AlexisPap

Ο Ευρωκώδικας είναι δυστυχώς σαφής. Προφανώς οι συγγραφείς απέτυχαν να κατανοήσουν την πολυπλοκότητα και τις ιδιαιτερότητες των φορέων της καθημερινής πράξης. Εν προκειμένω, η μόνη λύση φαίνεται να είναι το να γίνουν οι δύο δοκοί δευτερεύοντα στοιχεία.

Στον σύνδεσμο θα βρείτε την αναφορά για την κατάρρευση της γέφυρας του Πανεπιστημίου της Φλόριντα στο Μαϊάμι, τον Μάρτιο του 2018. https://www.osha.gov/doc/engineering/pdf/2019_r_03.pdf

Δεν θα εξοικονομήσουμε λεφτά αν σταματήσουμε να αγοράζουμε πετρέλαιο. Όλες οι υπόλοιπες πηγές ενέργειας στις οποίες θα μπορούσαμε (και θα αναγκαστούμε κάποτε) να επενδύσουμε -εκτός του λιγνίτη- είναι ακριβότερες. Κοινώς, όσο νωρίτερα κάνουμε την μετάβαση από τους υδρογονάνθρακες σε άλλη πηγή ενέργειας, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ζημία.

Ενημερωτικά, αυτή τη στιγμή σε καμία χώρα το αποτύπωμα CO2 της λειτουργίας των ηλεκτρικών αυτοκινήτων δεν είναι μικρότερο από το αντίστοιχο αποτύπωμα των συμβατικών αυτοκινήτων. Γενικά, αυτή τη στιγμή τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα: έχουν μικρότερη αυτονομία έχουν μεγαλύτερες εκπομπές CO2 ανά χιλιόμετρο έχουν δυσκολότερη ανακύκλωση παίρνουν φωτιά πιο συχνά Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα κάποτε θα κυριαρχήσουν, πιθανότατα με κυψέλες καυσίμου και όχι με συσσωρευτές. Από την τεχνολογία των συσσωρευτών δεν περιμένουμε άλλα μεγάλα θαύματα. Η ενεργειακή πυκνότητα των συσσωρευτών Li-Po έχει ήδη φτάσει το 50% της ενεργειακής πυκνότητας του ΤΝΤ, που από μόνο του είναι εντυπωσιακό, αλλά δείχνει και πόσο κοντά στο τέρμα είμαστε. Επιπλέον: εφόσον απομένει μία κάποια ποσότητα υδρογονανθράκων η οποία θα καεί -ούτως ή άλλως- μέχρι να βρούμε άλλη πηγή ενέργειας, πρέπει να αναρωτηθούμε: Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να κάψουμε αυτούς τους υδρογονάνθρακες; Η απάντηση είναι: Στις μεταφορές! Πάντως: Εφόσον κυκλοφορούν ηλεκτρικά οχήματα (και καλά κάνουν, δημοκρατία έχουμε), πρέπει να οι ιδιοκτήτες τους πληρώνουν για την επιβάρυνση του περιβάλλοντος και ολόκληρο το κόστος της ενέργειας. Όπως ξαναέγραψα, δεν γίνεται ο φτωχός να πληρώνει ΕΦΚ και να επιδοτεί την κιλοβατώρα για το Tesla. Εν τέλει, το τί είδος οχήματος θα επικρατήσει στο μέλλον θα πρέπει να κριθεί στην πράξη, κι όχι με αλλοπρόσαλλες κρατικές πολιτικές επιδότησης...

Η όλη ιστορία είναι ανέκδοτο... Μιλάμε για το κόστος φόρτισης και το εξισώνουμε με το κόστος της κιλοβατώρας, που προφανώς είναι λάθος. Σε έναν υποθετικό (και σίγουρα δυστοπικό) μελλοντικό κόσμο που τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα κυριαρχούν, το κόστος φόρτισης θα περιέχει: Τις αποσβέσεις των νέων ηλεκτροπαραγωγών σταθμών (που τί θα καίνε άραγε); Το κόστος λειτουργίας αυτών των σταθμών που μάλλον θα είναι αυξημένο. Το κόστος του δικτύου μεταφοράς ενέργειας που χρειάζεται για να προσθέσει ο καθένας στο σπίτι του μία κατανάλωση 5kW. Το κόστος εξισορρόπησης του συστήματος λόγω της απογευματινής αιχμής στην οποία θα προστεθεί και η φόρτιση οχημάτων. Το κόστος των σταθμών φόρτισης. Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης που αποτελεί το 50% της αξίας των καυσίμων. Αφού δεν θα υπάρχουν καύσιμα, θα πρέπει να επιβληθεί στο ρεύμα φόρτισης. Το κόστος του συστήματος διαχείρισης τιμών, για την επιβολή διαφορετικής τιμής στην ενέργεια οικιακής χρήσης και στην ενέργεια αυτοκίνησης. Το κόστος του συστήματος πάταξης της λαθραίας διακίνησης ρεύματος ανάμεσα στα δύο συστήματα χρέωσης. ...κλπ Μέχρι να έρθει η εποχή αυτή, ο νεόπλουτος κάγκουρας θα αγοράζει αφορολόγητο Tesla, και τα σπασμένα θα τα πληρώνει το φτωχαδάκι με το cinquecento (μέσω ΕΦΚ, τελών κυκλοφορίας κλπ). Προφανώς το μοντέλο αυτό δεν είναι ιδιαίτερα σοσιαλιστικό, και είναι φανερό ότι λίγοι θα φανούν διατεθειμένοι να ανεχθούν να επιδοτούν την ηλεκτροκίνηση με αυτόν τον τρόπο... Από την άλλη, ίσως τελικά επικρατήσει η λογική και απαγορευτεί διά παντός η ηλεκτροκίνηση με συσσωρευτές...

