Athanassia

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις, και χαίρομαι που σας διασκέδασα Ετσι είναι όταν εμείς οι άσχετοι προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη... Κάπου είχα διαβάσει οτι η κλίση στις πόρτες είναι πιθανή ένδειξη στατικού προβλήματος. Θα κάνω το πείραμα με τους βόλους προσεχώς και θα σας ενημερώσω Λοιπόν, στο σπίτι αυτό μένουμε μετά το 2001 οπότε δεν μπορώ να ξέρω αν εξαρχής οι πόρτες είχαν αυτό το θέμα. Ναι, ανησυχώ μήπως καταλήξουμε πύργος της Πίζας, και χωρίς τα οικονομικά οφέλη του συγκεκριμένου αξιοθέατου Ξέρω για το υπέδαφος γιατί χτίστηκε μια πολυκατοικία στη θέση μιας μονοκατοικίας δυο σπίτια πιο πάνω απο εμας και ρώτησα για το υπέδαφος τον μηχανικό που επέβλεπε την εκσκαφή για τα θεμέλια -χρησιμοποιούσαν κομπρεσέρ αλλά φαινόταν κόκκινο σκληρό χώμα- και τη θεμελίωση. Ναι, ξέρω για μια κολώνα γωνιακή όπου υπήρχε διαγώνια ρωγμή εξωτερικά στην κορυφή της και στην παρακείμενη τοιχοποιία και σαθροί σοβάδες. Στην κολώνα αυτή υπάρχει σκουριά στα σίδερα και λείπει μπετόν απο μέσα (το ξέρω γιατί καθώς έβαφα εκείνο το δωμάτιο εσωτερικά, "έσκαψα" τον σοβά της κολώνας αυτής για να στοκάρω μια οριζόντια ρωγμή χαμηλά, κοντά στο δάπεδο, και βρήκα "χάος", (θρυμματισμένο μπετόν ή έλειπε και εξ'αρχής?). Εξωτερικά η κολώνα και ο τοίχος επισκευάστηκαν. Στο εσωτερικό της όμως τί γίνεται?? Ξέρω και για άλλη μια κολώνα, με τον ίδιο τρόπο (στοκάροντας, σε βάψιμο). Ξέρω και για το οριζόντιο δοκάρι που είχε ρωγμή κι όταν το επισκευάσαμε. πάλι βάφοντας, μέρος του μπετού κατά μήκος της ρωγμής ήταν όντως "θρυμματισμένο¨. Το σπίτι το έχουν δει κατά καιρούς τουλάχιστον 3 μηχανικοί και μας έχουν πει να μήν ανησυχούμε, αλλά δεν έχει γίνει ποτέ ακτινογραφία σε κολώνες ή κάτι άλλο πιο εξειδικευμένο. Πόσο άραγε στοιχίζει μια τέτοιου είδους μελέτη/διάγνωση? Φαντάζομαι οτι υπάρχουν εξειδικευμένοι μηχανικοί και οτι απαιτούνται ειδικά μηχανήματα. Και φαντάζομαι επίσης οτι οι διορθωτικές παρεμβάσεις θα έχουν μεγάλο κόστος ή/και θα είναι πρακτικά αδύνατες (πχ ενίσχυση κολώνων σε ύψος 6 ορόφων, δέσιμο μεταξύ τους κολώνων στο ισόγειο και κατασκευή πεδίλων? πώς μπορεί να γίνει σε μια κατοικημένη μικροαστική πολυκατοικία...) Και κατά πόσο αυτά λύνουν πραγματικά το πρόβλημα και σε βάθος χρόνου? Και υπάρχει γενικότερο ερώτημα. Το θέμα με τα παλιά κτίρια. Είναι μόνο των αρχών του '70 που έχουν θέμα? Ένας μηχανικός μου είπε κάποτε οτι εκείνη την περίοδο η ποιότητα του σιδήρου ήταν χαμηλή και γενικά η ποιότητα κατασκευής ήταν κακή (έκλεβαν στα σίδερα ή στα μπετά ή και στα δύο, χρησιμοποιούσαν