεξεργασίας εικόνας που ηγήθηκε του έργου και διευθύνει το εργαστήριο Murray, δήλωσε για το ψηφιδωτό: «Ήθελα κάτι που θα ήταν προσβάσιμο σε όλους. Οι μαθητές των σχολείων μπορούν να το χρησιμοποιήσουν τώρα. Η μητέρα μου, που μόλις έκλεισε τα 78 της χρόνια, μπορεί να το χρησιμοποιήσει τώρα. Ο στόχος είναι να μειωθούν τα εμπόδια για τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να εξερευνήσουν τον Άρη».

Η πρώτη έγχρωμη φωτογραφία από το James Webb Space Telescope δόθηκε στη δημοσιότητα από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Joe Biden, σε μία ειδική συνέντευξη Τύπου στο Λευκό Οίκο. Η μοναδική εικόνα αποκαλύπτει μία συστάδα γαλαξιών γνωστή ως SMACS 0723 όπως αυτή φαινόταν πριν 4.6 δισεκατομμύρια χρόνια, αποκαλύπτοντας χιλιάδες γαλαξίες τη στιγμή που στο νυχτερινό ουρανό καλύπτει μόλις το μέγεθος ενός κόκκου άμμου αν κάποιος τον κρατήσει με τεντωμένο χέρι. Για πρώτη φορά, μπορούμε να δούμε λεπτομέρειες από τους πρώτους γαλαξίες, κοιτώντας την πρώτη γενιά άστρων που γεννήθηκαν στο σύμπαν. Αυτοί οι γαλαξίες σχηματίστηκαν σε ένα κυρίως σκοτεινό σύμπαν, γεμάτο με ουδέτερο αέριο υδρογόνο και είναι πολύ διαφορετικοί από το σύμπαν που βλέπουμε σήμερα. Αυτή η εικόνα καταγράφει το φως των άστρων από τα αρχαιότερα αντικείμενα που έχουν σχηματιστεί ποτέ, μόλις μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang. Το φως τους είναι άνω των 13 δισεκατομμυρίων ετών και φτάνει στο JWST από την απίστευτη δύναμη διάθλασης τεράστιων συστάδων νεότερων γαλαξιών. Μάλιστα η διαφορά της ανάλυσης με το Hubble είναι χαοτική. Για να ακριβολογούμε, η φωτογραφία είναι σύνθεση από διαφορετικές εικόνες σε διαφορετικά μήκη κύματος φωτός, τα οποία συλλέχθηκαν από το JWST μέσα σε 12.5 ώρες. Η ίδια διαδικασία για το Hubble διαρκεί εβδομάδες. Το JWST υπόσχεται να φέρει την επανάσταση στην αστροφυσική και περισσότερες φωτογραφίες θα γίνουν σύντομα διαθέσιμες στο κοινό.

Tο ρομποτικό ρόβερ Perseverance κατάφερε να συλλέξει με το τρυπάνι του δείγμα από τα πετρώματα του πλανήτη ‘Αρη, όπως επιβεβαίωσε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Επρόκειτο για την δεύτερη προσπάθεια, καθώς η πρώτη -αποτυχημένη- πραγματοποιήθηκε τον περασμένο μήνα. Οι πρώτες εικόνες που έδωσε στην δημοσιότητα η NASA την περασμένη Πέμπτη είχαν δημιουργήσει αισιοδοξία ότι το τρυπάνι του ρόβερ Perseverance κατόρθωσε να πάρει δείγμα, αντίθετα με την πρώτη φορά στις αρχές Αυγούστου, όταν είχαν διαψευστεί τελικά οι ελπίδες των επιστημόνων, καθώς το πέτρινο δείγμα είχε μετατραπεί σε σκόνη που έπεσε στο έδαφος γύρω από το τρυπάνι. Χρειάστηκαν να φθάσουν στη Γη νέες εικόνες το Σαββατοκύριακο για να επιβεβαιώσουν ότι αυτή τη φορά το δείγμα βρίσκεται πλέον με ασφάλεια μέσα στο Perseverance, σύμφωνα με το BBC. Πρόκειται για ιστορικό επίτευγμα, καθώς το εν λόγω δείγμα είναι ο πυρήνας πετρώματος που συλλέγεται σε άλλον πλανήτη και προγραμματίζεται να σταλεί στον πλανήτη μας για να μελετηθεί από τους επιστήμονες προς αναζήτηση αρχαίας αρειανής μικροβιακής ζωής. Το ρόβερ – αν όλα πάνε καλά – θα συλλέξει μέσα στον επόμενο χρόνο τουλάχιστον 20 τέτοια πέτρινα δείγματα μεγέθους όσο ένα δάκτυλο το καθένα, τα οποία σχεδιάζεται να σταλούν στη Γη στη δεκαετία του 2030 μέσω μιας κοινής ευρω-αμερικανικής αποστολής.

