Αναζήτηση στην κοινότητα

Η ορθολογική οργάνωση του χώρου ήταν πάντα ένας παράγοντας συνδεδεμένος με την οικονομική ανάπτυξη. Οι επιχειρήσεις δημιουργούν αξία και βελτιώνουν τη θέση τους στον ανταγωνισμό όταν, μεταξύ άλλων, εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον χώρο στον οποίο εδρεύουν και λειτουργούν. Τις τελευταίες δεκαετίες, ο ορθολογικός χωροταξικός σχεδιασμός, συνδέεται άμεσα και με την προστασία του περιβάλλοντος. Επιβάλλει κανόνες χωρητικότητας και λειτουργίας στις επιχειρήσεις και στις υποδομές τους και, επομένως, αποτρέπει περιβαλλοντικές αυθαιρεσίες. Αντίθετα, σε περιοχές εκτός σχεδίου αλλά και στον ευρύτερο αστικό και περιαστικό χώρο οι επιβλαβείς για το περιβάλλον δραστηριότητες είναι πολύ πιο συχνές. Η ιδέα των Επιχειρηματικών Πάρκων βασίζεται ακριβώς στα παραπάνω δεδομένα: προκαθορισμένοι και πολεοδομημένοι χώροι με συγκεκριμένες συμβατές χρήσεις που ορίζονται από χωρικά σχέδια, λαμβάνουν ειδική έγκριση ανάπτυξης για αυτό το σκοπό και πληρούν πολλές από τις προϋποθέσεις αδειοδότησης. Οι χώροι αυτοί διατίθενται να στεγάσουν βιομηχανίες, βιοτεχνίες, logistics και άλλες χρήσεις του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα. Με αυτό τον τρόπο οι επιχειρήσεις λειτουργούν σε ένα ρυθμισμένο πλαίσιο που σέβεται το περιβάλλον, αλλά είναι επίσης απαλλαγμένες από τον “πονοκέφαλο” της συμμόρφωσης με κανόνες που πληρούνται ήδη συνολικά στο Επιχειρηματικό Πάρκο που τις φιλοξενεί. Έτσι, μπορούν να αφιερωθούν απρόσκοπτα, άρα πιο παραγωγικά, στη δραστηριότητά τους και με εύλογο "εξωτερικό" διοικητικό κόστος λειτουργίας. Είναι μια συμφέρουσα λύση για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη -κράτος, κοινωνία και επιχειρήσεις- η οποία εφαρμόζεται σε μεγάλη κλίμακα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα, όμως, τα Επιχειρηματικά Πάρκα συχνά υπολειτουργούν και συνολικά στεγάζουν συγκριτικά πολύ λίγες επιχειρήσεις. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη (PDF) Η νέα έρευνα που δημοσιεύει η διαΝΕΟσις και πραγματοποιήθηκε από ερευνητική ομάδα της συμβουλευτικής εταιρείας Re.De-Plan AE Consultants με την επιστημονική υποστήριξη και επιμέλεια της Αθηνάς Γιαννακού, καθηγήτριας στο Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης του ΑΠΘ έχει ως στόχο να αναδείξει την αξία των Επιχειρηματικών Πάρκων “ως εργαλεία ανταγωνιστικότητας και περιβαλλοντικής προστασίας”. Η έρευνα, την οποία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη εδώ, ανατρέχει στο ιστορικό των ρυθμίσεων για τις χρήσεις γης στην Ελλάδα, αλλά και σχολιάζει εκτενώς απόπειρες του παρελθόντος να αναπτυχθούν Επιχειρηματικά Πάρκα, ή, όπως ευρύτερα ονομάζονται, “οργανωμένοι υποδοχείς”, υπογραμμίζοντας με αυτόν τον τρόπο τους παράγοντες που συνδέονται με τη σημερινή κατάσταση. Τέλος, αναδεικνύει τη χρησιμότητα ενός "Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την ανάπτυξη οργανωμένων υποδοχέων επιχειρηματικότητας" και μάλιστα, οι συγγραφείς καταθέτουν συγκεκριμένη πρόταση ενός τέτοιου Σχεδίου καθώς και επιχειρούν να εκτιμήσουν ποσοτικά τον αντίκτυπο που αυτό θα είχε στην οικονομία. Η κατάσταση σήμερα Διαβάστε την επιτελική σύνοψη της μελέτης (PDF) Τη δεκαετία 2010-2020, μια περίοδο σημαντικής αποεπένδυσης για την Ελλάδα, η συμβολή της μεταποίησης παρέμεινε εν πολλοίς σταθερή, σε αντίθεση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Επομένως, υπάρχει η ανάγκη να δοθούν κίνητρα για περαιτέρω ανάπτυξη του τομέα. Όπως αναφέραμε παραπάνω, η λειτουργία Επιχειρηματικών Πάρκων ενθαρρύνει τις επενδύσεις καθώς αφαιρούν κόστος από τις επιχειρήσεις ενώ παράλληλα με κατάλληλο σχεδιασμό και εφαρμογή, ωφελούν την κοινωνία και το περιβάλλον. Ωστόσο, τα Επιχειρηματικά Πάρκα (οργανωμένοι υποδοχείς) που λειτουργούν πλήρως σήμερα στην Ελλάδα είναι λίγα, μόλις 26 σύμφωνα με υπολογισμούς της συγγραφικής ομάδας. Εκτός από τον περιορισμένο αριθμό τους είναι επιπλέον άνισα κατανεμημένα, συγκριτικά με τις ανάγκες της μεταποίησης στη χώρα. Για παράδειγμα, περίπου το 44% της μεταποιητικής δραστηριότητας της χώρας αφορά στην Αττική και στη Βοιωτία (λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης βιομηχανιών στην περιοχή των Οινοφύτων). Ωστόσο, μόνο 4 Επιχειρηματικά