Engineer

«Η κλιματική αλλαγή είναι κάτι που φοβίζει πολλούς ανθρώπους, αλλά υπάρχει ελπίδα» αναφέρει ο Μιλάγκρος Φλόρες από το ICOMOS στο Heritage on the Edge. Βάση δεδομένων στο διαδίκτυο για τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO που απειλούνται από την κλιματική αλλαγή δημιούργησε το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών (ICOMOS) σε συνεργασία με τη Google και τη μη κερδοσκοπική οργάνωση τρισδιάστατης καταγραφής και αρχειοθέτησης CyArk. Στο portal, Heritage on the Edge παρουσιάζονται τα τεράστια γλυπτά στο Νησί του Πάσχα, το Εδιμβούργο, τα αρχαία τεμένη στη Μπαγκεράτ του Μπαγκλαντές, η πόλη-λιμάνι Κίλουα Κισιουάνι (Kilwa Kisiwani) στην Τανζανία και τα αρχαιολογικά ευρήματα στο Τσαν Τσαν, στο Περού. Στη βάση δεδομένων αναλύεται η ιστορία κάθε τοποθεσίας με φωτογραφίες, μοντέλα 3-D και συνεντεύξεις με ειδικούς και κατοίκους. Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις πέντε τοποθεσίες κυμαίνονται από τη διάβρωση που προκαλείται από την πρόσκρουση κυμάτων και το ράπισμα ανέμων έως την άνοδο της στάθμης της θάλασσας που απειλεί τη συνοχή των βράχων, την οξίνιση των ωκεανών και τις καταρρακτώδεις βροχές. «Ο πολιτισμός και η κληρονομιά είναι σημαντικά για τους ανθρώπους» γράφει ο Άντριου Ποτς, συντονιστής της Ομάδας Εργασίας για την Κλιματική Αλλαγή και την Κληρονομιά του ICOMOS, σε blog post της εφαρμογής Google Arts & Culture. «Και όταν συζητάτε για την αλλαγή του κλίματος, είναι μια συζήτηση για τον πολιτισμό, μία συζήτηση για τους ανθρώπους» προσθέτει. «Η κλιματική αλλαγή είναι κάτι που φοβίζει πολλούς ανθρώπους, αλλά υπάρχει ελπίδα» αναφέρει ο Μιλάγκρος Φλόρες από το ICOMOS στο Heritage on the Edge. «Πρόκειται για τη συνειδητοποίηση ότι πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Να καταλάβουμε ότι αυτή είναι η στιγμή να αναλάβει ο καθένας τον δικό του ρόλο, έτσι ώστε όλοι να βάλουν τον σπόρο τους σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια» σημειώνει. Οι χρήστες μπορούν να περιηγηθούν σε φωτογραφίες, να ακούσουν ηχητικά αρχεία, να διαβάσουν ιστορίες και να εξερευνήσουν τις τοποθεσίες. Ορισμένες σελίδες, όπως αυτή για την πρωτεύουσα της Σκωτίας, το Εδιμβούργο, περιλαμβάνουν ακόμη διαδραστικά γραφικά. Το Heritage on the Edge προσφέρει επίσης δύο «pocket galleries» επαυξημένης πραγματικότητας που απεικονίζουν το τετράγωνο τζαμί του Μπαγκεράτ και το το φρούριο Gereza στην Kilwa Kisiwani. Κάθε συλλογή διαθέτει έναν σύντομο οδηγό με επισήμανση των σημείων επιδείνωσης που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Όπως ανακοίνωσε το υπουργείο, με νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί εντός του Μαρτίου, το συγκεκριμένο στάδιο αδειοδότησης καταργείται. Δεν θα πραγματοποιηθεί ο επόμενος κύκλος υποβολής αιτήσεων για λήψη άδειας παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που είχε προγραμματιστεί για το Μάρτιο, καθώς με νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί τον ίδιο μήνα, το συγκεκριμένο στάδιο αδειοδότησης καταργείται. Όπως μετέδωσε το ΑΠΕ – ΜΠΕ, αυτό έκανε γνωστό σήμερα το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σημειώνοντας ότι έχει ήδη ζητηθεί από τη ΡΑΕ γνωμοδότηση για την απαιτούμενη τροποποίηση του Κανονισμού Αδειών Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από σταθμούς ΑΠΕ. Το νομοσχέδιο προβλέπει μεταξύ άλλων την αντικατάσταση της Άδειας Παραγωγής από την Βεβαίωση Παραγωγού Ηλεκτρικής Ενέργειας από ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ. Η Βεβαίωση αυτή θα προκύπτει από μια πολύ πιο ευέλικτη διαδικασία σε σχέση με την ισχύουσα, κατά την οποία θα ελαχιστοποιούνται τα κριτήρια αξιολόγησης και τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την υποβολή της αίτησης. Τον Ιούνιο του 2020, σε σύντομο δηλαδή χρονικό διάστημα μετά την ψήφιση του νόμου για την αλλαγή του καθεστώτος αδειοδότησης, οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές θα μπορούν να υποβάλουν τις αιτήσεις τους σύμφωνα με το νέο πλαίσιο. Στόχος των ρυθμίσεων είναι η απλοποίηση της αδειοδοτικής διαδικασίας.