Η διαστημική υπηρεσία NASA ανέθεσε στην κατασκευαστική εταιρεία ICON συμβόλαιο $ 57 εκατ. για την ανάπτυξη τεχνολογίας τρισδιάστατης εκτύπωσης, με σκοπό την κατασκευή δρόμων, πεδίων εκτόξευσης και κατοικιών στην επιφάνεια της Σελήνης, ως μέρος μιας σεληνιακής βάσης. Μιλώντας επί του ζητήματος, η διευθύντρια τεχνολογικής ωρίμανσης της Διεύθυνσης Διαστημικής Τεχνολογίας της NASA, Niki Werkheiser, δήλωσε: «Για να εξερευνήσουμε άλλους κόσμους, χρειαζόμαστε καινοτόμες νέες τεχνολογίες προσαρμοσμένες σε αυτά τα περιβάλλοντα και τις εξερευνητικές μας ανάγκες» Η εταιρεία ICON, με έδρα το Austin, στοχεύει να αναπτύξει έναν μεγάλο τρισδιάστατο εκτυπωτή που μπορεί να μεταφερθεί στο φεγγάρι και να χρησιμοποιήσει σεληνιακά υλικά για την κατασκευή της βάσης. "Το σύστημα Olympus της ICON προορίζεται να είναι ένα σύστημα κατασκευής πολλαπλών χρήσεων που χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο τοπικούς σεληνιακούς και αρειανούς πόρους ως δομικά υλικά, για να προωθήσει τις προσπάθειες της NASA, αλλά και εμπορικών οργανισμών, να δημιουργήσουν μια διαρκή σεληνιακή παρουσία", εξηγεί η ICON. Το έργο Olympus εμπίπτει στο πρόγραμμα Artemis της NASA, το οποίο σχεδιάζει τη μακροπρόθεσμη ανθρώπινη εξερεύνηση του φεγγαριού. Η υποδομή σχεδιάζεται με σκοπό να καταστίσει στο μέλλον εφικτή την ανθρώπινη διαμονή στο φεγγάρι. «Για να αλλάξουμε το πρότυπο της εξερεύνησης του διαστήματος από το «εκεί και πάλι πίσω» στο «εκεί για να μείνουμε», θα χρειαστούμε ισχυρά, ανθεκτικά και ευρέως ικανά συστήματα που να μπορούν να χρησιμοποιούν τους τοπικούς πόρους της σελήνης και άλλων πλανητών». είπε ο συνιδρυτής της ICON Jason Ballard. «Είμαστε ευχαριστημένοι που η έρευνα και η μηχανική έχουν αποδείξει ότι τέτοια συστήματα είναι πράγματι δυνατά και ανυπομονούμε να κάνουμε τώρα αυτή τη δυνατότητα πραγματικότητα», συνέχισε ο Ballard. «Το τελικό παραδοτέο αυτού του συμβολαίου θα είναι η πρώτη κατασκευή της ανθρωπότητας σε έναν άλλο κόσμο και αυτό θα είναι ένα πολύ ιδιαίτερο επίτευγμα». Η σύμβαση, η οποία προσφέρθηκε στο πλαίσιο της τρίτης φάσης του προγράμματος Small Business Innovation Research (SBIR) της NASA, βασίζεται στη χρηματοδότηση που ανατέθηκε στην ICON και το αρχιτεκτονικό στούντιο BIG το 2020, με στόχο να αναπτύξουν έναν τρόπο δημιουργίας κτιρίων με τρισδιάστατη εκτύπωση στο φεγγάρι. Την ίδια στιγμή, μια σειρά από άλλα στούντιο αρχιτεκτονικής εξερευνούν επίσης την κατασκευή στο φεγγάρι. Το αρχιτεκτονικό στούντιο SOM και η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) σχεδίασαν έναν οικισμό από φουσκωτές μονάδες που μπορεί να τοποθετηθεί στην επιφάνεια της σελήνης με το όνομα Moon Village. Παράλληλα, και το βρετανικό στούντιο αρχιτεκτονικής Foster + Partners ανακοίνωσε πρόταση για την τρισδιάστατη εκτύπωση κτιρίων στο φεγγάρι.

