Αναζήτηση στην κοινότητα

Οι επενδύσεις στην επέκταση του δικτύου σε παγκόσμια κλίμακα αυξήθηκαν κατά 5% από το προηγούμενο έτος στα 310 δισεκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με το Bloomberg. Τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, η ένωση βιομηχανίας ηλεκτρικής ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Eurelectric, προειδοποίησε ότι το μπλοκ χρειαζόταν αυτό που το Reuters αποκάλεσε «πρωτοφανείς» επενδύσεις σε αναβαθμίσεις του δικτύου. Διαφορετικά, σύμφωνα με την Eurelectric, η ΕΕ θα μπορούσε κάλλιστα να χάσει τους στόχους της για την ενεργειακή μετάβαση σύμφωνα με το OilPrice. Ένα μήνα αργότερα, η κυβέρνηση Biden ανακοίνωσε ένα σχέδιο επιχορήγησης 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για έργα αναβάθμισης του δικτύου, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής νέων γραμμών μεταφοράς για τη σύνδεση περισσότερων αιολικών και ηλιακών εγκαταστάσεων. Οι ηγέτες της μετάβασης βιάζονται να ενισχύσουν τα δίκτυά τους. Γιατί χωρίς αυτό δεν θα υπάρξει μετάβαση. Αλλά μπορεί να έχουν ήδη αργήσει. Το Bloomberg ανέφερε νωρίτερα αυτόν τον μήνα ότι το 2023, οι επενδύσεις στην επέκταση του δικτύου σε παγκόσμια κλίμακα αυξήθηκαν κατά 5% σε σχέση με το προηγούμενο έτος στα 310 δισεκατομμύρια δολάρια. Το δημοσίευμα αποκάλεσε την ανάπτυξη «καλοδεχούμενα νέα σε μια περίοδο που κατά τα άλλα είδε αυξημένη συμφόρηση στο δίκτυο και μεγαλύτερες ουρές διασύνδεσης». Όχι μόνο αυτό, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες πρωτοστάτησαν σε μια αλλαγή, ξοδεύοντας 87 δισεκατομμύρια δολάρια σε πράγματα όπως η βελτίωση της ανθεκτικότητας του δικτύου και η επέκταση του δικτύου διανομής για να φιλοξενήσουν περισσότερες λεγόμενες κατανεμημένες πηγές ενέργειας, δηλαδή αιολική και ηλιακή. Στην Ευρώπη, οι επενδύσεις σε αναβαθμίσεις και επέκταση δικτύου ανήλθαν σε 60 δισεκατομμύρια δολάρια. Όμως αυτοί οι εντυπωσιακοί αριθμοί δεν θα είναι αρκετοί για να πετύχουν τους στόχους του 2030 που τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και η κυβέρνηση Biden έχουν θέσει, ίσως λίγο υπερβολικά φιλόδοξους. Η ΕΕ έχει στόχο να παράγει το 45% της ηλεκτρικής της ενέργειας από πηγές χαμηλών εκπομπών άνθρακα έως το 2030. Η κυβέρνηση Biden προβλέπει ότι το 80% της παραγωγής θα προέρχεται από πηγές χαμηλών εκπομπών άνθρακα έως το 2030. Για τον σκοπό αυτό, και οι δύο πρέπει να επιταχύνουν την κατασκευή αιολικής ενέργειας και ηλιακές εγκαταστάσεις—και πρέπει να το ενισχύσουν μαζικά. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ πρέπει επίσης να αυξήσουν σοβαρά τις δαπάνες τους για το δίκτυο. Χρηματοδότηση κατασκευών «Το πλέγμα όπως βρίσκεται αυτή τη στιγμή, δεν είναι εξοπλισμένο για να χειριστεί όλη τη νέα ζήτηση... χρειαζόμαστε να είναι μεγαλύτερο, να είναι ισχυρότερο, να είναι πιο έξυπνο, να φέρουμε όλα αυτά τα νέα έργα στο δίκτυο », δήλωσε η υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ Jennifer Granholm τον Οκτώβριο όταν ανακοινώθηκαν οι επιχορηγήσεις του δικτύου. Αυτό συμβαίνει παντού όπου οι αρχές χρηματοδοτούν τις τεράστιες κατασκευές αιολικής και ηλιακής ενέργειας. Ο λόγος είναι ότι τα δίκτυα αναπτύχθηκαν για ένα σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας που βασίζεται στο βασικό φορτίο, 24/7 παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από υδρογονάνθρακες