Την 56η θέση καταλαμβάνει η Ελλάδα στην παγκόσμια κατάταξη των χωρών με βάση την πραγματική μέση ταχύτητα διαδικτύου που έχουν οι χρήστες, σύμφωνα με τις μετρήσεις της WebsiteToolTester. Την πρώτη θέση καταλαμβάνει η Ταϊβάν και την τελευταία η Υεμένη, ενώ η Κύπρος βρίσκεται στην 64η θέση. Η κατάταξη, που παρουσιάζει η βρετανική Daily Mail, βασίζεται στις μέσες (όχι τις μέγιστες) πραγματικές ταχύτητες πρόσβασης στο διαδίκτυο και όχι στις ονομαστικές που δηλώνουν οι κατά τόπους πάροχοι. Οι μέσες ταχύτητες προκύπτουν από τα δισεκατομμύρια onile τεστ που κάθε χρόνο κάνουν οι ίδιοι οι χρήστες σε εξειδικευμένες ιστοσελίδες όπως της WebsiteToolTester, για να ελέγξουν πόσο γρήγορο είναι το Ίντερνετ που έχουν στο σπίτι ή στο γραφείο τους. Η μέση πραγματική ταχύτητα «κατεβάσματος» (download) αρχείων στην Ελλάδα εμφανίζεται να είναι 13,41 Mbps και της Κύπρου 11 Mbps, έναντι 85,2 Mbps της πρώτης Ταϊβάν. Την πρώτη πεντάδα συμπληρώνουν η Σιγκαπούρη (70,9), η νήσος Τζέρσι της Μάγχης (67,5), η Σουηδία (55,2) και η Δανία (49,2 Mbps). Στον αντίποδα, στην τελευταία 207η θέση βρίσκεται η Υεμένη με μέση ταχύτητα μόνο 0,38 Mbps. Η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από άλλες βαλκανικές χώρες όπως η 37η Ρουμανία (21,8 Mbps), η 43η Σερβία (19,2 Mbps) και η 49η Βουλγαρία (16,95 Mbps), αλλά πάνω από το 72o Ισραήλ (8,85 Mbps), την 78η Bόρεια Μακεδονία (8 Mpbs) και την 102η Τουρκία (5,3 Mbps). Οι ΗΠΑ βρίσκονται στην 15η θέση με 32,3 Mbps. Από τις 25 πρώτες χώρες, οι 18 είναι ευρωπαϊκές. Η μέση ταχύτητα παγκοσμίως εμφανίζεται να έχει αυξηθεί από περίπου 9 Mbps το 2017 σε λίγο πάνω από 11 Mbps το 2019. Οι αριθμοί της WebsiteToolTester και κάθε άλλης παρόμοιας online υπηρεσίας πιθανότατα υποεκτιμούν σε όλες τις χώρες λίγο-πολύ (για διάφορους λόγους) την πραγματική διαθέσιμη ταχύτητα που έχουν οι χρήστες.

Μια από τις δραστηριότητες του ΤΕΕ που δεν είναι γνωστή στην ευρεία κοινή γνώμη – όχι τόσο όσο οι πραγματογνωμοσύνες του ΤΕΕ – αλλά χρησιμοποιείται αρκετά από εταιρείες και ιδιώτες στην αγορά αλλά και εν μέρει από το κράτος είναι ο θεσμός της Διαιτησίας. Και το αποτέλεσμα των διαιτησιών νοείται ως δικαστική απόφαση σύμφωνα με την ελληνική έννομη τάξη. Έμπειροι μηχανικοί, επιστήμονες και στελέχη αναλαμβάνουν, με ορισμό από τον ΤΕΕ μέσα από έναν κατάλογο που συντάσσεται κάθε δύο χρόνια με βάση την εμπειρία και την εξειδίκευση, να διαιτητεύσουν ανάμεσα σε διαφορές που προκύπτουν για διάφορα τεχνικά θέματα. Τόσο ο Κώδικας Πολιτικής ∆ικονοµίας, όσο και τα ειδικότερα κανονιστικά κείµενα για το Τεχνικό Επιµελητήριο Ελλάδος, προβλέπουν τη δυνατότητα άρσης αµφισβητήσεων επί τεχνικών ζητηµάτων µέσω της πραγµατογνωµοσύνης ή της διαιτησίας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 902 του ΚΠολΔ, που προβλέπει ότι τα Επιμελητήρια κλπ μπορούν να οργανώνουν διαιτησίες υπό προϋποθέσεις, εκδόθηκε το ΠΔ723/1979 «περί συστάσεως παρά τω Τεχνικώ Επιμελητηρίω της Ελλάδος μονίμου διαιτησίας». Στο άρθρο 1 αυτού ορίστηκε ότι, η μόνιμος διαιτησία αφορά επίλυση τεχνικών διαφορών, ως «τεχνικών διαφορών» νοουμένων των πάσης φύσης διαφορών, που προέρχονται από συμβάσεις μελέτης, εκτέλεσης, συντήρησης, λειτουργίας, ή πάσης άλλης αναλόγου επέμβασης επί τεχνικών έργων, κατασκευών, εγκαταστάσεων και εν γένει επί θεμάτων, που εμπίπτουν στις επιστημονικές γνώσεις, ή εμπειρίας, των μελών. Η επιλογή τόσο του πραγµατογνώµονα, όσο και του διαιτητή γίνεται από ειδικό κατάλογο που τηρείται στο ΤΕΕ και στον οποίο μετέχουν έμπειροι µμηχανικοί. Και οι δύο αυτές διαδικασίες προβλέπονται για όλες τις τεχνικής φύσης υποθέσεις, για παράδειγμα ενδεικτικά για εκτιμήσεις κατασκευών και εγκαταστάσεων, τεχνικών εργασιών, κακοτεχνιών, για τον έλεγχο εφαρμογής τεχνικών προδιαγραφών και όρων σε κατασκευές, για θέµατα που άπτονται του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού (ΓΟΚ), ως τεχνικής φύσης ζητήματα πρέπει να θεωρούνται και ο έλεγχος σταδίου εξελίξεως έργου, ο έλεγχος τεχνικών μελετών, ή ο έλεγχος θορύβου ή ρυπάνσεως από τη λειτουργία εγκαταστάσεων. Και φέτος, με την έναρξη της χρονιάς, η Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 6 του Π.