ΣΤΡΟΦΥΛΑΣ

Και πάλι είμαι καθυστερημένος. Η υδραυλική δοκιμασία του ατμολέβητα είναι μόνο μία πλευρά της εργασίας που πρέπει να γίνει για την έκδοση νέου Πιστοποιητικού. Η άλλη είναι η Τεχνική έκθεση φθορών που συντάσσεται μετά την επιθεώρηση του ατμολέβητα. Θα αναφέρω κατά την γνώμη μου τα πιο σημαντικά σημεία της εργασίας επιθεώρησης του λέβητα. Το πρώτο και σημαντικότερο που πρέπει να κοιτάξουμε είναι αν ο λέβητας έχει υποστεί μόνιμες θερμικές καταπονήσεις (δηλαδή αν έχει "μείνει" από νερό). Τα σημεία που πρέπει να δούμε είναι ο φλογοθάλαμος και κυρίως ο αυλοφόρος καθρέπτης της α΄αναστροφής καυσαερίων. Οι μόνιμες θερμικές παραμορφώσεις θα φαίνονται σαν "φουσκώματα" στις επιφάνειες δηλαδή σαν "εξογκώματα" προς την μεριά του χώρου των καυσαερίων. Σε αυτή την περίπτωση τα ελάσματα της περιοχής αυτής έχουν χάσει τις ιδιότητες τους και (κατά την γνώμη μου) ο λέβητας δεν πρέπει να εγκριθεί. Το δεύτερο αφορά την εσωτερική επιθεώρηση του λέβητα (χώρος νερού - ατμού) για επικαθήσεις αλάτων και ηλεκτρολυτικές διαβρώσεις. Η επικάθηση αλάτων είναι εμφανής (κυρίως στην περιοχή του φλογοσωλήνα) και το πάχος της επικάθισης διαπιστώνεται εύκολα με ένα "ματσακόνι". Η επικάθηση αλάτων έχει να κάνει με την σωστή λειτουργία ή όχι της αποσκλήρυνσης. Οι ηλεκτρολυτικές διαβρώσεις διαπιστώνονται και αυτές εύκολα αφού είναι σαν μικροί "κρατήρες" μεταβλητού βάθους, στην επιφάνεια των ελασμάτων. Στην πρώτη περίπτωση συνιστούμε την αυτόματη λειτουργία του συστήματος αποσκλήρυνσης τροφοδοτικού νερού, στην δεύτερη την τοποθέτηση πλακών ψευδαργύρου. Σε καμία περίπτωση δεν χορηγούμε πιστοποιητικό αν δεν ελέγξουμε : 1. Τον αυτοματισμό "παύσης λειτουργίας καυστήρα" σε χαμηλή στάθμη νερού. (χαμηλή θεωρείται η στάθμη που αρχίζουν να αποκαλύπτονται οι αυλοί των καυσαερίων του λέβητα (συνήθως γ΄διαδρομή) 2. Την ασφαλή λειτουργία του ασφαλιστικού έναντι υπερπίεσης (ελατηρίου ή αντιβάρου). Η δοκιμασία γίνεται με υδραυλική πίεση (με νερό) και πρέπει να "ανοίξει" σε πίεση 10% μεγαλύτερη από την πίεση λειτουργίας. 3. την ύπαρξη και καλή λειτουργία των πιεσοστατών. Ο λέβητας πρέπει να έχει δύο πιεσοστάτες ( λειτουργίας - ασφαλείας) και αν είναι στερεών καυσίμων καλύτερα να έχει τρείς ( λειτουργίας - ασφαλείας - ανεμιστήρα καυσαερίων)

Γειά σου Πάνο, να είσαι πάντα καλά εσύ και η οικογένεια σου, να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου που "μεγαλώνει σαν το φεγγαράκι" (κ. Κώστας)

