Ηλεκτρόλυση (Δίκτυο θέρμανσης με χαλκό και σίδηρο)

[Δημήτριος_1980]

Παιδιά, δύο ακόμη ερωτήσεις...

 

1) Έχω δει πολλές εγκαταστάσεις όπου χαλύβδινα θερμαντικά σώματα (τα κλασικά σώματα) συνδέονται με σωλήνες χαλκού, κυρίως λόγω μεταγενέστερης επέμβασης στο κύκλωμα θέρμανσης.

Σύμφωνα με όσα έχουμε πει ως τώρα, αυτό ισοδυναμεί με καταστροφή...

Στην πράξη έχω δει τέτοια συστήματα να δουλεύουν για πολλά χρόνια χωρίς πρόβλημα ιδιαίτερο... Τι συμβαίνει επομένως;

Βεβαια, την αγωγιμότητα του νερού την καθορίζει και η σκληρότητά του, η θερμοκρασία του, αλλά θεωρώ και άλλοι παράγοντες, όπως το pH, το επίπεδο τύρβης στην ροή κ.α. Η διάβρωση μειώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας, αφού τότε μειώνεται και η αγωγιμότητα του νερού. Διορθώστε με, αν κάνω λάθος.

 

2) Το παραπάνω αφορά την γαλβανική διάβρωση σε κλειστό κύκλωμα κυκλοφορίας νερού. Σε ανοικτά κυκλώματα νερού, είπαμε ότι υπάρχει και το οξυγόνο (φυσαλίδες ατμοσφαικού αέρα) μέσα σε αυτό. Η παρουσία του κινητοποιεί έναν διαφορετικό μηχανισμό διάβρωσης; Μήπως τότε μιλάμε για οξείδωση (ένωση του σιδήρου με τ' οξυγόνο) λόγω παρουσίας του οξυγόνου; Η οξείδωση επιταχύνεται όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία.

 

Υ.Σ.

Δυστυχώς δεν έχω τις κατάλληλες γνώσεις επ' αυτού, ενώ από το 8ο κεφάλαιο της Τεχνολογίας Υλικών (για το Α.Π.Θ. το πολύ καλό βιβλίο του Χρυσουλίδη) δεν μπορείς ν' αντλήσεις τόσο εξειδικευμένη πληροφορία (λογικό είναι αυτό).

Εγώ δεν είμαι του ενεργειακού τομέα, αλλά του κατασκευαστικού και συγκεκριμένα της ανάλυσης και σύνθεσης κατασκευών (Πεπερασμένα στοιχεία, Κινητική και Κινηματική μηχανισμών, Αριθμητικές μέθοδοι, Ταλαντώσεις κ.τ.λ.), οπότε δεν έχω μεγάλη εξοικείωση με αυτά τα πράγματα.