Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για τις ετικέτες 'ανεμογεννήτρια'.

  • Αναζήτηση με βάση τις ετικέτες

    Πληκτρολογήστε τις ετικέτες και χωρίστε τες με κόμμα.
  • Αναζήτηση με βάση τον συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Φόρουμ

  • Ειδήσεις
    • Ειδήσεις
  • Εργασίες Μηχανικών
    • Τοπογραφικά-Χωροταξικά
    • Αρχιτεκτονικά
    • Στατικά
    • Μηχανολογικά
    • Ηλεκτρολογικά
    • Περιβαλλοντικά
    • Διάφορα
  • Εργασιακά-Διαδικαστικά
    • Άδειες-Διαδικασίες
    • Αυθαίρετα
    • Οικονομικά-Αμοιβές
    • Εργασιακά
    • Ασφαλιστικά
    • Εκπαίδευση
    • Ειδικότητες-Συλλογικά Όργανα
  • Εργαλεία
    • Προγράμματα Η/Υ
    • Εξοπλισμός
    • Διαδίκτυο
    • Showroom
  • Γενικά
    • Αγγελίες
    • Κουβέντα
    • Δράσεις-Προτάσεις προς φορείς
    • Michanikos.gr
    • Θέματα Ιδιωτών
  • Δοκιμαστικό's Θεματολογία γενική

Κατηγορίες

  • 1. Τοπογραφικά-Πολεοδομικά
    • 1.1 Λογισμικό
    • 1.2 Νομοθεσία
    • 1.3 Έντυπα
    • 1.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 1.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 2. Συγκοινωνιακά - Οδοποιίας
    • 2.1 Λογισμικό
    • 2.2 Νομοθεσία
    • 2.3 Έντυπα
    • 2.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 2.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 3. Αρχιτεκτονικά - Σχεδιαστικά
    • 3.1 Λογισμικό
    • 3.2 Νομοθεσία
    • 3.3 Έντυπα
    • 3.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 3.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 4. Στατικά - Εδαφοτεχνικά
    • 4.1 Λογισμικό
    • 4.2 Νομοθεσία
    • 4.3 Έντυπα
    • 4.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 4.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 5. Μηχανολογικά
    • 5.1 Λογισμικό
    • 5.2 Νομοθεσία
    • 5.3 Έντυπα
    • 5.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 5.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 6. Ηλεκτρολογικά
    • 6.1 Λογισμικό
    • 6.2 Νομοθεσία
    • 6.3 Έντυπα
    • 6.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 6.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 7. ΑΠΕ - Φωτοβολταϊκά
    • 7.1 Λογισμικό
    • 7.2 Νομοθεσία
    • 7.3 Έντυπα
    • 7.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 7.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 8. Περιβαλλοντικά
    • 8.1 Λογισμικό
    • 8.2 Νομοθεσία
    • 8.3 Έντυπα
    • 8.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 8.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 9. Υδραυλικά - Λιμενικά
    • 9.1 Λογισμικό
    • 9.2 Νομοθεσία
    • 9.3 Έντυπα
    • 9.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 9.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 10. Διαχείριση Έργων - Εκτιμήσεις - Πραγματογνωμοσύνες
    • 10.1 Λογισμικό
    • 10.2 Νομοθεσία
    • 10.3 Έντυπα
    • 10.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 10.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 11. Δημόσια Έργα - Ασφάλεια και Υγιεινή
    • 11.1 Λογισμικό
    • 11.2 Νομοθεσία
    • 11.3 Έντυπα
    • 11.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 11.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 12. Αμοιβές - Φορολογικά - Άδειες
    • 12.1 Λογισμικό
    • 12.2 Νομοθεσία
    • 12.3 Έντυπα - Αιτήσεις
    • 12.4 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 13. Αυθαίρετα
    • 13.1 Λογισμικό
    • 13.2 Νομοθεσία
    • 13.3 Έντυπα
    • 13.4 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 14. Διάφορα

Categories

  • Ειδήσεις
    • Νομοθεσία
    • Εργασιακά
    • Ασφαλιστικά-Φορολογικά
    • Περιβάλλον
    • Ενέργεια-ΑΠΕ
    • Τεχνολογία
    • Χρηματοδοτήσεις
    • Έργα-Υποδομές
    • Επικαιρότητα
    • Αρθρογραφία
    • Michanikos.gr
    • webTV
    • Sponsored

Κατηγορίες

  • Εξοπλισμός
  • Λογισμικό
  • Βιβλία
  • Εργασία
  • Ακίνητα
  • Διάφορα

Βρείτε αποτελέσματα...

Βρείτε αποτελέσματα που...


Ημερομηνία δημιουργίας

  • Start

    End


Τελευταία ενημέρωση

  • Start

    End


Φιλτράρισμα με βάση τον αριθμό των...