Kαλησπέρα, Αντώνη, ας πούμε ορισμένα θέματα εδώ ώστε να συμμετέχουν και άλλοι συνάδελφοι στην κουβέντα μας. Συνήθως η προσέγγιση των απαιτούμενων διαστάσεων ενός ξηραντηρίου γίνεται με βάση την εξατμιστική του ικανότητα σε νερό που κυμαίνεται σε εξάτμιση από 35 έως 60 Kgr νερού ανά κυβικό μέτρο και ώρα. Ο αναλυτικός υπολογισμός είναι αρκετά δύσκολος διότι απαιτεί τον υπολογισμό της επιφάνειας του θερμού ελασματος που έρχεται σε επαφή με τον πυρήνα αλλά και τον υπολογισμό της "κουρτίνας" πτώσης κατά την περιστροφή. Αρα αν θέλω να ξηράνω πχ. 2 τοννους πυρήνα (υγρασίας 52%) σε προιόν υγρασίας 14% ανά ώρα, τότε θα πρέπει να εξατμίσω περίπου 880 κιλά νερό ανά ώρα και να μείνει ξηρός πυρήνας (υγρασίας 14%), περίπου 1.120 Kgr. Mε βάση το παραπάνω συντελεστή θέλω ένα όγκο ξηραντηρίου περίπου 880 / 40 = 22 m3. Αν λοιπόν επιλέξω διάμετρο 1,4m τότε το μήκος του ξηραντηρίου θα πρέπει να είναι 22 / (π*R2) = περίπου 15m. H θερμοκρασία του ζεστού ρεύματος αέρα εισόδου (με βάση περιορισμούς του ΥΠΕΧΩΔΕ) EINAI 450oC, ενώ η θερμοκρασία εξόδου είναι από 90 - 110oC. Ενα Kgr νερού για να εξατμιστεί θέλει περίπου 750Kcal ( 620 + απώλειες ) άρα θέλω θερμικό φορτίο 880 Χ 750 = 660.000 Kcal / h και άρα απαιτείται καυστήρας (τουλάχιστον) 660.000 / 3.000 = 220 Kgr ξηρού πυρήνα ανά ώρα. Για τον συνάδελφο "mechpanos" : αν σε ενδιαφέρει το θέμα πολύ ευχαρίστως να συναντηθούμε στο Πυρηνελαιουργείο του Πύργου με το οποίο συνεργάζομαι.

Οι κατασκευαστές δεν είναι όλοι ίδιοι, ούτε έχουν την ίδια νοοτροπία. Ας πούμε για π.χ. τους λέβητες ατμού, ήδη στο χώρο της κατασκευής έχουν μπεί νέα παιδιά, συνάδελφοι μηχανικοί, πού κάνουν μία σοβαρή δουλειά με τεχνικές προδιαγραφές, συνεχείς βελτιώσεις, συμπλήρωση απαιτούμενης Τεχνικής υποδομής κλπ. (Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα για μην θεωρηθεί διαφήμιση). Αν δεν ακολουθήσεις τους κανόνες για μία σωστή κατασκευή (ειδικά σε εξειδικευμένα θέματα όπως είναι τα δοχεία πίεσης) είναι σίγουρο ότι θα έχεις σοβαρά προβλήματα. Μου είναι γνωστή η αστοχία κατασκευής (αποδείχθηκε στις ακτίνες συγκολλήσεων) που απαιτήθηκε "ξύρισμα" όλων των ραφών και επανασυγκόλληση. Δεν νομίζω ο συγκεκριμένος κατασκευαστής να ξανακάνει την ίδια δουλειά χωρίς να ακολουθήσει κανόνες, αφού εκτός της δυσφήμισης είχε και ιδιαίτερο οικονομικό κόστος. Ας μην αναφέρουμε την περίπτωση ατυχήματος οπό την αστοχία της κατασκευής που μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες. Συμπέρασμα : "πρέπει να επιμένουμε" και σίγουρα θα δικαιωθούμε.

