CostasV

Ουπς, σωστά. Αυτό που είπα στο #7, δεν ισχύει όταν έχουμε ισημερινή στήριξη, αλλά ισχύει μόνο όταν ο άξονας περιστροφής του φορείου είναι κατακόρυφος.

Με ισημερινή στήριξη, ο υπολογισμός της ροπής λόγω ανεμοπίεσης γίνεται πολύ δύσκολος. Αντί για πολύπλοκους υπολογισμούς κτλ, θα πρότεινα να υπολογίσουμε μία μέγιστη τιμή (π.χ. να υποθέσουμε ότι όλη η ανεμοπίεση ασκείται σε κατακόρυφη επιφάνεια, και το σημείο στήριξης βρίσκεται στο δεξί (ή αριστερό) άκρο του φορείου) και να θεωρήσουμε αυτή την μέγιστη τιμή.

Εάν ο άξονας περιστροφής διέρχεται από το βαρύκεντρο της επιφάνειας των πάνελ, τότε η ροπή από ανέμους, χιόνια, και ίδιο βάρος θα είναι μηδέν, ή πολύ κοντά στο μηδέν, αν θεωρήσουμε ότι το φορτίο (δύναμη ανέμου ή βάρος χιονιού ή ίδιο βάρος) στο ένα ήμισυ του πάνελ δε έχει το ίδιο μέγεθος με το φορτίο στο άλλο ήμισυ.

Η μόνη ροπή που αξίζει να υπολογιστεί είναι η ροπή από τριβές.

Η γωνιακή επιτάχυνση παρατηρείται κατά την αλλαγή θέσης, λίγο μετά την δύση του ήλιου μέχρι λίγο πριν την ανατολή του ήλιου, αλλά επειδή έχεις όλο το βράδυ για να γίνει η αλλαγή θέσης, η γωνιακή επιτάχυνση μπορεί να σχεδιαστεί ώστε να είναι αμελητέα. Κατόπιν η γωνιακή ταχύτητα είναι σχεδόν σταθερή. Η ροπή από αδράνεια, λόγω της αμελητέας επιτάχυνσης είναι επίσης αμελητέα.

Αυτό που θα πρέπει να προσεχθεί είναι η σωστή θέση του πάνελ. Δηλαδή το κύκλωμα ελέγχου θέσης να αντισταθμίζει θερμοκρασιακές διαφορές, και άλλες τυχόν "παρεμβολές", και να εξασφαλίζει συνεχώς την σωστή θέση.

Μπορώ να κλειδώσω με κάποιον τρόπο πλαστική δεξαμενή ή πρέπει να καταφύγω σε πατέντα;

Για να σου φύγει η ιδέα και μόνο, μπορείς να χρησιμοποιήσεις δύο tie-wrap που θα κρατούνε το καπάκι της δεξαμενής ακίνητο στη θέση του σε σχέση με την δεξαμενή (θα πρέπει βέβαια, να ανοίξεις τρυπούλες στο καπάκι και στην δεξαμενή δίπλα στο πάσο του καπακιού).

athka, πριν εγκαταλείψω, λόγω εξάντλησης , την συζήτηση, πες μου σε παρακαλώ, τι θα έκανες στο παράδειγμα που γράφω στο #28, και ειδικά εάν το φορτηγό Β (που είχε αγοραστεί 200) , για κάποιο ασυνήθιστο λόγο είχε αξία μεταπώλησης μόνο 70 (αντί για 170 που ήταν η αναμενόμενη τιμή μεταπώλησης).

Ποιό φορτηγό θα λειτουργούσες, το Α ή το Β;

Η διαφορά ανάμεσα στο σκεπτικό σου και το δικό μου, γίνεται φανερή μόνο όταν συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο. Εάν η νορμάλ τιμή μεταπώλησης ακολουθεί την "λογιστική" πορεία των αποσβέσεων, τότε δεν προκύπτει διαφορά ανάμεσα στα δύο σκεπτικά.

ΥΓ1. Mε τα fixed και sunk cost, δεν υπάρχει καμία διαφωνία και καμία σύγχυση. Δεν αναφέρθηκα καθόλου σε fixed costs

ΥΓ2.

Αυτό το ποσό γιατί δεν το λαμβάνεις υπόψη στον υπολογισμό σου;

Αν πρόσεξες και εγώ το Β πούλησα και δούλεψα το Α, δεν ήταν τυχαίο.

Τυχαίο είναι στον βαθμό που η τιμή μεταπώλησης είναι παρόμοια με την τιμή αγοράς μείον τις αποσβέσεις. Εάν συμβαίνει αυτό (τιμή μεταπώλησης = αγορά-αποσβέσεις) τότε συμπίπτουν τα αποτελέσματα των υπολογισμών. Αλλά το σκεπτικό διαφέρει.

Όμως δεν μπορώ να δεχτώ απόλυτα αυτό που λες, επειδή σχεδιάζεις να χρησιμοποιήσεις ένα όχημα για 5 χρόνια και στο τέλος της πενταετίας να έχεις όφελος!! Προφανώς κάτι δεν συμπεριλαμβάνεις στον υπολογισμό σου.

 

Δεν νοείται κοστολόγηση χωρίς αποσβέσεις

Οταν η κοστολόγηση γίνεται για την τιμολόγηση ενός προϊόντος, τότε ΝΑΙ λαμβάνονται οι αποσβέσεις υπόψη. ΑΛΛΑ...

Η τιμολόγηση ενός προϊόντος είναι μία απόφαση που γίνεται συνήθως ΠΡΙΝ την απόφαση για την επένδυση. Οπότε σωστά οι αποσβέσεις (στο βαθμό που αντιπροσωπεύουν την μείωση της αγοραίας αξίας του συγκεκριμένου περιουσιακού στοιχείου) λαμβάνονται υπόψη.

