Vasilis101

Μάλλον εσύ μιλάς για ΕΑΚ που εάν είσαι τοιχωματικος δε σε απασχολεί η στρεπτική ευαισθησία για την επιλογή του q αλλά για το εάν θα κάνεις ικανοτικο και εγώ μιλάω για τον Ευρωκώδικα που έχεις να επιλέξεις από τοιχωματικο με q=3 η στρεπτικα ευαίσθητο με q=2 και δε σε επηρεάζει η στρεπτική ευαισθησία στον ικανοτικο ελεγχο.

Οκ, εσύ έχεις σαν προσωπικό όριο το 60% της μάζας που θα το έχεις σε περιπτώσεις 4-5 ορόφων με τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Αλλά τελικά αξίζει να αλλάξουν οι δυνάμεις όλης της κατασκευής για έναν όροφο που έχει 10-20% της συνολικής μάζας (πχ q=2 η 2.5 αντί για 3) ;

Δεν είναι το θέμα που θέλω να δείξω ο ικανοτικος (εξάλλου ο φορέας είναι τοιχωματικος), αλλά το q που θεωρείται σωστό να επιλέγουμε για κανονικά κτίρια με ευστρεπτο τελευταίο όροφο μειωμένης κάτοψης. Δηλαδή όχι όταν δεν αφορά απόληξη ο τελευταίος όροφος. Σε περιπτώσεις 50 η 75% της κάτοψης θα είχατε διαφορετικά κριτήρια στο εάν θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται; Νομίζω είναι στην κρίση του μηχανικού περισσότερο.

Οι 2 πρώτες ιδιομορφές είναι όντως μεταφορικές με ποσοστά 60% και 30%. Και εγώ διαισθητικά σκέφτομαι να το αγνοήσω ή στη χειρότερη να λύσω τον τελευταίο όροφο με q=1.5 αφού δε χρειάζεται ικανοτικός και είναι αρκετά πιο εύκαμπτος από τους υπόλοιπους.

Σε οικοδομή που ανέλυσα πρόσφατα προκύπτει ο τελευταίος όροφος που αποτελείται από απόληξη και καλυμμένο roof garden να είναι στρεπτικα ευαίσθητος (σύμφωνα με τον απλοποιημένο γνωστό υπολογισμό), ενώ οι υπόλοιποι 4 όροφοι είναι κανονικοί και δυστρεπτοι. Το εμβαδόν του τελευταίου ορόφου είναι κοντά στο 40% των υπολοίπων και το στατικό σύστημα είναι τοιχωματικο. Πώς αντιμετωπίζετε συνήθως αυτές τις περιπτώσεις που είναι και συχνές; Θα επιλυατε με q=2 για στρεπτικα ευαίσθητα κτίρια ή θα επιλυατε με q=3-3.6 ? Σε διαφορετική περίπτωση με πλαισιακο σύστημα, θα αλλάζατε κάτι;

Γεια σου Αλέξανδρε, το ξέρω ότι είναι ξεχωριστοί έλεγχοι και σε περίπτωση που οι σχετικές βυθίσεις των δοκών είναι <L/250 ή το αντίστοιχο όριο είναι εντάξει. Αλλά διαισθητικά η συνολική βύθιση που δείχνω με μαρκαδόρο μου φαίνεται αρκετά μεγάλη να είναι 4εκ.

Αυτό που προτείνεις με περίσφιξη (με κρυφοδοκούς ή πεδιλοδοκούς υποθέτω) αντιμετωπίζεται υπολογιστικά; Εάν αλλάξω την θλιπτική αντοχή σκυροδέματος με αντίστοιχη υψηλότερη τιμή λόγω περίσφιξης, η μεθοδολογία του ΕΝ1992-4 δεν έχει σχεδόν καμία διαφορά γιατί είναι κρίσιμη η αστοχία συνδυασμού εξόλκευσης με κώνο όπως στα περισσότερα χημικά αγκύρια (τα τεχνικά φυλλάδια των εταιρειών συνήθως μειώνουν την τάση συνάφειας από 8-8,5 MPa για ρηγματωμένο σκυρόδεμα σε 5.0 για σεισμικές καταπονήσεις).

Θα κάνω μία δοκιμή και θα επανέλθω με σύγκριση της κλασικής μεθόδου μετατόπισης της μάζας με την παραπάνω μέθοδο. Σε ευχαριστώ πολύ.