Εγώ συνάδελφοι, έχω μπερδευτεί λίγο με την καινούργια μορφή του site (μάλλον λόγω ηλικίας) και δεν μου είναι εύχρηστο. Θα προσπαθήσω να το ξεπεράσω. Στο θέμα τώρα, νομίζω ότι είναι αποκλειστικά δουλειά Μηχανολόγου Μηχανικού. Ο τυποποιημένος υπολογισμός που έχω υπ΄όψη μου ( και προσωπικά εφαρμόζω) είναι τα TRD που έχουν όπως παρακάτω : TRD 301 : Κυλινδρικό περίβλημα σε εσωτερική υπερπίεση TRD 302 : Κυλινδρικό περίβλημα σε εξωτερική υπερπίεση TRD 305 : Επίπεδος κυκλικός πυθμένας σε εσωτερική υπερπίεση TRD 303 : "Γουβωτός" κυκλικός πυθμένας σε εσωτερική υπερπίεση κλπ. Οι τυποποιημένοι αυτοί υπολογισμοί αναφέρονται σε αρκετά βιβλία (ενδεικτικά αναφέρω του Λέφα "Εστίες και Ατμοπαραγωγοί" σελ. 58 - 80). Από την εμπειρία μου όμως μπορώ να αναφέρω ότι ο TRD302 δεν επαρκεί και η εφαρμογή του θέλει ιδιαίτερη προσοχή αφού αρκετές κατασκευές έχουν αστοχήσει ( δοχεία κενού ). Επίσης η δοκιμασία του ηλεκτροσυγκολητή πριν του ανατεθεί η εργασία είναι πολύ σημαντική αφού η απόρριψη του δοχείου κατά την υδραυλική δοκιμασία συνεπάγεται σοβαρή απώλεια χρόνου και αύξηση κόστους (επιδιόρθωση συγκολήσεων ). Αυτή η δοκιμασία όμως (του ηλεκτροσυγκολητή εννοώ) μπορεί να γίνει μόνο με οπτικό έλεγχο δοκιμαστικής συγκόλησης, άρα ο μηχανικός πρέπει να έχει την εμπειρία αν το συγκεκριμένο συνεργείο μπορεί να κάνει ή όχι σωστά την δουλειά. Προσωπική μου γνώμη 'ποτέ δεν αναθέτουμε την κατασκευή δοχείου πιέσεως σε συνεργείο, προτού να συμφωνήσουμε τον Τεχνίτη που θα κολλήσει και την ποιότητα της ραφής που θέλουμε'

Λέμε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αν σε ένα διάγραμμα παροχής - μανομετρικού βάλω την καμπύλη της αντλίας ( όπως δηλαδή την δίνει ο κατασκευαστής) και στο ίδιο διάγραμμα προσθέσω την καμπύλη που προκύπτει από τον υπολογισμό των αντιστάσεων του δικτύου σε διάφορες παροχές, τότε η μία είναι φθίνουσα ενώ η άλλη αύξουσα. Η τομή των δύο καμπυλών είναι το σημείο λειτουργίας της αντλίας. Αν αυτό το σημείο το δεις σαν σημείο της καμπύλης της αντλίας είναι αυτό που λες εσύ, αν το δεις σαν σημείο της άλλης καμπύλης είναι αυτό που λέω εγώ.

Ο σωστός υπολογισμός είναι πολύ αναλυτικός και αρκετά δύσκολος. Μια προσέγγιση μπορεί να γίνει με τον τρόπο που αναφέρω. Μετράς τον χώρο καύσης και υπολογίζεις την επιφάνεια του μετάλλου που από την μια μεριά έχει φωτιά ή καυσαέρια και από την άλλη νερό. Μετράς τις σωλήνες ή τις διαδρομές που κάνουν τα καυσαέρια και υπολογίζεις την ίδια επιφάνεια. Το άθροισμα όλων αυτών των επιφανειών σε τετ. μέτρα σου δίνει την θερμαινόμενη επιφάνεια. Το πολλαπλασιάζεις με 25.000 και βρίσκεις περίπου την θερμική απόδοση του λέβητα σε Kcal / h. Προσοχή, όλες οι μετρήσεις μπαίνουν σε μέτρα, δηλαδή αν ο χώρος καύσης έχει μια πλευρική επιφάνεια 20 Χ 30 εκατοστά τότε υπολογίζω 0,2 Χ 0,3 = 0,06 τετ. μέτρα. Αν μια σωλήνα που διέρχεται το καυσαέριο έχει διάμετρο 6 εκατοστά και μήκος 30 εκατοστά τότε η επιφάνεια της είναι 3,14 Χ 0,06 Χ 0,3 = 0,05652 τετ. μέτρα

