Ανθεκτικά χρώματα

[Floydian]

Κατ' αρχάς να τονίσω πως δεν είμαι επαγγελματίας του χώρου και οι γνώσεις μου αποκτήθηκαν μέσω ενημέρωσης σε διάφορες σελίδες στο διαδίκτυο, γνώμες από μαγαζιά του είδους και μιας μικρής προσωπικής εμπειρίας. Ο σκοπός μου, επίσης, είναι πρωτίστως καλλιτεχνικού χαρακτήρα, και αφορά βαφή αντικειμένων, πολλά εκ των οποίων εκτίθενται σε εξωτερικούς χώρους και στις όποιες καιρικές συνθήκες. Με λίγα λόγια, ψάχνω ένα ελληνικό προϊόν με τις μεγαλύτερες αντοχές σε βάθος χρόνου, να μάθω πριν την πάθω. Αναφορικά, διαβάζω σε ένα αγγλικό χρώμα πως εγγυάται 15 έτη αντοχής. Επειδή όμως η Αγγλία δεν φημίζεται για τον ήλιο της, είμαι σκεπτικός για τις επιδόσεις του χρώματος στην ηλιακή ακτινοβολία. Υπάρχουν ελληνικά προϊόντα που αντέχουν περισσότερο απο αυτά τα υποτιθέμενα 15 χρόνια; Στον χώρο των καλλιτεχνικών ακρυλικών μπορεί κάποιος να βρει χρώματα θεωρητικής διάρκειας 100 ετών, σε μουσειακό όμως περιβάλλον - δεν ξέρω πως μεταφράζονται αυτά κάτω από ήλιο, βροχή, αέρα και θερμοκρασιακές μεταπτώσεις.

 

Ρίχνοντας μια ματιά στις τεχνικές προδιαγραφές χρωμάτων εξωτερικού χώρου από διάφορες εταιρείες, παρατήρησα κάποια πράγματα. Πρώτον, δεν αναφέρουν όλες πλήρη χαρακτηριστικά ούτε λεπτομέρειες - όπως συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξαχθήκανε οι όποιες μετρήσεις ποιότητας. Μερικές μάλιστα, αν και πρόκειται για μεγάλες εταιρείες του χώρου, αναγράφουν τα απολύτως ελάχιστα. Το γεγονός αυτό καθιστά αδύνατο το να μπορέσω να συγκρίνω την ποιότητα μεταξύ των διαφόρων επιλογών, έστω και θεωρητικά. Έχω ζητήσει κάποιες διευκρινίσεις από συγκεκριμένη εταιρεία πριν 2-3 ημέρες και δεν έχω λάβει απάντηση ακόμη.

 

Έπειτα, σε ένα παράδειγμα που βλέπω, υπάρχει μία απόκλιση από αυτά που αναγράφονται στην ετικέτα του προϊόντος και σε αυτά των τεχνικών φυλλαδίων. Για παράδειγμα, ενώ η ετικέτα λέει 100% ακρυλικό τσιμεντόχρωμα, στις οδηγίες διαβάζω για προσθήκη στυρενίου, άρα να υποθέσω πως δεν είναι καθαρό ακρυλικό όπως αναγράφεται; Το τσιμεντόχρωμα ως έννοια μου λέει πως έχει μεγαλύτερες αντοχές στα αλκάλια του σκυροδέματος, κατά τ' άλλα μοιράζεται κοινά χαρακτηριστικά με το κλασικό καθαρό ακρυλικό, έχοντας παράλληλα και διπλάσιο χρόνο εργασίας πριν το στέγνωμα - κάτι που με βολεύει. Σε αυτή τη σελίδα, ο πίνακας δείχνει συν τοις άλλοις τις διαφορές του καθαρού ακρυλικού με του ακρυλικού στυρενίου:

http://portal.tee.gr/portal/page/portal/MATERIAL_GUIDES/XR_VERN_SIG_OUSIES/xr_1_14t.htm

Αν θεωρήσω τα στοιχεία ακριβή, το ακρυλικό στυρενίου υπολείπεται μόνο στην αντοχή κάτω από τον ήλιο, το οποίο όμως είναι σημαντικός παράγοντας. Είναι όμως μεγάλη η απόκλιση μεταξύ τους; Υπάρχει, επίσης, ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο ίδιο προϊόν δύο εκδόσεων, απλής και οικολογικής;

 

Ευχαριστώ για τυχόν απαντήσεις.