mechpanos

Scrooge όπως τα λες είναι, βέβαια η αδικία δεν είναι έναντι ενός ιδιοκτήτη μονοκατοικίας, θεωρώ ότι είναι μεταξύ των ενοίκων της πολυκατοικίας που ανάβουν-δεν ανάβουν θέρμανση.

Ιδιοκτήτης 120 τμ που δεν ανάβει καθόλου (πληρώνοντας μόνο τα πάγια) θα πάρει κανονικά επίδομα, και μάλιστα 20% παραπάνω από το διπλανό διαμέρισμα 100 τετραγωνικών (έστω ότι υπάρχει ευθεία αναλογία τετραγωνικών - "χιλιοστών"!!!), που κάνει κανονική χρήση θέρμανσης!

 

Πιστεύω ότι θα έπρεπε στις πολυκατοικίες με αυτονομία, σε κάθε έκδοση κοινοχρήστων να εισήγαγαν οι διαχειριστές στο σύστημα, πόσα € βγήκε στον καθένα...Να γίνεται μια σούμα και αναλογικά να βγαίνει το επίδομα του καθενός!

 

 

 

edit: χρησιμοποίησα την λέξη "χιλιοστά" έναντι του ε_i που ορθώς αναφέρει ο συνάδελφος Scrooge, διότι αυτή η ορολογία χρησιμοποιείται από το υπουργείο στην εφαρμογή επιδότησης θέρμανσης!

Δηλαδή από αυτά που κατάλαβα συναδελφε Ροδόπουλε, θεωρούμε δεδομένο ότι ένα ποσοστό της υγρασίας εκ βροχόπτωσης όπως και να έχει (είτε αυτό είναι 1% είτε 30%(!)), θα περάσει τα κεραμίδια, οπότε μελετούμε για να επιλέξουμε κατάλληλα υλικά υποστρώματος, για να προφυλάξουμε την κατασκευή μας;

 

Σε περίπτωση εγκιβωτισμένης στέγης (με στηθαία) και μη ύπαρξη στεγανοποίησης αυτών, πόσο πιθανή θεωρείτε την εμφάνιση εκτεταμμένης διάβρωσης στα επιχρίσματα της υποκείμενης τοιχοποιίας;

Ο υπάλληλος δεν σου έλεγε βλακείες...το κάθε τι που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, θέλει πράγματι έγκριση τύπου!

Για παράδειγμα, αν εισάγεις τo Golf (σου λέω το πιο δημοφιλές) με έναν κινητήρα που δεν είχε έρθει στην Ελλάδα, θα σου πούνε πήγαινε για έγκριση τύπου.

Όταν είναι γνωστές μάρκες και υπάρχει ε.τ. από Ε.Ε. επιταχύνονται οι διαδικασίες (στην ουσία έχει μόνο χαρτούρα), όταν δεν υπάρχει ε.τ. όμως (πχ σε κάποιο μηχάνημα!), τότε...βράστα!

4,6????

Η Δυτική Ελλάδα και τα Ιόνια νησιά γελούν!

 

Καλα ξεμπερδεματα.......

Ωχ.....αυτό τα λέει όλα.....

Φανερά πρέπει να μου δοθεί κάποια αφορμή για να το κάνω, βέβαια μπορώ να πω ότι θα κάνουμε έλεγχο διαρροών του μετρητή, αλλά αν κάποιος ξέρει ότι κάνει παράτυπη χρήση και θέλει να αποφύγει την χρέωση θα έχει φροντίσει την ώρα της ΓΣ να έχει αποσυνδέσει τις καταναλώσεις του.

Συνάδελφοι, καλημέρα.

Στην πολυκατοικία όπου διαμένω, υπάρχουν 5 γκαράζ κλειστά.

Το ένα από αυτά έκανε αλλαγή χρήσης και θα γίνει μαγαζί. Αφού εύχομαι ειλικρινά καλές δουλειές στην συγκάτοικο ιδιοκτήτρια ειδικά τέτοιες μέρες που ζούμε, έχω την απορία, μήπως το μαγαζί της ηλεκτροδοτείται από το κοινόχρηστο ρεύμα;

Η ίδια μου έχει πει ότι τα γκαράζ ηλεκτροδοτούνται από το εκάστοτε διαμέρισμα, αλλά δεν σημαίνει κάτι αυτή η δήλωση αφ' ενός διότι είναι άσχετη (χωρίς αυτό να είναι κακό), αφετέρου όταν ηλεκτροδοτήθηκε η πολυκατοικία και είχαν κατοικηθεί κάποια διαμερίσματα, υπήρχαν κάποια γκαράζ αδιάθετα, τα οποία διατέθηκαν αργότερα σε κάποιους ενοικιαστές και δεν γνωρίζω να έγινε κάποια ηλεκτρολογική εργασία σύνδεσης των γκαράζ με τον πίνακα των διαμερισμάτων που τελικώς διατέθηκαν.

Άσε που δεν νομίζω οι ηλεκτρολόγοι του εργολάβου να μπήκαν σε αυτά τα έξοδα εγκατάστασης!

 

Σε ένα άλλο γκαράζ δε, λειτουργεί κλιματιστικό γιατί ο ιδιοκτήτης φτιάχνει διάφορες κατασκευές και το έχει κάνει εργαστήριο.

 

Αυτό που έχω σκεφτεί να κάνω σιωπηρά, για να διαπιστώσω τι γίνεται χωρίς να εκθέσω κανέναν ούτε και να παρεξηγηθώ, είναι όταν λειτουργεί ο χώρος του κάθε γκαράζ να κατεβάσω τον γενικό του κοινόχρηστου ρεύματος, να δω αν θα σβήσει κανένα φως.

 

Οι λογαριασμοί ΔΕΗ τον τελευταίο καιρό μας έχουν έρθει λίγο φουσκωμένοι σε σχέση με το παρελθόν (400 και 500€ λογαριασμός διμήνου για πολυκατοικία με 8 διαμερίσματα και λίγη σχετικά κίνηση του ασανσέρ, ενώ παλαιότερα ερχόταν 250-300€). Θα τσεκάρω με τον διαχειριστή καταναλώσεις και χρεώσεις kwh, και θα κάνω έναν έλεγχο μήπως κάποιο μοτέρ στο συγκρότημα πιεστικού τραβάει πολλά Α, μήπως έχουν χαλάσει οι "φούσκες" του πιεστικού και υπάρχουν πιο πολλές εκκινήσεις από το κανονικό, κλπ...