Εάν όμως η τιμολόγηση γίνει σε μία ενδιάμεση φάση (δηλαδή αφού έχει εγκατασταθεί και πιθανώς λειτουργήσει το περιουσιακό στοιχείο, τότε ΔΕΝ θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τις αποσβέσεις, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ την εναλλακτική πραγματική τιμή μεταπώλησης του περιουσιακού στοιχείου και να συγκρίνουμε την τιμή αυτή μεταπώλησης σε σχέση με τα έσοδα (εδώ μπαίνει η νέα τιμολόγηση) που θα μας αποφέρει η αξιοποίησή του με την λειτουργία του.

Η προσμέτρηση των αποσβέσεων στην κοστολόγηση είναι κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε λάθος επιχειρηματικές αποφάσεις ΟΧΙ πολύ συχνά, διότι αρκετές φορές οι τιμές μεταπώλησης συμπίπτουν με τις αναπόσβεστες αξίες. Αλλά δεν συμπίπτουν πάντα. Και εκεί βρίσκεται το διαφυγόν κέρδος.

Μία άλλη, μανατζερίστικη προσέγγιση του θέματος.

Εκτός από την λάθος καταγραφή στο δικό σου θερμιδομετρητή, μπορεί και οι άλλοι θερμιδομετρητές να γράφουν λάθος (είτε λιγότερο, είτε περισσότερο), όπως είναι εξάλλου πιθανότατο μετά από λειτουργία 20+ ετών. Οπότε μπορείς να ζητήσεις είτε το καλιμπράρισμα ΟΛΩΝ των μετρητών, είτε την αντικατάστασή τους.

Σε περίπτωση που το αρνηθούν κάποιοι ένοικοι, μπορείς να προτείνεις την εναλλακτική λύση της ανατοποθέτησης των θερμιδομετρητών, κατά τυχαία σειρά (δηλαδή ο μετρητής του Α1 στο Β2 και του Α2 στο Γ1 κ.ο.κ). Ετσι ίσως πειστούν οι διαφωνούντες.

Υπάρχει κάποιος περιοριστικός παράγοντας; Δικαιούμαι να ξαναπουλήσω κάτι που νομίμως αγόρασα.

Περιοριστικός παράγοντας δεν υπάρχει και βεβαίως μπορεί να ξαναπουληθεί.

Μα, αυτό είναι το Σενάριο Β. Απλώς πρόσθεσα στο Σενάριο Α την δυνατότητα πώλησης του φορτηγού που δεν χρησιμοποιείται. Δεν άλλαξα κάτι άλλο.

Μισό λεπτό. Δηλαδή στο σενάριο Β εξετάζουμε την δυνατότητα να δουλέψουμε με ένα από τα δύο φορτηγά ΚΑΙ να πουλήσουμε το άλλο που δεν χρησιμοποιούμε;

Να κάνω τον υπολογισμό.

Υποθέτω ότι η αξία πώλησης των δύο φορτηγών είναι αυτή που αντιστοιχεί στο τέλος του πρώτου χρόνου, δηλαδή 100-16=84 για το Α, και 200-30=170 για το Β.

Υποθέτω επίσης ότι το φορτηγό που θα διαλέξω θα έχει σταθερό το κόστος λειτουργίας και συντήρησης για τα επόμενα 5 χρόνια, και θα είναι για το μεν Α 10 μονάδες/έτος, για το δε Β 6 μονάδες ανά έτος.

Εάν λειτουργεί το Α και πουλήσω το Β έχω -(5*10)+170=120 όφελος

Εάν λειτουργεί το Β και πουλήσω το Α έχω -(5*6)+84=54 όφελος

Διαφορικό όφελος 66 υπέρ του Α.

edit : Υπάρχει επιπλέον μία μικρή διαφορά: Εάν κρατήσω το Α τότε στο τέλος της πενταετίας θεωρώ ότι θα έχω έσοδα 20 από πώληση του Α, ενώ αν κρατήσω το Β τότε μετά από 5 χρόνια θα έχω έσοδα 50 από πώληση του Β, άρα διαφορικό όφελος 30 υπερ του Β

Συνολικό όφελος 36 (=66-30) υπέρ του Α.

Οι τιμές αγοράς των δύο φορτηγών (100, και 200) και οι τιμές των ετήσιων αποσβέσεων (16 και 30), που χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό των τιμών μεταπώλησης (84 και 170) ΔΕΝ σημαίνει ότι η απόφασή μας για το τι θα κάνουμε στηρίχτηκε στις τιμές αγοράς και στις αποσβέσεις. Απλώς ήταν ένας τρόπος να εικάσουμε τις τιμές μεταπώλησης και να δείξουμε το συνήθες φαινόμενο του να μεταπωλείται ένα ακριβό φορτηγό ακριβότερα από ένα φτηνό φορτηγό.

Εάν όμως για κάποιο ασυνήθιστο λόγο (π.χ. έστω ότι έκλεινε το εργοστάσιο που κατασκεύαζε το Β και έτσι η συντήρηση του Β γινόνταν προβληματική) η τιμή μεταπώλησης του Β δεν ήταν 170 αλλά ήταν 70, τότε θα ήταν πιο ξεκάθαρο ότι η λήψη της απόφασης πρέπει να στηρίζεται μόνο στα πραγματικά μελλοντικά (τιμή μεταπώλησης) και όχι στα πραγματικά παρελθόντα (τιμή αγοράς και απόσβεση) στοιχεία.

Στην περίπτωση που τα πραγματικά μελλοντικά στοιχεία συμπίπτουν με τα πραγματικά παρελθόντα και τις αποσβέσεις, τότε εντάξει.

