Καλησπέρα, θα ήθελα να καταθέσω μια ερώτηση / εμπειρία αναζητώντας μια δεύτερη/τρίτη γνώμη καθώς έχω ήδη επικοινωνήσει με μηχανικΟΥΣ, δικηγόρΟΥΣ και συμβολαιογράφΟΥΣ και φαίνεται πως έχω πέσει σε κάποιο νομικό παράδοξο.
Σε παλιά διπλοκατοικία υπάρχουν δύο οριζόντιες ιδιοκτησίες. Στο ισόγειο κάποια χρονική στιγμή οι ιδιοκτήτες είναι 2 και αποφασίζουν να χωρίσουν την ιδιοκτησία τους σε δυο αυτόνομες. Για να γίνει αυτό , δημιουργείται ένας κοινόχρηστος διάδρομος (στο κέντρο της κατοικίας, σε εντελώς διαφορετικό σημείο απο εκεί που βρίσκεται το κλιμακοστάσιο για τον πρώτο όροφο) μέσα στα όρια της προϋπάρχουσας ισόγειας ιδιοκτησίας ωστε οι ένοικοι να περνούν αριστερά ή δεξιά ανάλογα σε ποιο διαμερισμα διαμένουν.
Χρόνια μετά οι δυο αυτές αυτόνομες κατοικίες του ισογείου αγοράζονται από τον ίδιο ιδιοκτήτη. Για να συνενωθούν οι κατοικίες και να καταργηθεί ο άχρηστος πλεον διάδρομος, ζητείται η συγκατάθεση του ιδιοκτήτη του 1ου ορόφου (επειδή ο διάδρομος θεωρείται "κοινόχρηστος") . Ο ιδιοκτήτης του 1ου ορόφου αρνείται να συνεργαστεί με διάφορες προφάσεις και η κάτω ιδιοκτησία παραμένει αναγκαστικά χωρισμένη στα δύο.
Να σημειωθεί , αν εχει κάποια αξία οτι σε όλες τις ενδιάμεσες μεταβιβάσεις αλλά και στον διαχωρισμό , ο διάδρομος αναφέρεται ως κοινόχρηστος διάδρομος των δύο διαμερισμάτων του ισογείου.
Σας παραθέτω σχετικό σκαριφημα όπου ο διάδρομος σημειώνεται με "Δ" για να γίνει πιο κατανοητό το αδιέξοδο. Οποιαδήποτε συμβουλή, ευπρόσδεκτη.