Η πτώση της στάθμης του νερού έχει αποκαλύψει νέες αποξηραμένες χερσαίες περιοχές γύρω από βόρεια πλευρά της. Με βάση την έκτασή της, η Κασπία Θάλασσα αποτελεί το μεγαλύτερο εσωτερικό υδάτινο σώμα της Γης, που εκτείνεται σε περίπου 371.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Με βάση οικονομικά, κοινωνικά κριτήρια και πρότυπα βιοποικιλότητας η αξία της είναι ανεκτίμητη. Η Κασπία Θάλασσα υποστηρίζει σημαντικά τον εμπορικό τομέα της αλιεία, παρέχει νερό για γεωργία, και παρέχει ευκαιρίες αναψυχής και εργασίας στους ανθρώπους που ζουν κοντά. Τα νερά της φιλοξενούν επίσης πολλά απειλούμενα είδη, συμπεριλαμβανομένου του 90% του τελευταίου εναπομείναντος οξύρρυγχου του πλανήτη. Στη βόρεια Κασπία, τα ρηχά νερά βρίθουν από μαλάκια, καρκινοειδή, ψάρια και πουλιά. Οι φώκιες μεγαλώνουν τα μικρά τους στον χειμερινό πάγο που συνήθως σχηματίζεται μόνο σε αυτό το μέρος της λίμνης. Η πανίδα και η χλωρίδα της λίμνης βασίζονται σε ένα υγιές επίπεδο νερού για την ύπαρξή τους. Ωστόσο, η Κασπία Θάλασσα συρρικνώνεται ραγδαία. Στις 19 Σεπτεμβρίου 2022, το όργανο MODIS του δορυφόρου Terra της NASA έλαβε την παρακάτω εικόνα φυσικών χρωμάτων (δεξιά εικόνα) της βόρειας Κασπίας Θάλασσας. Τμήμα του εκτεταμένου Δέλτα του ποταμού Βόλγα (σκούρο πράσινο) είναι ορατό κατά μήκος της αριστερής πλευράς της εικόνας. Τα ιζήματα, τα οποία μεταφέρονται στη λίμνη από τον Βόλγα και αναδεύονται στη ρηχή λίμνη από τα ρεύματα, χρωματίζουν το νερό με στροβιλισμούς σε χρώματα ανοικτού πράσινου και μαύρου. Με χρώμα ανοιχτό γκρι φαίνονται οι περιοχές κατά μήκος της ακτογραμμής, και κομμάτια λευκού χρώματος στα νοτιοανατολικά τα οποία είναι πιθανώς αλάτι και άλλα ορυκτά που εμφανίζονται μετά την εξάτμιση του νερού. Εικόνα φυσικών χρωμάτων η οποία ελήφθη στις 20/9/2006 από τον αισθητήρα ΜΟDIS του δορυφόρου Terra της NASA Εικόνα φυσικών χρωμάτων η οποία ελήφθη 18 χρόνια μετά, στις 19/9/2022 από τον αισθητήρα ΜΟDIS του δορυφόρου Terra της NASA Για σύγκριση, η εικόνα στα αριστερά ελήφθη από το όργανο MODIS του δορυφόρου Terra στις 20 Σεπτεμβρίου 2006. Δεν υπήρχε περιοχή με εμφανή εναπόθεση αλατιού κατά μήκος της βόρειας ακτής και μόνο μια σχετικά μικρή επιφάνεια αλατιού στα ανατολικά και νότια διακρίνονται, ενώ νερό υπήρχε στη στενή περιοχή κάτω δεξιά, η οποία, δώδεκα χρόνια αργότερα, έχει γίνει χερσαία περιοχή με ορυκτά. Τα δεδομένα υψομετρίας ραντάρ που συλλέχθηκαν από πολλούς δορυφόρους και συγκεντρώθηκαν από το Global Water Monitor της NASA δείχνουν ότι τα επίπεδα του νερού της Κασπίας πέφτουν από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Άλλες έρευνες δείχνουν ότι η πτώση θα μπορούσε να συνεχιστεί καθώς η κλιματική αλλαγή φέρνει υψηλότερες θερμοκρασίες αέρα και αυξημένη εξάτμιση. Οι σχετικές διακυμάνσεις τους ύψους στάθμης λίμνης της Κασπίας Θάλασσας, όπως υπολογίζονται από την υψομετρία των δορυφορικών αποστολών TOPEX/POSEIDON (T/P), Jason-1 και Jason-2/OSTM σε σχέση με δεδομένα τα οποία προέρχονται από μία μόνο ημερομηνία διέλευσης του δορυφόρου Jason-2/OSTM. Το κάτω γράφημα δείχνει μια φιλτραρισμένη αναπαράσταση μόνο για γενική παρατήρηση. Παρέχεται επίσης η ισοδύναμη ανύψωση του νερού σε σχέση με τη μέση στάθμη της θάλασσας (MSL με βάση το γεωδετικό σύστημα WGS84/EGM2008). Παρατηρήσεις σχεδόν σε πραγματικό χρόνο παρέχονται από τον δορυφόρο Jason-3. Τα σύμβολα ανοιχτών κύκλων στο επάνω γράφημα είναι δυνητικά ενδεικτικά ήρεμων ή παγωμένων επιφανειακών υδάτων. Επιπλέον τα τετράγωνα πλαίσια δείχνουν την τυπική περίοδο κάλυψης της λίμνης με πάγο. Πηγή: NASA Global Water Monitor Σε πρόσφατη μελέτη, οι επιστήμονες έτρεξαν διάφορα μοντέλα για να εκτιμήσουν τις μελλοντικές απώλειες νερού λόγω της κλιματικής αλλαγής και προέβλεπαν ότι μέχρι το 2100, η στάθμη του νερού στην Κασπία Θάλασσα θα μπορούσε να μειωθεί περαιτέρω κατά 8 έως 30 μέτρα . Η χρήση ή η εκτροπή του νερού για ανθρώπινη δραστηριότητα είναι επίσης σημαντικός παράγοντας απώλειας νερού στην Κασπία. Ο υπολογισμός αυτού του παράγοντα προσθέτει έως και 7 μέτρα περαιτέρω απώλειας, διαπίστωσαν οι επιστήμονες. Πηγή: NASA Earth Observatory

Σε αναταραχή βρίσκεται η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα εν όψει της ανακοίνωσης "μεγάλης επιστημονικής ανακάλυψης" , η οποία αφορά τον Αρη, στην οποία θα προχωρήσει εντός της ημέρας η NASA. Μεταξύ των συμμετεχόντων στην προγραμματισμένη για το απόγευμα (ώρα Ελλάδος) συνέντευξη Τύπου στην Ουάσινγκτον περιλαμβάνονται δύο επιστήμονες που υπογράφουν μελέτη που προέρχεται από την επεξεργασία φωτογραφιών που έχουν ληφθεί από τροχιά και στην οποία ισχυρίζονται ότι παρουσιάζεται νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του Αρη. Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει διεθνή μέσα ενημέρωσης να πιθανολογούν ότι η σημαντική ανακοίνωση της NASA θα αφορά την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στον "κόκκινο πλανήτη". Πρόκειται για τους Λουζέντρα Οζχα, του Georgia Institute of Technology της Atlanta και Αλφρεντ ΜακΓιούεν του University of Arizona. Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό την ύπαρξη νερού σε μορφή πάγου στους πόλους του Αρη, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν διαπιστώσει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή. Μία τέτοια ανακάλυψη θα είχε δραματικές συνέπειες τόσο για την πιθανότητα ανακάλυψης ζωής, όσο και για τις μελλοντικές αποστολές, περιλαμβανόμενου του στόχου της NASA για την πραγματοποίηση επανδρωμένων αποστολών στον Αρη στη δεκαετία του 2030. Πηγή: http://www.topontiki.gr/article/144224/anakoinonei-i-nasa-megali-epistimoniki-anakalypsi-gia-ton-ari

Το παρατηρητήριο κλιματος βαθέως δαστήματος (DSCOVR) περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο μαζί με την γή, στο σημείο Λαγκράνζ L1. Εκτός από τα όργανα μέτρησης του ηλιακού ανέμου διαθέτει και μία κάμερα (EPIC) που παρατηρεί συνεχώς την φωτισμένη πλευρά της γής. Στην ακόλουθη σειρά λήψεων φαίνεται η σελήνη να περνάει μπροστά από την γή. Η κάμερα βλέπει την αθέατη πλευρά της σελήνης, φωτισμένη πλήρως από τον ήλιο. Πηγή: https://www.nasa.gov/feature/goddard/from-a-million-miles-away-nasa-camera-shows-moon-crossing-face-of-earth