Δ. 723/1979 «Περί συστάσεως παρά τω Τ.Ε.Ε. μονίμου διαιτησίας», ανακοίνωσε τον νέο Κατάλόγο Διαιτητών για τη διετία 2020– 2021, σύμφωνα με τη σχετική της απόφαση και τις δηλώσεις που υποβλήθηκαν, ο οποίος ισχύει από 1.1.2020 μέχρι 31.12.2021. Σημειώνεται ότι στον κατάλογο αυτό περιλαμβάνονται κατ’ ελάχιστον 100 μηχανικοί, ενώ αυτή τη φορά είναι αρκετοί περισσότεροι – σε μεγάλους αριθμούς σε κάποιες ειδικότητες, σε μικρότερους σε άλλες. Μπορείτε να δείτε ή να κατεβάσετε τον πλήρη κατάλογο από το παρακάτω link Κατάλογο της Μόνιμης Διαιτησίας του ΤΕΕ για τη διετία 2020-2021 ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΤΕΕ Ποια είναι τα στάδια και πως γίνεται μια πραγματογνωμοσύνη του ΤΕΕ; Κατρχήν απαιτείται αίτηση του ενδιαφεροµένου πολίτη, η οποία πρέπει να περιλαµβάνει µία έκθεση του τεχνικού ζητήµατος, για το οποίο απαιτείται η συνδροµή του πραγµατογνώµονα, καθώς και τα ακριβή στοιχεία τόσο τα δικά του (πολίτη), όσο και της «αντίπαλης» πλευράς. Ακολούθως γίνεται πληρωµή αντίστοιχου παραβόλου και ορισµός πραγµατογνώµονα. Το έγγραφο διορισµού του πραγµατογνώµονα κοινοποιείται στα αντίδικα µέρη µαζί µε την αίτηση του ενδιαφεροµένου. Στη συνέχεια ο πραγματογνώμονας κάνει κατ’ιδίαν συναντήσεις µε τα µέρη και προσωρά σε διενέργεια αυτοψιών (όταν, αλλά συνήθως, απαιτείται). Ακολουθεί η σύνταξη έκθεσης πραγµατογνωµοσύνης στην οποία δεν πρέπει να περιέχονται αξιολογικές ή νοµικές κρίσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πραγµατογνώµονας δεν καταλογίζει ευθύνες. Έτσι για παράδειγµα ο πραγµατογνώµονας πρέπει να καταγράψει την ύπαρξη υγρασίας στο ακίνητο του αιτούντος, η οποία οφείλεται στην µη επαρκή µόνωση και όχι να αποδώσει την ευθύνη της προσωπικά στον ιδιοκτήτη του γειτονικού οικήµατος. Πρέπει επίσης να σηµειωθεί ότι δεν επιτρέπεται να επιχειρηθεί από τον πραγµατογνώµονα οποιαδήποτε προσπάθεια συµβιβασµού των εµπλεκόµενων µερών. Όσον αφορά το συνολικό κόστος της πραγµατογνωµοσύνης αυτό περιλαµβάνει τόσο το ποσό προκαταβολής που έχει οριστεί στα 960,89 ευρώ, αλλά και το τελικό ποσό της αµοιβής των ή του πραγµατογνώµονα που υπολογίζεται κάθε φορά ανάλογα µε τη φύση και την περιπλοκότητα της υπόθεσης. ΔΙΑΤΗΣΙΑ ΤΕΕ Παράλληλα, ο θεσµός της διαιτησίας, όπως προβλέπεται στο προεδρικό διάταγµα 723/1979, αφορά επίσης µόνο την άρση αµφισβητήσεων αυστηρά ως προς τεχνικά ζητήµατα. Ο θεσµός της µόνιµης διαιτησίας στο ΤΕΕ διέπεται και από τις γενικές διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας (867επ) περί διαιτησίας και προβλέπεται και από την πρώτη παράγραφο του άρθρου 902 ΚΠολ∆. Ως τεχνικές διαφορές, νοούνται οι διαφορές, που ανακύπτουν από συµβάσεις, που έχουν ως άµεσο αντικείµενο τεχνικά έργα, κατασκευές, εγκαταστάσεις, ή θέµατα εµπίπτοντα στις επιστηµονικές γνώσεις, ή εµπειρίες των µελών του ΤΕΕ. Αποκλείονται τα ζητήµατα που αφορούν για παράδειγµα τις αµοιβές των µηχανικών. Ποια είναι όμως τα στάδια της υπαγωγής υποθέσεων στη µόνιµη διαιτησία του ΤΕΕ; Καταρχήν πρέπει να υπάρξει έγγραφη συµφωνία των «αντιδίκων» η οποία μαζί με τη σχετική αίτηση για την επίλυση της διαφοράς µέσω διαιτησίας θα κατατεθεί στο ΤΕΕ, το οποίο ορίζει ένας ή περισσότερους διαιτητές και ενός επιδιαιτητή. Μαζί ορίζεται και γραµµατέας του διαιτητικού δικαστηρίου ένας έμπειρος υπάλληλος του ΤΕΕ. Αξίζει να σηµειωθεί ότι όσον αφορά το κόστος της διαιτησίας, η αµοιβή και τα έξοδα των µελών του ∆ιαιτητικού ∆ικαστηρίου καθορίζονται διά της διαιτητικής απόφασης ή εφόσον οι διάδικοι υποβάλουν σχετική αίτηση, τότε την αµοιβή καθορίζει µε απόφασή του ο Πρόεδρος του ΤΕΕ. Το συνολικό κόστος, ακριβώς επειδή εν προκειµένω η διαιτητική απόφαση εξοµοιώνεται µε δικαστική απόφαση, άρα µε την επίλυση της διαφοράς είναι σίγουρα πολλαπλάσιο του κόστους της πραγµατογνωµοσύνης.