Εντάχθηκε

  • Start

    End


Ομάδα


Επάγγελμα


Ειδικότητα

  1. Η μάχη ενάντια σε έναν πλανήτη που θερμαίνεται μπορεί να είναι εξαιρετικά επείγουσα, ωστόσο επειδή οι υποδομές αιολικής ενέργειας γερνούν, ένα κρίσιμο ερώτημα που τίθεται και που θα καθορίσει εν πολλοίς το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης είναι τι θα κάνουμε με τις παλιές ανεμογεννήτριες. Περίπου το ένα πέμπτο των 90.000 χερσαίων ανεμογεννητριών της ηπείρου είναι τουλάχιστον 15 ετών — και η κανονική διάρκεια ζωής ενός αιολικού πάρκου με ελάχιστη συντήρηση είναι 20 χρόνια. Σύμφωνα με στοιχεία της WindEurope, που παραθέτουν οι Financial Times, στην Ισπανία, πρωτοπόρο της αιολικής ενέργειας τη δεκαετία του 1990, μαζί με τη Γερμανία και τη Δανία, τα αιολικά πάρκα ηλικίας 15 ετών και άνω είναι το ήμισυ του συνόλου — το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ. Οι δύσκολες επιλογές Οι επιλογές στο τέλος του κύκλου ζωής που κάνουν οι ιδιοκτήτες των στροβίλων, οι οποίοι πρέπει να σταθμίσουν αν θα επενδύσουν περισσότερα ή θα φύγουν, έχουν ευρύτερες συνέπειες. Οι αποφάσεις τους θα βοηθήσουν στον προσδιορισμό της προόδου της ΕΕ προς την επίτευξη του στόχου της για την ενίσχυση της ενεργειακής ανεξαρτησίας και την επίτευξη των καθαρών μηδενικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050. Ωστόσο, οι αποφάσεις αυτές καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από την πίεση του αυξανόμενου κόστους για τον κλάδο. Αυτό που είναι καλύτερο για το σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας του μπλοκ — και μάλιστα για τον πλανήτη — δεν είναι πάντα η σωστή επιλογή για τους ιδιοκτήτες. Και την ίδια στιγμή, υπάρχουν οι αντιδράσεις από περιοχών που δεν θέλουν τις τεράστιες κατασκευές στην αυλή τους. Ο Joan Groizard Payeras, επικεφαλής του Ισπανικού Ινστιτούτου Διαφοροποίησης και Εξοικονόμησης Ενέργειας (IDAE), υπογραμμίζει στους FT: «Εάν δεν κάνουμε τίποτα με αυτά τα πάρκα, εάν δεν ληφθεί απόφαση, υπάρχει κίνδυνος απώλειας ενός σημαντικού μέρους της παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Ισπανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη, για πρώτη φορά». Το να τα αφήσουμε να λήξουν θα σπαταλούσε έναν πολύτιμο πόρο, επειδή τα πρώτα αιολικά πάρκα βρίσκονται σε προνομιακές τοποθεσίες με τις ισχυρότερες θύελλες. Ο Groizard εκτιμά ότι το κλείσιμο των παλαιών πάρκων θα είχε ως αποτέλεσμα η χώρα να χάσει μεταξύ πέντε και 10 γιγαβάτ αιολικής ισχύος έως το 2030 — αρκετά για να προμηθεύσει 3-6 εκατομμύρια ισπανικά σπίτια. Αντίθετη κατεύθυνση Σύμφωνα με τους FT, η Ισπανία πρέπει να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η συνολική αιολική της ισχύς σήμερα είναι 30 GW και το κλιματικό του σχέδιο προβλέπει υπερδιπλασιασμό σε 62 GW τα επόμενα έξι χρόνια. Μέχρι το 2030, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πρόκειται να αντιπροσωπεύουν το 81 τοις εκατό της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Μαδρίτη και η ΕΕ πιέζουν για αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν ανανέωση ενέργειας: την κατάργηση των παλαιότερων ανεμογεννητριών και τη χρήση των ίδιων τοποθεσιών για την ανέγερση νέων στροβίλων αιχμής, οι οποίοι είναι ψηλότεροι, πιο αποτελεσματικοί και αντλούν περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια. Αλλά η μετατόπιση μπορεί να είναι μια δαπανηρή, περίπλοκη διαδικασία. «Δεν λέω ότι είναι μια εύκολη νίκη, αλλά είναι ένας πολύ λογικός τρόπος να αυξηθεί η χωρητικότητα», λέει ο Groizard. Οι νέες τουρμπίνες ξεπερνούν τις παλιές με τον ίδιο τρόπο που μια Mercedes υψηλών επιδόσεων κερδίζει ένα vintage Renault 5, λέει ο José Entrecanales, επικεφαλής οικονομικών και βιωσιμότητας της Acciona Energía. Ένα τυπικό μηχάνημα 20 ετών, του οποίου οι άκρες των λεπίδων φτάνουν έως και τα 90 μέτρα, παράγει 800 kW. Ένα νέο μοντέλο παράγει 7.000 kW με λεπίδες που ανέρχονται σε 240 μέτρα ή περισσότερο, ξεπερνώντας το ύψος του ουρανοξύστη One Canada Square στο Canary Wharf του Λονδίνου. Μια μόνο περιστροφή παράγει περισσότερη ενέργεια από ό,τι ένα μέσο ισπανικό νοικοκυριό καταναλώνει σε μια μέρα. Επανατροφοδότηση Επειδή οι νέες τουρμπίνες "αιχμαλωτίζουν" περισσότερο άνεμο, η WindEurope εκτιμά ότι η επανατροφοδότηση τριπλασιάζει κατά μέσο όρο την ετήσια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μιας εγκατάστασης (σε γιγαβατώρες) με μείωση 25% στον αριθμό των μηχανών. Η Deloitte εκτιμά ότι η ανανέωση ενέργειας θα μπορούσε να προσφέρει τα δύο τρίτα της αύξησης της αιολικής δυναμικότητας που χρειάζεται η Ισπανία για να επιτύχει τους στόχους της για το 2030. Απλή εναλλακτική Μια πιο απλή εναλλακτική θα μπορούσε να είναι η παράταση της διάρκειας ζωής μιας τουρμπίνας με μερικά ανταλλακτικά, είτε πρόκειται για νέα πτερύγια, κιβώτια ταχυτήτων ή γεννήτριες. Μια προσεκτικά συντηρημένη υπάρχουσα μηχανή μπορεί να συνεχίσει να περιστρέφεται για 35 ή 40 χρόνια, αλλά δεν θα φέρει την ΕΕ πιο κοντά στον στόχο της να αντιπροσωπεύει το 42,5% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές έως το 2030. Αντοχές Οι όποιες αποφάσεις πρέπει να λάβουν υπόψην τους το γεγονός ότι η αιολική βιομηχανία άντεξε ένα θλιβερό 2023, καθώς επλήγη από έναν συνδυασμό υψηλότερων επιτοκίων, αυξημένων τιμών εμπορευμάτων, αβέβαιης ζήτησης και τεταμένων αλυσίδων εφοδιασμού. Η Siemens Energy, της οποίας η αιολική μονάδα κατασκευάζει τουρμπίνες, χρειάστηκε πέρυσι εγγυήσεις 15 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο δανικός όμιλος Ørsted, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής υπεράκτιας αιολικής ενέργειας στον κόσμο, ανακοίνωσε αυτόν τον μήνα περικοπές έως και 800 θέσεων εργασίας και μείωσε τους στόχους για νέα έργα έχοντας κλείσει απομειώσεις 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων πέρυσι. Το κόστος των αιολικών έργων στην Ευρώπη έχει αυξηθεί κατά 30-35% από πριν από την πανδημία, σύμφωνα με έναν υψηλόβαθμο τραπεζίτη που εργάζεται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Όλες αυτές οι προκλήσεις κάνουν την ανανέωση πιο δύσκολη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους κανονισμούς αδειοδότησης και τη διαχείριση των συνδέσεων στο ηλεκτρικό δίκτυο, για τις οποίες ο αιολικός τομέας καταγγέλλει ότι εξακολουθούν «να είναι αναίσθητοι, αν όχι εχθρικοί, στις ανάγκες του». H Κάντρι Σίμσον, Επίτροπος Ενέργειας της ΕΕ, εξέφρασε τη λύπη της τον περασμένο Οκτώβριο ότι το μπλοκ είχε τέσσερις φορές περισσότερη αιολική δυναμικότητα σε αναμονή για άδειες από ό,τι υπό κατασκευή. Καθώς η επιτροπή ανακοίνωσε μέτρα για τη στήριξη του τεταμένου τομέα, είπε: «Στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι δεν θα χαθεί χρόνος για την εξέταση και την έγκριση έργων». Στην Ισπανία, ο Groizard λέει ότι η χώρα «μπορεί να κάνει τα πράγματα πολύ καλύτερα», αλλά ότι οι περιβαλλοντικές εκτιμήσεις είναι απαραίτητες για να αποφευχθεί οποιαδήποτε αντίληψη του «δωρεάν για όλους». Ο Óscar Pérez της Qualitas Energy, ένας επενδυτικός όμιλος που αγοράζει, ενοποιεί και ενισχύει μικρά αιολικά πάρκα στη Γερμανία, επισημαίνει την κύρια αιτία του ρυθμιστικού στενώματος της Ευρώπης: μια «διχόνοια» μεταξύ των κλιματικών στόχων που τίθενται σε επίπεδο ΕΕ ή σε εθνικό επίπεδο και των υποεθνικών ρυθμιστικών αρχών που έλκουν σε διαφορετικά κατευθύνσεις. «Όσο περισσότερο τυποποιείτε τη διαδικασία και όσο πιο σαφείς είναι οι κανόνες, τόσο λιγότερη διακριτική ευχέρεια θα υπάρχει στις περιφέρειες», λέει. View full είδηση
  2. Η μάχη ενάντια σε έναν πλανήτη που θερμαίνεται μπορεί να είναι εξαιρετικά επείγουσα, ωστόσο επειδή οι υποδομές αιολικής ενέργειας γερνούν, ένα κρίσιμο ερώτημα που τίθεται και που θα καθορίσει εν πολλοίς το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης είναι τι θα κάνουμε με τις παλιές ανεμογεννήτριες. Περίπου το ένα πέμπτο των 90.000 χερσαίων ανεμογεννητριών της ηπείρου είναι τουλάχιστον 15 ετών — και η κανονική διάρκεια ζωής ενός αιολικού πάρκου με ελάχιστη συντήρηση είναι 20 χρόνια. Σύμφωνα με στοιχεία της WindEurope, που παραθέτουν οι Financial Times, στην Ισπανία, πρωτοπόρο της αιολικής ενέργειας τη δεκαετία του 1990, μαζί με τη Γερμανία και τη Δανία, τα αιολικά πάρκα ηλικίας 15 ετών και άνω είναι το ήμισυ του συνόλου — το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ. Οι δύσκολες επιλογές Οι επιλογές στο τέλος του κύκλου ζωής που κάνουν οι ιδιοκτήτες των στροβίλων, οι οποίοι πρέπει να σταθμίσουν αν θα επενδύσουν περισσότερα ή θα φύγουν, έχουν ευρύτερες συνέπειες. Οι αποφάσεις τους θα βοηθήσουν στον προσδιορισμό της προόδου της ΕΕ προς την επίτευξη του στόχου της για την ενίσχυση της ενεργειακής ανεξαρτησίας και την επίτευξη των καθαρών μηδενικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050. Ωστόσο, οι αποφάσεις αυτές καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από την πίεση του αυξανόμενου κόστους για τον κλάδο. Αυτό που είναι καλύτερο για το σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας του μπλοκ — και μάλιστα για τον πλανήτη — δεν είναι πάντα η σωστή επιλογή για τους ιδιοκτήτες. Και την ίδια στιγμή, υπάρχουν οι αντιδράσεις από περιοχών που δεν θέλουν τις τεράστιες κατασκευές στην αυλή τους. Ο Joan Groizard Payeras, επικεφαλής του Ισπανικού Ινστιτούτου Διαφοροποίησης και Εξοικονόμησης Ενέργειας (IDAE), υπογραμμίζει στους FT: «Εάν δεν κάνουμε τίποτα με αυτά τα πάρκα, εάν δεν ληφθεί απόφαση, υπάρχει κίνδυνος απώλειας ενός σημαντικού μέρους της παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Ισπανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη, για πρώτη φορά». Το να τα αφήσουμε να λήξουν θα σπαταλούσε έναν πολύτιμο πόρο, επειδή τα πρώτα αιολικά πάρκα βρίσκονται σε προνομιακές τοποθεσίες με τις ισχυρότερες θύελλες. Ο Groizard εκτιμά ότι το κλείσιμο των παλαιών πάρκων θα είχε ως αποτέλεσμα η χώρα να χάσει μεταξύ πέντε και 10 γιγαβάτ αιολικής ισχύος έως το 2030 — αρκετά για να προμηθεύσει 3-6 εκατομμύρια ισπανικά σπίτια. Αντίθετη κατεύθυνση Σύμφωνα με τους FT, η Ισπανία πρέπει να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η συνολική αιολική της ισχύς σήμερα είναι 30 GW και το κλιματικό του σχέδιο προβλέπει υπερδιπλασιασμό σε 62 GW τα επόμενα έξι χρόνια. Μέχρι το 2030, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πρόκειται να αντιπροσωπεύουν το 81 τοις εκατό της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Μαδρίτη και η ΕΕ πιέζουν για αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν ανανέωση ενέργειας: την κατάργηση των παλαιότερων ανεμογεννητριών και τη χρήση των ίδιων τοποθεσιών για την ανέγερση νέων στροβίλων αιχμής, οι οποίοι είναι ψηλότεροι, πιο αποτελεσματικοί και αντλούν περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια. Αλλά η μετατόπιση μπορεί να είναι μια δαπανηρή, περίπλοκη διαδικασία. «Δεν λέω ότι είναι μια εύκολη νίκη, αλλά είναι ένας πολύ λογικός τρόπος να αυξηθεί η χωρητικότητα», λέει ο