και πυρηνικά και υδροηλεκτρικά. Αλλά εάν η αιολική και η ηλιακή ενέργεια πρόκειται να είναι οι πηγές νέας γενιάς, θα χρειαζόμασταν σημαντικές επεκτάσεις στο δίκτυο για να μεταφερθεί η ηλεκτρική ενέργεια εκεί που χρειάζεται όταν είναι διαθέσιμη. Η αιολική και η ηλιακή ενέργεια σε κλίμακα κοινής ωφέλειας κατασκευάζονται συνήθως σε περιοχές που απέχουν αρκετά από τους μεγαλύτερους παράγοντες ζήτησης - πόλεις. Όχι μόνο αυτό, αλλά η αιολική και η ηλιακή παραγωγή δεν είναι κάτι που συμβαίνει όλο το εικοσιτετράωρο. Οι τουρμπίνες λειτουργούν μόνο όταν φυσάει ο άνεμος και οι ηλιακοί συλλέκτες δημιουργούνται μόνο όταν ο ήλιος λάμπει (ακόμη και μέσα από σύννεφα). Το κόλπο για τη χρήση της ενέργειας που παράγεται από αυτά τα συστήματα είναι η κατασκευή αρκετών γραμμών μεταφοράς και διανομής για να διασφαλιστεί ότι όλη η αιολική και ηλιακή παραγωγή φτάνει σε κάποια ομάδα καταναλωτών και ότι η ενέργεια δεν σπαταλάται μόνο και μόνο επειδή, για παράδειγμα, η μέγιστη ηλιακή παραγωγή συνήθως συμπίπτει με ελάχιστη ζήτηση. Αυτό είναι το σημείο της επέκτασης του δικτύου που πρέπει να επιβάλουν επειγόντως οι ηγέτες της ενεργειακής μετάβασης. Οι μπαταρίες είναι ένα καλό επιχείρημα σε μια συζήτηση, αλλά οι μπαταρίες για αιολικά και ηλιακά συστήματα χρηστικής κλίμακας είναι πολύ ακριβές αυτή τη στιγμή και δεν μπορούν να αποτελέσουν ένα καθολικό εφεδρικό. Η επέκταση πλέγματος, λοιπόν, είναι η εναλλακτική λύση. IEA:Πρέπει να κατασκευασθούν 80 εκατ. χλμ νέων γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας έως το 2040 Η IEA δημοσίευσε τον περασμένο Οκτώβριο έκθεση για τα δίκτυα στην οποία σημείωσε ότι όχι μόνο η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έπρεπε να αυξηθεί για να ενταχθεί στα σχέδια μετάβασης, αλλά και η ζήτηση πρέπει να αυξηθεί, με την υπόθεση ότι η ηλεκτροδότηση θα αντικαταστήσει τη χρήση υδρογονανθράκων. Για να γίνουν όλα αυτά χωρίς προβλήματα, ανέφερε η IEA, ο κόσμος έπρεπε να κατασκευάσει 80 εκατομμύρια χιλιόμετρα νέων γραμμών ηλεκτρικής ενέργειας έως το 2040. Αυτό είναι ίσο με το τρέχον μήκος των παγκόσμιων δικτύων, που σημαίνει ότι πρέπει να διπλασιάσουμε το τρέχον δίκτυο. Ωστόσο, αυτό είναι λίγο πιο δύσκολο από την εγκατάσταση μιας ηλιακής εγκατάστασης στον τελευταίο όροφο. Η κατασκευή νέων γραμμών μεταφοράς και διανομής σε αυτή την κλίμακα θα είναι μια πρόκληση γιατί, πρώτον, κοστίζει πολύ. Δεύτερον, οι άνθρωποι δεν λειτουργούν γραμμές μεταφοράς στις αυλές τους και τρίτον, επειδή χρειάζονται ειδικά καταρτισμένοι εργάτες οι οποίοι είναι σε έλλειψη. Χωρίς μεγάλη επέκταση του δικτύου, τα πράσινα σχέδια της ΕΕ και της κυβέρνησης Biden θα αποδώσουν μόνο ένα κλάσμα από αυτά που υποτίθεται ότι θα προσφέρουν. Η περιστολή της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας, που σημαίνει σπατάλη, θα συνεχιστεί και η μετάβαση θα σταματήσει. Αλλά αυτή η επέκταση χρειάζεται κάτι περισσότερο από καλή θέληση και αποφασιστικότητα—χρειάζεται εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε επενδύσεις και την αποδοχή του κοινού, καθώς και περισσότερους συνεργάτες. Ένα αρκετά προκλητικό αίνιγμα στην εποχή μετά την αύξηση των τιμών. View full είδηση

