karikis

Συνάδελφοι, ήθελα να ρωτήσω κάτι ακόμα. Το δίκτυο διανομής έχει τρυπήσει σε ένα σημείο (στο σημείο που η στήλη διαπερνά το δάπεδο του ισογείου) και έχει αντικατασταθεί. Σε άλλα σημεία είναι ορατή η διάβρωση των σωλήνων (σημεία που οι στήλες διανομής διαπερνούν δάπεδα και οροφές διαμερισμάτων). Υπάρχει ένα τμήμα των σωλήνων διανομής που βρίσκεται στο δάπεδο του ισογείου (τμήμα δαπέδου ισογείου κάτω από το οποίο δεν υπάρχει υπόγειο). Από το υπόγειο ανέρχονται 6 στήλες διανομής και από το ισόγειο προς τον Α' και Β' όροφο 7 στήλες διανομής. Όλες οι στήλες, με εξαίρεση τα τμήματα που βρίσκονται μέσα στο δάπεδο του ισογείου, είναι ορατές μέσα στα διαμερίσματα (δεν είναι εντοιχισμένες στους τοίχους), χωρίς μόνωση άρα θερμαίνουν και τα διαμερίσματα. Ο ιδιοκτήτης του Β' ορόφου που δεν θέλει να βάλει ατομικό λέβητα επειδή απλά νομίζει ότι το υφιστάμενο δίκτυο σωλήνων μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί, έχει γράψει στην αγωγή του ότι σε περίπτωση που το δίκτυο διανομής στο μέλλον παρουσιάσει πρόβλημα (εννοεί κάποιο νέο τρύπημα σωλήνα) θα το αντικαταστήσει με δικά του έξοδα. Αυτό βέβαια εξοργίζει τον ιδιοκτήτη του ισογείου επειδή βλέπει σκουριασμένους σωλήνες μέσα στο διαμέρισμά του και υγρασία (διάφορα φουσκώματα στους τοίχους). Ο ιδιοκτήτης του Α' ορόφου δεν έχει ακόμα σοβαρό πρόβλημα επειδή δεν έχει σωλήνες διανομής μέσα στο δάπεδο του (το κάθε θερμαντικό σώμα συνδεόταν κατευθείαν σε ανεξάρτητη στήλη). Έχει δίκιο ο συνάδελφος Didonis ότι με τα λεφτά που ξοδεύει σε δικηγόρους και μηχανικούς ο ιδιοκτήτης του Β' ορόφου είναι πιο πολλά από τα λεφτά που θα ξόδευε αν θα έβαζε μια ατομική θέρμανση. Άλλωστε εδώ και τρία χρόνια η κεντρική θέρμανση δεν λειτουργεί εξαιτίας αυτής της διαμάχης. Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι δεν σκέπτονται λογικά όταν τσακώνονται. Σκεφθείτε για παράδειγμα κάποιον που βιάζεται να πάει στη δουλειά του με το αυτοκίνητο και διαπληκτίζεται με κάποιον άλλο επειδή του πήρε την προτεραιότητα. Ξεχνά ότι βιάζεται και εκεί που και το ένα λεπτό ήταν σημαντικό για αυτόν μπορεί να κάτσει μια ώρα και να βρίζει. Το ερώτημα που θέλω να θέσω είναι το εξής: Εφόσον από την αυτοψία που θα ξανακάνω (η εγκατάσταση θέρμανσης είναι σε άλλο νησί και θα πάω σε μερικές μέρες για να δω σε ποια κατάσταση είναι οι σωλήνες που βρίσκονται μέσα στο δάπεδο του ισογείου ξηλώνοντας ένα μικρό τμήμα του) προκύψει ότι οι σωλήνες που διέρχονται στο δάπεδο είναι σε καλή κατάσταση, με δεδομένο ότι άλλα τμήματα έχουν διάβρωση αλλά δεν έχουν ακόμη τρυπήσει, μπορώ στηριζόμενος: 1) στην ηλικία των μαύρων σιδηροσωλήνων που είναι 43 χρόνων, 2) το γεγονός ότι κάποια σημεία του δικτύου έχουν αρχίσει να διαβρώνονται και 3) το γεγονός ότι οι σωλήνες του δικτύου διανομής που διαπερνούν τα δομικά στοιχεία της οικοδομής (δάπεδα - πλάκες ορόφων) δεν προστατεύονται, να ζητήσω την αντικατάστασή του με νέα όδευση σύμφωνα με όσα ισχύουν σήμερα; Δηλαδή η ζωή ενός σιδηροσωλήνα μαύρου (με αυτούς τους σωλήνες έχει γίνει η εγκατάσταση της κεντρικής θέρμανσης) είναι απεριόριστη ή μετά από κάποια χρόνια διαβρώνεται ακόμα και αν έχει τοποθετηθεί με προστασία δηλαδή μέσα σε δακτυλίους διέλευσης στα τμήματα που βρίσκονται μέσα σε δομικά στοιχεία της οικοδομής; Ξέρω ότι η ζωή οποιουδήποτε μετάλλου δεν είναι απεριόριστη ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με σιδηροσωλήνα. Αλλά πουθενά δεν έχω βρει, όσο και αν έψαξα, μετά από πόσα χρόνια παρουσιάζει πρόβλημα ο μαύρος σιδηροσωλήνας. Το μόνο που ξέρω είναι ότι σε θερμοκρασίες λειτουργίας με νερό θερμοκρασίας πάνω από 60 βαθμούς Κελσίου (η κεντρική θέρμανση λειτουργεί συνήθως σε 70 έως 80 βαθμούς Κελσίου) η διάβρωση επιταχύνεται. Το ίδιο συμβαίνει και όταν οι σιδηροσωλήνες δεν είναι προστατευμένοι.