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικονική περιήγηση της Σελήνης σε ανάλυση 4K, χρησιμοποιώντας δεδομένα που συλλέχθηκαν από το διαστημικό σκάφος Lunar Reconnaissance Orbiter. Η συλλογή των δεδομένων ξεκίνησε το 2009 κα μέσα από το βίντεο μπορούμε να θαυμάσουμε μια σειρά χαρακτηριστικών και διαφοποιήσεων που παρουσιάζονται στην επιφάνεια του φεγγαριού. Τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά τονίζονται με διαφορετικούς χρωματισμούς, ενώ δεν απουσιάζουν και οι απαραίτητες πληροφορίες. «Πολλά από τα χαρακτηριστικά αυτά είναι γνωστά στους επαγγελματίες και ερασιτέχνες παρατηρητές της Σελήνης, όμως κάποια από αυτά μπορούν να φανούν πιο καθαρά από το Διάστημα. Άλλα είναι μεγάλα και παλαιότερα, όπως η Mare Orientale, μια λεκάνη με δεκάδες κρατήρες πρόσκρουσης, της οποίας ένα μέρος βρίσκεται στην ορατή πλευρά του φεγγαριού, ο κρατήρας South Pole Aitken, ο κρατήρας Tycho και το οροπέδιο Αρίσταρχος» αναφέρει η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία. «Οι μόνιμα σκιασμένες περιοχές κοντά στους πόλους είναι δύσκολο να φωτογραφηθούν, αλλά είναι ευκολότερο να μετρηθούν σε ύψος, ενώ αρκετές από τις περιοχές προσγείωσης του Apollo, όλες σχεδόν σχετικά κοντά στον ισημερινό, απεικονίζονται με αρκετά υψηλή ανάλυση – περίπου 25 εκατοστά ανά εικονοστοιχείο». Η συγκεκριμένη 4K εμπειρία είναι ένα follow-up του αρχικού βίντεο “Tour of the Moon” το οποίο κυκλοφόρησε το 2011.

Το διαστημικό σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) τράβηξε τις πιο μακρινές από τη Γη φωτογραφίες που έχουν ποτέ τραβηχτεί, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε από το 1990 το σκάφος Voyager 1. Η αμερικανική διαστημοσυσκευή, η οποία μελέτησε τον Πλούτωνα για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 2015, έχει πια βάλει πλώρη για τα μυστηριώδη σώματα της ακόμη πιο μακρινής Ζώνης Κάιπερ (Kuiper Belt Objects - KBO). Ευρισκόμενο σε απόσταση περίπου 6,12 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας ή σχεδόν 41 αστρονομικών μονάδων (δηλαδή 41 φορές τη μέση απόσταση Γης-Ήλιου), το New Horizons έστρεψε την τηλεσκοπική κάμερά του και φωτογράφισε στις 5 Δεκεμβρίου δύο σώματα ΚΒΟ, τα «2012 ΗΖ84» και «2012 ΗΕ85». Οι φωτογραφίες έφθασαν τώρα στη Γη και η NASA τις έδωσε στη δημοσιότητα. Στην πραγματικότητα το ρεκόρ του Voyager είχε σπάσει για πρώτη φορά την ίδια μέρα, δύο ώρες νωρίτερα, όταν η κάμερα Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) του New Horizons φωτογράφισε ένα ανοιχτό αστρικό σμήνος του γαλαξία μας. Δύο ώρες αργότερα, τράβηξε τις ακόμη πιο μακρινές φωτογραφίες των δύο ΚΒΟ. Στις 14 Φεβρουαρίου 1990 το Voyager 1, ευρισκόμενο σε απόσταση 6,06 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων (40,5 αστρονομικών μονάδων) από τη Γη, είχε τραβήξει μια διάσημη φωτογραφία του πλανήτη μας ως μιας ωχρής μπλε κουκίδας. Η φωτογραφία εκείνη (γνωστή διεθνώς “Pale Blue Dot”) είχε δημιουργηθεί από μια σύνθεση 60 εικόνων. Επειδή το σκάφος έκλεισε τις κάμερές του λίγο μετά το «πορτρέτο» της Γης, το ρεκόρ απόστασης εκείνης της φωτογραφίας δεν απειλήθηκε για περισσότερα από 27 χρόνια. «Το New Horizons είναι εδώ και πολύ καιρό μία αποστολή με πρωτιές - η πρώτη που εξερεύνησε τον Πλούτωνα, η πρώτη που θα εξερευνήσει τη Ζώνη Κάιπερ, το πιο γρήγορο διαστημικό σκάφος που έχει ποτέ εκτοξευθεί. Και τώρα μπορέσαμε να τραβήξουμε φωτογραφίες από μεγαλύτερη απόσταση από τη Γη από κάθε άλλο διαστημικό σκάφος στην ιστορία», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής του New Horizons Άλαν Στερν του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών του Κολοράντο. Το σκάφος έχει «ραντεβού» με ένα ΚΒΟ, το σώμα «2014 MU69», την 1η Ιανουαρίου του 2019. Θα πρόκειται για το πιο απομακρυσμένο «ραντεβού» με ουράνιο αντικείμενο στη διαστημική ιστορία. Συνολικά, το New Horizons θα μελετήσει τουλάχιστον 20 ΚΒΟ, νάνους πλανήτες και «Κενταύρους» (πρώην ΚΒΟs με ασταθείς τροχιές που διασταυρώνονται με τις τροχιές των γιγάντιων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος). Αυτή τη στιγμή, το σκάφος βρίσκεται σε θαυμάσια κατάσταση και έχει περιέλθει σε «ύπνωση». Οι χειριστές του από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς (εκεί ακριβώς όπου άφησε εποχή ο «δικός μας» Σταμάτης Κριμιζής) θα το ξυπνήσουν από τον ηλεκτρονικό ύπνο του στις 4 Ιουνίου, ώστε να προετοιμασθεί για το ιστορικό «ραντεβού» της Πρωτοχρονιάς του 2019. (Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ) Πηγή: http://www.huffingtonpost.gr/entry/to-diastemiko-skafos-new-horizons-spaei-to-rekor-travontas-tis-pio-makrines-apo-te-ye-fotoyrafies_gr_5a7eaf1be4b08dfc93045009?utm_hp_ref=gr-tech

