Μετάβαση στο περιεχόμενο
Ακολουθήστε τη νέα μας σελίδα στο Facebook! ×

Αναζήτηση στην κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για τις ετικέτες 'μουσείο'.

  • Αναζήτηση με βάση τις ετικέτες

    Πληκτρολογήστε τις ετικέτες και χωρίστε τες με κόμμα.
  • Αναζήτηση με βάση τον συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Φόρουμ

  • Ειδήσεις
    • Ειδήσεις
  • Εργασίες Μηχανικών
    • Τοπογραφικά-Χωροταξικά
    • Αρχιτεκτονικά
    • Στατικά
    • Μηχανολογικά
    • Ηλεκτρολογικά
    • Περιβαλλοντικά
    • Διάφορα
  • Εργασιακά-Διαδικαστικά
    • Άδειες-Διαδικασίες
    • Αυθαίρετα
    • Οικονομικά-Αμοιβές
    • Εργασιακά
    • Ασφαλιστικά
    • Εκπαίδευση
    • Ειδικότητες-Συλλογικά Όργανα
  • Εργαλεία
    • Προγράμματα Η/Υ
    • Εξοπλισμός
    • Διαδίκτυο
    • Showroom
  • Γενικά
    • Αγγελίες
    • Κουβέντα
    • Δράσεις-Προτάσεις προς φορείς
    • Michanikos.gr
    • Θέματα Ιδιωτών
  • Δοκιμαστικό's Θεματολογία γενική

Κατηγορίες

  • 1. Τοπογραφικά-Πολεοδομικά
    • 1.1 Λογισμικό
    • 1.2 Νομοθεσία
    • 1.3 Έντυπα
    • 1.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 1.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 2. Συγκοινωνιακά - Οδοποιίας
    • 2.1 Λογισμικό
    • 2.2 Νομοθεσία
    • 2.3 Έντυπα
    • 2.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 2.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 3. Αρχιτεκτονικά - Σχεδιαστικά
    • 3.1 Λογισμικό
    • 3.2 Νομοθεσία
    • 3.3 Έντυπα
    • 3.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 3.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 4. Στατικά - Εδαφοτεχνικά
    • 4.1 Λογισμικό
    • 4.2 Νομοθεσία
    • 4.3 Έντυπα
    • 4.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 4.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 5. Μηχανολογικά
    • 5.1 Λογισμικό
    • 5.2 Νομοθεσία
    • 5.3 Έντυπα
    • 5.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 5.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 6. Ηλεκτρολογικά
    • 6.1 Λογισμικό
    • 6.2 Νομοθεσία
    • 6.3 Έντυπα
    • 6.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 6.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 7. ΑΠΕ - Φωτοβολταϊκά
    • 7.1 Λογισμικό
    • 7.2 Νομοθεσία
    • 7.3 Έντυπα
    • 7.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 7.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 8. Περιβαλλοντικά
    • 8.1 Λογισμικό
    • 8.2 Νομοθεσία
    • 8.3 Έντυπα
    • 8.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 8.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 9. Υδραυλικά - Λιμενικά
    • 9.1 Λογισμικό
    • 9.2 Νομοθεσία
    • 9.3 Έντυπα
    • 9.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 9.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 10. Διαχείριση Έργων - Εκτιμήσεις - Πραγματογνωμοσύνες
    • 10.1 Λογισμικό
    • 10.2 Νομοθεσία
    • 10.3 Έντυπα
    • 10.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 10.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 11. Δημόσια Έργα - Ασφάλεια και Υγιεινή
    • 11.1 Λογισμικό
    • 11.2 Νομοθεσία
    • 11.3 Έντυπα
    • 11.4 Μελέτες-Βοηθήματα
    • 11.5 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 12. Αμοιβές - Φορολογικά - Άδειες
    • 12.1 Λογισμικό
    • 12.2 Νομοθεσία
    • 12.3 Έντυπα - Αιτήσεις
    • 12.4 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 13. Αυθαίρετα
    • 13.1 Λογισμικό
    • 13.2 Νομοθεσία
    • 13.3 Έντυπα
    • 13.4 Συνέδρια-Ημερίδες
  • 14. Διάφορα

Categories

  • Ειδήσεις
    • Νομοθεσία
    • Εργασιακά
    • Ασφαλιστικά-Φορολογικά
    • Περιβάλλον
    • Ενέργεια-ΑΠΕ
    • Τεχνολογία
    • Χρηματοδοτήσεις
    • Έργα-Υποδομές
    • Επικαιρότητα
    • Αρθρογραφία
    • Michanikos.gr
    • webTV
    • Sponsored

Κατηγορίες

  • Εξοπλισμός
  • Λογισμικό
  • Βιβλία
  • Εργασία
  • Ακίνητα
  • Διάφορα

Product Groups

  • Τεστ 1

Βρείτε αποτελέσματα...

Βρείτε αποτελέσματα που...


Ημερομηνία δημιουργίας

  • Start

    End


Τελευταία ενημέρωση

  • Start

    End


Φιλτράρισμα με βάση τον αριθμό των...