Τα 10 μεγαλύτερα φωτοβολταΪκά πάρκα διεθνώς Tengger Desert Solar Park, Κίνα – 1,547MW Sweihan Photovoltaic Independent Power Project, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα – 1,177MW Yanchi Ningxia Solar Park, Κίνα – 1,000MW Datong Solar Power Top Runner Base, Κίνα – 1,070MW Kurnool Ultra Mega Solar Park, Iνδία – 1,000MW Longyangxia Dam Solar Park, Κίνα – 850MW Enel Villanueva PV Plant, Mεξικό – 828MW Kamuthi Solar Power Station, Iνδία – 648MW Solar Star Projects, ΗΠΑ– 579MW Topaz Solar Farm / Desert Sunlight Solar Farm, ΗΠΑ – 550MW

Τροποποίηση της 11756/Δ5/ 16.10.2018 (Β΄ 4776) απόφασης του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών «Συμπληρωματικό τιμολόγιο, με Νέα Άρθρα Νέων Τιμών για τον υπολογισμό της δαπάνης των εργασιών επισκευής για την αποκατάσταση των ζημιών σε κτίρια που έχουν πληγεί από φυσική καταστροφή πυρκαγιάς και της αντίστοιχης Στεγαστικής Συνδρομής, της με αριθ. οικ: 6772/ Β9β/19.12.2011 (Β΄ 3201) απόφασης του Υφυπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων με θέμα: «Τιμολόγιο υπολογισμού δαπάνης των εργασιών επισκευής για την αποκατάσταση των ζημιών σε κτίρια που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές (σεισμό, πυρκαγιά, πλημμύρα, κατολίσθηση) και της αντίστοιχης Στεγαστικής Συνδρομής και τροποποίηση αυτής ως προς τις προβλεπόμενες τιμές εφαρμογής». ΦΕΚ

Εννέα ημέρες περιθώριο προκειμένου να υποβάλουν τις αντιρρήσεις τους επί των δασικών χαρτών έχουν οι ενδιαφερόμενοι σε επτά περιοχές της Αττικής. Έως τις 27 Φεβρουαρίου θα πρέπει να υποβάλουν τις αντιρρήσεις τους επί των δασικών χαρτών σε Νέα Ερυθραία, Θρακομακεδόνες, Ζεφύρι, Πεύκη, Λυκόβρυση, Ψυχικό και Μεταμόρφωση. Για τους κατοίκους του εξωτερικού η ημερομηνία είναι η 18η Μαρτίου 2020. Η εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", πέρα από τις περιοχές που τελειώνουν οι προθεσμίες παρουσιάζει και αυτές στις οποίες ξεκινά η ανάρτηση σε όλη την Ελλάδα καθώς και και το πακέτο με τις 258 περιοχές όπου εντός του μήνα προχωρεί η μερική κύρωση των δασικών χαρτών μαζί με τα μέτρα που προωθούνται από το υπουργείο Περιβάλλοντος προκειμένου να τρέξει πιο γρήγορα η εξέταση των αντιρρήσεων επί των δασικών χαρτών. Ειδικότερα, σε 12 ημέρες (δηλαδή στα τέλη Φεβρουαρίου) ξεκινά η ανάρτηση των δασικών χαρτών σε Καστοριά, Φλώρινα, Ζάκυνθο, Ηράκλειο και Λασίθι. Και σταδιακά έως τον ερχόμενο Ιούνιο ξεκινά η ανάρτηση στις Περιφερειακές Ενότητες Έβρου, Ροδόπης, Ξάνθης, Γρεβενών, Άρτας , Θεσπρωτίας, Πρέβεζας, Ιθάκης, Κεφαλονιάς, Λευκάδας, Αιτωλοακαρνανίας, Ευρυτανίας, Φθιώτιδας, Βοιωτίας, Φωκίδας, Αργολίδας , Κορινθίας, Ικαρίας, Λήμνο, Χίου, Καρπάθου, Κω, Ρόδου Άνδρου, Νάξου, Θήρας (Δήμος Ιητών), Πάρου, Ρεθύμνου και Χανίων. Ταυτόχρονα εντός του μήνα, προχωρεί η μερική κύρωση των δασικών