Αλλά και πάλι, μου φαίνονται πολλά!

Θα το μελετήσω...Πάντως, από ότι είδα έχεις βασισθεί στον τρόπο τοποθέτησης του σκαριφήματος, με τα κεραμίδια τοποθετημένα κολυμβητά σε κονίαμα, κάτι που δεν προτείνεται.

Θα μπορούσες να δεις την περίπτωση στέγης επί κεκλιμένης πλάκας, κλίσεως 30%, με τα δομικά υλικά εδραζόμενα επί ξύλινων τεγίδων με πηχάκια και παρουσία θερμομόνωσης και ατμοπερατής μεμβράνης;

 

Το 30% κατακρήμνισης τι αντιπροσωπεύει; Δηλαδή από τα όμβρια ύδατα αν ένα 30% περάσει το κεραμίδι; Τι δεν θα υγροποιήσει, δεν έχω καταλάβει.

Για αυτό προτείνεται ως απαραίτητη η μεμβράνη, γιατί είναι εξαιρετικά πιθανό σε δυσμενείς συνθήκες να υπάρξει

α) διαπερασμός των ίδιων των κεραμιδιών εφόσον καταστούν κορεσμένα στην μάζα τους, μετά από συνεχείς ημέρες έντονης βροχόπτωσης (χωρίς να σημαίνει ότι είναι ελαττωματικά, απλά έτσι είναι το κεραμικό υλικό, άλλωστε στο πρότυπο η δοκιμή στεγανότητας προβλέπει δοκιμή 20 ωρών max, τι γίνεται όταν βρέχει επί 5-6 ημέρες ασταμάτητα, όπως συμβαίνει σε κάποιες περιοχές της χώρας

β) διαπερασμός υδάτων δια μέσου των διατάξεων εγκιβωτισμού - συναρμογής των κεραμιδιών (interlocking είναι στην αγγλική ορολογία).

Συνάδελφε το εξηγείς λιγο? Και τι εστί wufi?

Καλημέρα συνάδελφοι!

 

Συνεχίζω την συγγραφή του θέματος, περί της στεγανότητας της Κεραμοσκεπής.

Θα ήθελα και τις δικές σας τοποθετήσεις και την εμπειρία σας επί του θέματος!

 

 

Από άποψη στεγανότητας, είναι δόκιμο να γίνει ο εξής διαχωρισμός:

α) στεγανότητα υλικών

β) στεγανότητα κεραμοσκεπής (ως κατασκευαστικό σύνολο)

α) Όσον αφορά την στεγανότητα των υλικών, το πρότυπο EN 539-1 ορίζει ότι αυτή λαμ­βάνεται ως η στεγανότητα ενός μόνου τεμαχίου, και η οποία προσδιορίζεται με τον τρόπο όπου έχει ήδη περιγραφεί (καθώς και οι δυο μέθοδοι δοκιμής ορίζουν ότι η δοκιμή εκτελεί­ται επί των δοκιμίων, και όχι επί συναρμολογημένων συνόλων)

β) Η στεγανότητα της κεραμοσκεπής (ως κατασκευαστικό σύνολο) δεν ορίζεται από κάποιο πρότυπο ή κανονιστική διάταξη, καθορίζεται όμως από τους κανόνες της τέχνης και της επιστήμης και έχει να κάνει με τόσο με τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της κατασκευής, όσο και με εξωγενείς παράγοντες που μπορεί να επιδράσουν αρνητικά στην μη στεγανότη­τα του κατασκευαστικού συνόλου.

Μερικές από τις παραμέτρους που επηρεάζουν την στεγανότητα της κεραμοσκεπής, είναι:

1. Εφαρμογή και εγκιβωτισμός* κεραμιδιών

2. Κλίση κεραμοσκεπής

3. Ελεύθερη απορροή υδάτων

4. Ορθή τοποθέτηση στεγανοποιητικού υποστρώματος, αγωγών απορροής

5. Κλιματολογικές συνθήκες (έντονες βροχοπτώσεις παρουσία ισχυρού ανέμου)

6. Συνθήκες περιβάλλοντος χώρου (παρουσία γειτνιάζοντων δέντρων και βλάστησης η οποία δύναται να καλύψει τις οδούς διέλευσης των ομβρίων υδάτων από την εκτε­θειμένη επιφάνεια και το σύστημα εγκιβωτισμού των κεραμιδιών επικάλυψης).

Οι παραπάνω παράμετροι επιδρούν συνδυαστικά και είναι χρήσιμο ο τεχνίτης τοποθέτη­σης υπό τις οδηγίες του επιβλέποντος μηχανικού, να τις λαμβάνει υπόψη αθροιστικά, σε ένα ενιαίο πλαίσιο από την φάση της αυτοψίας και σχεδιασμού, μέχρι την υλοποίηση και παράδοση της κατασκευής, προς χρήση.

*Ως εγκιβωτισμός των κεραμιδιών, καλείται κατά το πρότυπο ΕΝ 1304, ως το σύστημα σχεδιασμού των κεραμιδιών, για τη συναρμολόγηση δύο συνδεόμενων κεραμιδιών ή εξαρτημάτων και που περιλαμβάνει συνήθως ένα ή περισσότερα ανυψωμένα μέρη, που καλούνται «νευρώσεις» και ένα ή περισσότερα κοίλα μέρη, που καλούνται «αυλακώσεις»

 

Όπως φαίνεται στο παρατιθέμενο σκαρίφημα, ένα κεραμίδι “Ρωμαϊκού” τύπου παρουσιάζει στην δομή του πτυχώσεις και γεωμετρικά χαρακτηριστικά, που επι­τρέπουν την συναρμογή των κεραμιδιών μεταξύ τους, και την τοποθέτηση επί της στέγης.

Ο παρακάτω πίνακας, επεξηγεί τα χαρακτηριστικά αυτά:

 

1

Οπή στερέωσης

2

Εγκάρσια διάταξη εμπλοκής (νεύρωση)

3

Εγκάρσια διάταξη εμπλοκής (αυλάκωση)

4

Διαμήκης διάταξη εμπλοκής (νεύρωση)

5

Νεύρωση απορροής υδάτων

6

Διαμήκης νεύρωση παρεμπόδισης εισροής υδάτων

7

Διαμήκης διάταξη εμπλοκής (αυλάκωση)

 

 

1

Επιφάνειες ροής νερού

2

Εγκιβωτισμός

 

 

Αυτού του τύπου ο εγκιβωτισμός με την νεύρωση και την αυλάκωση επιτρέπουν την απορ­ροή των ομβρίων υδάτων από τις επιφάνειες ροής, εάν δε η υγρασία περάσει την νεύρω­ση, αυτή εμποδίζεται από την διαμήκη νεύρωση παρεμπόδισης (α.α. 6) μέχρι να φτάσει στην νεύρωση απορροής υδάτων (α.α. 5) και να διωχθεί πίσω προς την επιφάνεια ροής.