Εντάχθηκε

  • Start

    End


Ομάδα


Επάγγελμα


Ειδικότητα

  1. Ένα επεισόδιο της σειράς "Αστικό Τοπίο" για το αρχαιολογικό μουσείο της Θήβας: View full είδηση
  2. Ένα επεισόδιο της σειράς "Αστικό Τοπίο" για το αρχαιολογικό μουσείο της Θήβας:
  3. Το νέο Munch στο Όσλο είναι ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου αφιερωμένο σε έναν καλλιτέχνη. Αφοσιωμένος στην εξερεύνηση βαθιά συναισθηματικών καταστάσεων, ο Νορβηγός καλλιτέχνης Έντβαρντ Μουνκ είναι περισσότερο γνωστός για τις εμβληματικές εκδοχές του έργου του Η κραυγή, οι οποίες απεικονίζουν μια αγωνιώδη φιγούρα με φόντο έναν φλογερό ουρανό. Η εναρκτήρια έκθεση με τίτλο Infinite προσκαλεί τους επισκέπτες να ανακαλύψουν την τέχνη και τον πλούτο του έργου του Μουνκ: τα θέματα και τα μοτίβα –όπως η αγωνία, η απόγνωση, ο θάνατος, η αγάπη, τα τοπία– που διερεύνησε επανειλημμένα σε όλη του τη ζωή και τα οποία συνεχίζουν να αγγίζουν και να εμπνέουν τους ανθρώπους σήμερα. Σε αντίθεση με άλλα παραδοσιακά κτίρια μουσείων, το Munch σχεδιάστηκε για να αποτελέσει μέρος μιας νέας γενιάς μουσείων σε όλο τον κόσμο που επαναπροσδιορίζουν τα πολιτιστικά ιδρύματα και απομακρύνονται από την ιδέα του ιστορικού αρχείου, για να γίνουν χώροι κοινωνικής συγκέντρωσης. «Όταν αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πώς θα είναι, είδαμε ότι σύμφωνα με όλες τις σύγχρονες τάσεις στην αρχιτεκτονική έπρεπε να σχεδιάσουμε κάτι ανοιχτό στον κόσμο, οικολογικά βιώσιμο, με γκαλερί που να δημιουργούν ενδιαφέρουσες αφηγήσεις», μας λέει ο αρχιτέκτονας Χουάν Ερέρος, ιδρυτής του ισπανικού αρχιτεκτονικού γραφείου Estudio Herreros που σχεδίασε το κτίριο. Ο 6ος όροφος στεγάζει την έκθεση Monumental Edvard Munch. Τα έργα μεγάλης κλίμακας που βρίσκονται εκεί, όπως ο εμβληματικός Ήλιος (1910-11), μήκους 8 μ., μπήκαν από ειδικό άνοιγμα στην πρόσοψη του μουσείου. Η κάθετη δομή του σε σχήμα «Λ» φιλοξενεί όλες τις εγκαταστάσεις που απαιτούνται, προσφέρει θέα στην πόλη και δεν καταλαμβάνει βιώσιμο χώρο από την αστική περιοχή Μπιέρβικα, η ανάπλαση της οποίας ξεκίνησε με την κατασκευή του διάσημου κτιρίου της Opera, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του. Στο πλαίσιο της εξωστρέφειας που επιδίωκαν, οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν διακριτικά ορατούς στο κοινό πολλούς από τους χώρους λειτουργίας, όπως τα σημεία όπου εργάζονται οι επαγγελματίες του μουσείου. Επίσης έδωσαν εύκολη πρόσβαση από τους γύρω δρόμους, σχεδίασαν εργαστήρια, βιβλιοθήκη, καφέ στο λόμπι και εστιατόριο στον 13o όροφο με θέα στο φιόρδ και στην πόλη. ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΡΟΣΗΜΟ Η σχεδιαστική πρόταση των αρχιτεκτόνων βασίζεται στην ιδέα ενός πύργου όπου οι κύριες λειτουργίες οργανώνονται κάθετα. Ύψους 60 μέτρων, επενδεδυμένο με ανακυκλωμένα διάτρητα πάνελ αλουμινίου διαφορετικών βαθμών ημιδιαφάνειας και με το επάνω τμήμα του κεκλιμένο, το «Lambda», όπως συχνά αναφέρεται, αποτελεί το νέο ορόσημο της πόλης του Όσλο, ορατό από όλες τις πλευρές της. Οι έντεκα γκαλερί έχουν μεγάλες διακυμάνσεις στα ύψη της οροφής και στα μεγέθη των δωματίων, επιτρέποντας την καλύτερη αξιοποίηση των χώρων, τόσο για τη μόνιμη συλλογή όσο και για περιοδικές εκθέσεις που θα φιλοξενούνται. Ο πύργος αποτελείται από δύο ζώνες: μία στατική και μία δυναμική. Η στατική ζώνη (πλάτη του κτιρίου) είναι μια περίκλειστη κατασκευή από σκυρόδεμα, η οποία ακολουθεί αυστηρά πρωτόκολλα για την ασφάλεια, την υγρασία και τον φωτισμό προκειμένου να προστατεύονται τα έργα τέχνης. Η δυναμική ζώνη, με τη διαφανή πρόσοψη και τη θέα στην πόλη, επιτρέπει στους επισκέπτες να μετακινηθούν μεταξύ των γκαλερί και προσφέρει πανοραμική θέα στο Όσλο. Πρόθεση των αρχιτεκτόνων ήταν το κτίριο να συμβάλλει στη δημιουργία δεσμών ανάμεσα στην τέχνη του Μουνκ και την πόλη. «Το Munch είναι ένα έργο κύρους για την πόλη, γι’ αυτόν τον λόγο έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τα κριτήρια FutureBuilt. Τέτοια κτίρια πρέπει να μειώνουν τουλάχιστον στο μισό τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σύγκριση με τα συμβατικά σύγχρονα κτίρια όσον αφορά την κατανάλωση ενέργειας, την επιλογή υλικών, τις μεταφορές κ.ά.», εξηγεί ο Γιενς Ρίχτερ του Estudio Hereros, ο οποίος ειδικεύεται στις καινοτόμες τεχνολογίες για το περιβάλλον. Σημείο αναφοράς πλέον στην πόλη του Όσλο, το νέο μουσείο έχει ήδη και αρκετούς «εχθρούς», που το θεωρούν «ρύπανση», όπως είπε χαρακτηριστικά ο ιστορικός τέχνης Τόμι Σόρμπο. ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΔΟΜΗΣΗ Το μουσείο έχει κατασκευαστεί με χρήση σκυροδέματος χαμηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα και ανακυκλωμένο χάλυβα και η φέρουσα δομή του έχει σχεδιαστεί με διάρκεια ζωής περί τα 200 χρόνια. Ωστόσο, το συμπαγές σχήμα του, τα παράθυρα πολύ υψηλής ποιότητας και ο μερικώς φυσικός αερισμός είναι μόνο μερικά από τα μέτρα με τα οποία επιτυγχάνεται εξοικονόμηση ενέργειας. Στην πραγματικότητα, πολλές από τις αρχιτεκτονικές επιλογές βασίστηκαν στο κλίμα. Διαθέτει airlocks για τον έλεγχο της θερμοκρασίας και της υγρασίας στα σημεία μετάβασης μεταξύ δυναμικών και στατικών ζωνών. Επιπλέον, ακολουθεί τα πρότυπα Παθητικής Δόμησης (Passive Buildin), σύμφωνα με τα οποία η κατανάλωση ενέργειας μειώνεται με τη βοήθεια παθητικών μέτρων, όπως πρόσθετη ανάκτηση θερμότητας, εξαιρετική μόνωση κ.ά. Τα κυματιστά πάνελ αλουμινίου αντανακλούν και διαθλούν το ηλιακό φως, ώστε να μην υπάρχουν υπερβολικές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας. Επάνω, οι γκαλερί έχουν διαφορετικά μεγέθη και ανάπτυξη, ανάλογα με τα εκθέματα που φιλοξενούν. Στη μέση, άποψη του εστιατορίου που βρίσκεται στον 13ο όροφο. Κάτω, στον 7ο όροφο φιλοξενείται η έκθεση Shadows με προσωπικά αντικείμενα του ζωγράφου από τη βίλα Έκελι. Τόσο η εννοιολογική προσέγγιση όσο και η κατασκευή του Munch αποτελούν έκφραση των δεσμεύσεων της νορβηγικής κοινωνίας για τις νέες προκλήσεις που αφορούν το περιβάλλον. Γι’ αυτό το Munch δεν διαθέτει χώρους στάθμευσης επισκεπτών ή προσωπικού. Βρίσκεται πολύ κοντά στον μεγαλύτερο κόμβο δημόσιων συγκοινωνιών της πόλης (Central Station) και οι 100 θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων στο Edvard Munchs plass προτρέπουν το κοινό να μη χρησιμοποιεί αυτοκίνητο. Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ Η συζήτηση και η κατασκευή του μουσείου διήρκεσαν 12 χρόνια, με αρκετές διαφωνίες τόσο για την τοποθεσία όσο και για τον σχεδιασμό του. Η κεκλιμένη κορυφή του κτιρίου, όπως και το ότι τα φωτεινά γυάλινα παράθυρα –που υποσχέθηκαν οι αρχιτέκτονες στα σχέδια– κρύβονται κάτω από «τερατώδη μεταλλικά ρολά» έγιναν αντικείμενο σοβαρής διαμάχης. Ο ιστορικός τέχνης Τόμι Σόρμπο είναι μεταξύ των επικριτών του κτιρίου. Το 2019 σε δηλώσεις του στο Γαλλικό Πρακτορείο ανέφερε ότι είναι «ρύπανση» για το Όσλο, ότι «το λόμπι μοιάζει με αεροδρόμιο ή εμπορικό κτίριο» και ότι «δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι φιλοξενεί έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στον κόσμο». Οι αρχιτέκτονες Χουάν Ερέρος και Γιενς Ρίχτερ, που σχεδίασαν το νέο μουσείο. Η διοίκηση του μουσείου, μέσω του διευθυντή του, Στάιν Όλαφ Χένρικσεν, σχολίασε ότι «το μουσείο πρέπει να προκαλεί τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που το έκανε η τέχνη του Μουνκ. Το κτίριο ταιριάζει πολύ στη συλλογή, γιατί είναι ένα μνημειώδες κτίριο. Πρέπει να έχεις μια γνώμη γι’ αυτό». Ο κ. Ερέρος από την πλευρά του λέει ότι «το Munch μεταμόρφωσε τον ορίζοντα του Όσλο, αλλά υποκλίνεται με σεβασμό στην πόλη που το περιβάλλει. Ο Έντβαρντ Μουνκ ήταν ασυμβίβαστος, δεν δεχόταν κανόνες, μαχόταν για το διαφορετικό, να μην τα παρατάς. Η ισχυρή παρουσία του κτιρίου μέσα στον αστικό ιστό της πόλης είναι σαν να λέει: “Είμαι εδώ. Διατηρώ την κληρονομιά του πιο σημαντικού καλλιτέχνη της Νορβηγίας και απολαμβάνω τη θέα του Όσλο, γιατί είναι η πόλη που με διαμόρφωσε”». Ο συνδημιουργός του μουσείου, Γιενς Ρίχτερ, αναφέρει ότι «όσον αφορά την πρόσοψη η σκέψη μας ήταν ότι θα δίνει μια συνεχώς μεταβαλλόμενη εικόνα στον κόλπο, αντανακλώντας τις εκπληκτικές συνθήκες φωτισμού στο Όσλο που αλλάζουν συνεχώς κατά τη διάρκεια της ημέρας και τις διάφορες εποχές». Ο Μουνκ κληροδότησε το έργο του στην πόλη του Όσλο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιμελητών του μουσείου, έπειτα από σχολαστική έρευνα και αξιολόγηση όλων των προσωπικών του αντικειμένων, θεωρούν ότι ο καλλιτέχνης προετοίμαζε αυτό το κληροδότημα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. «Αρχικά είχε την πρόθεση να αφήσει το κληροδότημά του στο νορβηγικό κράτος, όμως, καθώς η Νορβηγία καταλήφθηκε από τους Ναζί, άλλαξε τη διαθήκη του την τελευταία στιγμή για να μην πέσει το έργο του σε ανεπιθύμητα χέρια, καθώς θεωρούσαν τον πρωτοπόρο του εξπρεσιονισμού δημιουργό της “εκφυλισμένης τέχνης”», εξηγεί ο διευθυντής του μουσείου, Στάιν Όλαφ Χένρικσεν. Στόχος του νέου μουσείου είναι να ανιχνεύσει τη βαθιά επιρροή του καλλιτέχνη τόσο στη σύγχρονη τέχνη όσο και στους καλλιτέχνες μέχρι τις μέρες μας. Έτσι, σε μία από τις εναρκτήριες εκθέσεις φιλοξενεί την Τρέισι Έμιν, μία από τις πιο διάσημες και αμφιλεγόμενες καλλιτέχνιδες του Ηνωμένου Βασιλείου, με το αφιέρωμα Tracey Emin / Edvard Munch The Loneliness of the Soul. Έντβαρντ Mουνκ, η ζωή του Ο Έντβαρντ Μουνκ περιτριγυρισμένος από έργα του στη βίλα Έκελι, όπου έζησε τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του. → Ήταν γιος του Κρίστιαν Μουνκ, στρατιωτικού γιατρού, και της συζύγου του Λόρα. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Κριστιάνια, το σημερινό Όσλο. Ως παιδί ήταν συχνά άρρωστος και βρέθηκε κοντά στον θάνατο περισσότερες από μία φορές. Η νεότητά του διαμορφώνεται από τη θρησκευτική αυστηρότητα και τη συναισθηματική αστάθεια του πατέρα του. Σε ηλικία 22 ετών, χάρη σε μια υποτροφία, ταξιδεύει στο Παρίσι, όπου ένας μεγαλύτερος κόσμος ανοίγεται μπροστά του. Το 1885 γνωρίζει τον πρώτο του έρωτα στο πρόσωπο της Μίλι, μιας γυναίκας τέσσερα χρόνια μεγαλύτερης και παντρεμένης. Η κρυφή τους σχέση τον γεμίζει πόθο και αγάπη, αλλά και ντροπή και αμφιθυμία. → Το 1892 εκθέτει στο Βερολίνο και κάνει νέους φίλους, μεταξύ των οποίων ο Σουηδός συγγραφέας και καλλιτέχνης Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, ο Πολωνός συγγραφέας Στανίσουαφ Πσιμπισέφσκι κ.ά. Μαζεύονται σε μια ταβέρνα και συζητούν για τη ζωή και την τέχνη, καταναλώνοντας πολύ αλκοόλ. Αυτή την περίοδο δημιουργεί μερικά από τα πιο διάσημα έργα του, όπως την παστέλ έκδοση της Κραυγής, το Vampire, τη Madonna. Ανακαλύπτει επίσης τη χαρακτική. Αν και είναι περισσότερο γνωστός για τα ζωγραφικά του έργα, ο ίδιος πειραματίστηκε με διάφορα μέσα και τεχνικές στα όρια του μοντερνισμού, μάλιστα αναγνωρίζεται ως ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που πειραματίστηκαν με τη φωτογραφία, με μια Kodak που είχε αγοράσει το 1902. Πέρασε τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του στο Έκελι, ένα κτήμα λίγο έξω από το Όσλο, όπου και πέθανε το 1944. Από το λόμπι του Munch οι επισκέπτες βγαίνουν απευθείας στη μεγάλη πλατεία που περιβάλλει το μουσείο. ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ → Το μουσείο καταλαμβάνει 26.313 τ.μ. → Αναπτύσσεται σε 13 ορόφους. → Yψώνεται 60 μ. πάνω από το φιόρδ του Όσλο. → Διαθέτει 11 γκαλερί και συνολικά 4.500 τ.μ. εκθεσιακούς χώρους. → Η συλλογή του Munch διαθέτει 42.000 αντικείμενα και 28.000 έργα τέχνης. → Περιλαμβάνει 26.700 έργα του Μουνκ, ανάμεσά τους 1.200 πίνακες, 7.050 σκίτσα, 18.322 εκτυπώσεις, 14 γλυπτά, καθώς και 10.000 αντικείμενα, όπως τις πλάκες εκτύπωσης και τις λιθογραφικές πέτρες του, γράμματα, σημειωματάρια, φωτογραφίες του καλλιτέχνη κ.ά. --- View full είδηση
  4. Η Χίος, τα Τρίκαλα, η Σπάρτη, το Θύρρειο και η Ερμιόνη αποκτούν νέα ή αναβαθμισμένα αρχαιολογικά μουσεία μετά τη θετική γνωμοδότηση του κτηριολογικού τους προγράμματος από το Συμβούλιο Μουσείων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. H Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη με αφορμή την θετική γνωμοδότηση του Συμβουλίου δήλωσε τα εξής: «Τα Μουσεία δεν είναι μόνον χώροι έκθεσης θησαυρών, που έρχονται στο φως από το μοναδικό πολιτιστικό απόθεμα κάθε περιοχής της πατρίδας μας. Είναι εστίες παιδείας και δημιουργίας Πολιτισμού, χώροι μελέτης και προβολής της Ιστορίας μας, αλλά και αυτογνωσίας για τους εντόπιους και τους επισκέπτες τους. Είναι, ταυτόχρονα, θύλακες κοινωνικής συνοχής, αλλά και καθοριστικοί παράγοντες ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής τους, προκαλώντας υπερτοπικό ενδιαφέρον, με την ξεχωριστή τους φυσιογνωμία. Είμαι ευτυχής που η Χίος, τα Τρίκαλα, η Σπάρτη, το Θύρρειο και η Ερμιόνη αποκτούν νέα ή αναβαθμισμένα αρχαιολογικά μουσεία που θα στεγάσουν πολύτιμα ευρήματα, που αποκαλύπτει συνεχώς η αρχαιολογική σκαπάνη ή βρίσκονται στις αποθήκες των υπαρχουσών υποδομών, παρουσιάζοντας μία νέα, σύγχρονη μουσειακή αντίληψη, ανοικτή και προσβάσιμη όχι μόνον στους ειδικούς αλλά και στην κοινωνία. Στόχος του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού είναι να προχωρήσει το μουσειακό πρόγραμμα, τόσο για την δημιουργία νέων μουσείων -όπου αυτό χρειάζεται μετά από συστηματική αξιολόγηση και μελέτη των δεδομένων- όσο και για αναβάθμιση των υπαρχόντων, ώστε με κάθε νέο που προστίθεται στη μεγάλη αλυσίδα των μουσείων της χώρας μας να προβάλλεται η ιδιαίτερη πολιτιστική φυσιογνωμία κάθε τόπου με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο μέλλον της κάθε περιοχής». Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου Το κτήριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Χίου έργο των αρχιτεκτόνων Σουζάνας Αντωνακάκη, Δημήτρη Αντωνακάκη και Ελένης Δεσύλλα, προέκυψε μετά από την διάκριση της μελέτης τους με Α΄ Βραβείο σε Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό το 1965. Το κτήριο έχει θεωρηθεί πρότυπο και η μελέτη έχει δημοσιευθεί πολλές φορές από την εποχή της υλοποίησής του μέχρι σήμερα σε ελληνικά και ξένα βιβλία και περιοδικά. Κύρια χαρακτηριστικά του Μουσείου την εποχή της κατασκευής του ήταν η προσαρμογή στα δεδομένα του εδάφους και του περιβάλλοντος, η δυνατότητα ανεξάρτητων εισόδων στο Μουσείο, στις περιοδικές εκθέσεις και στα εργαστήρια μέσα από ελεγχόμενους υπαίθριους χώρους – εσωτερικές αυλές, η συσχέτιση κλειστών και ανοικτών χώρων στις αίθουσες εκθέσεων του Μουσείου. Συν τω χρόνω στο κτήριο έγιναν ποικίλες παρεμβάσεις που αλλοίωσαν τον χαρακτήρα και τον αρχικό σχεδιασμό του, όπως, κάλυψη των αυλών με πρόχειρες μεταλλικές οροφές και ψευδοροφές, σφράγιση των παραθύρων εσωτερικά και δημιουργία ενός περίκλειστου περιβάλλοντος ανακυκλούμενου αέρα, κατάργηση της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων και μετατροπή της σε πολυδιασπασμένο αποθηκευτικό χώρο. Στόχος του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού σήμερα είναι η επέκταση του κτηρίου σε εκθεσιακούς και αποθηκευτικούς χώρους με απόλυτο σεβασμό στον αρχικό σχεδιασμό του, η ενεργειακή αναβάθμιση του κτηρίου, η αποκατάσταση των αυλών, η εξασφάλιση προσβασιμότητας στο σύνολο του κτηρίου από ΑΜΕΑ, η αποκατάσταση του χώρου των περιοδικών εκθέσεων και απόδοσή του στην πλατεία εισόδου και στην πόλη για εκδηλώσεις. Το υφιστάμενο κτήριο αναπτύσσεται σε τρεις στάθμες, σε 2.520 τ.μ. Σύμφωνα με το κτηριολογικό πρόγραμμα που εκπονήθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Χίου και την Διεύθυνση Μελετών και Εκτέλεσης Εργων Μουσείων και Πολιτιστικών Κτηρίων του ΥΠΠΟΑ, το εμβαδόν της επέκτασης, στην οποία θα στεγαστούν νέοι εκθεσιακοί και αποθηκευτικοί χώροι, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και τεχνικές εγκαταστάσεις, υπολογίζεται σε επιπλέον 1.960 τ.μ. Η μελέτη της επέκτασης και της αποκατάστασης του Μουσείου εκπονείται από τον πρώτο μελετητή, τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Αντωνακάκη. Στόχος είναι το σύνολο των μελετών να ολοκληρωθούν εντός του 2021, προκειμένου το έργο να ενταχθεί το 2022 σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Διαχρονικό Μουσείο Τρικάλων Το Διαχρονικό Μουσείο Τρικάλων εντάσσεται στο πρόγραμμα μετατροπής του πρώην στρατοπέδου Πούλιου σε μουσειακό πυρήνα της πόλης, με τη δημιουργία εκτός του συγκεκριμένου Μουσείου, του Διαδραστικού Μουσείου Τεχνολογίας και την ανάδειξη του Λόφου Προφήτη Ηλία, έπειτα από την υπογραφή –τον Δεκέμβριο 2020- σύμβασης εκμίσθωσης για 99 χρόνια μεταξύ των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας και Πολιτισμού και Αθλητισμού και του δήμου Τρικκαίων. Το κτήριο που θα στεγάσει το Διαχρονικό Μουσείο είναι υφιστάμενο κτήριο (πρώην Ταξιαρχία Υποστηρίξεως-ΤΑΞΥΠ) και αποτελείται από μία επιμήκη πτέρυγα με ισόγειο και επιπλέον τρεις στάθμες εμβαδού 1.000 τ.