χαρτών σε 258 περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα . Αναλυτικά μερικές από αυτές τις περιοχές είναι οι εξής: Καρδίτσα: Αγίας Παρασκευής, Αγίας Τριάδος, Αγιοπηγής, Αγίου Ακακίου, Αγίου Βησσαρίου, Αγίου Γεωργίου, Αγίου Δημητρίου κλπ. Αττική: Αμαρουσίου, Βύρωνας, Γλυκών Νερών, Ζωγράφο, Καισαριανής, Κρωπίας, Μεγαρέων, Μελισσιών, Νέας Ιωνίας, Νέας Μάκρης κλπ. Κυκλάδες: Αδάμαντος, Ανάφης, Άνω Μέρας, Άνω Μεριάς, Βοθώνος, Βουρβούλου, Έξω Γωνιάς , Ημεροβιγλίου κλπ. Μαγνησία : Αλόννησου, Βόλου, Νέας Αγχιάλου, Σκιάθου Κοζάνη: Κοζάνης Δράμα: Αγίας Παρασκευής, Αδριάνης, Ανθοχωριού, Άνω Πυξαριού, Αργυροπόλεως, Αχλαδέας, Βαθυτόπου κλπ. Το σχέδιο Από το υπουργείο Περιβάλλοντος αναγνωρίζουν το πρόβλημα και αυτός είναι ο λόγος που προωθούν μια σειρά από μέτρα, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι καθυστερήσεις στις εξετάσεις των αντιρρήσεων. Οι παρεμβάσεις αυτές θα κατατεθούν προς συζήτηση μέσα στο επόμενο διάστημα. Έτσι σε πρώτη φάση, ο ενδιαφερόμενος δεν θα περιμένει να ολοκληρωθούν οι αντιρρήσεις σε όλη την Περιφέρεια. Μόλις εξετάζεται η αντίρρηση και δικαιώνεται από την Επιτροπή Αντιρρήσεων, τότε αυτομάτως θα μπορεί να χρησιμοποιεί το ακίνητο του όπως ο ίδιος νομίζει και όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία.Την ίδια ώρα προωθείται η αύξηση των τριμερών Επιτροπών Αντιρρήσεων (από 142 που είναι σήμερα σε 300). Και θα δίνονται κίνητρα για τη συγκρότηση τους αφού η αμοιβή των μελών των Επιτροπών θα συνδέεται με τον αριθμό αντιρρήσεων που θα εξετάζουν. Επιπλέον συντάσσεται η έκδοση Υπουργικής Απόφασης που θα προβλέπει το εύρος του πεδίου των δασικών χαρτών. Αυτό γίνεται προκειμένου να μπει ένας φραγμός στις διεκδικήσεις του Δημοσίου και να προστατευτούν οι περιοχές όπου έχουν γίνει αναδασμοί και οι αγρότες καλλιεργούν χωράφια παίρνοντας ακόμη και επιδοτήσεις. Τι ισχύει για την υποβολή των αντιρρήσεων Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα "ΤΑ ΝΕΑ", όσοι επιθυμούν να υποβάλουν αντίρρηση επί του δασικού χάρτη θα πρέπει να γνωρίζουν ότι έχουν στη διάθεση του 120 ημέρες για να το κάνουν. Μετά το προαναφερόμενο διάστημα ακολουθεί η μερική κύρωση του δασικού χάρτη. Διευκρινίζεται πως οι αντιρρήσεις υποβάλλονται αποκλειστικά και μόνο ηλεκτρονικά μέσω της ειδικής εφαρμογής που έχει αναπτύξει το Κτηματολόγιο και διατίθεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση (www.ktimatologio.gr). Oι αντιρρήσεις υποβάλλονται για το σύνολο ή μέρος των εκτάσεων δασικού/χορτολιβαδικού χαρακτήρα που περιλαμβάνονται εντός γεωτεμαχίου/ πολυγώνου επί του οποίου ο ενδιαφερόμενος επικαλείται έννομο συμφέρον. Για κάθε γεωτεμάχιο υποβάλλεται μια ηλεκτρονική φόρμα αντίρρησης, πλην της περίπτωσης που για τμήμα αμφισβητούμενης έκτασης υποβάλλεται η υποβολή της αντίρρησης ατελώς.