Παρόμοιος εγκιβωτισμός εφαρμόζεται και στον εγκάρσιο άξονα, ώστε τα κεραμίδια να το­ποθετούνται τελικά με αλληλοεπικάλυψη εξυπηρετώντας αυτό τον σκοπό.

Ο τρόπος τοποθέτησης των Ρωμαϊκών Κεραμιδιών, απεικονίζεται στο κάτωθι σκαρίφημα:

 

 

Με τις διατάξεις εγκιβωτισμού που περιγράφηκαν ανωτέρω και την προϋπόθεση κατάταξης των κεραμιδιών στην Κατηγορία 1 της δοκιμής στεγανότητας, είναι δυνατή η επίτευξη στε­γανότητας για την κεραμοσκεπή.

 

Ωστόσο, αυτή δεν θεωρείται εξασφαλισμένη, καθώς:

• σε συνθήκες χαμηλής κλίσης,

• έντονης βροχόπτωσης,

• παρουσία ανέμου,

• επιβάρυνσης από παράγοντες του περιβάλλοντος χώρου

• δυσμενείς παραμέτρους σχεδιασμού της κατασκευής,

  ή συνδυασμό των ανωτέρω, είναι πιθανόν οι επιφάνειες ροής νερού να μην έχουν την δυ­νατότητα να απάγουν το σύνολο της βροχόπτωσης. Έτσι, καθίστανται κορεσμένες εντός σύντομου χρονικού διαστήματος και λόγω της αρχής των συγκοινωνούντων δοχείων, ποσότητα νερών μπορεί να περάσει τις διατάξεις εμπλοκής-εγκιβωτισμού και να εισέλθει στα υποκείμενα των κεραμιδιών στρώματα της κεραμοσκεπής.

 

 

Τα κεραμίδια επομένως, είναι σχεδιασμένα ώστε με τις επικαλύψεις τους και με την κλίση να διώχνουν μακρυά τα νερά της βροχής. Έχουν όμως τόσα πολλά κενά που ειδικά σε συνθήκες βροχής με παρουσία ισχυρού ανέμου, είναι εξαιρετικά πιθανή η εισροή υδάτων κάτω από τα κεραμίδια. Αυτό γίνεται καθώς οι συναρμογές των κεραμιδιών λόγω της πίεσης του αέρα χαλαρώνουν ενώ ταυτόχρονα το νερό της βροχής ωθείται με την πίεση του αέρα προς τις χαραμάδες μεταξύ των κεραμιδιών.

Για τους ανωτέρω λόγους, η θεωρία αλλά και η πράξη κρίνει την ύπαρξη στεγανοποιητικού υποστρώματος (στεγανοποιητικές μεμβράνες) ως απαραίτητη, με διαφοροποίηση ως προς την θέση τοποθέτησης ανάλογα με τα απαιτούμενα λειτουργικά χαρακτηριστικά της κεραμοσκεπής. Μάλιστα, η μεμβράνη θα πρέπει να είναι διαπνέουσα, ώστε να επιτρέπει την εξάτμιση των υδρατμών της κεραμοσκεπής.

Η ύπαρξη του στεγανωτικού υποστρώματος είναι αυτή που θα οδηγήσει τα νερά της βροχής, τα οποία θα διαπεράσουν τα κεραμίδια, στην απόληξη της κεραμοσκεπής ακολουθώντας την κλίση της στέγης, με κατάλληλη τοποθέτηση.

Αν η μεμβράνη δεν οδηγεί τα ύδατα εκτός της στέγης απευθείας, τότε στην απόληξη της στέγης πρέπει να τοποθετούνται σωληνάκια απορροής των υδάτων, που θα καταλήγουν σε αποστραγγιστικό κανάλι ομβρίων υδάτων, σε υδρορροή ή σε ελεύθερη απορροή, εκβάλλοντας τα ύδατα από την στέγη.

 

 

Πέραν της τοποθέτησης στεγανοποιητικής μεμβράνης, είναι σημαντικό να γίνεται σωστός σχεδιασμός της απορροής των υδάτων.

 

Η απορροή του νερού της βροχής, και κατά συνέπεια η αποφυγή σχηματισμού σημείων ή περιοχών συσσώρευσής τους, αποτελεί βασική παράμετρο σχεδιασμού μιας κεραμοσκε­πής. Η διαμόρφωση κατάλληλων κλίσεων συμβάλλει μ' αυτό τον τρόπο στην προστασία της κεραμοσκεπής και την αποφυγή συγκέντρωσης υδάτων, ενώ διευκολύνει την απορροή τους και αποφεύγεται η γρήγορη πλήρωση του “λουκιού” που σχηματίζουν τα κεραμίδια, σε περίπτωση έντονης βροχόπτωσης.

Η ελάχιστη κλίση για τα Ρωμαϊκά κεραμίδια είναι 30% (~17^ο), ενώ σε περιοχές που χαρακτη­ρίζονται από συχνές και έντονες βροχοπτώσεις, η προτεινόμενη κλίση είναι τουλάχιστον 45% (~24^ο).

 

Απαραίτητη για την επίτευξη στεγανότητας της κεραμοσκεπής όπως προαναφέρθηκε, είναι η ύπαρξη υδατοστεγούς μεμβράνης, η οποία θα πρέπει να είναι διαπνέουσα, ώστε να εκ­βάλλονται ελεύθερα οι υδρατμοί ενώ αποτρέπεται η εισροή υδάτων.

Η μεμβράνη θα πρέπει να καταλήγει στην υδρορροή, που περιβάλει την στέγη. Αν η μεμβράνη δεν καταλήγει στην υδρορροή ή δεν οδηγεί η ίδια τα ύδατα εκτός της στέγης, τοποθετούνται σωληνάκια απορροής, τα οποία οδηγούν τα ύδατα εκτός της κεραμοσκεπής.

