Για να επανέλθουμε στο θέμα της συζήτησης, εγώ είμαι της άποψης ότι ο πολίτης αναγκάζεται να πάρει ένα πιστοποιητικό, ένα κ@λόχαρτο, το οποίο δεν τον ενδιαφέρει και για το οποίο είναι διατεθειμένος να πληρώσει το δυνατόν λιγότερα. Συνεπώς δεν πρόκειται να πληρώσει παραπάνω για να έχει καλύτερες υπηρεσίες. Άρα θα καταφύγει σε τηλεφωνικό σαφάρι για την φθηνότερη τιμή και θα την πετύχει, επειδή κάποιος "συνάδελφος" θα έχει προσλάβει φοιτητές να του κάνουν τις επιτόπιες μετρήσεις ή θα αμελεί στην έκδοση αποδείξεων ή θα αμελεί την απόδοση ΦΠΑ στην εφορία ή οτιδήποτε άλλο τέχνασμα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.
Η γνώμη μου λοιπόν είναι ότι, αφού ουσιαστικά πρόκειται για ένα χαρτί τύπου ΚΤΕΟ για το σπίτι (όσο μου επιτρέπεται η σύγκριση), θα έπρεπε το Υπουργείο να φτιάξει μια υπηρεσία (ίσως ένα 4ψήφιο τηλεφωνικό κέντρο) στην οποία ο κάθε πολίτης θα απευθυνόταν για την έκδοση ενός πιστοποιητικού δίνοντας τα πλήρη στοιχεία του ακινήτου, ώστε να καθοριστεί η αμοιβή (ούτε ελάχιστη, ούτε μέγιστη, απλά η προκαθορισμένη αμοιβή). Στην συνέχεια, η υπηρεσία του Υπουργείου θα μεταβίβαζε τα στοιχεία σε έναν διαπιστευμένο Ενεργειακό Επιθεωρητή ο οποίος θα προχωρούσε στην έκδοση και στην είσπραξη του αντιτίμου, κόβοντας την αντίστοιχη απόδειξη.
Αν το σύστημα καταμερισμού των αιτημάτων των πολιτών ήταν δίκαιο θα γλιτώναμε τυχόν παράπονα μηχανικών, αλλά και ο πολίτης θα εξυπηρετούνταν άμεσα.