Αν δεν τα λάβεις, δεν θα αποσβέσεις τα πάγιά σου. Όταν λοιπόν ενα πάγιο χαλάσει-παλαιωθεί κτλ. δεν θα μπορείς να το αντικαταστήσεις επειδή δεν θα έχεις εισπράξει τα χρήματα για την αντικατάστασή του

Τι σχέση έχει το πόσα χρήματα θα έχεις εισπράξει, με την τιμή αγοράς ενός πάγιου; Εάν δεν θα έχεις εισπράξει αρκετά λεφτά για την αντικατάστασή του, τότε προφανώς δεν απέδωσε καλά η επένδυση. Εάν δηλαδή ελάμβανες υπόψη την τιμή αγοράς, τι θα άλλαζε στα έσοδα;

...

Υποπτεύομαι πως ο θερμιδομετρητής μου "γράφει" παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Θα ήθελα να σημειώσω πως είναι αρκετά παλιός (η οικοδομή κτίστηκε το 1987).

Υπάρχει τρόπος να ελέγξω την λειτουργία του?

Συνή8ως οι θερμιδομετρητές έχουν πλήκτρα που οδηγούν στην εμφάνιση

1. της συνολικής ενέργειας που έχει καταγραφεί

2. του συνολικού όγκου νερού που έχει περάσει

3. της στιγμιαίας παροχής που περνά εκείνη την στιγμή

4. της στιγμιαίας θερμοκρασίας εισόδου και εξόδου.

Εάν υπάρχουν τα (3) και (4), μπορείς να τα αντιπαραβάλεις με τα αντίστοιχα των άλλων θερμιδομετρητών των παρόμοιων σε μέγεθος διαμερισμάτων.

Υπάρχει κάποια ένσταση στα παραπάνω σενάρια;

Πες μου αν κατάλαβα σωστά:

To σενάριο Α λέει : Λειτουργούμε το Β φορτηγό.

Το σενάριο Β λέει : Λειτουργούμε το Α φορτηγό και πουλάμε το Β φορτηγό

Αφενός μεν, στο δικό μου σκεπτικό δεν υπήρχε η επιλογή πώλησης του ενός από τα δύο οχήματα. Αφετέρου, εάν προσθέσουμε την επιλογή πώλησης, τότε πρέπει η επιλογή αυτή να προστεθεί και στο σενάριο Α.

Η κύρια όμως διαφωνία μου βρίσκεται στο ότι, ΑΚΟΜΑ και αν προσθέσουμε την δυνατότητα πώλησης ενός εκ των δύο οχημάτων, η δαπάνη αγοράς των οχημάτων δεν θα πρέπει να προσμετρηθεί στον υπολογισμό του κόστους, επειδή έχει ΗΔΗ γίνει η αγορά των οχημάτων. Μόνο η τιμή μεταπώλησης θα πρέπει να ληφθεί υπόψη.

--------------------------------------------------------------

Αν κινηθούμε αυστηρά στα πλαίσια του διλήμματος που θέτεις (έστω Σενάριο Α), τότε συμφωνώ μαζί σου. Το συνολικό κόστος για 5 έτη θα είναι:

 

Αγορά Φορτηγού Α: 100

Αγορά Φορτηγού Β: 200

 

Λειτουργία Φορτηγού Β: 6 /έτος x 5 έτη = 30

(Παραδοχή: Η μη χρήση του φορτηγού Α συνεπάγεται 0 κόστος συντήρησης.)

 

Μερικό Σύνολο (1): 330

 

ΜΕΙΟΝ

 

Αξία Μεταπώλησης Α: 20

Αξία Μεταπώλησης Β: 50

 

Μερικό Σύνολο (2): 70

 

Συνολικό Κόστος Σεναρίου Α (1) - (2) = 260

Δεν είναι σίγουρο εάν τα πουλήσουμε ή όχι, τα φορτηγά στο τέλος της πενταετίας. Το μόνο που μας ρωτάνε είναι (μόλις τα έχουμε αγοράσει): Με ποιό φορτηγό να δουλέψουμε;

Η απόσβεση είναι η λογιστική μέθοδος που χρησιμοποιείται για να απεικονίσει αυτό ακριβώς το γεγονός, συνεπώς οι αποσβέσεις απεικονίζουν πραγματικά μεγέθη και θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Αν δεν τις λάβουμε υπόψη, τότε εμείς οι ίδιο επιλέγουμε να μην λάβουμε υπόψη γεγονότα. Μερικές φορές το κάνουμε, όταν θέλουμε να δούμε πολύ συγκεκριμένα θέματα σε μία επιχείρηση. Δεν είναι αυτός ο γενικός κανόνας.

Ακριβώς επειδή είναι γεγονός, δηλαδή επειδή έχει ήδη γίνει, και δεν μπορεί να ξε-γίνει, η προσμέτρηση του γεγονότος αυτού δεν διαφοροποιεί σε τίποτα το κόστος οποιασδήποτε επιλογής μου ή απόφασής μου, και άρα, δεν θα πρέπει να ληφθεί (η απόσβεση) υπόψη. Βλέπε The bygones principle

Να το θέσω πιο απλά. Έστω ότι αγοράσαμε κάτι πριν από χ χρόνια και αυτό είχε τότε αξία 100 €. Σήμερα και σε σταθερές τιμές αξίζει 20 €. Αν αυτό το πράγμα το χρησιμοποιούμε κάπου, θα συμπεριλάβουμε την απόσβεσή του στην δραστηριότητα αυτή. Διαφορετικά θα το πουλήσουμε. Αν κάτι το δεσμεύει και δεν μας αφήνει να το πουλήσουμε, τότε αυτό το κάτι θα επιφορτιστεί με κόστος απόσβεσης του παγίου

Δεν συμφωνώ.

