ΣΕΒΑΧ

Από μια περιπέτεια ενός φίλου γνωρίζω τα εξής γενικά: Ο νόμος πεπονή για τους μηχανικούς έγινε το 95. Για όσες κατασκευές έγιναν πριν το 95 ο χρόνος παραγραφής ποινικών ευθυνών αρχίζει με την τέλεση της πράξης (δηλαδή με το χρόνο κατασκευής). Για όσες κατασκευές έγιναν μετά το 95 η παραγραφή ποινικών ευθυνών αρχίζει με την επέλευση του αποτελέσματος της πράξης. Οι χρόνοι παραγραφής είναι αναλόγως τι αδίκημα αποδίδεται. Το αστικό κομμάτι μιας τέτοιας υπόθεσης είναι διαφορετικό και ο χρόνος παραγραφής των αξιώσεων ξεκινά πάντα από την παραλαβή της κατασκευής από τον ιδιοκτήτη. Νομίζω είναι εξαετία ή δεκαετία. Αλλά επειδή σε κάθε περίπτωση υπάρχουν και διαφορετικές λεπτομέρειες, που μπορεί να οδηγούν διαφορετικά την υπόθεση (π.χ. εδώ είναι και μελετητής και επιβλέπων και κατασκευαστής και συν-ιδιοκτήτης ο ίδιος), οπωσδήποτε συμβουλή δικηγόρου.

Νέος καθορισμός παραλίας, όχι αιγιαλού. Το θέμα αυτό έχει προκύψει εδώ και καιρό, από μια απόφαση νομίζω του ΣτΕ, του '03 ή του '04 (δεν την έχω μπροστά μου).

Κόλλα που να κάνει για αμιαντοτσιμέντo ψάχνεις. Πρέπει να πας σε ένα μαγαζί με υλικά οικοδομής να τη ζητήσεις. Οι καλύτερες είναι οι επώνυμες. Άλλα πως θα τη κολλήσεις;

Σίγουρα δεν τίθεται θέμα ενανθράκωσης; (έχεις κάνει έλεγχο; ) Δύσκολο μου φαίνεται να μην υπάρχει καθόλου θέμα. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι το 2 πρέπει να γίνεται, γιατί σίγουρα η διάβρωση έχει "εισχωρήσει" και σε τμήματα του οπλισμού, που δεν φαίνονται και δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα (δηλαδή το φαινόμενο βρίσκεται στην έναρξη) ανεξαρτήτως αν υπάρχει ενανθράκωση ή όχι. Απλά στην περίπτωση της ενανθράκωσης η εξέλιξη του φαινομένου είναι πιο ταχεία. Σε κάθε περίπτωση ο αναστολέας αυτός θα βοηθήσει.

Όσον αφορά στις θλιπτικές τάσεις νομίζω είναι το ίδιο. Αλλά ο κανονισμός προβλέπει προεργασία στον αρμό, καθάρισμα και τρίψιμο μέχρι να φύγει το επιφανειακό στρώμα τσιμέντου και να εμφανιστούν τα αδρανή, πράγμα που δεν γίνεται ποτέ στις κατασκευές. Όσον αφορά στις εφελκυστικές τάσεις ίσως υπάρχει μια μικρή διαφορά λόγω συμβολής της μικρής εφελκυστικής αντοχής του σκυροδέματος σε περίπτωση "κουστουμιού" ... αλλά αυτό μαλλον σε πρώιμα στάδια φόρτισης Όσο η φόρτιση μεγαλώνει οι εφελκ. τάσεις υπερβαίνουν την εφελκ. αντοχή και το μπετόν ρηγματώνεται οπότε είναι σαν υπάρχει αρμός.

Eίναι ένας χάρτης κλίμακας 1:5000 της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού που μάλλον πρέπει να υπάρχει και κάπου στο τοπογραφικό. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις την περιοχή στο Google Earth και να δώσεις απλά τις συντεταγμένες. Επαναλαμβάνω, αν δεν έχεις πρόβλημα και μόνο.

