Καλησπέρα συνάδελφοι,
Επαναφέρω έναν προβληματισμό ο οποίος -απ' όσα έχω διαβάσει στο topic- δεν έχει τεθεί μετά την έκδοση των νέων ΤΟΤΕΕ (2017). Αφορά την παράγραφο 3.2 της ΤΟΤΕΕ 1 στην οποία αναφέρονται τα εξής:
"Τμήματα του κτηρίου με όγκο μικρότερο από το 10% του συνολικού όγκου του κτηρίου να
εξετάζονται ενταγμένα σε άλλες θερμικές ζώνες, κατά το δυνατόν παρόμοιες, ακόμη και αν οι
συνθήκες λειτουργίας τους δικαιολογούν τη θεώρησή τους ως ανεξάρτητων ζωνών."
"Χώροι που καταλαμβάνουν όγκο μικρότερο του 10% του συνολικού όγκου του κτηρίου ή/και έχουν
χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση συγκριτικά με την κατανάλωση στο υπόλοιπο κτήριο, δεν μπορούν να
χαρακτηριστούν ως αυτόνομες θερμικές ζώνες. Επίσης, δευτερεύοντες βοηθητικοί χώροι που δεν
θερμαίνονται και που συνδέονται λειτουργικά με μια θερμική ζώνη (π.χ. αποθηκευτικός χώρος εντός
διαμερίσματος, ψευδοροφή που διαχωρίζεται από το θερμαινόμενο χώρο με δομικό στοιχείο που δεν
είναι θερμομονωμένο) λαμβάνονται ως τμήμα της θερμικής ζώνης."
Δεν μου είναι ξεκάθαρο αν το κριτήριο του 10% περιλαμβάνει και μ.θ.χ ή αποκλειστικά θερμαινόμενους/ψυχόμενους χώρους.
Για παράδειγμα ένα κλιμακοστάσιο με όγκο <10% του συνολικού όγκου του υπό μελέτη κτηρίου εντάσσεται στη γειτονική θ. ζώνη μόνο εάν είναι θερμαινόμενο/ψυχόμενο (αν προβλέπεται δηλαδή να εγκατασταθούν συστήματα) ή και αν είναι μ.θ.χ.(που είναι και το σύνηθες).
Ο προβληματισμός δεν περιορίζεται σε θεωρητικό επίπεδο (δηλαδή στο τι θα δηλωθεί στη μελέτη): στη μία περίπτωση απαιτείται η μόνωση του κελύφους ολόκληρου του κτηρίου, ενώ στην άλλη, της θερμικής ζώνης και των διαχωριστικών επιφανειών μεταξύ αυτής και του κλιμακοστασίου. Και οι δύο προσεγγίσεις ενδέχεται, κατά περίπτωση, να παρουσιάζουν τεχνικές προκλήσεις.