Πώς θα υπολογίσουμε την απόσβεση σε ένα περιουσιακό στοιχείο (π.χ. ένα φορτηγό που ονομάζουμε Κ0) που δεν έχει δουλέψει καμία ημέρα ανά έτος, και πώς θα συμπεριλάβουμε την απόσβεση σε ένα παρόμοιο περιουσιακό στοιχείο Κ2, εάν έχει δουλέψει 2 μέρες ανά έτος;

Ας δούμε το εξής παράδειγμα:

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ΗΔΗ αγοράσει δύο φορτηγά, όπως περιέγραψα στο μήνυμα #22, ένα Α (μόλις το αγοράσαμε προς 100 μονάδες) και ένα Β (που επίσης μόλις το αγοράσαμε προς 200 μονάδες). Υποθέτουμε επίσης ότι η πώλησή τους μετά από 5 χρόνια, μπορεί να αποφέρει (σε σημερινές τιμές) 20 μονάδες για το Α και 50 μονάδες για το Β.

Με βάση αυτά τα στοιχεία, και αν υποθέσουμε σταθερή απόσβεση για κάθε έτος μέσα στα 5 χρόνια, η ετήσια απόσβεση για το Α είναι (100-20)/5=16 και για το Β είναι (200-50)/5=30.

Ας δεχτούμε ότι το κόστος λειτουργίας και συντήρησης είναι

Για το Α: 10 μονάδες ανά έτος

Για το Β: 6 μονάδες ανά έτος.

Η ερώτηση που καλούμαστε (μας ρωτάνε ΑΦΟΥ τα έχουν αγοράσει τα οχήματα) να απαντήσουμε είναι : Ποιο από τα δύο φορτηγά πρέπει να χρησιμοποιούμε; (υποθέτοντας ότι τα οχήματα μας προσφέρουν ισοδύναμες παραγωγικές δυνατότητες, και ότι χρειαζόμαστε να χρησιμοποιούμε ΜΟΝΟ το ένα από τα δύο)

Εάν μας ρωτούσαν ΠΡΟΤΟΥ τα αγοράσουν είναι νομίζω ξεκάθαρο ότι θα απαντούσαμε, πως συμφέρει το Α.

Τώρα όμως που τα αγόρασαν (είπαμε, ένα Α και ένα Β), ποιο συμφέρει να χρησιμοποιούμε;

Εάν (κάνουμε το λάθος και) συμπεριλάβουμε και την απόσβεση στο κόστος ανά έτος, έχουμε

Για το Α : 16 από την απόσβεση και 10 από λειτουργία και συντήρηση , σύνολο 26

Για το Β : 30 από την απόσβεση και 6 από λειτουργία και συντήρηση, σύνολο 36.

ΤΟ 26 είναι μικρότερο από το 36, άρα μας συμφέρει να χρησιμοποιούμε το Α. Λάθος!

Μας συμφέρει να χρησιμοποιούμε το Β, διότι το κόστος λειτουργίας και συντήρησης είναι 6 και κάθε χρόνο θα πληρώνουμε 4 μονάδες λιγότερες από όσες θα πληρώναμε εάν χρησιμοποιούσαμε το Α. Το ότι το Β έχει μεγαλύτερη ετήσια απόσβεση, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να επηρεάζει καμία απόφαση μας.

Το ερώτημα είναι αν εδώ εξετάζουμε την λήψη μίας απόφασης.

Από ό,τι κατάλαβα, ο αρχικός ερωτών δεν χρειάζεται την κοστολόγηση για την άμεση λήψη κάποιας απόφασης.

Στην περίπτωση αυτή δεν θα πρέπει να ληφθούν υπόψη καταβεβληθέντα κόστη, όπως η απομείωση της αξίας παγίων που διαθέτουμε ήδη.

Σύμφωνοι.

Αφού λάβουμε την απόφαση να αναλάβουμε το έργο, τότε θα έχουμε δραστηριότητα σε εξέλιξη και θα λάβουμε υπόψη και τα κόστη αυτά.

Διαφωνώ. Να πω ένα παράδειγμα, μήπως λέμε το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια....

Εάν σκέφτεσαι να αγοράσεις ένα πάγιο, τότε σαφώς και θα συμπεριλάβεις στον υπολογισμό το πόσο κοστίζει τώρα, και το πόσο θα κοστίζει σε 5 χρόνια. Έστω ότι ο τύπος Α κοστίζει τώρα 100 και σε 5 χρόνια θα μπορεί να πουληθεί (άρα κοστίζει) 20 (με σημερινή αξία). Εστω ο τύπος Β κοστίζει τώρα 200 και σε 5 χρόνια θα κοστίζει 50.

Αρα ο τύπος Α θα κοστίσει 100-20=80, και

ο τύπος Β θα κοστίσει 200-50=150.

Αν ο τύπος Α έχει το ίδιο κόστος λειτουργίας και συντήρησης (ή, το πολύ, μεγαλύτερο από του Β κατά 70), τότε σαφώς συμφέρει η αγορά του Α.

Αυτοί οι υπολογισμοί γίνονται ΠΡΟΤΟΥ αγοράσουμε το πάγιο.

----------------------------------------------------

Ας πούμε τώρα ότι αγοράσαμε το πάγιο. Δεν έχει σημασία αν αγοράσαμε το Α ή το Β.

Για την κοστολόγηση της λειτουργίας και συντήρησης του πάγιου, είτε αγοράσαμε το Α, είτε το Β, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να συμπεριλάβουμε το πόσο το αγοράσαμε και το πόσο μπορούμε να το πουλήσουμε (ως διαφορά, δηλαδή).

