Το συμπέρασμα στο οποίο συγκλίνετε , ότι δηλ. ο συγκύριος κατά τον χρόνο της διαπίστωσης της αυθαιρεσίας βαρύνεται με τα πρόστιμα, χωρίς άλλο, είναι σύμφωνο με το γράμμα του νόμου. Καμία αντίρρηση. Απο 'κει και πέρα , AlexisPap , έθιξες αυτό που με καίει : ότι δηλ. υπάρχει ( δυνατότητα να εγκαταλειφθεί το τυπικό κριτήριο της κυριότητας και να υιοθετηθούν κριτήρια ουσιαστικά , που να συνάδουν με το χαρακτήρα του προστίμου ως χρηματικής κύρωσης . Όπως , το κριτήριο της συμμετοχής στην κατασκευή , που με βολεύει , διότι ,εφαρμοζόμενο, απαλλάσσει τον αμέτοχο κατοπινό ιδιοκτήτη. Από την άλλη , βέβαια , ο αμέτοχος ιδιοκτήτης βαρύνεται με υπαιτιότητα , αφού γνωρίζει την παρανομία . Εν πάση περιπτώσει , η νομολογία που βρήκα για τα θέματα αυτά είναι κυμαινόμενη - ας μην σας κουράσω παραπάνω . Αλλά , μια ένσταση : που ακριβώς εντοπίζεται το ψεύδος στο συμβόλαιο αγοράς ; Στο συμβόλαιο γίνεται μνεία της άδειας ανέγερσης της οικοδομής - αντίγραφο της οποίας άλλωστε επισυνάπτεται. Δεν δήλωσε πουθενά ο αγοραστής ότι το ακίνητο που αγοράζει δεν βαρύνεται με καμία πολεοδομική παρανομία. Και δεν πρόκειται από τις παρανομίες που εμποδίζουν τη μεταβίβαση κατά την παρ. 10 του άρθρου 17 ν. 1337/1983.