Αγαπητέ φίλε Lostie.
Θα σου διηγηθώ το εξής περιστατικό. Όταν τελείωνα με την διπλωματική μου το 2005, ξεκίνησε να κάνει την διπλωματική του εργασία ένας κύριος ετών 45 περίπου. Γνωριστήκαμε καθώς είχαμε τον ίδιο επιβλέποντα, και έμαθα πως είχε παρατήσει τη σχολή στα τέλη της δεκαετίας του 80 και ενώ χρωστούσε 6-7 μαθήματα και την διπλωματική του εργασία. Τελικά τον είχε κερδίσει η μουσική όπως μου είπε. Δεν είχε πλέον καμία σχέση με το επάγγελμα, καθώς δεν το είχε εξασκήσει ποτέ, και δεν πρόκειται να το εξασκήσει ποτέ. Η ανάγκη όμως για σπουδές πάνω στη μουσική τον ανάγκασε να επιστρέψει στο Σ.Α.Τ.Μ. και να προσπαθήσει να πάρει το πτυχίο του. Αν θυμάμαι καλά χρειαζόταν πτυχίο Α.Ε.Ι. για να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές μουσικής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Τελικά έμαθα ότι τα κατάφερε, πήρε το δίπλωμα και φαντάζομαι πως συνέχισε τις σπουδές που ήθελε να κάνει. Το δίπλωμα του Α.Τ.Μ. θα τον βοηθούσε στο μέλλον με έναν τρόπο που δεν φανταζόταν με τίποτα πριν από περίπου 20 χρόνια, την στιγμή που παράταγε την σχολή. Σκέψου πως αυτός ο άνθρωπος δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα και δεν θα το εξασκήσει ποτέ! Παρ 'όλα αυτά αν είχε ασχοληθεί 6 μήνες ακόμα τότε, δεν θα έμπαινε σε αυτή τη διαδικασία στα 45 του. Καλή συνέχεια.