Μόνο τα μελλοντικά έξοδα και έσοδα (άρα και το πόσο μπορούμε να το πουλήσουμε , ΜΟΝΟ ΤΟΥ όμως, και όχι ως διαφορά αγορά-πώληση) πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας.

Με αφορμή τις παραπάνω απαντήσεις σε προηγούμενο thread, θα ήθελα να ρωτήσω γιατί και κατά % πόσο είναι υψηλότερο το κόστος κατασκευής, αν τηρούνταν τα μέτρα ασφάλειας σε ένα εργοτάξιο

Εύλογο το ερώτημα, αλλά δεν τίθεται σωστά η ερώτηση.

Η σωστή τήρηση των μέτρων ασφαλείας, θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα την ΜΕΙΩΣΗ του κόστους κατασκευής, αν συμπεριλάβουμε στο κόστος κατασκευής το κόστος των ατυχημάτων. Άρα το ερώτημα είναι: πώς θα πρέπει να κοστολογούμε το κόστος των ατυχημάτων;

Εν τούτοις, υπάρχουν και οι περιπτώσεις που η εφαρμογή κάποιων άσκοπων και ακατάλληλων μέτρων ασφαλείας, το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει το κόστος. Αλλά αυτό, νομίζω, είναι εκτός του παρόντος θέματος.

Έχω καμινάδα που περνάει από το δωμάτιο "γκαρνταρόμπα" που φυσικά επικοινωνεί με το υπνοδωμάτιό μου. Εννοείται ότι υπάρχει πόρτα αλλά είναι τύπου western και φυσικά δεν κλείνει αεροστεγώς. Έχω τοποθετήσει αισθητήρα CO όπως προβλέπει ο κατασκευαστής (olympia electronics).

Η καπνοδόχος είναι διπλού τοιχώματος inox και σίγουρα η εξωτερική πλευρά ειναι ελικοειδής. Την έχω ντύσει περιμετρικά με γυψοσανίδα.

Να κοιμάμαι ήσυχος?

Μία καλή (στεγανή) καπνοδόχος και ένας ανιχνευτής CO, είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει όσον αφορά την αναγκαστική διέλευση μία καπνοδόχου από έναν κατοικήσιμο χώρο. Η επένδυση με την γυψοσανίδα δεν ωφελεί (εφόσον είναι λιγότερο στεγανή από την καπνοδόχο) , αλλά και δεν βλάπτει.

Ο σημαντικότερος όμως παράγοντας που σου εξασφαλίζει την ασφάλεια, είναι η σωστή λειτουργία του καυστήρα (δηλαδή να μην παράγεται μονοξείδιο πάνω από το όριο), και η ελεύθερη απαγωγή των καυσαερίων (δηλαδή να μην μπλοκάρεται η διαδρομή των καυσαερίων από οτιδήποτε, π.χ. φωλιές πουλιών, πατσαβούρες, σύρματα, χώματα κτλ)

Προς athka:

Αν κάνεις κοστολόγηση μιας δραστηριότητας σε εξέλιξη, σαφώς και θα πρέπει να συμπεριλάβεις την απομείωση της αξίας του παγίου (=απορριματοφόρο).

Ο xariss, κάνει την κοστολόγηση της λειτουργίας και συντήρησης, που είναι μία δραστηριότητα (η λειτουργία και συντήρηση) σε εξέλιξη.

Εξάλλου, το άρθρο στην wikipedia, λέει στο bygones principle:

The theory emphasizes the importance of ignoring past costs and only taking into account the future costs and benefits when making decisions. It states that when making a decision, one should make a hard-headed calculation of the extra costs one will incur and weigh these against its extra advantages.

Γιατί λες ότι θα πρέπει να συμπεριλάβει στην κοστολόγηση την απομείωση της αξίας του απορριματοφόρου;

Ισως ένας λογιστής μας πει καλύτερα, αλλά μέχρι τότε θα πω την σκέψη μου .

Το οποιοδήποτε κόστος το παρακολουθούμε, διότι αντανακλά το αποτέλεσμα των ενεργειών μας. Εάν αποφασίσουμε να μην αλλάζουμε λάδια κάθε 5.000 km, αλλά κάθε 7.000 km , τότε θα έχουμε μεν όφελος από την λιγότερο συχνή αλλαγή λαδιών, αλλά θα έχουμε ζημία από την φθορά του κινητήρα. Ζυγίζουμε το όφελος και την ζημία, και αποφασίζουμε κάθε πόσα km θα αλλάζουμε λάδια.

Εχουμε, όντως μία μείωση του οχήματος, με την πάροδο του χρόνου και των χιλιομέτρων. Η μείωση αυτή έχει δύο χαρακτηριστικά:

1. Είναι ανεξάρτητη από τις επιλογές μας. Ο ρυθμός μείωσης της αξίας του οχήματος καθώς ο χρόνος περνάει, και καθώς τα χιλιόμετρα προστίθενται στο κοντέρ, είναι ανεξάρτητος από τις ενέργειές μας.

2. Δεν πληρώνουμε τίποτα άμεσα. Μόνο έμμεσα, όταν θα έρθει η ώρα αντικατάστασης. Και υποτίθεται ότι η σωστή λειτουργία και συντήρηση έχει ακριβώς αυτόν το σκοπό: να καθυστερήσει την ώρα αντικατάστασης, και να έχει το όχημα στην καλύτερη δυνατή κατάσταση ώστε να πιάσει περισσότερα λεφτά εάν μεταπωληθεί. Και αυτή η προσπάθεια έχει ένα αντίτιμο, που προσμετράται ΗΔΗ με το κόστος λειτουργίας και συντήρησης.

