Αναζήτηση στην κοινότητα

Ένας διαφανής, κυλινδρικός πυρήνας πάγου ηλικίας τουλάχιστον 1,5 εκατομμυρίου ετών έφτασε στη Βρετανία και πρόκειται να λιώσει – κυριολεκτικά και μεταφορικά – το παρελθόν του πλανήτη. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC το «κομμάτι» αυτό της Ανταρκτικής, που θεωρείται ο αρχαιότερος πάγος που έχει συλλεχθεί ποτέ στη Γη, φιλοξενεί πληροφορίες που μπορεί να ανατρέψουν όσα γνωρίζουμε για την κλιματική αλλαγή. Ο πάγος αυτός εξορύχθηκε σε βάθος 2,8 χιλιομέτρων, κοντά στον γαλλοϊταλικό σταθμό Concordia στην ανατολική Ανταρκτική, και μεταφέρθηκε με ειδικά φορτηγά-ψυγεία στο Cambridge, στο εργαστήριο του Βρετανικού Ινστιτούτου Ανταρκτικής Έρευνας (BAS), όπου και θα λιώσει σταδιακά, μέσα σε 7 εβδομάδες. «Πρόκειται για μια εντελώς άγνωστη περίοδο της ιστορίας της Γης», εξηγεί η δρ Λιζ Τόμας, επικεφαλής της έρευνας. Πράγματι, οι επιστήμονες δεν έχουν μέχρι σήμερα άμεσες κλιματικές μετρήσεις για εποχές που ξεπερνούν τις 800.000 χρόνια πριν. Ο νέος πάγος ίσως καλύπτει ακόμη και 1,5 εκατομμύριο χρόνια. Τι κρύβει ο αρχαίος πάγος Καθώς ο πάγος θα λιώνει αργά σε ένα ειδικό εργαστήριο με θερμοκρασία -23°C, θα απελευθερώνει εγκλωβισμένη αρχαία σκόνη, τέφρα από ηφαιστειακές εκρήξεις και μικροσκοπικά θαλάσσια φύκη (διάτομα), στοιχεία που παρέχουν ενδείξεις για τη θερμοκρασία, τους ανέμους και την ατμόσφαιρα του παρελθόντος. Επίσης, η σύσταση των παγιδευμένων φυσαλίδων αέρα μπορεί να δείξει τη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) σε εποχές που ενδεχομένως ήταν εξίσου ή και πιο θερμές από τη σημερινή. Η ανάλυση των δεδομένων θα γίνει με ειδικά όργανα, όπως ο μαζικός φασματογράφος επαγωγικής συζευγμένης πλάσματος (ICPMS), που μπορεί να ανιχνεύσει περισσότερα από 20 στοιχεία και ιχνοστοιχεία: σπάνιες γαίες, άλατα, θαλάσσια στοιχεία, ακόμη και ίχνη παλαιών ηφαιστειακών εκρήξεων. Πίσω στο μυστηριώδες κλιματικό «άλμα» Ένα από τα πιο κρίσιμα ερωτήματα που φιλοδοξεί να απαντήσει η έρευνα, όπως επισημαίνει το BBC, αφορά τη Μετάβαση του Μέσου Πλειστόκαινου (Mid-Pleistocene Transition), μια αινιγματική αλλαγή που συνέβη πριν από 800.000 έως 1,2 εκατομμύρια χρόνια. Πριν από την αλλαγή αυτή, οι παγετώδεις και θερμές περίοδοι εναλλάσσονταν κάθε 41.000 χρόνια. Ξαφνικά όμως, οι κύκλοι αυτοί παρατάθηκαν στις 100.000 χρόνια. Οι αιτίες αυτής της μετάβασης παραμένουν άγνωστες. Ο αρχαίος πάγος μπορεί να κρύβει το «κλειδί» που θα φωτίσει αυτή την αλλαγή. Παράλληλα, οι ερευνητές αναζητούν ενδείξεις για εποχές όπου η στάθμη της θάλασσας ήταν σημαντικά υψηλότερη από τη σημερινή, υποδηλώνοντας ότι τότε οι τεράστιοι πάγοι της Ανταρκτικής ήταν πολύ μικρότεροι. Η παρουσία σκόνης στον πάγο βοηθά να κατανοηθεί πώς και γιατί αυτοί οι παγετώνες συρρικνώθηκαν—ένα ζήτημα με άμεση σημασία για τον 21ο αιώνα. Ένας διεθνής αγώνας με το χρόνο Η αποστολή του πάγου από την Ανταρκτική στην Ευρώπη ήταν τεράστια επιχείρηση. Όπως εξηγεί το BBC χρειάστηκαν τέσσερις σεζόν γεώτρησης, με κόστη εκατομμυρίων ευρώ και τη συνεργασία επιστημόνων από τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ελβετία και άλλες χώρες. Το δείγμα χωρίστηκε σε τεμάχια του