Καλή προσέγγιση ακούγεται, αλλά βασίζεται στην παραδοχή ότι η στρεπτική δυσκαμψία του ορόφου είναι συγκεντρωμένη στο κέντρο μάζας, που εάν δεν υπάρχει άκαμπτο διάφραγμα δεν υπάρχουν μόνο οι 3 βαθμοί ελευθερίας του ορόφου ux, uy, θz αλλά το άθροισμα των βαθμών ελευθερίας όλων των κόμβων του ορόφου. Μάλλον εάν μοιραστεί η στρεπτική δυσκαμψία του ορόφου σε όλους τους κόμβους με κάποιο κριτήριο μπορεί να εφαρμοστεί. Μπορείς να μου πεις την πηγή από αυτήν την θεωρία; Την έχεις εφαρμόσει σε περίπτωση που δεν υπάρχει διαφραγματική λειτουργία;

Η τυχηματικη εκκεντρότητα προσπαθεί να προσομοιώσει την εκκεντρότητα που θα έχουν οι μάζες τη στιγμή που θα γίνει ο σεισμός, οπότε σίγουρα θα υπάρχει. Εξάλλου πάντα υπάρχει η έννοια του διαφράγματος είτε άκαμπτου είτε εύκαμπτου. Η προσαύξηση 10% που προτείνεις αφορά στην τιμή της μάζας; Γιατί στην ουσία η μάζας στην μια πλευρά θα πρέπει να αυξάνεται και στην άλλη πλευρά θα πρέπει να μειώνεται για να υπάρχει αυτή η νοητή στροφή.

Κανένας;;; Πως το αντιμετωπίζετε στην πράξη;

Σε δυναμική φασματική ανάλυση κτιρίων χωρίς άκαμπτη διαφραγματική λειτουργία, πως εφαρμόζετε την τυχηματική εκκεντρότητα 5%; Δεν υπάρχει κάποιο σημείο που να μπορείς να θεωρήσεις συγκεντρωμένη τη μάζα, άρα η εφαρμογή ροπής δεν εφαρμόζεται. Ο μόνος τρόπος που σκέφτομαι είναι μετακίνηση των μαζών των κόμβων της οροφής κατά 5%, αλλά αν έχεις 180 κόμβους στην οροφή θα πρέπει να μετακινήσεις τους κόμβους 4Χ180=720 φορές Υπάρχει καμιά πρόταση;

Και εγώ αυτό ξέρω, αλλά σε μια πλάκα 5*5μ με αυτό το κριτήριο, η μέγιστη αποδεκτή βύθιση της πλάκας θα είναι 2εκ η κυρία δοκός+2εκ η δευτερεύουσα δοκός , συνολικά 4εκ. Δε θα έπρεπε να υπάρχει και περιορισμός του απόλυτου βέλους; Δε μου φαίνεται λογικό...

Καλησπέρα σας, Όταν κάνετε έλεγχο βέλους σε διαδοκίδα, το βέλος κάμψης που υπολογίζετε είναι η διαφορά της μέγιστης βύθισης από τη βύθιση που έχει η κύρια δοκός σε εκείνο το σημείο (σχετικό βέλος δηλαδή) ή απλά παίρνετε τη μέγιστη βύθιση και τη συγκρίνετε με το όριο;

Οκ να έχει μια απόσταση 20-30 εκ αλλά πολύ μεγάλοι οι συντελεστές ασφαλείας. Ειδικά στον έλεγχο κώνου με εξολκευση ο συνολικός συντελεστής ασφαλείας για τη σεισμική αντοχή είναι 3 αν λάβουμε υποψιν τη μείωση της τάσης συνάφειας. Χωρίς τους συντελεστές ασφαλείας των φορτίων... Εφαρμόζει κανείς αυτούς τους κανονισμούς άραγε?

Μου φαίνεται πολύ δυσμενής η αντιμετώπιση αυτού του κανονισμού για τις ακραίες αποστάσεις. Για 4 αγκύρια 8.8 Μ16 σε γωνιακή περιοχή μου δίνει αστοχία κώνου σε καθαρό εφελκυσμό 35 kN, ενώ η εφελκυστική αντοχή είναι 335kN!!! Στην ουσία δεν επιτρέπεται να παραλαμβάνεις εφελκυστικές δυνάμεις στις ακραίες περιοχές του φορέα, εκτός εάν έχεις απόσταση αγκυρίων από την άκρη τουλάχιστον 1.5*hef. Σας φαίνεται λογικό; Σε προσθήκη πάνω από υφιστάμενο, θα πρέπει με αυτό το σκεπτικό να δεσμεύεις 30-40cm περιμετρικά του υφιστάμενου ή να διαμορφώνεται σαν πρόβολος.

Ναι, θα γίνει πάνω σε έδαφος που θα αντικατασταθεί με αμμοχάλικο. Αλλά η ερώτηση μου αφορά την φέρουσα αντοχή των αγκυρίων.