ασβέστη στο σοβά, οπότε αυτό δημιουργούσε πρόβλημα στα σίδερα, κλπ). Είναι πιο καλά ποιοτικώς κτίρια πιο παλιά? Ξέρω πολυκατοικίες στην πλατεία Αμερικής ή στη Νεάπολη Εξαρχείων που είναι του '50 ή αρχών '60 και στους σεισμούς δεν έκαναν κιχ. Πουθενά. Ακόμη όμως κι αν μια πολυκατοικία (ή μονοκατοικία) είναι χτισμένη σε αλπικό βράχο (πχ στο Ψυχικό), ακόμη κι αν δεν έχει καμία ρωγμή, ούτε σε σοβάδες, ούτε σε κολώνες ή δοκάρια, αλλά είναι 60 ετών, είναι ασφαλής? Ή το μπετόν μέσα στα δομικά στοιχεία "διαλύεται" ούτως ή άλλως και τα σίδερα σκουριάζουν, ακόμη κι αν δεν παίρνουν υγρασία πχ απο ρωγμές στην πλάκα ή στον σοβά? Και θα πρέπει, απλώς, όσοι τυχεροί μπορούν να 'την κάνουν' για όσο το δυνατό νεότερα κτίρια και οι υπόλοιποι την προσευχή τους?

Πρόκειται για διαμέρισμα 6ου ορόφου σε πολυκατοικία του '73 σε υπέδαφος πολύ σκληρού χώματος (ένα στάδιο πριν το βραχώδες, δεν θυμάμαι την τεχνική ονομασία). Σε σεισμούς του παρελθόντος το διαμέρισμα έχει υποστεί μικρές ζημιές (πχ στον σεισμό του 99 κάποιες λεπτές ρωγμές στην τοιχοποιία, σε δοκάρι και σε πλάκα και είχε χαρακτηριστεί πράσινο). Το ισόγειο τμήμα της πολυκατοικίας κάτω απο το διαμέρισμα που μενουμε (στην ουσία το ένα μισό της πολυκατοικίας, αριστερά της εισόδου και του ασανσέρ) συμπεραίνω οτι λειτουργεί στην ουσία ως πυλωτή, σε αντίθεση με το δεξί τμήμα της πολυκατοικίας όπου υπάρχουν μικροί χώροι με τοίχους. Αντιθέτως, στον αριστερό χώρο δεν υφίστανται τοίχοι παντού περιμετρικά αφού ο κατασκευαστής τότε χρησιμοποίησε ως εξωτερικό τοίχο τον τοίχο της διπλανής πολυκατοικίας, σε σημείο που υπήρχε εξωτερικός τοίχος γκρεμίστηκε και έγινε μεγάλο άνοιγμα προς τον ακάλυπτο, στην πρόσοψη υπάρχουν δύο ανοίγματα (παράθυρο και πόρτα) και πολύ λίγος τοίχος, και οι όποιοι εσωτερικοί τοίχοι γκρεμίστηκαν ώστε να γίνει ενιαίος χώρος). Επίσης, στο αριστερό τμήμα η πολυκατοικία εφάπτεται με άλλη, περίπου ίδιας ηλικίας, που είναι κατά δύο ορόφους χαμηλότερη, ενώ στο δεξί τμήμα εφάπτεται με πολυκατοικία ιδίου ύψους και μεταγενέστερη. Ίσως δεν είναι τυχαίο οτι οι ζημιές σε σεισμούς παρατηρήθηκαν κυρίως στο αριστερό τμήμα της πολυκατοικίας. Μένουμε στο διαμέρισμα αυτό απο το 2001. Απο τότε πρόσεξα οτι οι εσωτερικές πόρτες δεν μένουν ποτέ ανοικτές στις 90 μοίρες. "Κλείνουν" απο μόνες τους κατά τουλάχιστον 20 μοίρες, οπότε χρειάζεται να βάζει κάποιος door stop ώστε να μένουν ορθάνοικτες. Δεν υπάρχει ούτε μια πόρτα που να μένει οθράνοιχτη. Είναι αυτό φυσιολογικό και σύνηθες ή είναι ανησυχητικό, σημαίνει κάτι για την στατική του κτιρίου και χρειάζεται διερεύνηση?