Το InSight της NASA βρίσκεται στην επιφάνεια του Άρη εξοπλισμένο με σημαντικό επιστημονικό εξοπλισμό που θα μας αποκαλύψει πολλά για τον Κόκκινο Πλανήτη. Το lander όμως κατέγραψε και δεδομένα που δεν έχει καταγράψει καμία άλλη αποστολή και μάλιστα δεδομένα που δεν περίμεναν οι επιστήμονες – τον ήχο των ανέμων. Η καταγραφή του ήχου ήταν ένα μη σχεδιασμένο δώρο. Ένας από τους στόχους της αποστολής είναι να μετράει την κίνηση στον Άρη και φυσικά αυτό περιλαμβάνει την κίνηση που προκαλείται από τα ηχητικά κύματα. – Bruce Banerdt, επικεφαλής ερευνητής InSight. Στο InSight υπάρχει ένας σεισμογράφος ο οποίος θα καταγράφει τους σεισμούς του πλανήτη. Καταγράφει όμως και τις δονήσεις που προκαλούνται στο lander από τους ανέμους, οι οποίοι δονούν ελαφρώς τα ηλιακά πάνελ του InSight. Οι δονήσεις αυτές τυγχάνουν να βρίσκονται μέσα στο ακουστικό φάσμα του ανθρώπου αν και είναι πολύ χαμηλών συχνοτήτων. Για τη βέλτιστη ακουστική, χρησιμοποιήστε ακουστικά και subwoofers. Η NASA προσφέρει τα αρχεία με ανεβασμένες συχνότητες κατά δύο οκτάβες ώστε ο ήχος να ακούγεται και από laptops ή κινητές συσκευές. Ήχος καταγράφηκε και από τον αισθητήρα πίεσης της ατμόσφαιρας, ο οποίος κατέγραψε τις δονήσεις του αέρα τη στιγμή που το σεισμόμετρο κατέγραφε τις δονήσεις των ηλιακών πάνελ. Οι ερευνητές εκτιμούν πως οι άνεμοι έπνεαν με ταχύτητα 16 – 24χλμ/ώρα. Η καταγραφή ήχου από το σεισμόμετρο είναι δυνατή μόνο τώρα, στην αρχή της αποστολής, επειδή όταν τοποθετηθεί στην επιφάνεια του πλανήτη θα καλύπτεται από ένα θόλο ο οποίος θα το προστατεύει από ανέμους και δονήσεις του lander, για να μπορεί να δίνει μετρήσεις ακριβείας για σεισμούς. Περισσότερους ήχους από τον Κόκκινο Πλανήτη θα έχουμε όταν προσεδαφιστεί το Mars 2020 rover το οποίο θα φτάσει εξοπλισμένο με δύο μικρόφωνα.

Σε σημαντικές ανακοινώσεις σχετικά με την ανακάλυψη εξωπλανήτη με μεγάλες ομοιότητες με τη Γη προέβη η NASA. Ανακάλυψε ολόκληρο ηλιακό σύστημα με ισάριθμους πλανήτες με το δικό μας όπως ανακοίνωσε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, την Πέμπτη, στην οποία υπεύθυνοι της διαστημικής υπηρεσίας αποκάλυψαν ότι εντοπίστηκε από το τηλεσκόπιο Κέπλερ. Η ανακάλυψη δύο νέων πλανητών γύρω από το σύστημα του Κέπλερ - 90, το οποίο μοιάζει με τον δικό μας ήλιο, σημαίνει ότι το μακρινό ηλιακό σύστημα έχει όσους πλανήτες έχει και το δικό μας ηλιακό σύστημα. Το άστρο και το σύστημα γύρω του ήταν ήδη γνωστά. Η NASA, όμως, με τη βοήθεια του προγράμματος τεχνητής νοημοσύνης με της Google, κατάφερε να εντοπίσει δύο ακόμη εξωπλανήτες. Ο εξωπλανήτης Kέπλερ-90i είναι πολύ ζεστός, βραχώδης και κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το κεντρικό άστρο κάθε 14,4 ημέρες. «Οπως αναμενόταν, υπάρχουν συγκλονιστικές ανακαλύψεις στα αρχειοθετημένα δεδομένα του Κέπλερ που περιμένουν το σωστό εργαλείο ή τεχνολογία για να ξεθαφτούν», δήλωσε ο Πολ Χερτζ, διευθυντής του τμήματος Αστροφυσικής της NASA στην Ουάσινγκτον. Ο ερευνητής Άντριου Βάντερμπουργκ είπε ότι δεν θα του προκαλούσε έκπληξη εάν «κρύβονται» και άλλοι εξωπλανήτες γύρω από τα γνωστά συστήματα. Τόνισε ότι σχεδόν σίγουρα δεν θα είναι το τελευταίο σύστημα που έχει οκτώ πλανήτες, γεγονός που υποδηλώνει ότι το δικό μας ηλιακό σύστημα δεν είναι πραγματικά αυτό το εξαιρετικό. Σύμφωνα με τον βρετανικό Independent δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να βρεθεί ζωή στο σύστημα Κέπλερ-90. Ωστόσο, η ανακάλυψη του μεγάλου αριθμού πλανητών σε κάθε ηλιακό σύστημα αυξάνει τις πιθανότητες να βρεθεί. Πηγή: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500182908