Να βγει από τον ρόλο του ουραγού όλων των εξελίξεων και να πραγματοποιήσει μια «επανάσταση» στον τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων καλείται πλέον η Ελλάδα. Μέσα στο έτος η χώρα θα ενσωματώσει πέντε νέες κοινοτικές οδηγίες, που περιλαμβάνουν καινούργιους, πιο δεσμευτικούς στόχους για τα διαφορετικά ρεύματα αποβλήτων και μια εντελώς διαφορετική λογική στη διαχείριση. Ολα αυτά ενώ η Ελλάδα πασχίζει ακόμα για τα βασικά, όπως το κλείσιμο των παράνομων χωματερών και την εισαγωγή στην ελληνική κοινωνία της χωριστής συλλογής των οικιακών βιοαποβλήτων. Οι νέες οδηγίες εστιάζουν στα αστικά απόβλητα. Ζητούμενο της νέας νομοθεσίας είναι η μετάβαση από την «κοινωνία της ανακύκλωσης» στην «κυκλική οικονομία», με νέους φιλόδοξους στόχους. Ας δούμε συνοπτικά τι προβλέπουν οι νέες οδηγίες, που πρέπει να ενσωματωθούν έως τον Ιούλιο (πλην της οδηγίας για τα πλαστικά μιας χρήσης που έχει περιθώριο έως το 2021). 1. Νέα οδηγία για τα απόβλητα (2018/851) – Ορίζονται νέοι στόχοι για την επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση: Τουλάχιστον 55% κατά βάρος έως το 2025, 60% έως το 2030, 65% έως το 2035. Για να λάβουν παράταση έως 5 έτη τα κράτη θα πρέπει να υποβάλουν έως το 2023 αναλυτικό σχέδιο. – Εως το τέλος του 2023 τα κράτη πρέπει να εξασφαλίσουν ότι τα βιολογικά απόβλητα δεν αναμειγνύονται με τα υπόλοιπα, αλλά συλλέγονται χωριστά. – Οι χώρες θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι τα απόβλητα που έχουν υποβληθεί σε εργασίες ανάκτησης (λ.χ. διαλογή από σύμμεικτα ή ανακυκλώσιμα) θα είναι υψηλής ποιότητας, βάσει συγκεκριμένων προδιαγραφών. – Θα πρέπει να ενισχυθεί η χωριστή συλλογή αποβλήτων τουλάχιστον για χαρτί, μέταλλα, πλαστικό και γυαλί (που τα κράτη-μέλη όφειλαν να έχουν καθιερώσει από το 2015). – Γίνεται υποχρεωτική από την 1η Ιανουαρίου 2025 η χωριστή συλλογή επικίνδυνων οικιακών αποβλήτων, όπως χρώματα, βερνίκια, διαλύτες ή προϊόντα καθαρισμού και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων. – Το υλικό που τοποθετείται για την κάλυψη των σκουπιδιών στους ΧΥΤΑ θα συνυπολογίζεται στις ποσότητες που θάβονται. – Οι χώρες θα πρέπει να θεσπίσουν οικονομικά μέτρα όπως τέλος ταφής ή τέλος αποτέφρωσης, προγράμματα «πληρώνω όσο πετάω», διευκόλυνση της δωρεάς τροφίμων κ.ά. – Θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για τη μείωση των τροφίμων που απορρίπτονται, από την παραγωγή μέχρι την κατανάλωσή τους. Τίθεται ενδεικτικός στόχος της μείωσης κατά 30% έως το 2025 και 50% έως το 2030. Ορίζεται η παροχή κινήτρων για τη συλλογή απούλητων προϊόντων διατροφής και την ασφαλή αναδιανομή τους λ.χ. σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. – Στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, τα κράτη θα πρέπει να μεριμνήσουν για την επαναχρησιμοποίηση των πρώτων υλών που έχουν συμπεριληφθεί στον «κατάλογο κρίσιμης σημασίας» για την ευρωπαϊκή οικονομία. 2. Οδηγία 2018/852 για τα απόβλητα συσκευασίας – Αναθεωρούνται οι στόχοι για τις συσκευασίες, προκειμένου να ανακυκλώνεται έως το 2025 το 50% των πλαστικών, το 20% του ξύλου, το 70% των σιδηρούχων μετάλλων, το 50% του αλουμινίου, το 70% του γυαλιού και το 75% του χαρτιού και χαρτονιού. Το 2030 τα αντίστοιχα ποσοστά ανακύκλωσης πρέπει να είναι 55% για τα πλαστικά, 30% για το ξύλο, 80% για τα σιδηρούχα μέταλλα, 60% για το αλουμίνιο, 75% για το γυαλί και 85% για το χαρτί και το χαρτόνι. Γενικώς έως το τέλος του 2030 πρέπει να ανακυκλώνεται το 70% των αποβλήτων συσκευασίας. – Επιτρέπεται παράταση έως 5 έτη στην επίτευξη των στόχων, υπό προϋποθέσεις. Μέχρι το 2023 το ενδιαφερόμενο κράτος πρέπει να υποβάλει λεπτομερές σχέδιο. – Τα κράτη θα πρέπει να θεσπίσουν οικονομικά και άλλα (αντι)κίνητρα, ενισχύοντας τη χρήση υλικών που είναι κατάλληλα για πολλαπλές ανακυκλώσεις. – Οι ξύλινες συσκευασίες θα πρέπει να συνυπολογίζονται. – Θα πρέπει να τεθούν χωριστοί στόχοι για την ανακύκλωση αλουμινίου. – Τα κράτη θα πρέπει να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα για να ενθαρρύνουν την επαναχρησιμοποίηση προϊόντων όπως τη χρήση οικονομικών κινήτρων και τον ορισμό ελάχιστου ποσοστού επαναχρησιμοποιήσιμων συσκευασιών που διατίθενται στην αγορά ανά είδος συσκευασίας. Να σημειωθεί ότι η οδηγία έχει ενσωματωθεί μερικώς (με πολλές ελλείψεις) με τον ν.4496/17. 