Ευχαριστώ συνάδελφε. Θέλω να ξέρεις ότι βοήθησες.

Το θέμα συνάδελφε είναι αν ζητήσω να γίνουν κάποιες τροποποιήσεις στο σύστημα της κεντρικής θέρμανσης που θα στηρίζονται στον οικοδομικό κανονισμό που είναι σε ισχύ μπορεί να αρνηθούν να τις κάνουν υποστηρίζοντας ότι η εγκατάσταση έγινε με τα δεδομένα του έτους 1972 που δεν γνωρίζω και εκεί είναι το πρόβλημά μου. Τι ίσχυε το έτος 1972 για τις κεντρικές θερμάνσεις. Η νομοθεσία που μπόρεσα να βρω είναι από το 1973 και μετά η οποία δεν καλύπτει την εγκατάσταση του έτους 1972. Εγώ δεν θέλω να κατηγορήσω κανένα μετά από 40 χρόνια. Απλά επειδή μου έχει τεθεί το ερώτημα από το δικαστήριο αν μπορεί η εγκατάσταση να καταστεί νόμιμη γ' αυτό το ψάχνω.

Έχω αναλάβει την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης σε μια εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης σε πολυκατοικία τριών ορόφων (ισόγειο, Ά όροφος και ΄Β όροφος) με υπόγειο η οποία κατασκευάσθηκε το έτος 1972. Το 1972 ίσχυε ο ΓΟΚ 55 ο οποίος δεν αναφέρει τίποτα για κεντρικές θερμάνσεις. Ο ΓΟΚ 73 αναφέρει τις κεντρικές θερμάνσεις όμως η θέρμανση που εξετάζω κατασκευάσθηκε το 1972. Στο υπόγειο είναι εγκατεστημένο το λεβητοστάσιο. Στο ισόγειο ο ιδιοκτήτης έχει τοποθετήσει αυτόνομη θέρμανση το ίδιο και ο ιδιοκτήτης του Ά ορόφου. Ο ιδιοκτήτης του Β΄ορόφου θέλει να χρησιμοποιεί την κεντρική θέρμανση (επειδή δεν μένει ο ίδιος μέσα - τον έχει ενοικιάσει και δεν θέλει να ξοδέψει χρήματα για να βάλει ατομικό λέβητα) και έτσι κατέληξαν στα δικαστήρια. Στα δικαστήρια κατέληξαν επειδή υπάρχουν διαρροές λόγω διάβρωσης στο δάπεδο του ισόγειου διαμερίσματος. Υποψιάζομαι ότι όλο το παλιό δίκτυο θέλει αντικατάσταση. Δυστυχώς οι κοινόχρηστες σωληνώσεις θέρμανσης έχουν τοποθετηθεί μέσα στο δάπεδο του ισογείου πριν οδεύσουν για τους πάνω ορόφους επειδή το υπόγειο δεν καταλαμβάνει όλο το περίγραμμα του ισογείου (είναι το μισό). Μπορεί κάποιος να μου πει το έτος 1972 αν υπήρχε νομοθεσία για την κατασκευή συστήματος κεντρικής θέρμανσης με λέβητα πετρελαίου και αν ναι ποια είναι αυτή η νομοθεσία;Για κάποιον που αποφάσιζε να εγκαταστήσει κεντρική θέρμανση πριν το έτος 1973 υπήρχαν κάποια πρότυπα που ήταν υποχρεωμένος να ακολουθήσει; Αν χρησιμοποιήσω τον κτιριοδομικό κανονονισμό του έτους 1989 για να αποδείξω κακοτεχνίες στην εγκατάσταση της κεντρικής θέρμανσης σίγουρα ο ιδιοκτήτης του Β΄ορόφου θα το αμφισβητήσει επειδή αυτός δεν ίσχυε το έτος έκδοσης της οικοδομικής αδείας.