Σε περίπτωση ύπαρξης εγκιβωτισμένης στέγης, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην προστασία των κατακόρυφων δομικών στοιχείων και η στεγανοποιητική μεμβράνη να ανεβαίνει ως την στέψη του στηθαίου, δηλαδή να γυρίζει επάνω από την στέψη, ώστε προστατεύονται τα στηθαία του εγκιβωτισμού και τα ύδατα να απομακρύνονται, χωρίς να επηρεάζουν τα κατακόρυφα και υφιστάμενα οριζόντια/κεκλιμένα δομικά στοιχεία.

Αν δεν γίνει αυτού του είδους η εφαρμογή, τα συγκεντρωμένα ύδατα εμποτίζουν τα στη­θαία του εγκιβωτισμού, όπως και το οριζόντιο τμήμα του αύλακα συλλογής ομβρίων υδάτων, ενώ επιστρέφουν κάτω από την κεραμοσκεπή και εμποτίζουν και την κεκλιμένη πλάκα/φέροντα οργανισμό της κεραμοσκεπής.

Επιπλέον, είναι απαραίτητο να διαμορφώνονται οι κατάλληλες κλίσεις στον αύλακα συλλο­γής (0,5% - 1,5% κατά την επιμήκη διεύθυνση), που πρέπει να κατασκευάζεται μεταξύ του πέρατος της στέγης και του στηθαίου.

Μέσω των κλίσεων αυτών και των υδρορροών που πρέπει να έχουν προβλεφθεί στα ση­μεία των χαμηλότερων σταθμών, απομακρύνονται τα νερά της βροχής που συγκεντρώνο­νται στον αύλακα.

 

Ένα συνηθισμένο λάθος στις κατασκευές κεραμοσκεπών, είναι η μη κατάληξη των στεγα­νοποιητικών στρώσεων σε κάποιο αύλακα ομβρίων, αλλά ο τερματισμός και φραγή τους στην μετόπη της κεραμοσκεπής. Αυτό ωστόσο, έχει ως αποτέλεσμα τα ύδατα που εισέρχο­νται ανάμεσα από τα κεραμίδια και απομακρύνονται από την στεγανοποιητική στρώση, να καταλήγουν στα χαμηλότερα σημεία της κεραμοσκεπής, να συσσωρεύονται εκεί και να δια­βρέχουν την μετόπη καταστρέφοντάς την, σταδιακά.

 

 

Αν για αρχιτεκτονικούς-αισθητικούς λόγους είναι επιθυμητή η μη εμφανής κατασκευή του αύλακα, είναι δυνατή η διαμόρφωση περιμετρικά της σκεπής καναλιού από σκυρόδεμα και μετόπης επί της οποίας τοποθετούνται κεραμίδια, ως προέκταση της κεραμοσκεπής ώστε να έχει το ίδιο οπτικό αποτέλεσμα από χαμηλά.

 

 

Η στεγανοποιητική μεμβράνη θα πρέπει να ανασηκώνεται και να γυρίζει πάνω από την με­τόπη, και κάτω από τα ακραία κεραμίδια.

 

 

Άλλο λάθος που παρατηρείται κατά την κατασκευή των κεραμοσκεπών, είναι το κάρφωμα των στεγανοποιητικών μεμβρανών πάνω στο “πέτσωμα”.

Ο ορθός τρόπος στερέωσης είναι το κάρφωμα της μεμβράνης, πάνω στα πηχάκια που εί­ναι τοποθετημένα πάνω από το πέτσωμα.

Αυτό είναι αναγκαίο, καθώς τα ύδατα που εισχωρούν ενδιάμεσα από τα κεραμίδια, ρέουν στο χαμηλότερο επίπεδο, και όχι στο ύψωμα που δημιουργεί το πηχάκι. Σε αντίθετη περί­πτωση, τα ύδατα ρέοντας στο χαμηλότερο σημείο συναντούν στην διαδρομή τους το ση­μείο καρφώματος και εισχωρούν μέσα από το σημείο καρφώματος, προς τα κάτω, διαπερ­νώντας την στεγανοποιητική στρώση.

 

 

Βιβλιογραφία

 

ΕΝ 1304:2005, Ελληνικός Οργανισμός Τυποποίησης, Αθήνα, Απρίλιος 2005

EN 539-1:2005, Ελληνικός Οργανισμός Τυποποίησης, Αθήνα, Σεπτέμβριος 2005

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΤΙΡΙΟ, Ειδική Έκδοση Εφαρμογές-Τεχνικές Οδηγίες Κατασκευαστών, Υλικά και Προδιαγραφές, 2004-2005, Άρθρο Ξύλινες Στέγες (σελ. 48-52)

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΤΙΡΙΟ, Ειδική Έκδοση Εφαρμογές-Τεχνικές Οδηγίες Κατασκευαστών, Υλικά και Προδιαγραφές, 2008-2009, Ενότητα Όψεις – Στέγες – Επικαλύψεις παρ. 1-9, σελ. 47 – 54.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΤΙΡΙΟ, Ειδική Έκδοση Ξύλινη Στέγη – Κατασκευή-Υλικά-Θερμομόνωση-Στε­γανοποίηση-Επικαλύψεις-Φωτοβολταϊκά-Εξαρτήματα-Επισκευή, Θεσσαλονίκη, 2007

Κρανιώτης, Δημ., Διπλ. Πολ. Μηχανικός Στεγανοποίηση στα κτίρια από τη φάση του σχεδιασμού, ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΤΙΡΙΟ-Τεχνικές Σελίδες, Σεπτέμβριος 2010

Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων Α.Ε., Τεχνική Περιγραφή Οικοδομικών Εργασιών, Αθήνα 2008

 

Ιστοσελίδες

http://ygromonosi.blogspot.gr

http://www.texnikos.gr/construction/construction21.shtml

http://macon.gr

http://www.emeka.com.gr/el/technical-articles/sloped-roofs-waterproofing/310---15----.html

 

Κι εμένα δεν ανοίγει σε Ubuntu! Θα γίνει κανένα πορτ;

Υπάρχει...

Τίποτα το ανησυχητικό, βρίσκει κάποιες εντολές στον κώδικα που χρησιμοποιούν το παλαιότερο χαρακτηριστικό mysql της php, το οποίο πρόκειται να καταργηθεί προσεχώς και να αντικατασταθεί από το mysqli και pdo.