3. Οδηγία 2018/850 για την υγειονομική ταφή – Τα κράτη εξασφαλίζουν ότι από το 2030 δεν θα θάβονται απόβλητα που είναι κατάλληλα για ανακύκλωση ή άλλου είδους ανάκτηση. Από το 2035 δεν πρέπει να θάβεται περισσότερο από το 10% των αποβλήτων κατά βάρος. Δίνεται η δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας κατά πέντε έτη, θα πρέπει όμως το οικείο κράτος-μέλος να διασφαλίσει ότι το 2035 θα θάβεται λιγότερο από 25%. Εξαιρούνται οι «απομονωμένοι» οικισμοί, δηλαδή με λιγότερους από 2.000 κατοίκους και απόσταση 100 χλμ. από το πλησιέστερο αστικό κέντρο. 4. Οδηγία 2018/849 για οχήματα, μπαταρίες, ηλεκτρικά/ηλεκτρονικά απόβλητα – Ορίζεται ότι πρέπει να μειωθεί ο αδειοδοτικός φόρτος για τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην ανακύκλωσή τους. – Οι ποσοτικοί στόχοι δεν τροποποιούνται, εισάγονται όμως κίνητρα για την εφαρμογή της ιεράρχησης των αποβλήτων. 5. Οδηγία 2019/904 για τα πλαστικά μιας χρήσης – Απαγορεύεται η κυκλοφορία συγκεκριμένων πλαστικών προϊόντων: μπατονέτες, μαχαιροπίρουνα, πιάτα, καλαμάκια, αναδευτήρες ποτών, περιέκτες τροφίμων από διογκωμένο πολυστυρένιο, περιέκτες ποτών και κυπελλάκια από το ίδιο υλικό. – Εως το 2021 τα κράτη καταρτίζουν σειρά μέτρων για τη μείωση των πλαστικών μιας χρήσης έως το 2026. – Τα πλαστικά μπουκάλια που έχουν πλαστικά καπάκια θα μπορούν να κυκλοφορούν μόνο εφόσον το καπάκι δεν αποσπάται. – Εως το 2025 πρέπει να συλλέγονται χωριστά για ανακύκλωση το 77% των πλαστικών μιας χρήσης και έως το 2029 το 90%. – Τα μπουκάλια από ΡΕΤ θα πρέπει να περιέχουν τουλάχιστον 25% ανακυκλωμένο πλαστικό. – Διευρύνεται η ευθύνη των παραγωγών των προϊόντων αυτών. Οι παραγωγοί και εισαγωγείς πλαστικών προϊόντων πρέπει να αναλαμβάνουν το κόστος συλλογής και επεξεργασίας των προϊόντων τους, το κόστος καθαρισμού του περιβάλλοντος και ευαισθητοποίησης του κοινού. Το ίδιο ισχύει και για όσους παράγουν προϊόντα καπνού με φίλτρο ή φίλτρα. Η κυκλική οικονομία απέναντι στο γραμμικό, μη βιώσιμο, μοντέλο Η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητεί (και) από την Ελλάδα μία εκ βάθρων αλλαγή του τρόπου που διαχειρίζεται τα απορρίμματά της. Μια αλλαγή που ξεκινά από το επίπεδο του σχεδιασμού των προϊόντων, επεκτείνεται στη βελτίωση των συστημάτων ανακύκλωσης και των επιδόσεων των μονάδων διαχείρισης απορριμμάτων και αφορά βέβαια και την κοινωνία, που πάντα δείχνει ο τελευταίος τροχός της αμάξης στις προτεραιότητες των κυβερνήσεων, των δήμων και των υπολοίπων εμπλεκόμενων στην υπόθεση αυτή. «Η διαφορά του νέου μοντέλου από το υπάρχον είναι θεμελιώδης. Είναι ένα τεράστιο στοίχημα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη», εξηγεί στην «Κ» ο Γιώργος Κωνσταντινόπουλος, νομικός για θέματα περιβάλλοντος και αξιολογητής σε εκθέσεις συμμόρφωσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. «Σύμφωνα με την Οδηγία 2008/98/ΕΚ για τα απόβλητα, στόχος της Ενωσης ήταν η σταδιακή μετάβαση στη λεγόμενη “Κοινωνία της Ανακύκλωσης”. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι, παρά το γεγονός ότι η πρόληψη αποτελούσε την πρώτη επιλογή στην ιεράρχηση των μεθόδων διαχείρισης αποβλήτων, οι προσπάθειες εστιάζονταν κυρίως στην αποτελεσματικότερη τελική διαχείριση του παραγόμενου αποβλήτου. Η παλαιότερη στρατηγική και νομοθεσία δεν ενσωμάτωνε δηλαδή ουσιαστικές αλλαγές σε καταναλωτικές συμπεριφορές και συνήθειες, ούτε σηματοδοτούσε ριζικές παρεμβάσεις στον σχεδιασμό των προϊόντων, ούτε ανατροπές στα οικονομικά μοντέλα. Το νέο πακέτο κυκλικής οικονομίας φιλοδοξεί να σπάσει αυτή τη μη βιώσιμη αλυσίδα του γραμμικού μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης: εξαγωγή πρώτων υλών, παραγωγή προϊόντων, χρήση του προϊόντος και απόρριψη του σχετικού αποβλήτου. Η κυκλική οικονομία αφορά τη μετάβαση σε ένα κυκλικό μοντέλο, όπου τα προϊόντα σχεδιάζονται εξαρχής κατά τρόπο που να μειώνεται στο ελάχιστο το τελικό απόβλητο, να μπορούν εύκολα και αποδοτικά να επαναχρησιμοποιηθούν ή να ανακυκλωθούν, διαφυλάσσοντας έτσι τους πόρους μέσω της πλήρους