ενός μέτρου, μεταφέρθηκε με πλοίο στην Ευρώπη και στη συνέχεια με ειδικά ψυχόμενα φορτηγά στο Cambridge και σε άλλα δύο εργαστήρια στην ηπειρωτική Ευρώπη. Ο μηχανικός Τζέιμς Βιλ, που συμμετείχε στη γεώτρηση, λέει: «Το να κρατάς στα χέρια σου, με διπλά γάντια, ένα κομμάτι πάγου που σχηματίστηκε πριν από 1,5 εκατ. χρόνια είναι απλώς απίστευτο». Γιατί μας αφορά Η διαφορά ανάμεσα στο σήμερα και τις παλιότερες εποχές με υψηλές συγκεντρώσεις αερίων του θερμοκηπίου είναι ότι σήμερα η αύξηση αυτή είναι ανθρώπινη και αστραπιαία – μόλις μέσα σε 150 χρόνια. Αυτό καθιστά τον πλανήτη πεδίο άγνωστο για την επιστήμη. Ο αρχαίος πάγος ίσως προσφέρει το ιστορικό προηγούμενο που χρειάζεται η επιστήμη για να καταλάβει ποια θα μπορούσε να είναι η φυσική «απάντηση» της Γης στις σημερινές συγκεντρώσεις CO₂. Όπως λέει η δρ Τόμας στο BBC: «Το κλιματικό μας σύστημα έχει περάσει από αμέτρητες αλλαγές. Πρέπει να καταλάβουμε ποιοι είναι οι μηχανισμοί και τα κρίσιμα όρια που οδηγούν απότομα σε άλλες καταστάσεις». Και αυτή η κατανόηση ίσως κρύβεται σε ένα διαυγές κομμάτι πάγου που λάμπει τόσο έντονα, ώστε μέσα του βλέπεις το χέρι σου. View full είδηση

Η κλιματική αλλαγή φαίνεται να μετατρέπει μερικούς από τους φημισμένους παγετώνες της Ελβετίας σε «ελβετικά τυριά», με μεγάλες τρύπες, που τους καθιστούν ασταθείς και εντέλει επικίνδυνους. Η κρισιμότητα της κατάστασης έγινε εμφανής στην τοπική και τη διεθνή κοινότητα τον περασμένο μήνα, όταν η κατολίσθηση από ένα βουνό των Αλπεων «έπνιξε» το νοτιοδυτικό χωριό Μπλατέν. Ο παγετώνας Μπιρχ, ο οποίος συγκρατούσε μάζα βράχων κοντά στην κορυφή, υποχώρησε προκαλώντας τεράστια χιονοστιβάδα που έφτασε μέχρι το βάθος της κοιλάδας. Ευτυχώς, το χωριό είχε εκκενωθεί σε μεγάλο βαθμό εκ των προτέρων, αλλά οι ελβετικές αρχές ανέφεραν ότι ένας 64χρονος άνδρας αγνοείται μετά το περιστατικό. Αργά το βράδυ της Τρίτης η περιφερειακή αστυνομία του Βαλέ είπε ότι εξετάζει τη σορό ενός ανθρώπου που βρέθηκε θαμμένος στη λάσπη. Ο τρόπος με τον οποίο καταρρέουν οι παγετώνες -από τις Άλπεις και τις Άνδεις μέχρι τα Ιμαλάια και την Ανταρκτική- μπορεί να διαφέρει, λένε οι επιστήμονες. Αλλά σχεδόν σε κάθε περίπτωση η κλιματική αλλαγή παίζει κάποιον ρόλο. Οι επιστήμονες λένε ότι τα αέρια του θερμοκηπίου που προέρχονται από την καύση ορυκτών καυσίμων, όπως ο άνθρακας, έχουν ήδη εγκλωβίσει αέριες μάζες που προκαλούν υπερθέρμανση, κάτι που σημαίνει ότι πολλοί παγετώνες του πλανήτη μας είναι καταδικασμένοι να λιώσουν. Οι Άλπεις και η Ελβετία (η χώρα με τους περισσότερους παγετώνες σε ολόκληρη την Ευρώπη) καταγράφουν την υποχώρηση των παγετώνων εδώ και περίπου 170 χρόνια. Η διαδικασία αυτή εμφάνιζε διακυμάνσεις στο πέρασμα του χρόνου μέχρι τη δεκαετία του 1980. Ενδεικτικά, η χώρα είδε το 4% του συνολικού όγκου των παγετώνων της να εξαφανίζεται το 2023, η δεύτερη μεγαλύτερη μείωση σε ένα μόνο έτος μετά την πτώση κατά 6% το 2022. Το κλιματικό κέντρο Copernicus της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανακοίνωσε μάλιστα ότι ο περασμένος μήνας ήταν ο δεύτερος θερμότερος Μάιος που έχει καταγραφεί παγκοσμίως. Η Ευρώπη δεν είναι η μόνη. Σε μια έκθεση για το