Πάρκα, δηλαδή μόλις 2,86% του συνόλου, λειτουργούν στην επικράτεια αυτών των δύο νομών. Μάλιστα, η λειτουργία αυτών των τεσσάρων υποδοχέων είναι κι αυτή ανομοιογενής: ο ένας (Θίσβη) ανήκει εξολοκλήρου σε μια επιχείρηση, ο δεύτερος (Σχιστό) παρουσιάζει υψηλά ποσοστά πληρότητας, ο τρίτος (Άνω Λιόσια) "αντιμετωπίζει σημαντικά λειτουργικά ζητήματα" και ο τέταρτος (Κερατέα) βρίσκεται στην Ανατολική Αττική, που, όπως γράφουν οι ερευνητές ,"δεν αποτελεί περιοχή προτίμησης των επιχειρήσεων". Οι συγγραφείς παρατηρούν επίσης ότι αυτή η αναντιστοιχία μεταξύ Επιχειρηματικών Πάρκων και αναγκών της βιομηχανίας δεν περιορίζεται στην Αττική και στη Βοιωτία, αλλά είναι γενικευμένη. Τα Επιχειρηματικά Πάρκα που λειτουργούν πλήρως σήμερα στην Ελλάδα είναι λίγα, μόλις 26 σύμφωνα με υπολογισμούς της συγγραφικής ομάδας. Εκτός από τον περιορισμένο αριθμό τους είναι επιπλέον άνισα κατανεμημένα, συγκριτικά με τις ανάγκες της μεταποίησης στη χώρα. Όμως, εφόσον οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν μέσα σε Επιχειρηματικά Πάρκα, πού λειτουργούν τελικά; Ο όρος που περιγράφει τις περιοχές με μεγάλη συγκέντρωση βιομηχανιών, αλλά χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, είναι "Άτυπες Βιομηχανικές Συγκεντρώσεις". Πρόκειται για "βιομηχανικές περιοχές" που δεν σχεδιάστηκαν ποτέ ως τέτοιες, αλλά για πολλούς, διαφορετικούς λόγους προσέλκυσαν επιχειρήσεις να εγκατασταθούν εκεί και μετατράπηκαν "από τα κάτω" σε χώρους φιλοξενίας επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά προβλήματα με αυτές τις περιοχές, τόσα που ο όρος Άτυπη Βιομηχανική Συγκέντρωση συχνά καταλήγει να είναι ευφημισμός. "Άτυπες Βιομηχανικές Συγκεντρώσεις σε περιοχές χωρίς δίκτυα και υποδομές πρόσβασης και περιβαλλοντικής διαχείρισης", παρατηρούν οι συγγραφείς, "αναπτύχθηκαν κατά εκατοντάδες και συνεχίζουν να φιλοξενούν τη βιομηχανία, τα logistics, τις μικρές και μεσαίες βιοτεχνικές εγκαταστάσεις σε διάφορες περιοχές της ελληνικής επικράτειας, καθιστώντας το μοντέλο της παρόδιας δόμησης στις επαρχιακές και τις εθνικές οδούς τη δεσπόζουσα κατεύθυνση χωρικής οργάνωσης των επαγγελματικών εγκαταστάσεων". Σε ένα άλλο σημείο σημειώνουν: "Όταν οι αναπτυξιακές προοπτικές μιας περιοχής σχεδιάζονται χωρίς να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις ιδιαιτερότητες του χώρου (...), αλλά αντίθετα εστιάζουν μόνο στους τρόπους με τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί η ανάπτυξη διάφορων οικονομικών μεγεθών, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παραγκωνίζεται ο βασικός (και μακροπρόθεσμος) στόχος της ανάπτυξης, που δεν είναι άλλος από τη συνεχή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων μιας συγκεκριμένης περιοχής και γενικότερα της χώρας". Χωροταξία και χρήσεις γης Πέρα, όμως, από τις ευρύτερες κοινωνικές ή περιβαλλοντικές συνέπειες, το άναρχο τοπίο το οποίο περιγράφουν οι συγγραφείς έχει συνέπειες και για την ίδια την ανάπτυξη της μεταποίησης και τελικά για το σύνολο της οικονομίας. Ο ελλιπής σχεδιασμός των Επιχειρηματικών Πάρκων, όπου υπάρχουν, και η έλλειψή τους εκεί που θα έπρεπε να υπάρχουν, αφήνουν χώρο για τη ρύθμιση των θεμάτων (περιβάλλοντος, χωροταξίας, οικονομικών, κλπ.) που αναπόφευκτα θα προκύψουν με ευκαιριακές ρυθμίσεις. Τέτοιες ρυθμίσεις, ειδικά όσον αφορά στη δόμηση σε περιοχές χωρίς καθορισμένες χρήσεις, με τη σειρά τους, δημιουργούν ένα πλαίσιο αβεβαιότητας (μπορεί, πχ. να καταπέσουν οποιαδήποτε στιγμή στο Συμβούλιο της Επικρατείας), το οποίο τελικά βλάπτει τις ίδιες τις επενδύσεις, τις οποίες υποτίθεται διευκολύνουν. "Σε διάστημα 35 ετών που η χώρα προσπαθεί να οργανωθεί χωροταξικά", παρατηρούν οι συγγραφείς, "μόνο το 20% περίπου των εκτάσεων των δημοτικών ενοτήτων της επικράτειας διαθέτουν θεσμοθετημένες χρήσεις γης, γεγονός που εκτός των άλλων αποτελεί τον κύριο παράγοντα αβεβαιότητας, με σοβαρές επιπτώσεις στον σχεδιασμό των επενδύσεων". Η μελέτη παραθέτει ένα ενδιαφέρον χρονικό των χωροταξικών νόμων στην Ελλάδα. Οι συγγραφείς αναφέρονται στους νόμους που έθεσαν τις βάσεις του χωροταξικού σχεδιασμού στη χώρα: από το άρθρο 24 του Συντάγματος του 1975 που έδωσε στο κράτος επισήμως την αρμοδιότητα της προστασίας του περιβάλλοντος μέχρι τον Ν.947/1979 που