μ. Σύμφωνα με το κτηριολογικό πρόγραμμα, που εκπονήθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Τρικάλων και την αρμόδια Διεύθυνση του ΥΠΠΟΑ στο κτήριο της ΤΑΞΥΠ, αλλά και στον άμεσα περιβάλλοντα χώρου του, έκτασης 4.74 στρεμμάτων, προβλέπεται να αναπτυχθεί η ιστορία και η αρχαιολογία της πόλης από την απώτατη αρχαιότητα ως τους νεώτερους αιώνες. Είναι πολύ σημαντικό που στην περίπτωση των Τρικάλων αξιοποιείται υπάρχον κτηριακό απόθεμα. Δεν επιβαρύνεται η πόλη με καινούργια δόμηση, αντίθετα, στη λογική της προστασίας των πολιτιστικών αγαθών, προστατεύεται το κτηριακό απόθεμα, το οποίο είναι συνδεδεμένο με συγκεκριμένη δραστηριότητα και ιστορία, η οποία περιλαμβάνεται στο εκθεσιακό πρόγραμμα. Οι μελέτες για την αποκατάσταση του κτηρίου και τη μετατροπή του σε διαχρονικό μουσείο περιλαμβάνονται στη δεξαμενή των μελετών ωρίμανσης που εκπονούν οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ, προκειμένου το έργο της επισκευής και της μετατροπής του κτηρίου σε μουσειακό χώρο να υλοποιηθεί στην επόμενη χρηματοδοτική περίοδο 2021-2027. Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης Το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης είναι το πρώτο μουσειακό ίδρυμα εκτός Αθηνών. Ιδρύθηκε το 1875 στο νεοκλασικό κτήριο που χτίστηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γ. Κατσαρού. Το 1876 δέχθηκε την αρχαιολογική συλλογή των 288 αρχαίων αντικειμένων που είχε συγκεντρώσει από το 1872 ο Έφορος Αρχαιοτήτων Παναγιώτης Σταματάκης, ενώ στο πέρασμα των χρόνων, η συλλογή εμπλουτίστηκε. Έπειτα από τις επεκτάσεις, που ολοκληρώθηκαν το 1936, το κτήριο του Μουσείου διαθέτει συνολικά επτά αίθουσες. Τόσο το κτήριο με τον κήπο που το περιβάλει έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Η αναβάθμιση του Μουσείου, περιλαμβάνεται στη Σύμβαση Δωρεάς μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την υπόγεια επέκταση και ολική αναβάθμιση του Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης, ύψους 4.550.000 ευρώ. Στη γνωμοδότησή του το Συμβουλίου Μουσείων έλαβε υπόψη την εγκριθείσα μουσειολογική μελέτη, τον Σεπτέμβριο 2020, η οποία εκπονήθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λακωνίας, με τα δεδομένα της προκαταρκτικής μελέτης δωρεάς του ΙΣΝ, καθώς και τη μελέτη του κτηριολογικού προγράμματος που εκπονήθηκε από το γραφείο του Renzo Pianο. Το παρόν Μουσείο θα συμπληρώνει και θα συλλειτουργεί με το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Σπάρτης, που πρόκειται να στεγαστεί στο κτήριο της ΧΥΜΟΦΙΞ. Ηδη είναι σε εξέλιξη η εκπόνηση των οριστικών μελετών αποκατάστασης του κτηρίου στο πλαίσιο Προγραμματικής Σύμβασης Πολιτισμικής Ανάπτυξης μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και της Περιφέρειας Πελοποννήου, προκειμένου το ίδιο το έργο να ενταχθεί στο επόμενο ΕΣΠΑ 2021-2027. Αρχαιολογικό Μουσείο Θυρρείου Το κτήριο του υφιστάμενου Αρχαιολογικού Μουσείου Θυρρείου βρίσκεται στη βόρεια είσοδο της κοινότητας Θυρρείου σε απόσταση περίπου 12 χιλ. ΒΑ της Βόνιτσας. Αποτελεί το μοναδικό Μουσείο στην περιοχή της Ακαρνανίας και είναι ένα από τα τρία Μουσεία της Αιτωλοακαρνανίας. Κατασκευάστηκε την περίοδο 1961-63, σε παραχωρημένο από την Τ.Κ. Θυρρείου οικόπεδο, συνολικού εμβαδού περίπου 1.914 τ.μ. Το υφιστάμενο κτήριο αποτελείται ουσιαστικά από 8 χώρους καθαρού εμβαδού 139,10 τ.μ. και μικτού 200 τ.μ. Σύμφωνα με την πρόταση της αρμόδια Εφορείας Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδας, προβλέπεται διπλασιασμός του κτηρίου εμβαδού μικτής επιφάνειας 400 τ.μ. καθώς και υπόγεια επέκταση έως 200 τ.μ., προκειμένου να εκτεθούν τα σημαντικότερα ευρήματα από τις ανασκαφικές έρευνες του αρχαίου Θυρρείου, ανάμεσα στα οποία και πολλές επιγραφές με σημαντικότερη αυτή της συνθήκης Αιτωλών και Ρωμαίων του 212 π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Ερμιόνης Το κτήριο λειτούργησε ως Δημοτικό Σχολείο από το 1932 έως το 1999. Κατόπιν στέγασε το Δημαρχείο Ερμιόνης από το 1999 έως και το 2010. Σήμερα στεγάζει υπηρεσίες της Δημοτικής Ενότητας Ερμιόνης, μεταξύ των οποίων το ΚΕΠ, το Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας και το Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Πρόκειται για υπερυψωμένο ισόγειο κτίσμα πλησίον παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 4ου αιώνα, το οποίο προβλέπεται να λειτουργήσει ως κέντρο προβολής και ανάδειξης της μακραίωνης ιστορίας της πόλης, αλλά και αφετηρία της αστικής πολιτιστικής διαδρομής και περιήγησης στην ευρύτερη περιοχή της Ερμιονίδας και της Αργολίδας. Με τη νέα πρόταση για αλλαγή χρήσης σε Αρχαιολογικό Μουσείο, διατηρώντας την υφιστάμενη διαρρύθμιση στο εσωτερικό του κτιρίου, οργανώνεται η λειτουργία του σε τρείς αίθουσες έκθεσης, μία αίθουσα πολυμέσων, ένα χώρο γραφείου, προθάλαμο που θα λειτουργεί παράλληλα και ως χώρος περιοδικών εκθέσεων, χώρους υγιεινής, αποθήκη και βοηθητικούς χώρους. Το συνολικό καθαρό εμβαδόν ανέρχεται στα 383,83 τ.μ. σύμφωνα με το κτηριολογικό πρόγραμμα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας. Η Ερμιόνη, με μακρά και αδιάλειπτη ιστορική παρουσία, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, παρουσιάζει σημαντικά ορατά κατάλοιπα μέσα στον αστικό ιστό της. Ετσι, στόχος της δημιουργίας του μουσείου είναι η ανάδειξη των σημαντικών της μνημείων και η προβολή τους μέσα από μία διδακτική μουσειακή παρουσίαση που θα περιλαμβάνει επιλεγμένα αρχαία αντικείμενα, τα οποία έχουν βρεθεί σε ανασκαφές που έχουν διενεργηθεί στην περιοχή, όπως και πλούσια πληροφόρηση με χρήση ψηφιακών εφαρμογών. View full είδηση
  5. Την ώρα που πολλά μουσεία παγκοσμίως αναγκάζονται να εκποιήσουν έργα των συλλογών τους για να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους ανάγκες κι άλλα προχωρούν σε δραστικές περικοπές προσωπικού ως συνέπεια της δραματικής πτώσης των εισιτηρίων – αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι 230 εκατ. επισκέπτες υποδέχτηκαν τα μουσεία παγκοσμίως το 2019 και μόλις 54 εκατ. το 2020 – και των μειωμένων κρατικών επιχορηγήσεων, τα έξι μουσεία σε Ευρώπη, Αμερική και Αφρική που αναμένεται να ανοίξουν τις πύλες τους μέσα στο 2022 προσεγγίζονται ως προάγγελοι μιας νέας, καλύτερης εποχής, που όλοι ελπίζουν πως θα έρθει με την καινούργια χρονιά. ΟΣΛΟ, ΝΟΡΒΗΓΙΑ Εθνικό Μουσείο Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν Για τις 11 Ιουνίου 2022 έχουν οριστεί τα εγκαίνια του νέου Εθνικού Μουσείου Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν της Νορβηγίας. Το μουσείο του Οσλο ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από τη συγχώνευση τεσσάρων μουσείων – μεταξύ αυτών της Εθνικής Πινακοθήκης και του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης – και τη δημιουργία μιας μεγάλης συλλογής αντικειμένων που περιλαμβάνει ρωμαϊκά γλυπτά, εντυπωσιακές ταπισερί του τέλους του 12ου αιώνα, πορσελάνες από την αυτοκρατορική Κίνα και ίσως το πιο διάσημο έργο τέχνης της Νορβηγίας, την «Κραυγή» του Εντβαρτ Μουνκ. Το νέο κτίριο, συνολικής επιφάνειας 54.600 τ.μ. – το μεγαλύτερο του είδους του στις σκανδιναβικές χώρες -, που φέρει την υπογραφή των αρχιτεκτόνων Kleihues + Schuwerk, βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο της πόλης. Βασικό δομικό υλικό του είναι το μάρμαρο, κόστισε περί τα 645 εκατ. ευρώ, διαθέτει υπερδιπλάσιους εκθεσιακούς χώρους – συγκεκριμένα 90 αίθουσες στις οποίες θα φιλοξενηθούν 5.000 εκθέματα -, ενώ ήδη έχει ανακοινωθεί και η πρώτη περιοδική έκθεσή του, στη 2.400 τ.μ. Αίθουσα του Φωτός, που θα εστιάζει στη σύγχρονη εικαστική σκηνή της Νορβηγίας. ΤΟΥΛΣΑ, ΗΠΑ Κέντρο Μπομπ Ντίλαν Ραντεβού στις 10 Μαΐου δίνει με τους θαυμαστές του Μπομπ Ντίλαν το κέντρο που φέρει το όνομά του και θα ξεκινήσει τη λειτουργία του στην Τούλσα της Οκλαχόμα, με στόχο να αξιοποιήσει τη συλλογή που διαθέτει με περισσότερα από 100.000 αντικείμενα. Οι επισκέπτες θα μπορούν να ακούσουν ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από τον δέκα φορές βραβευμένο με Γκράμι τραγουδιστή και τραγουδοποιό. Σημειωματάρια, επιστολές και άλλα χειρόγραφα θα αναδείξουν τις λογοτεχνικές ευαισθησίες που οδήγησαν τη Σουηδική Ακαδημία να του απονείμει το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας το 2016. Χώρος θα υπάρχει βεβαίως και για την παρουσίαση της ενασχόλησης του Ντίλαν με τα εικαστικά, είτε μέσω του εξωφύλλου του άλμπουμ του «Self Portrait» (1970) είτε μέσω των εξπρεσιονιστικών του έργων. Σε ειδική αίθουσα θα προβάλλονται ντοκιμαντέρ και κινηματογραφημένες συναυλίες, ενώ θα στηθεί κι ένα ακριβές αντίγραφο του στούντιο ηχογράφησής του ώστε οι επισκέπτες να αισθάνονται σαν να ήταν παρόντες σε μία από τις ιστορικές ηχογραφήσεις τού αγαπημένου τους δημιουργού. ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, ΗΠΑ Μουσείο του Μπρόντγουεϊ Το ιδανικό μουσείο για τους θεατρόφιλους, και πιο συγκεκριμένα για τους λάτρεις του μιούζικαλ, ανοίγει το καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη, στην Τάιμς Σκουέαρ. Πρόκειται για το Μουσείο του Μπρόντγουεϊ, το οποίο θα αφηγηθεί την ιστορία της ιστορικής περιοχής από το 1735, όταν άνοιξε το πρώτο θέατρο, μέχρι σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, πριν χτυπήσει η πανδημία, το Μπρόντγουεϊ είχε ζήσει την καλύτερη σεζόν του στην Ιστορία, με εισπράξεις 1,8 δισ. δολαρίων το 2019. Μέσω διαδραστικών εγκαταστάσεων οι επισκέπτες θα παίρνουν πληροφορίες για τους πρωτοπόρους της θεατρικής βιομηχανίας, θα επισκέπτονται τα παρασκήνια ιστορικών μιούζικαλ και θα ανακαλύπτουν πώς οργανώνεται μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ. ΓΛΑΣΚΩΒΗ, ΣΚΩΤΙΑ Συλλογή Μπάρελ Μία από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων τέχνης του κόσμου, για τη σύνθεση της οποίας χρειάστηκαν τρία τέταρτα του αιώνα, εκείνη του σερ Ουίλιαμ Μπάρελ, αποκτά τη στέγη που της αξίζει στη Γλασκώβη. Το μουσείο που βρίσκεται στο πάρκο Πόλοκ είχε κλείσει από το 2016 και η ανακατασκευή του, ώστε να φιλοξενεί με ασφάλεια τη συλλογή Μπάρελ – κόστισε 68 εκατ. στερλίνες -, έχει ολοκληρωθεί, οπότε και τα εγκαίνια προγραμματίζονται για τον Μάρτιο της νέας χρονιάς. Η συλλογή που φημίζεται για την ποιότητα των έργων κινεζικής τέχνης, τα εξαίσια βιτρό, τις ταπισερί και τα έργα τέχνης θα παρουσιάζεται σε τρεις ορόφους, ενώ οι εκθεσιακοί χώροι που θα έχουν αυξηθεί κατά 35% θα επιτρέπουν την παρουσίαση αντικειμένων που ως τώρα βρίσκονταν στις αποθήκες. ΠΑΡΙΣΙ, ΓΑΛΛΙΑ Οικία Γκενσμπούρ Κλειστό για το κοινό από τον θάνατό του το 1991, το εσωτερικό του σπιτιού του διάσημου (και αμφιλεγόμενου) γάλλου τραγουδιστή Σερζ Γκενσμπούρ θα ανοίξει στις αρχές του 2022, στο Παρίσι, ως μουσείο αφιερωμένο στη ζωή και στο έργο του. Το σπίτι έχει διατηρηθεί σαν χρονοκάψουλα καθώς δεν έχει αγγιχθεί τίποτα επί τρεις δεκαετίες, έτσι ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να δουν και να μυρίσουν ακόμη και τα τελευταία αποτσίγαρά του που βρίσκονται σε ένα τασάκι. Το κύριο αξιοθέατο θα είναι το περίφημο εκκεντρικό σαλόνι του μουσικού με το πιάνο, το αρ ντεκό μπαρ και την τεράστια συλλογή από γλυπτά. ΓΚΙΖΑ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο Τα εγκαίνια του Μεγάλου Αιγυπτιακού Μουσείου, που διατείνεται ότι θα είναι το μεγαλύτερο αρχαιολογικό μουσείο στον κόσμο, αφιερωμένο σε έναν πολιτισμό, μετατίθενται ξανά, αυτή τη φορά για μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου του 2022. Το κτίριο καλύπτει 490.000 τ.μ., όσο ένας μεγάλος τερματικός σταθμός αεροδρομίου. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος έκθεμα θα είναι ένα άγαλμα του Ραμσή του Μεγάλου από κόκκινο γρανίτη, ύψους 11 μ. και βάρους 83 τόνων, το οποίο και ήταν το πρώτο που τοποθετήθηκε στην τελική του θέση, στις αρχές του 2018, ώστε να κατασκευαστεί το αίθριο γύρω του. Συνολικά στο μουσείο θα φιλοξενηθούν περίπου 100.000 εκθέματα, μεταξύ αυτών η συλλογή ευρημάτων ηλικίας 3.300 ετών που συνόδευαν στο επέκεινα τον διάσημο φαραώ Τουταγχαμών και η οποία αποτελείται από 5.000 κομμάτια, οι 2.000 εκ των οποίων θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά. Το κόστος του μουσείου εκτιμάται σε 1 δισ. δολάρια. View full είδηση
  6. Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα, προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία. Εστιάζοντας στις βασικές προβιομηχανικές τεχνικές που αξιοποιούν το νερό για την παραγωγή ποικίλων προϊόντων, τις συνδέει με την ιστορία και την καθημερινότητα της τοπικής κοινωνίας στο πέρασμα του χρόνου. Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης έχει αποκαταστήσει παραδοσιακές εγκαταστάσεις και υδροκίνητους μηχανισμούς. Τα εργαστήρια περιβάλλονται από πυκνή βλάστηση και άφθονα τρεχούμενα νερά, όπου μπορείτε να περιηγηθείτε. Το πρώτο κτήριο στεγάζει νεροτριβή και αλευρόμυλο με οριζόντια φτερωτή. Στο διπλανό δωματιάκι με το τζάκι, ζούσε ο μυλωνάς με την οικογένειά του. Ακριβώς απέναντι, διώροφο κτήριο στέγαζε την κατοικία του βυρσοδέψη (πάνω) και το βυρσοδεψείο (κάτω). Το εσωτερικό του εργαστηρίου είναι χωρισμένο σε ζώνες που αντιστοιχούν στα διάφορα στάδια επεξεργασίας των δερμάτων. Το λιθόστρωτο οδηγεί σε πλάτωμα, όπου διαμορφώνεται φυσική δεξαμενή, και καταλήγει στον μπαρουτόμυλο. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, οι Δημητσανίτες τροφοδοτούσαν τον αγώνα με το απαραίτητο αυτό πολεμικό υλικό. Εδώ μπορείτε να δείτε τον κινούμενο μηχανισμό ενός μπαρουτόμυλου με κοπάνια. Έξω από τον μύλο θα δείτε ρακοκάζανο, που στηνόταν στην ύπαιθρο μετά τον τρύγο, για την παραγωγή τσίπουρου από τα στέμφυλα. View full είδηση
  7. Η Διεύθυνση Μελετών και Εκτέλεσης Έργων Μουσείων και Πολιτιστικών Κτιρίων ανακοινώνει την ανάρτηση, στην ιστοσελίδα του ΥΠΠΟΑ, της προμελέτης (Αρχιτεκτονική, Στατική και Η/Μ) για την μελέτη-κατασκευή του έργου «Μετατροπή του κτιρίου "SILO" σε Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων», στο πλαίσιο εφαρμογής του άρθρου 70 του Ν. 4412/2016, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Το σύνολο των στοιχείων της διαδικασίας δημόσιας σύμβασης του ανοικτού ηλεκτρονικού διαγωνισμού του ανωτέρω έργου, καταχωρήθηκαν στις 31/10/2022 στο σχετικό ηλεκτρονικό χώρο του ΕΣΗΔΗΣ- Δημόσια Έργα με συστημικό Αύξοντα Αριθμό: 192878 και αναρτήθηκαν στη Διαδικτυακή Πύλη (www.promitheus.gov.gr) του ΟΠΣ ΕΣΗΔΗΣ. Σχετικά Αρχεία: ΔΜΕΕΜΠΚ_Αρχιτεκτονική Προμελέτη 1_Εναλίων ΔΜΕΕΜΠΚ_Αρχιτεκτονική Προμελέτη 2_Εναλίων ΔΜΕΕΜΠΚ_Αρχιτεκτονική Προμελέτη 3_Εναλίων_21-10-2022 ΔΜΕΕΜΠΚ_Αρχιτεκτονική Προμελέτη 4_Εναλίων ΔΜΕΕΜΠΚ_Αρχιτεκτονική Προμελέτη 5_Εναλίων ΔΜΕΕΜΠΚ_ΗΜ Προμελέτη_Εναλίων ΔΜΕΕΜΠΚ_Στατική Προμελέτη 1_Εναλίων ΔΜΕΕΜΠΚ_Στατική Προμελέτη 2_Εναλίων ΔΜΕΕΜΠΚ_Προυπολογισμός_Εναλίων_ ΔΜΕΕΜΠΚ_Τεκμηρίωση Προυπολογισμού_Εναλίων ΔΜΕΕΜΠΚ_Τιμολόγιο_Εναλίων Εικόνες από το έργο:
  8. Eντυπωσιακές εικόνες από έξι σύγχρονα ναυάγια που κείτονται στον βυθό της Καρπάθου ήρθαν στο φως από την ομάδα του ερευνητή Κώστα Θωκταρίδη που, σε συνεργασία με το Δήμο Καρπάθου, κατέγραψε για πρώτη φορά τα σύγχρονα ναυάγια της περιοχής. «Κάτω από τα νερά του νησιού κρύβεται μία άγρια ομορφιά ιδιαίτερων γεωλογικών σχηματισμών που με την απόκοσμη εικόνα τους συνθέτουν ένα μυστηριώδες σκηνικό αποτελώντας πόλο έλξης για κάθε δύτη» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Θωκταρίδης. Επισημαίνει πως ο υποβρύχιος κόσμος της Καρπάθου είναι ξεχωριστός και γεμάτος εκπλήξεις καθώς υπήρξε πέρασμα πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Τα περισσότερα από τα ναυάγια βρίσκονται σε προσιτά βάθη (έως 40 μέτρα), είναι σε πολύ καλή κατάσταση και συναντώνται τόσο στο βόρειο όσο και στο νότιο τμήμα του νησιού. Κάποια από τα βυθισμένα πλοία είναι ιδιαίτερης ναυπηγικής, έχουν ναυπηγηθεί προπολεμικά και επιβίωσαν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πριν καταλήξουν χρόνια μετά στο βυθό της Καρπάθου. Η ταυτότητα και η ιστορία των πλοίων ΔIAΣ Ο Δίας κάτω από την Όλυμπο της Καρπάθου Το μότορσιπ ΔIAΣ ναυπηγήθηκε στην Ολλανδία το 1951. Το πλοίο είχε αποπλεύσει από το λιμάνι της Στυλίδας την 24η Μαρτίου 1989 με φορτίο τούβλων σε παλέτες, συνολικού βάρους 680 τόνων, με τελικό προορισμό τα Πηγάδια της Kαρπάθου. Το πλοίο βυθίστηκε στις 29 Μαρτίου του 1989, και σε απόσταση 1,5 μιλίου βόρεια του όρμου Διαφάνι, κάτω από τον φημισμένο οικισμό της Ολύμπου, λόγω της μεγάλης κλίσης που είχε πάρει. Θύματα δεν υπήρξαν. Το ναυάγιο βρίσκεται σε αμμώδη βυθό βάθους 24 μέτρων. Το πρυμναίο τμήμα ακουμπά στο βυθό με την δεξιά πλευρά, ενώ λόγω της εξαιρετικής καθαρότητας των νερών της Καρπάθου συχνά η παρατήρηση του ναυαγίου μπορεί να γίνει και από την επιφάνεια με μάσκα. Το ογκώδες φορτίο τούβλων που μετέφερε έχει γίνει καταφύγιο για τα ψάρια της περιοχής. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ ΝΙΤΑLKO Ένας βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου Το 1938 ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία Ewald Berninghaus, στην Κολωνία της Γερμανίας, ένα σκάφος ποτάμιων και παράκτιων πλοών για λογαριασμό του Hermann Knütel που είχε την έδρα του στο Αμβούργο. Το μότορσιπ επιτάχθηκε από το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό στις 27 Νοεμβρίου 1939 και αρχικά χρησίμευσε για τη μεταφορά τορπιλών υπαγόμενο στον Ναύσταθμο του Κιέλου. Το ESTE ήταν ένα από τουλάχιστον είκοσι παρόμοια σκάφη που στάλθηκαν το 1942-1943, δια μέσω των μεγάλων ποταμών της Κεντρικής Ευρώπης, στη Μαύρη Θάλασσα για να ενισχύσουν τη δράση του γερμανικού στρατού στην περιοχή. Όταν ο σοβιετικός στρατός απώθησε τις γερμανικές δυνάμεις προς τα δυτικά, με αποτέλεσμα τα σκάφη αυτά να χάσουν τον ρόλο τους και να κινδυνεύουν, αποφασίστηκε να προωθηθούν στο Αιγαίο μέσω των Στενών, προκειμένου να συνεισφέρουν στις συνεχιζόμενες γερμανικές επιχειρήσεις στον ελληνικό χώρο. Το απόγευμα της 10ης Ιανουαρίου 1944 το ESTE μαζί με τα μότορσιπ SEERÄUBER και VERA αναχώρησαν από τη Λέρο για τη Ρόδο. Το ESTE ήταν κενό φορτίου, στο SEERÄUBER επέβαιναν 80 στρατιώτες και το VERA μετέφερε πετρέλαιο. Ακολουθώντας μια δυτική ρότα για να αποφύγουν τυχόν συνάντηση με εχθρικά σκάφη κατέπλευσαν στα Λιβάδια της Τήλου για να διανυκτερεύσουν και να πλεύσουν το πρωί προς τη Ρόδο υπό την κάλυψη της γερμανικής αεροπορίας. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Κατά τη διάρκεια της νύχτας, μεταξύ 03.00' και 04.00' εισήλθαν στον κόλπο τρεις βρετανικές τορπιλάκατοι που άνοιξαν πυρ κατά των γερμανικών πλοίων. Πυρκαγιές ξέσπασαν στα ESTE και VERA που σύντομα βυθίστηκαν, ενώ ο πλοίαρχος του SEERÄUBER το προσάραξε για να αποφευχθεί η βύθιση του. Το ναυάγιο του ESTE ανελκύστηκε το 1947 και εκποιήθηκε σε ιδιώτες που το μετονόμασαν ΤΗΛΟΣ. Το ΤΗΛΟΣ ταξίδεψε για χρόνια, προσάραξε στις εκβολές του Αλφειού ποταμού όπου εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμα του. Ωστόσο το σκάφος ανελκύστηκε και το 1968 επανήλθε στην ενεργό δράση ως ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ. Μεταπωλήθηκε το 2004 και μετονομάστηκε NITALKO υψώνοντας μια άλλη σημαία, Βόρειας Κορέας. Στις 26 Φεβρουαρίου 2007 το μότορσιπ έπλεε από την Ρόδο προς την Κρήτη έμφορτο με φορτίο γρανίτη που είχε φορτώσει στην Τουρκία. Πλησίον της νήσου Σαρίας μετά από εμπλοκή κάβου στην προπέλα έμεινε ακυβέρνητο εν μέσω δυτικών θυελλωδών ανέμων. Το πλήρωμα που αποτελείτο από τρείς Τούρκους και δύο Ρώσους ναυτικούς εξέπεμψε σήμα κινδύνου και παραλήφθηκε με ασφάλεια από ελικόπτερο Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Το NITALKO κατόπιν παρασυρόμενο προσάραξε και δημιουργήθηκε ρήγμα στο μέσον του φλατ. Την επομένη απουσίαζε από τη θέση του και καθώς οι έρευνες στην περιοχή επέβησαν άκαρπες εκτιμήθηκε πως είχε βυθιστεί. Το ναυάγιο του NITALKO είναι σε εξαιρετική κατάσταση ακουμπά στο βυθό με δεξιά του πλευρά. Η πλώρη βρίσκεται σε βάθος -40 μέτρων και η πρύμνη φτάνει σχεδόν τα -20 μέτρα. Βρίσκεται δίπλα σε ένα βραχώδη ύφαλο στην βορειοδυτική πλευρά της νήσου Σαρίας στην Κάρπαθο. Τα αμπάρια του είναι γεμάτα γρανίτη με μορφή κυβόλιθου και πλακάκια. ΤΣΙΜΕΝΤΑΣ ένας σαμουράι στο βυθό της Καρπάθου Ναυπηγήθηκε το 1969 στα ναυπηγεία Tsuneishi της Ιαπωνίας. Το τέλος του πλοίου ήρθε στις 25 Μαΐου 2003 όταν προσάραξε σε ύφαλο στο στενό Κάσου - Καρπάθου. Οι ζημιές που υπέστη το σκάφος δεν επέτρεψαν την ανέλκυση του και εγκαταλείφθηκε με το κομοδέσιο και τους μηχανισμούς φόρτωσης να μένουν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Με το πέρασμα του χρόνου το σκαρί δεν άντεξε στις πιέσεις και τη διάβρωση με αποτέλεσμα να σπάσει και να βυθιστεί. Το ναυάγιο βρίσκεται επί του βραχώδης ύφαλου Κάρπαθος, στο στενό μεταξύ Κάσου και Καρπάθου. Η Θαλάσσια περιοχή είναι γνωστή για τον έντονο κυματισμό και για τα ισχυρά θαλάσσια ρεύματα, από την άλλη πλευρά από τα εξαιρετικά διαυγή καταγάλανα νερά. Το μέγιστο βάθος δεν ξεπερνά τα -15 μέτρα. Η πλώρη κυριολεκτικά έχει διαλυθεί και στο βυθό διακρίνονται τα βίντσια οι αγκυροκαδένες καθώς και η εφεδρική άγκυρα. Τα ελάσματα γύρω από το χώρο του μηχανοστασίου δεν υπάρχουν πλέον και ο υποβρύχιος επισκέπτης μπορεί κολυμπά ανάμεσα στην μηχανή του πλοίου και την ηλεκτρογεννήτρια, θα δει από κοντά την τις στρεβλώσεις στα πτερύγια της προπέλας και στον άξονα. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ GERNIK Ένας γερμανός ναρκαλιευτής του πολέμου με πολυδιάστατη ιστορία Το φορτηγό πλοίο Gernik είχε ναυπηγηθεί το 1939 στο Lübecker Maschinenbau, της Γερμανίας, για την εταιρία του Αμβούργου A. Kirsten και αρχικά έφερε το όνομα CRESSIDA (Χρυσηίδα). Το 1939 το γερμανικό ναυτικό του έδωσε το όνομα V.102, (Vorpostenboot.102) έλαβε μέρος στην μάχη της Νορβηγίας. Το 1940 μετετράπη σε ναρκαλιευτικό διέθετε από την κατασκευή του στενό πλωριό ρύγχος, έτσι μπορούσε σχετικά εύκολα να εισχωρήσει σε ναρκοθετημένες περιοχές. Το πλοίο τον Μάιο του 1945 παραδόθηκε στους Αμερικανούς, αλλά τον Οκτώβριο του 1947 μεταφέρθηκε στους Ολλανδούς και επέστρεψε στα πολιτικά του καθήκοντα ως ELSENBURGH, όνομα που δόθηκε στο πλοίο από ομώνυμη Ολλανδική περιοχή, για λογαριασμό της εταιρίας Wm.H.Muller & Co. Το 1952 αφαιρέθηκαν οι λέβητες και τοποθετήθηκε μηχανή ντίζελ ως μέσο πρόωσης. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Εκτέλεσε κυρίως το δρομολόγιο από Καζαμπλάνκα - Λονδίνο, μεταφέροντας εμπορεύματα και έχει εκτενείς αναφορές στα εθνικά αρχεία της Μεγάλης Βρετανίας. Πουλήθηκε το 1961 στη Λιβεριανής έδρας Seven Seas Shipping Corporation και μετονομάστηκε στο τελευταίο του όνομα GERNIK. Ήταν παραμονές των γιορτών, ξημερώματα Κυριακής, 23 Δεκέμβρη του 1962, όταν το πλοίο Gernik, προσάραξε στα νερά της Κάρπαθου στην παραλία του Διακόφτης έπειτα από σφοδρή θαλασσοταραχή. Σήμερα είναι άμορφα, σκουριασμένα σίδερα, βυθισμένο σε βάθος 14 μέτρων. Η πρύμνη είναι σφηνωμένη στα βράχια με ελαφριά δεξιά κλίση. Η ιδιαίτερη μεγαλοπρεπής πλώρη ακουμπά στο βυθό με την δεξιά πλευρά από τα όκια απουσιάζουν οι αγκυροκαδένες. Τα ελάσματα του πλοίου είναι ασυνήθιστα παχιά και υπάρχουν σημεία που διακρίνονται οι καρφωτές λαμαρίνες του 1939. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ TENARON S Ένας Άγγλος του 1935 στα νερά στην Καρπάθου Είχε ναυπηγηθεί το 1935 με το όνομα GLEN στα R & W Hawthorn, Leslie & Co Ltd., στο Hebburn της Αγγλίας για την βρετανική εταιρία Tyne-Tees Steamship Co. Η εταιρία του που είχε την έδρα της στο Newcastle. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Το GLEN είχε ολική χωρητικότητα 471 κόρων, διαστάσεις 50,4 x 8,3 μέτρα. Μετά την λήξη του πολέμου το GLEN μετονομάστηκε σε BELGIAN COAST. Το LAIRDSROCK απέκτησε μια νέα μηχανή το 1957 και συνέχισε να ταξιδεύει μέχρι το 1966 οπότε και αποκτήθηκε από τους Περικλή Βαρβατέ & Σια και υψώνοντας ελληνική σημαία μετονομάστηκε σε ΓΙΩΡΓΗΣ. Το 1979 το σκάφος περιήλθε στην συμπλοιοκτησία «Λευτέρης Δ.» (Θήρα Ναυτιλιακή) και μετονομάστηκε σε ΛΕΥΤΕΡΗΣ Δ. Όμως ένα χρόνο αργότερα πουλήθηκε στην παναμαϊκή Etna Maritime Co SA και πήρε το όνομα TENARON S. Στις 10 Δεκεμβρίου 1980 το TENARON S. Ταξίδευε από την Ιταλία μεταφέροντας φορτίο τσιγάρων, όταν προσάραξε στις ακτές της Καρπάθου και βυθίστηκε.
  9. Με τη στήριξη της Περιφέρειας Αττικής και αξιοποιώντας τους πόρους του ΕΣΠΑ 2014-2020, ολοκληρώθηκε η δημιουργία του Ψηφιακού Μουσείου της Ακρόπολης. Ειδικότερα, το έργο «Δημιουργία Ψηφιακού Μουσείου Ακρόπολης», το οποίο χρηματοδοτήθηκε από τον Άξονα Προτεραιότητας 2 του ΠΕΠ «Αττική 2014-2020», έχει υλοποιηθεί πλήρως και πλέον οι πολίτες μπορούν να απολαμβάνουν εξ αποστάσεως και με ασφάλεια όλα τα εκθέματα του Μουσείου της Ακρόπολης. Το έργο, προϋπολογισμού 1,5 εκ. ευρώ, συγχρηματοδοτήθηκε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) μέσω του ΠΕΠ Αττική 2014 – 2020 και υλοποιήθηκε από την Κοινωνία της Πληροφορίας ΑΕ. Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου έργου υλοποιήθηκαν τα εξής: – Δημιουργία νέου Ιστοχώρου. Ο νέος ιστοχώρος www.theacropolismuseum.gr που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος, αποτυπώνει τη λειτουργία και τις δραστηριότητες του Μουσείου και παρέχει πολυδιάστατη ενημέρωση και ψυχαγωγία για όλους τους πολίτες. Οι επισκέπτες του μπορούν να δουν το Μουσείο και τους εκθεσιακούς του χώρους, αλλά και να λάβουν πληροφορίες για την επίσκεψη, τις περιοδικές εκθέσεις, τις δράσεις, τις εκδηλώσεις, τις σχολικές και οικογενειακές δραστηριότητες, την έρευνα, τη συντήρηση, τις νέες τεχνολογίες. – Δημιουργία Ιστοχώρου για παιδιά. Δημιουργήθηκε μία ειδική ιστοσελίδα ( www.acropolismuseumkids.gr ). Η ιστοσελίδα απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6-12 ετών και τα προσκαλεί να γνωρίσουν το Μουσείο διασκεδάζοντας. – Δημιουργία ψηφιακών εφαρμογών. Οι 23 ψηφιακές εφαρμογές και βίντεο που παράχθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος ενίσχυσαν σημαντικά την παιδευτική και ψυχαγωγική διαδικασία τόσο στον φυσικό χώρο του Μουσείου όσο και στο διαδίκτυο. – Δημιουργία νέων χώρων στο Μουσείο. Ο εξοπλισμός που αποκτήθηκε μέσω του προγράμματος, έδωσε τη δυνατότητα δημιουργίας δύο νέων χώρων στον δεύτερο όροφο του Μουσείου. Στις οθόνες αφής του Κέντρου Πολυμέσων οι επισκέπτες μπορούν να πλοηγηθούν στις συναρπαστικές ιστορίες και τις περιπέτειες που γνώρισαν μερικά από τα πιο σημαντικά έργα της Ακρόπολης. Στην Παιδική Γωνιά τα παιδιά μπορούν να απολαύσουν διασκεδαστικά ψηφιακά παιχνίδια και ευχάριστα βίντεο που ζωντανεύουν αρχαίους μύθους, αφηγούνται υπέροχες ιστορίες και ξεδιπλώνουν πτυχές της καθημερινής ζωής των αρχαίω Αθηναίων. – Νέες δυνατότητες. Οι εργασίες καταχώρησης, ψηφιοποίησης, φωτογράφησης και τρισδιάστατης σάρωσης που πραγματοποιήθηκαν, διασφαλίζουν τη μακροχρόνια διατήρηση πολύτιμου αρχειακού υλικού και προσφέρουν νέες δυνατότητες στη διαχείρισή του, στην εξαγωγή στο διαδίκτυο, στη διοργάνωση εκθέσεων, στην παραγωγή διαδραστικού υλικού, παιχνιδιών και εκδόσεων. Ο Περιφερειάρχης Αττικής Γ. Πατούλης δήλωσε σχετικά: «Η δημιουργία και λειτουργία του Ψηφιακού Μουσείου της Ακρόπολης δίνει τη δυνατότητα σε όλους τους πολίτες να επισκεφθούν ψηφιακά τους χώρους του Μουσείου και να περιηγηθούν με ασφάλεια σε όλα τα εκθέματα. Το έργο που χρηματοδοτήθηκ από το ΠΕΠ Αττική 2014-2020, ολοκληρώθηκε στην πιο κρίσιμη περίοδο, εν μέσω του νέου lockdown για την καταπολέμηση της εξάπλωσης του Covid-19 και πλέον μικροί και μεγάλοι θα μπορούν να μάθουν για την ιστορία της χώρας αλλά και να διασκεδάσουν μέσω καινοτόμων και έξυπνων εφαρμογών που προσφέρει το Μουσείο. Θέλω να συγχαρώ τον Πρόεδρο του Μουσείου κ. Παντερμαλή για την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει, και να ευχαριστήσω την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη συνεχή στήριξη που μας παρέχει. Το εν λόγω έργο αποτελεί για εμάς στην Περιφέρεια Aττικής, οδηγό σχεδιασμού για τη νέα Προγραμματική Περίοδο 2021-2027»..
  10. Την ώρα που πολλά μουσεία παγκοσμίως αναγκάζονται να εκποιήσουν έργα των συλλογών τους για να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους ανάγκες κι άλλα προχωρούν σε δραστικές περικοπές προσωπικού ως συνέπεια της δραματικής πτώσης των εισιτηρίων – αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι 230 εκατ. επισκέπτες υποδέχτηκαν τα μουσεία παγκοσμίως το 2019 και μόλις 54 εκατ. το 2020 – και των μειωμένων κρατικών επιχορηγήσεων, τα έξι μουσεία σε Ευρώπη, Αμερική και Αφρική που αναμένεται να ανοίξουν τις πύλες τους μέσα στο 2022 προσεγγίζονται ως προάγγελοι μιας νέας, καλύτερης εποχής, που όλοι ελπίζουν πως θα έρθει με την καινούργια χρονιά. ΟΣΛΟ, ΝΟΡΒΗΓΙΑ Εθνικό Μουσείο Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν Για τις 11 Ιουνίου 2022 έχουν οριστεί τα εγκαίνια του νέου Εθνικού Μουσείου Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν της Νορβηγίας. Το μουσείο του Οσλο ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από τη συγχώνευση τεσσάρων μουσείων – μεταξύ αυτών της Εθνικής Πινακοθήκης και του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης – και τη δημιουργία μιας μεγάλης συλλογής αντικειμένων που περιλαμβάνει ρωμαϊκά γλυπτά, εντυπωσιακές ταπισερί του τέλους του 12ου αιώνα, πορσελάνες από την αυτοκρατορική Κίνα και ίσως το πιο διάσημο έργο τέχνης της Νορβηγίας, την «Κραυγή» του Εντβαρτ Μουνκ. Το νέο κτίριο, συνολικής επιφάνειας 54.600 τ.μ. – το μεγαλύτερο του είδους του στις σκανδιναβικές χώρες -, που φέρει την υπογραφή των αρχιτεκτόνων Kleihues + Schuwerk, βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο της πόλης. Βασικό δομικό υλικό του είναι το μάρμαρο, κόστισε περί τα 645 εκατ. ευρώ, διαθέτει υπερδιπλάσιους εκθεσιακούς χώρους – συγκεκριμένα 90 αίθουσες στις οποίες θα φιλοξενηθούν 5.000 εκθέματα -, ενώ ήδη έχει ανακοινωθεί και η πρώτη περιοδική έκθεσή του, στη 2.400 τ.μ. Αίθουσα του Φωτός, που θα εστιάζει στη σύγχρονη εικαστική σκηνή της Νορβηγίας. ΤΟΥΛΣΑ, ΗΠΑ Κέντρο Μπομπ Ντίλαν Ραντεβού στις 10 Μαΐου δίνει με τους θαυμαστές του Μπομπ Ντίλαν το κέντρο που φέρει το όνομά του και θα ξεκινήσει τη λειτουργία του στην Τούλσα της Οκλαχόμα, με στόχο να αξιοποιήσει τη συλλογή που διαθέτει με περισσότερα από 100.000 αντικείμενα. Οι επισκέπτες θα μπορούν να ακούσουν ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από τον δέκα φορές βραβευμένο με Γκράμι τραγουδιστή και τραγουδοποιό. Σημειωματάρια, επιστολές και άλλα χειρόγραφα θα αναδείξουν τις λογοτεχνικές ευαισθησίες που οδήγησαν τη Σουηδική Ακαδημία να του απονείμει το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας το 2016. Χώρος θα υπάρχει βεβαίως και για την παρουσίαση της ενασχόλησης του Ντίλαν με τα εικαστικά, είτε μέσω του εξωφύλλου του άλμπουμ του «Self Portrait» (1970) είτε μέσω των εξπρεσιονιστικών του έργων. Σε ειδική αίθουσα θα προβάλλονται ντοκιμαντέρ και κινηματογραφημένες συναυλίες, ενώ θα στηθεί κι ένα ακριβές αντίγραφο του στούντιο ηχογράφησής του ώστε οι επισκέπτες να αισθάνονται σαν να ήταν παρόντες σε μία από τις ιστορικές ηχογραφήσεις τού αγαπημένου τους δημιουργού. ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, ΗΠΑ Μουσείο του Μπρόντγουεϊ Το ιδανικό μουσείο για τους θεατρόφιλους, και πιο συγκεκριμένα για τους λάτρεις του μιούζικαλ, ανοίγει το καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη, στην Τάιμς Σκουέαρ. Πρόκειται για το Μουσείο του Μπρόντγουεϊ, το οποίο θα αφηγηθεί την ιστορία της ιστορικής περιοχής από το 1735, όταν άνοιξε το πρώτο θέατρο, μέχρι σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, πριν χτυπήσει η πανδημία, το Μπρόντγουεϊ είχε ζήσει την καλύτερη σεζόν του στην Ιστορία, με εισπράξεις 1,8 δισ. δολαρίων το 2019. Μέσω διαδραστικών εγκαταστάσεων οι επισκέπτες θα παίρνουν πληροφορίες για τους πρωτοπόρους της θεατρικής βιομηχανίας, θα επισκέπτονται τα παρασκήνια ιστορικών μιούζικαλ και θα ανακαλύπτουν πώς οργανώνεται μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ. ΓΛΑΣΚΩΒΗ, ΣΚΩΤΙΑ Συλλογή Μπάρελ Μία από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων τέχνης του κόσμου, για τη σύνθεση της οποίας χρειάστηκαν τρία τέταρτα του αιώνα, εκείνη του σερ Ουίλιαμ Μπάρελ, αποκτά τη στέγη που της αξίζει στη Γλασκώβη. Το μουσείο που βρίσκεται στο πάρκο Πόλοκ είχε κλείσει από το 2016 και η ανακατασκευή του, ώστε να φιλοξενεί με ασφάλεια τη συλλογή Μπάρελ – κόστισε 68 εκατ. στερλίνες -, έχει ολοκληρωθεί, οπότε και τα εγκαίνια προγραμματίζονται για τον Μάρτιο της νέας χρονιάς. Η συλλογή που φημίζεται για την ποιότητα των έργων κινεζικής τέχνης, τα εξαίσια βιτρό, τις ταπισερί και τα έργα τέχνης θα παρουσιάζεται σε τρεις ορόφους, ενώ οι εκθεσιακοί χώροι που θα έχουν αυξηθεί κατά 35% θα επιτρέπουν την παρουσίαση αντικειμένων που ως τώρα βρίσκονταν στις αποθήκες. ΠΑΡΙΣΙ, ΓΑΛΛΙΑ Οικία Γκενσμπούρ Κλειστό για το κοινό από τον θάνατό του το 1991, το εσωτερικό του σπιτιού του διάσημου (και αμφιλεγόμενου) γάλλου τραγουδιστή Σερζ Γκενσμπούρ θα ανοίξει στις αρχές του 2022, στο Παρίσι, ως μουσείο αφιερωμένο στη ζωή και στο έργο του. Το σπίτι έχει διατηρηθεί σαν χρονοκάψουλα καθώς δεν έχει αγγιχθεί τίποτα επί τρεις δεκαετίες, έτσι ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να δουν και να μυρίσουν ακόμη και τα τελευταία αποτσίγαρά του που βρίσκονται σε ένα τασάκι. Το κύριο αξιοθέατο θα είναι το περίφημο εκκεντρικό σαλόνι του μουσικού με το πιάνο, το αρ ντεκό μπαρ και την τεράστια συλλογή από γλυπτά. ΓΚΙΖΑ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο Τα εγκαίνια του Μεγάλου Αιγυπτιακού Μουσείου, που διατείνεται ότι θα είναι το μεγαλύτερο αρχαιολογικό μουσείο στον κόσμο, αφιερωμένο σε έναν πολιτισμό, μετατίθενται ξανά, αυτή τη φορά για μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου του 2022. Το κτίριο καλύπτει 490.000 τ.μ., όσο ένας μεγάλος τερματικός σταθμός αεροδρομίου. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος έκθεμα θα είναι ένα άγαλμα του Ραμσή του Μεγάλου από κόκκινο γρανίτη, ύψους 11 μ. και βάρους 83 τόνων, το οποίο και ήταν το πρώτο που τοποθετήθηκε στην τελική του θέση, στις αρχές του 2018, ώστε να κατασκευαστεί το αίθριο γύρω του. Συνολικά στο μουσείο θα φιλοξενηθούν περίπου 100.000 εκθέματα, μεταξύ αυτών η συλλογή ευρημάτων ηλικίας 3.300 ετών που συνόδευαν στο επέκεινα τον διάσημο φαραώ Τουταγχαμών και η οποία αποτελείται από 5.000 κομμάτια, οι 2.000 εκ των οποίων θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά. Το κόστος του μουσείου εκτιμάται σε 1 δισ. δολάρια.