 

Βάλε ρύθμιση να μην σου εμφανίζει σφάλματα και είσαι κομπλέ, αυτό θα έπρεπε (σε κλειστό και προστατευμένο περιβάλλον, όπως το xampp) να ανησυχήσει τους Devs (πρόσθετη δουλειά στο μέλλον) και όχι εσένα!

κ. Ροδόπουλε το TAS είναι αμερικάνικο πρότυπο, κατά ASTM. Εκεί ισχύουν κάποιες άλλες απαιτήσεις, όχι πολύ διαφορετικές από τις εδώ.

Με επικάλυψη TiO₂ γνωρίζω κεραμίδια, δεν γνωρίζω να κυκλοφορούν στην δική μας αγορά. Αυτό που κάνουν, είναι μέσω φωτοκατάλυσης να διασπούν τους ρύπους που επικάθονται και να παραμένουν καθαρά. Δεν έχω υπόψη μου επακριβώς την τεχνική της επικάλυψης με TiO2, πιθανολογώ ότι θα εφαρμόζεται προ της έψησης με ψεκασμό και θα ενσωματώνεται στην μάζα της επιφάνειας του κεραμικού.

Επίσης, υπάρχουν υδρόφοβα κεραμίδια με το brand ERLUS LOTUS, που μιμούνται την επιφάνεια του φύλλου του λωτού, το οποίο με την δομή του σε επίπεδο νανομέτρων, δεν επιτρέπει την επικάθιση της σταγόνας δημιουργώντας μια άνθυγρη επιφάνεια. Η υγρασία κυλά πάνω στην επιφάνεια του κεραμιδιού, απομακρύνοντας τυχόν σκόνες που έχουν επικαθίσει κάνοντας αυτο-καθαρισμό στο κεραμίδι.

 

miltos υπάρχουν κεραμίδια, που έχουν επικάλυψη σμάλτου, σε αυτά πρέπει να αναφέρεσαι. Είναι σμαλτωμένα (glazed) και όχι σιλικονούχα. Αυτά είναι που γλιστρούν όπως λέει ο tsak1.

Εκτός της επισμάλτωσης, υπάρχει και ένα άλλο είδος επιχρωματισμού, με κεραμικές βαφές μη γυαλιστερές (εγκόπιο ή engobe). Με τέτοιου είδους βαφές και ειδικές πούδρες επιτυγχάνονται εφφέ διχρωμίας και τεχνικής παλαίωσης, με ψεκασμό σε ειδικές καμπίνες επί της γραμμής παραγωγής, δια των οποίων διέρχονται τα κεραμίδια. Στις ίδιες καμπίνες με τις κατάλληλες διατάξεις μπορεί να εφαρμοσθεί είτε το ένα είτε το άλλο είδος χρωματισμού.

 

Υπάρχουν άλλα κεραμίδια με εμβάπτιση σε διάλυμα σιλικόνης, όπου το κεραμίδι απορροφά ποσότητα διαλύμματος, η σιλικόνη γεμίζει τους πόρους και το κάνει σχεδόν εντελώς μη απορροφητικό.

Η γνώμη μου είναι αρνητική για την πρακτική αυτή, καθώς κλείνει τους πόρους και κάνει το κεραμίδι να μην διαπνέει χάνοντας τις ιδιότητες και τα πλεονεκτήματα του κεραμικού σαν υλικό, χρειάζονται απαραίτητα ειδικά τεμάχια αερισμού για να μην έχουμε υγροποιήσεις υδρατμών (παρόλο που τα κεραμίδια έχουν πλήθος μεταξύ τους κενών κατά την συναρμογή τους), ενώ με την πάροδο του χρόνου η σιλικόνη όντας ευαίσθητη στην θερμοκρασία και την ακτινοβολία UV, ενδεχομένως εξατμίζεται και κάνει το κεραμίδι εντέλει να στάζει.

Η εμπειρία μου είναι ότι σιλικόνη χρησιμοποιείται σε κεραμίδια που δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί η απαίτηση της στεγανότητας απλά με το ψήσιμο. Επίσης, σε κάποιες χώρες (ΗΠΑ, Γαλλία) προτιμώνται τα κεραμίδια που είναι silicone-free και οι εταιρείες το προβάλλουν.

Επιπλέον η χρήση σιλικόνης εμπειρικά είναι δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα αντοχής σε παγετό.

Καλημέρα, συνάδελφοι.

Συνάδελφε Ροδόπουλε, σε αυτά αναφέρομαι, καθώς είναι τα 2 πρότυπα (το 1304 βασικά και το 539-1 περιγράφει τις δοκιμές) που ορίζουν τι ισχύει όσον αφορά τις απαιτήσεις σε υδατοπερατότητα.

Σχετικά με την απορροφητικότητα, σαφώς και υπάρχει σαν έννοια. Τρόπος προσδιορισμού της, περιγράφεται στο πρότυπο EN 539-2, που περιγράφει την μέθοδο δοκιμής για αντοχή των κεραμιδιών σε παγετό. Δεν αναφέρεται καν σαν έννοια στο EN 539-1, ενώ στο ΕΝ 1304:2005 στο μόνο σημείο που γίνεται αναφορά στην "υδατοαπορροφητικότητα", είναι μια παρατήρηση στην παράγραφο που περιγράφεται η φυσική ιδιότητα της αντοχής στον παγετό, ως εξής:

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2 Τα διάφορα φυσικά και μηχανικά χαρακτηριστικά που αναφέρονται ανωτέρω είναι ανεξάρτητα το ένα του άλλου. Ούτω μια μετρηθείσα υψηλή υδατοαπορροφητικότητα σε ένα κεραμίδι, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι αυτό το κεραμίδι έχει χαμηλή αντοχή στον παγετό, και αντίστροφα.

 

Αυτό που με λίγα λόγια είχα περιγράψει και στο αρχικό post.

 

Δεν γίνεται πουθενά δηλαδή, αναφορά σε κάποιο όριο, επιτρεπόμενη τιμή ή τεχνική προδιαγραφή υδαταπορροφητικότητας, για την CEN που επιμελήθηκε των προτύπων από ότι φαίνεται αυτή η ιδιότητα είναι αδιάφορη, από την στιγμή που επιτυγχάνεται στεγανότητα.