Groizard. Οι νέες τουρμπίνες ξεπερνούν τις παλιές με τον ίδιο τρόπο που μια Mercedes υψηλών επιδόσεων κερδίζει ένα vintage Renault 5, λέει ο José Entrecanales, επικεφαλής οικονομικών και βιωσιμότητας της Acciona Energía. Ένα τυπικό μηχάνημα 20 ετών, του οποίου οι άκρες των λεπίδων φτάνουν έως και τα 90 μέτρα, παράγει 800 kW. Ένα νέο μοντέλο παράγει 7.000 kW με λεπίδες που ανέρχονται σε 240 μέτρα ή περισσότερο, ξεπερνώντας το ύψος του ουρανοξύστη One Canada Square στο Canary Wharf του Λονδίνου. Μια μόνο περιστροφή παράγει περισσότερη ενέργεια από ό,τι ένα μέσο ισπανικό νοικοκυριό καταναλώνει σε μια μέρα. Επανατροφοδότηση Επειδή οι νέες τουρμπίνες "αιχμαλωτίζουν" περισσότερο άνεμο, η WindEurope εκτιμά ότι η επανατροφοδότηση τριπλασιάζει κατά μέσο όρο την ετήσια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μιας εγκατάστασης (σε γιγαβατώρες) με μείωση 25% στον αριθμό των μηχανών. Η Deloitte εκτιμά ότι η ανανέωση ενέργειας θα μπορούσε να προσφέρει τα δύο τρίτα της αύξησης της αιολικής δυναμικότητας που χρειάζεται η Ισπανία για να επιτύχει τους στόχους της για το 2030. Απλή εναλλακτική Μια πιο απλή εναλλακτική θα μπορούσε να είναι η παράταση της διάρκειας ζωής μιας τουρμπίνας με μερικά ανταλλακτικά, είτε πρόκειται για νέα πτερύγια, κιβώτια ταχυτήτων ή γεννήτριες. Μια προσεκτικά συντηρημένη υπάρχουσα μηχανή μπορεί να συνεχίσει να περιστρέφεται για 35 ή 40 χρόνια, αλλά δεν θα φέρει την ΕΕ πιο κοντά στον στόχο της να αντιπροσωπεύει το 42,5% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές έως το 2030. Αντοχές Οι όποιες αποφάσεις πρέπει να λάβουν υπόψην τους το γεγονός ότι η αιολική βιομηχανία άντεξε ένα θλιβερό 2023, καθώς επλήγη από έναν συνδυασμό υψηλότερων επιτοκίων, αυξημένων τιμών εμπορευμάτων, αβέβαιης ζήτησης και τεταμένων αλυσίδων εφοδιασμού. Η Siemens Energy, της οποίας η αιολική μονάδα κατασκευάζει τουρμπίνες, χρειάστηκε πέρυσι εγγυήσεις 15 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο δανικός όμιλος Ørsted, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής υπεράκτιας αιολικής ενέργειας στον κόσμο, ανακοίνωσε αυτόν τον μήνα περικοπές έως και 800 θέσεων εργασίας και μείωσε τους στόχους για νέα έργα έχοντας κλείσει απομειώσεις 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων πέρυσι. Το κόστος των αιολικών έργων στην Ευρώπη έχει αυξηθεί κατά 30-35% από πριν από την πανδημία, σύμφωνα με έναν υψηλόβαθμο τραπεζίτη που εργάζεται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Όλες αυτές οι προκλήσεις κάνουν την ανανέωση πιο δύσκολη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους κανονισμούς αδειοδότησης και τη διαχείριση των συνδέσεων στο ηλεκτρικό δίκτυο, για τις οποίες ο αιολικός τομέας καταγγέλλει ότι εξακολουθούν «να είναι αναίσθητοι, αν όχι εχθρικοί, στις ανάγκες του». H Κάντρι Σίμσον, Επίτροπος Ενέργειας της ΕΕ, εξέφρασε τη λύπη της τον περασμένο Οκτώβριο ότι το μπλοκ είχε τέσσερις φορές περισσότερη αιολική δυναμικότητα σε αναμονή για άδειες από ό,τι υπό κατασκευή. Καθώς η επιτροπή ανακοίνωσε μέτρα για τη στήριξη του τεταμένου τομέα, είπε: «Στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι δεν θα χαθεί χρόνος για την εξέταση και την έγκριση έργων». Στην Ισπανία, ο Groizard λέει ότι η χώρα «μπορεί να κάνει τα πράγματα πολύ καλύτερα», αλλά ότι οι περιβαλλοντικές εκτιμήσεις είναι απαραίτητες για να αποφευχθεί οποιαδήποτε αντίληψη του «δωρεάν για όλους». Ο Óscar Pérez της Qualitas Energy, ένας επενδυτικός όμιλος που αγοράζει, ενοποιεί και ενισχύει μικρά αιολικά πάρκα στη Γερμανία, επισημαίνει την κύρια αιτία του ρυθμιστικού στενώματος της Ευρώπης: μια «διχόνοια» μεταξύ των κλιματικών στόχων που τίθενται σε επίπεδο ΕΕ ή σε εθνικό επίπεδο και των υποεθνικών ρυθμιστικών αρχών που έλκουν σε διαφορετικά κατευθύνσεις. «Όσο περισσότερο τυποποιείτε τη διαδικασία και όσο πιο σαφείς είναι οι κανόνες, τόσο λιγότερη διακριτική ευχέρεια θα υπάρχει στις περιφέρειες», λέει.
  3. Η σελίδα του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος στο Facebook δημοσίευσε κείμενο της κυρίας Μαρίας Καραμανώφ για τη σχέση των δασικών πυρκαγιών με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις αναδασωτέες εκτάσεις και τα εμπόδια που άρθηκαν με την απόφαση 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Βιωσιμότητας και Περιβάλλοντος και Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας ε.τ. επισημαίνει ότι «τα δάση δεν καίγονται προκειμένου να τοποθετηθούν σ’ αυτά ανεμογεννήτριες, αφού αιολικά πάρκα μπορούν ούτως ή άλλως να κατασκευάζονται μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις. Το επιτρέπει η δασική νομοθεσία…». Τονίζει ότι με την απόφαση 2499/2012 ΣτΕ έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Για να καταλήξει ότι «… τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές». Ολόκληρη η ανάρτηση του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος: «[Αθήνα, 26/7/2023] Τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για τη σχέση των ΔΑΣΙΚΩΝ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ με την ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ ΣΤΑ ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΑ. Η σχέση υπάρχει και είναι άμεση, αλλά δεν είναι αυτή που υπολαμβάνουν πολλοί. Τα δάση δεν καίγονται προκειμένου να τοποθετηθούν σ’ αυτά ανεμογεννήτριες, αφού αιολικά πάρκα μπορούν ούτως ή άλλως να κατασκευάζονται μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις. Το επιτρέπει η δασική νομοθεσία, η οποία δυστυχώς τα τελευταία 15 χρόνια, με αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, έχει σε μεγάλο βαθμό εξουδετερώσει την συνταγματική προστασία των δασών. Μέσα στα δάση επιτρέπονται πλέον κάθε είδους χρήσεις, από τουριστικές εγκαταστάσεις και επιχειρηματικά πάρκα μέχρι δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών, εκπαιδευτήρια, θεραπευτήρια κ.λπ., συμπεριλαμβανομένων και των ανεμογεννητριών. Το πρόβλημα σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες ήταν αλλού. Σύμφωνα με το ΑΡΘΡΟ 117 ΠΑΡ. 3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, από τη στιγμή που ένα δάσος καεί και κηρυχθεί υποχρεωτικά αναδασωτέο, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΣΚΟΠΟ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ. Xρήσεις δηλαδή οι οποίες, καλώς ή κακώς, επιτρέπονται μέσα στα δάση, απαγορεύονται στα αναδασωτέα μέχρι να ολοκληρωθεί η αναδάσωση, μέχρι δηλαδή τα καμένα να ξαναγίνουν πραγματικό δάσος. Στο μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί τα αναδασωτέα οφείλουν να παραμείνουν ήσυχα, απάτητα και εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Το «εμπόδιο» αυτό ήρθε να άρει η γνωστή ΑΠΟΦΑΣΗ 2499/2012 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, η οποία, παρά την κατηγορηματικά αντίθετη διάταξη του Συντάγματος, έκρινε ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται όχι μόνο ανεμογεννήτριες αλλά και κάθε «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία». Με την απόφαση αυτή έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Από κει και πέρα, όταν ένα δάσος καεί, όπως συμβαίνει όλο και συχνότερα εξαιτίας των πάγιων και αδιόρθωτων αδυναμιών του κρατικού μηχανισμού, ο κάθε επίδοξος επενδυτής ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ. Η εκμετάλλευση των αναδασωτέων μπορεί να ξεκινήσει την επομένη κιόλας της φωτιάς και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση απ’ ό,τι αν επρόκειτο για δάση, αφού η διατύπωση «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία» αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες. Το μέλλον, λοιπόν, για τα δάση της χώρας διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ. Τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές. Μαρία Καραμανώφ Αντιπρόεδρος ΣτΕ ε.τ. Πρόεδρος Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος» View full είδηση
  4. Η σελίδα του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος στο Facebook δημοσίευσε κείμενο της κυρίας Μαρίας Καραμανώφ για τη σχέση των δασικών πυρκαγιών με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις αναδασωτέες εκτάσεις και τα εμπόδια που άρθηκαν με την απόφαση 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Βιωσιμότητας και Περιβάλλοντος και Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας ε.τ. επισημαίνει ότι «τα δάση δεν καίγονται προκειμένου να τοποθετηθούν σ’ αυτά ανεμογεννήτριες, αφού αιολικά πάρκα μπορούν ούτως ή άλλως να κατασκευάζονται μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις. Το επιτρέπει η δασική νομοθεσία…». Τονίζει ότι με την απόφαση 2499/2012 ΣτΕ έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Για να καταλήξει ότι «… τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές». Ολόκληρη η ανάρτηση του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος: «[Αθήνα, 26/7/2023] Τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για τη σχέση των ΔΑΣΙΚΩΝ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ με την ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ ΣΤΑ ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΑ. Η σχέση υπάρχει και είναι άμεση, αλλά δεν είναι αυτή που υπολαμβάνουν πολλοί. Τα δάση δεν καίγονται προκειμένου να τοποθετηθούν σ’ αυτά ανεμογεννήτριες, αφού αιολικά πάρκα μπορούν ούτως ή άλλως να κατασκευάζονται μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις. Το επιτρέπει η δασική νομοθεσία, η οποία δυστυχώς τα τελευταία 15 χρόνια, με αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, έχει σε μεγάλο βαθμό εξουδετερώσει την συνταγματική προστασία των δασών. Μέσα στα δάση επιτρέπονται πλέον κάθε είδους χρήσεις, από τουριστικές εγκαταστάσεις και επιχειρηματικά πάρκα μέχρι δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών, εκπαιδευτήρια, θεραπευτήρια κ.λπ., συμπεριλαμβανομένων και των ανεμογεννητριών. Το πρόβλημα σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες ήταν αλλού. Σύμφωνα με το ΑΡΘΡΟ 117 ΠΑΡ. 3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, από τη στιγμή που ένα δάσος καεί και κηρυχθεί υποχρεωτικά αναδασωτέο, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΣΚΟΠΟ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ. Xρήσεις δηλαδή οι οποίες, καλώς ή κακώς, επιτρέπονται μέσα στα δάση, απαγορεύονται στα αναδασωτέα μέχρι να ολοκληρωθεί η αναδάσωση, μέχρι δηλαδή τα καμένα να ξαναγίνουν πραγματικό δάσος. Στο μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί τα αναδασωτέα οφείλουν να παραμείνουν ήσυχα, απάτητα και εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Το «εμπόδιο» αυτό ήρθε να άρει η γνωστή ΑΠΟΦΑΣΗ 2499/2012 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, η οποία, παρά την κατηγορηματικά αντίθετη διάταξη του Συντάγματος, έκρινε ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται όχι μόνο ανεμογεννήτριες αλλά και κάθε «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία». Με την απόφαση αυτή έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Από κει και πέρα, όταν ένα δάσος καεί, όπως συμβαίνει όλο και συχνότερα εξαιτίας των πάγιων και αδιόρθωτων αδυναμιών του κρατικού μηχανισμού, ο κάθε επίδοξος επενδυτής ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ. Η εκμετάλλευση των αναδασωτέων μπορεί να ξεκινήσει την επομένη κιόλας της φωτιάς και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση απ’ ό,τι αν επρόκειτο για δάση, αφού η διατύπωση «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία» αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες. Το μέλλον, λοιπόν, για τα δάση της χώρας διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ. Τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές. Μαρία Καραμανώφ Αντιπρόεδρος ΣτΕ ε.τ. Πρόεδρος Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος»