Αγαπητέ Μανόλη, την απόφαση 32880/2038/22-06-2009 την έχω. Είχα επικοινωνήσει με το Υπουργείο για το αν τηρείται απόσταση 25 m ή 50 m των επικίνδυνων σημείων (αντλίες, δεξαμενές υγραερίου) από κατοικίες (για τα εντός σχεδίου πόλης πρατήρια υγραερίου) και μου απάντησαν ότι η απάντηση βρίσκεται σε ερμηνευτική εγκύκλιο που είχε αποστείλει στις κατά τόπους Διευθύνσεις Μεταφορών, το Υπουργείο, στις 5 Ιανουαρίου 2009 και αφορούσε το άρθρο 10 του Ν.3710/2008. Στο νόμο αυτό (Ν.3710/2008), για τις αποστάσεις που πρέπει να έχουν τα πρατήρια υγραερίου που ιδρύονται σε εντός σχεδίου περιοχές, παραπέμπει στα άρθρα 4 και 5 του Π.Δ.595/84 όπου όμως μιλάει για αμιγώς Βιομηχανικές περιοχές και περιοχές εκτός σχεδίου (ισχύουναποστάσεις 25m και 50m αντίστοιχα). Η ερμηνευτική εγκύκλιος που ψάχνω διευκρινίζει αν στα πρατήρια που ιδρύονται σε εντός σχεδίου περιοχές πρέπει να τηρείται η απόσταση των 25 ή των 50 m. Νομίζω ότι η απάντηση είναι 25 m όμως θέλω να είμαι 100% σίγουρος και επί πλέον να έχω αντίγραφο αυτού του εγγράφου. Στο Ρόδο που εργάζομαι, πήγα στη Διεύθυνση Μεταφορών όμως δεν είχαν την συγκεκριμένη εγκύκλιο. Υπόψη ότι στη Ρόδο δεν έχει ακόμα ιδρυθεί πρατήριο υγραερίου, επομένως μην εκπλήσσεσαι που η Υπηρεσία της Διεύθυνσης Μεταφορών έχει άγνοια για το θέμα αυτό.

Έχει κάποιος συνάδελφος την ερμηνευτική εγκύκλιο του Ν. 3710/2008 σχετική με την χωροθέτηση μικτών πρατηρίων (υγραερίου LPG και υγρών καυσίμων)? Η εγκύκλιος αυτή έχει αριθ. πρωτ. 385/4962/05-01-2009 του Τμήματος Γ της Διεύθυνσης Τεχνολογίας Οχημάτων της Γενικής Διεύθυνσης Μεταφορών του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι εάν τα επικίνδυνα σημεία ενός πρατηρίου υγραερίου που ιδρύεται σε περιοχή εντός σχεδίου πόλης (εντός οικισμού) πρέπει να απέχουν 25 ή 50 m από κτίρια κατοικιών. Το Π.Δ. 595/84 δεν το διευκρινίζει αυτό, όμως έχω μάθει ότι αυτό γίνεται ξεκάθαρο στην εγκύκλιο που ψάχνω.