 

 

Πληροφοριακά, για ακαδημαϊκους λόγους, παραθέτω πως υπολογίζεται η υδαταπορροφητικότητα κατά το πρότυπο EN 539-2:

 

Τα προς έλεγχο δοκίμια ξηραίνονται επί 24 ώρες σε θερμοκρασία 110+/-5 oC και στην συνέχεια ψύχονται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και ζυγίζονται έκαστο ξεχωριστά, με ακρίβεια γραμμαρίου (ξηρά μάζα).

 

Στην συνέχεια τοποθετούνται σε ένα ανοικτό δοχείο με νερό, κατά τρόπο ώστε να δοκίμια να είναι εμβαπτισμένα στο νερό κατά το 1/5 του ύψους τους.

Μετά από 24 ώρες προστίθεται ποσότητα νερού, ώστε τα δοκίμια να είναι εμβαπτισμένα κατά τα 2/5 του ύψους τους. Η διαδικασία διαδοχικών προσθηκών νερού επαναλαμβάνεται ανά 24 ώρες μέχρι τα δοκίμια να είναι πλήρως καλυμμένα με νερό.

Την πέμπτη ημέρα και ενώ τα δοκίμια είναι εξολοκλήρου καλυμμένα με νερό προστίθεται συμπληρωματική ποσότητα νερού ύψους 50 mm και τα δοκίμια αφήνονται να εμποτιστούν επί 72 ώρες.

 

Στην συνέχεια ακολουθείται η διαδικασία προσδιορισμού της υδαταπορροφητικότητας. Τα δοκίμια θεωρούνται πλήρως κορεσμένα κατόπιν της προηγούμενης διαδικασίας, και αφού σφουγγιστούν με υγρό σπόγγο ζυγίζονται για τον προσδιορισμό της υγρής μάζας τους.

Η υδαταπορροφητικότητα W_u του κάθε δοκιμίου προσδιορίζεται σε ποσοστό επί της ξηράς μάζας τους.

 

Η τιμή της απορροφητικότητας, δεν παίζει κάποιο ρόλο όσον αφορά την δοκιμή, δεν την συναντούμε κάπου αλλού ας πούμε, όσον αφορά την διεξαγωγή των συμπερασμάτων.

Πιθανολογώ ότι γίνεται εδώ υπολογισμός, καθώς η διαδικασία προηγείται της έναρξης της δοκιμής παγετού, και τα κεραμίδια πρέπει να μπαίνουν στον καταψύκτη κορεσμένα σε υγρασία.

 

Συνάδελφε KF η ανωτέρω εθνική τεχνική προδιαγραφή αφορά τα έργα, δεν είναι τεχνική απαίτηση προς τους κατασκευαστές των κεραμιδιών.

Πολύ διαφωτιστική και αυτή και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη αυτά που λέει, κατά την κατασκευή των έργων.

 

Επ' αυτής, ειδικά όσον αφορά την στεγανότητα, έχω να κάνω τις κάτωθι παρατηρήσεις.

Παρ. 5.5.2 Αντοχή στη διαπερατότητα στο νερό

Η προδιαγραφή, κάνει λόγο για διαπέραση νερού μικρότερη από 0,5cm3 ανά cm2 για 24 ώρες.

Στην ουσία αναφέρεται στην μέθοδο δοκιμής 1, του EN 539-1.

Η τιμή αυτή, αντιστοιχεί στην Κατηγορία 1, που ορίζει το πρότυπο EN 1304, για την ανωτέρω μέθοδο δοκιμής. Παραθέτω από το ΕΝ 1304:

 

Ο παραγωγός πρέπει να καθορίζει ποια μέθοδο χρησιμοποιεί  στις δοκιμές που διεξάγει, και τα αποτελέσματα πρέπει να αξιολογούνται με παραπομπή σε εκείνη τη μέθοδο.

4.4.1.2  Κατηγορία 1

α)  Μέθοδος δοκιμής 1

Η μέση τιμή του παράγοντα στεγανότητας των δοκιμίων μετά από δοκιμή, πρέπει να είναι μικρότερη ή ίση του  0,5

cm3/cm2 ανά ημέρα και όλα τα μεμονωμένα αποτελέσματα πρέπει να είναι μικρότερα ή ίσα του 0,6 cm3/cm2 ανά ημέρα.

 

Μου κάνει εντύπωση που δεν έχουν χρησιμοποιήσει καμία αναφορά στην μέθοδο δοκιμής 2...

 

β)  Μέθοδος δοκιμής 2

Η μέση τιμή του συντελεστή στεγανότητας των δοκιμίων μετά από δοκιμή, πρέπει να είναι μικρότερη ή ίση του  0,8  και όλα τα μεμονωμένα αποτελέσματα πρέπει να είναι μικρότερα ή ίσα του 0,85.

Η τιμή συντελεστή 0,8 αντιστοιχεί σε 4 ώρες πτώσης σταγόνας.

 

5.5.3 Απορρόφηση νερού - υγρασίας

Εδώ ο συντάκτης της προδιαγραφής θέτει απαίτηση απορροφητικότητας. Βάζει το όριο στο 18% και περιγράφει μια μέθοδο προσδιορισμού επί τω έργω, με ξήρανση σε φούρνο στους 100oC και εν συνεχεία εμβάπτιση σε νερό για 48 ώρες. Κατόπιν προσδιορίζεται το επί τοις εκατό ποσοστό αύξησης του βάρους του δοκιμίου, λόγω υγρασίας.

Είναι μια μέθοδος που παραπέμπει περίπου στην μέθοδο του ΕΝ 539-2, αλλά είναι πιο γρήγορη. Το όριο που βάζει το κρίνω εύλογο, για καλοψημένα κεραμίδια.

 

Παρακάτω δίνει αρκετές προδιαγραφές τοποθέτησης, τις οποίες θα πρέπει να μελετήσω και δεν θα σχολιάσω, σε αυτή την φάση.

 

Θα συνεχίσω σε επόμενο post με κάποιες δικές μου παρατηρήσεις.

Συνάδελφοι καλημέρα.

Αποφάσισα να γράψω αυτό το θέμα, για ενημέρωση όσων επισκέπτονται το forum μας έχοντας απορίες επί της στεγανότητας που προσφέρουν τα κεραμίδια, στην κεραμοσκεπή.

Θα μιλήσω για τα κεραμικά κεραμίδια και όχι για τα τσιμεντένια, ασφαλτικά και άλλα καθώς αφενός δεν τα γνωρίζω το ίδιο καλά, αφετέρου έχουν διαφορετικές τεχνικές προδιαγραφές.