  5. Μια ισχυρή ριπή ανέμου κατέστρεψε μια ανεμογεννήτρια ύψους 65 μέτρων με τρεις λεπίδες σε ένα αγρόκτημα στο Ροστοκ της Γερμανίας. Αναφέρθηκε ότι από το περιστατικό δεν τραυματίστηκε κανείς. Ο αυτοκινητόδρομος έμεινε κλειστός μετά το περιστατικό. View full είδηση
  6. Μια ισχυρή ριπή ανέμου κατέστρεψε μια ανεμογεννήτρια ύψους 65 μέτρων με τρεις λεπίδες σε ένα αγρόκτημα στο Ροστοκ της Γερμανίας. Αναφέρθηκε ότι από το περιστατικό δεν τραυματίστηκε κανείς. Ο αυτοκινητόδρομος έμεινε κλειστός μετά το περιστατικό.
  7. Ο κύκλος ζωής των πρώτων ανεμογεννητριών που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1990 ολοκληρώνεται και οι εταιρείες έχουν να διαχειριστούν αφενός τη συνέχεια λειτουργίας των πιο αποδοτικών αιολικών πάρκων που ως πρώτα «έπιασαν» τις καλύτερες θέσεις από άποψη αιολικού δυναμικού και δικτύων και αφετέρου τον τεράστιο σε όγκο προς απόσυρση εξοπλισμό. Ως προς το πρώτο, τη συνέχιση της λειτουργίας των πάρκων, η λύση είναι απλή: το «repowering», η αντικατάσταση δηλαδή των παλαιών ανεμογεννητριών με νέα τεχνολογία μεγαλύτερης απόδοσης που ακολουθείται εδώ και μια δεκαετία από τις πιο ώριμες αγορές της Ευρώπης και για πρώτη φορά εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα από τη ΔΕΗ Ανανεώσιμες, τη θυγατρική της ΔΕΗ που ως γενική διεύθυνση της μητρικής εταιρείας εγκατέστησε το 1992 τις πρώτες ανεμογεννήτριες στα ελληνικά νησιά. Ως προς το δεύτερο, τη διαχείριση των παλιών ανεμογεννητριών που αποσύρονται, η μεγάλη πρόκληση σε όλη την Ευρώπη είναι τα πτερύγια. Σήμερα το 85%-90% της μάζας των ανεμογεννητριών ανακυκλώνεται με αποδοτικό τρόπο, με τα πτερύγια να αποτελούν την εξαίρεση εξαιτίας των συνθετικών υλικών που περιέχουν. Η WindEurope αναμένει ότι περίπου 25.000 τόνοι λεπίδων θα φτάνουν στο τέλος της λειτουργικής τους ζωής ετησίως έως το 2025, ενώ ο ετήσιος όγκος παροπλισμού θα μπορούσε να διπλασιαστεί στους 52.000 τόνους έως το 2030. Η χρήση των πτερυγίων των ανεμογεννητριών για την κατασκευή ειδών αστικού εξοπλισμού αποτελούν μέρος της διαχείρισης των παροπλισμένων αιολικών πάρκων της Ευρώπης που συμπληρώνει το «repowering». Παγκάκια, ζαρντινιέρες, στέγαστρα, γραφεία, παιδικές χαρές, στάσεις λεωφορείων, info kiosk, σκελετοί ποδηλάτων με υλικό τα πτερύγια των γερασμένων ανεμογεννητριών, είναι η νέα τάση αστικού εξοπλισμού διά χειρός… ευρωπαϊκής αιολικής βιομηχανίας, που ακολουθεί κατά πόδας και η ελληνική. Στο Ρότερνταμ τα παιδιά παίζουν σε παιδικές χαρές από πτερύγια ανεμογεννητριών και στις πλατείες πολλών ευρωπαϊκών πόλεων πληθαίνουν τα πτερύγια-παγκάκια. Στην Ελλάδα, τα γραφεία της EΛΕΤΑΕΝ (Ελληνική Επιστημονική Ενωση Αιολικής Ενέργειας) κοσμούν γραφεία και άλλα έπιπλα από πτερύγια των πρώτων αιολικών πάρκων που εγκατέστησε η ΔΕΗ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και έκλεισαν τον κύκλο ζωής τους. Πτερύγια τοποθετήθηκαν τις ημέρες των Χριστουγέννων στο Παιδικό Χωριό του Δήμου Τρικκαίων, ενώ ένα πτερύγιο αποτελεί τη βάση του γραφείου του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, Κωνσταντίνου Μαύρου, της 100% θυγατρικής της ΔΕΗ που ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο «repowering» στην Ελλάδα. Στο προσεχές μέλλον, μάλιστα, στην Ελλάδα θα δούμε πολλά είδη αστικού εξοπλισμού από ανεμογεννήτριες διά χειρός… ΕΛΕΤΑΕΝ. Οπως αποκαλύπτει στην «Κ» ο γενικός διευθυντής της EΛΕΤΑΕΝ Παναγιώτης Παπασταματίου, ο φορέας έχει έρθει ήδη σε επαφή με εργοστάσια και είναι σε συνεργασία με την Ιντρακάτ και τη Vestas για την παραγωγή ειδών αστικού εξοπλισμού από πτερύγια ανεμογεννητριών που θα διαθέσουν σε δήμους και άλλους φορείς. Είναι προφανές ωστόσο ότι η επαναχρησιμοποίηση των πτερυγίων σε αυτόν τον τομέα δεν μπορεί να καλύψει τον τεράστιο όγκο των πτερυγίων που αποσύρονται και αυτών που θα ακολουθήσουν. Ενα μέρος των πτερυγίων που αποξήλωσε η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, όπως τονίζει στην «Κ» ο διευθυντής Λειτουργίας και Διαχείρισης Παραγωγής των έργων ΑΠΕ της ΔΕΗ Ανανεώσιμες και μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΕΤΑΕΝ, Αγγελος Κασίμης, καταλήγει στην τσιμεντοβιομηχανία όπου αναμειγνύεται με το καύσιμο που καίνε για τη λειτουργία τους. «Τα πτερύγια τα παραλαμβάνουν πιστοποιημένες εταιρείες –η μεγαλύτερη βρίσκεται στη Ριτσώνα–, τα θρυμματίζουν και τα κάνουν ένα είδος πούδρας που διοχετεύεται δωρεάν στη βιομηχανία για καύση», τονίζει. Η αιολική βιομηχανία στοχεύει στην 100% ανακύκλωση των ανεμογεννητριών και στο πλαίσιο αυτό οι κατασκευάστριες εταιρείες, όπως τονίζει ο κ. Παπασταματίου, έχουν σχεδιάσει την ανάπτυξη νέων τεχνικών για την ανακύκλωση των υφιστάμενων πτερυγίων, αλλά και την ανάπτυξη νέων υλικών ώστε τα νέα πτερύγια να είναι πλήρως ανακυκλώσιμα με εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο. Το πρώτο ερευνητικό πρόγραμμα το αναπτύσσει η Vestas και το δεύτερο η Siemens Gamesa. Στην Ευρώπη, αν και η νομοθεσία επιτρέπει την ταφή μη τοξικών αποβλήτων, καμία εταιρεία δεν κάνει χρήση και δεν υπάρχουν «νεκροταφεία» ανεμογεννητριών σαν κι αυτά που βλέπουμε μέσω Διαδικτύου στις ΗΠΑ, διατείνονται οι εκπρόσωποι του κλάδου. Και όσον αφορά την αμφισβήτηση από μια μερίδα της κοινωνίας περί της «πράσινης ταυτότητας» των αιολικών πάρκων, εξαιτίας της μη δυνατότητας ανακύκλωσης των πτερυγίων, απαντούν: «Υπάρχει ένα πρόβλημα αξίας αλλά είναι άδικο να λέμε ότι αλλάζει την πράσινη ταυτότητα των αιολικών». Επικαλούνται τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης Βιομηχανίας των Συνθετικών Υλικών (EuCIA), σύμφωνα με τις οποίες «μέχρι το 2025 ο αιολικός κλάδος –παρά την ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη που αναμένεται να γνωρίσει τα επόμενα χρόνια– θα είναι υπεύθυνος για το 10% των συνθετικών αποβλήτων παγκοσμίως. Το μεγαλύτερο ποσοστό συνθετικών υλικών θα προέρχεται από τον κτιριακό τομέα και από τις ηλεκτρονικές και ηλεκτρολογικές συσκευές». Πολύπλοκη και δύσκολη η αποξήλωση και η αντικατάστασή τους στα νησιά Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες πραγματοποίησε το πρώτο Repowering στην Ελλάδα αντικαθιστώντας 106 ανεμογεννήτριες με 22 νέας τεχνολογίας σε 10 αιολικά πάρκα που είχε εγκαταστήσει τη δεκαετία του ’90 στα Ψαρά, στη Χίο, στην Ικαρία, στη Λέσβο, στην Κάρπαθο, στη Λήμνο, στην Εύβοια και στην Κρήτη. Ο διευθυντής Λειτουργίας και Διαχείρισης Παραγωγής των έργων ΑΠΕ της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, Αγγελος Κασίμης, το περιγράφει στην «Κ» ως μια μεγάλη πρόκληση, μια εξίσου πολύπλοκη και απαιτητική διαδικασία αντίστοιχη της ανέγερσης ενός αιολικού πάρκου. «Αποτέλεσε ένα αχαρτογράφητο πεδίο, το οποίο αντιμετωπίστηκε μεθοδικά και πλέον αποτελεί για εμάς μια πρότυπη διαδικασία», τονίζει, περιγράφοντας σειρά προκλήσεων που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν για τη διαχείριση του αποξηλωθέντος εξοπλισμού καθώς τα περισσότερα πάρκα ήταν διάσπαρτα σε μικρά νησιά. «Δεν υπήρχαν σε όλα τα νησιά κατάλληλες πιστοποιημένες μονάδες για την ανακύκλωση των υλικών και αναγκαζόμασταν να τα μεταφέρουμε σε άλλα νησιά ή στο ηπειρωτικό σύστημα. Αυτό θέλει έναν προγραμματισμό που εξαρτάται και από τις καιρικές συνθήκες, τα δρομολόγια και τη διαθεσιμότητα των πλοίων, τη δυνατότητα να ναυλώσεις ο ίδιος ένα ιδιωτικό πλοίο», τονίζει επισημαίνοντας και τις ελλείψεις κατάλληλων συνεργείων, αφού οι ανάγκες αυτών των έργων απαιτούν τεχνογνωσία. Η διαδικασία του Repowering ξεκινάει ελέγχοντας αρχικά την προσβασιμότητα, αφού στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1990 πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει στην οδοποιία, εξηγεί ο κ. Κασίμης. Ακολουθεί το στάδιο της αποξήλωσης, της απομάκρυνσης δηλαδή του παλαιού εξοπλισμού, ξεκινώντας από τα εμφανή κομμάτια, οτιδήποτε βρίσκεται πάνω από το θεμέλιο (πυλώνας, πτερύγια, εναέριο δίκτυο κ.λπ.) και μετέπειτα των αφανών υποδομών, δηλαδή οι βάσεις, τα πιθανά υπόγεια φρεάτια και τέλος η επαναφορά του τοπίου στην προηγούμενη κατάσταση, όπως προβλέπει η νομοθεσία. Από εκεί και μετά ξεκινάει το πιο δύσκολο μέρος της μεταφοράς των υλικών στις εγκαταστάσεις πιστοποιημένων εταιρειών για τη διαχείρισή τους, που δεν υπήρχαν στα μικρά νησιά. Οι εταιρείες που αναλαμβάνουν τη διαχείριση έχουν τρεις επιλογές, σύμφωνα με τον κ. Κασίμη: Η πρώτη είναι να τις διαθέσουν στη δευτερογενή αγορά, όπου υπάρχει ζήτηση από χώρες που το θεσμικό τους πλαίσιο επιτρέπει την εγκατάσταση παλαιών ανεμογεννητριών. Η δεύτερη είναι να αφαιρέσουν κομμάτια (κιβώτιο, γεννήτρια, άξονα κ.λπ.) και να τα διαθέσουν ως ανταλλακτικά για παρόμοιους τύπους ανεμογεννητριών. Η τρίτη επιλογή διαχείρισης αφορά τα πτερύγια, τα οποία πιστοποιημένες εταιρείες τα θρυμματίζουν και τα κάνουν ένα είδος πούδρας που διοχετεύεται για καύση στις τσιμεντοβιομηχανίες.