Εφεδρικούς προωθητήρες του μετά από 37 ολόκληρα χρόνια ενεργοποίησε επιτυχώς το Voyager 1 της NASA την περασμένη Τετάρτη, το πιο ταχύ και πιο απομακρυσμένο διαστημόπλοιο της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, το οποίο όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωσή της είναι το μόνο φτιαγμένο από ανθρώπινα χέρια αντικείμενο το οποίο βρίσκεται στο διαστρικό διάστημα, δηλαδή το διαστημικό περιβάλλον ανάμεσα στα άστρα. To Voyager 1, που πετά εδώ και 40 χρόνια, βασίζεται σε μια σειρά από μικρές συσκευές, τους προωθητήρες του (thrusters) για να αλλάζει προσανατολισμό έτσι ώστε να είναι σε θέση να επικοινωνεί με τη Γη. Αυτοί οι προωθητήρες πυροδοτούνται σε μικρές «ριπές» που διαρκούν μιλισεκόντ, για να περιστρέφεται απαλά το σκάφος, έτσι ώστε η κεραία του να «κοιτά» προς τον πλανήτη. Πλέον η ομάδα του Voyager είναι σε θέση να χρησιμοποιεί ένα σετ από τέσσερις εφεδρικούς προωθητήρες, που ήταν ανενεργοί από το 1980. «Με αυτούς τους προωθητήρες που είναι ακόμα λειτουργικοί μετά από 37 χρόνια άνευ χρήσης, θα είμαστε σε θέση να επεκτείνουμε τη διάρκεια ζωής του διαστημοπλοίου Voyager 1 κατά δύο με τρία χρόνια» σημειώνει η Σουζάν Ντοντ, project manager του Voyager στο Jet Propulsion Laboratory της NASA στην Καλιφόρνια. Από το 2014, μηχανικοί είχαν αντιληφθεί πως οι προωθητήρες που το Voyager 1 χρησιμοποιούσε για να αλλάζει τον προσανατολισμό του (attitude control thrusters) υποβαθμίζονταν. Με το πέρασμα του χρόνου, οι προωθητήρες χρειάζονται περισσότερες ριπές για να παράγουν την ίδια ποσότητα ενέργειας- και, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, σε απόσταση 20 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, δεν είναι ακριβώς η συντήρηση/ επισκευή τους. Η ομάδα του Voyager συγκέντρωσε ειδικούς σε θέματα κινητήρων/ προώθησης στο Jet Propulsion Laboratory για να ασχοληθούν με το θέμα. Οι Κρις Τζόουνς, Ρόμπερτ Σότγουελ, Καρλ Γκέρνσεϊ και Τοντ Μπάρμπερ ανέλυσαν επιλογές και προέβησαν σε προβλέψεις σχετικά με το πώς θα αντιδρούσε το σκάφος σε διαφορετικά σενάρια. Εν τέλει συμφώνησαν σε μια ασυνήθιστη λύση: Να αναθέσουν τη δουλειά του προσανατολισμού του σκάφους σε μια σειρά προωθητήρων που ήταν ανενεργοί εδώ και 37 χρόνια. Η ομάδα πτήσης του Voyager έψαξε και βρήκε δεδομένα ηλικίας δεκαετιών και εξέτασε το λογισμικό, που ήταν γραμμένο σε «αρχαία» γλώσσα προγραμματισμού για να διασφαλίσει πως ήταν δυνατόν να δοκιμαστούν με ασφάλεια οι προωθητήρες. Τον πρώτο καιρό της αποστολής του, το Voyager 1 πέρασε από τον Δία, τον Κρόνο και φεγγάρια τους. Για να γίνουν με ακρίβεια αυτά τα περάσματα και να στοχευθούν τα όργανά τους στους στόχους τους, οι μηχανικοί χρησιμοποίησαν προωθητήρες TCM (trajectory correction maneuver- ελιγμών διόρθωσης τροχιάς) οι οποίοι είναι ίδιου μεγέθους και λειτουργίας με τους προωθητήρες ελέγχου στάσης (attitude control), και βρίσκονται στο πίσω μέρος του διαστημοπλοίου. Ωστόσο, επειδή η τελευταία συνάντηση του Voyager με πλανήτη ήταν με τον Κρόνο, η ομάδα του Voyager δεν τους είχε χρησιμοποιήσει από τις 8 Νοεμβρίου 1980. Τότε, οι προωθητήρες αυτοί είχαν χρησιμοποιηθεί σε κατάσταση συνεχούς λειτουργίας- όχι σε κοφτές ριπές για αλλαγή προσανατολισμού του διαστημοπλοίου. Την Τρίτη, 28 Νοεμβρίου, οι μηχανικοί του Voyager ενεργοποίησαν τους τέσσερις προωθητήρες TCM για πρώτη φορά μέσα σε 37 χρόνια και δοκίμασαν το κατά πόσο ήταν σε θέση να αλλάξουν τον προσανατολισμό του σκάφους χρησιμοποιώντας μικρές ριπές των 10 μιλισεκόντ. Οι ερευνητές ανέμεναν 19 ώρες και 35 λεπτά για να φτάσουν τα αποτελέσματα της δοκιμής σε μια κεραία στο Γκόλντστοουν της Καλιφόρνιας (τμήμα του Deep Space Network της NASA). Εν τέλει, όπως διαπιστώθηκε την Τετάρτη, 29 Νοεμβρίου, οι προωθητήρες TCM λειτουργούσαν τέλεια- όπως και οι άλλοι προωθητήρες (attitude control). Τώρα στόχος είναι η μετάβαση στους προωθητήρες TCM τον Ιανουάριο. Για να γίνει αυτό, το Voyager θα πρέπει να ενεργοποιήσει μια συσκευή θέρμανσης ανά προωθητήρα, κάτι που απαιτεί ενέργεια, που πλέον σπανίζει στο σκάφος. Όταν δεν υπάρχει πλέον ενέργεια για να λειτουργούν οι συσκευές θέρμανσης, τότε θα γίνει μετάβαση πίσω στους προωθητήρες attitude control. Σημειώνεται πως, λόγω της επιτυχούς δοκιμής, είναι πολύ πιθανό να γίνει κάτι αντίστοιχο και στο «δίδυμο» σκάφος του Voyager 1, το Voyager 2, το οποίο αναμένεται να βγει στο διαστρικό διάστημα μέσα στα επόμενα χρόνια. Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/1301111/to-voyager-1-ebale-mprosta-efedrikous-proothitires-meta-apo-37-xronia