εισήγαγε τον όρο "χρήσεις γης" αλλά έμεινε ανεφάρμοστος και τον Ν.1337/1983 που αποτελεί τη βάση της χωροταξικής και πολεοδομικής νομοθεσίας μέχρι σήμερα και εισάγει τις Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου. Οι πρόσφατοι Ν.4685/2020 και 4759/2020, καθώς και το ΠΔ 59/2018 κλείνουν αυτή τη σειρά νομοθεσίας, διευρύνοντας τις γενικές και ειδικές κατηγορίες χρήσεων γης και εισάγοντας νέες που σχετίζονται με την οικονομική δραστηριότητα. Το θεσμικό πλαίσιο των Επιχειρηματικών Πάρκων Παρότι τα Επιχειρηματικά Πάρκα ποτέ δεν έγιναν ο κανόνας για την εγκατάσταση των επιχειρήσεων, τα τελευταία 50-60 χρόνια λειτουργούν κάποια από αυτά στη χώρα. Πώς, αλήθεια, θεσμοθετήθηκαν; Πώς εξελίχθηκαν στον χρόνο και ποιοι κανόνες ισχύουν γι’ αυτά; Η πρώτη αναφορά ελληνικού νόμου σε Βιομηχανικές Περιοχές, στις γνωστές σήμερα ΒΙΠΕ, είναι στον Ν.4458 του 1965. Ένα χρόνο αργότερα, η τότε τράπεζα ΕΤΒΑ ίδρυσε ανώνυμη εταιρεία για την εκμετάλλευση των ΒΙΠΕ. Περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα, ο Ν.742/1977 θεσπίζει τις 25 πρώτες ΒΙΠΕ της χώρας με κριτήρια γεωγραφικού προσδιορισμού. Ωστόσο, η θεσμοθέτηση αυτή έγινε, όπως γράφουν οι ερευνητές, "με προτεραιότητες που όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων δεν μπόρεσαν να ταυτιστούν και να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της βιομηχανίας και της ευρύτερης επιχειρηματικότητας επαρκώς, τόσο χωρικά όσο και από πλευράς βιωσιμότητας". Στο μεταξύ και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, η Ελλάδα αστικοποιήθηκε ραγδαία. Επομένως, το κράτος επέσπευσε τη διαδικασία θεσμοθέτησης χρήσεων γης και αποφάσισε να παραχωρήσει το δικαίωμα ανάπτυξης οργανωμένων υποδοχέων και σε φορείς της ιδιωτικής οικονομίας, με ή χωρίς τη συμμετοχή του δημοσίου με τον Ν.2545/1997. Με τον νόμο αυτό ιδρύονται οι Βιομηχανικές και Επιχειρηματικές Περιοχές (ΒΕΠΕ), μια "ομπρέλα" που περιλαμβάνει ΒΙΠΕ, ΒΙΠΑ (Βιομηχανικό Πάρκο), ΒΙΟΠΑ (Βιοτεχνικό Πάρκο) και Τεχνόπολη. Συνδυαστικά με αυτούς τους δύο νόμους, του 1965 και του 1997 θεσμοθετήθηκαν 50 οργανωμένοι υποδοχείς, ενώ ακόμη 5 θεσμοθετήθηκαν με τον νεότερο νόμο 3982 του 2011 (που καθιερώνει και τον όρο "Επιχειρηματικά Πάρκα") και βρίσκονται μέχρι σήμερα σε διάφορα στάδια υλοποίησης. Ο νέος νόμος Πέρυσι ψηφίστηκε ο Ν.4982/2022 που αποτελεί πλέον το νέο θεσμικό πλαίσιο για την ίδρυση, ανάπτυξη και διαχείριση Επιχειρηματικών Πάρκων. Τον Ιανουάριο του 2022, όσο ο νόμος βρισκόταν ακόμα σε δημόσια διαβούλευση, ο πολιτικός μηχανικός, διευθύνων σύμβουλος της Re.De-Plan και μέλος της ομάδας της μελέτης, Μανώλης Μπαλτάς είχε δημοσιεύσει μέσα από την ιστοσελίδα της διαΝΕΟσις "12 προτάσεις για τα νέα Επιχειρηματικά Πάρκα". Συνολικά εκείνο το πιο παλιό κείμενο, που περιλαμβάνεται και στη μελέτη, παραμένει επίκαιρο καθώς περιλαμβάνει ευρύτερες κατευθύνσεις και ιδέες που είναι χρήσιμες για τη συνεχή βελτίωση του σχετικού πλαισίου. Προτείνει την κατάρτιση μιας Εθνικής Στρατηγικής για τη Χωροθεσία, ώστε τα Επιχειρηματικά Πάρκα να είναι ένα μόνο μέρος της. Συστήνει στοχευμένες παρεμβάσεις για τις διάφορες πιθανές περιπτώσεις φορέων υλοποίησης ενός Επιχειρηματικού Πάρκου (πχ. δημόσιο-δήμοι, ένας ιδιώτης-ιδιοκτήτης, πολλοί ιδιώτες-ιδιοκτήτες, κλπ). Προτείνει επίσης μια σειρά από σχετικά μη οικονομικά κίνητρα, όπως είναι πχ. η εξυπηρέτηση αναγκών στάθμευσης εντός του πάρκου, όπου αυτό είναι εφικτό ή απαλλαγές από τον φόρο μεταβίβασης. Στο πεδίο της αδειοδότησης, το κείμενο προτείνει τη σύσταση ειδικής υπηρεσίας (ΕΥΔ) για τις αδειοδοτήσεις, με οικονομικά κίνητρα, εντός της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας, με εκχώρηση μέρους των διαδικασιών ελέγχου της αδειοδότησης σε πιστοποιημένους φορείς της ιδιωτικής οικονομίας, πιο σαφείς προθεσμίες ανταπόκρισης και αντικειμενικές διαδικασίες αξιολόγησης περισσότερων πτυχών μιας επένδυσης που αφορά σε Επιχειρηματικό Πάρκο. Υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη για μια καλύτερη οργάνωση, αλλά και διεύρυνση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων εντός των Επιχειρηματικών Πάρκων (ειδικά όσων λειτουργούν βάσει ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ). Στο ίδιο κείμενο υπάρχουν αρκετές τεχνικές προτάσεις για την απλοποίηση της περιβαλλοντικής και της δασικής νομοθεσίας που αφορά στα Επιχειρηματικά Πάρκα, προκειμένου να μειωθεί περαιτέρω ο χρόνος αδειοδότησης τους. Το κείμενο ασχολείται επίσης με τους όρους γύρω από την ιδιωτική χρηματοδότηση Επιχειρηματικών Πάρκων και ο συγγραφέας εισηγείται "σημαντικές αναδιαρθρώσεις" για την πιστοποίηση ενός υποδοχέα ως πάρκου - πχ. απλοποίηση διαδικασιών εφαρμογής ρυμοτομικού σχεδίου, επίσπευση της πραγματοποίησης έργων υποδομής, πιο αποτελεσματική εποπτεία των φορέων από τη Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας κ.