κλίμα της Ασίας που δημοσιεύθηκε στις αρχές της εβδομάδας, ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών δήλωσε ότι η μειωμένη χιονόπτωση τον χειμώνα και η ακραία ζέστη το καλοκαίρι του περασμένου έτους «ήταν καταστροφικές για τους παγετώνες του πλανήτη», με 23 από τους 24 παγετώνες στα κεντρικά Ιμαλάια και την οροσειρά Τιαν Σαν να υφίστανται «σημαντική απώλεια» το 2024. Ένας υγιής παγετώνας θεωρείται «ενεργός», καθώς παράγει νέο πάγο όταν χιονίζει σε υψηλότερα υψόμετρα, ενώ λιώνει σε χαμηλότερα υψόμετρα: οι απώλειες μάζας στα χαμηλότερα επίπεδα αντισταθμίζονται από τα κέρδη στα υψηλότερα. Καθώς η αύξηση της ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας ευνοεί την τήξη σε υψηλότερα υψόμετρα, η εξισορρόπηση του όγκου του παγετώνα επιβραδύνεται ή σταματάει, με αποτέλεσμα ο παγετώνας να γίνεται ουσιαστικά «ένα κομμάτι πάγου που απλώς περιμένει να πέσει», σχολίασε ο Ματίας Χας, λέκτορας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης και μέλος της ομάδας παρακολούθησης των παγετώνων Glamos. Για την Ελβετία, εκτός από τους άμεσους κινδύνους των κατολισθήσεων, μια ακόμη επίπτωση αφορά τη συρρίκνωση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας: η αλπική χώρα αντλεί το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς της από υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις που τροφοδοτούνται από τις λίμνες και τους ποταμούς της, με την εκτεταμένη τήξη των παγετώνων να είναι ικανή να θέσει σε κίνδυνο αυτό το σύστημα. View full είδηση

Με τους πιο γοργούς ρυθμούς που έχουν καταγραφεί ποτέ λιώνουν παγετώνες σε όλο τον κόσμο, καθώς τα τελευταία τρία χρόνια παρατηρήθηκαν απώλειες ρεκόρ, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Unesco που δημοσιεύθηκε σήμερα. «Η διατήρηση των παγετώνων δεν είναι απλώς ζήτημα περιβαλλοντικής, οικονομικής και κοινωνικής ανάγκης. Είναι ζήτημα επιβίωσης», υπογράμμισε η γενική γραμματέας του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (WMO) Αντρέα Σελέστε Σάουλο με την ευκαιρία της σημερινής, πρώτης Παγκόσμιας Ημέρας Παγετώνων. Οι 9.000 γιγατόνοι πάγου που έχουν χαθεί από τους παγετώνες από το 1975 αντιστοιχούν περίπου «σε ένα κομμάτι πάγου στο μέγεθος της Γερμανίας με πάχος 25 μέτρα», είπε ο Μίχαελ Ζεμπ διευθυντής της Παγκόσμιας Υπηρεσίας Παρακολούθησης Παγετώνων με έδρα την Ελβετία παρουσιάζοντας στην οποία παρουσιάστηκε η έκθεση της Unesco. Η δραματική απώλεια πάγου, από την Αρκτική ως τις Άλπεις και από τη Λατινική Αμερική ως το Θιβέτ, αναμένεται να επιταχυνθεί λόγω της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τα ορυκτά καύσιμα και η οποία αυξάνει τη θερμοκρασία της Γης. Αυτό είναι πιθανό να επιτείνει τα οικονομικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα σε όλον τον κόσμο καθώς αυξάνεται η στάθμη των θαλασσών και μειώνεται ο όγκος των παγετώνων, μιας βασικής πηγής νερού. Σύμφωνα με τον Ζεμπ, τα πέντε από τα έξι τελευταία χρόνια παρατηρήθηκαν οι μεγαλύτερες απώλειες στον όγκο των παγετώνων, ενώ μόνο το 2024 έχασαν 450 γιγατόνους μάζας. Με τους τρέχοντες ρυθμούς πολλοί παγετώνες στον δυτικό Καναδά και στις ΗΠΑ, στη Σκανδιναβία, στην