Η επιλογή για τη θέση (στρώση) στην οποία θα τοποθετηθεί το θερμομονωτικό υλικό γίνεται προκειμένου να γίνει εκμετάλλευση της θερμοχωρητικότητας της διατομής αν κάτι τέτοιο συμβάλει στην εξοικονόμηση ενέργειας ή στη βελτίωση των συνθηκών άνεσης στο κτίριο.
Η αύξηση της θερμοχωρητικότητας συνεπάγεται σταθερότητα εσωκλιματικών συνθηκών και αργή μεταβολή της θερμοκρασίας στο χώρο, ανάλογα με τον όγκο της θερμικής μάζας. Σε περιπτώσεις όμως κατά τις οποίες θέλουμε ταχεία θέρμανση ή ψύξη ενός χώρου, η μεγάλη θερμική μάζα ουσιαστικά αυξάνει την κατανάλωση για θέρμανση - ψύξη.
Αν για παράδειγμα θέλαμε να μονώσουμε μια αίθουσα κινηματογράφου, ο οποίος έστω οτι έχει μόνο βραδινές προβολές από τις 20:00 - 24:00, είναι σαφές οτι για να υπάρχει αποδεκτό επίπεδο θερμικής άνεσης το χειμώνα, η αίθουσα θα πρέπει να ξεκινάει να θερμαίνεται σε όλο αυτό το διάστημα. Αν τώρα η θέρμανση ξεκινάει από τις 20:00 το μεγαλύτερο μέρος της προσφερόμενης θερ/τας που θα παρέχεται στον εσωτερικό αέρα, θα μεταδίδεται στις ψυχρές επιφάνειες που περιβάλλουν το χώρο μέχρι η θερμοκρασία του αέρα και η θερμοκρ. των επιφανειών να εξισωθεί. Έτσι το σύστημα θέρ/σης θα δουλεύει διαρκώς μέχρι να επιτευχθεί η θερ/σία του θερμοστάτη. Όμως επειδή είναι σίγουρο δεν θα παραμένει στον αέρα αλλά θα καταναλώνεται στη θέρμανση της θερμικής μάζας είναι βέβαιο οτι θα δουλεύει συνέχεια το σύστημα θέρ/σης μέχρι τις 24:00 (αφού η παρεχόμενη ενέργεια θα απορροφάται από τις ψυχρές επιφάνεις της αίθουσας). Για να επιτευχθεί λοιπόν η επιθυμητή θερ/σία το σύστ. θέρ/σης θα πρέπει να λειτουργεί αρκετές ώρες νωρίτερα, πράγμα που σημαίνει σπατάλη ενέργειας (θα θερμαίνεται μια άδεια αίθουσα).
Στην περίπτωση που η θερμική μάζα του χώρου είναι ελάχιστη, από τη στιγμή που ξεκινάει το σύστημα θέρμαμνσης, πολύ σύντομα θα έχει θερμανθεί ο χώρος μια που το μεγαλύτερο μέρος της θερ/τας θα παραμένει στον αέρα και δεν θα διοχετεύεται στη θερμική μάζα.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει για την περίοδο κατά την οποία έχουμε ψύξη αντί για θέρμανση, και ακριβώς τα αντίθετα για την περίπτωση που μιλάμε για κατοικία.
Γενικά η εξωτερική μόνωση αξιοποιεί όλη τη θερμική μάζα του στοιχείου και αυξάνει η συνολική θερμοχωρητικότητα του κτιρίου, πράγμα που μεταφράζεται σε αυξημένη σταθερότητα των εσωκλιματικών συνθηκών και αργές μεταβολές της θερ/σίας του χώρου. Συνήθως βρίσκει εφαρμογή σε χώρους που απαιτείται αυξημένη σταθερότητα μικροκλιματικών συνθηκών για μεγάλα διαστήματα της ημέρας (κατοικίες, νοσοκομεία κλπ)
Η εξωτερική μόνωση δεν εκμεταλλεύεται τη θερμοχωρητικότητα του δομικού στοιχείου και χρησιμοποιείται για χώρους με διακοπτόμενη χρήση στους οποίους απαιτείται γρήγορη θέρμανση - ψύξη και δεν μας ενδιαφέρει η διατήρηση της θερμοκρασίας μετά το πέρας της λειτουργίας του συστ. θερ/σης (σχολικά κτίρια, κτίρια γραφείων κλπ)
Τέλος η μόνωση πυρήνα είναι κάτι ανάμεσα στις δύο παραπάνω δυνατότητες και βρίσκει μεγαλύτερη απήχηση και ιδιαίτερα στην Ελλάδα!!!!!
Ελπίζω να βοήθησα....
