Επίλυση νέου κτηρίου με ισόγειο από Ο.Σ και όροφο από μεταλλικό σκελετό.

[AlexisPap]

Όλα είναι συνάρτηση της μορφής του φορέα.

Παράδειγμα:

Αν ο σιδηρός όροφος είναι σχετικά ελαφρύς, πολύ ισχυρός και πολύ-πολύ άκαμπτος (να έχει πάρα πολύ μικρή ιδιοπερίοδο), τότε το πρόβλημα εκφυλίζεται σε μονώροφο με αυξημένη μάζα ανωδομής. Που, επειδή είναι μονώροφο, δεν έχει και τόση σημασία, εκτός κι αν η μάζα του μεταλλικού είναι πραγματικά μεγάλη. Λύνεις το σκυρόδεμα ως μονώροφο για q=3,5 (ή όσο πρέπει τέλος πάντων).

 

Το δύσκολο εδώ είναι η διαστασιολόγηση του ορόφου: Δεν δίνει ο κανονισμός οδηγίες. Αντιλαμβάνεσαι ωστόσο ότι θα πρέπει να παραμένει στην ελαστική περιοχή, όχι για το q που επέλεξες, αλλά για την τέμνουσα που οδηγεί σε διαρροή το ισόγειο. Λαμβάνοντας υπόψη και τις τοιχοπληρώσεις. Και να διαθέτει και κάποια υπεραντοχή.

 

Το ισόγειο από κανονιστικής άποψης μπορεί να θεωρηθεί ανεστραμμένο εκκρεμές (αναλόγως της μάζας του), επομένως το q θέλει λίγο ψάξιμο στον ΕΚ-8.

Edited Νοέμβριος 7 , 2017 by AlexisPap

[Caan]

Θα μπορούσε κανείς να το κάνει όπως λες με απλή προσέγγιση για το ισόγειο, υπολογίζοντάς το μεμονωμένα με επιπρόσθετη μάζα στην άνω στάθμη, αλλά είναι λίγο παρακινδυνευμένο. Το ίδιο παρακινδυνευμένο είναι και για την μεμονωμένη προσέγγιση του ορόφου (έτσι ο όροφος θα ήταν σαν προσάρτημα οπότε η σεισμική φόρτιση επ΄αυτού υπολογίζεται όπως σε αυτά, δηλ. με κάποια μεγέθυνση της επιτάχυνσης στον όροφο).

 

Ανεστραμμένο εκκρεμές δεν θα το έλεγα, συνήθως ο μεταλ. όροφος δεν έχει τόσο μεγάλη μάζα για να θεωρηθεί έτσι. Γενικά έχει να κάνει, όπως λες, με την μορφολογία του όλου φορέα, π.χ αν ήταν πολλοί οι κάτω όροφοι από Ο.Σ και μόνο ο τελευταίος είναι μεταλλικός, ο.κ να θεωρηθεί ως προσάρτημα, κ.τ.λ. 

Θεωρώ ότι γενικά το πιο σωστό είναι όλο το δόμημα να αναλυθεί ενιαία και ελαστικά (δηλ. θεωρώντας ότι αποκρίνεται στην ελαστική περιοχή με q=1.0-1.5). 

Edited Νοέμβριος 7 , 2017 by Caan