Οπότε ΔΕΝ χρειάζεται, όσον αφορά την λειτουργία και συντήρηση (επαναλαμβάνω), να προσμετράμε το κόστος που προκαλείται από την μείωση της αξίας του περιουσιακού στοιχείου.

Αν, από την άλλη μεριά, είμαστε στην φάση της επιλογής ενός τύπου φορτηγού από μία πληθώρα τύπων, τότε η απόφασή μας για το ποιόν τύπο θα αγοράσουμε, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του, ποιό φορτηγό έχει καλύτερη αξία μεταπώλησης (τηρουμένων όλων των άλλων αναλογιών), δηλαδή τότε θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη το πόσο μειώνεται η αξία του ενός τύπου φορτηγού σε σχέση με τον άλλο τύπο φορτηγό.

Χαλύβδινη λαμαρίνα σύνηθως 1,5 - 2 mm. Μπορεί να είναι και με επικάλυψη αλουμινίου .

ΥΓ. Αν μπορείς, διόρθωσε τον τίτλο.

Αν δεν ξεφεύγουμε πολύ από το θέμα, εξήγησέ μου το σκεπτικό σου.

Πάντως, καλώς ή κακώς (κακώς μάλλον) συνήθως ο καυστήρας είναι αρκετά μεγαλύτερος από τις θερμικές απώλειες που καλείται να καλύψει.

Η αποδοτικότερη καύση γίνεται σε μία συγκεκριμένη σταθερή θερμοκρασία του θαλάμου καύσης, και όχι όταν η θερμοκρασία ανεβοκατεβαίνει.

Οταν ξεκινά η καύση σε θάλαμο που τα τοιχώματά του βρίσκονται σε 70 βαθμούς, η απόδοση της καύσης είναι πολύ χαμηλή.

Να κάνω το ερώτημα των συναδέλφων λίγο πιο λιανά όπως το κατάλαβα εγώ.

Σε ένα δεδομένο διαμέρισμα/μονοκατοικία με δεδομένο καυστήρα λέβητα αυτοματισμούς κτλ...τι συμφέρει οικονομικά - ενεργειακά,

 

να δουλεύει το σύστημα χαμηλότερα και συνεχώς ή

με αυξομειώσεις ?

Να δουλεύει συνεχώς στην χαμηλότερη θερμοκρασία του χώρου διαμονής που δίνει συνθήκες άνεσης για τους ενοίκους. Αυτό το συνεχώς γίνεται με μικρο-αυξομειώσεις θερμοκρασίας π.χ. +_0,5 βαθμούς (λόγω κατασκευής του θερμοστάτη) με κέντρο το 22 κατά την διάρκεια της ημέρας και με κέντρο το 18 κατά την διάρκεια της νύχτας

Όχι, εννοώ τη λειτουργία με: α) διακοπτόμενη ή β) συνεχή λειτουργία, είτε μιλάμε για παλιό δισωλήνιο είτε για αυτόνομο μονοσωλήνιο.

Ok.

Στα παλιά μη-αυτόνομα συστήματα, δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής της θερμοκρασίας του κάθε χώρου. Αναβε ο καυστήρας, π.χ στις 06:30 και δούλευε μέχρι ο θερμοστάτης του λέβητα να φθάσει στο όριο που ρύθμιζε ο διαχειριστής (π.χ. 70 βαθμούς). Οταν έφθανε το όριο αυτό, έσβηνε ο καυστήρας, και κυκλοφορούσε το ζεστό νερό στις σωληνώσεις. Οταν αργότερα, η θερμοκρασία έπεφτε π.χ. στους 65 βαθμούς, άναβε ξανά ο καυστήρα κ.ο.κ. Ενας χρονοδιακόπτης ρύθμιζε τον χρόνο σβέσης (π.χ. έσβηνε ασχέτως θερμοκρασίας στις 08:00), επανέναυσης (π.χ. ξανα-άναβε στις 13:30) κτλ.

Οποιος ζεσταινόνταν, ζεσταινόνταν και όποιος κρύωνε, κρύωνε.

Λόγω διαφορετικών ωραρίων εργασίας, σχολείου κτλ των ενοίκων, οι ένοικοι δεν μπορούσαν εύκολα να συμφωνήσουν στο ωράριο λειτουργίας της κεντρικής θέρμανσης.

Εϊναι σαφές νομίζω, ότι με το σύστημα αυτό, η διακοπτόμενη λειτουργία είναι οικονομικότερη από την συνεχή, διότι όσες πολυκατοικίες είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν να έχουν παρατεταμένο ωράριο, το πλήρωναν ακριβά.

Πάμε τώρα στα συστήματα με αυτονομία ανά διαμέρισμα.

Ο,τι ισχύει για ολόκληρη την οικοδομή, ισχύει (εν μέρει) και για κάθε διαμέρισμα. Συμφέρει να καις το καλοριφέρ μόνο όταν υπάρχει κάποιος μέσα να ζεσταίνεται.

Θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει: Ποιός είναι ο ελάχιστος και ποιός ο μέγιστος χρόνος, πέρα από τον οποίο δεν έχει σημασία το σβήσιμο του καλοριφέρ.

Απάντηση: Δεν υπάρχει ούτε ελάχιστος, ούτε μέγιστος χρόνος

Είτε απουσιάζεις για 10 λεπτά είτε λείπεις για 10 ημέρες, αξίζει τον κόπο το να χαμηλώσεις τον θερμοστάτη. Το πόσο θα χαμηλώσεις τον θερμοστάτη εξαρτάται από το επίπεδο άνεσης που θέλεις να έχεις (και φυσικά σε άμεση συνάρτηση, τα λεφτά που διαθέτεις)

Υπάρχει μία άλλη άποψη του θέματος, όμως, που φαινομενικά έρχεται σε αντίθεση με όσα μόλις είπα. Και αυτή η άποψη λέει ότι οικονομία γίνεται όταν ο καυστήρας λειτουργεί συνέχεια.