Ο φίλος είπε ότι η περιοχή πλημμυρίζει τακτικά σε περιπτώσεις δυνατών βροχών. Ως εκ τούτου θα έχει σαν περιοχή υψηλά επίπεδα υγρασίας. επειδή με ενδιαφέρουν εγκυκλοπαιδικά τέτοιες περιπτώσεις, θα ήθελα, αν έχεις βέβαια τη δυνατότητα, να ανεβάσεις το 5χίλιαρο (που λένε) της περιοχής, προκειμένου να δω αν όντως ισχύει η γεωμορφολογία που περιγράφω παραπάνω

τα προβλήματα της εκτός σχεδίου δόμησης ... χωρίς να έχω ίδια άποψη για την τοποθεσία, επειδή έχω ασχοληθεί ιδιαιτέρως με τα ρέματα, πιστεύω ότι μάλλον η περιοχή βρίκεται στην απόληξη κάποιας μισγάγγειας του βουνού, δηλαδή σε ρέμα, που όταν μπαίνει στην περιοχή μικρών κλίσεων (πεδινή) "χάνει" τη διατομή του και τα νερά διαχέονται ανεξέλεγκτα έτσι ενώ φαίνεται ότι δεν χτίζεις σε κανένα ρέμα, ουσιαστικά χτίζεις στο "ξεμπουκάρισμά" του όσον αφορά στο πρόβλημα που περιγράφεται από το φίλο, με τις αντλίες ναι μεν απομακρύνεις τα νέρα, αλλά δεν μπορείς να απομακρύνεις την υγρασία και εφόσον υπάρχει υγρασία απαιτείται πολύ πολύ καλή ποιότητα κατασκευής η υγρασία δυστυχώς έχει αρνητική επίδραση σε πολλά οικοδομικά (μη φέροντα) στοιχεία με αποτέλεσμα να απαιτείται καλή κατασκευή και συχνή συντήρηση όσον αφορά στο φέροντα οργανισμό, αν μια κατασκευή δεν είναι ποιοτική, ο συνδυασμός υγρασίας και παραθαλλάσιου περιβάλλοντος (χλωριόντα) οδηγεί σίγουρα σε οξείδωση του οπλισμού με ότι αυτό συνεπάγεται οπότε μάλλον ο φίλος πρέπει να εστιάσει στην ποιότητα κατασκευής, κατά το εφικτό βέβαια γενικά η υγρασία δεν είναι φίλος της κατασκευής, ανεβάζει το κόστος κατασκευής, το κόστος συντήρησης και τα στάνταρ ποιότητας κατασκευής που απαιτούνται και ... απολύτως προσωπική γνώμη ... μάλλον είναι ανίκητη (αν υπάρχει από την ίδια φύση, δεν μπορεί ποτέ να αντιμετωπιστεί πλήρως ότι και να κάνεις)