αξιοποίησης της υπεραξίας τους». Στη χώρα μας ποσοστό άνω του 80% των αστικών αποβλήτων καταλήγει σήμερα –στην καλύτερη περίπτωση– σε ΧΥΤΑ. Τι σημαίνει όμως αυτό στην πράξη; «Σημαίνει οικολογικό σχεδιασμό των προϊόντων με αξιολόγηση εξαρχής όλου του κύκλου ζωής τους, σημαίνει αλλαγή καταναλωτικών προτύπων, αναθεώρηση συμπεριφορών, δημιουργία κινήτρων και αντικινήτρων, ανάπτυξη αγορών για τα δευτερογενή υλικά, σημαίνει πράσινες δημόσιες συμβάσεις και σειρά άλλων μέτρων και παρεμβάσεων. Για τη μετάβαση αυτή στο κυκλικό μοντέλο δεν αρκούν φυσικά μόνο τα ευχολόγια. Υπάρχουν αυστηρές νομοθετικές υποχρεώσεις και πολύ συγκεκριμένοι ποσοτικοί και ποιοτικοί στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν από τα κράτη-μέλη», εκτιμά ο κ. Κωνσταντινόπουλος. Η επίτευξη των στόχων αυτών βέβαια θα είναι ένας άθλος για την Ελλάδα. «Για τη χώρα μας, η πρόκληση είναι τιτάνια: Με την ανάκτηση/ανακύκλωση να κυμαίνεται σταθερά σε επίπεδα κάτω του 20% και με ποσοστό άνω του 80% των αστικών αποβλήτων να καταλήγει σήμερα –στην καλύτερη περίπτωση– σε ΧΥΤΑ, με ελάχιστες σύγχρονες μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων να βρίσκονται εν λειτουργία, η χώρα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να ολοκληρώσει το ταχύτερο όσες περισσότερες σύγχρονες και ολοκληρωμένες μονάδες επεξεργασίας γίνεται, χωρίς να χαθεί η κοινοτική χρηματοδότηση. Να σημειωθεί ότι στο επόμενο χρηματοδοτικό πλαίσιο 2021-2027 δεν θα είναι πλέον επιλέξιμες οι δαπάνες για χώρους υγειονομικής ταφής και για εργοστάσια διαχείρισης συμμείκτων απορριμμάτων (σ.σ. όπως αυτά που λειτουργούν σήμερα μέσω συμπράξεων με ιδιώτες), παρά μόνο για υποδομές που είναι συμβατές με το νέο μοντέλο της κυκλικής οικονομίας. Στον τομέα της ανακύκλωσης και της χωριστής συλλογής έχουν γίνει σημαντικά βήματα, αλλά το κομμάτι που αφορά την ουσιαστική ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και συμμετοχή του κοινού φαίνεται ότι υπολείπεται σοβαρά. Τέλος, στον τομέα των βιομηχανικών αποβλήτων η κατάσταση δεν είναι απλώς αποκαρδιωτική, είναι επικίνδυνη», εκτιμά ο κ. Κωνσταντινόπουλος. «Για την αντιστροφή της παρούσας κατάστασης δεν αρκεί ούτε η παραίνεση της Ε.Ε., ούτε το νομοθετικό πλαίσιο, ούτε καν η απειλή προστίμων. Απαιτείται μια νέα, οικολογική “επανάσταση” ενημέρωσης, γνώσης, επίγνωσης, αποδοχής, ευθύνης, συναινέσεων και συντονισμένης δράσης από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Το 2030 μοιάζει μακρινό (όπως μας έμοιαζαν το 2008 οι προθεσμίες για το 2020), αλλά ο κίνδυνος να βρεθούμε θαμμένοι κάτω από τα ίδια μας τα σκουπίδια είναι πραγματικός», σημειώνει ο κ. Κωνσταντινόπουλος. «Παρ’ όλα αυτά, παραμένω αισιόδοξος. Εχουμε μπροστά μας μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της νέας δεκαετίας και απομένει να αποδείξουμε, ο καθένας από το δικό του το μετερίζι, ότι ναι, τελικά μπορούμε να προχωρήσουμε αλλιώς». Μεγάλες οι καθυστερήσεις Ομάδα εργασίας για την ενσωμάτωση των κοινοτικών οδηγιών έχει συγκροτήσει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Η υπόθεση, ωστόσο, έχει καθυστερήσει, καθώς οι βασικές οδηγίες (πλην εκείνης που αφορά τα πλαστικά μιας χρήσης) θα ήταν καλό να έχουν ήδη ενσωματωθεί, ώστε να προχωρά πλέον η αναθεώρηση του εθνικού αλλά και του περιφερειακού σχεδιασμού. Ελλείψει χρόνου, όπως φαίνεται, όλα αυτά θα προχωρήσουν παράλληλα: ήδη το υπουργείο πραγματοποίησε διαγωνισμό για να αναθέσει την αναθεώρηση του εθνικού σχεδιασμού. Οσον αφορά την οδηγία για τα πλαστικά μιας χρήσης, η πληροφόρηση του υπουργείου ήταν αρχικά λανθασμένη: όταν ανέλαβε, ο υπουργός μιλούσε για κατάργηση όλων των πλαστικών μιας χρήσης, μετά υποστήριξε ότι η Ελλάδα θα ενσωματώσει νωρίτερα τη νομοθεσία (κάτι που δεν γίνεται), για να καταλήξει ότι θα την ενσωματώσει στα μέσα του καλοκαιριού. Τους τελευταίους μήνες έχει συσταθεί ομάδα υπό το Ιδρυμα Λασκαρίδη που συνομιλεί με την αγορά, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και άλλους φορείς, προκειμένου να καταλήξει σε κοινή συνισταμένη. Φαίνεται όμως απίθανο η Ελλάδα να πρωτοπορήσει θέτοντας λ.χ. αυστηρότερους στόχους για συγκεκριμένες κατηγορίες πλαστικών μιας χρήσης.