Πιστεύω οτι θα μπορούσε να εισηγηθεί κάποια πιο απλή και οικονομική διαδικασία για να προχωρούν τέτοιου είδους εργασίες στις παλαιές πολυκατοικίες. Εννοώ εργασίες που απαιτούν υπέρβαση ορίων δόμησης, όγκου δόμησης, ύψους, ή όπως αλλιώς είναι η σωστή ορολογία (όπως στην περίπτωση κατασκευής μιας προστατευτικής στέγης ή υπερύψωσης του στηθαίου) προκειμένου να γίνονται πιο αποδοτικά ενεργειακά τα κτίρια αλλά και να συντηρούνται πιο σωστά. Αν εγώ για να είμαι νόμιμη πρέπει να κάνω την διαδικασία μελέτη-έκδοση άδειας για το στέγαστρο, το στηθαίο ή τα κάγκελα, το πιο πιθανό είναι οτι δεν θα γίνει αυτή η εργασία γιατί το κόστος και ο κόπος θα είναι μεγάλα, και αμφίβολο και το αποτέλεσμα (Θα μου δωθεί αυτή η άδεια αν υπερβαίνονται οι όροι?) Άρα η μόνη νόμιμη λύση που θα απομένει θα είναι η εσωτερική θερμομόνωση με όλα τα γνωστά προβλήματα (θερμογέφυρες, κλπ).

Προφανώς δημιουργήθηκε παρανόηση γιατί εγώ αγνοώ την ορολογία. Πρόκειται για ένα μικρό τεπόζιτο με νερό (ίσως μισό κυβικό) που βοηθά στην λειτουργία της κεντρικής θέρμανσης. Καυστήρας, λέβητας, δεξαμενή καυσίμων είναι στο ισόγειο. Ευχαριστώ που ενδιαφέρθηκες για το μήνυμά μου, σε κάθε περίπτωση.

Σε εξαόροφη πολυκατοικία του κέντρου της Αθήνας με άδεια 1972 υπάρχει το εξής δυσεπίλυτο πρόβλημα: Η ταράτσα του δώματος στεγάζει εν μέρει ασανσέρ-κλιμακοστάσιο και εν μέρει διαμέρισμα. Επάνω της, σε μία άκρη βρίσκεται μόνο το τεπόζιτο του καλοριφέρ. Γενικώς δεν πατιέται. Οι δύο όψεις της ταράτσας "βλέπουν" κάθετα σε ταράτσα διπλανής τετραόροφης πολυκατοικίας και στον ακάλυπτό μας (χωρίς δηλαδή μπαλκόνι η βεράντα που να εξέχει απο κάτω) και οι άλλες δύο στην κοινόχρηστη ταράτσα και σε βεράντα του υποκείμενου τελευταίου ορόφου. Παρουσιάστηκε πρόβλημα με νερά που έτρεχαν μέσα στο διαμέρισμα απο την πλάκα της ταράτσας του δώματος και έγινε επιτυχημένη στεγάνωση με ασφαλτόπανο με σκούρα ψηφίδα πέρυσι. Ομως υπάρχουν δύο θέματα: 1. προστασίας του ασφαλτόπανου απο τον ήλιο (ειδάλως κάποια στιγμή θα ξαναέχουμε νερά μέσα στο σπίτι) και 2. Θερμομόνωσης. Η ρήση είναι εξαιρετικά καλή. όμως το στηθαίο σε μέρος της ταράτσας δεν υπερβαίνει τα 4-5 εκατοστά και δεν υπάρχουν κάγκελα. Η απλή λύση της απόθεσης πλακών με εξηλασμένη πολυστερίνη τύπου polytile κρίνεται ριψοκίνδυνη. Τι μπορεί να γίνει? Μια λύση που έχω