ά. Επιπλέον, προτείνονται συγκεκριμένες αλλαγές στους κανόνες εγκατάστασης και λειτουργίας επιχειρήσεων μέσα στα Επιχειρηματικά Πάρκα και επισημαίνεται ο εκσυγχρονισμός των όρων με τους οποίους λειτουργούν οι φορείς διαχείρισης των πάρκων ώστε να διασφαλίζεται μια πιο ομαλή σχέση με τις επιχειρήσεις. Ακόμα, παρατίθενται προτάσεις για την καλύτερη κατάρτιση χρηματοδοτικών προγραμμάτων γύρω από τα Επιχειρηματικά Πάρκα και προτείνονται αλλαγές στις δομές διακυβέρνησης - στην αδειοδότηση των πάρκων, στους φορείς που αδειοδοτούν, καθώς και στη γνωμοδότηση ή την επίλυση διαφορών. Τέλος, ο συγγραφέας προτείνει τη θεσμοθέτηση μιας Συντονιστικής Επιτροπής Παρακολούθησης της εφαρμογής του νόμου για τα Επιχειρηματικά Πάρκα, υπό την εποπτεία της Κυβερνητικής Επιτροπής Βιομηχανίας, αποτελούμενη από εκπροσώπους 9 σχετικών φορέων (από Γενικές Γραμματείες Υπουργείων έως την ΚΕΔΕ, την ΚΕΕ και τον ΣΕΒ ). Ένα σημαντικό μέρος αυτών των τεχνικών προτάσεων για αλλαγές πράγματι υιοθετήθηκαν στο τελικό κείμενο του νόμου. Πιο συγκεκριμένα, ο νόμος αίρει κάποια από τα εμπόδια προκειμένου οι Άτυπες Βιομηχανικές Συγκεντρώσεις της Αττικής να μετεξελιχθούν σε Επιχειρηματικά Πάρκα. Ακόμα, δίνει τη δυνατότητα σε Επιχειρηματικά Πάρκα να εγκατασταθούν σε δύο ή περισσότερους χώρους, κάτι που διευκολύνει τις δραστηριότητες της εφοδιαστικής αλυσίδας στα εμπορευματικά λιμάνια. Επίσης, εκσυγχρονίζει τη νομοθεσία για την αδειοδότηση των ρεμάτων, απλοποιεί το σύστημα απόδοσης των εισφορών σε χρήμα απευθείας στους φορείς υλοποίησης και, τέλος, δίνει νέα κίνητρα για την ανάπτυξη επιχειρηματικών πάρκων (πχ. ένταξη των εισφορών σε χρήμα στις δαπάνες που εκπίπτουν φορολογικά). Ο ελλιπής σχεδιασμός των Επιχειρηματικών Πάρκων, όπου υπάρχουν, και η έλλειψή τους εκεί που θα έπρεπε να υπάρχουν, αφήνουν χώρο για τη ρύθμιση των θεμάτων (περιβάλλοντος, χωροταξίας, οικονομικών, κλπ.) που αναπόφευκτα θα προκύψουν με ευκαιριακές ρυθμίσεις. Ωστόσο, η μελέτη αναδεικνύει και σημεία που μένουν να ρυθμιστούν ακόμη, κάνοντας τις σχετικές προτάσεις. Ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που ανακύπτει από την εφαρμογή του νέου νόμου οι συγγραφείς ξεχωρίζουν την απαίτηση του νόμου να υπάρχει πλήρης κυριότητα (ή εναλλακτικά 80% + 20% με δικαίωμα συμφωνιών ή απαλλοτρίωσης) της έκτασης για την έγκριση ανάπτυξης ενός νέου Επιχειρηματικού Πάρκου ή για την επέκταση κάποιου οργανωμένου υποδοχέα που υπάρχει ήδη. Γιατί είναι όμως τόσο δύσκολο να συμβεί αυτό; Τα Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια θεσπίστηκαν σχετικά πρόσφατα και αποτελούν πλέον το νέο εργαλείο πολεοδομικού σχεδιασμού 1ου επιπέδου, στη θέση των παλιών ΓΠΣ. Κατά την επόνηση των ΤΠΣ λαμβάνονται πράγματι υπόψη οι παράμετροι του νέου νόμου για τα Πάρκα σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς – πράγμα που, σε κάθε περίπτωση, είναι σχετικώς αδύνατο λόγω της δομής της ελληνικής ιδιοκτησίας (μικροί κλήροι). Όμως, σήμερα υπάρχουν πάρα πολλές περιοχές, 467 συγκεκριμένα που διαθέτουν εγκεκριμένες-θεσμοθετημένες χρήσεις γης βιομηχανίας, με βάση τα έως σήμερα ισχύοντα ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ (Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο / Σχέδιο Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτών Πόλεων). Οι περιοχές αυτές (με χρήσεις γης βιομηχανίας-βιοτεχνίας βάσει εγκεκριμένων ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ σε ισχύ) έχουν καθεστώς πολυϊδιοκτησίας. "Το γεγονός αυτό", γράφουν οι ερευνητές, "καθιστά ανέφικτη την οργάνωση-πολεοδόμηση αυτών των περιοχών, κατά κανόνα Άτυπων Βιομηχανικών Συγκεντρώσεων, και ως εκ τούτου αδρανοποιεί