Εντάχθηκα στο τελευταίο πρόγραμμα Εξοικονόμηση Κατ' Οίκον ΙΙ ως αυτόνομο διαμέρισμα πολυκατοικίας (κατασκευής 1970), και μία από τις παρεμβάσεις που πρέπει να εκτελεστούν για την ενεργειακή αναβάθμιση του διαμερίσματός μου είναι η θερμομόνωση του αντίστοιχου τμήματος, που αντιστοιχεί πάνω από το διαμέρισμά μου, της ταράτσας. Αυτό πρακτικά συνεπάγεται ότι η θερμομόνωση που θα τοποθετηθεί θα έχει δύο ελεύθερες πλευρές, που δεν εφάπτονται δηλαδή με δομικά στοιχεία (το διαμέρισμα είναι γωνιακό).
Πέρσι τον Σεπτέμβριο (2019) είχε γίνει η υγρομόνωση ολόκληρης της ταρατσάς με τοποθέτηση ασφαλτόπανου.
Από τις προσφορές που έχω λάβει μέχρι στιγμής κατόπιν αυτοψίας του χώρου από μηχανικούς και εκπροσώπους τεχνίτες εταιρειών, οι λύσεις που μου προτείνονται είναι οι εξής δύο ( η δεύτερη λύση μου προτάθηκε τελευταία, οπότε δεν μου έχει δοθεί η δυνατότητα να ρωτήσω κάποιον μηχανικό για ενδεχόμενα μειονεκτήματα):
1) Τοποθέτηση πλακιδίων polytile (αφού έχει στρωθεί πρώτα επάνω στο ασφαλτόπανο γεωύφασμα) με σημειακή επικόλληση των πλακιδίων που βρίσκονται στις ελεύθερες πλευρές για την αποφυγή υφαρπαγής).
Πλεονεκτήματα αυτής της λύσης από όσα γνωρίζω μέχρι τώρα είναι ότι έχουμε: α) πλήρη βατότητα, β) προστασία του υπάρχοντος ασφαλτόπανου, γ) εύκολη μετακίνηση των πλακιδίων σε περίπτωση ελέγχου τυχόν προβλήματος υγρασίας, δ) δεν αλλοιώνονται με το πέρασμα των ετών.
Μειονεκτήματα: α) μειωμένη θερμομονωτική απόδοση, κυρίως τον χειμώνα, λόγω των υδάτων που θα περνάνε κάτω από τα πλακίδια, β) σχεδόν πάντα ύπαρξη υγρασίας κάτω από τα πλακίδια, γ) ανάπτυξη "χορταριών" και μούχλας, με το πέρασμα των ετών, με ότι αυτά συνεπάγονται
2) Τοποθέτηση διογκωμένης πολυστερίνης (EPS 150) η οποία θα καλυφθεί είτε με ασφαλτόπανο είτε με επαλειφόμενα υγρομονωτικά (περιορισμένη βατότητα) ή στα επαλειφόμενα θα προστεθεί χαλαζίας με το οποίον προσδίδεται πλήρης βατότητα, αλλά με αυτό τον τρόπο ανεβαίνει αρκετά το κόστος πάνω από το εγκεκριμένο του Προγράμματος.
Πλεονεκτήματα που έχω καταλάβει για αυτή τη λύση: α) πολύ μικρότερο βάρος της θερμομόνωσης (σε σχέση με τα πλακίδια polytile), β) καλύτερη, ίσως, προστασία του υπάρχοντος ασφαλτόπανου αφού η θερμομόνωση κλείνεται από παντού και ενισχύεται ακόμα περισσότερο η συνολική υγρομόνωση λόγω της τοποθέτησης ασφαλτόπανου από πάνω.
Μειονεκτήματα, που εκτός της περιορισμένης βατότητας που είναι το προφανές, μπορώ να σκεφτώ μόνος μου (αλλά ως μη ειδικός, δεν ξέρω κατά πόσο στέκουν) είναι ότι αν τραυματιστεί το ασφαλτόπανο ο έλεγχος ενδεχόμενης υγρασίας θα είναι πολύ πιο δύσκολος, β) η αλλοίωση του ασφαλτόπανου με το πέρασμα των ετών και άρα η μελλοντική αντικατάστασή του; και επίσης σε ενδεχόμενη μελλοντική ύπαρξη υγρασίας εντός τους διαμερίσματος τι συνεπάγεται αυτό για την όλη "κατασκευή" της θερμομόνωσης;
Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να μου δώσετε μία γνώμη για το ποιά εσείς θεωρείτε καλύτερη λύση από τις δύο, τόσο από άποψη απόδοσης της θερμομόνωσης όσο και αντοχής στο πέρασμα των ετών, και επίσης αν υπάρχουν κάποια άλλα θέματα υπέρ ή κατά για κάποια από τις δύο, τα οποία θα έπρεπε να γνωρίζω;
Σας ευχαριστώ.
