Παντελής Κ

Τάσο το είδα όπως κουβεντιάσαμε, και λύθηκε ως εξής: Τοποθέτησα πλάκα πετροβάμβακα με φύλλο αλουμινίου να κοιτά προς τα πάνω -προς την εκτός μόνωσης, μικρή εκτεθημένη επιφάνεια του μετάλλου στον πάτω του δοχείου- στο ενδιάμεσο κενό με το πάτωμα. 'Οταν μετά τη θέρμανση το δοχείο ήρθε σε ισορροπία, η κάτω ένδειξη έμεινε καρφωμένη στην ίδια θερμοκρασία με τις ενδείξεις που έπαιρνα πιο ψηλά στο δοχείο. Μέχρι φυσικά να αρχ΄΄ισει να "ζητά" η ενδοδαπέδια και το κάτω τμημα να αρχίσει να δέχεται τις κρύες επιστροφές. Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται αμελητέα η απώλεια δια αγωγής από τα 3 ποδαράκια. Παρεμπιπτόντος, μετά ανέβασα το θερμοστοιχείο που κλέινει το κύκλωμα και ανοίγει τον καυστήρα περίπου προς το μέσο του δοχείου -όπου ήτάν και τα άλλα αισθητήρια- για να πάρω μεγαλύτερη αδράνεια ανάμεσα σε 2 διαδοχικά ανάμματα του καυσ΄τηρα pellet. Thanks for the tip, Παντελής Κ

Κοίτα να δεις γιατί το εστιάζω στις απώλειες δι' αγωγής από τα ποδαρικά στο παγωμένο μπετόν του εξωτερικού λεβητοστασίου. Καταρχήν έχω 3 ψηφιακά θερμόμετρα, κατανεμημένα καθ' ύψος στο δοχείο (πάνω, κάτω και στη μέση). Αυτά είναι συνδεδεμένα με ρυθμιστές, και μετράνε με τον ίδιο τρόπο. Δηλαδή πέρνουν τη θερμοκρασία του μετάλλου, όπως είναι τοποθετημένα στις σχετικές υποδοχές στην επιφάνεια του δοχείου. Με το που σταματά ο κυκλοφορητής κατά τη θέρμανση, τα 3 θερμόμετρα έρχονται σε ισορροπία σε μια μέγιστη τιμή, πχ 53 C (το νούμερο ποικίλει ανάλογα με τις υπόλοιπες ριθμίσεις). Πάντα έχω το νου μου να μη τυχαίνει να ζητά η ενδοδαπέδια σε όλη αυτή τη φάση, γιατί οι κρύες επιστροφές που πέφτουν στον χαμηλά στο δοχείο, λογικά επιδρούν. Τότε αρχίζει η ελεύθερη πτώση για το κάτω θερμόμετρο. Σε 15 max 20 min, έχει χα΄σει 15 C. Τα πάνω μένουν καρφωμένα για ώρα στη μέγιστη τιμή. Που για μένα σημαίνει ότι στα χαμηλά καταρχήν το μέταλλο ζεστάθηκε, από τα νέρα μέσα, και μετά άρχισε να ψύχεται γοργά, φυσικά κρυώνοντας ταχύτατα τα νερά μέσα, σε εκείνη την περιοχή. Άρα πιστεύω ότι πέρα από τις κρύες επιστροφές της ενδοδαπέδιας, υπάρχει εκεί μια σημαντική ενεργειακή αιμοραγία για όλο το δοχείο. Και μάλλον πολύ πιο πάνω από τους 2 C/ημέρα που μου υποσχέθηκαν. Το θέμα είναι αν το έχει ξαναδεί κάποιος, και αν υπάρχει π΄ροταση για υλικό, θερμοδιακοπής για να κάτσουν τα ποδαρικά; ή άλλη λύση. Ευχαριστώ

Μου έχουν πριν 2 μήνες περίπου εγκαταστήσει ένα δοχείο αδράνειας 500 Lt, tank in tank (120 Lt) ως μέρος εγκατάστασης λεβητοστασίου κεντρικής θέρμανσης στο σπίτι μου - καινούργια μεζονέτα 120 τμ, Β. Ελλάδα, με καυστήρα πέλλετ και ενδοδαπέδια θέρμανση. Το δοχείο ειναι εγκατεστημενο σε εξωτερικό λεβητοστάσιο. Έχει εγκατασταθεί ένα θερμοστοιχείο επαφής στην χαμηλώτερη υποδοχή που έχει κατάλληλα ορίσει ο κατασκευαστής, (περίπου 20 cm από το μπετόν στο πάτωμα). Ανάλογα με την ένδειξη, ανάβει-σβήνει ο λέβητας και αναπληρώνει τα ζεστά νερά. Σε χρόνο που η ενδοδαπέδια δεν "ζητά", και το δοχείο έχει μόλις θερμανθεί πχ στους 53 C, τα άλλα 2 θερμόμετρα (προσαρμοσμένα αντίστοιχα στο μέσον και στην κορυφή του δοχείου) μένουν σταθερά στους 53, καθώς μόλις έχει κλείσει ο κυκλοφορητής και το δοχείο έχει την ίδια θερμοκρασία παντού. Τότε το κάτω θερμόμετρο αρχίζει να κατακριμνήζεται, και εντός 15- 20 λεπτών το πολύ, από τους 53, πέφτει στους 40 βαθμούς και μου ξανα-ανάβει τον καυστήρα. Πιάνω τα 3 μεταλικά ποδαρικά, και το στεφάνι στη βάση του δοχείου, πανω στο οποίο είναι συγκολλημένα, και τα μέταλλα είναι κρύα - όπως δείχνει και το θερμόμετρο. Παρά τη μόνωση που καλύπτει το υπόλοιπο δοχείο, η θερμότητα που άγεται από το ζεστό νερό στη βάση του δοχείου και μέσω των ποδαρικών στο κρύο τσιμέντο, είναι τελικά σημαντική. Υπάρχει κάποια τεχνική πρόβλεψη για ενδιάμεσα μονωτικά πέλματα, συμπαγές τεφλόν ή κάτι ανάλογο, να κάθονται επάνω τα ποδαρικά, αντί στο παγωμένο τσιμέντο, και βέβαια να κρατάνε τα 600-700 Kg του γεμάτου δοχείου? Ευχαριστώ, Παντελής Κ