πλήρως το θεσμικά ρυθμισμένο χωροταξικό περιβάλλον της χώρας για τις επαγγελματικές εγκαταστάσεις βιομηχανίας-βιοτεχνίας". Επιπλέον, οι συγγραφείς παρατηρούν ότι "το νέο καθεστώς διοίκησης-διαχείρισης [σσ. που προβλέπει ο νέος νόμος] δεν φαίνεται να αποτρέπει συγκρουσιακές καταστάσεις μεταξύ φορέων διαχείρισης και εγκατεστημένων επιχειρήσεων, ενώ υπάρχει ενδεχόμενο περαιτέρω όξυνσής τους, κατάσταση η οποία θα έπρεπε να έχει αποφευχθεί μέσα από διάλογο για την επίτευξη των μέγιστων δυνατών συγκλίσεων και συναινέσεων". Η ανάγκη για ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης Τι μπορεί να γίνει όμως σήμερα; Ίσως η πιο σημαντική συνεισφορά της μελέτης είναι η προσπάθεια των συγγραφέων να αναδείξουν την ανάγκη για ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης γύρω από τα Επιχειρηματικά Πάρκα. Προτού παραθέσουν τη δική τους θέση, παρουσιάζουν δύο πρόσφατες άλλες μελέτες γύρω από τα Επιχειρηματικά Πάρκα και την καλύτερη δυνατή ανάπτυξή τους. Η πρώτη μελέτη ανατέθηκε από τη Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας και παραδόθηκε το 2018, ενώ αναθεωρήθηκε το 2021. Η μελέτη αυτή καταγράφει τις Άτυπες Βιομηχανικές Συγκεντρώσεις ανά την ελληνική επικράτεια και επιπλέον υπογραμμίζει τις ανάγκες ανάπτυξης Επιχειρηματικών Πάρκων ανά τύπο - άλλωστε με βάση αυτή τη μελέτη διαμορφώνεται και η σχετική νομοθεσία για τα Επιχειρηματικά Πάρκα. Η δεύτερη σχετική μελέτη ανατέθηκε από την Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων το 2018 και αποτελεί και αυτή μια απόπειρα κατάρτισης ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Επιχειρηματικά Πάρκα. Τα κατά τόπoυς επιμελητήρια-μέλη της Ένωσης υπέδειξαν τόσο της Άτυπες Βιομηχανικές Συγκεντρώσεις στην επικράτειά τους, όσο και τις πιο κατάλληλες τοποθεσίες για την ανάπτυξη νέων Επιχειρηματικών Πάρκων. Η συγγραφική ομάδα "πάτησε" επάνω στα αποτελέσματα της μελέτης της ΚΕΕ προκειμένου να καταρτίσει τη δική της πρόταση για ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Τον Μάιο του 2020 και τον Ιούνιο του 2021, οι ερευνητές απευθύνθηκαν, με στοχευμένα ερωτηματολόγια, στους Δήμους εκείνους εντός των ορίων των οποίων η μελέτη της ΚΕΕ πρότεινε να αναπτυχθούν νέα Επιχειρηματικά Πάρκα. Με αυτή την μεθοδολογία, οι συγγραφείς συνέλεξαν και επεξεργάστηκαν τα δεδομένα και επιχείρησαν να καταθέσουν μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση που εκτείνεται σε βάθος 20ετίας. Η πρότασή τους αυτή αφορά στην ανάπτυξη Επιχειρηματικών Πάρκων σε 73 περιοχές, συνολικής επιφάνειας περίπου 100.000 στρεμμάτων σε ολόκληρη την Ελλάδα, με συνολικό προϋπολογισμό Є1,14 δισ. (με δημόσια συμμετοχή στο 40%, δηλαδή περίπου Є23 εκατ. κάθε χρόνο για 20 χρόνια). Πέρα από την πρόταση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης, οι ερευνητές επιχειρήσαν ακόμη να υπολογίσουν τα οφέλη που θα είχε μια υποθετική πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου για την ελληνική οικονομία - φυσικά τέτοιου είδους εκτιμήσεις πάντοτε συνοδεύονται από σημαντικούς περιορισμούς. Με την παραδοχή επομένως, ότι θα δημιουργηθούν 73 Επιχειρηματικά Πάρκα συνολικής έκτασης 100.000 στρεμμάτων και με 25.300 περίπου στρέμματα επαγγελματικών κτιρίων, οι συγγραφείς υπολόγισαν ότι μπορεί να αποδώσουν συνολικά οικονομική ανάπτυξη περίπου Є13,8 δισ. ή 7,7% του ΑΕΠ (σε όρους 2018). Επιχείρησαν επίσης, να υπολογίσουν τις θέσεις εργασίας, τις οποίες μπορεί να δημιουργήσει τόσο η ανάπτυξη αυτών των 73 Πάρκων, όσο και, τελικά, η δραστηριότητα μέσα σε αυτά. Το όφελος από την ανάπτυξη των έργων υποδομής υπολογίστηκε σε 13.414 θέσεις απασχόλησης ενώ για την ανάπτυξη των νέων κτηριακών εγκαταστάσεων σε 152.840 θέσεις απασχόλησης. Τέλος, υπολόγισαν επίσης ότι οι μόνιμες θέσεις εργασίας για τη λειτουργία των επιχειρήσεων θα είναι από 46.475, αν το σύνολο των επιχειρήσεων που θα εγκατασταθούν στα επιχειρηματικά πάρκα του Εθνικού Σχεδίου είναι εντάσεως κεφαλαίου (που είναι συνήθως οι πιο παραγωγικές), έως 139.425 θέσεις, αν οι επιχειρήσεις που θα εγκατασταθούν είναι μόνο εντάσεως εργασίας.. Συνοπτικά, η ανάπτυξη Επιχειρηματικών Πάρκων είναι μια διεθνώς καθιερωμένη πρακτική, η οποία, αν γίνεται σωστά, προσφέρει σημαντικά οφέλη για όλους τους εμπλεκόμενους: επιχειρήσεις, κράτος και, ευρύτερα, το κοινωνικό σύνολο. Η Ελλάδα, παρά τα βήματα που έχουν γίνει, δεν έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί τη συγκεκριμένη αναπτυξιακή ευκαιρία. Οι οργανωμένοι υποδοχείς στη χώρα συχνά δεν αντιστοιχούν στις περιοχές με σημαντική βιομηχανική παραγωγή. Αντίθετα, οι επιχειρήσεις συγκεντρώνονται σε Άτυπες Βιομηχανικές Συγκεντρώσεις, πχ. σε περιοχές γύρω από τις εθνικές οδούς, και λειτουργούν συχνά σε ένα πλαίσιο αβεβαιότητας πολλών, μικρών "ρυθμίσεων ευκαιρίας", το οποίο είναι πιθανό να εμποδίζει σημαντικές επενδύσεις. Η νέα μελέτη που δημοσιεύει η διαΝΕΟσις αποτυπώνει με λεπτομέρεια την κατάσταση και επιπλέον παραθέτει τις θεσμικές παρεμβάσεις που οι συγγραφείς θεωρούν κατάλληλες προκειμένου να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια. ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ (PDF) ΕΠΙΤΕΛΙΚΗ ΣΥΝΟΨΗ ΜΕΛΕΤΗΣ (PDF) View full είδηση

Με μπαράζ αποφάσεων της μέχρι πρότινος υπηρεσιακής υπουργού Ανάπτυξης Ελένης Δενδρινού στις 19 και στις 23 Ιουνίου, συνολικά δέκα βιομηχανικές περιοχές της χώρας αντιστοιχίζονται σε επιχειρηματικά πάρκα τύπου Α1, με την ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ. να ορίζεται ως εταιρεία ανάπτυξης και δια-χείρισης των επιχειρηματικών αυτών πάρκων. Συγκεκριμένα, οι αποφάσεις αφορούν στα εξής επιχειρηματικά πάρκα: Επιχειρηματικό Πάρκο Λάρισας, με εμβαδό 2.458.430,93 τ.μ., Επιχειρηματικό Πάρκο Λαμίας, με εμβαδό 1.643.667,00 τ.μ., Επιχειρηματικό Πάρκο Αλεξανδρούπολης, με εμβαδό 2.068.422,83 τ.μ., Επιχειρηματικό Πάρκο Πρέβεζας, με εμβαδό 2.022.528,33 τ.μ., Επιχειρηματικό Πάρκο Καβάλας, με εμβαδό 2.031.570,83 τ.μ., Επιχειρηματικό Πάρκο Δράμας, με εμβαδό 2.344.301,91 τ.μ., Επιχειρηματικό Πάρκο Κομοτηνής, με εμβαδό 4.351.255,49 τ.μ., Επιχειρηματικό Πάρκο Ηρακλείου, με εμβαδό 2.051.373,11 τ.μ., Επιχειρηματικό Πάρκο Πάτρας, με εμβαδό 4.072.608,98 τ.μ., Επιχειρηματικό Πάρκο Καρδίτσας, με εμβαδό 664.721,01 τ.μ. Είχε προηγηθεί τον περασμένο Μάιο η αντιστοίχιση της Βιομηχανικής Περιοχής Θεσσαλονίκης σε Επιχειρηματικό Πάρκο τύπου Α1, με εμβαδό 12.187.137,32 τ.μ.. Το θεσμικό πλαίσιο για τα επιχειρηματικά πάρκα. Με τις αποφάσεις αυτές, τα προαναφερθέντα επιχειρηματικά πάρκα υπάγονται στις διατάξεις του νόμου 4982/2022, που ορίζει το θεσμικό πλαίσιο για την ανάπτυξη και διαχείριση επιχειρη-ματικών πάρκων. Ειδικότερα, στα επιχειρηματικά πάρκα εγκαθίστανται και ασκούνται κάθε εί-δους επιχειρηματικές παραγωγικές δραστηριότητες του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα, με εξαίρεση τα εμπορικά κέντρα, όπως: μεταποιητικές και συναφείς δραστηριότητες, δραστηριό-τητες εφοδιαστικής (logistics), ερευνητικά κέντρα και εργαστήρια, συστήματα περιβαλλοντικών υποδομών, κέντρα δεδομένων και τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων και δραστηριότητες αγροτοκτηνοτροφίας. Επενδυτικό πλάνο 50 εκατομμυρίων ευρώ Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Μάρτιο το διοικητικό συμβούλιο της ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ. ενέκρινε ε-πενδυτικό πλάνο ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ για τη διετία 2024-2025, στο πλαίσιο της προ-κήρυξης «Νέα Βιομηχανικά Πάρκα» του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Από το επενδυτικό αυτό πλάνο θα ωφεληθούν τα 14 μεγαλύτερα βιομηχανικά πάρκα της χώρας, καθώς προβλέπεται η αναβάθμιση και ο εκσυγχρονισμός των υποδομών τους, με στόχο τη σταδιακή μετατροπή τους σε καινοτόμα, τεχνολογικά έξυπνα και περιβαλλοντικά βιώσιμα βιομηχανικά πάρκα. Παράλληλα, θα αναπτυχθούν υποδομές σε 1.000 στρέμματα δημιουργώντας ένα αξιόλογο απόθεμα γης για μελλοντική βιομηχανική ανάπτυξη. View full είδηση