  8. Ο κύκλος ζωής των πρώτων ανεμογεννητριών που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1990 ολοκληρώνεται και οι εταιρείες έχουν να διαχειριστούν αφενός τη συνέχεια λειτουργίας των πιο αποδοτικών αιολικών πάρκων που ως πρώτα «έπιασαν» τις καλύτερες θέσεις από άποψη αιολικού δυναμικού και δικτύων και αφετέρου τον τεράστιο σε όγκο προς απόσυρση εξοπλισμό. Ως προς το πρώτο, τη συνέχιση της λειτουργίας των πάρκων, η λύση είναι απλή: το «repowering», η αντικατάσταση δηλαδή των παλαιών ανεμογεννητριών με νέα τεχνολογία μεγαλύτερης απόδοσης που ακολουθείται εδώ και μια δεκαετία από τις πιο ώριμες αγορές της Ευρώπης και για πρώτη φορά εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα από τη ΔΕΗ Ανανεώσιμες, τη θυγατρική της ΔΕΗ που ως γενική διεύθυνση της μητρικής εταιρείας εγκατέστησε το 1992 τις πρώτες ανεμογεννήτριες στα ελληνικά νησιά. Ως προς το δεύτερο, τη διαχείριση των παλιών ανεμογεννητριών που αποσύρονται, η μεγάλη πρόκληση σε όλη την Ευρώπη είναι τα πτερύγια. Σήμερα το 85%-90% της μάζας των ανεμογεννητριών ανακυκλώνεται με αποδοτικό τρόπο, με τα πτερύγια να αποτελούν την εξαίρεση εξαιτίας των συνθετικών υλικών που περιέχουν. Η WindEurope αναμένει ότι περίπου 25.000 τόνοι λεπίδων θα φτάνουν στο τέλος της λειτουργικής τους ζωής ετησίως έως το 2025, ενώ ο ετήσιος όγκος παροπλισμού θα μπορούσε να διπλασιαστεί στους 52.000 τόνους έως το 2030. Η χρήση των πτερυγίων των ανεμογεννητριών για την κατασκευή ειδών αστικού εξοπλισμού αποτελούν μέρος της διαχείρισης των παροπλισμένων αιολικών πάρκων της Ευρώπης που συμπληρώνει το «repowering». Παγκάκια, ζαρντινιέρες, στέγαστρα, γραφεία, παιδικές χαρές, στάσεις λεωφορείων, info kiosk, σκελετοί ποδηλάτων με υλικό τα πτερύγια των γερασμένων ανεμογεννητριών, είναι η νέα τάση αστικού εξοπλισμού διά χειρός… ευρωπαϊκής αιολικής βιομηχανίας, που ακολουθεί κατά πόδας και η ελληνική. Στο Ρότερνταμ τα παιδιά παίζουν σε παιδικές χαρές από πτερύγια ανεμογεννητριών και στις πλατείες πολλών ευρωπαϊκών πόλεων πληθαίνουν τα πτερύγια-παγκάκια. Στην Ελλάδα, τα γραφεία της EΛΕΤΑΕΝ (Ελληνική Επιστημονική Ενωση Αιολικής Ενέργειας) κοσμούν γραφεία και άλλα έπιπλα από πτερύγια των πρώτων αιολικών πάρκων που εγκατέστησε η ΔΕΗ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και έκλεισαν τον κύκλο ζωής τους. Πτερύγια τοποθετήθηκαν τις ημέρες των Χριστουγέννων στο Παιδικό Χωριό του Δήμου Τρικκαίων, ενώ ένα πτερύγιο αποτελεί τη βάση του γραφείου του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, Κωνσταντίνου Μαύρου, της 100% θυγατρικής της ΔΕΗ που ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο «repowering» στην Ελλάδα. Στο προσεχές μέλλον, μάλιστα, στην Ελλάδα θα δούμε πολλά είδη αστικού εξοπλισμού από ανεμογεννήτριες διά χειρός… ΕΛΕΤΑΕΝ. Οπως αποκαλύπτει στην «Κ» ο γενικός διευθυντής της EΛΕΤΑΕΝ Παναγιώτης Παπασταματίου, ο φορέας έχει έρθει ήδη σε επαφή με εργοστάσια και είναι σε συνεργασία με την Ιντρακάτ και τη Vestas για την παραγωγή ειδών αστικού εξοπλισμού από πτερύγια ανεμογεννητριών που θα διαθέσουν σε δήμους και άλλους φορείς. Είναι προφανές ωστόσο ότι η επαναχρησιμοποίηση των πτερυγίων σε αυτόν τον τομέα δεν μπορεί να καλύψει τον τεράστιο όγκο των πτερυγίων που αποσύρονται και αυτών που θα ακολουθήσουν. Ενα μέρος των πτερυγίων που αποξήλωσε η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, όπως τονίζει στην «Κ» ο διευθυντής Λειτουργίας και Διαχείρισης Παραγωγής των έργων ΑΠΕ της ΔΕΗ Ανανεώσιμες και μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΕΤΑΕΝ, Αγγελος Κασίμης, καταλήγει στην τσιμεντοβιομηχανία όπου αναμειγνύεται με το καύσιμο που καίνε για τη λειτουργία τους. «Τα πτερύγια τα παραλαμβάνουν πιστοποιημένες εταιρείες –η μεγαλύτερη βρίσκεται στη Ριτσώνα–, τα θρυμματίζουν και τα κάνουν ένα είδος πούδρας που διοχετεύεται δωρεάν στη βιομηχανία για καύση», τονίζει. Η αιολική βιομηχανία στοχεύει στην 100% ανακύκλωση των ανεμογεννητριών και στο πλαίσιο αυτό οι κατασκευάστριες εταιρείες, όπως τονίζει ο κ. Παπασταματίου, έχουν σχεδιάσει την ανάπτυξη νέων τεχνικών για την ανακύκλωση των υφιστάμενων πτερυγίων, αλλά και την ανάπτυξη νέων υλικών ώστε τα νέα πτερύγια να είναι πλήρως ανακυκλώσιμα με εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο. Το πρώτο ερευνητικό πρόγραμμα το αναπτύσσει η Vestas και το δεύτερο η Siemens Gamesa. Στην Ευρώπη, αν και η νομοθεσία επιτρέπει την ταφή μη τοξικών αποβλήτων, καμία εταιρεία δεν κάνει χρήση και δεν υπάρχουν «νεκροταφεία» ανεμογεννητριών σαν κι αυτά που βλέπουμε μέσω Διαδικτύου στις ΗΠΑ, διατείνονται οι εκπρόσωποι του κλάδου. Και όσον αφορά την αμφισβήτηση από μια μερίδα της κοινωνίας περί της «πράσινης ταυτότητας» των αιολικών πάρκων, εξαιτίας της μη δυνατότητας ανακύκλωσης των πτερυγίων, απαντούν: «Υπάρχει ένα πρόβλημα αξίας αλλά είναι άδικο να λέμε ότι αλλάζει την πράσινη ταυτότητα των αιολικών». Επικαλούνται τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης Βιομηχανίας των Συνθετικών Υλικών (EuCIA), σύμφωνα με τις οποίες «μέχρι το 2025 ο αιολικός κλάδος –παρά την ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη που αναμένεται να γνωρίσει τα επόμενα χρόνια– θα είναι υπεύθυνος για το 10% των συνθετικών αποβλήτων παγκοσμίως. Το μεγαλύτερο ποσοστό συνθετικών υλικών θα προέρχεται από τον κτιριακό τομέα και από τις ηλεκτρονικές και ηλεκτρολογικές συσκευές». Πολύπλοκη και δύσκολη η αποξήλωση και η αντικατάστασή τους στα νησιά Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες πραγματοποίησε το πρώτο Repowering στην Ελλάδα αντικαθιστώντας 106 ανεμογεννήτριες με 22 νέας τεχνολογίας σε 10 αιολικά πάρκα που είχε εγκαταστήσει τη δεκαετία του ’90 στα Ψαρά, στη Χίο, στην Ικαρία, στη Λέσβο, στην Κάρπαθο, στη Λήμνο, στην Εύβοια και στην Κρήτη. Ο διευθυντής Λειτουργίας και Διαχείρισης Παραγωγής των έργων ΑΠΕ της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, Αγγελος Κασίμης, το περιγράφει στην «Κ» ως μια μεγάλη πρόκληση, μια εξίσου πολύπλοκη και απαιτητική διαδικασία αντίστοιχη της ανέγερσης ενός αιολικού πάρκου. «Αποτέλεσε ένα αχαρτογράφητο πεδίο, το οποίο αντιμετωπίστηκε μεθοδικά και πλέον αποτελεί για εμάς μια πρότυπη διαδικασία», τονίζει, περιγράφοντας σειρά προκλήσεων που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν για τη διαχείριση του αποξηλωθέντος εξοπλισμού καθώς τα περισσότερα πάρκα ήταν διάσπαρτα σε μικρά νησιά. «Δεν υπήρχαν σε όλα τα νησιά κατάλληλες πιστοποιημένες μονάδες για την ανακύκλωση των υλικών και αναγκαζόμασταν να τα μεταφέρουμε σε άλλα νησιά ή στο ηπειρωτικό σύστημα. Αυτό θέλει έναν προγραμματισμό που εξαρτάται και από τις καιρικές συνθήκες, τα δρομολόγια και τη διαθεσιμότητα των πλοίων, τη δυνατότητα να ναυλώσεις ο ίδιος ένα ιδιωτικό πλοίο», τονίζει επισημαίνοντας και τις ελλείψεις κατάλληλων συνεργείων, αφού οι ανάγκες αυτών των έργων απαιτούν τεχνογνωσία. Η διαδικασία του Repowering ξεκινάει ελέγχοντας αρχικά την προσβασιμότητα, αφού στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1990 πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει στην οδοποιία, εξηγεί ο κ. Κασίμης. Ακολουθεί το στάδιο της αποξήλωσης, της απομάκρυνσης δηλαδή του παλαιού εξοπλισμού, ξεκινώντας από τα εμφανή κομμάτια, οτιδήποτε βρίσκεται πάνω από το θεμέλιο (πυλώνας, πτερύγια, εναέριο δίκτυο κ.λπ.) και μετέπειτα των αφανών υποδομών, δηλαδή οι βάσεις, τα πιθανά υπόγεια φρεάτια και τέλος η επαναφορά του τοπίου στην προηγούμενη κατάσταση, όπως προβλέπει η νομοθεσία. Από εκεί και μετά ξεκινάει το πιο δύσκολο μέρος της μεταφοράς των υλικών στις εγκαταστάσεις πιστοποιημένων εταιρειών για τη διαχείρισή τους, που δεν υπήρχαν στα μικρά νησιά. Οι εταιρείες που αναλαμβάνουν τη διαχείριση έχουν τρεις επιλογές, σύμφωνα με τον κ. Κασίμη: Η πρώτη είναι να τις διαθέσουν στη δευτερογενή αγορά, όπου υπάρχει ζήτηση από χώρες που το θεσμικό τους πλαίσιο επιτρέπει την εγκατάσταση παλαιών ανεμογεννητριών. Η δεύτερη είναι να αφαιρέσουν κομμάτια (κιβώτιο, γεννήτρια, άξονα κ.λπ.) και να τα διαθέσουν ως ανταλλακτικά για παρόμοιους τύπους ανεμογεννητριών. Η τρίτη επιλογή διαχείρισης αφορά τα πτερύγια, τα οποία πιστοποιημένες εταιρείες τα θρυμματίζουν και τα κάνουν ένα είδος πούδρας που διοχετεύεται για καύση στις τσιμεντοβιομηχανίες. View full είδηση
  9. Η μεγαλύτερη και ισχυρότερη ανεμογεννήτρια που έχει κατασκευάσει ο άνθρωπος, τέθηκε σε λειτουργία και συνδέθηκε με το δίκτυο ενέργειας της Κίνας. Η MySE 16-260 έχει πτερύγια μήκους 123 μέτρων, καλύπτει μία επιφάνεια όσο επτά γήπεδα ποδοσφαίρου και παράγει 16 MW ηλεκτρισμού. Στέκεται 152 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και η τουρμπίνα της ζυγίζει 349 τόνους. Αποτελεί ένα θαύμα μηχανικής και εκτιμάται πως θα μπορεί μόνη της σε ένα έτος να παράγει 66 GWh, αρκετό ηλεκτρισμό για να τροφοδοτήσει 36.000 σπίτια. Αυτό ισοδυναμεί με καύση 22.000 τόνων λιγνίτη, ενώ η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ανέρχεται στους 54.000 τόνους. Η MySE 16-260 εγκαταστάθηκε σε ένα αιολικό πάρκο ανοιχτά της ακτής της επαρχίας Fujian στην Κίνα, στο στενό της Ταϊβάν, όπου οι άνεμοι συνήθως ξεπερνούν τα 51 χιλιόμετρα την ώρα. Για αυτόν το λόγο κατασκευάστηκε με εξαιρετική ανθεκτικότητα και ήδη επιβίωσε από τον τυφώνα Talim, ο οποίος άφησε άστεγους 230.000 ανθρώπους.
  10. Η μεγαλύτερη και ισχυρότερη ανεμογεννήτρια που έχει κατασκευάσει ο άνθρωπος, τέθηκε σε λειτουργία και συνδέθηκε με το δίκτυο ενέργειας της Κίνας. Η MySE 16-260 έχει πτερύγια μήκους 123 μέτρων, καλύπτει μία επιφάνεια όσο επτά γήπεδα ποδοσφαίρου και παράγει 16 MW ηλεκτρισμού. Στέκεται 152 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και η τουρμπίνα της ζυγίζει 349 τόνους. Αποτελεί ένα θαύμα μηχανικής και εκτιμάται πως θα μπορεί μόνη της σε ένα έτος να παράγει 66 GWh, αρκετό ηλεκτρισμό για να τροφοδοτήσει 36.000 σπίτια. Αυτό ισοδυναμεί με καύση 22.000 τόνων λιγνίτη, ενώ η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ανέρχεται στους 54.000 τόνους. Η MySE 16-260 εγκαταστάθηκε σε ένα αιολικό πάρκο ανοιχτά της ακτής της επαρχίας Fujian στην Κίνα, στο στενό της Ταϊβάν, όπου οι άνεμοι συνήθως ξεπερνούν τα 51 χιλιόμετρα την ώρα. Για αυτόν το λόγο κατασκευάστηκε με εξαιρετική ανθεκτικότητα και ήδη επιβίωσε από τον τυφώνα Talim, ο οποίος άφησε άστεγους 230.000 ανθρώπους. View full είδηση
  11. Ο P. Adams Schwertentransporte με έδρα το Λουξεμβούργο μοιράστηκε τις εκπληκτικές φωτογραφίες του πτερυγίου βάρους 25 τόνων, που μεταφέρεται με ελιγμούς μέσα από στενούς επαρχιακούς δρόμους. Η εταιρεία μεταφορών, η οποία δραστηριοποιείται σε όλη την Ευρώπη, δημοσίευσε τις εικόνες στην σελίδα τους στο LinkedIn, προκαλώντας τον θαυμασμό των χρηστών στα social media για το εντυπωσιακό επίτευγμα της μηχανικής. «Κλείνοντας την χρονιά με ένα σετ πτερυγίων ανεμογεννήτριας 67 μέτρων σε μια δύσκολη διαδρομή». Πάντως, πολλοί κατηγόρησαν την εταιρεία πως έκανε photoshop στις φωτογραφίες. Η μεταφορά του πτερυγίου μήκους 67 μέτρων απαιτεί ιδιαίτερες δεξιότητες Πώς γίνεται η μεταφορά τους Οι φωτογραφίες δείχνουν το τεράστιο πτερύγιο στο πίσω μέρος ενός φορτηγού καθώς περνά μέσα από ήσυχους δρόμους και χωριά. Οι μεταφορείς αποφεύγουν σκόπιμα τις πόλεις και πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας θα κατέβουν προσωρινά, προκειμένου να περάσουν με ασφάλεια. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη ανεμογεννήτρια, τα πτερύγια δεν μπορούν να αποσυναρμολογηθούν και πρέπει να μεταφερθούν ενιαία. Επίσης, δεν μπορούν να ταξιδέψουν οριζόντια λόγω των στροφών στους στενούς δρόμους, επομένως βεβαιώνεται πως τοποθετούνται επάνω στα φορτηγά σε γωνία μεταξύ 20 και 45 μοιρών. Τα πτερύγια μεταφέρονται ολόκληρα καθώς δεν μπορούν να αποσυναρμολογηθούν Το πτερύγιο είναι προσαρτημένο σε μια πλατφόρμα που το επιτρέπει να κινείται πάνω κάτω ή στο πλάι ανάλογα με την κατεύθυνση του ταξιδιού, προκειμένου να κατανέμεται ομοιόμορφα το βάρος στις στροφές. Το ρεκόρ για το μεγαλύτερο πτερύγιο της ανεμογεννήτριας που μεταφέρθηκε με αυτό τον τρόπο, σημειώθηκε το 2016, κατά την μεταφορά ενός πτερυγίου 88,3 μέτρων στην Δανία. Τα αιολικά πάρκα χρειάζονται τα πτερύγια για τις ανεμογεννήτριές τους που βρίσκονται συχνά στην ύπαιθρο, μακριά από τα εργοστάσια που τα παράγουν. Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/zoi/pterygio-anemogennitrias-metaferetai-steno-dromo View full είδηση