 

Αρχικά, πρέπει να πω ότι τα κεραμικά κεραμίδια, εκ κατασκευής, απορροφούν νερό. Παρουσιάζουν δηλαδή, την ιδιότητα της "υδαταπορροφητικότητας", ή αλλιώς "υδαταπορρόφησης", "απορροφητικότητας" κ.α. όπως αναφέρεται στην βιβλιογραφία. Πόση είναι ή πόση πρέπει να είναι αυτή; Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο ποσό που να ορίζεται στα πρότυπα, αλλά ένα ποσό έως και 15-16% της μάζας σε 24h θεωρείται φυσιολογικό.

Η απορροφητικότητα σε νερό, δεν συνδέεται ευθέως με τις λοιπές ιδιότητες των κεραμιδιών (αντοχή θραύση, αντοχή σε κύκλους παγετού κλπ - για παράδειγμα, στην ακραία περίπτωση που ένα κεραμίδι είναι μή απορροφητικό απολύτως συμπαγές, δεν θα σπάσει από τον παγετό διότι δεν θα έχει καθόλου εισροή νερού μέσα στους πόρους του όπου διαστελλόμενο με τον παγετό προκαλεί ρωγμές, εξίσου όμως δεν θα σπάσει και ένα κεραμίδι που απορροφά πολύ νερό σαν σφουγγάρι, γιατί έχει τόσο μεγάλους πόρους που όσο και να διασταλεί το νερό, έχει ζωτικό χώρο να γίνει η διαστολή).

 

Η απορροφητικότητα λοιπόν, είναι εγγενής ιδιότητα των κεραμιδιών. Μάλιστα, είναι ιδιότητα που αποτελεί στοιχείο ποιότητας των κεραμικών κεραμιδιών και τα κάνει να ξεχωρίζουν κατά την άποψή μου, από τα άλλα υλικά επικάλυψης διότι προσφέρουν φυσική διαπνοή στην στέγη, με εκβολή των υδρατμών και παροχή φυσικού δροσισμού της στέγης κατά τους καλοκαιρινούς μήνες με την εξάτμιση των υδρατμών που διαπερνούν την επιφάνειά τους.

 

Πέραν της υδαταπορροφητικότητας, υπάρχει η έννοια της υδατοπερατότητας. Δηλαδή, το κεραμίδι απορροφά νερό στην μάζα του, ωστόσο δεν πρέπει το νερό να περνά από κάτω. Μάλιστα, το ευρωπαϊκό πρότυπο κάνει λόγο για πτώση σταγόνας, δηλαδή το διαχωρίζει από την απλή εμφάνιση ιχνών υγρασίας.

Αυτό το διευκρινίζω, διότι σε διάφορες πραγματογνωμοσύνες οι συνάδελφοι μηχανικοί διορισμένοι ως πραγματογνώμονες ή ως τεχνικοί σύμβουλοι, μπορεί κατά την αυτοψία να παρατηρήσουν "ίχνη υγρασίας" κάτω από τα κεραμίδια. Αυτό αφενός μπορεί να οφείλεται και σε άλλους παράγοντες που θα εξηγήσω παρακάτω, αφετέρου η επιφάνεια κάτω από τα κεραμίδια μπορεί να είναι ελαφρά μουσκεμένη, με ίχνη υγρασίας, αλλά να μην πέφτει σταγόνα. Τα κεραμίδια δεν θεωρούνται ακατάλληλα από την απλή παρουσία υγρασίας, και γίνεται σαφής αναφορά σε αυτό, στο πρότυπο ΕΝ 539-1. Μάλιστα, σε αυτό το πρότυπο, ακόμα και κεραμίδια που στάζουν, αλλά μετά τις 4 ώρες, κατατάσσονται στην καλύτερη κατηγορία.

 

Σε αυτό το πρότυπο, ορίζονται 2 μέθοδοι δοκιμής των κεραμιδιών σε υδατοπερατότητα (τονίζω, ελέγχονται ως προς το αν είναι περατά από το νερό, όχι αν το απορροφούν).

Η πρώτη μέθοδος βασίζεται στον προσδιορισμό της ποσότητας νερού που διαπερνά το σώμα του κεραμιδιού εντός 48 ωρών, ανά μονάδα επιφάνειας cm², υπό το φορτίο στήλης νερού ύψους 10 cm, το οποίο κατάλληλη διάταξη κρατά σταθερό καθ' όλη την διάρκεια της δοκιμής.

 

1.Διαβαθισμένος σωλήνας δοκιμής, 2.Σωλήνας συνεχούς παροχής, 3.Σωλήνας αναφοράς εξάτμισης, 4. Γυάλινη πλάκα

 

Η δεύτερη μέθοδος αφορά στον έλεγχο της στεγανότητας δια του προσδιορισμού του χρόνου που διανύεται πριν να αρχίσουν οι σταγόνες να πέφτουν, μετά από την εφαρμογή νερού στη επιφάνεια του κεραμιδιού, η οποία είναι κανονικά εκτεθειμένη στις καιρικές συνθήκες, με μέγιστη διάρκεια της δοκιμής τις 20 ώρες.

1. Πλαίσιο, 2. Υδατοστεγές υλικό ("μαστίχα"), 3. Διάταξη μέτρησης πτώσης σταγόνας, 4. Ρύθμιση της υψομετρικής διαφοράς για επίτευξη οριζόντιας θέσης

 

Το πρότυπο ορίζει τις εξής κατηγορίες:

1. Κεραμίδια που στάζουν στα πρώτα 90 λεπτά είναι ακατάλληλα.

2. Κεραμίδια που στάζουν μετά τα 90 λεπτά ανήκουν στην κατηγορία 2 (μέση τιμή συντελεστή στεγανότητας μικρότερη ή ίση του 0,925 και μεμονωμένα αποτελέσματα μικρότερα ή ίσα του 0,95).

3. Κεραμίδια που στάζουν μετά τις 4 ώρες ανήκουν στην κατηγορία 1 (μέση τιμή συντελεστή στεγανότητας μικρότερη ή ίση του 0,8 και μεμονωμένα αποτελέσματα μικρότερα ή ίσα του 0,85).

Η δοκιμή γίνεται με το κεραμίδι κορεσμένο κατόπιν παρουσίας επί 48 ώρες σε νερό, και τοποθέτησης πάνω σε αυτό, πλαισίου στεγανοποιημένου με παρουσία νερού καθόλη την διάρκεια της δοκιμής (βλ. σχήμα).