Θα προσπαθήσω λίγο να ξεμπερδέψω τα ΜΥΣ. Τα Μέτρα Υδάτινης Στήλης είναι η απαιτούμενη πίεση για να γίνει η μεταφορά μίας ποσότητας ρευστού (υγρού ή αερίου) από ένα σημείο σε ένα άλλο μέσω ενός δικτύου αγωγών (πχ.σωλήνων). Εστω λοιπόν ότι θέλω να μεταφέρω μία ποσότητα υγρού (πχ. νερού) τα 2,6 m3/h που λέει ο συνάδελφος. Κατ΄αρχάς πρέπει να ξέρω : 1. την απαιτούμενη πίεση εκροής στο σημείο εξόδου (πχ. για τις βρύσες και τα ντουζ στο σπίτι μας είναι περί τα 2 bar = περίπου 20 ΜΥΣ) 2. την διατομή και την όδευση του δικτύου που θα μεταφέρει αυτήν την ποσότητα και στην συνέχεια την απώλεια πίεσης που θα προκαλέσει η μεταφορά της (πχ. 8 ΜΥΣ) 3. την υψομετρική διαφορά που πρέπει να καλύψω ( πχ. από το Ισόγειο να πάω στον 5ο όροφο, άρα περίπου 5 Χ 3,2 = 16 ΜΥΣ Αρα το πιεστικό που πρέπει να βάλω θα πρέπει να έχει μανομετρικό 20+8+16=44 ΜΥΣ. Συνήθως τα παραπάνω τα υπολογίζω για μία παροχή περίπου 20% μεγαλύτερη από την ζητούμενη,δηλαδή περίπου για τα 3,1 m3/h Πιστεύω ότι το πιεστικό που έβαλε ο συνάδελφος θα δουλέψει μια χαρά Εστω ότι έβαλα το πιεστικό και δουλεύει τι θα δείξουν τα μανόμετρα ?? Εάν έχω ένα μανόμετρο ακριβώς στην έξοδο της αντλίας του πιεστικού (όπως συνήθως) εάν δεν υπάρχει κατανάλωση (βρύσες κλειστές) θα φτάσει στο μέγιστο μανομετρικό της αντλίας και θα δείξει 4,4 bar. Εάν κάποια ή κάποιες βρύσες είναι ανοικτές θα δείξει την απώλεια πίεσης της τροφοδοτούμενης ποσότητας νερού στο δίκτυο + την υψομετρική διαφορά του δυσμενέστερου σημείου εκροής.

Ο ξηρός ελαιοπυρήνας περιέχει ακόμα μία ποσότητα λαδιού που κυμαίνεται από 12% έως 15%, ενώ το πυρηνόξυλο ( δηλαδή ξηρός ελαιοπυρήνας που έχει υποστεί εκχύλιση στο Πυρηνελαιουργείο ) έχει μία ποσότητα παραμένοντος λαδιού της τάξης του 1% έως 2%. Από αυτό λοιπον εξηγείται η μεγαλύτερη θερμογόνος δύναμη του ξηρού ελαιοπυρήνα έναντι του πυρηνόξυλου. Κατά την γνώμη μου η καύση του ξηρού ελαιοπυρήνα δεν είναι λάθος αν και μερικοί που το χρησιμοποιούν παραπονούνται για μία δυσκολία στην καύση. Πιστεύω οτι με αύξηση του αέρα καύσης σε ποσότητα το πρόβλημα λύνεται. Από την εμπειρία μου μπορώ να σου πω ότι όταν το καίμε σε βιομηχανικούς καυστήρες ( ικανότητας από 750 έως 1.200 κιλά ανά ώρα ) δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα.