Αυτό σημαίνει ότι εάν σε μία εγκατάσταση βάλουμε έναν καυστήρα Α με ισχύ 100 kW που καίει το 1/5 του χρόνου, ενώ κατά τα 4/5 του χρόνου μένει σβηστός, και έναν καυστήρα Β με ισχύ 50 kW που (κανονικά, σύμφωνα με την ΑΔΕ, θα έπρεπε να) καίει τα 2/5 του χρόνου, ενώ μένει σβηστός κατά τα 3/5, τότε ο Β είναι οικονομικότερος από τον Α.

edit Και οικονομικότερος όλων ένας καυστήρας 20 kW που καίει συνέχεια...

Δεν ξέρω αν θέλεις να θίξουμε και αυτό το θέμα...

Καλησπέρα και καλή χρονιά..

Είμαι νέος μηχανολόγος μηχανικός ΑΠΘ και μου έχει γίνει

πρόταση να συνεργαστώ ώς τεχνικός ασφαλείας σε πρατήριο υγρών καυσίμων

- LPG (υγραέριο), το συγκεκριμένο πρατήριο διαθέτει και συνεργείο μετατροπής. Γνωρίζει κάποιος νομοθεσία ή περισσότερα επί του θέματος..

Ευχαριστώ εκ των προτέρων..

Πρατήριο μαζί με συνεργείο μετατροπής, δεν έχω ξαναδεί.

Είναι η ίδια επιχείρηση ή ξεχωριστή;

Προσδιόρισε ποιός είναι ο εργοδότης σου, ποιά η επιχείρηση που καλύπτεις.

...

Γι' αυτό, προτείνω να δοκιμάσουμε -όσοι μπορούμε- στο σπίτι μας και τα δύο συστήματα, σε δύο διαφορετικές ημέρες με κατά το δυνατό ίδιες μέσες θερμοκρασίες (εδώ βέβαια μπαίνει το πρόβλημα πώς στο καλό μπορείς να διασφαλίσεις κάτι τέτοιο).

....

Ως δύο συστήματα, είχα καταλάβει ότι εννοούσες το μεν παλιό σύστημα μη-αυτονομίας που έχουν οι παλιές πολυκατοικίες, και το δε νέο (σχετικά) σύστημα με ηλεκτροβάνες έξω από κάθε διαμέρισμα.

Το παλιό σύστημα δεν μπορεί να προσομοιωθεί αξιόπιστα σε βάθος χρόνου, με ένα νέο σύστημα, που απλώς και μόνο να κατεβάζουμε τον θερμοστάτη κάτω από το 15 (με σκοπό να προσομοιάσουμε τον σβηστό λέβητα της παλιάς πολυκατοικίας), ή θα τον έχουμε πάνω από το 25 (με σκοπό να προσομοιάσουμε τον αναμμένο λέβητα της παλιάς πολυκατοικίας).

Επειδή έχω την εντύπωση ότι η ΑΔΕ και η γραμμικότητα στην μετάδοση της θερμότητας δεν κάνουν εξαιρέσεις όταν βάζεις τον θερμοστάτη στους 19°...

Σωστά.

Ειρήσθω εν παρόδω: Θυμάται κανείς πώς γινόνταν ο έλεγχος της θερμοκρασίας ΟΛΩΝ ΜΑΖΙ των διαμερισμάτων μίας πολυκατοικίας, σε παλιά συστήματα χωρίς αυτονομία; Θυμάται κανείς τις περιπτώσεις που ένα διαμέρισμα άνοιγε τα παράθυρα από την πολλή ζέστη, ενώ ταυτόχρονα σε άλλο διαμέρισμα οι ένοικοι κυκλοφορούσαν με κουβέρτες;

Είσαι σίγουρος ότι η προσμέτρηση του depreciation (απομείωση αξίας, ή κοινώς, απόσβεση) σου χρειάζεται;

Ρωτώ, διότι είτε το μετραχειρισμένο φορτηγό μπορεί να πουληθεί π.χ. 10.000 ευρώ, είτε μπορεί να πουληθεί 20.000 ευρώ, δεν προκαλείται καμία μεταβολή στο κόστος λειτουργίας και συντήρησής του.

Λες τους τελευταίους 6 μήνες. Αρα αποκλείεται το σύστημα θέρμανσης. Σωστά;

Τι εγκαταστήσατε ή τροποποιήσατε πριν από 6 μήνες;

Μπορεί ένα τέτοιο μοντέλο, που επιτυχώς εφαρμόζεται σε πολλές χώρες διεθνώς, να πετύχει στην Ελλάδα?

 

Εξαρτάται από τους κανόνες του παιχνιδιού.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, πριν δηλαδή των διαχωρισμό σε ΔΕΗ και ΔΕΣΜΗΕ, απλώς δεν υπήρχε "παιχνίδι". Ενας παίκτης δεν μπορεί να παίξει μόνος του.

Πριν από λίγα χρόνια, δημιουργήθηκε ο ΔΕΣΜΗΕ. Ας πούμε έγινα "δύο" οι παίκτες. Ο ένας παράγει και διανέμει και ο άλλος μεταφέρει. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είχε ενδιαφέρον το παιχνίδι, αλλά τουλάχιστον πληρούσε τις βασικές οδηγίες της ΕΕ.

Πρόσφατα μπήκαν στην διανομή και άλλες εταιρείες.