  11. Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα, προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία. Εστιάζοντας στις βασικές προβιομηχανικές τεχνικές που αξιοποιούν το νερό για την παραγωγή ποικίλων προϊόντων, τις συνδέει με την ιστορία και την καθημερινότητα της τοπικής κοινωνίας στο πέρασμα του χρόνου. Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης έχει αποκαταστήσει παραδοσιακές εγκαταστάσεις και υδροκίνητους μηχανισμούς. Τα εργαστήρια περιβάλλονται από πυκνή βλάστηση και άφθονα τρεχούμενα νερά, όπου μπορείτε να περιηγηθείτε. Το πρώτο κτήριο στεγάζει νεροτριβή και αλευρόμυλο με οριζόντια φτερωτή. Στο διπλανό δωματιάκι με το τζάκι, ζούσε ο μυλωνάς με την οικογένειά του. Ακριβώς απέναντι, διώροφο κτήριο στέγαζε την κατοικία του βυρσοδέψη (πάνω) και το βυρσοδεψείο (κάτω). Το εσωτερικό του εργαστηρίου είναι χωρισμένο σε ζώνες που αντιστοιχούν στα διάφορα στάδια επεξεργασίας των δερμάτων. Το λιθόστρωτο οδηγεί σε πλάτωμα, όπου διαμορφώνεται φυσική δεξαμενή, και καταλήγει στον μπαρουτόμυλο. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, οι Δημητσανίτες τροφοδοτούσαν τον αγώνα με το απαραίτητο αυτό πολεμικό υλικό. Εδώ μπορείτε να δείτε τον κινούμενο μηχανισμό ενός μπαρουτόμυλου με κοπάνια. Έξω από τον μύλο θα δείτε ρακοκάζανο, που στηνόταν στην ύπαιθρο μετά τον τρύγο, για την παραγωγή τσίπουρου από τα στέμφυλα.
  12. Στο παλιό μηχανοστάσιο στον Πειραιά, το ιστορικό κτήριο της Ροτόντας, και στο υπό διαμόρφωση νέο Σιδηροδρομικό Μουσείο του ΟΣΕ. Εκεί, όπου «ξαποσταίνουν» ιστορικά βαγόνια, όπως το βασιλικό όχημα του σιδηροδρόμου Αθηνών – Πειραιώς, αλλά και η φορτάμαξα των Σιδηρόδρομων Πειραιώς Αθηνών Πελοποννήσου, που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά των οστών του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Με τη βοήθεια του Ιάσονα Ζώρζου, μηχανολόγου-μηχανικού και υπεύθυνου μουσειακού υλικού στον ΟΣΕ, το ΑΠΕ-ΜΠΕ ξεκινά το ιστορικό ταξίδι των Σιδηροδρόμων, από την «καρδιά» του δικτύου Πελοποννήσου, των ΣΠΑΠ (των Σιδηροδρόμων Πειραιώς Αθηνών Πελοποννήσου), και το κυκλοτερές μηχανοστάσιο που στέγαζε τις ατμάμαξες και τις ντιζελάμαξες του δικτύου της Πελοποννήσου από το 1912 μέχρι το 2005. «Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδιαίτερα, κατά την αποχώρηση των Γερμανών τον Οκτώβριο του 1944, όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ελλάδας υπέστη πολύ μεγάλες καταστροφές όσον αφορά την υποδομή και τις εγκαταστάσεις αλλά και όσον αφορά το τροχαίο υλικό (μηχανές, βαγόνια κτλ)», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Ζώρζος. «Στην Πελοπόννησο πολλά βαγόνια τα έριξαν μέσα στον Ισθμό, άλλα τα έριξαν στον γκρεμό στην Κακιά Σκάλα, αφού τα έκαψαν και ούτω καθ’ εξής. Στο μεταξύ μετά από την τόση καταστροφή που υπέστη το δίκτυο, υπήρξαν προτάσεις, το σιδηροδρομικό δίκτυο να μην αποκατασταθεί παρά μόνο το κομμάτι Θεσσαλονίκη- Ειδομένη. Ωστόσο, αντέδρασαν οι διάφοροι έμποροι αλλά και οι χρήστες του σιδηροδρόμου που μετέφεραν τα εμπορεύματά τους, καθώς ολόκληρες περιοχές ζούσαν από τον σιδηρόδρομο, ελλείψει άλλων μεταφορικών μέσων εκείνη την εποχή. Έτσι, αποφασίστηκε η αποκατάσταση του σιδηροδρόμου, η οποία ήταν μία πολύ μεγάλη επιχείρηση κυρίως λόγω των κατεστραμμένων εγκαταστάσεων, ενώ μηχανήματα και εργαλεία είχαν και εκείνα καταστραφεί ή κλαπεί από τις αρχές κατοχής.» Όπως επισημαίνει ο υπεύθυνος μουσειακού υλικού στον ΟΣΕ, η αποκατάσταση – ανασυγκρότηση του σιδηροδρόμου διήρκησε από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950. «Στο πλαίσιο αυτό, οι ΣΠΑΠ περισυνέλλεξαν οτιδήποτε υλικά μπορούσαν να σώσουν από το τροχαίο υλικό που είχε καταστραφεί όπως δοκούς, τροχούς, ακόμα και κομμάτια από βαγόνια. Με αυτά λοιπόν τα υλικά σχεδίασαν και κατασκεύασαν στο δικό τους εργοστάσιο, στην περιοχή αυτή που βρισκόμαστε, εδώ στον Πειραιά, τα βαγόνια και τις μηχανές που αποτέλεσαν την καρδιά, την ψυχή, την πλειοψηφία δηλαδή του μεταπολεμικού τροχαίου υλικού.» Ένα από αυτά τα εκθέματα που κατασκευάστηκε από υλικά που συγκεντρώθηκαν ήταν και μία υδροφόρος, η οποία είναι κατασκευασμένη από κομμάτια οχημάτων που περισυνελέγησαν από τα κατεστραμμένα. Η συγκεκριμένη μάλιστα έχει χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά νερού σε απομακρυσμένες περιοχές, σε απομακρυσμένους σταθμούς και φυλάκια που δεν είχαν παροχή ύδρευσης. Κατά την περιήγηση στον χώρο, ο υπεύθυνος μουσειακού υλικού στον ΟΣΕ αναφέρεται και εξηγεί λεπτομερώς, τα εκθέματα που βρίσκονται εκεί. Το πρώτο μάλιστα από τα εκθέματα του υπό διαμόρφωση Μουσείου, και το οποίο είναι πλέον αποκατεστημένο σε λειτουργική κατάσταση, είναι μια δρεζίνα επιθεωρήσεως που είχε ως σκοπό τη μετάβαση του προϊσταμένου, του μηχανικού, του διευθυντή, των υψηλόβαθμων δηλαδή στελεχών, στα σημεία όπου γίνονταν εργασίες επί της γραμμής ή τη μεταφορά τους για να ελέγξουν τη διαδρομή όπου είχαν γίνει προηγουμένως εργασίες. Πάντως, όπως εξηγεί ο Ιάσονας Ζώρζος, γι’ αυτό το λόγο, η συγκεκριμένη κατασκευή παρατηρούμε ότι είναι πιο πολυτελής. Μάλιστα, η συγκεκριμένη δρεζίνα είναι κατασκευής 1958 στη Γερμανία και «δούλεψε» στην Πελοπόννησο μέχρι το 2000. Στον χώρο βρίσκεται η ατμάμαξα «Τίρυνς», μια από τις πρώτες ατμάμαξες που πάτησαν στην Πελοπόννησο «και η παλαιότερη που διασώζεται στις μέρες μας σε όλη την Ελλάδα», σύμφωνα με τον κ. Ζώρζο. Έχει κατασκευαστεί στη Γερμανία το 1884 και χρησιμοποιήθηκε για εκτέλεση αμαξοστοιχιών έργων για την κατασκευή του πρώτου τμήματος του δικτύου της Πελοποννήσου από τον Πειραιά, στην Κόρινθο, την Πάτρα, το ‘Αργος, το Ναύπλιο και τους Μύλους Αργολίδας. Είναι επίσης, το πρώτο σιδηροδρομικό όχημα που έχει χαρακτηριστεί ως μουσειακό ήδη, από την δεκαετία του 1950. Η ατμάμαξα BS151 γερμανικής κατασκευής το 1912, που βρίσκεται επίσης στον χώρο, δούλεψε κυρίως στην περιοχής της Αχαΐας και της Ηλείας, δηλαδή δρομολόγια μεταξύ Πάτρας – Πύργου – Ολυμπίας- Κατακόλου. Είναι από τις πρώτες ατμάμαξες υπέρθερμου ατμού που είχαν οι ΣΠΑΠ, «μία τεχνολογία» σύμφωνα με τον υπεύθυνο μουσειακού υλικού στον ΟΣΕ «που βοήθησε στην αύξηση της απόδοσης μιας ατμάμαξας χωρίς να έχει αυξημένη πίεση, δηλαδή χωρίς να χρειάζεται να είναι πιο ενισχυμένος ο λέβητας και κατ’ επέκταση να γίνει βαρύτερη η μηχανή.» Ο Ερύμανθος είναι μια ατμάμαξα κεκορεσμένου ατμού των ΣΠΑΠ, γαλλικής κατασκευής το 1892, που έχουν οι ειδικοί χαρακτηρίσει ως «το παιδί για όλες τις δουλειές» των ΣΠΑΠ του δικτύου της Πελοποννήσου, το οποίο χρησιμοποιήθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1960 για κάθε είδους αμαξοστοιχία, επιβατική, εμπορική, μεικτή. «Το 1890 ξεκινά να κατασκευάζεται η γραμμή του σιδηροδρόμου Μύλων – Καλαμών. Αυτή πρόκειται να την εκμεταλλευτεί μια εταιρεία εκτός των ΣΠΑΠ, η εταιρεία ονομαζόμενη και εταιρεία Μεσημβρινών Σιδηροδρόμων Ελλάδος. Ωστόσο, η κατασκευή δεν θα ολοκληρωθεί καθώς οι εργολάβοι που την κατασκεύαζαν κηρύχθηκαν έκπτωτοι και έτσι ανέλαβαν τη συνέχιση της γραμμής οι ίδιοι οι ΣΠΑΠ. Όταν ολοκληρώθηκε, ανέλαβαν και την εκμετάλλευση της γραμμής οι ΣΠΑΠ», αναφέρει ο μηχανολόγος-μηχανικός. Μία λοιπόν από αυτές τις ατμάμαξες που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή τη γραμμή, βρίσκεται στο υπό διαμόρφωση σιδηροδρομικό Μουσείο στον Πειραιά και είναι βελγικής κατασκευής 1890. «Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, τρεις από αυτές τις μηχανές δόθηκαν με ημερήσιο ενοίκιο στην διεύθυνση Σιδηροδρόμων Στρατιάς Μικράς Ασίας για την ενίσχυση των πολεμικών επιχειρήσεων, που βέβαια δεν γύρισαν πίσω ποτέ. Αργότερα οι ΣΠΑΠ πήραν και μια αποζημίωση από το κράτος λόγω του ότι είχαν αναγκαστεί να δώσουν αυτές τις μηχανές. Με την αποζημίωση που πήραν οι ΣΠΑΠ λόγω της αποστολής των τριών ατμαμαξών και κάποιων εμπορικών βαγονιών στη Μικρά Ασία, το 1925 παραλαμβάνουν πέντε ατμάμαξες νεότερου τύπου πάλι υπέρθερμου ατμού, μεγαλύτερες όμως, με ξεχωριστή εφοδιοφόρο δηλαδή το βαγόνι που είχε μέσα το κάρβουνο και το νερό. Ήταν γερμανικής κατασκευής, ορεινού τύπου γι αυτό και χρησιμοποιήθηκαν σε ολόκληρο το δίκτυο, στη γραμμή δηλαδή της Τριπόλεως αλλά και προς Πάτρα και Πύργο για κάθε είδους αμαξοστοιχίες κυρίως επιβατικές και ταχείες επιβατικές αλλά αργότερα και εμπορικές όταν ήρθαν και ντιζελάμαξες κτλ.», αναφέρει ο υπεύθυνος μουσειακού υλικού στον ΟΣΕ. Η αλλαγή σε αυτές τις μηχανές, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Ζώρζος, ήρθε το 1955 όταν έγινε μια μετασκευή ώστε να καίνε μαζούτ, δηλαδή πετρέλαιο παχύρευστο, αντί κάρβουνου και είναι από τις μηχανές που είναι από τις πιο κλασικές του δικτύου της Πελοποννήσου. Μία από αυτές τις ατμάμαξες που βρίσκεται στο Μουσείο έχει δουλέψει τη δεκαετία του 1980 σε κάποιες τουριστικές αμαξοστοιχίες, ωστόσο αργότερα, λόγω κάποιων τεχνικών προβλημάτων, παρέμεινε σε ακινησία μέχρις ότου να μεταφερθεί πέρυσι στο υπό διαμόρφωση Σιδηροδρομικό Μουσείο, για να προστατευθεί και να αποκατασταθεί. Μία χαρακτηριστική φορτάμαξα των Σιδηρόδρομων Πειραιώς Αθηνών Πελοποννήσου, βελγικής κατασκευής το 1902, τραβά το ενδιαφέρον στον χώρο, καθώς πρόκειται για τη φορτάμαξα η οποία χρησιμοποιήθηκε το 1930 για τη μεταφορά των οστών του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη από την Αθήνα στην Τρίπολη για να τοποθετηθούν στην πλατεία του Άρεως. Τη δική της ιστορία έχει μία ακόμη φορτάμαξα, η οποία έχει χαρακτηρίστηκε λάφυρο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς πρόκειται για ένα από τα εμπορικά βαγόνια, τα οποία εγκαταλείφθηκαν στο ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο μετά τη λήξη του πολέμου ενώ, το συγκεκριμένο είναι ένας από τους τύπους που χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τέλος, ένα από τα εκθέματα που εντυπωσιάζουν στον χώρο είναι και η βασιλική άμαξα, το βαγόνι που αποτέλεσε το βασιλικό όχημα του σιδηροδρόμου Αθηνών – Πειραιώς, του πρώτου δηλαδή σιδηροδρόμου στη χώρα μας, που ένωσε τον Πειραιά με το Θησείο το 1869, αποτελώντας τον πρόδρομο της σημερινής γραμμής 1 του Μετρό, δηλαδή του Ηλεκτρικού. Το βαγόνι, σύμφωνα με τον κ. Ζώρζο, κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο του Πειραιά του σιδηροδρόμου Αθηνών – Πειραιώς το 1888 και ήταν ένα δώρο του σιδηροδρόμου προς τον βασιλιά Γεώργιο Α’ κατά την 25ετηρίδα του. Μεταφέρθηκε με δύο ατμοκίνητους οδοστρωτήρες στην πρώτη έκθεση του Ζαππείου όπου εκεί εκτέθηκε και παραδόθηκε στις υπηρεσίες της βασιλικής οικογένειας.
  13. Η Διεθνής Επιτροπή Αξιολόγησης, που συγκροτήθηκε από την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, τον Απρίλιο 2022, διεξήγαγε και περάτωσε τη διαδικασία επιλογής της μελέτης του αρχιτεκτονικού προσχεδίου, δηλαδή της αρχιτεκτονικής πρότασης, σύμφωνα με την οποία ιδρύεται το Νέο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Η διαδικασία της εκπόνησης μελέτης αρχιτεκτονικού προσχεδίου, με τίτλο «Αναβάθμιση, υπόγεια επέκταση και διασύνδεση με το Ακροπόλ Ακρός του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου...» έχει εγκριθεί με απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού (αρ. 558074/17.11.2021-ΦΕΚ Β΄5352). Η Διεθνής Επιτροπή Αξιολόγησης επέλεξε, ομόφωνα, μετά από ενδελεχή και διεξοδική εξέταση των προτάσεων που υποβλήθηκαν την πρόταση των αρχιτεκτονικών γραφείων David Chipperfield Architects και Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη Α.Ε. Η επιλεγείσα πρόταση συγκεντρώνει τα στοιχεία της ευρηματικής σχέσης μεταξύ του παλαιού και του νέου κτηρίου, της ποιότητας της χωρικής εμπειρίας, της ευαισθησίας προς τις προγραμματικές και μουσειολογικές-μουσειογραφικές προκλήσεις, της πολεοδομικής ένταξης στον ιστό της πόλης και της πρωτοπόρας επίλυσης θεμάτων βιωσιμότητας και περιβαλλοντικού σχεδιασμού. Μετά την ενημέρωσή της από τον Πρόεδρο της Διεθνούς Επιτροπής Αξιολόγησης Ανδρέα Κούρκουλα, η Λίνα Μενδώνη δήλωσε: «Η πρόταση των γραφείων David Chipperfield και Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη εικονοποιεί το όραμα, δημιουργεί ένα μοναδικό τοπόσημο στον αστικό ιστό, είναι ανθρωποκεντρική. Προβάλλει την εθνική διάσταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, το οποίο συνδέει με το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Επισημαίνω, ότι όλες οι προτάσεις, που κατατέθηκαν, διακρίνονται από υψηλή ποιότητα, αισθητική και όραμα, ενώ ανταποκρίνονται πλήρως στις προδιαγραφές που θέσαμε. Ευχαριστώ όλους όσους συμμετείχαν, Ελληνες και ξένους αρχιτέκτονες. Θέλουμε ένα Μουσείο εξωστρεφές, σε διαρκή διάλογο με την κοινωνία, με δυναμική ματιά προς το μέλλον. Η επέκταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου συμβάλλει ουσιαστικά στην αναγέννηση της ευρύτερης περιοχής του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Πρόκειται για ένα από τα εμβληματικά έργα, που ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει συμπεριλάβει στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και για το οποίο έχει έντονο προσωπικό ενδιαφέρον. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τα μέλη της Διεθνούς Επιτροπής Αξιολόγησης για την εξαιρετική ποιότητα της δουλειάς τους. Ευχαριστώ τον Νικόλα και την Ειρήνη Λαιμού, καθώς το πρώτο στάδιο του έργου, ολοκληρώθηκε χάρι στην ευγενική δωρεά τους. Ευχαριστώ τα στελέχη του ΥΠΠΟΑ, μέλη της Επιτροπής Παρακολούθησης των διαδικασιών εξέλιξης του έργου της δωρεάς, για την υποστήριξη του όλου εγχειρήματος. Η παρουσίαση της πρότασης των γραφείων Chipperfield –Τομπάζη θα γίνει, εντός του επομένου μηνός, από τους αρχιτέκτονες με την παρουσία του Πρωθυπουργού». Ο David Chipperfield είναι ένας διεθνώς καταξιωμένος και πολυβραβευμένος αρχιτέκτονας. Το αρχιτεκτονικό του γραφείο διαθέτει αποδεδειγμένα μεγάλη εμπειρία στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό μουσειακών χώρων διεθνώς, μεταξύ των οποίων το Neues Museum στο Βερολίνο, το The Hepworth στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Museo Jumex στο Μεξικό. Το αρχιτεκτονικό γραφείο μελετών Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη Α.Ε. είναι αναγνωρισμένο και βραβευμένο γραφείο με εμπειρία σε μεγάλα έργα. Σύμφωνα με την ορισθείσα διαδικασία, κατόπιν σχετικής πρόσκλησης της Επιτροπής Αξιολόγησης, κατατέθηκαν προσχέδια από δέκα αρχιτεκτονικά γραφεία του εξωτερικού σε συνεργασία, αντίστοιχα, με δέκα ελληνικά αρχιτεκτονικά γραφεία. Είναι τα εξής: · David Chipperfield Architects και Γραφείο Μελετών Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη Α.Ε. · SANAA (Kazuyo Sejima + Ryue Nishizawa) και Buerger Katsota Architects · Herzog and de Meuron και ΑΕΤΕΡ Αρχιτέκτονες · Diller Scofidio + Renfro και VAP Architects και Neiheiser Argyros · Adjaye Associates και Kizi Studio · OMA και Σακελλαρίδου/Παπανικολάου Αρχιτέκτονες · Atelier Jean Nouvel και George Batzios Architects · Kengo Kuma and Associates και K-studio · Thomas Phifer και Tsolakis Architects και Καλλιόπη Κοντόζογλου · RCR Arquitectes και Παρμενίδης- Longuepee- Μάρη Tην Διεθνή Επιτροπή Αξιολόγησης –με αλφαβητική σειρά- αποτελούν τα εξής μέλη: · Γεράσιμος Γιαννόπουλος, Νομικός ·Γεώργιος Δεοδάτης, Πολιτικός Μηχανικός, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κολούμπια ·Pierre B. Ducrey, Αρχαιολόγος, Καθηγητής, π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Λωζάνης · Louis Godart, Αρχαιολόγος, Ομότιμος Καθηγητής Πολιτισμών του Αιγαίου του Πανεπιστημίου της Νάπολης Federico II, Σύμβουλος για την καλλιτεχνική κληρονομιά των Προέδρων της Ιταλικής Δημοκρατίας C. A. Ciampi και G. Napolitano. · Christopher Hudson, Ιστορικός Τέχνης και εκδότης του οίκου Lowgill Publishing, Πρόεδρος του Motovun Group of International Publishers (MGIP) · Ανδρέας Κούρκουλας, Αρχιτέκτων, Καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π. ·Meejin Yoon, Αρχιτέκτων, Κοσμήτορας του Cornell University College of Architecture, Art and Planning. Ιδρύτρια του Design Across Scales Lab. Η εκπόνηση της μελέτης του αρχιτεκτονικού προσχεδίου αποτέλεσε το αντικείμενο δωρεάς προς το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της ΑΜΚΕ «Οικογένεια ΝΣΛ» της οικογένειας Νικολάου και Ειρήνης Λαιμού.
