Κωνσταντίνος Καμπούρης

Προφανώς για να σχεδιαστεί ένα μηχάνημα θέλει μελέτη και υπολογισμούς. Ένας σχεδιαστής ΔΕΝ ειναι μηχανικός. Σε πολλά κομμάτια χρησιμοποιούνται έτοιμες λύσεις. Δεν ανακαλύπτουμε μονίμως τον τροχό ούτε αναλύουμε με πεπερασμένα στοιχεία κάθε εξάρτημα. Στα πιο πολλά τμήματα μιας μηχανής παίζει σημαντικό ρόλο η εμπειρία αλλά στα κρίσιμα για την λειτουργία και την ασφάλεια γίνονται πιο λεπτομερείς υπολογισμοί και έλεγχοι ή και πειράματα. Στην ερώτησή σας γιατί ένας πελάτης θα αγόραζε ένα εξειδικευμένο μηχάνημα από Ελλάδα, κατά τη γνώμη μου υπάρχουν οι εξής περιπτώσεις: - Γιατί η λύση είναι πολύ εξειδικευμένη και χρειάζεται ανάπτυξη. (Ως γνωστό στην Ελλάδα η μελέτη δεν πληρώνεται αξιοκρατικά οπότε θα του έρθει πολύ πιο φτηνά). - Όταν έχει πειστεί για την εμπειρία και αξιοπιστία του μελετητή και κατασκευαστή και η προσφερόμενη λύση είναι συμφέρουσα. - Όταν είναι ιδεαλιστής (ναι υπάρχουν και τέτοιοι) και θέλει να βοηθήσει μια ελληνική προσπάθεια. - Όταν έχει άλλα παράλληλα συμφέροντα (π.χ. θέλει να συμμετάσχει στην ανάπτυξη μιας λύσης που μετά θα πουλιέται ως προϊόν).

Το μηχάνημα σχεδιάστηκε μέχρι την τελευταία βίδα τρισδιάστατο σε Inventor. Από τα 3D μοντέλα προέκυψαν και τα κατασκευαστικά σχέδια. Φυσικά τα τυποποιημένα εξαρτήματα τα πήρα από βιβλιοθήκες. Δεν σχεδίασα μειωτήρες και ρουλεμάν. Η μελέτη-ανάπτυξη του αυτοματισμού (πίνακες, servo, drives, controller software) έγινε από μέλη της ομάδας, ηλεκτρολόγους μηχανικούς και προγραμματιστές.

Συνεργάζομαι συνήθως με μηχανουργεία που δεν μπορούν να διατηρούν μόνιμο R&D εσωτερικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν οι τεχνικές δυνατότητες να φτιαχτούν πολύ καλά μηχανήματα αλλά δυστυχώς το κράτος όχι μόνο δεν βοηθά αλλά βάζει τροχοπέδες. Αυτή τη στιγμή δυστυχώς δεν έχω κάποιο Project και ψάχνομαι για κάτι καινούργιο αλλά η κατάσταση είναι σε μεγάλο βαθμό απογοητευτική.

Είμαι μηχανολόγος ΕΜΠ και σχεδιάζω μηχανήματα. Το τελευταίο μηχάνημα που έφτιαξα εδώ στην Ελλάδα ήταν ένα CNC 12 αξόνων. Για να φτάσει κανείς στο σημείο να μελετάει και να σχεδιάζει μηχανήματα θέλει πολλή μελέτη, διάβασμα και προπάντων εμπειρία. Το Πολυτεχνείο σου μαθαίνει ένα τρόπο σκέψης για να μπορείς να βρίσκεις αυτό που θα χρειαστείς. Το κακό στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει βιομηχανία ούτε και βιομηχανική παιδεία και δυστυχώς το να είσαι κομμωτής θεωρείται κοινωνικά πιο καταξιωμένο επάγγελμα από αυτό του μηχανικού. Ιδιαίτερα μάλιστα του Μηχανολόγου. (Συνήθως όταν αναφέρεις κάπου ότι είσαι μηχανικός αμέσως όλοι πιστεύουν ότι είσαι πολιτικός ή αρχιτέκτονας).