Αυτός που έχτισε τον δεύτερο τοίχο ήξερε πολλά. Η καθαίρεση του τοίχου θα είναι λάθος να γίνει χωρίς να ληφθεί υπόψη το σκεπτικό βάσει του οποίου χτίστηκε.

Αν υπάρχει κάποιο συμπέρασμα που πρέπει να εξάγουμε από αυτό το τραγικό περιστατικό, είναι ασφαλώς το τρισάθλιο παιχνίδι των ευθυνών που παίζει η κοινωνία και η πολιτεία: Δεν έχει σημασία αν τα πράγματα γίνονται σωστά ή όχι. Δεν έχει σημασία αν οι κατασκευές είναι ασφαλείς ή όχι. Σημασία έχει να υπάρχει κάποιος έτοιμος για σύλληψη όταν θα γίνει η στραβή. Κάποιος άσχετος κατά προτίμηση, ώστε να μπορέσουν οι υπόλοιποι να συνεχίσουν ασύδοτα την παρασιτική ζωή τους. Ο "αυτοφοράκιας" στην περίπτωσή μας είναι ο μηχανικός. Χτύπησε ένας εργάτης; φταίει ο μηχανικός Βαρέθηκε ένας τεχνίτης και δεν ξεσκόνισε τις τρύπες πριν βάλει τα εποξειδικά; φταίει ο μηχανικός Ζορίζεται ο εργολάβος κι έκανε λίγο πιο βιαστικά το πεταχτό; φταίει ο μηχανικός Τι είναι τέλος πάντων αυτός ο μηχανικός; Πρέπει ταυτόχρονα να ελέγχει την αντοχή των ξυλοτύπων, και την ακρίβεια των διαστάσεων, και τους οπλισμούς, και αν υπάρχουν αρκετά καβαλέτα στα μπαλκόνια, κι αν μπήκαν όλοι οι αποστάτες, κι αν έριξε κανείς τα χαρτιά από τα πιτόγυρα μέσα στα κολονοσόδερα, κι αν τσαλαπατάνε οι μπετατζίδες τα πλιέ των πλακών, και την ώρα φόρτωσης που αναγράφει το ζυγολόγιο, κι αν αναφέρει σωστά την κατηγορία κάθισης, και να κάνει δοκιμή κάθισης, και να ελέγχει αν η αντλία έχει επαρκή απόσταση από τα καλώδια της ΔΕΗ -και αν έχει όλες τις άδειες σε ισχύ, κι αν ο χειριστής είναι πιστοποιημένος-, κι αν οι μπετατζίδες σκυροδετούν την πλάκα σε δύο στρώσεις, κι αν η δόνηση γίνεται με τον δονητή κατακόρυφο -σε στρώσεις του 0,5m-, κι αν ο δονητής χτυπάει τα σίδερα, κι αν τα μαστόρια φοράνε κράνος. Κι επίσης, να κάνει ποσοτικές παραλαβές, και να ελέγχει τις επιμετρήσεις, και να συντάσσει πίνακες και πρωτόκολλα, και να ενημερώνει το ημερολόγιο μέτρων ασφαλείας, κλπ κλπ. Για όλα αυτά και πολλά ακόμη, μοναδικός υπεύθυνος είναι ο μηχανικός. Κι όλα πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα, κι όλοι ξέρουν πως αυτό είναι αδύνατον. Ακόμη κι όταν υπάρχει δόλος με την νομική έννοια (για παράδειγμα όταν ο μπετατζής συνωμοτεί με τον οδηγό της βαρέλας και ρίχνουν νερό στο σκυρόδεμα με σκοπό το προσωπικό τους όφελος, και έχοντας πλήρη γνώση ότι η πράξη τους είναι επιζήμια για την αντοχή του σκυροδέματος κι ότι έρχεται σε αντίθεση με την νομοθεσία και τις εντολές του επιβλέποντα), υπεύθυνος είναι πάλι ο μηχανικός. Και δυστυχώς βλέπω σε πολλά μηνύματα, μέσα σε αυτό το φόρουμ, μηχανικοί να θεωρούν σωστά όλα τα παραπάνω, και να υιοθετούν την ιδέα ότι ο μηχανικός είναι υπεύθυνος για όλα... Λοιπόν, ο μηχανικός δεν πρέπει να είναι το εξιλαστήριο θύμα για να βγαίνουν καθαροί δήμαρχοι, υπουργοί, εργολάβοι, μαστοράκια και μικροπαραβάτες. Η νομοθεσία μας όμως -και όλος ο μηχανισμός- είναι στρεβλή, με μοναδικό γνώμονα να μπορούν να γίνονται λαμογιές χωρίς να την πληρώνουν οι υπεύθυνοι. Ακόμη κι αν τα θύματα είναι νέοι 19 χρονών, ή Ουαλοί...