Το ερώτημα είναι: Ποιό το όφελος αυτών των αλλαγών; Ολοι, και πρώτη η ΕΕ, ισχυρίζονται ότι θα υπάρχει όφελος για τον τελικό καταναλωτή. Δεν μπορώ να διακρίνω κάποιο όφελος. Δεν ισχυρίζομαι ότι αποκλείεται να υπάρχει όφελος, αλλά πάντως μέχρι σήμερα, δεν έχω δει κάποια ανάλυση, κάποιο υπολογισμό που να λέει ένα καθαρό νούμερο που να αντιπροσωπεύει το όφελος που έχει ο τελικός καταναλωτής, από το άνοιγμα του παιχνιδιού.

Οπότε το δικό μου σχόλιο στο αρχικό ερώτημα είναι: Ποιά θα είναι τα κριτήρια επιτυχίας;

Yearly HAVC A/C energy consumption equivalent to 7 liters oil.

Αυτό θέλω να το δω για να το πιστέψω! Επτά λίτρα πετρελαίου, ήτοι 70 kWh !! Ολο το κτίριο, ανά έτος!!! Ανπιστέφταμπλ !!!!

Εννοώ ότι σε ένα σπίτι, είτε λόγω απουσίας των ενοίκων είτε για λόγους οικονομίας, η θέρμανση δεν λειτουργεί συνεχώς αλλά για κάποια χρονικά διαστήματα (πχ 7-10, 14-17, 20-23).

Είναι κάτι πολύ συνηθισμένο σε παλιά δισωλήνια συστήματα χωρίς αυτονομία που εξυπηρετούν πολλά διαμερίσματα των οποίων οι ένοικοι συμφωνούν μεταξύ τους ποιες ώρες της ημέρας θα λειτουργεί η θέρμανση.

Αλλά και σε σπίτια με αυτόνομη θέρμανση, πολλοί ιδιοκτήτες προτιμούν να διακόπτουν (μέσω του θερμοστάτη χώρου) κάποιες ώρες της ημέρας τη θέρμανση. Αυτό εφαρμόζω και εγώ και νομίζω ότι είναι η συνηθέστερη πρακτική.

Απλώς, όπως προανέφερα, έχω ακούσει αρκετούς να λένε ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας δεν είναι οικονομικός και είναι προτιμότερο η θέρμανση να λειτουργεί συνεχώς.

Οι ερωτήσεις του Αλέξη στο #3 είναι εύστοχες για την διευκρίνηση του ερωτήματος που έκανε ο Scrooge, και η απάντηση του Scrooge που παραθέτω παραπάνω, αναγκαία.

Οπότε καταλαβαίνω ότι η ερώτηση αφορά την σύγκριση μεταξύ των παλαιών μη-αυτόνομων συστημάτων και των νέων αυτόνομων (με ηλεκτροβάνα) συστημάτων. Δηλαδή, κατά πόσο είναι οικονομικότερη η λειτουργία του νέου αυτόνομου συστήματος σε σχέση με τα παλιό. *** (βλ ΥΓ)

Τα αυτόνομα, με ηλεκτροβάνα έξω από κάθε διαμέρισμα, συστήματα, είναι σάφώς οικονομικότερα από τα μη-αυτόνομα.

Εάν υπάρχουν κάποιοι που διαφωνούν με το παραπάνω, αυτό θα οφείλεται σε δύο λόγους:

Α.Σε ψυχολογικούς παράγοντες που έχουν να κάνουν με την κατανομή δαπανών θέρμανσης. Με το παλιό-παλιό σύστημα τα πράγματα ήταν απλά: Πλήρωνες ανάλογα με τα τετραγωνικά του διαμερίσματος. Και ζεσταινόσουν ανάλογα με το πόσο τυχερός ήσουν (αν ήσουν σε μεσαίο διαμέρισμα ήσουν τυχερός, αν ήσουν σε ακριανό διαμέρισμα ήσουν άτυχος). Πάντως δεν χωρούσε αμφιβολία για τον τρόπο κατανομής, ούτε και για τον ποσότητα θερμότητας που παραλάμβανε κάθε διαμέρισμα. Με τα συστήματα αυτονομίας όμως τα δύο στάνταρ αυτά (κατανομή δαπανών, ποσότητα θερμότητας) καταργήθηκαν. Ηρθε και η ωρομέτρηση και το πράγμα έγινε μαντάρα. Τα στάνταρ αυτά αποκαταστάθηκαν εν μέρει με την χρήση θερμιδομετρητών, αλλά το γυαλί είχε ραγίσει για όσους αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν "να πληρώνουμε εμείς 150 ευρώ για πετρέλαιο και η κυρά-Νίτσα που μένει από κάτω μας και το καίει συνέχεια, να πληρώνει μόνο 120". Τέλος, αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα παλαιά συστήματα είναι οικονομικότερα, δεν θυμούνται το πόσο κρύωναν μετά τις 10 ή 11 το βράδυ, όταν σταματούσε η θέρμανση, δηλαδή δεν λαμβάνεται υπόψη η θερμική άνεση.

Β. Στο ότι θα μπορούσε να είναι ακόμη οικονομικότερη η λειτουργία των συστημάτων που έχουν αυτονόμη θέρμανση, αλλά δεν είναι, κυρίως λόγω της υπερδιαστασιολόγησης του καυστήρα και λέβητα.

ΥΓ. Το ερώτημα αυτό του Scrooge, μοιάζει με το ερώτημα μερικών ιδιοκτητών: Αν στο σπίτι μου που έχει πολλά δωμάτια, κλείσω τις βάνες από τα σώματα που βρίσκονται στα δωμάτια που δεν χρησιμοποιώ, κάνω οικονομία ή όχι;