Kεντρική Ευρώπη, στον Καύκασο, στη Νέα Ζηλανδία και στους τροπικούς δεν θα συνείσουν τα υπάρχουν μετά τον 21ο αιώνα, τόνισε ο WMO. Η επιτάχυνση του ρυθμού με τον οποίο λιώνουν οι παγετώνες είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που οδήγησαν στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών, θέτοντας χιλιάδες ανθρώπους σε κίνδυνο για πλημμύρες και καταστρέφοντας υδάτινους δρόμους από τους οποίους εξαρτώνται δισεκατομμύρια άνθρωποι για υδροηλεκτρική ενέργεια και τη γεωργία. Ο Στέφαν Ούλεμπρουκ, διευθυντής Υδάτων και Κρυόσφαιρας στον WMO, δήλωσε ότι σε όλο τον κόσμο απομένουν περίπου 275.000 παγετώνες οι οποίοι αποτελούν περίπου το 70% του φρέσκου νερού της Γης. Οι κίνδυνοι Περίπου 1,1 δισεκ. άνθρωποι ζουν σε ορεινές κοινότητες οι οποίες πλήττονται περισσότερο από τις άμεσες επιπτώσεις της απώλειας των παγετώνων λόγω του αυξημένου κινδύνου φυσικών καταστροφών και των μη αξιόπιστων πηγών νερού. Η άνοδος της θερμοκρασίας της Γης αναμένεται να επιδεινώσει τις ξηρασίες σε περιοχές που εξαρτώνται από το χιόνι για να έχουν νερό, ενώ θα αυξήσει τόσο την ένταση όσο και τη συχνότητα φυσικών καταστροφών όπως οι κατολισθήσεις, οι χιονοστιβάδες, οι ξαφνικές πλημμύρες και οι υπερχειλίσεις λιμνών που σχηματίζονται από παγετώνες. Σύμφωνα με την έκθεση της Unesco, το λιώσιμο των παγετώνων στην ανατολική Αφρική έχει οδηγήσει σε αύξηση των συγκρούσεων με αφορμή την πρόσβαση στο νερό. Εξάλλου από το 2000 ως το 2023 λόγω της μείωσης του όγκου των παγετώνων η στάθμη των θαλασσών παγκοσμίως έχει αυξηθεί κατά 18 χιλιοστά, σχεδόν ένα χιλιοστό ετησίως. Κάθε επιπλέον χιλιοστό εκθέτει περίπου άλλους 30.000 ανθρώπους σε πλημμύρες, επεσήμανε η Παγκόσμια Υπηρεσία Παρακολούθησης Παγετώνων. Μονόδρομος η λύση Για τον ΟΗΕ η μόνη απάντηση στο πρόβλημα είναι η αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, με τον περιορισμό των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. «Μπορούμε να διαπραγματευθούμε για πολλά πράγματα στον ΟΗΕ, αλλά δεν μπορούμε να διαπραγματευθούμε τους νόμους της φυσικής που αφορούν το λιώσιμο των πάγων», υπογράμμισε ο Ούλενμπρουκ. View full είδηση

Το ένα τρίτο των παγετώνων που περιλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco θα έχει εξαφανιστεί ως το 2050 «όποιο κι αν είναι το κλιματικό σενάριο», προειδοποίησε σήμερα η οργάνωση του ΟΗΕ, ζητώντας «να μειωθούν άμεσα οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα» προκειμένου να διατηρηθούν τα εναπομείναντα δύο τρίτα. Η έκθεση αφορά 18.600 παγετώνες συνολικού μεγέθους 66.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που βρίσκονται σε 50 χώρους παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, δηλαδή το 10% της συνολικής επιφάνειας των παγετώνων στη Γη, «αντιπροσωπευτικών» της κατάστασης των παγετώνων παγκοσμίως, διευκρίνισε η Unesco. Μία από τις δέκα μεγαλύτερες απειλές Σύμφωνα με έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) που δημοσιεύθηκε την άνοιξη, το λιώσιμο των παγετώνων και του χιονιού αποτελεί μία από τις δέκα μεγαλύτερες απειλές της κλιματικής αλλαγής. Οι παγετώνες παγκόσμιας κληρονομιάς λιώνουν με ρυθμούς 58 