tsekos

Κατ' αρχήν ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας! Η πρώτη περίπτωση ήταν αρχικά η πρώτη σκέψη-επιλογή μου. Απλά μετά σκέφτηκα οτι χρεώνω την ίδια παράβαση (και εννοώ την υπέρβαση ύψους σε β' όροφο και μετά ξανά συνολικά στη σοφίτα) δύο φορές σε ένα κτίριο που στο σύνολό του ανήκει σε έναν ιδιοκτήτη.

Καλημέρες σε όλους! Έχω περίπτωση αυθαιρέτου εντός οικισμού με μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος ορόφων 7,50 μ. και 2,00 μ. στέγη. Έχω οικοδομική άδεια για ισόγειο, α', β' όροφο και στέγη, με ύψη 2,55 μ., 2,55 μ., 2,40 μ. και 1,83 μ. αντίστοιχα. Ύλοποιήθηκαν τελικά τα εξής ύψη: ισόγειο 3,00 μ. , α' όροφος 3,15 μ. β' όροφος 3,15 μ. και πάνω από την πλάκα του β' ορόφου σοφίτα με ύψος 2,90 μ. Όλοι οι όροφοι έχουν μια αυθαίρετη προσθήκη στο ίδιο σημείο και το κτίριο ανήκει στον ίδιο ιδιοκτήτη. Στα παραπάνω ύψη περιλαμβάνεται η πλάκα (0,15 μ.) Θα ήθελα τις γνώμες σας σε ότι αφορά την τακτοποίηση του β' ορόφου και της σοφίτας ως προς τα ύψη! Οι δικές μου σκέψεις ειναι: περίπτωση 1) για το νόμιμο τμήμα του β' ορόφου χωρίς Υ.Δ με Υ.Υ 9,30-7,50=1,80 μ. 1,8/7,5=0,24 > 20%. Για το αυθαίρετο τμήμα του ορόφου Υ.Δ, Υ.Κ και Υ.Υ ομοίως 1,80 μ. >20%. Για τη σοφίτα Υ.Δ. και Υ.Υ (9,30+2,90)-9,33=2,87μ. 2,87/9,50=0,30 >20% περίπτωση 2) δεν χρεώνω καθόλου την Υ.Υ στο β' όροφο παρά μονο Υ.Δ και Υ.Κ για το αυθαίρετο τμήμα, και χρεώνω την υπέρβαση ύψους μία φορά και συνολικά στη σοφίτα όπως στην περίπτωση 1). Ευχαριστώ και περιμένω τις απαντήσεις σας!