  12. Η διαδικασία εγκατάστασης μια ανεμογεννήτριας που περιλαμβάνει την μεταφορά, θεμελίωση της βάσης, συναρμολόγηση και εγκατάσταση της: View full είδηση
  13. Ο P. Adams Schwertentransporte με έδρα το Λουξεμβούργο μοιράστηκε τις εκπληκτικές φωτογραφίες του πτερυγίου βάρους 25 τόνων, που μεταφέρεται με ελιγμούς μέσα από στενούς επαρχιακούς δρόμους. Η εταιρεία μεταφορών, η οποία δραστηριοποιείται σε όλη την Ευρώπη, δημοσίευσε τις εικόνες στην σελίδα τους στο LinkedIn, προκαλώντας τον θαυμασμό των χρηστών στα social media για το εντυπωσιακό επίτευγμα της μηχανικής. «Κλείνοντας την χρονιά με ένα σετ πτερυγίων ανεμογεννήτριας 67 μέτρων σε μια δύσκολη διαδρομή». Πάντως, πολλοί κατηγόρησαν την εταιρεία πως έκανε photoshop στις φωτογραφίες. Η μεταφορά του πτερυγίου μήκους 67 μέτρων απαιτεί ιδιαίτερες δεξιότητες Πώς γίνεται η μεταφορά τους Οι φωτογραφίες δείχνουν το τεράστιο πτερύγιο στο πίσω μέρος ενός φορτηγού καθώς περνά μέσα από ήσυχους δρόμους και χωριά. Οι μεταφορείς αποφεύγουν σκόπιμα τις πόλεις και πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας θα κατέβουν προσωρινά, προκειμένου να περάσουν με ασφάλεια. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη ανεμογεννήτρια, τα πτερύγια δεν μπορούν να αποσυναρμολογηθούν και πρέπει να μεταφερθούν ενιαία. Επίσης, δεν μπορούν να ταξιδέψουν οριζόντια λόγω των στροφών στους στενούς δρόμους, επομένως βεβαιώνεται πως τοποθετούνται επάνω στα φορτηγά σε γωνία μεταξύ 20 και 45 μοιρών. Τα πτερύγια μεταφέρονται ολόκληρα καθώς δεν μπορούν να αποσυναρμολογηθούν Το πτερύγιο είναι προσαρτημένο σε μια πλατφόρμα που το επιτρέπει να κινείται πάνω κάτω ή στο πλάι ανάλογα με την κατεύθυνση του ταξιδιού, προκειμένου να κατανέμεται ομοιόμορφα το βάρος στις στροφές. Το ρεκόρ για το μεγαλύτερο πτερύγιο της ανεμογεννήτριας που μεταφέρθηκε με αυτό τον τρόπο, σημειώθηκε το 2016, κατά την μεταφορά ενός πτερυγίου 88,3 μέτρων στην Δανία. Τα αιολικά πάρκα χρειάζονται τα πτερύγια για τις ανεμογεννήτριές τους που βρίσκονται συχνά στην ύπαιθρο, μακριά από τα εργοστάσια που τα παράγουν. Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/zoi/pterygio-anemogennitrias-metaferetai-steno-dromo
  14. Η σχεδιαζόμενη εγκατάσταση τριών Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) με συνολικά 104 ανεμογεννήτριες σε 14 προστατευόμενες νησίδες του Νότιου Αιγαίου αποτελεί ένα ζήτημα αιχμής για την προστασία της βιοποικιλότητας στην Ελλάδα, που έχει συναντήσει την καθολική εναντίωση τόσο των περιβαλλοντικών οργανώσεων όσο και των επιστημονικών φορέων, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Η πρόσφατη αρνητική γνωμοδότηση για την υλοποίηση του έργου από τη Διεύθυνση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας (Τμήμα Προστατευόμενων Περιοχών) του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας αποτελεί «ηχηρή επιβεβαίωση ότι οι βιομηχανικής κλίμακας παρεμβάσεις σε αυτά τα ευαίσθητα οικοσυστήματα, ζωτικό κομμάτι του ελληνικού Δικτύου Natura 2000, θα έχουν σαρωτικές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στη μοναδική χλωρίδα και πανίδα τους», σημειώνει η Ορνιθολογική. Συγκεκριμένα, μετά από την εξέταση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου και της Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης (ΕΟΑ) που την συνοδεύει, η Διεύθυνση Βιοποικιλότητας γνωμοδοτεί αρνητικά για την περιβαλλοντική αδειοδότηση των 3 ΑΣΠΗΕ επί των 14 αυτών νησίδων. Στη γνωμοδότηση αναφέρεται σαφώς ότι: «Η υλοποίηση των υπό εξέταση ΑΣΠΗΕ είναι πιθανό να προκαλέσει τον οριστικό εκτοπισμό της ορνιθοπανίδας από τις νησίδες. Εφόσον όμως και στην άμεση περιοχή προβλέπονται επίσης ΑΣΠΗΕ στα γύρω νησιά, τα πτηνά δεν θα μπορούν να βρουν εκεί καταφύγιο και είναι πολύ πιθανή η οριστική εξαφάνιση πτηνών σε όλη την περιοχή του κεντρικού Νοτίου Αιγαίου». Επίσης: «Η υπό εξέταση επένδυση, εφόσον υλοποιηθεί, είναι πιθανόν να αλλοιώσει οριστικά και μη αναστρέψιμα αυτό το αδιατάρακτο των νησίδων, καταστρέφοντας αμετάκλητα τα προστατευόμενα οικοσυστήματα και εκδιώκοντας τα είδη της ορνιθοπανίδας, αίροντας ουσιαστικά το καθεστώς προστασίας και τους λόγους ένταξης αυτών των περιοχών στο δίκτυο Natura 2000». «Επιτέλους, φαίνεται να επικρατεί η λογική και τα επιστημονικά δεδομένα. Αναμένουμε πλέον και εκ μέρους της ηγεσίας του Υπουργείου την αναγνώριση του προφανούς: ότι η ισοπέδωση των 14 νησίδων για την εγκατάσταση βιομηχανικής κλίμακας ΑΣΠΗΕ αποτελεί ένα πραγματικό περιβαλλοντικό έγκλημα που πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί», καταλήγει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Δείτε ολόκληρη τη γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας (Τμήμα Προστατευόμενων Περιοχών) του ΥΠΕΝ εδώ: http://files.ornithologiki.gr/docs/nisides/Gnomateysi_YPEN_ASPHE_14_nisides.pdf Οι μικρές απομακρυσμένες νησίδες του Αιγαίου, τα «Γκαλαπάγκος της Μεσογείου» όπως είναι γνωστές στην επιστημονική κοινότητα, αποτελούν ένα από τα τελευταία ακέραια φυσικά καταφύγια της Ευρώπης. Δείτε εδώ αναλυτικά τις επιπτώσεις της εγκατάστασης ΑΣΠΗΕ στα ευαίσθητα αυτά οικοσυστήματα: http://www.ornithologiki.gr/nisides Δείτε εδώ την έκθεση της Ελληνικής ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ Εταιρείας με την οποία τεκμηριώνεται η απόρριψη της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου: http://files.ornithologiki.gr/docs/politiki/aiolika/190419_Enstaseis_MPE_Aiolika_Nisides_ORNITHOLOGIKI.pdf Δείτε εδώ γιατί σύσσωμες οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και οι επιστημονικοί φορείς της χώρας εναντιώνονται στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις 14 προστατευόμενες νησίδες: http://www.ornithologiki.gr/page_cn.php?aID=1997 Δείτε εδώ την κοινή επιστολή τους προς τον Πρωθυπουργό και την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ, ήδη από τον Νοέμβριο του 2019: http://files.ornithologiki.gr/docs/nisides/20191107_Epistoli_Prostasia_Nisidwn_Aigaiou.pdf
  15. Η διαδικασία εγκατάστασης μια ανεμογεννήτριας που περιλαμβάνει την μεταφορά, θεμελίωση της βάσης, συναρμολόγηση και εγκατάσταση της:
  16. Η σχεδιαζόμενη εγκατάσταση τριών Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) με συνολικά 104 ανεμογεννήτριες σε 14 προστατευόμενες νησίδες του Νότιου Αιγαίου αποτελεί ένα ζήτημα αιχμής για την προστασία της βιοποικιλότητας στην Ελλάδα, που έχει συναντήσει την καθολική εναντίωση τόσο των περιβαλλοντικών οργανώσεων όσο και των επιστημονικών φορέων, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Η πρόσφατη αρνητική γνωμοδότηση για την υλοποίηση του έργου από τη Διεύθυνση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας (Τμήμα Προστατευόμενων Περιοχών) του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας αποτελεί «ηχηρή επιβεβαίωση ότι οι βιομηχανικής κλίμακας παρεμβάσεις σε αυτά τα ευαίσθητα οικοσυστήματα, ζωτικό κομμάτι του ελληνικού Δικτύου Natura 2000, θα έχουν σαρωτικές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στη μοναδική χλωρίδα και πανίδα τους», σημειώνει η Ορνιθολογική. Συγκεκριμένα, μετά από την εξέταση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου και της Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης (ΕΟΑ) που την συνοδεύει, η Διεύθυνση Βιοποικιλότητας γνωμοδοτεί αρνητικά για την περιβαλλοντική αδειοδότηση των 3 ΑΣΠΗΕ επί των 14 αυτών νησίδων. Στη γνωμοδότηση αναφέρεται σαφώς ότι: «Η υλοποίηση των υπό εξέταση ΑΣΠΗΕ είναι πιθανό να προκαλέσει τον οριστικό εκτοπισμό της ορνιθοπανίδας από τις νησίδες. Εφόσον όμως και στην άμεση περιοχή προβλέπονται επίσης ΑΣΠΗΕ στα γύρω νησιά, τα πτηνά δεν θα μπορούν να βρουν εκεί καταφύγιο και είναι πολύ πιθανή η οριστική εξαφάνιση πτηνών σε όλη την περιοχή του κεντρικού Νοτίου Αιγαίου». Επίσης: «Η υπό εξέταση επένδυση, εφόσον υλοποιηθεί, είναι πιθανόν να αλλοιώσει οριστικά και μη αναστρέψιμα αυτό το αδιατάρακτο των νησίδων, καταστρέφοντας αμετάκλητα τα προστατευόμενα οικοσυστήματα και εκδιώκοντας τα είδη της ορνιθοπανίδας, αίροντας ουσιαστικά το καθεστώς προστασίας και τους λόγους ένταξης αυτών των περιοχών στο δίκτυο Natura 2000». «Επιτέλους, φαίνεται να επικρατεί η λογική και τα επιστημονικά δεδομένα. Αναμένουμε πλέον και εκ μέρους της ηγεσίας του Υπουργείου την αναγνώριση του προφανούς: ότι η ισοπέδωση των 14 νησίδων για την εγκατάσταση βιομηχανικής κλίμακας ΑΣΠΗΕ αποτελεί ένα πραγματικό περιβαλλοντικό έγκλημα που πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί», καταλήγει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Δείτε ολόκληρη τη γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας (Τμήμα Προστατευόμενων Περιοχών) του ΥΠΕΝ εδώ: http://files.ornithologiki.gr/docs/nisides/Gnomateysi_YPEN_ASPHE_14_nisides.pdf Οι μικρές απομακρυσμένες νησίδες του Αιγαίου, τα «Γκαλαπάγκος της Μεσογείου» όπως είναι γνωστές στην επιστημονική κοινότητα, αποτελούν ένα από τα τελευταία ακέραια φυσικά καταφύγια της Ευρώπης. Δείτε εδώ αναλυτικά τις επιπτώσεις της εγκατάστασης ΑΣΠΗΕ στα ευαίσθητα αυτά οικοσυστήματα: http://www.ornithologiki.gr/nisides Δείτε εδώ την έκθεση της Ελληνικής ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ Εταιρείας με την οποία τεκμηριώνεται η απόρριψη της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου: http://files.ornithologiki.gr/docs/politiki/aiolika/190419_Enstaseis_MPE_Aiolika_Nisides_ORNITHOLOGIKI.pdf Δείτε εδώ γιατί σύσσωμες οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και οι επιστημονικοί φορείς της χώρας εναντιώνονται στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις 14 προστατευόμενες νησίδες: http://www.ornithologiki.gr/page_cn.php?aID=1997 Δείτε εδώ την κοινή επιστολή τους προς τον Πρωθυπουργό και την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ, ήδη από τον Νοέμβριο του 2019: http://files.ornithologiki.gr/docs/nisides/20191107_Epistoli_Prostasia_Nisidwn_Aigaiou.pdf View full είδηση