Πάντως -δόξα τω Θεώ- το βραβείο δεν το πήρε η "λύση Χαντίντ" , αλλά η σαφώς πιο συγκρατημένη λύση των MOR Architects, η οποία βρίσκεται και σε καλύτερη αναλογία με το διατηρητέο του Ζενέτου.

Πέσ' τα χρυσόστομε... Κι αυτό το φουτουριστικό φωτορεαλιστικό με τις πελώριες περικεφαλαίες-διαστημοπλια που ίπτανται, μόνο ο Κέρκ και ο Σποκ λείπουν...

Η κυρία Φυλλίτσα μέσα στο άρθρο αυτό παρουσιάζεται ωσάν να έπεσε από άλλον πλανήτη. Και δείχνει να θέλει να συμβάλει ουσιαστικά στην αναβάθμιση του κατασκευαστικού τομέα, σχολιάζοντας εκ Πατρών Χαλκιδικιώτικες φωτογραφίες στο protagon. Παρουσιάζεται ως επίδοξος Λέκκας στην θέση του Λέκκα. Ωστόσο, το σκηνικό αυτό είναι μάλλον ευθύνη του αρθρογράφου, κυρίου Γιαννακίδη, ο οποίος φαίνεται ότι έπλεξε λίγα μικρά αποσπάσματα συνέντευξης για να προσδώσει κύρος στο δικό του άρθρο. Ένα άρθρο που σαν τελικό σκοπό έχει τον αντισυριαζϊσμό... Μην ψαρώνετε λοιπόν, γυρίστε την πλάτη στους δημοσιογράφους που παίζουν το βρώμικο παιχνίδι τους παριστάνοντας τους σκεπτόμενους και προβληματισμένους κριτές των πάντων. Που διασύρουν υπολήψεις και ολόκληρους επαγγελματικούς κλάδους (μεταξύ των οποίων και τον δικό μας), και κάνουν "δημιουργικό" κολάζ τα λεγόμενα της Καθηγήτριας, χωρίς καμία ηθική αναστολή. Που αφήνουν υποονοούμενα για τα μαθήματα επιλογής που δηλώνει ένας φοιτητής, τάχατες για να προστατέψουν το δημόσιο συμφέρον που -ω του παραδόξου- όλη η κοινωνία -πλην δημοσιογράφων- προσπαθεί βλάψει...

όταν κάνουμε οπισθοτομία, στο αρχείο με τα raw data καταγράφονται οι σειρές: SP,PNsa2,N 465.048974,E 590.284075,EL,-- OC,OPsa2,N 465.048974,E 590.284075,EL,-- BK,OPsa2,BP579,BS362.319323,BC270.658448 όπου BK είναι η σειρά του backsight που περιέχει τις εγγραφές: Occupation Point, Backsight Point, BackSight (γωνία), Back Circle. Τί είναι το back circle;

