nestoras

Από θεωρητικής άποψης δεν έχει καμιά σημασία αν το τύλιγμα οπλισμού είναι τυλιγμένο στο δρομέα ή στο στάτη. Λόγω δράσης αντίδρασης (όπως αναφέρθηκε και πιο πριν) ισχύουν οι ίδιοι τύποι, οι ίδιοι κανόνες κτλ. Το πρόβλημα είναι πρακτικό-κατασκευαστικό. Θα έπρεπε να είχαμε ψύκτρες και καρβουνάκια για να πάρουμε την τριφασική (ή μονοφασική) ισχύ της γεννήτριας ή για να δώσουμε την τριφασική (ή μονοφασική) ισχύ στον κινητήρα. Με λίγα λόγια μεγάλα ρεύματα στις ψύκτρες με αποτέλεσμα τη γρήγορη φθορά τους, τη δημιουργία σπινθήρων κτλ. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο το βάρος του ρότορα θα ήταν πάρα πολύ μεγάλο γεγονός που θα ανέβαζε την αδράνεια του και ο χειρισμός θα ήταν πολύ πιο δύσκολος (πχ σταμάτημα-ξεκίνημα). Έτσι γενικά προτιμήθηκε να περιστρέφεται το τύλιγμα διέγρσης που είναι μικρότερο και ελαφρύτερο παρά το τύλιγμα οπλισμού που είναι μεγάλο και βαρύ.