Παραθέτω μία εικόνα ενός σχεδιασμένου αερόθερμου.

Χαίρομαι που νέοι συνάδελφοι ασχολούνται με την αξιοποίηση της βιομάζας, που κατά την γνώμη μου πρέπει να είναι η βασική κατεύθυνση στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, έναντι των φωτοβολταικών που πριμοδοτούνται από διάφορα συμφέροντα. Ο σχεδιασμός, υπολογισμός και κατασκευή εναλλακτών "καυσαερίων - αέρα" είναι δύσκολη δουλειά. Από την εμπειρία θεωρείται εφικτός ένας μέσος συντ. θερμοπερατότητας 20 -30 W ανα m2 και oC. H θερμοκρασία που αναφέρεις είναι ιδιαίτερα μικρή (170ο) όπως και η αναφερόμενη παροχή (μήπως είναι 30m3 ανα λεπτό ? )

Συμφωνώ με τον προηγούμενο συνάδελφο aiche, αν τώρα θέλεις να κάνεις μία πρώτη προσέγγιση, από την εμπειρία μου μπορώ να σου πω ότι οι αποδόσεις για λέβητα ξυλώδους καυσίμου κυμαίνεται από 20.000 έως 30.000 Kcal / m2 (θερμαινόμενης επιφάνειας). Οι μεγαλύτερες αποδόσεις απαιτούν την τοποθέτηση ανεμιστήρα απαγωγής καυσαερίων.

Επανέρχομαι για να διορθώσω το λάθος στο μήνυμα που έστειλα (ευχαριστώ τους συνάδελφους που το πρόσεξαν και μου το υπέδειξαν). Τα νούμερα που ανέφερα στην σύσταση των καυσαερίων (πού παράγονται από την καύση του pellets ξύλου) δεν είναι σωστά και "βγάζουν μάτι", αφού κατά λάθος αναφέρθηκαν στην θέση τους οι ποσοστιαίοι συντελεστές υπολογισμού του όγκου των παραγομένων "υγρών καυσαερίων" (βλ."ΕΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΑΤΜΟΠΑΡΑΓΩΓΟΙ", Λέφας, σελ.103). Τό σωστό είναι ότι : το παραγόμενο CO2 = 1,867 * C και αρα ποσοστό 12,20% κατ' όγκον στα "πραγματικά" καυσαέρια.

Τα παραγώμενα καυσαέρια προσδιορίζονται με βάση την στοιχειακή ανάλυση του καυσίμου ( ξύλο ). Μέ βάση την βιβλιογραφία (Λέφας, Σελλούντος) η στοιχειακή ανάλυση του ξύλου έχει όπως παρακάτω : Στοιχειακη αναλυση καυσιμου - ξύλου :Ανθρακας ( C ) 45,00%, Υδρογονο ( H ) 5,50%, Αζωτο ( N ) 1,50%, Θειο ( S ) 0,00%, Οξυγονο ( O ) 42,00% Τα βασικά στοιχεία που καίγονται είναι ο ( C ) προς παραγωγή CO2 και το ( Η ) προς παραγωγή Η2Ο. Η απαιτούμενη ποσότητα αέρα καύσης και τα παραγόμενα καυσαέρια υπολογίζονται από τύπους (βλ. https://sites.google.com/site/pyrhnoxylo/pyrenelaiourgeia-1/to-pyrenoxylo-san-kausimo) και προκύπτουν : αέρας καύσης με περίσσεια 40% και υγρασία καυσίμου 5% Απαιτούμενος αέρας (με περίσσεια 40%) = 5,7 Nm3 / Kgr καυσιμου (0οC) Πραγματικά καυσαέρια = 6,37 Nm3 / Kgr καυσιμου (0οC) Η σύσταση των καυσαερίων (με τις παραπάνω παραδοχές) είναι : CO2 :62,80%, SO2 :0,00%, Ν :0,19%, H2O (διαθεσιμο υδρογονο) :0,83%, H2O (υγρασια καυσιμου) :10,64%, Περισσεια αερα :25,54%