Ναι αυτό ισχύει πάντα, και για όλες τις μεθόδους που μπορούν να μειώσουν την αβεβαιότητα του προσομοιώματος. Το microtremor όμως δεν μπορεί να βοηθήσει στην κατεύθυνση αυτή (για τις περισσότερες συμβατικές κατασκευές), όπως εξήγησα. Τι θα πει μεγάλη διαφορά; Διαφορά 22% στην θεμελιώδη ιδιοπερίοδο σημαίνει διαφορά 50% στην δυσκαμψία. Είναι μεγάλη; Γενικά, αν φτάσει μία διαφορά να είναι μετρήσιμη με το microtremor, κάτι έχει πάει πολύ στραβά. Ωστόσο: η προσομοίωση που στοχεύει να εκτιμήσει την ιδιοπερίοδο στην ελαστική περιοχή, με τοιχοπληρώσεις, δεν είναι η προσομοίωση που χρησιμοποιείται στον σχεδιασμό. Γενικώς, δώρον άδωρον... Έρευνα γίνεται πάντα, και καλά κάνει. Τεράστια έρευνα έχει αναπτυχθεί εδώ και δεκαετίες στον τομέα της τεχνικής σεισμολογίας, των μικροζονικών μελετών και της αλληλεπίδρασης εδάφους κατασκευής, με microtremor πάντα. Η έρευνα δεν σταματάει ποτέ, το microtremor χρησιμοποιείται συστηματικά και στην έρευνα των κτιριακών κατακσευών. Η μέθοδος μπορεί -και έχει- γενικώς πολλές εφαρμογές. Δεν είναι ωστόσο ο καλύτερος τρόπος για να ελέγξεις το προσομοίωμα του φορέα. Δεν έχω υπόψη μου τέτοιες μελέτες. Γνωρίζω ωστόσο πολύ καλά ότι η διαφορά είναι πολύ μεγαλύτερη, για τους περισσότερους τύπους κτιρίων. Αλλά, οι μέθοδοι σχεδιασμού με βάση την αντοχή ούτως ή άλλως υποεκτιμούν εσκεμμένα την θεμελιώδη ιδιοπερίοδο. Γενικώς πάνως, όσο βαθύτερα εισέρχεται ο φορέας στην μετελαστική περιοχή, τόσο ανοίγει η ψαλίδα. Αν υπάρχουν ισχυρά φαινόμενα P/Δ, ακόμη χειρότερα...

Η μέθοδος ανάλυσης fourier με καταγραφή microtremor, είτε με τον φυσικό, περίπου λευκό θόρυβο, είτε με τεχνητή δόνηση, έχουν εφαρμοστεί στην έρευνα εδώ και δεκαετίες. Στον ανά-σχεδιασμό υφιστάμενων κατασκευών δεν μπορεί να έχει ωστόσο χρησιμότητα. Οι ιδιοπερίοδοι που λαμβάνονται υπόψη στις μεθόδους ελέγχου με βάση τα εντατικά μεγέθη (ισοδύναμη στατική και φασματική) αναφέρονται σε δυσκαμψία γυμνού φορέα στην οριακή κατάσταση λειτουργικότητας. Όχι στην πραγματική δυσκαμψία σταδίου ΙΙΙ (μετά την διαρροή), ούτε και σε δυσκαμψία με τα οιονεί μόνιμα, μαζί με τις τοιχοπληρώσεις. Όθεν, το microtremor είναι απολύτως μη αξιοποιήσιμο. Στην περίπτωση μεθόδων ελέγχου με βάση την παραμόρφωση (μέθοδοι επιτελεστικότητας) η χρονοιϊστορία είναι ουσιαστικά μονόδρομος. Το microtremor δεν ωφελεί... Σε κάθε περίπτωση, αν έχεις στον νου σου κάτι σαν διδακτορικό, η ιστορία αυτή δεν έχει σημαντικές προοπτικές για καλή κατάληξη... Δες πρωτογενή έρευνα από την δεκαετία του 1970 σε σχέση με το microtremor και σε σχέση με τις μεθόδους αντισεισμικού σχεδιασμού...

Δυσκαμψία σταδίου ΙΙ...

Στο πρώτο μήνυμα του νήματος είχα κάνει αναφορά στο μουσείο ελιάς στην Αγία Παρασκευή Λέσβου, ένα εκπληκτικό μουσείο που στεγάζεται σε παλαιό ατμοκίνητο εργοστάσιο επεξεργασίας της ελιάς. Εδώ θα δούμε κάτι τελείως διαφορετικό: Το "αγροτικό μουσείο Λέσβου". Μία ιδιωτική πρωτοβουλία για την διάσωση της τεχνικής κληρονομιάς του αγροτικού κόσμου. Παλιές μηχανές, παλαιοί γεωργικοί ελκυστήρες, και πλήθος άλλων γεωργικών -και μη- εργαλείων αγοράστηκαν από κάθε μέρος του νησιού και συντηρήθηκαν ή επισκευάστηκαν ώστε να γίνουν και πάλι πλήρως λειτουργικά. Όχι για να μπουν στην συλλογή κάποιου εκκεντρικού, αλλά για να μπορεί να τα βλέπει ο κόσμος και για να αναδειχθεί αυτό το άγνωστο κομμάτι της νεότερης κληρονομιάς μας. Μία εξαιρετική δουλειά, που καμία υπηρεσία κανενός υπουργείου δεν θα μπορούσε ποτέ να υλοποιήσει. Περισσότερα στους συνδέσμους: https://www.facebook.com/pages/category/History-Museum/Αγροτικό-Μουσείο-Λέσβου-255729197936079/ https://www.youtube.com/user/agrotikistegi/videos