  17. Η πρώτη ελληνική ανεμογεννήτρια παρουσιάζεται αυτές τις ημέρες στο περίπτερο 10, στην 83η ΔΕΘ και αποτελεί την πράσινη λύση για την παραγωγή ενέργειας από αέρα. Η ανεμογεννήτρια «EW16 Θέτις»κατασκευάστηκε από Έλληνες μηχανικούς στον όμιλο EUNICE ENERGY GROUP (EEG) και έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει τους επισκέπτες. Η ανεμογεννήτρια είναι συνολικής ισχύος 50 Kw που σημαίνει ότι, από μία και μόνο, καλύπτονται οι ενεργειακές ανάγκες 10 νοικοκυριών. Αποτελεί την ιδανική λύση για την εξασφάλιση ενέργειας που είναι αναγκαία για έναν βιομήχανο, έναν ξενοδόχο, ένα αγρόκτημα και κάποιους που θέλουν να δημιουργήσουν μια ενεργειακή κοινότητα. Κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου στις εγκαταστάσεις της νέας σύγχρονης και τεχνολογικά πρωτοποριακής μονάδας του Ομίλου που λειτουργεί στη Μάνδρα Αττικής. Η EEG σκοπεύει να επεκτείνει την τοποθέτηση των ανεμογεννητριών τα επόμενα χρόνια στην ελληνική επικράτεια. «Στο εργοστάσιό μας έρχονται τα υλικά όπως η λαμαρίνα, τα καλώδια και οι ασφάλειες και εμείς κατασκευάζουμε την πρώτη ελληνική ανεμογεννήτρια. Δεν θέλουμε το πράσινο μέλλον να είναι μόνο... λόγια, αλλά να γίνει και πράξη», επισήμανε ο Βασίλης Παπατσίρος, μηχανολόγος και αεροναυπηγός μηχανικός, υπεύθυνος παραγωγής του εργοστασίου. «Το πρωτότυπο είναι σε λειτουργία εδώ και τρία χρόνια στη Γερμανία. Ήδη έχουμε κάποιες επαφές και συμφωνίες οι οποίες αναμένεται να ανακοινωθούν σύντομα», ανέφερε ο κ. Παπατσίρος. Ο Όμιλος παρουσιάζει στη ΔΕΘ και το σύστημα «S4S» (Storage for: Saving, Solutions, Smart Grid, Sustainability), ένα διεθνώς πρωτοποριακό σύστημα αποθήκευσης και αυτοδιαχείρισης ενέργειας και τεχνογνωσίας Ευφυούς Ηλεκτρικού Δικτύου (ΕΗΔ), το οποίο η EUNICE ENERGY GROUP ανέπτυξε και μέρος του εφαρμόζεται στην αυτόνομη ενεργειακή επένδυση του πολυβραβευμένου και διεθνώς αναγνωρισμένου «TILOS Project», που εξασφαλίζει στην Τήλο ενεργειακή ανεξαρτησία και αυτονομία από ΑΠΕ. «Με το συγκεκριμένο σύστημα επιδιώκουμε να δώσουμε λύσεις ενέργειας σε περιοχές που λείπει, δηλαδή μακριά από αστικά κέντρα», υπογράμμισε ο κ. Παπατσίρος. Τα δύο τεχνολογικά επιτεύγματα, η ανεμογεννήτρια «EW16 θέτις» και το σύστημα «S4S» Αποθήκευσης και Αυτοδιαχείρισης της ενέργειας από ΑΠΕ, λειτουργούν απολύτως προωθητικά και συνδυαστικά μεταξύ τους. Αποτελούν συστατικά στοιχεία των νέων πρωτοποριακών διεθνώς αυτόνομων ενεργειακών λύσεων, παραγωγής, αποθήκευσης και ασφαλούς διαχείρισης ενέργειας από ΑΠΕ, που ανοίγουν τον δρόμο για την ενεργειακή μετάβαση σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Μπορούν να εφαρμοστούν σε οποιοδήποτε νησί, χερσαία κοινότητα (απομακρυσμένη ή όχι από το δίκτυο), σε κάθε Ενεργειακή Κοινότητα, στο πεδίο μίας παραγωγικής, τουριστικής, αγροτικής ή άλλης επένδυσης, σε έναν Δήμο, μία Περιφέρεια, κτλ. View full είδηση
  18. Ένα βήμα πριν να δοθεί σε δημόσια διαβούλευση είναι το θεσμικό πλαίσιο για την εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών στη χώρα μας, καθώς η Επιτροπή που είχε συστήσει για την εκπόνησή του το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας παρέδωσε ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα το πόρισμά του. Στη συνέχεια θα υπογραφεί η απαραίτητη Υπουργική Απόφαση που θα ενεργοποιεί το Ειδικό Πρόγραμμα ανάπτυξης των μικρών ανεμογεννητριών (με ισχύ έως 50 ΚW), όπως προβλέπεται από το νόμο 4203/2013 που ποτέ μέχρι σήμερα δεν εφαρμόστηκε. Σύμφωνα με πληροφορίες του energypress με το πόρισμα προβλέπονται διαδικασίες εγκατάστασης για δύο βασικές κατηγορίες μικρών ανεμογεννητριών: · Τις πολύ μικρές, δυναμικότητας 2-3 KW, που θα μπορούν να εγκατασταθούν πάνω ή κοντά σε κτήρια και θα λειτουργούν με τη διαδικασία της αυτοπαραγωγής και συμψηφισμού (net metering), κατά τρόπο δηλαδή ανάλογο με τα οικιακά φωτοβολταϊκά. · Τις μεγαλύτερες, ισχύος μέχρι 50 KW, οι οποίες θα μπορούν να εγκατασταθούν μόνον μέσα από μειοδοτικούς διαγωνισμούς κατά το πρότυπο των υπόλοιπων αιολικών πάρκων (πάνω από 6 MW) και των φωτοβολταϊκών. Οι διαγωνισμοί αυτοί δεν θα είναι πανελλήνιοι αλλά θα αφορούν συγκεκριμένη maximum δυναμικότητα για συγκεκριμένες περιοχές στις οποίες θα υπάρχουν «κενά» στο ηλεκτρικό δίκτυο. Όσον αφορά το κρίσιμο ζήτημα της τιμής με την οποία θα πουλάνε το ρεύμα οι παραγωγοί των μικρών ανεμογεννητριών, αυτή θα προκύπτει από τους μειοδοτικούς διαγωνισμούς, αφού πρώτα θα έχει καθοριστεί μια ανώτατη τιμή βάσης. Για το ποια θα είναι αυτή η ανώτατη τιμή βάσης η Επιτροπή δεν έχει διατυπώσει άποψη, καθώς θα αποτελέσει πολιτική απόφαση του ΥΠΕΝ. Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες του energypress, η γενική λογική με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το ζήτημα, είναι ότι δεν μπορούν να δοθούν υψηλές τιμές και να επιβαρύνεται ο καταναλωτής, για μια τεχνολογία που μπορεί, σε μεγαλύτερα μεγέθη, να παράγει ρεύμα με μικρότερο κόστος. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, οι μικρές ανεμογεννήτριες δεν πρέπει να επιδοτηθούν με υψηλές τιμές, αφού υπάρχουν οι μεγάλες ανεμογεννήτριες που παράγουν πλέον φθηνό ρεύμα. Για τις μικρές ανεμογεννήτριες δηλαδή επιφυλάσσεται ένας ρόλος συμπληρωματικός, και μόνον, πρώτον για την εγκατάσταση net meteringκαι δεύτερον για τις περιπτώσεις όπου μπορούν να αξιοποιηθούν «τρύπες χωρητικότητας» στο κατά τα άλλα ασθενές δίκτυο, όπου δεν μπορούν να εγκατασταθούν μεγάλα αιολικά πάρκα. Κατά τα λοιπά, με το πόρισμα της Επιτροπής διαμορφώνεται για πρώτη φορ΄πα το πλαίσιο για τη εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών και αντιμετωπίζονται δύο βασικά θέματα: · πρώτον το χωροταξικό (που θα επιτρέπεται και που όχι με βάση την ισχύ, ποια θα είναι η σχέση και το όριο όσον αφορά τον αστικό ιστό κ.λπ.) · δεύτερον, το θέμα των τεχνικών standards που πρέπει να έχουν οι ανεμογεννήτριες και των πιστοποιήσεων που θα απαιτούνται, τόσο για τις ίδιες τις μηχανές όσο και για τις δομικές εγκαταστάσεις που τις συνοδεύουν. · τρίτον, τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχει το δίκτυο σε μια περιοχή για να επιτρέπεται ή όχι η εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών. Τα τελευταία χρόνια, όπως είναι φυσικό, είχε ανασταλεί κάθε επενδυτική δραστηριότητα στον τομέα, παρότι υπήρξε παλαιότερα σημαντικό επενδυτικό και εμπορικό ενδιαφέρον στην αγορά και σε αρκετές περιπτώσεις έχουν ήδη δαπανηθεί σημαντικά ποσά (εγκατάσταση ιστού, διαδικασία αδειοδότησης κλπ). Οι πληροφορίες για το πλήθος των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί στον ΔΕΔΔΗΕ για εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών, με βάση τον παλαιό νόμο, είναι συγκεχυμένες, πρόκειται πάντως για πάνω 1.000 αιτήσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη νομοθετική ρύθμιση για τις μικρές ανεμογεννήτριες έγινε με τον νόμο 3851/2010, οπότε οι ενδιαφερόμενοι προμηθευτές, εγκαταστάτες και επενδυτές «γράφουν» ήδη περί τα 7 χρόνια αναμονής. Το Ειδικό Πρόγραμμα ανάπτυξης μικρών ανεμογεννητριών (μΑΓ) προβλέπεται από την παρ. 1 του άρθρου 4 του Νόμου 4203/2013. Σύμφωνα με την συγκεκριμένη διάταξη, το Ειδικό Πρόγραμμα θα ρυθμίζει όλα τα εκκρεμή θεσμικά ζητήματα σχετικά με την εγκατάσταση και λειτουργία των μΑΓ καθώς και τα οικονομικά κίνητρα (τιμολόγηση παραγόμενης ενέργειας, δυνατότητα συμψηφισμού), ενώ η προθεσμία έκδοσης της σχετικής Υπουργικής Απόφασης οριζόταν από το νόμο στις 30.06.2014, ημερομηνία από την οποία έχουν ήδη περάσει σχεδόν τρία χρόνια! Πηγή: http://energypress.gr/news/topikoi-diagonismoi-kai-net-metering-gia-tis-mikres-anemogennitries-stin-teliki-eytheia-neo
  19. Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα αιολικά πάρκα είναι η παύση της παραγωγής ενέργειας όταν δεν υπάρχει άνεμος. Δύο γερμανικές εταιρείες προσπαθούν τώρα να λύσουν αυτό το πρόβλημα με το συνδυασμό ανεμογεννητριών με την τεχνολογία υδροηλεκτρικής ενέργειας. Η νέα μονάδα αιολικής - υδροηλεκτρικής ενέργειας θα είναι η πρώτη του είδους της, και αναμένεται να είναι πλήρως λειτουργική το 2018. Η πρωτοποριακή μονάδα έχει σχεδιαστεί για να παράγει ενέργεια ακόμα και όταν δεν φυσάει άνεμος. Θα διαθέτει τις υψηλότερες ανεμογεννήτριες στον κόσμο, στα 178 μέτρα. Οι βάσεις της ανεμογεννήτριας θα χρησιμεύουν ως δεξαμενές που θα περιέχουν 7,3 εκατομμύρια λίτρα νερού, και το αιολικό πάρκο θα περιβάλλεται από μια πρόσθετη δεξαμενή που θα περιέχει 41 εκατομμύρια λίτρα νερού. Για τη λειτουργία της, η αιολική - υδροηλεκτρική εγκατάσταση θα πρέπει να βρίσκεται πάνω σε λόφο. Το νερό θα ρέει από το λόφο για να παράγει υδροηλεκτρική ενέργεια, και θα αντλείται πίσω στο λόφο, όταν δεν απαιτείται ενέργεια. Αυτό επιτρέπει την αδιάκοπη παραγωγή ενέργειας. Οι υπεύθυνοι του έργου έχουν ήδη βρει μια ιδανική τοποθεσία στον Εθνικό Δρυμό Σουηβίας-Φρανκονίας της Γερμανίας. «Οι Γερμανοί σε αυτήν την περιοχή είναι γνωστοί ως εφευρέτες. Έτσι, η νοοτροπία αυτής της τεχνολογίας ταιριάζει πολύ με τον τοπικό πληθυσμό. Είναι λίγο ριψοκίνδυνη, και δεν μπορεί να λειτουργήσει παντού. Αλλά η συγκεκριμένη μονάδα θα λειτουργεί για αρκετές δεκαετίες, και αναμένουμε ότι τα οφέλη θα γίνουν αισθητά σε αυτό το διάστημα», δήλωσε ο γενικός διευθυντής χερσαίας αιολικής ενέργειας της εταιρείας GE Renewable Energy, Κλιφ Χάρις. Το αιολικό κομμάτι θα παράγει 13,6 μεγαβάτ ενέργειας, και το υδροηλεκτρικό θα μπορεί να παράγει 16 μεγαβάτ. Ένα πιλοτικό πρόγραμμα με τέσσερις ανεμογεννήτριες αναμένεται να συνδεθεί με το δίκτυο το 2017, και το υδροηλεκτρικό κομμάτι θα αρχίσει να λειτουργεί το 2018. Το έργο αναμένεται να συμβάλει στην επίτευξη του εθνικού στόχου παραγωγής τουλάχιστον του 45% της συνολικής ενέργειας μέσω ανανεώσιμων πηγών μέχρι το 2030. Πηγή: http://greenagenda.gr
  20. Ολοκληρωμένο πλαίσιο που θα λύνει όλα τα επιμέρους ζητήματα και θα ορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την εγκατάσταση στη χώρα μας μικρών ανεμογεννητριών, επεξεργάζεται, για πρώτη φορά σε σοβαρό επίπεδο, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Στόχος είναι στις αρχές του καλοκαιριού να είναι έτοιμο το σχέδιο και να υπογραφεί στη συνέχεια η απαραίτητη Υπουργική Απόφαση που θα ενεργοποιεί Ειδικό Πρόγραμμα ανάπτυξης των μικρών ανεμογεννητριών (με ισχύ έως 50 kW), όπως προβλέπεται από το νόμο 4203/2013 που ποτέ μέχρι σήμερα δεν εφαρμόστηκε. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του energypress, τα δύο βασικά θέματα που χρήζουν αντιμετώπισης είναι: · πρώτον το χωροταξικό (που θα επιτρέπεται και που όχι με βάση την ισχύ, ποια θα είναι η σχέση και το όριο όσον αφορά τον αστικό ιστό κ.λπ.) · δεύτερον, το θέμα των τεχνικών standards που πρέπει να έχουν οι ανεμογεννήτριες και των πιστοποιήσεων που θα απαιτούνται, τόσο για τις ίδιες τις μηχανές όσο και για τις δομικές εγκαταστάσεις που τις συνοδεύουν. Η γενική αρχή με την οποία γίνονται οι επεξεργασίες από τα στελέχη υπό τον γενικό γραμματέα Μιχάλη Βερροιόπουλο, είναι να μην εισάγονται περιττές δυσκολίες για τον επενδυτή, αλλά ταυτόχρονα να μην είναι ανεξέλεγκτη από τεχνική και χωροταξική άποψη η όλη διαδικασία. Στόχος του υπουργείου είναι επίσης να μπορέσει η εγκατάσταση ανεμογεννητριών, πέραν της αυτόνομης λειτουργίας, να ενταχθεί, για όσους το θέλουν, στο σύστημα της αυτοπαραγωγής και του ενεργειακού συμψηφισμού (net metering), όπως τα φωτοβολταϊκά. Σήμερα, όπως είναι φυσικό, έχει ανασταλεί κάθε επενδυτική δραστηριότητα, παρότι υπάρχει σημαντικό επενδυτικό και εμπορικό ενδιαφέρον στην αγορά και σε αρκετές περιπτώσεις έχουν ήδη δαπανηθεί σημαντικά ποσά (εγκατάσταση ιστού, διαδικασία αδειοδότησης κλπ). Οι πληροφορίες για το πλήθος των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί στον ΔΕΔΔΗΕ για εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών, με βάση τον παλαιό νόμο, είναι συγκεχυμένες, πρόκειται πάντως για πάνω 1.000 αιτήσεις. Οι αιτήσεις αυτές θα εξεταστούν κατά προτεραιότητα όταν τεθεί σε ισχύ η νέα υπουργική απόφαση και αν βέβαια οι αιτούντες εξακολουθούν να ενδιαφέρονται με τις νέες «ταρίφες» που θα ευθυγραμμιστούν με το νέο πλαίσιο λειτουργίας των ΑΠΕ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη νομοθετική ρύθμιση για τις μικρές ανεμογεννήτριες έγινε με τον νόμο 3851/2010, οπότε οι ενδιαφερόμενοι προμηθευτές, εγκαταστάτες και επενδυτές «γράφουν» ήδη περί τα 6 χρόνια αναμονής. Το Ειδικό Πρόγραμμα ανάπτυξης μικρών ανεμογεννητριών (μΑΓ) προβλέπεται από την παρ. 1 του άρθρου 4 του Νόμου 4203/2013. Σύμφωνα με την συγκεκριμένη διάταξη, το Ειδικό Πρόγραμμα θα ρυθμίζει όλα τα εκκρεμή θεσμικά ζητήματα σχετικά με την εγκατάσταση και λειτουργία των μΑΓ καθώς και τα οικονομικά κίνητρα (τιμολόγηση παραγόμενης ενέργειας, δυνατότητα συμψηφισμού), ενώ η προθεσμία έκδοσης της σχετικής Υπουργικής Απόφασης οριζόταν από το νόμο στις 30.06.2014, ημερομηνία από την οποία έχουν ήδη περάσει σχεδόν δύο χρόνια! Πηγή: http://energypress.gr/news/horothetisi-kai-pistopoiiseis-ta-agkathia-gia-na-fysixei-oyrios-anemos-stis-mikres