  14. Η Διεύθυνση Αρχαιολογικών Μουσείων, Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων (ΔΑΜΕΕΠ) φέρνει στις οθόνες μας ένα σύγχρονο ηλεκτρονικό ευρετήριο με τα 205 αρχαιολογικά μουσεία της Ελλάδας. Σχεδιασμένο από την Clio Muse Tours, το νέο ευρετήριο έχει τη μορφή ενός διαδραστικού χάρτη, παρουσιάζοντας με ακρίβεια την τοποθεσία όλων των αρχαιολογικών μουσείων της χώρας. Μουσεία μεγάλα και μικρά, παλαιά και νέα, από τα μεγάλα αστικά κέντρα μέχρι τα ακριτικά νησιά, έχουν προστεθεί στην νέα πλατφόρμα προσφέροντας τη δυνατότητα στους χρήστες να μάθουν εύκολα με το πάτημα ενός κουμπιού όσα χρειάζονται για την επίσκεψή τους. Για τον καθένα από αυτούς τους χώρους πολιτιστικής κληρονομιάς, έχει δημιουργηθεί μια ξεχωριστή σελίδα ενημερωμένη με όλες τις χρήσιμες πληροφοριες αλλά και ενδεικτικό φωτογραφικό υλικό. Οι πληροφορίες για τις ημέρες και τις ώρες λειτουργίας κατά τη θερινή και χειμερινή περίοδο, οι τιμές των εισιτηρίων καθώς και τα στοιχεία επικοινωνίας έχουν προσεκτικά συλλεχθεί από το κάθε μουσείο ξεχωριστά. Επιπλέον, για κάθε μουσείο παρατίθενται επιπλέον υπηρεσίες και παροχές όπως οι χώροι στάθμευσης, εκπαιδευτικά προγράμματα και εγκαταστάσεις για ΑμεΑ. Το διαχειριστικό περιβάλλον που ανέπτυξε η Clio Muse Tours, βάζοντας τη βιωσιμότητα του έργου στο κέντρο, επιτρέπει στη Διεύθυνση Αρχαιολογικών Μουσείων να προσθέτει, να ανανεώνει και να επεξεργάζεται όλες τις πληροφορίες. Στόχος αυτού του έργου είναι να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια των μουσείων και παράλληλα να γίνει ένα αναντικατάστατο μέσο για τους εν δυνάμει επισκέπτες τους.
  15. Η Χίος, τα Τρίκαλα, η Σπάρτη, το Θύρρειο και η Ερμιόνη αποκτούν νέα ή αναβαθμισμένα αρχαιολογικά μουσεία μετά τη θετική γνωμοδότηση του κτηριολογικού τους προγράμματος από το Συμβούλιο Μουσείων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. H Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη με αφορμή την θετική γνωμοδότηση του Συμβουλίου δήλωσε τα εξής: «Τα Μουσεία δεν είναι μόνον χώροι έκθεσης θησαυρών, που έρχονται στο φως από το μοναδικό πολιτιστικό απόθεμα κάθε περιοχής της πατρίδας μας. Είναι εστίες παιδείας και δημιουργίας Πολιτισμού, χώροι μελέτης και προβολής της Ιστορίας μας, αλλά και αυτογνωσίας για τους εντόπιους και τους επισκέπτες τους. Είναι, ταυτόχρονα, θύλακες κοινωνικής συνοχής, αλλά και καθοριστικοί παράγοντες ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής τους, προκαλώντας υπερτοπικό ενδιαφέρον, με την ξεχωριστή τους φυσιογνωμία. Είμαι ευτυχής που η Χίος, τα Τρίκαλα, η Σπάρτη, το Θύρρειο και η Ερμιόνη αποκτούν νέα ή αναβαθμισμένα αρχαιολογικά μουσεία που θα στεγάσουν πολύτιμα ευρήματα, που αποκαλύπτει συνεχώς η αρχαιολογική σκαπάνη ή βρίσκονται στις αποθήκες των υπαρχουσών υποδομών, παρουσιάζοντας μία νέα, σύγχρονη μουσειακή αντίληψη, ανοικτή και προσβάσιμη όχι μόνον στους ειδικούς αλλά και στην κοινωνία. Στόχος του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού είναι να προχωρήσει το μουσειακό πρόγραμμα, τόσο για την δημιουργία νέων μουσείων -όπου αυτό χρειάζεται μετά από συστηματική αξιολόγηση και μελέτη των δεδομένων- όσο και για αναβάθμιση των υπαρχόντων, ώστε με κάθε νέο που προστίθεται στη μεγάλη αλυσίδα των μουσείων της χώρας μας να προβάλλεται η ιδιαίτερη πολιτιστική φυσιογνωμία κάθε τόπου με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο μέλλον της κάθε περιοχής». Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου Το κτήριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Χίου έργο των αρχιτεκτόνων Σουζάνας Αντωνακάκη, Δημήτρη Αντωνακάκη και Ελένης Δεσύλλα, προέκυψε μετά από την διάκριση της μελέτης τους με Α΄ Βραβείο σε Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό το 1965. Το κτήριο έχει θεωρηθεί πρότυπο και η μελέτη έχει δημοσιευθεί πολλές φορές από την εποχή της υλοποίησής του μέχρι σήμερα σε ελληνικά και ξένα βιβλία και περιοδικά. Κύρια χαρακτηριστικά του Μουσείου την εποχή της κατασκευής του ήταν η προσαρμογή στα δεδομένα του εδάφους και του περιβάλλοντος, η δυνατότητα ανεξάρτητων εισόδων στο Μουσείο, στις περιοδικές εκθέσεις και στα εργαστήρια μέσα από ελεγχόμενους υπαίθριους χώρους – εσωτερικές αυλές, η συσχέτιση κλειστών και ανοικτών χώρων στις αίθουσες εκθέσεων του Μουσείου. Συν τω χρόνω στο κτήριο έγιναν ποικίλες παρεμβάσεις που αλλοίωσαν τον χαρακτήρα και τον αρχικό σχεδιασμό του, όπως, κάλυψη των αυλών με πρόχειρες μεταλλικές οροφές και ψευδοροφές, σφράγιση των παραθύρων εσωτερικά και δημιουργία ενός περίκλειστου περιβάλλοντος ανακυκλούμενου αέρα, κατάργηση της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων και μετατροπή της σε πολυδιασπασμένο αποθηκευτικό χώρο. Στόχος του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού σήμερα είναι η επέκταση του κτηρίου σε εκθεσιακούς και αποθηκευτικούς χώρους με απόλυτο σεβασμό στον αρχικό σχεδιασμό του, η ενεργειακή αναβάθμιση του κτηρίου, η αποκατάσταση των αυλών, η εξασφάλιση προσβασιμότητας στο σύνολο του κτηρίου από ΑΜΕΑ, η αποκατάσταση του χώρου των περιοδικών εκθέσεων και απόδοσή του στην πλατεία εισόδου και στην πόλη για εκδηλώσεις. Το υφιστάμενο κτήριο αναπτύσσεται σε τρεις στάθμες, σε 2.520 τ.μ. Σύμφωνα με το κτηριολογικό πρόγραμμα που εκπονήθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Χίου και την Διεύθυνση Μελετών και Εκτέλεσης Εργων Μουσείων και Πολιτιστικών Κτηρίων του ΥΠΠΟΑ, το εμβαδόν της επέκτασης, στην οποία θα στεγαστούν νέοι εκθεσιακοί και αποθηκευτικοί χώροι, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και τεχνικές εγκαταστάσεις, υπολογίζεται σε επιπλέον 1.960 τ.μ. Η μελέτη της επέκτασης και της αποκατάστασης του Μουσείου εκπονείται από τον πρώτο μελετητή, τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Αντωνακάκη. Στόχος είναι το σύνολο των μελετών να ολοκληρωθούν εντός του 2021, προκειμένου το έργο να ενταχθεί το 2022 σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Διαχρονικό Μουσείο Τρικάλων Το Διαχρονικό Μουσείο Τρικάλων εντάσσεται στο πρόγραμμα μετατροπής του πρώην στρατοπέδου Πούλιου σε μουσειακό πυρήνα της πόλης, με τη δημιουργία εκτός του συγκεκριμένου Μουσείου, του Διαδραστικού Μουσείου Τεχνολογίας και την ανάδειξη του Λόφου Προφήτη Ηλία, έπειτα από την υπογραφή –τον Δεκέμβριο 2020- σύμβασης εκμίσθωσης για 99 χρόνια μεταξύ των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας και Πολιτισμού και Αθλητισμού και του δήμου Τρικκαίων. Το κτήριο που θα στεγάσει το Διαχρονικό Μουσείο είναι υφιστάμενο κτήριο (πρώην Ταξιαρχία Υποστηρίξεως-ΤΑΞΥΠ) και αποτελείται από μία επιμήκη πτέρυγα με ισόγειο και επιπλέον τρεις στάθμες εμβαδού 1.000 τ.μ. Σύμφωνα με το κτηριολογικό πρόγραμμα, που εκπονήθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Τρικάλων και την αρμόδια Διεύθυνση του ΥΠΠΟΑ στο κτήριο της ΤΑΞΥΠ, αλλά και στον άμεσα περιβάλλοντα χώρου του, έκτασης 4.74 στρεμμάτων, προβλέπεται να αναπτυχθεί η ιστορία και η αρχαιολογία της πόλης από την απώτατη αρχαιότητα ως τους νεώτερους αιώνες. Είναι πολύ σημαντικό που στην περίπτωση των Τρικάλων αξιοποιείται υπάρχον κτηριακό απόθεμα. Δεν επιβαρύνεται η πόλη με καινούργια δόμηση, αντίθετα, στη λογική της προστασίας των πολιτιστικών αγαθών, προστατεύεται το κτηριακό απόθεμα, το οποίο είναι συνδεδεμένο με συγκεκριμένη δραστηριότητα και ιστορία, η οποία περιλαμβάνεται στο εκθεσιακό πρόγραμμα. Οι μελέτες για την αποκατάσταση του κτηρίου και τη μετατροπή του σε διαχρονικό μουσείο περιλαμβάνονται στη δεξαμενή των μελετών ωρίμανσης που εκπονούν οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ, προκειμένου το έργο της επισκευής και της μετατροπής του κτηρίου σε μουσειακό χώρο να υλοποιηθεί στην επόμενη χρηματοδοτική περίοδο 2021-2027. Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης Το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης είναι το πρώτο μουσειακό ίδρυμα εκτός Αθηνών. Ιδρύθηκε το 1875 στο νεοκλασικό κτήριο που χτίστηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γ. Κατσαρού. Το 1876 δέχθηκε την αρχαιολογική συλλογή των 288 αρχαίων αντικειμένων που είχε συγκεντρώσει από το 1872 ο Έφορος Αρχαιοτήτων Παναγιώτης Σταματάκης, ενώ στο πέρασμα των χρόνων, η συλλογή εμπλουτίστηκε. Έπειτα από τις επεκτάσεις, που ολοκληρώθηκαν το 1936, το κτήριο του Μουσείου διαθέτει συνολικά επτά αίθουσες. Τόσο το κτήριο με τον κήπο που το περιβάλει έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Η αναβάθμιση του Μουσείου, περιλαμβάνεται στη Σύμβαση Δωρεάς μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την υπόγεια επέκταση και ολική αναβάθμιση του Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης, ύψους 4.550.000 ευρώ. Στη γνωμοδότησή του το Συμβουλίου Μουσείων έλαβε υπόψη την εγκριθείσα μουσειολογική μελέτη, τον Σεπτέμβριο 2020, η οποία εκπονήθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λακωνίας, με τα δεδομένα της προκαταρκτικής μελέτης δωρεάς του ΙΣΝ, καθώς και τη μελέτη του κτηριολογικού προγράμματος που εκπονήθηκε από το γραφείο του Renzo Pianο. Το παρόν Μουσείο θα συμπληρώνει και θα συλλειτουργεί με το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Σπάρτης, που πρόκειται να στεγαστεί στο κτήριο της ΧΥΜΟΦΙΞ. Ηδη είναι σε εξέλιξη η εκπόνηση των οριστικών μελετών αποκατάστασης του κτηρίου στο πλαίσιο Προγραμματικής Σύμβασης Πολιτισμικής Ανάπτυξης μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και της Περιφέρειας Πελοποννήου, προκειμένου το ίδιο το έργο να ενταχθεί στο επόμενο ΕΣΠΑ 2021-2027. Αρχαιολογικό Μουσείο Θυρρείου Το κτήριο του υφιστάμενου Αρχαιολογικού Μουσείου Θυρρείου βρίσκεται στη βόρεια είσοδο της κοινότητας Θυρρείου σε απόσταση περίπου 12 χιλ. ΒΑ της Βόνιτσας. Αποτελεί το μοναδικό Μουσείο στην περιοχή της Ακαρνανίας και είναι ένα από τα τρία Μουσεία της Αιτωλοακαρνανίας. Κατασκευάστηκε την περίοδο 1961-63, σε παραχωρημένο από την Τ.Κ. Θυρρείου οικόπεδο, συνολικού εμβαδού περίπου 1.914 τ.μ. Το υφιστάμενο κτήριο αποτελείται ουσιαστικά από 8 χώρους καθαρού εμβαδού 139,10 τ.μ. και μικτού 200 τ.μ. Σύμφωνα με την πρόταση της αρμόδια Εφορείας Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδας, προβλέπεται διπλασιασμός του κτηρίου εμβαδού μικτής επιφάνειας 400 τ.μ. καθώς και υπόγεια επέκταση έως 200 τ.μ., προκειμένου να εκτεθούν τα σημαντικότερα ευρήματα από τις ανασκαφικές έρευνες του αρχαίου Θυρρείου, ανάμεσα στα οποία και πολλές επιγραφές με σημαντικότερη αυτή της συνθήκης Αιτωλών και Ρωμαίων του 212 π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Ερμιόνης Το κτήριο λειτούργησε ως Δημοτικό Σχολείο από το 1932 έως το 1999. Κατόπιν στέγασε το Δημαρχείο Ερμιόνης από το 1999 έως και το 2010. Σήμερα στεγάζει υπηρεσίες της Δημοτικής Ενότητας Ερμιόνης, μεταξύ των οποίων το ΚΕΠ, το Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας και το Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Πρόκειται για υπερυψωμένο ισόγειο κτίσμα πλησίον παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 4ου αιώνα, το οποίο προβλέπεται να λειτουργήσει ως κέντρο προβολής και ανάδειξης της μακραίωνης ιστορίας της πόλης, αλλά και αφετηρία της αστικής πολιτιστικής διαδρομής και περιήγησης στην ευρύτερη περιοχή της Ερμιονίδας και της Αργολίδας. Με τη νέα πρόταση για αλλαγή χρήσης σε Αρχαιολογικό Μουσείο, διατηρώντας την υφιστάμενη διαρρύθμιση στο εσωτερικό του κτιρίου, οργανώνεται η λειτουργία του σε τρείς αίθουσες έκθεσης, μία αίθουσα πολυμέσων, ένα χώρο γραφείου, προθάλαμο που θα λειτουργεί παράλληλα και ως χώρος περιοδικών εκθέσεων, χώρους υγιεινής, αποθήκη και βοηθητικούς χώρους. Το συνολικό καθαρό εμβαδόν ανέρχεται στα 383,83 τ.μ. σύμφωνα με το κτηριολογικό πρόγραμμα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας. Η Ερμιόνη, με μακρά και αδιάλειπτη ιστορική παρουσία, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, παρουσιάζει σημαντικά ορατά κατάλοιπα μέσα στον αστικό ιστό της. Ετσι, στόχος της δημιουργίας του μουσείου είναι η ανάδειξη των σημαντικών της μνημείων και η προβολή τους μέσα από μία διδακτική μουσειακή παρουσίαση που θα περιλαμβάνει επιλεγμένα αρχαία αντικείμενα, τα οποία έχουν βρεθεί σε ανασκαφές που έχουν διενεργηθεί στην περιοχή, όπως και πλούσια πληροφόρηση με χρήση ψηφιακών εφαρμογών.
  16. Ο Δημήτρης Κολώνης και η Ζέττα Κοτσιώνη, Associates στη Zaha-Hadid Architects, παρουσιάζουν τη συμμετοχή του γραφείου τους στον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Προσχεδίων με θέμα «Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης». IMAGE BY VA Ο σχεδιασμός και η μορφολογία του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης στόχευσε στη δημιουργία ενός Τοπόσημου, ικανού να σηματοδοτήσει την αναζωογόνηση της πολιτιστικής ζωής και την οικονομική ανάπτυξη της Σπάρτης, της Πελοποννήσου και της Ελλάδας συνολικά. Παράλληλα, στόχευσε στη διάδοση της πολιτιστικής γνώσης της συλλογής στις γειτονικές περιοχές, ώστε το Μουσείο να αποτελέσει τμήμα ενός δικτύου με άλλους μουσειακούς χώρους της περιφέρειας και να αποτελέσει ένα ζωντανό και δημιουργικό σημείο συνάντησης του κοινού, επιστημονικού προσωπικού, εκπαίδευσης, πολιτιστικής εξέλιξης, αναψυχής. IMAGE BY VA Προσεγγίζοντας την πόλη, η Βόρεια όψη του Μουσείου εμφανίζεται εμβληματική πίσω από τον ποταμό Ευρώτα. Στην Ανατολική του πλευρά το κτίριο εμφανίζεται συμπαγές, αποκαλύπτοντας σταδιακά εντυπωσιακές εικόνες, με γυάλινες επιφάνειες και αίθρια στο εσωτερικό του. Η συμπαγής όψη διαμορφώνεται με διάτρητα πανέλα, παρέχοντας ελεγχόμενο φως στα εκθέματα. Η Δυτική όψη αντίθετα, περιλαμβάνει μεγάλες επιφάνειες από γυαλί και ανοίγεται στα αρχαία και τα ψηφιδωτά που είναι τοποθετημένα στον υπαίθριο χώρο, διαχέοντας τα όρια εσωτερικού και εξωτερικού: η θέα της Ακρόπολης, οι ανασκαφές με τα αρχαία ευρήματα του οικοπέδου, ο περιβάλλοντας χώρος και το μικροκλίμα του Ευρώτα με το στοιχείο του νερού, η νέα πόλη, εισβάλλουν στο χώρο του Μουσείου. RENDER_ACCESS_MOSAICS Πολλαπλές υπαίθριες διαδρομές συνδέουν το Μουσείο με τον περιβάλλοντα χώρο εξασφαλίζοντας ευκολία κινήσεων και πρόσβαση σε όλους τους χώρους και πλατείες, ώστε να μπορεί κανείς να εξερευνήσει και να ανακαλύψει τα αρχαία ευρήματα και τα τοποθετημένα στον υπαίθριο χώρο μωσαϊκά. Οι πορείες αυτές επεκτείνονται μέχρι την Ακρόπολη, ακολουθώντας την κατεύθυνση των σωζόμενων ευρημάτων της αρχαίας εμπορικής οδού. Μια υπερυψωμένη γυάλινη πλατφόρμα περνάει επάνω από τα αρχαία μνημεία και οδηγεί τους επισκέπτες στην κεντρική είσοδο του Μουσείου. Μια τομή εγκάρσια στον όγκο του κτίσματος αποκαλύπτει την κατακορυφότητα του Μουσείου και επιτρέπει τη θέαση των ευρημάτων που είναι αποθηκευμένα στον υπόγειο χώρο του. TOPVIEW_SITEFAR Η Νότια πλευρά του κτιρίου περιλαμβάνει την όψη του Διατηρητέου βιομηχανικού κτίσματος. Το υπάρχον κτίσμα αποτελεί το συνδετικό στοιχείο του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου με την σύγχρονη πόλη της Σπάρτης. Στεγάζει τα εργαστήρια του επιστημονικού προσωπικού και την τελευταία και πιο σύγχρονη ενότητα της έκθεσης. Η είσοδος στο τμήμα αυτό της έκθεσης γίνεται από την διατηρητέα όψη, με στόχο την ανάδειξη του μνημειακού κελύφους του κτιρίου ως κυρίαρχο στοιχείο της θεματικής ενότητας του ΧΥΜΟΦΙΞ. Το νέο κτίριο ενσωματώνει τόσο στην ογκομετρία του όσο και στη λειτουργία του το υπάρχον, διατηρώντας την όψη και τις αναλογίες του και αναδεικνύοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. IMAGE BY VA Εσωτερικά του κτηρίου, η οργάνωση των εκθεσιακών ενοτήτων ακολουθεί τη λογική μιας ευέλικτης τοποθέτησης, με σκοπό να διευκολύνει την αναδιοργάνωση της έκθεσης ανάλογα με τα νέα αρχαιολογικά ευρήματα, τις εξελισσόμενες πρακτικές Μουσειολογίας και την πρόθεση των διοργανωτών. IMAGE BY VA Η ανασκαφή, κατάδυση και ανάδυση υλικών αλλά και άυλων ευρημάτων αποτελούν ένα βιωματικό χωρικό μηχανισμό χειρισμού συσσωρευμένης και απολεσθείσας μνήμης και πραγματοποιείται μέσω αίθριων και κατακόρυφων σημείων κίνησης, μετάβασης και θέασης στο εσωτερικό του κτιρίου. Η βιωσιμότητα αποτέλεσε βασικό κομμάτι και προϋπόθεση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, με έμφαση στον έλεγχο της ηλιακής ακτινοβολίας, την ενσωμάτωση τοπικών υλικών κατασκευής και το φυσικό αερισμό και δροσισμό των εσωτερικών χώρων. Στοιχεία έργου Ανοιχτός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός προσχεδίων «ΝΕΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΠΑΡΤΗΣ» Διοργανώτρια Αρχή Περιφερειακή Ενότητα Λακωνίας της Περιφέρειας Πελοποννήσου Αρχιτέκτονες Zaha-Hadid Architects – ZHVR Group Νόμιμος Εκπρόσωπος /Legal Representative Patrik Schumacher Επικεφαλής Έργου / Project Director Helmut Kinzler Επικεφαλής Έργου / Project Associates Ζέττα Κοτσιώνη, Δημήτρης Κολώνης Ομάδα Σχεδιασμού / Design Team Paulo Flores, Μαρία Τσιρώνη, Martin Gsandtner, Κωνσταντίνα Τσαγκαράτου, Nicolas Tornero, Marco Pavoni, Annalena Henssen, Ηλιάνα Καψάλη, Aleksandra Mnich Σύμβουλοι Έργου Σύμβουλος Μουσειολογίας Out of the Box Intermedia Εξειδικευμένος Σύμβουλος Α&Μ Architects Σύμβουλος Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού Buro Happold Engineering Φωτορεαλιστικά VA Rendering View full είδηση