Υπάρχει κάπου στον ευρωκώδικα υλικό για την ελάχιστη απόσταση πλάκας έδρασης και ελάχιστο βάθος αγκυρίου από την άκρη του θεμελίου; Κυρίως ενδιαφέρομαι για πλάκες έδρασης γωνιακών υποστυλωμάτων σε κοιτόστρωση που θα χρησιμοποιηθεί για δάπεδο ισογείου. Οι μόνες σχέσεις που έχω βρει είναι στον ΚΑΝΕΠΕ που αναφέρει και τους τρόπους αστοχίας κοχλιών σε εφελκυσμό και διάτμηση, αλλά δε νομίζω να ταιριάζουν στην περίπτωση μου. Edit: Η ελάχιστη απόσταση με ενδιαφέρει για να μη χρειαστεί να γίνει περιμετρικό πεζούλι και να έρθει περασιά με την κοιτόστρωση η θερμομόνωση, όπως μου ζήτησε ο αρχιτέκτονας.

Δεν έχω αυτό το βιβλίο του Μιχάλτσου, οπότε μάλλον θα μελετήσω τις προδιαγραφές που προτείνει ο Βάγιας και ο Ευρωκώδικας. Αν και νομίζω καλύτερα να περιοριστούν οι μετακινήσεις χωρίς το διάφραγμα

Στο κεφάλαιο αυτό λέει ότι δεν λαμβάνεται υπόψιν γιατί είναι δύσκολο να προσομοιωθεί μαζί με τους υπόλοιπους λόγους που αναφέρει. Οπότε, δεν θεωρείται επαρκές και πάμε αναγκαστικά σε οριζόντιους συνδέσμους;

Καλησπέρα, έχει χρησιμοποιήσει κάποιος χαλυβδόφυλλο σε αμιγή μεταλλικό φορέα ώστε να αποτελεί άκαμπτο διάφραγμα; Ο ευρωκώδικας 3-1.3 αναφέρει στην παράγραφο 10.3 κάποιους γενικούς όρους αλλά δεν έχει σχέσεις ελέγχου της επάρκειας που εξαρτάται από τον τρόπο σύνδεσης και τη σχετική δυσκαμψία του φορέα με το χαλυβδόφυλλο (μάλιστα παραπέμπει στις Ευρωπαικές συστάσεις ECCS No88). Θέλω να αποφύγω τους οριζόντιους συνδέσμους και θέλω να δω εάν είναι εφικτό.

Στην παράγραφο λέει για περιορισμό των οριζόντιων μετακινήσεων, αλλά μάλλον εννοείς ότι υπολογίζει μόνο τις τοιχοποιίες από τούβλο ως ευαίσθητα διαχωριστικά. Έχει μια λογική, γιατί οι συνήθεις γυψοσανίδες έχουν ικανοποιητική καμπτική αντοχή.

Η ρηγμάτωση της πλάκας αντιμετωπίζεται με κατάλληλο οπλισμό στην άνω της παρειά. Η ερώτηση μου αφορά εάν υπάρχει κάποια διευκρίνιση για την ορολογία των ευαίσθητων διαχωριστικών. Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Η μόνη αναφορά γίνεται στον ΕΚΩΣ 18.1, όπου χαρακτηρίζει υαλοστάσια, πλινθοδομές κτλ. Οπότε, μάλλον ο καθένας επιλέγει σύμφωνα με αυτό που καταλαβαίνει. Αντιμετωπίζω περίπτωση σύμμικτης πλάκας με αποδεκτή βύθιση 2εκ (L/250) που όμως δεν είμαι σίγουρος εάν ενδέχεται να δημιουργεί μελλοντικά ρηγματώσεις σε ψευδοροφές. Τα όρια των αποδεκτών παραμορφώσεων φυσικά δεν υπάρχουν σε κανένα υλικό πλήρωσης τοιχοποιίας και οροφής.

Σε περίπτωση ψευδοροφής που αναρτάται από το χαλυβδόφυλλο, οι έλεγχοι βυθίσεων των δοκών και του χαλυβδόφυλλου πρέπει να είναι L/360 που ισχύει για ευαίσθητα διαχωριστικά ή επαρκεί το L/250 που ισχύει στη γενική περίπτωση; Επίσης, στο μεγαλύτερο ποσοστό των κτιριακών τα διαχωριστικά θεωρούνται ευαίσθητα; Δε μπορώ να σκεφτώ διαχωριστικό που να έχει ανοχή σε βυθίσεις και δεν ρηγματώνεται, ώστε να ισχύει το L/250 και όχι το L/360.