 

Η δοκιμή τερματίζεται μετά την παρέλευση 20 ωρών (κεραμίδια που δεν έχουν στάξει για 20 ώρες έχουν συντελεστή στεγανότητας 0).

 

 

 

Παραπάνω εξήγησα την διαφορά υδατοπερατότητας, απορροφητικότητας, καθώς και πως γίνονται οι δοκιμές . Σε επόμενο post θα εξηγήσω, κάποιους άλλους παράγοντες που επηρρεάζουν την στεγανότητα της κεραμοσκεπής.

 

 

 

Συνάδελφε ανοίγεις κουβέντα για πολύ εξειδικευμένα πράγματα, δεν ξέρω αν μπορέσεις να βρεις άκρη μέσα από το forum!

Μακάρι να βρεθεί κανένας συνάδελφος να σε κατατοπίσει...αν όχι μην απογοητευτείς, διάβαζε και προχώρα ρωτώντας και σε υπηρεσίες που τυχόν θα σε ελέγξουν δεν είναι ντροπή οι ερωτήσεις!

Η λύση τελικά που θα προτιμηθεί, είναι αυτή του πρεσσοστάτη, με ένα μπουτόν που θα τον παρακάμπτει δίπλα στο χειριστήριο.

Έτσι θα δίνεται η δυνατότητα να κάνει κίνηση προσωρινά μαζεύοντας την μπούμα ή τα βελόνια, και η πίεση θα πέφτει.

Ο επιθεωρητής πιστοποίησης το δέχεται οπότε όλα ΟΚ.

Δεν βγαίνει άκρη έτσι... Εγώ σου λέω έτσι αυθαίρετα, γύρω στα 67,5 kw κινητήρια (cosΦ 0,85) και γύρω στα 2.5 kw θερμική!

Για να το υπολογίσεις, δεν το υπολογίζεις! Πρέπει να βρεις τι κινητήρες φοράει, και τι ηλ. αντιστάσεις!

Δεν το έχω προχωρήσει, ακόμα...Θα πάω να κάνω ένα μονογραμμικό διάγραμμα του υδρ/κου συστήματος (όπως καταλαβαίνετε δεν υπάρχει manual κατασκευαστή διαθέσιμο!)...και από εκεί θα κοιτάξω να δω τι μπορώ να κόψω.

 

Συνάδελφοι θα ήθελα την γνώμη σας. Έχω ένα γερανοφόρο όχημα, όπου δεν φέρει ασφαλιστική διάταξη έναντι υπερφόρτωσης.

Αυτό που θέλω να κάνω, είναι να τοποθετήσω μια διάταξη στο υδραυλικό σύστημα, όπου αν το φορτίο τείνει να τεθεί εκτός διαγράμματος επιτρεπόμενης φόρτισης, να κόβει το χειριστήριο και να μην αφήνει να βγει άλλο έξω η μπούμα.

Είχα σκεφτεί με έναν απλό πρεσσοστάτη ρυθμισμένο σε μια τιμή ασφαλείας εντός των τιμών του διαγράμματος, να κόβεται κεντρικά η παροχή στο υδραυλικό κύκλωμα μη αφήνοντας τον χειριστή να επεκτείνει την μπούμα, αλλά κατόπιν συζήτησης με τον τεχνικό καταλήξαμε ότι αυτό δεν θα τον άφηνε ούτε και να την μαζέψει.

Ο τεχνικός (έμπειρος με αποκλειστική δραστηριότητα τις επισκευές γερανών) μου ανέφερε ότι θα βρει μια παρεμφερή λύση και θα μου προτείνει εντός των ημερών.

 

Η άλλη λύση είναι το ηλεκτρονικό σύστημα του κατασκευαστή το οποίο αφενός δεν υπάρχει (πρόκειται για παρωχημένο μοντέλο) και αν βρεθεί θα κοστίζει πανάκριβα.

Ο γερανός είναι με υδραυλικά χειριστήρια, χωρίς τηλεχειρισμό.

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γνώση πάνω στα υδραυλικά και τα υποσυστήματά τους, καμία άλλη ιδέα-πρόταση;

Συνάδελφε το ότι στο ταμπελάκι λέει 16 kVA  δεν λέει τίποτα.

Τι μηχανή είναι, τί cosφ έχει αν πρόκειται για κινητήρια...κλπ...

Πχ αν έχεις μια ηλεκτρική σόμπα τα 16 kVΑ είναι θερμική ισχύς 16 KW.

Ενώ αν έχεις έναν ηλεκτροκινητήρα, τα 16 kVA ίσως είναι 13 KW κινητήρια (η άεργος ισχύς δεν μετράει!!!).

Πες περισσότερα στοιχεία!

Συνάδελφοι καλημέρα.

Θα ήθελα να με ενημερώσετε λίγο σχετικά με τις εξελίξεις στον 4178, τί ισχύει τελικά;

Οι προηγούμενοι νόμοι είχαν κριθεί αντισυνταγματικοί, τι θα συμβεί με ετούτον εδώ;

Τακτοποιούμε άφοβα; Προλαβαίνουμε; Θα δοθεί παράταση ισχύος;

Ρε παιδιά να ρωτήσω κάτι τον ιδιοκτήτη...Αφού με την αρχική σου εγκατάσταση ζεσταινόσουν πολύ καλά, τι σε έκανε να προβεις στην τροποποίηση;

Θεώρησες ότι έχεις τόσο μεγάλη περίσσεια θερμότητας;

 

Έχω την εντύπωση ότι η όποια περίσσεια δεν είναι τόσο μεγάλη, ενώ επειδή δουλεύεις σε υψηλές θερμοκρασίες δεν έχεις ουσιαστικά απόκριση του συστήματος, όπως είναι τώρα!

Έχω τη γνώμη δηλαδή, ότι δεν θα κάνεις άμεσα δουλειά, εκτός αν πας την θερμοκρασία του buffer στις υψηλές θερμοκρασίες με τον τρόπο που σου υπέδειξαν οι συνάδελφοι.

Το όποιο όφελος όμως, θα χάνεται τόσο γρήγορα, όσο ο ρυθμός γυρίσματος των νερών στο κύκλωμα θέρμανσης και μετά θα γυρίζεις πάλι σε θέρμανση από την πηγή...

Γνώμη μου, χωρίς να έχω την εμπειρία των συναδέλφων - απλά διαισθητικά.

Αυτό πρέπει να λέω!