Θέλετε να γνωρίζετε πώς να κρατήσετε τη φόρμα σας στο Διάστημα; Μήπως να μάθετε τι επίδραση θα έχει η έλλειψη βαρύτητας στα τριχοθυλάκιά σας; Μπορείτε τώρα να βρείτε απαντήσεις, αφού η NASA ανακοίνωσε ότι όλες οι έρευνές της που έχουν χρηματοδοτηθεί με κρατικά κονδύλια θα είναι δωρεάν προσβάσιμες στο Διαδίκτυο μέσω της νέας πύλης Pubspace. «Η διευκόλυνση της πρόσβασης του κοινού στα ερευνητικά δεδομένα μας θα μεγιστοποιήσει το όφελος από τις έρευνές μας» δήλωσε η επιστημονική διευθύντρια της NASA Ελεν Στόφαν. Το 2013, το Γραφείο Πολιτικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Λευκού Οίκου ζήτησε από τη NASA και άλλους ομοσπονδιακούς φορείς να διευκολύνουν την πρόσβαση σε ερευνητικά δεδομένα. Η κίνηση αυτή αποτελεί μέρος μιας διεθνούς τάσης προς τη λεγόμενη «ανοιχτή γνώση». Τον περασμένο Μάιο, οι χώρες-μέλη της ΕΕ συμφώνησαν ότι μέχρι το 2020 όλες οι επιστημονικές έρευνες που διενεργούνται με δημόσια χρηματοδότηση θα πρέπει να είναι προσβάσιμες δωρεάν. Πηγή: http://www.econews.gr/2016/08/24/nasa-meletes-131436/

Ο Μάιος του 2016 ήταν ο θερμότερος στη μετεωρολογική ιστορία της Γης, η οποία ξεκινάει από το 1880. Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία εδάφους τον Μάιο του 2016 ήταν κατά 0,93 βαθμούς Κελσίου πάνω από το μέσο όρο του συγκεκριμένου μήνα, ενώ καταρρίφθηκε το ρεκόρ του Μαΐου του 2014. Σύμφωνα με τα στοιχεία της NASA αυτός ήταν ο 8ος θερμότερος μήνας στη σειρά σύμφωνα με τις βάσεις δεδομένων της NASA. Εάν και η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) επιβεβαιώσει τον Μάιο ως θερμότερο μήνα στα χρονικά τότε θα πρόκειται για τον 13ο θερμότερο μήνα στη σειρά στα αρχεία του οργανισμού. Οι δύο υπηρεσίες χρησιμοποιούν τα ίδια δεδομένα αλλά χρησιμοποιούν διαφορετικά μοντέλα υπολογισμού της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας. Τόσο η NASA όσο και η NOAA συμφωνούν στην πρόβλεψη ότι το 2016 θα είναι το θερμότερο έτος στα μετεωρολογικά χρονικά καταρρίπτοντας για τρίτη συνεχή χρονιά το συγκεκριμένο αρνητικό ρεκόρ. Πάντως, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι το σερί της υπερθέρμανσης φτάνει στο τέλος του, καθώς οι θαλάσσιες θερμοκρασίες στην τροπική ζώνη του Ειρηνικού Ωκεανού δείχνουν να υποχωρούν και σταδιακά εξελίσσεται ένα φαινόμενο Λα Νίνια. Το φαινόμενο Λα Νίνια χαρακτηρίζεται από θαλάσσιες θερμοκρασίες που είναι πιο ψυχρές από τις συνηθισμένες στην Ισημερινή περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού. Προκαλείται από ισχυρούς αληγείς ανέμους που προκαλούν τη συρρίκνωση της θερμής δεξαμενής και την ψύξη του τροπικού Ειρηνικού Ωκεανού. Το κλίμα είναι πιο ξηρό και ψυχρό στην ακτή της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής. Η ανάδυση του ψυχρού νερού είναι ισχυρότερη και η συγκέντρωση φυτοπλαγκτού μεγαλώνει. Το φαινόμενο Λα Νίνα συνήθως λαμβάνει χώρα τους μήνες που ακολουθούν ένα συμβάν Ελ Νίνιο, το οποίο φέτος ήταν ιδιαιτέρως ισχυρό. Ο Μάιος ήταν ο πρώτος μήνας μετά από τους επτά θερμότερους που η παγκόσμια θερμοκρασία δεν υπερέβη κατά τουλάχιστον ένα βαθμό Κελσίου τη μέση παγκόσμια θερμοκρασία του 20ου αιώνα. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2015 το όριο του ενός βαθμού δεν είχε ποτέ «σπάσει». Έκτοτε και μέχρι τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους όλοι οι μήνες ξεπερνούσαν το όριο τους ενός βαθμού Κελσίου. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό «κατώφλι», καθώς η κλιματική συμφωνία του Παρισιού προβλέπει ότι οι παγκόσμιες κυβερνήσεις θα πρέπει να συγκρατήσουν την παγκόσμια υπερθέρμανση στους δύο βαθμούς Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της Προβιομηχανικής Εποχής ως το 2100. Ωστόσο, η παγκόσμια θερμοκρασία έφτασε κοντά στο αρχικό όριο του 1,5 βαθμού Κελσίου που είχε τεθεί στο Παρίσι. Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι οι πραγματικές θερμοκρασίες κατά την Προβιομηχανική Εποχή ήταν αρκετά χαμηλότερες-η πρώτη περίοδος σύγκρισης είναι από το 1881 ως το 1910 όταν εφευρέθηκαν και τα πρώτα αξιόπιστα θερμόμετρα- τότε ο άνθρωπος μάλλον έχει ήδη υπερβεί τα όρια που ο ίδιος έχει θέσει. Οι πρωτοφανείς θερμοκρασίες που σημειώνονται το 2015 και το 2016 αποδίδονται στην ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή και το πολύ ισχυρό φέτος φαινόμενο Ελ Νίνιο. Πηγή: http://www.econews.gr/2016/06/14/nasa-thermokrasies-maios-130768/

