odysseasg

kkarounos, είχα ψάξει αρκετά το ζήτημα μίας και τελικά κατέληξα να χρησιμοποιήσω υποστυλώματα τύπου ΗΕΒ/HEM που έχουν επαρκές ακαμψία και στους δύο άξονες. Οι λόγοι είναι κυρίως η αβεβαιότητα ολκιμότητας τέτοιων συνδέσεων σε περίπτωση που σχεδιάζεις με q >1 (τώρα με τον ευρωκώδικα δεν υπάρχει άλλη λύση) και ο δύσκολος υπολογισμός της στροφικής τους ικανότητας, ο οποίος γίνεται μόνο με αριθμητικές αναλύσεις (με πεπερασμένα στοιχεία) πράγμα πολύ επίπονο, ίσως υλικό για διδακτορική διατριβή! Το κυριότερο όμως ότι δεν βρήκα και κανένα εργολάβο να τις εκτελέσει. (εκεί ίσως είναι καλύτερη η κατάσταση από τη Κύπρο). η CIDECT έχει κάνει μεγάλη έρευνα στις κοίλες διατομές και στο site τους θα βρείς μεγάλη ποικιλία από δωρεάν δημοσιεύσεις (http://www.cidect.org/en/Publications/) και συγκεκριμένα το "9 DESIGN GUIDE FOR STRUCTURAL HOLLOW SECTION COLUMN CONNECTIONS" είναι μάλλον αυτό που ψάχνεις. Τέτοιες συνδέσεις σε σεισμικές περιοχές όπως θα δείς στη δημοσίευση, γίνονται με συγκολήσεις μέσω διαφραγματων ή με κοχλίωση απευθείας στο υποστύλωμα με τη χρήση blind bolts (π.χ holo-drill) και με διαπλάτυνση της περιοχής της σύνδεσης. Τώρα για το ότι δεν καλύπτονται από τον Ευρωκώδικα, ότι μπορείς να αποδείξεις με άλλα μέσα, εφόσον δεν καλύπτεται από τον κανονισμό, επιτρέπεται... Προσωπικά, αρκετό θάρρος μου έχει δώσει η κίνηση που έκαναν οι Άγγλοι μηχανικοί στο Ίδρυμα Νίαρχου στο Φάληρο για να περάσουν το σύμμικτο στέγαστρο από Ferrocement, βάση εθνικών προτύπων. Από κει και πέρα όλα γίνονται

Γεια, Ο λόγος που τσεκάρεις το "disregard density" είναι γιατί ακόμα και αν απενεργοποιήσεις την συμμετοχή κατά 'Ζ το πρόγραμμα την λαμβάνει υπόψιν. Το πρόβλημα προκύπτει κυρίως όταν προσομοιώνεις τις πλάκες με πεπερασμένα στοιχεία όπου παρατηρείται ταλάντωση των πλακών με μεγάλες ιδιοπεριόδους κατά Ζ δίνοντας λανθασμένες εκτιμήσεις για τον υπόλοιπο φορέα σε Χ-Υ. Αν τσεκάρεις τις γραφικές μετατοπίσεις στο Modal Responce, πιστεύω θα δείς ότι υπάρχει κατακόρυφη ταλάντωση στις πλάκες σου. Το πρόβλημα δεν υφίσταται προφανώς όταν χρησιμοποιήσεις cladding/diaphragm ή τοποθετήσεις τα φορτία απευθείας στις δοκούς (αν και πάλι υπάρχει ο κίνδυνος ταλάντωσης των δευτερευόντων στοιχείων του φορέα). Συνήθως θέλουμε να συμπεριλάβουμε την μάζα που προκύπτει από τα ίδια βάρη αλλά να αγνοήσουμε την κατακόρυφη συνιστώσα. Οπότε αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να προσθέσεις τή φόρτιση που περιλαμβάνει ίδια βάρη στο "Load to mass conversion" και να τσεκάρεις το disregard density (για να μην τα υπολογίσεις δυο φορές όπως σου είχαν πεί από το support). Όταν το κάνεις αυτό, θα μπορέσεις να μειώσεις και τον αριθμό των ιδιομορφών σου, 100 είναι πολλές... Ελπίζω να βοήθησα!