  21. Τους όρους και τις προϋποθέσεις για την τοποθέτηση μικρών ανεμογεννητριών, με ισχύ ως 50 kW σε κτίρια και σε άλλους χώρους, στο μοντέλο των φωτοβολταϊκών στη στέγη, επεξεργάζεται η ΡΑΕ, όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές που επικαλείται η «Ημερησία» Στόχος είναι, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα, η κατάρτιση υπουργικής απόφασης, στο πλαίσιο της πρόθεσης της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος - Ενέργειας να ενεργοποιήσει τη σχετική πρόβλεψη του νόμου για τις ΑΠΕ του 2010, η οποία δεν έχει τεθεί σε ισχύ μέχρι σήμερα, καθώς δεν εκδόθηκε η υπουργική απόφαση, όπως προέβλεπε ο νόμος. Ο νόμος του 2010 προσδιόριζε την εγγυημένη τιμή για τις μικρές ανεμογεννήτριες στα 250 ευρώ/ MW, τιμή που δεν πρόκειται βέβαια να ισχύσει, καθώς το μέτρο θα ευθυγραμμιστεί με το νέο πλαίσιο λειτουργίας των ΑΠΕ, με στόχο οι μικρές ανεμογεννήτριας να λειτουργήσουν με το σύστημα του ενεργειακού συμψηφισμού (net metering), όπως τα φωτοβολταϊκά. Οι όροι εγκατάστασης, όπως π.χ. η απόσταση από το ηλεκτρικό δίκτυο, η χωροθέτηση στις αστικές περιοχές κ.λπ. βρίσκονται ακόμα υπό εξέταση, καθώς αρκετά ζητήματα δεν έχουν επιλυθεί, ενώ με την υπουργική απόφαση θα ρυθμίζεται και η πιστοποίησή τους. Αιτήσεις Με βάση τον παλαιό νόμο έχουν κατατεθεί στον ΔΕΔΔΗΕ περί τις 1.000 αιτήσεις για εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών, οι οποίες και θα εξεταστούν κατά προτεραιότητα όταν τεθεί σε ισχύ η νέα υπουργική απόφαση και αν βέβαια οι αιτούντες εξακολουθούν να ενδιαφέρονται. Εν τω μεταξύ η ΡΑΕ προετοιμάζει τον πρώτο «πιλοτικό διαγωνισμό για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών», στο πλαίσιο των όσων προβλέπει το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ. Πηγή: http://www.energia.gr/article.asp?art_id=103915
  22. Στα 4,8 GW θα ανέλθει η εγκατεστημένη ισχύς μικρών ανεμογεννητριών, σε παγκόσμια κλίμακα, φτάνοντας ως το 2025 τα 4,8 GW, σύμφωνα με την GlobalData. Ειδικότερα, η εταιρεία συμβούλων εκτιμά ότι η εγκατεστημένη ισχύς των ανεμογεννητριών της κατηγορίας αυτής θα είναι 5 φορές μεγαλύτερη ως το 2025, εν συγκρίσει με τα μόλις 912,6 MW το 2014, με έναν εντυπωσιακό ενιαίο ρυθμό ετήσιας αύξησης (CAGR) της τάξης του 16,4%. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανεμογεννήτριες, με ισχύς μικρότερη των 100 kW, θα σημειώσουν εξαιρετικές επιδόσεις στις αγορές της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Πολωνίας, της Σουηδίας και της Ουκρανίας, καθώς και στην Ινδία και την Ιαπωνία. Όπως σχολιάζει ο Harshavardhan Reddy Nagatham, αναλυτής της GlobalData, «οι μικρές ανεμογεννήτριες είναι αναγκαίες, και ανεξάρτητες από κρατικές επιδοτήσεις. Το κόστος του τελικού χρήστη είναι ο πιο κρίσιμος παράγοντας που επηρεάζει την ανάπτυξη της αγοράς τόσο στις ανεπτυγμένες, όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σύντομα, οι μικρές ανεμογεννήτριες θα αναδυθούν ως μια φθηνή και εύκολη ενεργειακή λύση, και ως εκ τούτου, θα είναι υπάρξει μεγάλη ζήτηση μελλοντικά γι’ αυτήν την τεχνολογία». Ο Nagatham εκτιμά ότι το 2025 τα «ηνία» της παγκόσμιας αγοράς θα κατέχει η Κίνα με 1,84 GW, με το Ηνωμένο Βασίλειο με 1 GW και τις ΗΠΑ να ακολουθούν. Όπως εξηγεί ο ίδιος, «στην Κίνα, οι μικρές ανεμογεννήτριες αποτελούν μια ελκυστική ενεργειακά επιλογή, καθώς η περιοχή είναι γεμάτη απομακρυσμένες περιοχές, που δεν έχουν πρόσβαση στο δίκτυο. Ως εκ τούτου, η εγκατάσταση ανεμογεννητριών ως 100 kW θεωρείται η βέλτιστη λύση για την τροφοδοσία κατοικιών και επιχειρήσεων». Πηγή: http://energypress.gr/news/globaldata-pentaplasia-i-ishys-ton-mikron-anemogennitrion-os-2025
  23. Η πρώτη ελληνική ανεμογεννήτρια παρουσιάζεται αυτές τις ημέρες στο περίπτερο 10, στην 83η ΔΕΘ και αποτελεί την πράσινη λύση για την παραγωγή ενέργειας από αέρα. Η ανεμογεννήτρια «EW16 Θέτις»κατασκευάστηκε από Έλληνες μηχανικούς στον όμιλο EUNICE ENERGY GROUP (EEG) και έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει τους επισκέπτες. Η ανεμογεννήτρια είναι συνολικής ισχύος 50 Kw που σημαίνει ότι, από μία και μόνο, καλύπτονται οι ενεργειακές ανάγκες 10 νοικοκυριών. Αποτελεί την ιδανική λύση για την εξασφάλιση ενέργειας που είναι αναγκαία για έναν βιομήχανο, έναν ξενοδόχο, ένα αγρόκτημα και κάποιους που θέλουν να δημιουργήσουν μια ενεργειακή κοινότητα. Κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου στις εγκαταστάσεις της νέας σύγχρονης και τεχνολογικά πρωτοποριακής μονάδας του Ομίλου που λειτουργεί στη Μάνδρα Αττικής. Η EEG σκοπεύει να επεκτείνει την τοποθέτηση των ανεμογεννητριών τα επόμενα χρόνια στην ελληνική επικράτεια. «Στο εργοστάσιό μας έρχονται τα υλικά όπως η λαμαρίνα, τα καλώδια και οι ασφάλειες και εμείς κατασκευάζουμε την πρώτη ελληνική ανεμογεννήτρια. Δεν θέλουμε το πράσινο μέλλον να είναι μόνο... λόγια, αλλά να γίνει και πράξη», επισήμανε ο Βασίλης Παπατσίρος, μηχανολόγος και αεροναυπηγός μηχανικός, υπεύθυνος παραγωγής του εργοστασίου. «Το πρωτότυπο είναι σε λειτουργία εδώ και τρία χρόνια στη Γερμανία. Ήδη έχουμε κάποιες επαφές και συμφωνίες οι οποίες αναμένεται να ανακοινωθούν σύντομα», ανέφερε ο κ. Παπατσίρος. Ο Όμιλος παρουσιάζει στη ΔΕΘ και το σύστημα «S4S» (Storage for: Saving, Solutions, Smart Grid, Sustainability), ένα διεθνώς πρωτοποριακό σύστημα αποθήκευσης και αυτοδιαχείρισης ενέργειας και τεχνογνωσίας Ευφυούς Ηλεκτρικού Δικτύου (ΕΗΔ), το οποίο η EUNICE ENERGY GROUP ανέπτυξε και μέρος του εφαρμόζεται στην αυτόνομη ενεργειακή επένδυση του πολυβραβευμένου και διεθνώς αναγνωρισμένου «TILOS Project», που εξασφαλίζει στην Τήλο ενεργειακή ανεξαρτησία και αυτονομία από ΑΠΕ. «Με το συγκεκριμένο σύστημα επιδιώκουμε να δώσουμε λύσεις ενέργειας σε περιοχές που λείπει, δηλαδή μακριά από αστικά κέντρα», υπογράμμισε ο κ. Παπατσίρος. Τα δύο τεχνολογικά επιτεύγματα, η ανεμογεννήτρια «EW16 θέτις» και το σύστημα «S4S» Αποθήκευσης και Αυτοδιαχείρισης της ενέργειας από ΑΠΕ, λειτουργούν απολύτως προωθητικά και συνδυαστικά μεταξύ τους. Αποτελούν συστατικά στοιχεία των νέων πρωτοποριακών διεθνώς αυτόνομων ενεργειακών λύσεων, παραγωγής, αποθήκευσης και ασφαλούς διαχείρισης ενέργειας από ΑΠΕ, που ανοίγουν τον δρόμο για την ενεργειακή μετάβαση σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Μπορούν να εφαρμοστούν σε οποιοδήποτε νησί, χερσαία κοινότητα (απομακρυσμένη ή όχι από το δίκτυο), σε κάθε Ενεργειακή Κοινότητα, στο πεδίο μίας παραγωγικής, τουριστικής, αγροτικής ή άλλης επένδυσης, σε έναν Δήμο, μία Περιφέρεια, κτλ.
  24. Μια μεγάλη επιχείρηση μεταφοράς πτερυγίων ανεμογεννητριών από το Λαύριο προς την Θήβα βρίσκεται σε εξέλιξη, κατά τις νυχτερινές ώρες, την τρέχουσα και την επόμενη εβδομάδα, μέσω της Ολυμπίας Οδού. Συγκεκριμένα, τα ξημερώματα της 10ης Δεκεμβρίου ολοκληρώθηκε με επιτυχία η αναστροφή των 2 πρώτων υπερμεγεθών οχημάτων μεταφοράς πτερυγίων ανεμογεννήτριας, μήκους 75 μέτρων έκαστο, στην περιοχή των διοδίων Ελευσίνας. Ήταν η πρώτη από συνολικά 7 διελεύσεις (2 ή 3 οχημάτων κάθε φορά) που προβλέπεται να ολοκληρωθούν μέχρι τις 19 Δεκεμβρίου, με στόχο τη μεταφορά των πτερυγίων στο υπό κατασκευή αιολικό πάρκο στη θέση Κορομπίλι, του νομού Βοιωτίας. Η αναστροφή στην περιοχή της Ελευσίνας ήταν αναγκαία, καθώς δεν ήταν δυνατή λόγω του ιδιαίτερα μεγάλου μήκους, η εκτέλεση της δεξιάς στροφής στον κόμβο Μεταμόρφωσης της Αττικής Οδού προς την Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας. Για την επιχείρηση αυτή, το προσωπικό της Λειτουργίας της Ολυμπίας Οδού χρειάστηκε να αποκλείσει τη δεξιά και μεσαία λωρίδα στην περιοχή πριν από το Σταθμό Διοδίων Ελευσίνας, όπου τα υπερμεγέθη οχήματα στάθμευσαν προσωρινά και να αφαιρέσει το διαχωριστή των διοδίων. Εν συνεχεία, με τη συνδρομή της Τροχαίας, έγινε ολιγόλεπτος αποκλεισμός της κυκλοφορίας και των δύο ρευμάτων, προκειμένου να εκτελεστεί με ασφάλεια η αναστροφή των υπερμεγεθών οχημάτων στο χώρο της χοάνης των διοδίων. View full είδηση
  25. ε εντυπωσιακή ταχύτητα εξελίσσονται οι τεχνολογίες των ανεμογεννητριών, με συνέπεια οι επιδόσεις τους να σπάνε το ένα «φράγμα» μετά το άλλο. Πιο πρόσφατο παράδειγμα το νέο μοντέλο της εταιρείας MHI Vestas Offshore Wind, το οποίο προορίζεται για θαλάσσια αιολικά πάρκα. Την 1η Δεκεμβρίου, το συγκεκριμένο μοντέλο παρήγαγε μέσα σε 24 ώρες 216.000 κιλοβατώρες (kWh) ηλεκτρικής ενέργειας. Μία ποσότητα που ούτε λίγο ούτε πολύ ισούται με το ρεύμα που καταναλώνουν στο ίδιο χρονικό διάστημα 8.500 νοικοκυριά. Η επίδοση αυτή αποτελεί ρεκόρ παραγωγής για ανεμογεννήτρια. Όπως αναφέρει στο δελτίο Τύπου της η εταιρεία, πραγματοποιήθηκε ανοικτά των ακτών της Δανίας, όπου γίνονται οι πιλοτικές δοκιμές του νέου μοντέλου της MHI Vestas Offshore Wind, ισχύος 9 MW. «Είμαστε πεπεισμένοι πως το μοντέλο μας θα παίξει σημαντικό ρόλο ώστε να συνεχίσει να μειώνεται το κόστος της ενέργειας που παράγουν τα θαλάσσια αιολικά πάρκα», σημειώνει στην ανακοίνωση ο Torben Hvid Larsen, επικεφαλής του τεχνολογικού τμήματος της εταιρείας. Η ανεμογεννήτρια είναι θεόρατη, με ύψος 220 μέτρα και πτερύγια μήκους 80 μέτρων. Ωστόσο, καθώς προορίζεται για εγκατάσταση μέσα στη θάλασσα, η εικόνα της στον ορίζοντα από την ξηρά θα είναι πιο… διακριτική. Την ίδια στιγμή, οι μεγάλες διαστάσεις θα δώσουν τη δυνατότητα δημιουργίας θαλάσσιων αιολικών πάρκων με μικρό αριθμό ανεμογεννητριών, μειώνοντας έτσι το κόστος τόσο για την εγκατάσταση όσο και για τη συντήρησή τους. Πηγή: http://www.insomnia.... - http://www.popularme...energy-records/ Click here to view the είδηση
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.