Η επιβλαβής ακτινοβολία μιας τέτοιας έκρηξης δεν μπορεί να διαπεράσει την "ασπίδα" της γήινης ατμόσφαιρας, μπορεί όμως να δημιουργήσει προβλήματα σε δορυφόρους και συστήματα ραδιοεπικοινωνιών Την ισχυρή ηλιακή έκρηξη που σημειώθηκε στις 19 Δεκεμβρίου κατέγραψαν τα τηλεσκόπια της NASA και οι εικόνες είναι πανέμορφες! Η επιβλαβής ακτινοβολία μιας τέτοιας έκρηξης δεν μπορεί να διαπεράσει την "ασπίδα" της γήινης ατμόσφαιρας, ώστε να βλάψει τους ανθρώπους στην επιφάνεια του πλανήτη, ούτε θέτει σε κίνδυνο τους αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μπορεί όμως να δημιουργήσει προβλήματα στους δορυφόρους, τα συστήματα ραδιοεπικοινωνιών, το σύστημα GPS, καθώς επίσης και τα επίγεια δίκτυα ηλεκτρισμού. Τον Σεπτέμβριο, τα τηλεσκόπια της NASA κατέγραψαν μία ισχυρή ηλιακή καταιγίδα, την ισχυρότερη εδώ και αρκετά χρόνια. Οι ηλιακές εκλάμψεις κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες: C (οι πιο ασθενείς), M (μεσαίες) και Χ (ισχυρές). Η τωρινή Χ1.6, αν και ιδιαίτερα ισχυρή, απέχει πολύ από την «θηριώδη» Χ4.9, που είχε συμβεί στον Ήλιο φέτος τον Φεβρουάριο. Πηγή: http://www.protothema.gr/environment/article/437569/eduposiako-video-tis-nasa-apo-ishuri-iliaki-ekrixi/

τη δημοσιότητα έδωσε η NASA φωτογραφίες του «σιωπηλού» φουτουριστικού υπερηχητικού αεροσκάφους X-59, το οποίο σημειωτέον, δεν διαθέτει μπροστινό παράθυρο. Πρόκειται για το αεροπλάνο X-59 Quiet SuperSonic Technology (Αθόρυβη Υπερηχητική Τεχνολογία), με φιλοδοξία να «στρώσει το δρόμο» για την επιστροφή των υπερηχητικών επιβατηγών αεροπλάνων όπως το θρυλικό γαλλικό υπερηχητικό αεροσκάφος Κονκόρντ, στο οποίο άλλωστε μοιάζει. Ο στόχος του X-59 (το 59ο πειραματικό αεροπλάνο της NASA που κατασκεύασε η Lockheed Martin) είναι να μειώσει κατά πολύ τον ήχο της έκρηξης, όταν ένα υπερηχητικό σκάφος σπάει το φράγμα του ήχου. https://twitter.com/NASA/status/1676707806005587974 Όπως αναφέρει η NASA το αεροσκάφος X-59 – στο πλαίσιο της αποστολής Quesst - θα πετάξει πάνω από διάφορες κατοικημένες περιοχές για να συγκεντρώσει δεδομένα σχετικά με τις ανθρώπινες αντιδράσεις στον ήχο που παράγει κατά τη διάρκεια της υπερηχητικής πτήσης. Η NASA θα παραδώσει αυτό το σύνολο δεδομένων στις ΗΠΑ και στις διεθνείς ρυθμιστικές αρχές για να επιτρέψει πιθανώς την εμπορική υπερηχητική πτήση πάνω από την ξηρά. Το ιδιαίτερης σχεδίασης ρύγχος του αεροσκάφους σημαίνει ότι ο χειριστής κάθεται πιο κοντά στο κέντρο του αεροσκάφους χωρίς παρμπρίζ. Για να βλέπει ο χειριστής χρησιμοποιούνται δύο κάμερες, λογισμικό επεξεργασίας εικόνας με υπερυψηλή ανάλυση και έναν υπερσύγχρονο υπολογιστή, ώστε ο πιλότος να πιστεύει ότι κοιτάει από κανονικό φινιστρίνι, αλλά να έχει εικόνα πανοραμικά. Σημειώνεται ότι η ομάδα της NASA θα χρειαστεί να πραγματοποιήσει σημαντικές δοκιμές εδάφους για να διασφαλίσει ότι το αεροσκάφος είναι ασφαλές για πτήση. Πηγή: skai.gr