Κατατέθηκε στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής το σχέδιο νόμου του υπουργείου Ανάπτυξης & Επενδύσεων, όπου περιλαμβάνονται διατάξεις αναφορικά με την αδειοδότηση δραστηριοτήτων εφοδιαστικής (logistics) και την ανάπτυξη Επιχειρηματικών Πάρκων. Επιμέλεια: Βάσω Βεγιάζη Στο Β΄ Μέρος του νομοσχεδίου, που τιτλοφορείται «Απλούστευση του πλαισίου άσκησης οικονομικών δραστηριοτήτων αρμοδιότητας Υπουργείων Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Υποδομών και Μεταφορών, Υγείας και Τουρισμού, ρυθμίσεις για τις παραγωγικές δραστηριότητες και άλλες διατάξεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης», ρυθμίζονται τα εξής: 1.Προστίθενται στην έννοια των Οργανωμένων Υποδοχέων Μεταποιητικών και Επιχειρηματικών Δραστηριοτήτων η περίπτωση των Επιχειρηματικών Πάρκων Μεμονωμένης Μεγάλης Μονάδας (ΕΠΜΜΜ). Ορίζεται επίσης ότι η εγκατάσταση βιομηχανικών δραστηριοτήτων εντός ΟΥΜΕΔ, εξαιρούνται της υπαγωγής σε ειδικές διατάξεις, σχετικές με την τήρηση των αποστάσεων από εγκαταστάσεις ή περιοχές που βρίσκονται εκτός των χώρων αυτών (άρθρο 26). 2.Ορίζεται ότι τα Επιχειρηματικά Πάρκα Εξυγίανσης (ΕΠΕ) και τα ΕΠΜΜΜ αναπτύσσονται σε χώρους υποδοχής επιχειρήσεων, σύμφωνα με τα ειδικώς οριζόμενα (άρθρο 41 παράγρ. 3 του ν.3982/2011) (άρθρο 27). 3.Τροποποιούνται οι όροι δόμησης εντός Επιχειρηματικών Πάρκων: ορίζεται ότι για την ανέγερση κτιρίων και Κέντρων Αποθήκευσης και Διανομής είναι δυνατή η υπέρβαση της επιτρεπόμενης κατ’ όγκο εκμετάλλευσης του οικοπέδου αλλά και η καθ’ ύψος υπέρβαση, υπό τις ειδικώς αναφερόμενες προϋποθέσεις (άρθρο 28). 4.Επιτρέπεται η ίδρυση ΕΠΜΜΜ σε περιοχές, όπου εγκαθίστανται μεμονωμένες μεγάλες μονάδες που δραστηριοποιούνται στην εφοδιαστική (logistics) (άρθρο 29). 5.Τροποποιούνται τα όρια του Επιχειρηματικού Πάρκου Εξυγίανσης στην περιοχή Οινοφύτων του νομού Βοιωτίας. Η περίπτωση των δομημένων γαιών υψηλής παραγωγικότητας εντάσσεται στο εν λόγω επιχειρηματικό πάρκο (με τη ρητή εξαίρεση των αδόμητων γαιών υψηλής παραγωγικότητας) (άρθρο 30). 6.Τροποποιούνται οι προϋποθέσεις για την εγκατάσταση δραστηριοτήτων, όπως βιομηχανίες – βιοτεχνίες, επαγγελματικά εργαστήρια, μηχανολογικές εγκαταστάσεις παροχής υπηρεσιών, αποθήκες, κτιριακές εγκαταστάσεις και εφεξής δεν απαιτείται έγκριση ή γνωστοποίηση για την εγκατάσταση αυτών εντός Επιχειρηματικών Πάρκων, αλλά αρκεί η χορήγηση βεβαίωσης συμβατότητας της δραστηριότητας της προς εγκατάσταση επιχείρησης με τον τύπο του Επιχειρηματικού Πάρκου, από την Εταιρεία Ανάπτυξης του Επιχειρηματικού Πάρκου (άρθρο 31). 7.Επιτρέπεται η εγκατάσταση ή μετεγκατάσταση βιομηχανικών – βιοτεχνικών μονάδων που κατατάσσονται στην κατηγορία Β κατηγορία του άρθρου 1 του ν.4014/2011 (έργα και δραστηριότητες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τα οποία χαρακτηρίζονται από τοπικές και μη σημαντικές μόνο επιπτώσεις στο περιβάλλον και υπόκεινται σε γενικές προδιαγραφές, όρους και περιορισμούς που τίθενται για την προστασία του περιβάλλοντος), στην εκτός σχεδίου περιοχή Αγίου Θωμά – ποταμού Ασωπού – σιδηροδρομικής γραμμής – όρους Πάρνηθος της Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας, εφόσον εγκαθίστανται σε βιομηχανικές κτιριακές εγκαταστάσεις για τις οποίες είχε χορηγηθεί άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας και των οποίων η παραγωγικής και οικονομική λειτουργία είχε διακοπεί (άρθρο 32) View full είδηση

Με στόχο την αναγέννηση 14 επιχειρηματικών πάρκων και τη δημιουργία υποδομών που μπορεί να τα συνοδεύει τις επόμενες δεκαετίες συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, η διοίκηση της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ παρουσίασε το μεγαλύτερο επενδυτικό σχέδιο σε βιομηχανικές περιοχές από τη δεκαετία του ’70. Πρόκειται για ένα πλάνο συνολικού ύψους 50,4 εκατ. ευρώ, το οποίο περνάει μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης και τη σχετική δράση της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας. Μάλιστα, σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ κ. Θάνο Ψαθά, σήμερα θα κατατεθεί και ο σχετικός φάκελος με την αίτηση ένταξης του φιλόδοξου επενδυτικού πλάνου στις διατάξεις του Ταμείου Ανάκαμψης. Πιο συγκεκριμένα, έχουν σχεδιαστεί έργα στις ΒΙ.ΠΕ. στη Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Ιωάννινα, Πρέβεζα, Δράμα, Καβάλα, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Λαμία, Καρδίτσα, Πάτρα, Μελιγαλά και Ηράκλειο, που θα προάγουν τις υπάρχουσες γερασμένες υποδομές και θα συντελέσουν στην ψηφιακή ανάπτυξή τους συμβάλλοντας στη συνολική εξοικονόμηση των πόρων και στη βελτίωση του περιβαλλοντικού τους αποτυπώματος. Οι δράσεις του σχεδίου περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων έργα βελτίωσης οδών ύψους 7,9 εκατ. ευρώ σε 12 βιομηχανικές περιοχές, επεξεργασίας υγρών αποβλήτων σε 6 ΒΙΠΕ, έργα ύδρευσης σε 13 ΒΙΠΕ και ψηφιακής ανάπτυξης σε 6 ΒΙ.