σκεφτεί είναι να αποτεθούν πλάκες πολυστερίνης στο ασφαλτόπανο, είτε να κοληθούν είτε να είναι ελεύθερες, να καλυφθούν με ένα γεωύφασμα και να πλακωθεί αυτό σε κάποια σημεία με πλάκες πεζοδρομίου. "Στέκει" αυτό σαν λύση? Θα μπορούσαν οι πλάκες πολυστερίνης να κοληθούν και να μήν καλυφθούν με τίποτε αν είναι διογκωμένη πολυστερίνη που δεν επηρεάζεται απο τον ήλιο? Αν ναι, με τι είδους κόλα? Έτσι θα αποφεύγαμε τελείως τις πλάκες πεζοδομίου που τις φοβάμαι λόγω του χαμηλού στηθαίου. 2. Μπορούν να κοληθούν αλφαμπλόκ στο υφιστάμενο στηθαίο πάνω στο ασφαλτόπανο ώστε να κερδίσουμε κάποια εκατοστά και να προστατευτούν με λαμαρίνα ή αυτοκόλητη μονωτικη μεμβράνη ή γαλβανισμένη λαμαρίνα ώστε να μήν διαβρωθούν? με τι είδους κόλλα? Μήπως να ξεκοληθεί το ασφαλτόπανο στο στηθαίο για να γίνει αυτή τη προσθήκη? Αυτό βέβαια ίσως βλάψει την στεγάνωση. 3. Μία τρίτη λύση είναι η τύπου thermosmart με νεοπρένιο (ελαστικός αφρός κλειστής κυψέλης και πολυουρεθάνη (υποτίθεται οτι προσφέρει στεγάνωση και θερμομόνωση αλλά με ύψος 1 εκατοστό που θα έχει το νεοπρένιο και θερμική αγωγιμότητα 0,036 w/mk πόση θερμομόνωση στα αλήθεια μπορεί να προσφέρει? Σημείωση: Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην καλή στατική της πολυκατοικίας και δεν θα θέλαμε να έχει βάρος η όποια λύση. Ακόμη και τα τύπου polytile έχουν συνήθως βάρος απο 24 έως 45 κιλά ανα τετραγωνικό. Επίσης, δεν μπορούμε να διαθέσουμε και πολλά χρήματα πλέον (πρωτότυπο...). 4. Κατασκευή κάποιου στεγάστρου τύπου χαμηλής σκεπής με πάνελ ωστε να μήν έχει βάρος, που θα προστάτευε το δώμα απο βροχή και θα επέτρεπε την εναπόθεση κάποιου θερμομονωτικού υλικού. Αυτό βέβαια θα κατέστρεφε πιθανόν τη στεγάνωση λόγω τρυπημάτων αλλά θα ήταν μια πιο αξιόπιστη λύση μακροχόνια. Όμως, μια τέτοιου τύπου στέγη σε παλιά πολυκατοικία απαιτεί πλήρη φάκελο, και μελέτη, που το πλέον πιθανό είναι να απορριφθεί, να πρέπει κάποιος να κάνει αίτηση για έκδοση άδειας κατ' εξαίρεση με αμφίβολα αποτελέσματα παρ' όλη την προσπάθεια και την δαπάνη ως εκείνο το σημείο κλπ. Εν τέλει, τι να κάνουμε με όλες αυτές τις παλιές πολυκατοικίες ώστε να τις αναβαθμίσουμε ενεργειακά και να τις προστατέψουμε? Πράσινη στέγη δεν σηκώνουν στατικά. Εφ' όσον συμφωνούν οι συνιδιοκτήτες, γιατί όχι κοινή στέγη? Τι λέει άραγε γι αυτό το ΤΕΕ? Ευχαριστώ.