H πλειοψηφία των πολιτών (περισσότεροι από το 60%) είναι θετική απέναντι στα αιολικά έργα (έναντι μόλις 20% που είναι επιφυλακτικοί ή αρνητικοί). Τα αποτελέσματα έρχονται σε σύγκρουση με το φαινόμενο «Όχι στην αυλή μου», με τους Νησιώτες να καταλαμβάνουν την πρώτη θέση όσον αφορά την θετική αντιμετώπιση των αιολικών, ενώ οι κάτοικοι της Αττικής να φαίνονται περισσότερο διστακτικοί από τους υπόλοιπους στην αποδοχή των έργων. Αυτό ήταν ένα από τα αποτελέσματα της πανελλήνιας έρευνας, που πραγματοποιήθηκε από το Εργαστήριο Ανανεώσιμων και Βιώσιμων Ενεργειακών Συστημάτων του Πολυτεχνείου Κρήτης κατά το χρονικό διάστημα από τις 19 Μαρτίου έως και τις 2 Απριλίου. Η έρευνα έθεσε ως στόχο την κατανόηση της στάσης των ατόμων απέναντι στα αιολικά έργα και τους παράγοντες που επηρεάζουν την αποδοχή τους. Από την ανάλυση προέκυψαν σημαντικά συμπεράσματα που μπορούν να βοηθήσουν στην ευρεία κοινωνική αποδοχή έργων που βοηθούν στην ενεργειακή μετάβαση. Τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας αυτής παρουσιάστηκαν την Τρίτη από την Γεωργία Σκινήτη και τον καθηγητή Θεοχάρη Τσούτσο, κατά τη διάρκεια διαδικτυακής εκδήλωσης που διοργανώθηκε από το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών και Εξοικονόμησης Ενέργειας (ΚΑΠΕ), με τίτλο «Ο Θεσμός των Ενεργειακών Κοινοτήτων στην πορεία για την Ενεργειακή Μετάβαση, στην Περιφέρεια Κρήτης» στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής του πρωτοβουλίας ENCREMENCO. Ο ικανός αριθμός ερωτηματολογίων που συλλέχτηκε (600) αναλύθηκε ποσοτικά ως προς τον τόπο – το δείγμα ομαδοποιήθηκε σε τέσσερα γεωγραφικά επίπεδα (επικράτεια, αττική, ηπειρωτική Ελλάδα και νησιά)-, το φύλο, την ηλικία και την εισοδηματική κατηγορία. Για την ανάλυση έγινε στάθμιση των δειγμάτων, με βάση τα δεδομένα απογραφής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), έτσι ώστε τα αποτελέσματα να είναι αντιπροσωπευτικά του συνόλου του πληθυσμού. Διαπιστώθηκε ότι το ποσοστό των ανθρώπων που εκτιμούν ότι είναι ενημερωμένοι σχετικά με τις ΑΠΕ να ξεκινά από το 50%, στις χαμηλότερα εισοδηματικές ομάδες, και να φτάνει το 90% των ατόμων στα υψηλότερα εισοδήματα. Γενικά οι άνδρες φάνηκαν να έχουν πιο θετική στάση, ενώ, κατά κανόνα, η βιβλιογραφία θέλει γενικότερα τις γυναίκες να είναι πιο ευαίσθητες στα περιβαλλοντικά ζητήματα. Επίσης οι πολύ νεαρές ηλικίες (18-24) είναι πιο θετικές σε αντίθεση με την ηλικιακή ομάδα των 35-54, οι οποίοι εμφανίζονται περισσότερο διστακτικοί απέναντι στα αιολικά. Ιδιαίτερη σημαντικό θεωρήθηκε το γεγονός ότι περισσότερο από τα 3/4 των πολιτών θεωρούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την αποδοχή ενός αιολικού πάρκου, την ενημέρωσή τους για τις διαδικασίες σχεδίασης, έγκρισης, εγκατάστασης και λειτουργίας του έργου, όπως επίσης και την προσπάθεια των επενδυτών να κατανοήσουν τις σκέψεις και τις ανησυχίες τους. Επομένως, η σχέση των πολιτών με τους επενδυτές είναι καθοριστική για τη θετική αντιμετώπιση του όλου έργου. Σχολιάστηκε ακόμη, βάσει των αποτελεσμάτων ότι το ζήτημα της αποδοχής διαπερνά ομοιόμορφα όλα τα οικονομικά στρώματα. Τέλος, σε σχέση με τις προτιμότερες έμμεσες και άμεσες αποζημιώσεις που δύνανται να δοθούν, έτσι ώστε να ενισχυθεί η ενεργειακή και οικονομική δημοκρατία, διαπιστώθηκε πως για τις χαμηλότερες εισοδηματικά κατηγορίες προτιμητέες είναι η έκπτωση στο λογαριασμό του ρεύματος και η δυνατότητα συμμετοχής στο έργο, ενώ όσο αυξάνεται το εισόδημα, αυξάνεται και η επιθυμία για ανταποδοτικά έργα. View full είδηση