Αναζήτηση στην κοινότητα

Θεωρώ δεδομένο ότι 1. Όλοι μας αγαπάμε τη γλώσσα μας ο καθένας με τον δικό του τρόπο. 2. Λίγοι από εμάς (όχι με ευθύνη δική μας) μιλάμε σωστά τη γλώσσα μας. 3. Όλοι μας κάνουμε λάθη στην χρήση της γλώσσας, άλλοι λίγα άλλοι πολλά. Ανοίγω λοιπόν αυτό το θέμα στο οποίο θα δημοσιεύουμε ότι διαβάσαμε, είδαμε ή ακούσαμε που θεωρούμε ότι πληγώνει τη γλώσσα που αγαπάμε. Μιλάμε για περιπτώσεις που εξόφθαλμα βιάζουν τη γλώσσα και τους κανόνες της και όχι για μικρολάθη. Άλλωστε είμαι σίγουρος ότι και στο παρόν κείμενο θα υπάρχουν μερικά. Ας δημοσιεύσουμε ότι μας ενοχλεί και ποιος ξέρει, μπορεί στην πορεία να διορθωθούν μερικά ή ακόμα πιθανότερο ίσως καλυτερέψουμε τον τρόπο που εμείς μιλάμε ή γράφουμε. Καλό θα είναι να αναφέρουμε που και πότε γράφτηκε ή ακούστηκε και από ποιόν. Αρχίζω με ένα παλιό αλλά χαρακτηριστικό από ρεπόρτερ της τηλεόρασης (δυστυχώς δεν έχω άλλα στοιχεία). «και τότε οι αστυνομικοί τον εξήλθαν βιαίως» (τον έβγαλαν έξω με τη βία)

Διάβαζα χθές αυτή την είδηση και αναρωτήθηκα τί ήθελε να πει ο ποιητής - δημοσιογράφος με την λέξη "ρωγμάτωση"... Ξέρω την λέξη "ρηγμάτωση" που είναι ουσιαστικό, παραγόμενο εκ του ρήματος "ρηγματώνω" (όπως "ράγισμα" εκ του "ραγίζω")... Προσπάθησα να φέρω στον νού μου το ρήμα "ρωγματώνω", αλλά μου φάνηκε απίστευτα ανοίκειο. Τα λεξικά (Μπαμπινιώτης, Φυτράκης και το πανεπιστημιακό της Κ.Ν.) επιβεβαίωσαν του φόβους μου: τέτοιο ρήμα δεν υπάρχει. Ψάχνοντας στο google εντυπωσιάστηκα με την έκταση που έλαβε η δημοσιότητα της εν λόγω είδησης (αλήθεια, γιατί έχουμε τόσα ΜΜΕ αφού όλα μεταδίδουν τα ίδια ρεπορτάζ των ίδιων πρακτορείων; )... Αλλά βρήκα και αυτή την παραπομπή στο michanikos που με ώθησε να κάνω αυτό το θέμα. Γιατί αυτό το μπέρδεμα; Ποιός είναι αυτός που -κάθε τρεις και λίγο- μας μπερδεύει εφευρίσκοντας νέους γραμματικούς τύπους, νέες λέξεις, νέους κανόνες; Ξεκίνησα το δημοτικό μαθαίνοντας πολυτονικό. Στην τρίτη τάξη έμαθα ότι τελικά δεν έχουμε πολυτονικό. Στο γυμνάσιο έμαθα ότι καταργούνται κάποια διπλά σύμφωνα. Μετά έμαθα ότι απλοποιούνται τα γλωσσικά δάνεια και θα γράφονται όλα με "ι" και "ο". Σήμερα τα παιδιά μου μαθαίνουν να κλίνουν ουσιαστικά, επίθετα και μετοχές χωρίς το άρθρο. Τώρα γράφω και, ενώ είμαι βέβαιος ότι δεν γράφω στην δημοτική του Τριανταφυλλίδη, δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν γράφω στην κοινή Νεοελληνική... Λοιπόν, ποιός είναι αυτός που αποφασίζει για εμάς πως θα μιλάμε και πως θα γράφουμε; Για ποιόν λόγο κάθε τρεις και λίγο αλλάζει κάτι; (και μη μου πει κανείς ότι η γλώσσα ή γλωσσική επιστήμη εξελίσσεται τόσο γρήγορα, θα είναι ο μόνος τομέας που η ελληνική επιστήμη τρέχει γρηγορότερα απ' την αμερικάνικη)