  17. Τους θησαυρούς της αρχαίας Ελληνικής πρωτοπορίας στη μηχανική θαύμασαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και εμφανή έκπληξη οι προσκεκλημένοι στα εγκαίνια του -πρωτοποριακού στη σύλληψη -Μουσείου Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας που κοσμεί από χθες το κέντρο της Αθήνας χάρη στο παραγωγικό πάθος του Μηχανολόγου Μηχανικού κ.Κώστα Κοτσανά που αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (http://kotsanas.com/biography.php). Το Μουσείο, εγκαινίασαν στο ιστορικό «αρ νουβό» κτήριο της οδού Πινδάρου 6 & Ακαδημίας, στο Κολωνάκι, ο ομότιμος καθηγητής του Ε.Μ.Π. και πρόεδρος της ΕΜΑΕΤ κ. Θεοδόσης Τάσιος και ο καθηγητής Φυσικής Διαστήματος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ξενοφών Μουσάς ,παρουσία εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, των πρέσβεων της Γαλλίας, της Ισπανίας, του Μεξικού και του Καναδά, εκπροσώπων των πολιτιστικών φορέων και της επιχειρηματικής κοινότητας. Το υδραυλικό αυτόματο των φθεγγομένων ορνέων υποδεχόταν στην είσοδο τους προσκεκλημένους, τους οποίους δεξιώνονταν στη συνέχεια οι αυτόματες θεραπαινίδες, ένα εντυπωσιακό ρομπότ του Φίλωνος του Βυζαντίου (3ος αιώνας π.Χ.), οι οποίες περπατούσαν, απευθύνονταν στον καθένα ξεχωριστά, τον ρωτούσαν κελαηδιστά αν επιθυμεί οίνο ή νερό και τον σέρβιραν ανάλογα με την επιθυμία του, όταν αυτός τοποθετούσε το κύπελλο στο χέρι της καθεμιάς τους! Όταν ο κάθε προσκεκλημένος έπαιρνε το κύπελλό του, αυτές συνέχιζαν να περπατούν για να σερβίρουν αυτόματα τον επόμενο καλεσμένο. Οι παριστάμενοι θαύμασαν τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων στο φυσικό του μέγεθος και σε μεγάλο διαδραστικό έκθεμα, και μυήθηκαν στη λειτουργία και τη χρησιμότητά του περιστρέφοντας έναν χειρομοχλό που έθετε σε κίνηση την πρόβλεψη σημαντικών αστρονομικών και ημερολογιακών γεγονότων. Επίσης, στην είσοδο του Μουσείου υπήρχε πλήρες ανάπτυγμα του Μηχανισμού σε τεράστιο μέγεθος που λειτουργούσε σε πραγματικό χρόνο, δηλαδή, ο Ήλιος βρισκόταν στην αντίστοιχη θέση στο ζωδιακό κύκλο, η Σελήνη μάς έδειχνε τη φάση της, μπορούσαμε να δούμε την επόμενη έκλειψη Ηλίου ή Σελήνης κ.ά. Παράλληλα, τέθηκαν σε λειτουργία το ξυπνητήρι του Πλάτωνος, το υδραυλικό ωρολόγιο του Κτησιβίου, ένα θαύμα του αυτοματισμού του 3ου αι. π.Χ., και ο ηχητικός συναγερμός που περιγράφεται από τον Ήρωνα τον Αλεξανδρέα, ο οποίος ενεργοποιούνταν όταν οι προσκεκλημένοι διάβαιναν τη θύρα που προστατεύει! Ακολούθησε επίδειξη του πολυβόλου καταπέλτη του Διονυσίου του Αλεξανδρέως, με αυτοματοποιημένη συνεχή ρίψη βελών, και του αυτόματου ανοίγματος των θυρών του ναού, όπως συνέβαινε κατά την αρχαιότητα μετά την τέλεση θυσίας στο βωμό του. Παράλληλα, οι παρευρισκόμενοι μπορούσαν να ρίξουν ένα νόμισμα και να πάρουν λίγο αγιασμό από τον αυτόματο πωλητή του Ήρωνος, να ανάψουν φωτιές και να στείλουν μηνύματα από την πυρσεία και τον υδραυλικό τηλέγραφο του Αινεία, να ανυψώσουν βαρείς λίθους από μια τρίποδη ανυψωτική μηχανή, να λειτουργήσουν την πυροσβεστική αντλία του Ήρωνος και πολλά άλλα. Η αξιοθαύμαστη λησμονημένη τεχνολογία «Ο σύγχρονος τεχνολογικός πολιτισμός δεν είναι μια αύξουσα καμπύλη εξέλιξης, όπως συνήθως πιστεύεται, αλλά μια ταχύτατη ανάπτυξη και κορύφωση κατά τον 3ο αιώνα π.Χ., μια υποχώρηση και απώλεια αυτής της τεχνολογίας στους επόμενους αιώνες και μια σταδιακή επανάκτησή της, με τον 13ο αιώνα μ.Χ. να ισοβαθμίζει την τεχνολογία αιχμής των αρχών του 2ου π.Χ. αιώνα. Το Μουσείο στεγάζει και παρουσιάζει στο κοινό αυτή την αξιοθαύμαστη λησμονημένη τεχνολογία και τα επιτεύγματά της, τα οποία η ανθρωπότητα επανέκτησε μετά από 1.500 χρόνια ωρίμανσης», τόνισε ο κ. Κοτσανάς. Ο κ. Τάσιος ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας: «Θεωρητικώς μόνον (να εξηγούμεθα: θεωρητικώς, μόνον) θα μπορούσα σήμερα να πω “νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα”, αφού το πάθος μου με την Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία εύρεν την δικαίωσίν του: Ετούτο το Μουσείο είναι ένα απ’ τα κεντρικά σύμβολα της τεράστιας προόδου που έγινε στη χώρα μας σ’ αυτό το θέμα. Ανατράπηκε πλέον η ανιστόρητη αντίληψη «δεν είχαν οι αρχαίοι Έλληνες τεχνολογίαν – οι Ρωμαίοι την είχαν, τάχα» και έκλεισε σημειώνοντας: «Τώρα, ακόμη και το σεβαστόν Υπουργείο Παιδείας δεν θ’ αντέξει για πολύ πριν προσθέσει στο σχολικό βιβλίο της Ελληνικής Ιστορίας ένα σπουδαίο κεφάλαιο για τη θεμελιώδη συνιστώσα του Ελληνικού Πολιτισμού που ήταν η Τεχνολογία. Αφού άλλωστε με την «Έντεχνον Σοφίαν» οι αρχαίοι θεοί έσωσαν το ανθρώπινο γένος (Πλάτωνος «Πρωταγόρας», 322c). Με όλα αυτά, λοιπόν, πώς να μην είμαστε ευγνώμονες στον κ. Κοτσανά, ευχόμενοι στο Μουσείο κάθε προκοπή». Ο κ. Μουσάς τόνισε μεταξύ άλλων: «Η τεχνολογία που βασίζεται στην επιστήμη, και αυτήν έχουμε εδώ, σε αυτό το υπέροχο μουσείο, είναι εκείνη που άλλαξε πράγματι τον κόσμο. Και ο κ. Κοτσανάς με σειρά από μουσεία που έχει φτιάξει και περιοδείες ανά τον κόσμο, έχει παρουσιάσει τη συνιστώσα της τεχνολογίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο». Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας Κώστα Κοτσανά, Πινδάρου 6 & Ακαδημίας, Κολωνάκι, 10671 Αθήνα Επικοινωνία: 211 4110044, 6907 292002 Ώρες λειτουργίας: 09:00–17.00 καθημερινά και Σαββατοκύριακα, 09:00–20.00 τους μήνες Ιούνιο - Σεπτέμβριο Website: http://kotsanas.com/, Facebook: @KotsanasMuseumOfAncientGreekTechnology, Instagram: @kotsanasmuseum View full είδηση
  18. Μεγάλη πυρκαγιά ξέσπασε το βράδυ της Κυριακής στο κτίριο του Πολεμικού Μουσείου στα Χανιά. Επί τόπου έσπευσαν άμεσα 5 πυροσβεστικά οχήματα με 15 πυροσβέστες, με τις δυνάμεις της Πυροσβεστικής να ενισχύονται περαιτέρω. Οι πυροσβέστες επιχειρούν να μην περάσει η φωτιά σε διπλανό πάρκο, ωστόσο δεν υπάρχει κίνδυνος για κοντινά κτίρια. Το εν λόγω κτίριο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης στην οδό Τζανακάκη και η πυρκαγιά έχει δημιουργήσει αποπνικτική ατμόσφαιρα στην περιοχή. Οι αστυνομικές αρχές έχουν αποκλείσει τους γύρω δρόμους και τις παράπλευρες οδούς. Το κτίριο -το οποίο ήδη έχει καεί ολοσχερώς- δεν λειτουργεί πια ως μουσείο και είναι εδώ και περίπου δέκα χρόνια εγκαταλειμμένο. Σύμφωνα με δήλωση του δημάρχου Χανιών, Τάσου Βάμβουκα, το εν λόγω κτίριο, έκτασης 3.000 τ.μ., το είχε ζητήσει ο δήμος από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, προκειμένου να το ανακαινίσει και να στεγάσει εκεί το δημαρχείο της πόλης. Σύμφωνα με πληροφορίες, η φωτιά ξεκίνησε από μέσα από το κτίριο. View full είδηση
  19. Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ένα μουσείο αυτοκινήτου συγκαταλέγεται στα 5 κορυφαία μουσεία της Ελλάδας, σύμφωνα με το Τrip Advisor. Η τεράστια κληρονομιά της χώρας μας σε αρχαίο πολιτισμό και η ελάχιστη παρουσία της στη βιομηχανία της αυτοκίνησης καθιστά μάλλον παράδοξο αυτό το γεγονός, το οποίο όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό. Και μάλιστα ακόμα πιο εντυπωσιακό, αν αναλογιστούμε ότι το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου, ένα κόσμημα της χώρας μας, δημιουργήθηκε χάρη στο όραμα και στην προσπάθεια ενός και μόνου ανθρώπου, του Θεόδωρου Χαραγκιώνη. Το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου-Ίδρυμα Θεοδώρου & Γιάννας Χαραγκιώνη, όπως είναι η πλήρης ονομασία του, ξεκίνησε να λειτουργεί από το Μάρτιο του 2011 στο κέντρο της Αθήνας. Στο μουσείο μπορεί κανείς να θαυμάσει 120 από τα 350 περίπου αυτοκίνητα της συλλογής του κ. Χαρακγιώνη, τα οποία εκτίθενται εναλλασσόμενα. Στον ίδιο χώρο, υπάρχει ένα συνεργείο του 1930 με περισσότερα από 3.000 αντικείμενα, 72 ιστορικοί τροχοί, 32 ιστορικά τιμόνια και το αρχείο της ΕΛΠΑ, αποτελούμενο από 90 κομμάτια. Τα πιο σπάνια αυτοκίνητα που μπορεί να δει κανείς στο μουσείο είναι το BMW 319 / 328 Motto Streamliner με αλουμινένιο άβαφο αμάξωμα του 1950, το Jovett Jupitter ABBOTT Coupe, το εμπροσθοκίνητο σπορ βρετανικό αυτοκίνητο με σωληνωτό σασί και επίπεδο (μπόξερ) κινητήρα κατασκευασμένο από την καροσσερί ABBOTT (σε δύο μόνο αντίγραφα, με το ένα να έχει καταστραφεί) και το PIPER GTR, το πρωτότυπο της PIPER για τη συμμετοχή της στο LEMANS του 1969. Το ακριβότερο μοντέλο που κοσμεί το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου είναι μια Maserati με αμάξωμα Barchetta, μοντέλο 350S, του 1957. H αξία της δεν μπορεί να προσδιοριστεί, καθώς πρόκειται για ένα πολύ ξεχωριστό τετράτροχο, δεδομένου ότι έχει συμμετάσχει σε σημαντικούς αγώνες με μεγάλους οδηγούς και έχει παραχθεί σε τρία μόνον αντίτυπα. Από την έναρξη λειτουργίας του, το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου παρουσιάζει μια σταθερά ανοδική πορεία και υπολογίζεται πως περίπου 120.000 άτομα το έχουν επισκεφθεί, τα τελευταία τρία χρόνια. Η σημαντικότητά του μάλιστα περνά συχνά τα ελληνικά σύνορα. Με τον τίτλο «Προορισμός διακοπών - Αθήνα», το γνωστό γερμανικό περιοδικό αυτοκινήτου Auto Motor und Sport, στη ρουμανική του έκδοση Μαρτίου 2018, αφιερώνει ένα δισέλιδο θέμα στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου-Ίδρυμα Θεοδώρου & Γιάννας Χαραγκιώνη, θεωρώντας το έναν σημαντικό λόγο για να επισκεφθεί κανείς την Αθήνα, που εκτός από την περίφημη κλασική ιστορία της, προσφέρει μια από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές συλλογές αυτοκινήτων. Περισσότερα σχετικά με τις ώρες λειτουργίες και άλλες πρακτικές πληροφορίες , μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του Ελληνικού Μουσείου Αυτοκινήτου στη διεύθυνση http://www.hellenicmotormuseum.gr Πηγή: http://www.insider.g...initoy-pics-vid Click here to view the είδηση
  20. Ξεναγοί, συνοδοί τουριστών και τουρίστες με φιάλες οξυγόνου σε υποθαλάσσιο αρχαιολογικό χώρο. Οι επισκέψεις σε ναυάγια είναι κάτι που δεν συνηθίζεται ακόμη στην Ελλάδα, αλλά τα υποβρύχια μουσεία έρχονται: στην Αλόννησο και στον Παγασητικό τέσσερα ναυάγια, χρονολογούμενα από τους κλασικούς έως τους βυζαντινούς χρόνους, πρόκειται να μετατραπούν σε υποθαλάσσια μουσεία, στα οποία θα μπορούν να ξεναγούνται οι λάτρεις των αρχαιοτήτων και της κατάδυσης. Οι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι που θα γίνουν επισκέψιμοι είναι το ναυάγιο στο νησί Περιστέρα, κοντά στην Αλόννησο, που χρονολογείται στον 5ο αιώνα π. Χ. και αποτελείται από μια συσσώρευση αμφορέων, το βυζαντινό ναυάγιο στο νησάκι Κίκυνθο, συλημένο και με δείγματα κεραμικής να το χρονολογούν μεταξύ 9ου και 13ου αιώνα, το ναυάγιο στη θέση Άκρα Γλάρος, επίσης της βυζαντινής περιόδου και το ναυάγιο στη θέση Τηλέγραφος των μέσων του 4ου αι. μ.Χ.. Στα επισκέψιμα υποβρύχια αρχαιολογικά πάρκα θα επιτρέπεται η κατάδυση, με συνοδεία δυτών και αρχαιοφυλάκων, σε βάθος ώς και 40 μέτρων, Επίσης, θα επιτρέπεται η ερασιτεχνική φωτογράφιση. Οι μη φίλοι των καταδύσεων θα έχουν τη δυνατότητα να θαυμάζουν τα «εκθέματα» μέσα από σκάφη με διαφανή πυθμένα. Ακόμη μέσω καινοτόμου τεχνολογίας, με την οποία θα εξοπλιστούν τα Κέντρα Ενημέρωσης που θα δημιουργηθούν, θα μπορούν να ξεναγηθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Οι εργασίες για τη δημιουργία των καταδυτικών αρχαιολογικών πάρκων βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο. Τον περασμένο Οκτώβριο κλιμάκια της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων έκαναν υποβρύχιες αυτοψίες, στους επιλεγμένους για τη δημιουργία υποβρύχιων μουσείων χώρους στην Περιστέρα Αλοννήσου και στον Δυτικό Παγασητικό, προκειμένου να οριοθετηθούν οι «μικροπεριοχές» των μνημείων, που θα αντιστοιχούν στην πορεία μελλοντικών επισκέψεων, να τεκμηριωθεί η κατάστασή τους, να προσδιοριστούν σημεία ενδιαφέροντος για τους επισκέπτες-δύτες και να καθαριστούν. Οι υποβρύχιες αυτοψίες έγιναν στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου BLUEMED, το οποίο θα διαρκέσει έως τον Οκτώβριο του 2019, με σκοπό τη μελέτη των καλύτερων τρόπων για τη λειτουργία επισκέψιμων χώρων σε αρχαία ναυάγια. Παράλληλα, το έργο θα προστατεύσει και θα αξιοποιήσει τον ενάλιο φυσικό πλούτο και τη βιοποικιλότητα της Μεσογείου. Η ίδρυση ενάλιων επισκέψιμων αρχαιολογικών χώρων εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο προβολής του ενάλιου πολιτιστικού αποθέματος της Ελλάδας, μέσω του καταδυτικού τουρισμού. Με τη δημιουργία των υποβρύχιων μουσείων στην Αλόννησο και στον Παγασητικό αναμένεται να καθιερωθεί η Θεσσαλία ως καταδυτικός προορισμός -που σημαίνει ποιοτικό τουρισμό- με ό,τι αυτό συνεπάγεται: επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, αύξηση της απασχόλησης, προβολή της περιοχής και της Ελλάδας γενικότερα, προστασία των ενάλιων αρχαιοτήτων. Σε άλλες χώρες, όπως στην Ιταλία, τα υποβρύχια μουσεία προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες. Στη Σικελία και στα νησάκια γύρω από αυτήν, στην Ούστικα, στην Παντελερία, στις Αιγούσες, υπάρχουν 21 υποβρύχια αρχαιολογικά πάρκα, πλούσια σε αμφορείς, ίχνη βυζαντινών εκκλησιών και ναυάγια. Κάθε χρόνο τα επισκέπτονται πάνω από πέντε χιλιάδες τουρίστες και οι τάσεις είναι «εκρηκτικές». Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες, υπάρχουν περίπου 25 εκατομμύρια πιστοποιημένοι δύτες παγκοσμίως. Περίπου πέντε εκατομμύρια από αυτούς είναι Ευρωπαίοι. Οι ενεργοί δύτες είναι περίπου 1,5 εκατομμύριο και αυτοί πραγματοποιούν ένα ταξίδι κάθε χρόνο κάνοντας έως και 10 διανυκτερεύσεις σε μακρινούς προορισμούς. Παράλληλα, το κόστος της δημιουργίας καταδυτικού πάρκου θεωρείται μικρό σε σχέση με τα έσοδα που αποφέρει η λειτουργία του και το γενικότερο όφελος για την περιοχή στην οποία βρίσκεται. Στη χώρα μας ο καταδυτικός τουρισμός τα τελευταία χρόνια έχει αυξητικές τάσεις, αλλά σίγουρα έχει πολλά περιθώρια ανάπτυξης αφού υπολογίζεται ότι περισσότερα από 1.500 ναυάγια βρίσκονται διάσπαρτα στις ελληνικές θάλασσες. Και όχι μόνο. Βυθισμένες πόλεις, παράκτιοι οικισμοί, αρχαία λιμάνια προσφέρονται για εξερευνήσεις. Το Αιγαίο και το Ιόνιο δεν έχουν κοράλλια και τροπικά ψάρια έχουν όμως -εκτός από τις σπηλιές και τη θαλάσσια ζωή- αρχαιολογικό πλούτο και οι επισκέψεις σε ναυάγια μπορούν να προσφέρουν και άλλες ώρες ευχαρίστησης στα «παιδιά της θάλασσας». Ο δρόμος έχει πλέον ανοίξει. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ View full είδηση
