Φίλοι μου εγώ δεν διαφωνώ επί της ουσίας με τις προσεγγίσεις των περισσοτέρων. Το ζητούμενο όμως για μένα είναι ότι βαρέθηκα. Και το δυστύχημα είναι ότι δεν είμαι ο μονός. Τα λεμέ, τα ξαναλέμε και πάλι τα ιδία. Καμιά φορά ακούω ότι η βαριά βιομηχανία της χωράς είναι ο τουρισμός. Για μένα μεγαλύτερη ανοησία από αυτή την θέση δεν υπάρχει. Οι χώρες που στηρίζονται στον τουρισμό είναι τύπου ινδονήσιας. Είναι αδιανόητο για την Ελλάδα να έχει ως βαριά βιομηχανία τον τουρισμό και να προσπαθούμε να το στηρίξουμε.
Από κει και πέρα μιας και μιλάμε με οικονομολογικούς ορούς και κάνουμε οικονομολογικές προσεγγίσεις όσο μας επιτρέπουν φυσικά οι γνώσεις μας δεν κατανοώ πως γίνεται μια χωρά να δανείζεται συνεχώς και με δυσμενέστερους ορούς και να ευελπιστεί ότι θα μειώσει και τα ελλείμματα της και το δημόσιο χρέος χωρίς να υπάρχει ανάπτυξη και επενδύσεις. Και όπως όλοι γνωρίζουμε η οικονομία είναι μια συνισταμένη πολλών παραγόντων. Μετανάστες, παιδεία, ανάπτυξη κτλ. Στη χωρά μας μετά λοιπής διαπιστώνουμε καθημερινά ότι τίποτα από όλα αυτά δεν λειτουργεί σωστά. Μια φράση μου έμεινε στο μυαλό, ότι η γενιά μου θα είναι η πρώτη γενιά Ελλήνων που θα ζήσει χειροτέρα από την προηγουμένη από το 1945 και μετά. Ας φανταστούμε λοιπόν που θα ζήσουν τα παιδιά μου. Και ας με συγχωρήσετε αλλά θα πω και μια φράση που είδα τυπωμένη σε ένα μπλουζάκι στις περασμένες εκλογές ‘ ψήφο σε κανένα που..τη, μπου..ελο τα κάνω και μόνος μου’