Συμφωνώ απόλυτα για το νέο-σύγχρονο ευρωπαϊκό ρόλο του ΔΟΤΑΠ.
Το ΔΟΑΤΑΠ θα πρέπει πλέον να έχει μόνο τον έλεγχο γνησιότητας των Πτυχίων από την Ε.Ε, ενώ θα πρέπει να υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση σε Πτυχία χωρών εκτός Ε.Ε.
Η Ακαδημαϊκή αναγνώριση και ισοτιμία έχει νόημα μόνο σε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα και πρέπει η αξιολόγηση ξένω πτυχίων να γίνεται από το κάθε Εκπαιδευτικό Ίδρυμα που διοργανώνει το αντίστοιχο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα.
Συμφωνώ ότι το ΤΕΕ δεν μπορεί να αναλάβει τον έλεγχο γνησιότητας των Πτυχίων, αλλά μόνο την επαγελματική τους αναγνώριση.
Όσο για την αντιπαράθεση 5-τούς ή 3-4ετούς διάρκειας των Πτυχίων BSc, γενικότερα, δεν καθορίζει το επίπεδο σπουδών η χρονική διάρκεια των πτυχίων, αλλά η κάλυψη του βασικού αντικειμένου κάθε ειδικότητας και η ένταση σπουδών (φόρτος εργασίας για κάθε μάθημα που φαίνεται στα αντίστοιχα ΕCTS) με κανόνες ισότιμους για όλους και για όλα.
Μερικά παραδείγματα για την κατανόηση των λεγομένων μου (...είμαι ΜΜ 20 χρόνια με Μεταπτυχιακές Σπουδές ΜΒΑ, MSc in Mechatronics και 14χρονη εκπαιδευτική/διδακτική εμπειρία στα ΑΤΕΙ, ενώ ο μεγάλος γυιός μου μόλις πήρε BSc Computing από το University of Sunderland, UK και ο δεύτερος γυιός μου είναι στο 2ο Έτος Μηχανικών σε ελληνικό ΑΕΙ).
Για τα Ελληνικά ΑΕΙ-ΤΕΙ (από την εποχή των σπουδών μου μέχρι σήμερα), μπορείς να δίνεις μαθήματα (χωρίς παρακολούθηση τις θεωρίες) άπειρες φορές και να σπουδάζεις ''αιώνια'', αν δεν συντρέχουν λόγοι άμεσης απόκτησης πτυχίου (π.χ. οικονομικοί, εκπαιδευτικής ανεπάρκειας, τεμπελιάς, μαθησιακού υπόβαθρου, κ.α.). Το θέμα του ν+2 για την διάρκεια σπουδών θα δούμε πως θα εξελιχθεί στη χώρα μας.
Στην Ευρώπη (ειδικότερα στο UK που έχω προσωπική εμπειρία λόγω ...''χορηγίας σπουδών'' του γυιού μου), τα μαθήματα είναι υποχρεωτικής παρακολούθησης και αν δεν περάσεις ένα μάθημα στις 2 εξεταστικές του έτους (Μάϊο-Σεπτέμβρη), ΞΑΝΑΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΤΟΣ, οπότε θα πρέπει να το περάσεις οπωσδήποτε, αλλιώς φεύγεις από το Πανεπιστήμιο. Δηλ. ουσιαστικά ένα μάθημα μπορείς να το δώσεις 4 φορές (2+2).
Στα Ελληνικά ΑΕΙ-ΤΕΙ δεν υπήρχε αξιολόγηση των Ιδρυμάτων (εσωτερική και εξωτερική) μέχρι τώρα σε αντίθεση με την Ευρώπη. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι για την Πτυχιακή εργασία του γυιού μου, υπήρξε αξιολόγηση και βαθμολόγηση της όλη την χρονιά (σε κάθε στάδιο) και μάλιστα με την συμμετοχή εξωτερικού αξιολογητή (από άλλο Πανεπιστήμιο).
[*] Όσο για την ποιότητα σπουδών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, μην μπαίνετε σε λάθος δρόμους χαρακτηρίζοντας συλλήβδην τα Προγράμματα Σπουδών μόνο από τον Βαθμό Πρόσβασης στις Πανελλήνιες. Δείτε π.χ. την Εξωτερική Αξιολόγηση της ΑΔΙΠ για το Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος του ΔΠΘ και την αντίστοιχη για το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας (Καστοριά). Επισημαίνεται ότι δεν έχω καμια σχέση με τα δύο Ιδρύματα.
[*] Στην Ευρώπη οι εξετάσεις των μαθημάτων είναι τύπου Πανελληνίων με απόκρυψη των στοιχείων του εξεταζόμενου, γνωστα εκ των προτέρων βαθμολογικά κριτήρια και την βαθμολόγηση από 3 εξεταστές (ο υπέυθυνος καθηγητής είναι ο 3ος), ενώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει τυπικά αδιάβλητη εξεταστική αλλά ούτε ουσιαστικά επαναβαθμολόγηση.
Αυτά ως αρχή, ώστε αν προκύψει επικοιδομητικός διάλογος να πούμε περισσότερα.