  21. Διαγωνιζόμενο για το Ευρωπαϊκό Μουσείο της Χρονιάς, το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου διακρίθηκε, αφού έλαβε ειδικό έπαινο στον ετήσιο διαγωνισμό του ευρωπαϊκού οργανισμού European Museum Forum (EMF), που διοργανώνεται από το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Μουσείων (EMF). Ο διαγωνισμός φέτος πραγματοποιήθηκε στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας και οι κριτές της ΕΜΥΑ απένειμαν Ειδικό Έπαινο στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου για την παρουσίαση της ιστορίας και του πολιτισμού της Κρήτης, με επίκεντρο στην άνοδο και την παρακμή του μινωικού πολιτισμού. Το μουσείο έχει γίνει ένα τεράστιο κοινωνικό και πολιτιστικό πλεονέκτημα για την Κρήτη, αφού σύμφωνα με το EMYA «επηρεάζει τον τουρισμό και την οικονομία, βοηθώντας επίσης την τοπική κοινότητα να εσωτερικεύσει μια θετική αντίληψη της επιστήμης και του πολιτισμού». Το Βραβείο Ευρωπαϊκού Μουσείου της Χρονιάς 2017 κέρδισε το MEG - Μουσείο Εθνογραφίας, στη Γενεύη της Ελβετίας. Πηγή: http://www.doctv.gr/page.aspx?itemid=spg11132
  22. Με τη συμπλήρωση 26 χρόνων λειτουργίας του, το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών Ομίλου ΟΤΕ προχωράει στην τεκμηρίωση και ψηφιοποίηση των συλλογών του, ένα έργο που διήρκεσε 2 χρόνια και είναι διαθέσιμο μέσα από το νέο site του Μουσείου. Έτσι οι επισκέπτες του otegroupmuseum.gr, μπορούν να έχουν πρόσβαση στο σύνολο σχεδόν των συλλογών του Μουσείου, και συγκεκριμένα στις 3200 συσκευές, αντικείμενα και όργανα που σχετίζονται άμεσα και έμμεσα με την ιστορία των τηλεπικοινωνιών και την εξέλιξη των σχετικών τεχνολογιών στη χώρα μας από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Ακόμα στην ιστοσελίδα είναι διαθέσιμες 13500 τηλεφωτογραφίες, από το 1949 όταν και ξεκίνησε τη λειτουργία της η υπηρεσία έως τα τέλη του 1980, καλύπτοντας σημαντικές στιγμές από την πολιτική, πολιτιστική και κοινωνική ιστορία της Ελλάδας. Τα 3700 διαθέσιμα τηλεγραφήματα μας πάνε αρκετά πίσω στο χρόνο, από την περίοδο του 1860, με το περιεχόμενο τους να αφορά την πολιτική και στρατιωτική ιστορία της Ελλάδας μεταξύ άλλων. Συγκεντρώθηκαν ακόμα 300 υλικά αρχείου όπως διαφημιστικές καταχωρήσεις, 2300 τηλεκάρτες αλλά και 100 ώρες ταινιών που περιλαμβάνουν διαφημίσεις, εκπαιδευτικά φιλμ και εταιρικά φιλμ του ΟΤΕ. Η τεκμηρίωση κάθε αντικειμένου περιλάμβανε πρωτογενή συντήρηση, καταγραφή της ταυτότητάς του καθώς και επαγγελματική φωτογράφηση και καταχώρηση σε ηλεκτρονική μορφή. Σύμφωνα με τον ΟΤΕ, η ιστοσελίδα θα εμπλουτιστεί σύντομα με σύγχρονες ψηφιακές εφαρμογές για την παρουσίαση των εκθεμάτων μεταξύ των οποίων και η εικονική πραγματικότητα. Site: Μουσείο Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ Πηγή: http://www.insomnia.gr/_/articles/providers-telecoms/%CE%BF%CF%84%CE%B5/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CF%84%CE%B5-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%88%CE%B7-r12750
  23. Ομόφωνα εγκρίθηκαν από το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής στη συνεδρίαση της 27ης Σεπτεμβρίου η σύναψη και οι όροι σχεδίου Προγραμματικής Σύμβασης Πολιτισμικής Ανάπτυξης μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, της Περιφέρειας Αττικής και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) για την υλοποίηση του έργου «Μουσείο Μεταλλείας – Μεταλλουργίας Λαυρίου στο διατηρητέο συγκρότημα Μηχανουργείου στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου Τ.Π.Π.Λ.». Ο Αντιπεριφερειάρχης Ανατολικής Αττικής Πέτρος Φιλίππου στην εισήγησή του αναφέρθηκε συνοπτικά στην ιστορία της Λαυρεωτικής και ειδικά των μεταλλείων τόσο κατά την αρχαιότητα όσο και στα νεώτερα χρόνια και επισήμανε ότι η νέα διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής στα δύο πρώτα χρόνια της θητείας της, έχει δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάδειξη των ιστορικών μνημείων της Λαυρεωτικής. Για τον σκοπό αυτό έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές συναντήσεις εργασίας και συσκέψεις με τη συμμετοχή της Αντιπεριφερειάρχη Πολιτισμού και Νεότητας Εύης Αποστολάκη και της ίδια της Περιφερειάρχη Αττικής Ρένας Δούρου. Στάθηκε επίσης ο κ. Φιλίππου στη σημαντική προσπάθεια – εργασία που έχει επιτελέσει το ΕΜΠ τα τελευταία 20 χρόνια για την ανάδειξη του Τεχνολογικού Πολιτιστικού Πάρκου Λαυρίου (εγκαταστάσεις πρώην Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου) και έχει καταστήσει το Λαύριο κέντρο βιομηχανικής κληρονομιάς και βιομηχανικής αρχαιολογίας. Επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας αποτελεί το Μουσείο Μεταλλείας – Μεταλλουργίας Λαυρίου. Ακολούθησαν τοποθετήσεις του Δημάρχου Λαυρεωτικής Δημήτρη Λουκά και του Αναπληρωτή Καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Νίκου Μπελαβίλα, οι οποίοι ευχαρίστησαν την Περιφέρεια Αττικής για τη χρηματοδότηση του έργου. Ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου είναι 2.686.500,00€ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ). Φορέας εκτέλεσης του έργου θα είναι το ΕΜΠ με την επιστημονική αρωγή των εξειδικευμένων υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Αντικείμενο της Προγραμματικής Σύμβασης αποτελεί η υλοποίηση τριών Υποέργων: - Διατηρητέο Συγκρότημα Μηχανουργείου στο Τ.Π.Π.Λ. – Διαμόρφωση Μουσείου Μεταλλείας – Μεταλλουργίας Λαυρίου – Οικοδομικά - Συντήρηση και Αποκατάσταση Αρχειακού Υλικού καθώς και Μεταλλικών και Ξύλινων Αντικειμένων για τη διαμόρφωση Μουσείου Μεταλλείας – Μεταλλουργίας Λαυρίου - Μουσειολογική – Μουσειογραφική Εφαρμογή για τη δημιουργία του Μουσείου Μεταλλείας – Μεταλλουργίας Λαυρίου. Το έργο θα εκτελεστεί εντός του Τεχνολογικού Πολιτιστικού Πάρκου Λαυρίου (στο Διατηρητέο Συγκρότημα Μηχανουργείου). Σκοπός του έργου είναι η σύνδεση του Μουσείου Μεταλλείας – Μεταλλουργίας Λαυρίου με τις δραστηριότητες του Τεχνολογικού-Πολιτιστικού Πάρκου Λαυρίου, ώστε να αποτελέσει μοναδικό παράδειγμα ενός σύγχρονου μουσείου, προβάλλοντας τις έννοιες «ιστορικό περιεχόμενο – αντικείμενο – δρώμενα – σύγχρονη βιομηχανία – κοινωνική διάσταση». Επιπλέον, το Μουσείο Μεταλλείας – Μεταλλουργίας Λαυρίου αναμένεται να συμβάλλει μεταξύ άλλων στην αντίληψη του βιομηχανικού μουσείου όχι μόνο ως τόπου συλλογής, προστασίας και προβολής τεκμηρίων και αντικειμένων, αλλά και της κοινωνικής ιστορίας, στην ανάδειξη της φυσικής ιστορίας του Λαυρεωτικού χώρου (γεωλογία, μεταλλοφορία, κοιτασματολογία, ορυκτά που έτυχαν παραγωγικής εκμετάλλευσης – μεταλλεύματα), καθώς και στη συγκριτική παρουσίαση της αρχαίας και νεότερης μεταλλευτικής – μεταλλουργικής τεχνικής και την ανάδειξη της βιομηχανικής και αστικής αρχιτεκτονικής βιομηχανικών χωριών και της πολεοδομικής εξέλιξης της μεταλλευτικής πόλης του Λαυρίου. Πηγή: http://www.forkeratea.com/2016/09/blog-post_83.html
  24. Το 9ο Μουσείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ), το Μουσείο Αργυροτεχνίας, εγκαινίασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κύριος Προκόπιος Παυλόπουλος. Με το Μουσείο αυτό το ΠΙΟΠ ολοκληρώνει το Δίκτυο των θεματικών του Μουσείων, ένα σημαντικό έργο για τον πολιτισμό, τον τουρισμό και την περιφέρεια, με διεθνή αναγνώριση. Το Μουσείο Αργυροτεχνίας βρίσκεται στο Κάστρο Ιωαννίνων, και συγκεκριμένα στον δυτικό προμαχώνα της νοτιανατολικής ακρόπολης (Ιτς Καλέ). Καταλαμβάνει τις δύο στάθμες του προμαχώνα, καθώς και το κτίσμα των παλαιών μαγειρείων που εφάπτεται σε αυτόν. Το αναξιοποίητο μέχρι σήμερα τμήμα του Κάστρου αναμορφώθηκε με υποδειγματικό τρόπο από το Ομιλο Πειραιώς προκειμένου να φιλοξενήσει τη μόνιμη έκθεση του Μουσείου. Σκοπός του Μουσείου είναι η διάσωση της γνώσης για την ηπειρωτική αργυροτεχνία, η διάχυση πληροφοριών στο ευρύ κοινό σχετικά με την τεχνολογία της, καθώς και η σύνδεση αυτής της τεχνολογίας με τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της εποχής στην οποία αναπτύχθηκε κι ήκμασε. Πρόκειται για μουσείο θεματικό, τεχνολογικό, αφού πραγματεύεται την τεχνολογία της αργυροχοίας κατά την προβιομηχανική περίοδο, αλλά ταυτόχρονα και για μουσείο περιφερειακό αφού εστιάζει κυρίως στην ιστορία της περιοχής της Ηπείρου. Χρονικά η έκθεση καλύπτει κατά βάση, την μεταβυζαντινή περίοδο, από τον 15ο αιώνα κι έπειτα, χωρίς ωστόσο να λείπουν κι αναφορές στο απώτερο παρελθόν, καθώς η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την παραγωγή των ασημικών ανάγεται συχνά σε πολύ παλιότερες περιόδους. Οι εκθεσιακοί χώροι αναπτύσσονται στα δύο επίπεδα του προμαχώνα. Στο πρώτο επίπεδο ξετυλίγεται το βασικό μέρος της έκθεσης, το οποίο αναφέρεται στην ιστορία και την τεχνολογία της αργυροτεχνίας στην Ήπειρο. Ο επισκέπτης με την βοήθεια ποικίλων εποπτικών μέσων ανακαλύπτει παραδοσιακές τεχνικές, μαθαίνει για τα στάδια τους και για το τελικό προιόν. Στο δεύτερο επίπεδο και μέσα σε διαφανές κέλυφος παρουσιάζεται η συλλογή ηπειρωτικών αργυρών αντικειμένων από τον 18ο ως τον 20ο αιώνα. Το Μουσείο, χρηματοδοτήθηκε από το ΕΣΠΑ, κατόπιν προγραμματικής σύμβασης μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς και του Δήμου Ιωαννιτών. Εντάσσεται στο δίκτυο Μουσείων που έχει δημιουργήσει το Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς, το οποίο με βάση την εμπειρία που διαθέτει, εκτιμά ότι θα προσελκύει τουλάχιστον εξήντα χιλιάδες επισκέπτες ετησίως. Πηγή: https://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/ioannina-egkainiastike-entyposiako-moyseio-argyrotehnias
  25. Το παλιό Μουσείο της Ακρόπολης θα ανοίξει και πάλι, και στον Ιερό Βράχο θα αποκαλυφθούν και κάποια «κρυμμένα» μνημεία. Η διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών, Ελένη Μπάνου, παρουσίασε το σχέδιο κατά τη διημερίδα της Υπηρεσίας Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως (ΥΣΜΑ) που έγινε πρόσφατα στο Μουσείο της Ακρόπολης. Οπως η ίδια είπε, «στο προσεχές ΕΣΠΑ, μαζί με την ΥΣΜΑ, θα αναδείξουμε το παλιό Μουσείο της Ακρόπολης καθώς και τα γειτονικά κτίρια». Σύμφωνα με παλαιότερη γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων, θα παρουσιάζονται εκεί μικρές εκθέσεις για την ιστορία του Βράχου όπως και του ίδιου του μουσείου. Σε κάποιες αίθουσες θα στεγαστούν αρχιτεκτονικά μέλη από τα διάσπαρτα στον βράχο, σε άλλες μικρές εκθέσεις με φωτογραφίες και άλλα μέσα, και επίσης κάποιες δραστηριότητες της ΥΣΜΑ. Αντιστοίχως θα αποξηλωθούν κάποιες εργοταξιακές εγκαταστάσεις, απελευθερώνοντας χώρο για τους επισκέπτες. Απέναντι, στα εργαστήρια συντήρησης, η δραστηριότητα θα είναι εν μέρει ορατή από τους επισκέπτες, θα είναι δηλαδή επισκέψιμα κατά ένα μέρος τους. Το κοινό θα μπορεί να ενημερωθεί επιτόπου για το πώς γίνεται η συντήρηση των αρχιτεκτονικών μελών και των δομικών υλικών τα οποία χρησιμοποιούνται για την αναστήλωση. «Το έργο δεν είναι μόνο η αποκατάσταση της ύλης, των βράχων, της πέτρας» είπε η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου, κηρύσσοντας την έναρξη των εργασιών της διημερίδας. «Κάθε κομμάτι κουβαλάει ένα μέρος άυλης μνήμης, ίχνη, όχι μόνο του σπουδαίου αρχιτέκτονα που συνέβαλε στο έργο, αλλά και του απλού εργάτη που το σμίλευσε. Η συγκίνηση είναι βαθιά. Μου έρχεται στο μυαλό ένα απόσπασμα της Εκάβης, η οποία πιάνει την ασπίδα του Εκτορα και λέει ''να, βλέπω το ίχνος από τον ιδρώτα του Εκτορα, του παιδιού μου, πάνω στην ασπίδα''. Αυτό είναι το ταξίδι του πνεύματος μέσα από την ύλη. Κι εσείς έχετε αυτό το σπουδαίο προνόμιο να διατηρείτε ζωντανή αυτήν τη μνήμη για εμάς και για τις επόμενες γενιές» τόνισε η υπουργός. Η απόφαση Το παλιό Μουσείο της Ακρόπολης επισκιάστηκε από το καινούργιο και από το 2009 παραμένει κλειστό. Ολα αυτά τα χρόνια όμως μια ζωηρή συζήτηση αναπτυσσόταν για την τύχη του και τη νέα χρήση του. Τον Δεκέμβριο του 2012, σε κοινή συνεδρίαση το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων αποφάσισαν κατά πλειοψηφία τον μη χαρακτηρισμό του ως σύγχρονου μνημείου. Επικράτησε ωστόσο η άποψη να παραμείνει στη θέση του και με νέο ρόλο. Σήμερα, στον Ιερό Βράχο τα εργαστήρια για τα έργα αποκατάστασης καταλαμβάνουν 488 τ.μ., τα γραφεία 287 και οι αποθήκες 306. Περίπου το 40% από αυτά θα μεταφερθούν στο παλιό μουσείο και παράλληλα θα ξηλωθεί το μεγάλο εργοταξιακό στέγαστρο, νότια του Παρθενώνα. Με τη μετακίνηση θα αποκαλυφθούν τα κατάλοιπα του Ιερού του Πανδίονος και τμήμα του μυκηναϊκού τείχους της Ακρόπολης. Η πρόταση εξασφαλίζει κατάλληλο αποθηκευτικό χώρο για το πολυπληθές αρχαιολογικό υλικό, που βρίσκεται εκτεθειμένο στο ύπαιθρο ή σε ακατάλληλες αποθήκες. Οπως επί παραδείγματι, την ενοποίηση αρχαιολογικών συνόλων, σαν τα μέλη του αρχαίου ναού της Αθηνάς ή τα πώρινα αρχαϊκά αρχιτεκτονικά μέλη. Οπως είπαν ο πρόεδρος της ΕΣΜΑ, καθηγητής Μανόλης Κορρές, και η Ελισάβετ Σιουμπάρα, αν και έχουν γίνει δεκάδες συγκολλήσεις κάποιων θραυσμάτων κατά το παρελθόν, αυτά έχουν «χαθεί» στις στοίβες των διασπάρτων. Αλλά και τα διάσπαρτα πρέπει να στεγαστούν κατά ένα μέρος. Οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν άλλο την εν υπαίθρω διατήρησή τους, γιατί «σβήνουν» πολλές λεπτομέρειες. Οι συζητήσεις για την κατασκευή μουσείου στην Ακρόπολη άρχισαν αμέσως μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Η μελέτη ανατέθηκε το 1844 στον Παναγή Κάλκο. Η κατασκευή του διήρκεσε από το 1865 έως το 1874 και από τότε το Μουσείο της Ακρόπολης γειτνιάζει αρμονικά με τον Παρθενώνα, καθώς βρίσκεται στο ΝΑ τμήμα του. Το οικοδομικό πρόγραμμα για το λιτό πέτρινο κτίριο προέβλεπε το ύψος του να μην υπερβαίνει τον στυλοβάτη του Παρθενώνα. Με έκταση μόλις 800 τ.μ., αποδείχθηκε γρήγορα ακατάλληλο να στεγάσει τα ευρήματα των μεγάλων ανασκαφών της Ακρόπολης που άρχισαν το 1886. Ενα δεύτερο μουσείο, το Μικρό Μουσείο, αναγγέλθηκε το 1888. Κατά τα έτη 1946-1947 το δεύτερο μουσείο κατεδαφίστηκε, ενώ το αρχικό επεκτάθηκε σημαντικά. 498 τόνοι κατέβηκαν από τον Παρθενώνα Εντυπωσιακοί ήταν για μία ακόμα φορά οι αριθμοί από τις αναστηλώσεις στην Ακρόπολη. Η διευθύντρια της ΥΣΜΑ Βάσω Ελευθερίου έκανε τον απολογισμό των πεπραγμένων στο προηγούμενο ΕΣΠΑ και παρουσίασε τα σχέδια για το επόμενο. Οπως είπε, μόνο στον Παρθενώνα κατέβηκαν 199 μέλη συνολικού βάρους 498 τόνων. Αναλυτικά: από τη δυτική πλευρά 117 μέλη βάρους 285 τόνων, από τον δυτικό τοίχο δύο κομμάτια του υπέρθυρου, βάρους 23 τόνων, και από τον βόρειο τοίχο 51 κομμάτια 140 τόνων. Για όλα αυτά, και άλλες πολλές εργασίες στα Προπύλαια, στο νότιο τείχος κ.α., διατέθηκαν 1,4 εκατ. ευρώ, με τη μερίδα του λέοντος, 500.000, να πηγαίνει στην προμήθεια μαρμάρου. Η ΥΣΜΑ σε αγαστή συνεργασία με την ΕΣΜΑ (Επιτροπή Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως) ζήτησαν 10 εκατ. από το επόμενο ΕΣΠΑ, καθώς έχουν έτοιμες μελέτες. Λόγω της οικονομικής κατάστασης όμως, τους είπαν πως θα πάρουν τα μισά και θα γίνει προσπάθεια στο μέλλον να εξοικονομηθούν και άλλα χρήματα. Οι επεμβάσεις που θα γίνουν θα είναι στον Παρθενώνα, και σχετίζονται με τη δυτική πλευρά. Η εικόνα Επίσης θα αποκατασταθούν κάποιοι από τους εσωτερικούς τοίχους του μνημείου, αλλάζοντας έτσι την εικόνα του και καθιστώντας το πιο αναγνώσιμο στο κοινό. Οσο για τα τείχη, έχουν εντοπισθεί προβλήματα σε 12 σημεία. Μέχρι στιγμής έχει γίνει αποκατάσταση σε ένα (νότιο τείχος), αποκαθίσταται τώρα ακόμα ένα στο βόρειο τείχος και υπάρχει μελέτη για ένα επιπλέον. Τα υπόλοιπα θα αντιμετωπισθούν στο μέλλον. Ελπίδα όλων, να γίνουν προσλήψεις τεχνιτών στο άμεσο μέλλον, γιατί οι μη μόνιμοι (και πολύτιμοι, όπως είπαν όλοι) απομακρύνθηκαν από τα έργα το 2015. Κλείνοντας τη διημερίδα, ο νέος πρόεδρος της ΕΣΜΑ Μανόλης Κορρές υπενθύμισε με συγκίνηση τα λόγια του αειμνήστου Χαράλαμπου Μπούρα για τα μνημεία, λόγια που έχουν όλοι ως οδηγό: «Αυτά είναι κοινωνικά αγαθά, και εμάς μας τα εμπιστεύθηκαν». Ευχήθηκε η «οικογένεια της Ακρόπολης» να συνεχίσει με τόση σύμπνοια τη δουλειά της, τονίζοντας πως παρά τις δυσκολίες, οι εργαζόμενοι δεν το βάζουν κάτω. «Συνεχίζουν με το ίδιο πείσμα και την ίδια όρεξη» όπως είπε και ο Βασίλειος Λαμπρινουδάκης, βάζοντας τελεία σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Πηγή: http://www.ethnos.gr/politismos/arthro/ksanazontaneuei_to_palio_mouseio_tis_akropolis-64712101/
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.