@kfill Οι μη συγκολήσιμοι χάλυβες (StIII) συγκολούνται με προθέρμανσή τους. Δούλεψα ισχύοντος του ΚΤΧ-2000, στον οποίο δεν προβλέποταν καν κάτι τέτοιο. Αλλά ήταν υπόδειξη τότε ενός σοβαρού μεταλλειολόγου, ο οποίος είναι και μέλος της επιτροπής σύνταξης των ΚΤΧ και είχε κάνει πρόσφατες έρευνες. Νομίζω στον ΚΤΧ-2008 έχει πλέον περάσει κιόλας (δεν τον έχω διαβάσει, έτσι νομίζω). @Charlie Δεν θυμάμαι γιατί είχα καταλήξει στο περίπου 10Φ (ίσως ήμουνα 3 εκ. έξω από τις προδιαγραφές τελικά). Σε 20άρι σίδερο (που δεν τα είχα τότε), αν δεν κάνω λάθος, μπορείς να κάνεις πλέον και μετωπική συγκόληση. Η αστόχια ενός αγκυρωμένου σε μπετόν σίδερου με ρητίνη, ας πούμε σε εφελκυσμό, δεν έγκειται στο ότι αποκολλάται το σίδερο από τη ρητίνη. Οι τάσεις εκεί είναι πολύ μεγάλες, αν γίνουν καλότεχνα. Αστοχεί ένας κώνος σκυρόδέματος γύρω γύρω από το σίδερο και τη ριτίνη μαζί. Οι τάσεις "δουλεύουν" σε αυτόν τον κώνο. Επομένως (τα λέω μπακαλίστικα) θέλει γύρω - γύρω ψαχνό. Όταν είσαι κοντά σε άκρο χάνεις ένα μέρος του κώνου αυτού. Υπάρχουν στη βιβλιογραφία (π.χ. Δρίστος) συγκεκριμένες αποστάσεις που πρέπει να τηρείς από τα άκρα. Ακόμα και ένα απλό βλίτρο Φ8 για μανδύα, θέλει να είναι σε απόσταση από τις ακμές του στύλου για να δουλέψει. Επίσης είχα διαβάσει και μελέτες που λέγανε ότι τέτοιου είδους αγκυρώσεις δεν λειτουργούν πλάστιμα (βέβαια να μου πεις τι την ήθελα την πλαστιμότητα στην προσθήκη καθ' ύψος, αφού όλο το από κάτω ήταν με τους παλαιούς κανονισμούς και επομένως μη πλάστιμο - μέχρι να λειτουργήσει η πλαστιμότητα της προσθήκης το υπάρχον θα έχει πάει περίπατο). Επίσης απαιτείται για παρόμοιους λόγους και απόσταση από το ίδιο το υπάρχον σίδερο ή σίδερα (2Φ), που πάλι δεν την έχεις, όταν θέλεις το συγκολημένο σου σίδερο να παιξει καλά το ρόλο αναμονής. Γενικά πάντως δεν ξέρεις τι να κάνεις, αφού δεν υπάρχουν σαφείς κανονισμοί. Δεν ξέρω βέβαια αν υπάρχει κάποια σχετική ΠΕΤΠ στο Ι.Ο.Κ. Κακοτεχνίες στις ίδιες ριτήνες γίνονται: δεν απομοκρύνεται η σκόνη καλά, βρέχουν την οπή, χρησιμοποιούν ρητίνες ότι να 'ναι, δεν υπάρχει κάποιος κανονισμός και ο καθένας κάνει ότι να 'ναι. Δεν θέλω να κάνω υποδείξεις, αλλά για αγκυρώσεις αναμονών στύλων, τη συγκόληση την "αισθάνομαι" περισσότερο στιβαρή. edit: Ως προς αυτά που λέει ο χάρης παρακάτω και ρίχνοντας μια ματιά στον ΚΤΧ-08, ο παλιός StIII ανήκει συνήθως στην περίπτωση β Η χημική ανάλυση είναι υπόθεση πολύ εύκολη. Στέλνεις ένα δειγματάκι στο ΚΕΔΕ. edit: @ άρη χανιά νομίζω ναι ... αλλά δυσεύρετοι οι συνδετήρες σε κόμβους σε παλιά κτίρια

καλησπερίζω τους φίλους να πω κι εγώ τη γνώμη μου επί του θέματος από τη μικρή εμπειρία που έχω ηλεκτροσυγκόληση αναμονής υποστυλώματος με παράθεση σε παλαιοτερο σίδερο εντός του ύφους της υπάρχουσας δοκού (δεν είναι κρίσιμη περιοχή) νομίζω είναι η ασφαλέστερη λύση σκάψιμο 10Φ περίπου και όταν ο υπάρχων χάλυβας δεν είναι συγκολλήσιμος προθερμαίνεται οι ρητίνες θέλουν ψαχνό πλευρικά για να δουλέψουν πράγμα που σε περιμετρικά και γωνιακά υποστυλώματα (και ίσως όχι μόνο) συνήθως δεν το έχεις και επίσης πιστεύω ότι στις ρητίνες γινόνται συνηθέστερα κακοτεχνίες απ' ότι στις ηλεκτροσυγκόλησεις (επειδή ειπώθηκε ότι ο ηλεκτροσυγκολητής πρέπει να είναι πολύ έμπειρος)