δισεκ. τόνους πάγου ετησίως, δηλαδή όσος όγκος νερού χρησιμοποιούν ετησίως η Γαλλία και η Ισπανία, συμβάλλοντας στην άνοδο της επιφάνειας της θάλασσας, επεσήμανε η Unesco. Τα δύο τρίτα των παγετώνων αυτών «θα μπορούσαν να σωθούν, αν περιορίσουμε την άνοδο της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου», πρόσθεσε. Προβλέψεις που σοκάρουν Η διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα (COP27), που θα διεξαχθεί από τις 6 ως τις 18 Νοεμβρίου στο Σαρμ ελ Σέιχ της Αιγύπτου, θα είναι «κρίσιμης σημασίας για την εξεύρεση λύσεων», υπογράμμισε η Οντρεΐ Αζουλέ, διευθύντρια της Unesco. Όλοι οι παγετώνες της Αφρικής που έχουν περιληφθεί στον κατάλογο μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco «πιθανότατα θα εξαφανιστούν» ως το 2050, κυρίως αυτοί στο Εθνικό Πάρκο του Κιλιμάντζαρο στην Τανζανία. Στην Ευρώπη οι παγετώνες στα Πυρηναία, στη Γαλλία και την Ισπανία, αναμένεται να εξαφανιστούν, όπως και αυτοί στις Δολομιτικές Άλπεις στην Ιταλία αλλά και στα εθνικά πάρκα Γέλοουστοουν και Γιοσέμιτι στις ΗΠΑ. Ο όγκος των παγετώνων στην προστατευόμενη περιοχή των Τριών Παράλληλων Ποταμών στην επαρχία Γιουνάν της Κίνας μειώθηκε κατά το ήμισυ και αυτή τη στιγμή λιώνουν γρηγορότερα από τους υπόλοιπους. «Περίπου το 50% των παγετώνων παγκόσμιας κληρονομιάς ενδέχεται να έχει εξαφανιστεί σχεδόν εντελώς ως το 2100, με βάση το σενάριο σύμφωνα με το οποίο οι εκπομπές αερίων θα παραμείνουν στο υφιστάμενο επίπεδο», προειδοποίησε η Unesco. Εκτός από την έκκληση για «δραστική» μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, η Unesco ζητεί να δημιουργηθεί «ένα παγκόσμιο ταμείο για την εποπτεία και τη διατήρηση των παγετώνων». Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ View full είδηση

Οι παγετώνες σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Η τήξη τους έχει καταστροφικές επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες και τη βιοποικιλότητα. Σύμφωνα με νέα έκθεση της UNESCO, το ένα τρίτο όλων των παγετώνων στις τοποθεσίες Παγκόσμιας Κληρονομιάς θα εξαφανιστεί μέχρι το 2050 λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας. Συνολικά 50 τοποθεσίες Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO περιλαμβάνουν παγετώνες. Στις 50 τοποθεσίες έχουν εντοπιστεί συνολικά 18.600 παγετώνες, οι οποίοι καλύπτουν περίπου 66.000 km2 και αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 10% της συνολικής έκτασης της Γης που καλύπτεται από παγετώνες. Περιλαμβάνουν τον υψηλότερο (δίπλα στο Έβερεστ), τον μεγαλύτερο (στην Αλάσκα) και τους τελευταίους εναπομείναντες παγετώνες στην Αφρική, μεταξύ άλλων, δίνοντας μια αντιπροσωπευτική επισκόπηση της γενικής κατάστασης των παγετώνων στον κόσμο. Παγκόσμιος χάρτης τοποθεσιών παγκόσμιας κληρονομιάς σε περιοχές παγετώνων. Οι ζώνες με μοβ αντιστοιχούν σε παγετώνες Η νέα έκθεση της UNESCO “World heritage glaciers: sentinels of climate change“, σε συνεργασία με τη Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης- IUCN, δείχνει ότι αυτοί οι παγετώνες υποχωρούν με επιταχυνόμενο ρυθμό από το 2000 λόγω των εκπομπών CO2. Αυτήν τη στιγμή χάνουν 58 δισεκατομμύρια τόνους πάγου κάθε