ΠΕ, ενώ θα αναπτυχθούν υποδομές 1.000 στρεμμάτων στις βιομηχανικές περιοχές της Λάρισας, της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης. Η χρηματοδότηση θα γίνει με 25% ίδια κεφάλαια και 25% τραπεζικό δανεισμό, ενώ η τιμολόγηση στους πελάτες θα γίνει σταδιακά σε βάθος 20 ετών με μέγιστη ετήσια προσαύξηση χρεώσεων 20%, ενώ σήμερα χρεώνει το 85% των επιχειρήσεων με 100 ευρώ ανά τ.μ. για κοινόχρηστες δαπάνες. Ο κ. Ψαθάς χαρακτήρισε χρονικά «ασφυκτικό» το πλαίσιο υπαγωγής του επενδυτικού σχεδίου (ολοκλήρωση έως το τέλος του 2025), ωστόσο διεκδικεί να καλυφθεί το 50% από τους πόρους του ΤΑΑ, ενώ η εταιρεία αναλαμβάνει να καλύψει το υπόλοιπο 50% εμπροσθοβαρώς με 25% ίδια κεφάλαια, και 25% δανεισμό. Η ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ. ουσιαστικά θα καλύψει το ύψος της επένδυσης, ωστόσο, μέρος της θα αποδοθεί μέσω κοινοχρήστων (προσαύξηση 20%) στις εγκαταστημένες επιχειρήσεις των ΒΙ.ΠΈ. αλλά σε βάθος απόσβεσης 20ετίας. Στο πλαίσιο αυτό, αν και η εταιρεία θα προκαταβάλει κεφάλαια για το εκσυγχρονισμό των ΒΙΠΕ που ελέγχει, θα διαθέσει στο τέλος του επενδυτικού κύκλου 8 εκατ.ευρώ, ενώ οι εγκατεστημένες επιχειρήσεις θα καταβάλλουν μέσω κοινοχρήστων τη συμμετοχή τους, για αναβαθμισμένες υπηρεσίες. Όλα τα παραπάνω τελούν υπό την προϋπόθεση συγκατάθεσης των ιδιοκτητών δικαιώματος επιφανείας εντός των Πάρκων (σ.σ. των εγκαταστημένων επιχειρήσεων), της θετικής αξιολόγηση από την Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας για την ένταξή τους στο πρόγραμμα επιχορηγήσεων και εν τέλει από τις ευρωπαϊκές αρχές που αξιολογούν τα σχέδια υπαγωγής στο ΤΑΑ. Η εταιρεία έχει στο χαρτοφυλάκιο της το 70% της βιομηχανικής γης της επικράτειας, που μεταφράζεται σε 51.000 στρέμματα σε 27 επιχειρηματικά πάρκα, ενώ το διαθέσιμο απόθεμα είναι 8.600 στρέμματα, που αναμένεται να εξαντληθούν σε 8 χρόνια, σύμφωνα με τον κ. Ψαθά. Υπενθυμίζεται πως ως φορέας η εταιρεία μετρά παρουσία 60 χρόνων υπό κρατικό έλεγχο, ωστόσο, στη σημερινή της μορφή (μετά από διάφορες φάσεις ιδιωτικοποίησης και εξυγίανσης) ελέγχεται κατά πλειοψηφία 64% από την Strix (νομική μορφή που ανήκει στο fund Blantyre, γνωστό από τη συμμετοχή του στο Ερρίκος Ντυνάν, Attica Group κ.α. μετά από σχετική συμφωνία με την Τρ. Πειραιώς). Στο μετοχικό της κεφάλαιο συμμετέχει ασφαλώς το Υπερταμείο με 35%, ενώ η Πειραιώς διατηρεί το 1%. Η εταιρεία κατάφερε την τελευταία τριετία να καταστεί κερδοφόρος, μέσω εξορθολογισμού των εξόδων και ενεργότερης διαχείρισης και εκμετάλλευσης των ακινήτων της, και πλέον προετοιμάζεται για μια νέα φάση ανάπτυξης, έχοντας ταμειακά διαθέσιμα της τάξης των 62 εκατ.ευρώ. Σε δεύτερο χρόνο εκτιμάται ότι αυτά τα κεφάλαια – με τραπεζική ή επενδυτική μόχλευση- μπορούν να φέρουν επενδύσεις της τάξης των 300 εκατ.ευρώ Σύμφωνα με τον κ. Ψαθά μετά και την ψήφιση του νόμου 4982/2022 και τα σχετικά κίνητρα που δόθηκαν, άνοιξε ο δρόμος για μια σειρά πρωτοβουλιών σε έναν τομέα επενδύσεων, που εξ αντικειμένου δεν προσελκύει δυναμικό επενδυτικό ενδιαφέρον, καθώς απαιτεί τουλάχιστον 20ετή κύκλο καταγραφής αποδόσεών. Τα σημεία κλειδιά του νέου νόμου που θα εκμεταλλευτεί η ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ. για να αυξήσει τις εκτάσεις οργανωμένων υποδοχέων είναι ο χρονικός ορίζοντας για την τροποποίηση των ρυμοτομικών σχεδίων, η οποία δύναται να προχωρά εντός 18μηνου και θα προσθέσει βιομηχανική γη 3.700 στρεμμάτων. Επίσης δίνεται η δυνατότητα να παραχωρηθούν έναντι ανταλλάγματος εκτάσεις του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης εντός των επιχειρηματικών πάρκων για 40 συν 20 έτη, οι οποίες παραμένουν ανεκμετάλλευτες. View full είδηση

Με την απόφαση 18211/2023 των Υπουργείων Ανάπτυξης και Επενδύσεων – Περιβάλλοντος και Ενέργειας αποφασίστηκε η διαδικασία καθορισμού, οριοθέτησης, οργάνωσης, των απαιτούμενων δικαιολογητικών, των όρων δόμησης, καθώς και του τρόπου λειτουργίας και διαχείρισης των Επιχειρηματικών Πάρκων Μεμονωμένης Μεγάλης Μονάδας. Ακολουθεί το ΦΕΚ. https://drive.google.com/file/d/1RJUaAZRxCrPuzuo_bg0yn7tAvtoNZFMI/view View full είδηση