Eυχαριστώ πολύ! Εχω ψάξει αρκετά , δεν ήξερα πού αλλού να απευθυνθώ...
Αυτό το εύλογο ερώτημα το έχουν πολλοί , γενικά δεν εμπίπτει σε κάποια σχολή - και μάλιστα οι αρχιτεκτονικές σχολές πλέον παραπέμπουν στο σχεδιασμό σύγχρονων κατασκευών που ουσιαστικά έχουν και κάποια αισθητική πέραν της λειτουργικότητας (ενθαρρύνουν τον οικολογικό σχεδιασμό και το 'πάντρεμα του παλαιού με το σύγχρονο''). Τα '' κουτιά '' του μπετον αρμέ είναι κατάληξη (αποφεύγω να χρησιμοποιήσω τη λέξη 'εξέλιξη' γιατί τη θεωρώ ιερή) της τάσης του μοντερνισμού που ουσιαστικά 'απλοποίησε κάθε αρχιτεκτονικό ρυθμό' προκειμένου να απεμπλακούν από την καταπίεση του 'δάκοσμου' και για να βασιστούν στην αυστηρή λειτουργικότητα (αρχές 20ου αι) και στη μαζική παραγωγή που προέκυψε ως κατασκευαστική λύση για τη γρήγορη και οικονομική ανάκτηση των οικοδομών μετά τις καταστροφές του Α'Παγκοσμιου Πολέμου. Η ίδια λογική συνεχίστηκε και στην Ελλάδα με ''κτίρια μαζικής παραγωγής'' (που λόγω προχειρότητας κατέληξε σε μάζες από τσιμέντο, μαρμαράκι όπου ναι 'ναι και μωσαϊκό , εξώστες 0,80 με κάγκελα φυλακών, ανοίγματα ίσα να μπαίνει λίγο φως , καταθλιπτικούς φωταγωγούς - ''περιστερώνες'' ( ) -που προορίζονται για επιπλέον κλείσιμο στο μέλλον ώστε να πάει ο φουκαράς απόφοιτος να κάνει την τακτοποίηση της επιπλέον δόμησης, οι αναμονές των δομικών στοιχείων στις ταράτσες που τις στοιχειώνουν μέχρι και σήμερα.... κι η τάση , που ενδεχομένως να ενθαρρύνεται από αυτού του είδους τις κατασκευές (δεν είμαι κι απόλυτα σίγουρη) ,να εκθέτουν την ''προσωπική τους προχειρότητα'' - το ντεποζιτακι στην ταράτσα, η τέντα ( αχ αυτές οι τέντες...! ) , τα πλαστικά διαχωριστικά στους εξώστες και τις αυλές, οι υδρορροές στις όψεις... Κι όλα αυτά μέσα σε μια άναρχη δόμηση (ας μην επεκταθούμε όλοι τα γνωρίζουν τα πολεοδομικά σχέδια των δεκαετιών αυτών). Πιστεύω πως η εικόνα αυτών των κατασκευών είναι αυτή που κάποιοι στα κείμενά τους χαρακτηρίζουν πόλεις σαν την Αθήνα και το Ηράκλειο ως 'κουασιμόδιες'. Δεν πρόκειται για σχολή. Πρόκειται για μια ανάγκη στην πορεία της κατασκευής που ξεκίνησε με σωστή αφετηρία αλλά πήρε κακό παράδρομο κι έκανε μια θεωρητικά προσωρινή λύση στο πρόβλημα της φτώχειας, κοινή λογική - συνήθειο για την οικοδομή (φυσικά με σκοπό το κέρδος πλέον και δε συμμαζεύεται!)
Ωστόσο , (γιατί κάτι μου λέει οτι ίσως αναφέρεσαι και σε αυτό), αν πάμε λίγο πριν τη μαζική παραγωγή, ίσως στο σημείο όπου ξεκίνησε η λογική του μοντερνισμού και της λογικής '' Less is more '' ίσως μπορέσουμε να δούμε αισθητικά στοιχεία που μετέπειτα όντως τα συναντάμε σε κτίρια των δεκαετιών '70-'80, τα οποία όμως δε θα τα αποκαλούσα προσωπικά 'τυποποίηση' και μέσα από μια προσεκτική ματιά σε μια βόλτα στην Αθήνα, μπορεί να διακρίνει κανείς τέτοια παραδείγματα. Το καθένα από αυτά τα συγκεκριμένα μέσα στον 'ιστο των τυποποιημενων' έχει δικό του σχεδιασμό που ίσως παραπέμπει σε 'στυλ' (δηλ. το μοντερνο ) κι όχι τυποποίηση. Απλά μοιράζονται κάποια χαρακτηριστικά (υλικά μπετού - χάλυβα, ευθύγραμμα κτίρια με στενά παράθυρα από μέταλλο , ίσως και με κάποια καμπύλη στους εξώστες, μια συμπαθητική πόρτα εισόδου με κάποια λεπτομέρεια κτλ). Και είναι ακριβώς αυτά που αγαπήθηκαν από αρκετούς γιατί σηματοδοτούν μια εποχή που εξελίχθηκε στο σύγχρονο σχεδιασμό. Είναι μεγάλο το ζήτημα. Αυτή είναι η δική μου οπτική μέχρι τώρα, ελπίζω να απαντάει σε ένα βαθμό κι ίσως προκαλούν κάποια σημεία - και μακάρι , θα ήθελα να ακούσω γνώμες και πληροφορίες πάνω στο θέμα.