χρόνο –που ισοδυναμεί με τη συνολική ετήσια χρήση νερού της Γαλλίας και της Ισπανίας μαζί– και ευθύνονται για σχεδόν το 5% της παρατηρούμενης ανόδου της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας. Η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι παγετώνες στο ένα τρίτο των 50 τοποθεσιών Παγκόσμιας Κληρονομιάς είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν έως το 2050, ανεξάρτητα από τις προσπάθειες περιορισμού των αυξήσεων της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Ωστόσο, είναι ακόμα δυνατό να σωθούν οι παγετώνες στα υπόλοιπα δύο τρίτα των περιοχών, εάν η άνοδος της θερμοκρασίας δεν υπερβαίνει τον 1,5°C σε σύγκριση με την προβιομηχανική περίοδο. Εκτός από τις δραστικά μειωμένες εκπομπές άνθρακα, η UNESCO υποστηρίζει τη δημιουργία ενός διεθνούς ταμείου για την παρακολούθηση και τη διατήρηση των παγετώνων. Η μισή ανθρωπότητα εξαρτάται άμεσα ή έμμεσα από τους παγετώνες ως πηγή νερού για οικιακή χρήση, γεωργία και ενέργεια. Οι παγετώνες είναι επίσης πυλώνες βιοποικιλότητας, τροφοδοτώντας πολλά οικοσυστήματα. Η δορυφορική εικόνα που ελήφθη από έναν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-2 στις 20 Μαρτίου 2022, δείχνει τους παγετώνες του Εθνικού Πάρκου Los Alerces στην Αργεντινή. Η έκθεση δείχνει ότι οι παγετώνες της περιοχής έχουν χάσει το 45,6% της μάζας τους από το 2000. Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, αποστολή Copernicus Sentinel-2 Παραδείγματα παγετώνων υπό εξαφάνιση ανά περιοχή Αφρική: Σύμφωνα με τα διαθέσιμα δεδομένα, οι παγετώνες σε όλες οι τοποθεσίες Παγκόσμιας Κληρονομιάς στην Αφρική είναι πολύ πιθανό να έχουν εξαφανιστεί μέχρι το 2050, συμπεριλαμβανομένων του Εθνικού Πάρκου Κιλιμάντζαρο και του Όρους Κένυα Ασία: Παγετώνες σε τρεις παράλληλους ποταμούς των προστατευόμενων περιοχών Γιουνάν (Κίνα) – παρουσιάζουν την υψηλότερη απώλεια μάζας σε σχέση με το 2000 (57,2%) και επίσης την ταχύτερη τήξη παγετώνων Οι παγετώνες στο Δυτικό Τιεν-Σαν (Καζακστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν) έχουν συρρικνωθεί κατά 27% από το 2000 Ευρώπη: Οι παγετώνες στα Πυρηναία Mont Perdu (Γαλλία, Ισπανία) – πολύ πιθανό να εξαφανιστούν μέχρι το 2050 Οι παγετώνες στους Δολομίτες (Ιταλία) – πολύ πιθανό να εξαφανιστούν μέχρι το 2050 Λατινική Αμερική: Παγετώνες στο Εθνικό Πάρκο Los Alerces (Αργεντινή) – δεύτερη υψηλότερη απώλεια μάζας σε σχέση με το 2000 (45,6%) Οι παγετώνες στο Εθνικό Πάρκο Huascaran (Περού) έχουν συρρικνωθεί κατά 15% από το 2000 Βόρεια Αμερική: Παγετώνες στο Εθνικό Πάρκο Yellowstone (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) – πολύ πιθανό να εξαφανιστούν έως το 2050 Παγετώνες στο Εθνικό Πάρκο Yosemite (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) – πολύ πιθανό να εξαφανιστούν έως το 2050 Οι παγετώνες στο Waterton Glacier International Peace Park (Καναδάς, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) έχουν χάσει το 26,5% του όγκου τους σε 20 χρόνια Ωκεανία: Οι παγετώνες στο Te Wahipounamu – Νοτιοδυτική Νέα Ζηλανδία (Νέα Ζηλανδία) έχουν χάσει σχεδόν το 20% του όγκου τους από το 2000 Πηγή: Climatebook.gr, UNESCO View full είδηση